ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΔ.
Μαρία Κορίνα Ματσάδο: Η «κυρία» της αντιπολίτευσης είναι η πολυεκατομμυριούχος, λόγω και των δεκάδων ΜΚΟ που ελέγχει. Η Ματσάδο είχε άμεσες επαφές με την αμερικανική ηγεσία ήδη από την εποχή Μπους του νεότερου.
Με ποιο δικαίωμα απειλούν οι Αμερικάνοι για επέμβαση στην Βενεζουέλα;
με ποιο δικαίωμα παίρνουν μέτρα και εφαρμόζουν εμπάργκο εναντίον του λαού της Βενεζουέλας;
με ποιο δικαίωμα χρηματοδοτούν την αντιπολίτευση για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Βενεζουέλας , αυτό δεν είναι επέμβαση στα εσωτερικά άλλης χώρας ;
Πότε οι Αμερικάνοι απλώς διαμαρτυρήθηκαν για τις δικτατορίες πού ήταν φίλα προσκείμενες σε αυτούς;
Φαίνεται ότι οι γκρίνγκος αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους , το να κάνουν τις χώρες μπανανίες.
Μόνο ο ίδιος ο λαός της Βενεζουέλας πρέπει να αποφασίζει για το μέλλον της χώρας του.
Όπως και ο κάθε λαός για τον τόπο του.
Αυτή η απλή αλήθεια δεν φαίνεται να είναι δεδομένη για το σύνολο του λαού μας.
Γιατί αν ήταν, δεν θα τολμούσαν τα υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ και η γυναίκα του Προέδρου Μητσοτάκη να εκδηλώσουν την υποστήριξή τους στους επίδοξους πραξικοπηματίες και τον Γκουαϊδό.
Ο Μάκης Βορίδης μετέστρεψε το νόημα της Πρωτομαγιάς αναφέροντας σε tweet: «Σήμερα, Πρωτομαγιά, η σκέψη μας είναι στον λαό της Βενεζουέλας, στους μαχητές της Ελευθερίας που αγωνίζονται εναντίον του αριστερού αυταρχικού καθεστώτος του Μαδούρο, του φίλου του Αλέξη Τσίπρα».
Τού φίλου του Αλέξη Τσίπρα.
Έτσι με ένα σπάρο έχουμε δύο τρυγόνια.
την πιστή υποταγή στους Αμερικάνους, τους λένε στηρίξτε εμάς με το αζημίωτο, σαν πρώτη επιλογή και δεύτερο
Για την ηγεσία της Ν.Δ στο συλλογικό υποσυνείδητο Βενεζουέλα σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ και αυτό επιδιώκουν να τονισθεί. Να δημιουργηθεί δηλαδή πως το καθεστώς Μαδούρο (και Τσάβες) ήταν το πολιτικό μοντέλο του Αλέξη Τσίπρα.
Πόσο βεβαίως μπορεί να είναι ακριβές κάτι που διαψεύδεται από την μνημονιακή πορεία και την προσήλωση της κυβέρνησης στις επιταγές των δανειστών και στο ευρώ;
Δεν έχει τόση σημασία αφού η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται καταφανώς με όρους εντυπώσεων...
Η ουσία του προβλήματος αναφέρεται αμέσως παρακάτω.
Η διάλυση του κύριου μυθεύματος για το ξέσπασμα της κρίσης αφορά στις υποκείμενες αιτίες του δράματος της Βενεζουέλας. Τα δυτικά ΜΜΕ δεν είχαν αμφιβολίες στην ως υπαίτιων των κυβερνήσεων που διαδέχθηκαν στην εξουσία. μετά την εκλογή του "δικτάτορα" Τσάβεζ στην προεδρία το 1998 μέχρι σήμερα, ως αποκλειστικά υπεύθυνες για την κρίση, κρύβοντας το σημαντικότερο πλέγμα: τις βάρβαρες αμερικανικές κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας που αποφασίστηκαν από τον Ομπάμα το 2015 και επιδεινώθηκαν από το Trump το 2017 και το 2018.
Οι κοινωνικές δαπάνες δεν είναι τόσο υψηλές. Η "δικτατορία" του Τσάβες, όμως, που επιβεβαιώθηκε από 4 προεδρικές εκλογές και 14 διαδοχικά εθνικά δημοψηφίσματα και διαβουλεύσεις, πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα μιας ριζοσπαστικής διαμάχης με την ιστορία της Βενεζουέλας: τα έσοδα από το πετρέλαιο αναδιανεμήθηκαν κυρίως στον πληθυσμό και έτσι τα στερήθηκε η τοπική ολιγαρχία, γεγονός που έπληξε τις αμερικανικές τράπεζες...
. Η απόπειρα του πραξικοπήματος κατά του Τσάβες το 2002 και οι βίαιες διαδηλώσεις μιας αντιπολίτευσης που έγινε ανατρεπτική και αντεθνική, συγκρούστηκαν με έναν εκτελεστικό που εντέλει κέρδιζε μία εκλογή αναμέτρηση μετά την άλλη. Διότι ακόμη και οι φτωχοί τελικά ψηφίζουν...
Έχει υπολογιστεί ότι από το 2013 έως το 2017 η οικονομική επίθεση στη Βενεζουέλα έχει κοστίσει μεταξύ ποσόν που κυμαίνεται μεταξύ του 110 και 160% του ΑΕΠ της, δηλαδή μεταξύ 245 και 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Χωρίς τις κυρώσεις, η οικονομία της Βενεζουέλας αντί να μειωθεί κατά το ήμισυ θα είχε αναπτυχθεί με τους ίδιους ρυθμούς με την Αργεντινή.
Το 2018 αναπτύχθηκε στη Βενεζουέλα μια ανθρωπιστική κρίση εξ ολοκλήρου εισαγόμενη. Η οποία συνοδεύεται από εξίσου ψευδή υπερπληθωρισμό, χωρίς έρεισμα στα βασικά στοιχεία της οικονομίας, μια κρίση που καθορίστηκε από την επίθεση της μαύρης αγοράς του δολαρίου ενάντια στο εθνικό νόμισμα η οποία και αποδίδεται στις 6 μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες της Wall Street.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η έκθεση του εμπειρογνώμονα των ΟΗΕ που επισκέφθηκε τη Βενεζουέλα το 2017, τουAlfred De Zayas (για τον οποίο δεν έχετε ακούσει ποτέ, αλλά περιέχει πολλά από τα προαναφερόμενα στοιχεία), προτείνει την παραπομπή των Ηνωμένων Πολιτειών στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττονται στη Βενεζουέλα μετά το 2015.»
Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε με την στάση της ΝΔ ;
Ότι πρόκειται για ένα κόμμα της ντόπιας πλουτοκρατίας και της δουλοπρέπειας των μεγάλων δυτικών συμμάχων μας, άκρως επικίνδυνο για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου μας.
