Ξανά για την κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου.

Επειδή κινδυνεύει να ξεφύγει η κατάσταση με αυτά που ακούμε, να διχαστεί η κοινωνία και με το μπαϊράκι ή παντιέρα που ξεσήκωσαν οι φιλοβασιλικοί μέσα στην Νέα Δημοκρατία θα θέλαμε να καταθέσουμε μερικές σκέψεις.

Ξεκινώντας με την ελίτ της ΝΔ τον Σαμαρά και την δήλωσή του «ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ».

Να σημειώσουμε ότι η Μεσσηνία και Λακωνία είναι από τα προπύργια του φιλοβασιλισμού.

Αντώνης Σαμαράς. Διαβάζουμε αποσπασματικά από διάφορα άρθρα.

Από το 1977 έως το 1993 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Μεσσηνίας της Ν.Δ.
Το 1993 εκλέγεται Βουλευτής Μεσσηνίας με την Πολιτική 'Άνοιξη, της οποίας υπήρξε Πρόεδρος έως το 2004.

Στην Πελοπόννησο ο Αντώνης Σαμαράς διατηρεί σκληρό πυρήνα, στη Μεσσηνία, έχοντας κάποιους ακόμα αφοσιωμένους βουλευτές σε άλλους νομούς. Ως ο τρίτος πόλος της ΝΔ, δίπλα σε Μητσοτάκη και Καραμανλή, επιβάλλεται η ισχύς του να έχει κι εάν γεωγραφικό προσδιορισμό. Έτσι η Πελοπόννησος θεωρείται προνομιακός του χώρος.

«ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ».

Τι μας λέει σε αυτό το άρθρο;

Οι Δημοκρατίες δεν αποσιωπούν το παρελθόν τους. Μόνο τα αυταρχικά καθεστώτα συνηθίζουν να "σβήνουν φωτογραφίες" και σελίδες ολόκληρες.

Σε κάθε τέτοιο θλιβερό γεγονός δίνουμε εξετάσεις ανθρωπιάς και πολιτισμού»

Μπερδεύοντας επίτηδες την ανθρωπιά, τον πολιτισμό, την ιστορία, τα αυταρχικά καθεστώτα και την θέση πού κατείχε, με αυτό το θλιβερό γεγονός του θανάτου του προσπαθεί να εξάγει το συμπέρασμα ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε την κηδεία του με τιμές αρχηγού κράτους.

Σαμαράς ένας γνήσιος πολιτικός των ελλήνων πού πρέπει να κολακεύει τμήμα των υποστηρικτών και ψηφοφόρων του.

Ας δούμε όμως ανθρωπιά και πολιτισμός εδώ συγκεκριμένα τι μπορεί να σημαίνει;

Σαν τέως βασιλιάς το δικαίωμα να ταφεί στους βασιλικούς-πατρογονικούς τάφους.

Ποτέ και από κανέναν όμως δεν ετέθη τέτοιο ζήτημα.

Όσο για κάποιους που θέλουν να διαγράψουν την ιστορία, τα αυταρχικά καθεστώτα που μας θυμίζει ο Σαμαράς, θα έπρεπε να το ξανασκεφτεί προτού διατυπώσει αυτή την άποψη γιατί ο αυταρχισμός ήταν προνόμιο των βασιλέων και έτσι κυβέρνησαν αυτό τον τόπο. Και αυτοί και οι συνοδοιπόροι τους προσπάθησαν να παραχαράξουν την ιστορία.

«Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του χάνεται...»

Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει
Σανταγιάνα (Ισπανός φιλόσοφος)

Ερχόμαστε τώρα στην ουσία του θέματος, αυτό πού ζητάνε το δικαίωμα να ταφεί με τιμές αρχηγού κράτους.

Όλοι οι αρχηγοί κράτους έχουν κηδευτεί με αυτές τις τιμές; Όχι βέβαια.

Αρχηγοί κράτους που εκτελέστηκαν, απ΄το ίδιο το κράτος και που ποτέ δεν γνώρισαν τιμητικές κηδείες: Δημήτρης Γούναρης, Νικόλαος Στράτος, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης. Και οι τρείς εκτελέστηκαν στο Γουδί, για την Μικρασιατική καταστροφή.
Γεώργιος Ζωιτάκης (Αντιβασιλέας, μετά την φυγή, στο εξωτερικό του Γλύξμπουργκ). Πέθανε σε κατ΄οίκον περιορισμό, μετά από 13 χρόνια φυλάκισης.

https://www.press-gr.com/2023/01/blog-post_104.html

Τιμώ & -άω εκδηλώνω σε κάποιον το σεβασμό μου.

Ποιοι θέλουν τελικά να εκδηλώσουν τον σεβασμό τους γενικά στην βασιλεία;

Αυτοί που εμφορούνται με ότι ποιό σκοτεινό και αυταρχικό γνώρισε αυτός ο τόπος.

Δεν κυνήγησε μόνο την αριστερά με δολοφονίες, εξορίες, βασανιστήρια, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων αλλά κυνήγησε και το κέντρο, πραξικόπημα εναντίον του Γ.Παπανδρέου, κυνήγησε και την δεξιά (τα ανυπάκουα παιδιά τους όσο και ψηλά να βρίσκονταν).

Κ. Καραμανλής φυγή στο εξωτερικό και στα νεώτερα χρόνια 1975-77 σχέδιο πραξικοπήματος και δολοφονίας του Καραμανλή και παλινόρθωσης της βασιλείας.

Ηταν καρκίνωμα η βασιλεία; Αναμφίβολα ήταν. Ηταν ένας αναχρονισμός, μια προδοσία όσων ονειρεύτηκαν οι επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες της Επανάστασης του 1821, ένας σταθερός δάκτυλος του ξένου παράγοντα στα εσωτερικά της χώρας, ακόμα και στα πιο μικρά, μια απίστευτη σπατάλη πόρων όταν ο λαός πεινούσε.

Έτσι ούτε απορρίπτουμε την ιστορία ούτε διαγράφουμε τίποτα, αντίθετα οι φιλοβασιλικοί προσπαθούν να ξεχάσουν και να παραχαράξουν την ιστορία, αλλά εμείς οι δημοκρατικοί πολίτες δεν δεχόμαστε η πολιτεία να αποδώσει τον σεβασμό της σε ένα θεσμό καρκίνωμα για την ελλάδα.

Κωνσταντίνος, 1940-2023: Το τέλος ενός

έκπτωτου, μια πρώτη αποτίμηση

Εφυγε από τη ζωή στα 82 του, ως ένας ιδιώτης χωρίς επώνυμο και

χωρίς πολλές τιμές. Είτε το θέλουμε είτε όχι, ήταν μια προσωπικότητα

του 20ού αιώνα, αλλά και το πρόσωπο μιας ταραγμένης περιόδου και

μιας εθνικής τραγωδίας. Aμετανόητος ως το τέλος, ακόμα και για τα

βασανιστήρια ή τις εξορίες, ένας αναχρονισμός που κράτησε -και

κόστισε- πολύ.

Του Πάνου Παπαδόπουλου

11 Ιανουαρίου 2023

Είτε το θέλουμε είτε όχι, ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής

Ιστορίας έκλεισε -κάπως αθόρυβα, εν μέσω μεθεορτίων, προεκλογικών

ετοιμασιών και φόβων επανάκαμψης της Covid-19, σε μια Ελλάδα που μετρά

σχεδόν μισό αιώνα Προεδρευομένης Δημοκρατίας και έχει το προνόμιο να

αντιλαμβάνεται διαφορετικά κάποια μεγέθη. Ο Κωνσταντίνος της Ελλάδας,

έκπτωτος βασιλιάς, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, αφήνοντας την

τελευταία του πνοή σε ένα δωμάτιο του θεραπευτηρίου «Υγεία». Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησε, το βράδυ της Τρίτης, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο Κωνσταντίνος είχε κλονισμένη υγεία εδώ και πολύ καιρό, τελευταία φορά

τον είχαν δει δημοσίως τον περασμένο Οκτώβριο σε μια έξοδο με τις αδελφές

του για φαγητό στην Αθήνα. Και σε επίσημη δημόσια εμφάνιση τον είχαν δει

έναν άλλον Οκτώβριο, του 2021, στον γάμο του γιου του Φιλίππου με κάποια

Νίνα Φλορ, που έγινε για κάποιες στιγμές το κοσμικό γεγονός της Αθήνας. Ο

Κωνσταντίνος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, χτυπημένος χρόνια

πριν από εγκεφαλικό. Το τέλος ήρθε κάποιους μήνες αργότερα. Το τέλος...

Οταν ο Κωνσταντίνος, γιος του Παύλου και της Φρειδερίκης, γεννιόταν το

καλοκαίρι του 1940, υπό τους ήχους 101 κανονιοβολισμών από τον

Λυκαβηττό, κανείς στην Ελλάδα ή ακόμη και στους κύκλους της ευρωπαϊκής

μοναρχίας, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη διαδρομή του, ούτε φυσικά το

χωρίς πένθιμες καμπάνες σιωπηρό τέλος του. Θα μπορούσε ασφαλώς κανείς να

προβλέψει ότι κάποια στιγμή θα κληρονομούσε το Βασίλειο της Ελλάδας, αφού

ο βασιλιάς Γεώργιος Β', δεν είχε παιδιά -και έτσι το 1947, στην καρδιά του

Εμφυλίου, ο Παύλος έγινε βασιλιάς και ο μικρός Κωνσταντίνος διάδοχος του

θρόνου.