Τό δυστύχημα είναι ότι ο λαός δεν έχει πολιτικό κριτήριο και ψηφίζει με όρους ατομικούς συμφεροντολογικούς , εντυπωσιασμού ,πυροτεχνημάτων και βλακείας γιαυτό μία ζωή άγεται και φέρεται μεταξύ της σκύλλας και της χάρυβδης.
Και πού στις ημέρες μας έχει πάρει πολύ επικίνδυνες διαστάσεις προσπαθώντας να δημιουργήσουν και να στηρίξουν ένα δικομματικό σύστημα από την μία μεριά με τις απόψεις του Μάλθους ,της αριστείας ΝΔ, τμήματα του ΠΑΣΟΚ κλπ. και από την άλλη μίας
δήθεν φιλολαϊκής παράταξης ( ΣΥΡΙΖΑ)
κοινωνικού κράτους πού φορολογεί τον λαό και επιστρέφει ψίχουλα σε επιλεγμένες κατηγορίες ανθρώπων πού πιστεύουν ότι θα τους ψηφίσουν.
Και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες μοίραζαν άρτο και θεάματα αυτό όμως δεν τους έκανε δημοκράτες. Στις μέρες μας το θέαμα το προσφέρει η ελίτ της χώρας μας.
Βασικός σκοπός η διαιώνιση του συστήματος, να μείνουν στο απυρόβλητο αιτήματα όπως η ανεξαρτησία της χώρας μας , η άμεση δημοκρατία , η φορολογία των πλουσίων , η διαγραφή του χρέους , να φτιάξουμε ξανά πάνω σε στέρεες βάσεις την οικονομία επ' ωφελεία όλου του λαού.
Στο τέλος ένα ενδιαφέρον άρθρο από την Αυγή για την ΝΔ. Η Ν.Δ. χωρίς φτιασίδια, ελπίζουμε να δούμε και κανένα άρθρο με τον τίτλο Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς φτιασίδια.
Οι «γκρίνγκος» αναπολούν τις «μπανανίες»
01 Μάιος. 2019
Η επιμονή των ΗΠΑ και η ανοχή της Ευρώπης για την ανατροπή της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο με ένα πραξικόπημα, εκτός από αποτυχημένη και ως έμπνευση αλλά και ως εκτέλεση, είναι και απολύτως παρωχημένη. Η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ μας γυρίζει δεκαετίες πίσω, όταν υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες, οι Αμερικάνοι επιχειρούσαν να επιβάλουν τα συμφέροντά τους με πραξικοπήματα σε λατινοαμερικανικές "μπανανίες".
Το πραξικόπημα της Τρίτης απέτυχε παταγωδώς, καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις παρέμειναν πιστές στην κυβέρνηση Μαδούρο παρά το κάλεσμα του Γκουαϊδό για ανατροπή και αντίθετα με τις πληροφορίες των Αμερικανών ότι ο Μαδούρο ήταν υπ'ατμόν. Οι ΗΠΑ δεν έκρυψαν την ανοιχτή υποστήριξη και υποκίνηση του πραξικοπήματος ενώ ο Πρόεδρος Τραμπ έχει μιλήσει ανοιχτά για την ανάγκη ανάληψης στρατιωτικής δράσης. Φαίνεται ότι ακόμη και μετά το θάνατο του λαοφιλούς Τσάβες και την ανάδειξη του αμφιλεγόμενου Μαδούρο, παρά τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της ιστορίας της, η Βενεζουέλα παραμένει "σκληρό καρύδι" απέναντι στη νέα αποικιοκρατία.
Η Ευρώπη από την πλευρά της εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων και στάθηκε αμήχανα ένα πραξικόπημα, πριν η Φεντερίκα Μογκερίνι καταδικάσει τελικά κάθε μορφή βίας. Όποια και αν είναι η αμφισβήτηση για την κυβέρνηση Μαδούρο, αν το πρόβλημα ήταν η δημοκρατική εκπροσώπηση, η ανησυχία του διεθνούς παράγοντα θα μπορούσε να διατυπωθεί με ειρηνικά μέσα. Πρόκειται απλώς για υποκρισία αφού, άλλωστε, ΗΠΑ και ΕΕ στηρίζουν και ανέχονται τους πλέον σκληρούς και αιμοσταγείς δικτάτορες, όταν αυτοί εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους . Για τις ελίτ του κόσμου, το καθεστώς Μαδούρο, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ένας βολικός "άξονας του κακού" καθώς με την αύξηση των διεθνών τιμών του και τις ασφυκτικές οικονομικές πιέσεις, επιχειρείται το οριστικό τέλος στο δημόσιο έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Ο Γκουαϊδό, από την πλευρά του είναι ένας σκοτεινός και άγνωστος τύπος προερχόμενος από ακροδεξιές ομάδες μιας διχασμένης αντιπολίτευσης που αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος εδώ και λίγους μήνες. Πρόκειται για ένα δημιούργημα των αμερικανικών αρχών που προορίζεται να ηγηθεί της χώρας με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Έχουν προηγηθεί και άλλες απόπειρες πραξικοπημάτων, τεχνητή δημιουργία κοινωνικής αναταραχής, ακόμη και απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο, που παραμένουν διαρκώς ανεπιτυχείς. Από την άλλη ο Μαδούρο παραμένει στην εξουσία έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των Ρώσων, καθώς σε αυτή την μονομαχία δεν μπορεί ρεαλιστικά να σταθεί μόνος απέναντι στις υπερδυνάμεις. Με τον Τραμπ όμως στην Προεδρία των ΗΠΑ, τίποτα πλέον δεν είναι απίθανο. Ακόμη και μια απροκάλυπτη στρατιωτική επέμβαση. Η πίεση είναι τέτοια που σύντομα θα υπάρξουν νέες εξελίξεις.
https://tvxs.gr/news/i-apopsi-mas/oi-gkringkos-anapoloyn-tis-mpananies
Επτά ψέματα και πέντε αλήθειες για την Βενεζουέλα 22.04.2017
Βενεζουελάνικη οπερέτα δεν φαίνεται να έχει τέλος. Μεθοδευμένα ψέματα και μισές αλήθειες διαμορφώνουν ένα παράλληλο, πλην ανύπαρκτο, σύμπαν. Την ώρα που κάποιοι καταπίνουν την κάμηλον (σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Τουρκία, Ουκρανία κ.λπ.), διυλίζουν τον κώνωπα στη Βενεζουέλα ξεπερνώντας τα όρια του θυμού και αγγίζοντας το γελοίο. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία προσπερνάται διαρκώς ότι πρόκειται για απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία έχει ακόμη, όπως αποδεικνύουν οι μαζικές φιλο-κυβερνητικές διαδηλώσεις που ΔΕΝ βλέπουμε ποτέ, την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της.