Θα μπορούσε ενδεχομένως κανείς και να εικάσει κάποιες αναταράξεις -ο 20ός

αιώνας δεν ήταν απολύτως ομαλός για την ελληνική μοναρχία, ούτε βέβαια για

την ελληνική δημοκρατία, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας προς το παρόν.

Ομως _____ποιος τότε μπορούσε να φανταστεί ότι ένας τέτοιος γόνος, ο πρώτος

χρυσός Ολυμπιονίκης στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, ο δεύτερος

εξάδελφος του μετέπειτα βασιλιά της Βρετανίας Καρόλου Γ', θα έφευγε από τη

ζωή έτσι;

Ο Κωνσταντίνος ήταν βασιλιάς της Ελλάδας για εννέα χρόνια, από το 1964,

όταν πέθανε ο Παύλος, έως το 1973 που ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος

έκανε το δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλείας -δημοψήφισμα που

επαναλήφθηκε το 1974, στους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης, με τον

Κωνσταντίνο Καραμανλή να φέρεται να δηλώνει: «Ενα καρκίνωμα αποκόπηκε

σήμερα από το σώμα του έθνους».

Ηταν καρκίνωμα η βασιλεία; Αναμφίβολα ήταν. Ηταν ένας αναχρονισμός, μια

προδοσία όσων ονειρεύτηκαν οι επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες της

Επανάστασης του 1821, ένας σταθερός δάκτυλος του ξένου παράγοντα στα

εσωτερικά της χώρας, ακόμα και στα πιο μικρά, μια απίστευτη σπατάλη πόρων

όταν ο λαός πεινούσε.

Η βασιλεία έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε όλες τις εθνικές τραγωδίες του 20ού

αιώνα: στη Μικρασιατική Καταστροφή, στον Εμφύλιο, στη χούντα. Και ο

Κωνσταντίνος ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπός της. Ισως όχι ο πιο ένοχος.

Πιστεύεται ότι όντως προσπάθησε να ανατρέψει τους χουντικούς τον Δεκέμβριο

του 1967. Ομως δεν έκανε τίποτα για να τους αποτρέψει από το να εξυφάνουν

τη συνωμοσία τους και να καταλάβουν την εξουσία τον Απρίλιο του 1967. Δεν

ήταν σαν τον πατέρα του, ούτε φυσικά σαν τη διαβόητη Φρειδερίκη, τη μητέρα

του. Ηταν όμως το πρόσωπο μιας εξαιρετικά ταραγμένης περιόδου κατά την

οποία το Παλάτι είχε ρόλο διαλυτικό, συνέβαλε στην αστάθεια και στα εθνικά

τραύματα -ο ίδιος εξάλλου ήταν ένας «παίκτης» των Ιουλιανών και της

αποστασίας και άλλωστε όρκισε τους συνταγματάρχες, και δεν το μετάνιωσε,

ασχέτως αν τελικά αυτοί τον «έφαγαν».

Την έκπτωσή του από το αξίωμα δεν την αποδέχτηκε ποτέ. Με τα μάτια τού

σήμερα, βέβαια, θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάποια στιγμή και ο ίδιος

αντιλήφθηκε ότι ο καιρός της βασιλείας είχε περάσει σε αυτή τη γωνιά της

Μεσογείου. Διεκδίκησε από το ελληνικό Δημόσιο αποζημίωση για την περιουσία

(του). Και πήρε 13,7 εκατ. ευρώ. Αλλά τα πήρε ως ιδιώτης.

Ομως ουδέποτε αρνήθηκε το ενδεχόμενο να επιστρέψει. Και τα μάτια τού

σήμερα δεν είναι αυτά της δεκαετίας του 1970, ούτε καν αυτά πριν από μια

επταετία - το 2016, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, είχε πει:

«Εγώ δεν είμαι ο πρώην βασιλεύς Κωνσταντίνος, είμαι ο Βασιλεύς

Κωνσταντίνος, τελεία και παύλα. Αυτό δεν αλλάζει με το τίποτα, είμαι ο πρώην

ή τέως ή ό,τι προτιμάτε, Βασιλεύς της Ελλάδος ναι, αλλά το ότι είμαι ο

Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ...»

Και: «Δεν υπάρχει τέλος και δεν υπάρχει αρχή. Εγώ βλέπω την όλη υπόθεση

αυτή να εξελίσσεται στα χέρια του ελληνικού λαού. Αυτοί αποφασίζουν τι

θέλουν, αυτοί αποφάσισαν δύο φορές αν θυμάμαι καλά, να επαναφέρουν τη

βασιλεία αφού είχε φύγει. Τώρα, αν τη θέλουν, πάλι δικό τους δικαίωμα είναι».