Ψέμα νούμερο 1
Ο λαός διαδηλώνει στους δρόμους αντιδρώντας στο αυταρχικό καθεστώς Μαδούρο, που προσπάθησε να «καταργήσει» το εκλεγμένο κοινοβούλιο.
Η αλήθεια είναι ότι το νέο κύμα διαμαρτυριών (γιατί δεν είναι το πρώτο) είχε ως αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, στις 29 Μαρτίου, να αναλάβει το ίδιο τις νομοθετικές εξουσίες του Κοινοβουλίου, κατηγορώντας το για πλήρη περιφρόνηση της Δικαιοσύνης. Αυτό που ονομάστηκε «πραξικόπημα» από την αντιπολίτευση και από τον γενικό γραμματέα της Οργάνωσης Αμερικανικών Κρατών.
Από τον Δεκέμβριο του 2015, όταν εκλέχτηκε το νέο κοινοβούλιο που ελέγχεται, με ελάχιστες έδρες, από την αντιπολίτευση, αυτή έχει περιφρονήσει όλες τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου. Αρχής γενομένης από την οδηγία για επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας στο κρατίδιο Αμαζόνας όπου υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία (που και δόθηκαν στη δημοσιότητα και είναι στη διάθεση του όποιου ενδιαφερόμενου) ότι «αγοράστηκαν» σωρηδόν ψήφοι. Η απόφαση αφορά τόσο δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης όσο και έναν από το κόμμα του Μαδούρο PSUV και έναν από την λίστα των ιθαγενών (ο οποίος στηρίζει την αντιπολίτευση). Το κοινοβούλιο δεν προχώρησε ποτέ σε επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας, καθώς οι τρεις βουλευτές του κρατιδίου Αμαζόνας είναι αυτοί που δίνουν στην αντιπολίτευση την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.
Το άλλο πρόσχημα είναι η επιμονή της αντιπολιτευόμενης πλειοψηφίας του κοινοβουλίου να γίνει «πολιτική δίκη του Μαδούρο» γιατί έχει «γατζωθεί στην εξουσία» (βέβαια είναι εκλεγμένος κανονικά), ενώ ταυτόχρονα του ζητούσε να κηρυχθεί «έκπτωτος επειδή εγκατέλειψε το θώκο του» (το πώς συνδυάζονται ταυτόχρονα αυτά είναι ένα μείζον ερώτημα). Επίσης, η πλειοψηφία του κοινοβουλίου ζήτησε ανοιχτά παρέμβαση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, που ελέγχονται πρακτικά από τις ΗΠΑ, παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία της χώρας. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό από τον Οργανισμό λόγω της αντίδρασης άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Το τελευταίο πρόσχημα είναι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να δηλώσει στις 29 Μαρτίου, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της κυβέρνησης ότι δεν είναι υποχρεωμένη να περάσει από το κοινοβούλιο την απόφασή της για κοινοπραξίες στον πετρελαϊκό τομέα, δεδομένου ότι η αντιπολιτευόμενη πλειοψηφία δεν σέβεται τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι το Δικαστήριο αναλαμβάνει τις νομοθετικές αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου και ότι εφόσον η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου δεν σέβεται τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου, ούτε το Δικαστήριο αναγνωρίζει βουλευτική ασυλία σε όλους τους βουλευτές.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για πρόσχημα, αφού η ίδια η κίνηση της αντιπολίτευσης κατά του Μαδούρο αποτελεί τυπικό παράδειγμα «κοινοβουλευτικού πραξικόπηματος» αλά Βραζιλία.
Ψέμα 2
Ευθύνεται η κυβέρνηση για τις τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από τις οποίες βασανίζεται ο λαός της Βενεζουέλας.
Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση τον πετρελαϊκό τομέα, οι τομείς κυρίως της εισαγωγής και της διανομής τροφίμων καθώς και αγαθών πρώτης ανάγκης, βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και μεγάλων κονσόρτιουμ. Πριν από την εκλογή του Ούγκο Τσάβες, το 1998, σχεδόν αποκλειστικά όλη η οικονομία της χώρας βρισκόταν στα χέρια μιας συντριπτικά μειοψηφούσας ελίτ, κατά κύριο λόγο, λευκής. Ένας από τους βασικούς στόχους του Τσάβες ήταν να πάψει αυτή η ελίτ να έχει τον απόλυτο έλεγχο όλης της οικονομίας και να υπάρξει αναδιανομή του πλούτου.
Το ποιος κρύβεται πίσω από τις ελλείψεις, είναι εξαιρετικά εμφανές γιατί αυτές «μειώνονται σημαντικά» κάθε φορά που πλησιάζει κάποια εκλογική αναμέτρηση και επανέρχονται κάθε φορά που η αναμέτρηση τελειώνει (με νίκη Τσάβες). Στις τελευταίες βουλευτικές, του 2015, η αντιπολίτευση κέρδισε, έστω και με αμφισβητούμενες έδρες, τις βουλευτικές εκλογές, και ξαφνικά όλα τα «εξαφανισμένα» προϊόντα εμφανίστηκαν στα ράφια και για αρκετές ημέρες. Μάλιστα με ημερομηνίες παραγωγής και λήξης τέτοιες που αποδείκνυαν ότι δεν υπήρχε πρόβλημα στην παραγωγή (όπως υποστήριζε η αντιπολίτευση κατηγορώντας την κυβέρνηση) αλλά στην διανομή. Η λογική «θα τους κάνουμε να πεινάσουν τόσο που να τα βάλουν με την κυβέρνηση» δεν είναι καινούργια: έχει εφαρμοστεί δεκαετίες στην Κούβα και υπενθυμίζεται ότι οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει εμπάργκο και στη Βενεζουέλα (από το 2014, με υπογραφή Ομπάμα την ώρα που «άπλωνε» το άλλο χέρι στην Κούβα).
Ναι, είναι αλήθεια ότι το κόστος για αγορά τροφίμων αυξήθηκε κατά 254,3% το 2015, και προφανώς αυτό δεν ισοσκελίζεται από καμία αύξηση μισθού. Εννοείται επίσης ότι βαρύνονται κυρίως τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, τα οποία όμως συνεχίζει να στηρίζει το κράτος με σειρά επιδομάτων και βοηθημάτων ενώ γίνεται προσπάθεια να έχουν σταθερά προϊόντα τα κρατικά σούπερ μάρκετ στα οποία εξυπηρετούνται περί τα 8 εκατομμύρια πολίτες και να παραμείνουν χαμηλότερες οι τιμές κατά 40%.
Ψέμα 3
Το καθεστώς Μαδούρο είναι αντιδημοκρατικό, η πλειοψηφία του λαού έχει ξεσηκωθεί εναντίον του και η λαϊκή θέληση καταστέλλεται δια της βίας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μαδούρο και η κυβέρνησή του έχουν εκλεγεί απολύτως δημοκρατικά όπως είχε συμβεί παλιότερα στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις με τον Ούγκο Τσάβες, καθώς και στα δημοψηφίσματα που διεξήγαγε. Ποιος το λέει αυτό; Το Κέντρο Κάρτερ, του πρώην αμερικανού προέδρου, που παρακολουθεί εκλογές σε όλο τον κόσμο, και φιλοτσαβικό δεν το λες.
Κάτι που επίσης δεν αναφέρεται είναι ότι στις 19 Απριλίου δεν ήταν μόνο η συγκέντρωση της αντιπολίτευσης αλλά οι τεράστιες συγκεντρώσεις των Τσαβίστας γιατί ήταν η 15η επέτειος από το αποτυχημένο πραξικόπημα, κατά του Τσάβες, το 2002. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και στο Καράκας και αλλού, αλλά ουδείς τους είδε στις οθόνες, όπως ούτε την απόπειρα διαδηλωτών της αντιπολίτευσης να τους προκαλέσουν.
Ψέμα 4
Η πλειοψηφία του λαού θέλει ανατροπή του Μαδούρο
Μόλις στις 13 Απριλίου του 2017, μια τελευταία δημοσκόπηση από το ανεξάρτητο think tank Hinterlaces καταγράφει αύξηση της δημοτικότητας του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος - PSUV και της ευρύτερης συμμαχίας αριστερών δυνάμεων που το στηρίζουν, του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου (GPP), από το 27% στο 35% . Μάλιστα, η συμμαχία παραμένει το πλέον δημοφιλές κόμμα στη χώρα με το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης να μην ξεπερνά το 29%, ενώ κανένα από αυτά μόνο του δεν ξεπερνά το 7% (Democratic Action 7%, Popular Will 7%, Justice First 6%, MUD 6%). Για να είμαστε δίκαιοι καταγράφεται και ένα 36% που δηλώνει ότι δεν νιώθει να εκφράζεται από καμία από τις δύο συμμαχίες.
Αυτό που έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον είναι ότι σε εξίσου πρόσφατη έρευνα του Hinterlaces, το 76% των Βενεζουελάνων απορρίπτει κατηγορηματικά την οποιαδήποτε ξένη παρέμβαση σαν αυτήν που ζητά η αντιπολίτευση για ανατροπή του Μαδούρο, το 87% απορρίπτει οποιαδήποτε στρατιωτική ξένη παρέμβαση (σαν αυτή που ζητά η αντιπολίτευση και με την οποία απειλούν οι ΗΠΑ) ενώ 9 στους 10 διαφωνούν κάθετα με τις μεθόδους διαμαρτυρίας της αντιπολίτευσης, την λογική δηλαδή των guarimbas, των βίαιων διαδηλώσεων και του αποκλεισμού δρόμων. Δύο στους τρεις, δε, δεν έχουν καλή γνώμη για τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών.
Αντίθετα, το 84% τάσσεται υπέρ της οποιασδήποτε διαμεσολάβησης για να υπάρξει διάλογος κυβέρνησης - αντιπολίτευσης και το 67% θεωρεί ότι αυτός ο διάλογος θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα. Μικρή υπενθύμιση: η κυβέρνηση Μαδούρο έχει ταχθεί υπέρ του διαλόγου και έχει δρομολογήσει κάποιες τέτοιες συναντήσεις. Μάλιστα, σε ορισμένες από αυτές, δεν πήγε η αντιπολίτευση αλλά πήγαν οι επικεφαλής Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων, μέλη του Συνδέσμου Βιομηχάνων κ.λπ.
Επίσης, το κεντροδεξιό think tank Datanalisis, το οποίο επικαλείται η αντιπολίτευση, τον Μάρτιο, σε δική του δημοσκόπηση ανέδειξε, προς απογοήτευσή του, ότι ο Νικολάς Μαδούρο με δημοφιλία 24,1% παραμένει πρώτος στις προτιμήσεις και με 6 μονάδες περισσότερο από τον Νοέμβριο του 2016. Ας σημειωθεί ότι το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από του Μεξικανού Προέδρου Ενρίκε Πιένα Νιέτο (21%), του Βραζιλιάνου πραξικοπηματικά προέδρου Μισέλ Τεμέρ (10%) και της Χιλιανής Μισέλ Μπατσελέ (23%).
Ψέμα 5
Η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερη και δεξιά (το ηπιότερο που μπορεί κανείς να πει) αλλά είναι ανεξάρτητη.
Η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσερις ηγετικές φυσιογνωμίες της αντιπολίτευσης είχαν άμεση εμπλοκή με το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες το 2002 (τι; Δεν είναι πρόβλημα που έγινε απόπειρα ανατροπής ενός εκλεγμένου άκρως δημοκρατικά προέδρου, τον οποίο αποκατέστησαν τα πλήθη του κόσμου που ξεχύθηκαν στους δρόμους;) και έχουν άμεση σχέση με σειρά ιδρυμάτων που χρησιμοποιούνται από την Ουάσινγκτον και τις μυστικές της υπηρεσίες για να χρηματοδοτούνται ημέτεροι σε όλον τον πλανήτη. Όχι δεν τα λένε μόνο οι τσαβίστας αυτά. Αποδεικνύονται από σειρά τηλεγραφημάτων και επικοινωνιών που έχουν αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια από τα wikileaks.
Εντελώς ενδεικτικά και μόνο:
Ενρίκε Καπρίλες: Έχει υπάρξει προεδρικός υποψήφιος απέναντι σε Τσάβες και Μαδούρο και έχασε και από τους δύο. Στις αρχές Απριλίου κατήγγειλε ότι το «καθεστώς» του στέρησε τα πολιτικά του δικαιώματα για 15 χρόνια, παραλείποντας να διευκρινίσει ότι αυτό έγινε λόγω καταδίκης του για κακοδιαχείριση και υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος από τη θέση του κυβερνήτη του κρατιδίου Μιράντα.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία που επιβεβαιώνονται από τα έγγραφα που δημοσιοποίησε το Wikileaks, ο Καπρίλες είχε αλλεπάλληλες επαφές με την αμερικανική πρεσβεία, καθώς και συναντήσεις με αξιωματούχους στην Ουάσινγκτον (αναφέρονται συγκεκριμένα ονόματα στο Στέητ Ντιπάρτμεντ) επανειλημμένως. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά, αποτυπώνεται η ανησυχία της Ουάσινγκτον για το αν είναι καλά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002, καθώς ο Καπρίλες ήταν μεταξύ αυτών που εισέβαλαν στην κουβανική πρεσβεία. Το κόμμα του Justice First δημιουργήθηκε χάρη στη χρηματοδότηση της USAID, με το ποσό που έχει γίνει γνωστό να αγγίζει τα 5 εκατομμύρια δολάρια.