Τον πρωτότοκο γιό του, Παύλο, κάποιοι ακόμα τον αποκαλούν... Δούκα της

Σπάρτης.

Στην ίδια συνέντευξη δεν θεώρησε καν πρέπον να απολογηθεί για τις εξορίες,

τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις που υπήρξαν στην Ελλάδα στο

μετεμφυλιακό κράτος του οποίου αρχηγός ήταν ο πατέρας του.

«Δεν αξίζει να ζητήσεις συγγνώμη για κάτι το οποίο δεν ξέρεις» είχε πει.

Εξάλλου υπάρχει και η σχετικά πρόσφατη αποκάλυψη ότι τη διετία 1975-77

υπήρχε σχέδιο ακόμα και για δολοφονία του τότε Πρωθυπουργού

Κωνσταντίνου Καραμανλή με σκοπό την επιστροφή του Κωνσταντίνου.

Αναφέρεται στα αρχεία Καραμανλή, όπως αποκάλυψε η «Καθημερινή». «Τη

συνωμοτική αυτή δραστηριότητα του τέως Βασιλέως απέφυγα να τη φέρω στη

δημοσιότητα, μολονότι είχα προς τούτο συμφέρον, τόσον από σεβασμό προς τη

μνήμη του πατρός του, Παύλου, όσον και για να μη δημιουργηθεί διεθνώς η

εντύπωση ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι επισφαλής»,

έγραφε ο Καραμανλής.

Ο ίδιος βέβαια ο Κωνσταντίνος πίστευε ότι ο στρατός, ο λαός, ακόμα και η

νεολαία ήταν με το μέρος του.

Ενδεχομένως, να ήταν όντως πιο κοντά στον λαό, σε σχέση με τον πατέρα του,

ίσως και στη νεολαία (αν και αυτό πια ακούγεται ως ανέκδοτο και ως ένδειξη

ότι από τότε δεν είχε και μεγάλη επαφή με την πολιτική πραγματικότητα). Πήρε

χρυσό μετάλλιο στη Ρώμη στην ιστιοπλοΐα με τους Ζαΐμη και Εσκιτζόγλου, ήταν

ας πούμε νεωτεριστής και πιο φιλελεύθερος σε σύγκριση με τον Παύλο, ο

οποίος υπήρξε ένα φανατικό απομεινάρι του Μεσοπολέμου που δεν είχε

πρόβλημα να έχει τη μισή Ελλάδα στα ξερονήσια ή χαρακτηρισμένη με φάκελο.

Και βεβαίως υπάρχει και η διήγηση της αξέχαστης Αλίκης Βουγιουκλάκη που

είχε αποκαλύψει κάποτε ότι ο τότε διάδοχος ήταν ερωτευμένος μαζί της. Και

ποιος δεν ήταν, βέβαια. Αλλά, για να ευθυμήσουμε λίγο, σκέφτεστε τι θα

γινόταν αν ο Κωνσταντίνος είχε παντρευτεί την Αλίκη αντί την απλώς

συμπαθητική Αννα Μαρία, με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά; Θα έδιωχνε

κανείς από τον θρόνο τον άντρα της Αλίκης;

Πηγή: Protagon.gr__

ΣΑΜΑΡΑΣ: «ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ»

Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι ανακοινώσεις κομμάτων, στελεχών και πολιτικών, με αφορμή τα των χειρισμών της κηδείας από την κυβέρνηση, με χαρακτηριστικότερη την τοποθέτηση του Αντώνη Σαμαρά. Ο πρώην πρωθυπουργός εξέφρασε τα συλλυπητήριά του προς την οικογένεια του εκλιπόντος, σημειώνοντας, παράλληλα, πως «ο θάνατος του τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας δεν είναι -ούτε μπορεί να είναι- πολιτική είδηση» και «δεν κλείνει κανένα "πολιτικό κεφάλαιο" - αυτό έχει κλείσει εδώ και 49 χρόνια». Και ο Αντ. Σαμαράς πρόσθεσε τα εξής: «Ο θάνατος ενός πρώην ανώτατου άρχοντα όμως -πέρα από την ανθρώπινη πλευρά- έχει συμβολική σημασία. Δείχνει το πώς οι Ελληνες στέκονται απέναντι στην Ιστορία τους. Οι Δημοκρατίες δεν αποσιωπούν το παρελθόν τους. Μόνο τα αυταρχικά καθεστώτα συνηθίζουν να "σβήνουν φωτογραφίες" και σελίδες ολόκληρες. Η Δημοκρατία είχε πει κάποτε ο Μιτεράν είναι, τελικά, η διαχείριση των συμβόλων. Και η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν κινδυνεύει. Σε κάθε τέτοιο θλιβερό γεγονός δίνουμε εξετάσεις ανθρωπιάς και πολιτισμού».