Υπήρξε ένας από τους βασικούς υπόπτους της δολοφονίας της Εισαγγελέως Ντανίλο Άντερσον, που δολοφονήθηκε με παγιδευμένο αυτοκίνητο τον Νοέμβριο του 2004, η οποία ερευνούσε το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002 και του είχε ήδη απαγγείλει κατηγορίες.
Λεοπόλντο Λόπες: επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος «Popular Will», με την, ψευδή κατά τον ίδιο, κατηγορία της «παρακίνησης και πρόκλησης βίας». Είχε ενεργή ανάμιξη και στο αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Τσάβες το 2002 και τις «κοινωνικές και πολιτικές του ανησυχίες» στηρίζουν οικονομικά το Αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy) και τα παρακλάδια του, Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (International Republican Institute) και Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιστούτο (National Democratic Institute).
Ο Λόπες πήρε πρώτο πτυχίο στο Kenyon College του Οχάιο (όπου η CIA χρηματοδοτεί υποτροφίες). Επίσης, αναφέρεται σε τουλάχιστον 77 έγγραφα από αυτά που αποκάλυψε το Wikileaks, μετά από ανάλυση των οποίων ο Τζέικ Τζόνστον, του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας (Center for Economic and Policy Research) εκτιμά ότι απεικονίζουν με σαφή τρόπο το πώς η αμερικανική διπλωματία χορηγεί διαρκώς χρήματα στην βενεζουελάνικη αντιπολίτευση, πέραν των επίσημων προϋπολογισμών του Κογκρέσου, δια μέσου διαφόρων «ιδρυμάτων, προγραμμάτων» κ.λπ. Σε άλλα έγγραφα του Wikileaks καταγράφονται επίσης τα σχόλια του επικεφαλής του ινστιτούτου γεωστρατηγικών μελετών Stratfor ως προς «τις προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης ν' ανατρέψει τον Τσάβες».
Ο Λόπες ήταν εξέχων μέλος της κυβερνώσας ελίτ προ Τσάβες, και είχε διατελέσει βοηθός του οικονομικού διευθυντή της κρατικής πετρελαϊκής βιομηχανίας PDVSA που ελεγχόταν από αυτήν την ελίτ, την οποία εθνικοποίησε ο Τσάβες. Ο Λόπες, ως δήμαρχος της πλούσιας συνοικίας Τσακάο του Καράκας, το 2004, είναι αυτός που «εξέλιξε» την τακτική των guarimbas, των βίαιων διαδηλώσεων.
θύματα των guarimbas διαδηλώνουν στο Καράκας το 2016
Αντόνιο Λεντέζμα: πρώην δήμαρχος Καράκας. Είναι επίσης φυλακισμένος από τον Φεβρουάριο του 2015 για εμπλοκή σε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Μαδούρο. Ο Λεντέζμα και γενικότερα η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι τα στοιχεία σε βάρος του είναι πολύ αδύναμα και δεν αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας καμία εμπλοκή. Ο ίδιος συνδέεται άμεσα με τον ακροδεξιό Λορέντ Γκόμεζ Σάλεχ, που απελάθηκε από την Κολομβία και κατηγορείται για συνομωσία με παραστρατιωτικούς με στόχο την εξαπόλυση τρομοκρατικών επιθέσεων στο πλαίσιο ευρύτερου σχεδίου αποσταθεροποίησης υπό την μορφή «αντίστασης» ενάντια στην κυβέρνηση.
Η αλήθεια είναι για την φυλάκιση του Λεντέζμα, οι αντιδράσεις ήταν πολύ λιγότερες από ό,τι πολλοί θα πίστευαν καθώς εκτός της εμπλοκής του στο πραξικόπημα του 2002 κατά του Τσάβες, ως Κυβερνήτης θεωρείται υπεύθυνος για την εντολή αιματηρής καταστολής της λαϊκής εξέγερσης στο Καράκας το 1989 (Καρακάσο) που είχε ως αποτέλεσμα, τελικά, το θάνατο επισήμως 300, ανεπισήμως περισσοτέρων των 3.000 ανθρώπων από το στρατό και τις δυνάμεις καταστολής. Ήταν η αποκορύφωση της λαϊκής οργής για τη δραματική κατάσταση που επέφερε στη χώρα το πρόγραμμα «προσαρμογής» που εφαρμόστηκε υπό το ΔΝΤ για να ελεγχθεί το χρέος που είχε δημιουργηθεί λόγω και της πτώσης των τιμών του πετρελαίου. Μεταξύ 1984 - 1986, το νόμισμα είχε υποτιμηθεί 100 φορές, ποσοστό μεγαλύτερο του μισού πληθυσμού της χώρας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, λίγες εβδομάδες πριν την εξέγερση οι τιμές της βενζίνης, του ηλεκτρικού, των τηλεπικοινωνιών και του νερού είχαν αυξηθεί σχεδόν κατά 100%, οι δημόσιες μεταφορές κατά 30%. Η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα με τις καταγγελίες και τις μαρτυρίες ακόμη και για φρικτά βασανιστήρια να διαδέχονται η μία την άλλη.
Μαρία Κορίνα Ματσάδο: Η «κυρία» της αντιπολίτευσης είναι η πολυεκατομμυριούχος, λόγω και των δεκάδων ΜΚΟ που ελέγχει. Η Ματσάδο είχε άμεσες επαφές με την αμερικανική ηγεσία ήδη από την εποχή Μπους του νεότερου.
Η γνωστότερη οργάνωσή της είναι η Sumate, γιατί τη δεκαετία του '90, παράλληλα με το ΔΝΤ, εργάστηκε στους δήμους για να δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση των καταφυγίων για τους αστέγους. Οι περισσότερες ΜΚΟ που διαθέτει βασικά ασχολούνται με την κυβέρνηση Τσάβες, πριν, και Μαδούρο σήμερα, καταγγέλλοντας διαρκώς την αντιδημοκρατικότητά τους και χρησιμοποιώντας ψεύτικα exit polls και άλλα συναφή τρικ, τα οποία έχει ανοιχτά καταδικάσει ..το Κέντρο Κάρτερ αλλά και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών.
«Έρχεται ο λαϊκός καπιταλισμός-Έρχεται η Μαρία», από προεκλογική της αφίσα
Η Sumate της κ. Ματσάδο λαμβάνει χρηματοδοτήσεις από τη USAID και από το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy). Η ίδια δε, διατείνεται ότι δεν είχε καμία εμπλοκή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002 αλλά εμφανίζεται καθαρά στην τελετή ορκωμοσίας της σύντομης παράνομης κυβέρνησης του Πέδρο Καρμόνα..
Ψέμα 6
Η κυβερνητική καταστολή σπέρνει το θάνατο στους διαδηλωτές.
Η αλήθεια είναι ότι μεταδίδονται αριθμοί και καλλιεργείται κλίμα χωρίς κανείς να αναφέρεται στο ποιοι είναι οι νεκροί και στο πώς ξεκινούν τα επεισόδια. Να θυμίσουμε ότι και τώρα, όπως και το 2014, ακολουθείται η τακτική από την αντιπολίτευση του αποκλεισμού δρόμων και του μη σεβασμού της θέλησης όποιου θέλει να περάσει. Επίσης, έχουν αρχίσει και πάλι, όπως το 2014, να δένονται καλώδια που δεν τα βλέπει κανείς από μακριά από την μία στην άλλη άκρη του δρόμου. Ορισμένοι ξεχνούν ότι στις αντίστοιχες διαδηλώσεις το 2014 είχαν αποκεφαλιστεί ανύποπτοι μοτοσυκλετιστές από τις «ειρηνικές εκφράσεις διαμαρτυρίας» της αντιπολίτευσης.
Ο μεγαλύτερος αριθμός, μαζικά, απωλειών είναι από την τελευταία διαδήλωση στις 21 Απριλίου, όπου αναφέρονται 10 νεκροί. Οι 8 σύμφωνα με ΜΜΕ της αντιπολίτευσης αλλά και το ισπανικό ABC είναι νεαροί που έκαναν πλιάτσικο σε 20 καταστήματα που έσπασαν στο Καράκας, μετά από το τέλος διαδήλωσης της αντιπολίτευσης, και έπεσαν πάνω σε ηλεκτροφόρα σύρματα στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την αστυνομία. Έχει ενδιαφέρον ότι την εκδοχή αυτή την δίνει η ίδια η αντιπολίτευση. Οι άλλοι δύο είναι δύο εκ των καταστηματαρχών που προσπάθησαν να σώσουν τα καταστήματά τους. Τα ονόματά τους μεταδίδονται ως Ramon Martinez - Kelvin Leon.
Επίσης, διαδηλωτές της αντιπολίτευσης, περικύκλωσαν μαιευτήριο στο Καράκας που φέρει το όνομα του Τσάβες και άρχισαν να εκτοξεύουν πέτρες μέχρι που δόθηκε εντολή εκκένωσής του προκειμένου να μην διακινδυνεύσουν 50 νεογνά. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η εκκένωση έγινε γιατί έπεσαν δακρυγόνα, χωρίς να διαψεύδει ότι όντως είχε περικυκλώσει, για άγνωστο λόγο, το μαιευτήριο.
Τώρα έχει ενδιαφέρον να ρίξει κανείς μια ματιά στις ιδιότητες νεκρών των τελευταίων ημερών: ο λοχίας Νεϊμάρ Χοσέ Σανκελέμεντε (28 χρόνων) σκοτώθηκε από ελεύθερο σκοπευτή εν μέσω διαδηλώσεων στο δήμο Λας Σαλιας στο κρατίδιο Μιράντα (του κυβερνήτη Καπρίλες). Δύο περαστικοί πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από ένοπλους διαδηλωτές στο Καράκας. Δύο διαδηλωτές σκοτώθηκαν από αστυνομικούς, οι οποίοι ήδη έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και έχουν παραπεμφθεί σε δίκη. Την Τετάρτη 19 Απριλίου, σκοτώθηκαν άλλα 3 άτομα σε διαφορετικά περιστατικά, που δεν σχετίζονταν με διαδηλώσεις, αλλά με κοινό ποινικό έγκλημα αν και στο ένα ο δράστης είναι ενεργός υποστηρικτής της κυρίας Ματσάδο της αντιπολίτευσης.
Τις αμέσως προηγούμενες ημέρες, έχασαν επίσης τη ζωή τους ο Ολιβέρ Βίγια Καμάργκο (29 χρόνων) που πυροβολήθηκε από υποστηρικτές της αντιπολίτευσης στο Καράκας ενώ επιχειρούσε να περάσει από αποκλεισμένο δρόμο, οι Ντανιέλ Κελίζ Αράκα (20 χρόνων) και ο Μιγκέλ Ανγκέλ Κολμενάρες (36) των οποίων οι θάνατοι ερευνώνται, καθώς επίσης και οι Μπριάν Πρενσιπάλ (13 χρόνων), Αντόνιο Γκρουσένι Κανελόν (32 χρόνων) που σκοτώθηκαν όταν υποστηρικτές της αντιπολίτευσης εισέβαλαν σε κτίριο του δημοσίου που έχει παραχωρηθεί για στέγαση φτωχότερων οικογενειών στην πόλη Μπαρκισιμέτο. Σκοτώθηκε και ο Χάιρο Ορτίζ (19 χρόνων), εκτός διαδηλώσεων, αλλά διώκεται αστυνομικός γι αυτό.
Δεν είναι δύσκολο να κάνει κανείς μια πρόσθεση.
Επίσης, οι «ειρηνικοί» διαδηλωτές της αντιπολίτευσης έχουν την «τάση» να επιτίθενται και να καταστρέφουν δημόσια κτίρια. Μόνο στις 19 Απριλίου στόχος σχεδόν ολοκληρωτικής καταστροφής έγιναν στο Τσακάο (περιοχή του Λόπες) τα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας καταναλωτών, της Εθνικής Υπηρεσίας Κοινωνικο-οικονομικών Δικαιωμάτων, όπου κλάπηκε όλος ο εξοπλισμός, η αεροπορική βάση General Francisco Miranda όπου καταστράφηκε όλος ο φράκτης, στην γειτονική γειτονιά Αλταμίρα, πυρπολήθηκε ο λεγόμενος Βρετανικός πύργος όπου στεγάζονται πολλές κυβερνητικές υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο, στο Μαρακαΐμπο καταστράφηκε το εκεί γραφείο του υπουργείου Στέγασης.
Επίσης, στο Τσακάο, προ εβδομάδας, εκλάπησαν αρχεία και προκλήθηκαν καταστροφές από διαδηλωτές της αντιπολίτευσης στα γραφεία του Ανώτατου Δικαστηρίου. Από την οργή της αντιπολίτευσης δεν έχουν γλιτώσει, στην περιοχή της Λάρα, επίσης κτηνιατρικές κλινικές, υπαίθρια κέντρα διανομής τροφίμων ενώ πυρπολήθηκαν κατοικίες που διαμένουν εθελοντές Κουβανοί γιατροί. Καθημερινές είναι οι καταστροφές στο μετρό και σε υποσταθμούς ηλεκτρικού ρεύματος επίσης, όπου για ώρες μετά εμποδίζονται οι τεχνικοί να πλησιάσουν.
Ψέμα 7
Το «καθεστώς» της Βενεζουέλας ελέγχει την ενημέρωση και καταπνίγει την ελευθερία της έκφρασης.
Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στη Βενεζουέλα ενημερώνεται από την τηλεόραση, όπως και παγκοσμίως. Η αλήθεια είναι ότι επί δεκαετίες το τηλεοπτικό μονοπώλιο είχαν δύο μεγάλες οικογένειες: ο όμιλος Τσισνέρος και ο όμιλος Bottome & Granier. Μέχρι και σήμερα εξαιρετική ισχύ διαθέτει ο όμιλος Τσισνέρος με υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων, διαφημιστικές, δισκογραφικές με την πρώτη οικογένεια μάλιστα να διαθέτει 70 ΜΜΕ σε 39 χώρες, κυρίως της Λατινικής Αμερικής, αλλά και τις μεγαλύτερες εταιρείες διανομής ποτών και τροφίμων καθώς και την ομάδα μπέηζμπολ Los Leones. Η Venenision της οικογένειας Τσισνέρος είναι το κανάλι που παρακολουθούν περίπου 4 εκατομμύρια πολίτες. Υπάρχουν επίσης άλλα 4 ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, το κανάλι της Καθολικής Εκκλησίας, καθώς και 5 περιφερειακά ιδιωτικά δίκτυα.
Υπάρχουν επίσης 3 κρατικά κανάλια (Venezolana de Television, Vision Venezuela, Televisora Venezolana Social. Κοινώς, το 95% των τηλεοπτικών ΜΜΕ είναι ΙΔΙΩΤΙΚΑ και αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση.
Στον Τύπο, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για την κυβέρνηση. Μόνο στο Καράκας υπάρχουν 21 εφημερίδες και 8 κυκλοφορούν σε εθνικό επίπεδο. Όπως αναφέρει το think tank Council of Hemispheric Affairs - COHΑ, με έδρα την Ουάσινγκτον, 9 στις 10 μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας είναι σταθερά «αντι-Τσάβες» και παραμένουν. Άσε δε που παραμένουν και σε λειτουργία παρά την ενεργή εμπλοκή τους σε όλες τις απόπειρες ανατροπής του «αυταρχικού καθεστώτος»!
Υπάρχει όμως και ένα κανάλι που δεν του ανανεώθηκε η άδεια: ένα από το μεγαλύτερα, το RCTV, το 2007, το οποίο κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 2002 δεν είχε μεταδώσει απολύτως τίποτε από την αντίδραση των τσαβίστας τους οποίους κατηγορούσε για αιματοκύλισμα αν και άλλοι έκαναν πραξικόπημα. Το RCTV έγινε στη συνέχεια καλωδιακό και ήρθε σε νέα ρήξη με την κυβέρνηση που διέκοψε, για τους ίδιους λόγους, την εκπομπή του το 2010.
Αλήθεια 1
Είναι αλήθεια ότι μετά την πολλοστή έκκληση της αντιπολίτευσης προς το στρατό να παρέμβει για ν' ανατρέψει τον Μαδούρο αλλά και προς ξένες δυνάμεις, κυρίως τις ΗΠΑ, αλλά και την ανακοίνωση του Στέητ Ντιπάρτμεντ που ουσιαστικά αναφέρεται σε ανάγκη ανατροπής της βενεζουελάνικης κυβέρνησης, ο Νικολάς Μαδούρο έθεσε σε ισχύ το «Σχέδιο Ζαμόρα», σχέδιο ενεργοποίησης λαϊκών πολιτοφυλακών απέναντι σε ενδεχόμενο πραξικόπημα. Στο πλαίσιο του σχεδίου, 100.000 ημι-επαγγελματίες έφεδροι υπό το υπουργείο Άμυνας, αναπτύσσονται σε διάφορα νευραλγικά σημεία. Ο Μαδούρο ανακοίνωσε ότι το σώμα αυτό αυξάνεται σε 500.000 (προφανώς υπάρχει προσφορά γιατί πρόκειται για εθελοντικό σώμα).
Αλήθεια 2
Οι ΗΠΑ, από την πρώτη στιγμή, της ανάδειξης του Τσάβες ξεκίνησαν τις προσπάθειες ανατροπής του. Μέχρι το 2014 επισήμως, από τον αμερικανικό προϋπολογισμό, 100 εκατομμύρια δολάρια είχαν διατεθεί στην αντιπολίτευση της Βενεζουέλας για να στηριχθούν οι προσπάθειες ανατροπής (δεν συμπεριλαμβάνονται οι χρηματοδότησης από ΜΚΟ, από άλλα ιδρύματα κ. λπ). Όλες οι αμερικανικές ηγεσίες, Μπους, Ομπάμα και τώρα Τραμπ είχαν άμεση επαφή με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης που συχνά περνούσαν και το κατώφλι του Λευκού Οίκου, με τελευταία τη σύζυγο του Λόπες, Λίλιαν Τεντόρι, η οποία έγινε δεκτή με τιμές προ ολίγων εβδομάδων και έλαβε τη διαβεβαίωση ότι η Ουάσινγκτον θα κάνει τα πάντα για ν' αλλάξει η κατάσταση στη Βενεζουέλα.
Αλήθεια 3
Το τι μέλλει γενέσθαι στη Βενεζουέλα δεν αφορά μόνο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που είχε μεγάλο πονοκέφαλο, τα προηγούμενα χρόνια, με την ταυτόχρονη επικράτηση σε σειρά χωρών αριστερόστροφων κυβερνήσεων που αμφισβητούσαν και αμφισβητούν, όσες έχουν απομείνει, την απόλυτη κυριαρχία του στην ήπειρο. Ο έλεγχος του «μαλακού υπογαστρίου» είναι εκ των ουκ άνευ ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη κλιμακούμενος παγκόσμιος ανταγωνισμός που έχει ανοίξει πολεμικά μέτωπα σε τόσα σημεία του πλανήτη.
Η απειλή τού επικεφαλής της Νότιας Διοίκησης του Αμερικανικού Στρατού για ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα προκάλεσε την άμεση αντίδραση Ρωσίας, Κίνας και Ιράν, οι οποίες γνωστοποίησαν ότι αποστέλλουν στη Βενεζουέλα άνδρες και εξοπλισμό για να συμμετάσχουν σε «στρατιωτικά γυμνάσια» που θα διασφαλίσουν την κυριαρχία της χώρας.
Αλήθεια 4
Η οικονομία της Βενεζουέλας όντως βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση καθώς έχουν ελαχιστοποιηθεί τα έσοδα από το πετρέλαιο λόγω της μείωσης των τιμών. Πολλοί ασκούν κριτική στον Μαδούρο από την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από ό,τι η αντιπολίτευση: τον επικρίνουν γιατί δεν προχώρησε αποφασιστικά σε μεταρρυθμίσεις σοσιαλιστικού χαρακτήρα στην οικονομία, γιατί δεν προχώρησε σε περαιτέρω κρατικοποιήσεις ερχόμενος σε ρήξη κυρίως στους κομβικούς τομείς της παραγωγής και διανομής τροφίμων, να περάσει πραγματικά η παραγωγή στον έλεγχο των εργαζομένων. Γιατί, ουσιαστικά, επιμένει να προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες, διαβεβαιώνοντας προ ολίγων εβδομάδων στην Διεθνή Εμπορική Έκθεση της χώρας ότι κακώς κατηγορείται η κυβέρνησή του ότι είναι αντίθετη σε επενδύσεις και ιδιωτικοποίησης, ως κομμουνιστική, γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Άλλωστε, ακόμη και σήμερα το 90% των επιχειρήσεων είναι ιδιωτικές στη Βενεζουέλα.
Πριν το θάνατό του ο Τσάβες στα κείμενα «Golpe de Timon« και στο «Σχέδιο για μια Σοσιαλιστική Πατρίδα», είχε θέσει δύο βασικούς άξονες συνέχισης της πολιτικής του:
Η οικονομία της Βενεζουέλας παραμένει καπιταλιστική και πρέπει να γίνουν βήματα προς το σοσιαλισμό και
Πρέπει να καταστραφεί το αστικό κράτος και ν' αντικατασταθεί από ένα κοινοτικό.
Επί των θέσεων αυτών, ο καθείς μπορεί να έχει όποια άποψη έχει, το σίγουρο πάντως είναι ότι, μέχρι στιγμής, ο διάδοχός του δεν έχει κάνει καμία κίνηση προς κάποια από τις δύο κατευθύνσεις.
Αλήθεια 5
Η αντιπολίτευση τάσσεται υπέρ της επαναφοράς της ελεύθερης αγοράς, της απο-εθνικοποίησης της εταιρείας πετρελαίου και της όποιας άλλης εταιρείας έχει εθνικοποιηθεί, επαναφέροντας ουσιαστικά στο προσκήνιο το μοντέλο «προσαρμογής» που είχε εφαρμοστεί επί ΔΝΤ και έφερε καταστροφή στη χώρα. Η φτώχεια προ το 1999 κυμαινόταν στο 42% και περίπου 17 χρόνια μετά στο 27,3%.
Η πολιτική «κληρονομιά» του Τσάβες δεν είναι εύκολο να ξεχαστεί. Μέσα στα 15 χρόνια της διακυβέρνησής του έδωσε τέλος στον αναλφαβητισμό, καθιέρωσε πλήρη πρόσβαση σε δημόσιες παροχές υγείας και στην εκπαίδευση με τη βοήθεια 46.000 Κουβανών γιατρών. Προ Τσάβες, το 70% των Βενεζουελάνων δεν είχαν πρόσβαση ούτε σε βασική ιατρική φροντίδα και το 40% ήταν αγράμματοι. Ο κατώτερος μισθός αυξήθηκε 600%, η ανεργία στο 6% από 20%. Αναδιένειμε, επίσης, γη σε 15.000 οικογένειες αγροτών όπως επίσης έστησε 50.000 συνεταιρισμούς καθώς παλιότερα το 70% της γης ήταν στα χέρια του 3% του πληθυσμού.
Πηγή: toperiodiko.gr
Η Ν.Δ. χωρίς φτιασίδια
02 Μάιος. 2019
Γιώργος Κυρίτσης
Με τις πρόσφατες τοποθετήσεις και τις δηλώσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, του προέδρου, βουλευτών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, σχηματοποιείται πλήρως η πολιτική του κόμματος για τη φορολογία και το κοινωνικό κράτος και τα ιδεολογικά της συμφραζόμενα.
Τι λέει λοιπόν η Ν.Δ. και το σερβίρει ως «το καινούργιο», ενώ είναι ξαναζεσταμένο το Μνημόνιο; "Θα μειώσουμε το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες παροχές, δηλαδή συντάξεις, επιδόματα, Υγεία και Παιδεία, και θα εξοικονομήσουμε έτσι πόρους ώστε να δώσουμε φοροαπαλλαγές στα ανώτερα στρώματα που μας στηρίζουν. Έτσι θα πετύχουμε με τη μία πολλούς στόχους.
Με την απουσία επιδομάτων και την περικοπή συντάξεων κάποιοι θα οδηγηθούν σε εργασία με ό,τι να 'ναι όρους, ακόμα φτηνότερη εργασία απ' όσο σήμερα και θα παρασύρουν και τους υπάρχοντες χαμηλούς μισθούς ακόμα χαμηλότερα. Διπλό κέρδος εις βάρος της μισθωτής εργασίας.
Ταυτόχρονα, θα τους πουλάμε υπηρεσίες που τώρα παρέχει δωρεάν το δημόσιο σύστημα. Έτσι θα κερδίζουμε και πάλι διπλά: αντί οι φτωχοί να επωφελούνται από τους φόρους μας, τους αναλαμβάνουν αυτοί και τους γλιτώνουμε εμείς. Πάλι διπλό κέρδος εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας".
Για να καλύψουν και να προσδώσουν ηθική υπεραξία σε αυτόν τον αντικοινωνικό παρτακισμό που έχουν για ιδεολογία, χρησιμοποιούν ένα δίπολο. Από τη μία τους «τεμπέληδες» που έχουν ανάγκη το κοινωνικό κράτος και από την άλλη τους «άριστους». Η αναπαραγωγή της τάξης των αρίστων αποκτά έτσι χαρακτήρα δικαιοσύνης και κοινωνικής αναγκαιότητας, διότι η αριστεία κληροδοτείται στους απογόνους.
Ταυτόχρονα, ενοχοποιούνται και απαξιώνονται οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι κατά οποιονδήποτε τρόπο αδύναμοι ως τεμπέληδες και παράσιτα και μαζί τους απαξιώνουν και το κοινωνικό κράτος, τη σημαντικότερη ανθρώπινη κατάκτηση από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως «χάρες» και «ελεημοσύνες». «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»: κλασικός κοινωνικός δαρβινισμός που πάει χέρι - χέρι με την αναγέννηση του φασισμού 75 χρόνια μετά την ήττα του.
Αυτή η επιχειρηματολογία μπορεί να ανιχνευθεί με ευκολία στις περισσότερες αναλύσεις και τοποθετήσεις του αστικού χώρου, αλλά, αν θυμίζει κάτι, είναι που είναι καρμπόν η ανάλυση μέσω της οποίας η ευρωπαϊκή Δεξιά εξηγούσε τη «χρησιμότητα» των Μνημονίων μέσω των οποίων η «άριστη Ευρώπη» δικαιούνταν να λεηλατεί τον «τεμπέλικο Νότο».
Η μεγάλη κοινωνική πλειονότητα όμως δεν θέλει και δεν θα επιτρέψει την επιστροφή στη βαρβαρότητα.
Πηγή: Η Αυγή
https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-nd-xoris-ftiasidia