ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

« Σήμερα, αναγνωρίζω επισήμως τον πρόεδρο της Βενεζουελιανής Εθνοσυνέλευσης, Χουάν Γκουάϊντο, ως τον Προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας.»

Επειδή θεωρούμε σημαντικές τις εξελίξεις στην Βενεζουέλα επανερχόμαστε σε αυτό το θέμα.

Τις θεωρούμε σημαντικές σε παγκόσμια κλίμακα γιατί δείχνουν τον βαθμό ελευθερίας πού μπορεί να αποκτήσει η κάθε χώρα από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Μετά θα έχει σειρά το Ιράν κάτι θα βρούμε να του προσάψουμε, η Τουρκία αν δεν ευθυγραμμιστεί με της ΗΠΑ ,εδώ την έχουμε έτοιμη την κατηγορία, δικτάτορας ο Ερντογάν λές και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν κάτι το διαφορετικό αλλά αρκεί πού ήταν πιστοί σύμμαχοι, μετά Ρωσία ,Κίνα, Κούβα κλπ. φυσικά δεν μιλάμε για όλες τις άλλες χώρες του κόσμου πού οι λαοί τους μπορεί να θέλουν μία πραγματική αλλαγή προς όφελος τους.

Αυτές τις μέρες κυκλοφορούν πολλά κατάπτυστα άρθρα πού θεωρούν φυσιολογική ενέργεια η Ουάσιγκτον, όχι ο λαός της Βενεζουέλας να αποφασίσει ποιος είναι πρόεδρος της Βενεζουέλας. Κηρύσσοντας την εκλεγμένη κυβέρνηση «παράνομη», ο Πρόεδρος Τραμπ εξέλεξε διά Διατάγματος τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας:

« Σήμερα, αναγνωρίζω επισήμως τον πρόεδρο της Βενεζουελιανής Εθνοσυνέλευσης, Χουάν Γκουάϊντο, ως τον Προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας.»

Παγώνοντας όλα τα εισοδήματα εκτός της χώρας και του πετρελαίου μαζί ,τα βασικά έσοδα από τις εξαγωγές είναι του πετρελαίου, δίνοντάς τα στον Χουάν Γκουάϊντο.

Είναι απίστευτα αυτά πού ζει η ανθρωπότητα.

Δικαιολογίες των ντόπιων ολιγαρχικών κονδυλοφόρων ,Ο Μαδούρο είναι λαομίσητος δέστε τι συγκεντρώσεις κάνει η αντιπολίτευση, κλείνοντας τα μάτια στις συγκεντρώσεις του Μαδούρο.

Άλλη κατηγορία, ότι είναι διακινητής ναρκωτικών, συμπληρώνουμε εμείς, από τα λεγόμενα της αντιπολίτευσης, των ΗΠΑ και λοιπών συμμάχων.

Ξέρουμε, όπως ο Χουσεΐν πού είχε χημικά όπλα κλπ.

Στημένες δουλειές από τις μυστικές υπηρεσίες με μάρτυρες, στοιχεία κλπ.

Αλλά και έτσι να είναι υπάρχουν τα διεθνή όργανα όπως ο ΟΗΕ, βέβαια ξέρουμε, θα βάλει βέτο η κακιά Ρωσία ,Κίνα ενώ τώρα θάχουμε άμεση λύση.

Τέλος αναφέρουν την οικονομία, την έξοδο από την χώρα Βενεζουελανών, για το 10 % μιλάνε πού πλήττονται από την κρίση.

Ανά διαστήματα πολλές χώρες αντιμετωπίζουν έντονες κρίσεις μία από αυτές είναι και η χώρα μας, πεντακόσιες με επτακόσιες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν στο εξωτερικό, σε πληθυσμό ένδεκα εκατομμυρίων μας βγάζει ένα ποσοστό της τάξης από 4,5 % έως 6,5 %.

Μετά δεν φταίει μόνο η ανικανότητα της κυβέρνησης του Μαδούρο εδώ αν θέλετε βάλτε και κάποια διαφθορά  λές και μόνο στην Βενεζουέλα υπάρχει διαφθορά, αλλά και η διεθνής πτώση του πετρελαίου από τα 100 δολάρια στα 30.

Επίσης τεράστια αποκρυβόμενη ευθύνη έχει η αντιπολίτευση, η αστική τάξη πού εξαρχής από τον Τσάβες κυρήξανε πραγματικό πόλεμο εναντίον όλων των αλλαγών υπέρ του λαού με στρατιωτικά και οικονομικά μέσα.

Έως τον Τσάβες είχαν συλλάβει με σκοπό να τον θανατώσουν.

Φτάσανε στο σημείο να παίζουνε με τα τρόφιμα και τα άλλα είδη πρώτης ανάγκης προκειμένου να ρίξουνε τον Τσαβισμό.

Δυστυχώς οι Τσαβιστές μεθυσμένοι από την νίκη τους δεν προχώρησαν σε κοινωνικοποίηση καναλιών της Τηλεόρασης κλπ. ούτε σε άμεση κοινωνικοποίηση αγροτικής γής των μεγάλων γαιοκτημόνων, αριστοκρατίας της γής, δίνοντας τη στους αγρότες και βασικών βιομηχανιών πού θα έβγαζε από το παιχνίδι τον εκβιασμό της ολιγαρχίας με τα είδη πρώτης ανάγκης.

Δεν κατάλαβαν ενώ το ζούσαν τι σημαίνει ντόπια ολιγαρχία σε συνεργασία με τον ιμπεριαλισμό.

Για να ανακόψουν τα παιχνίδια της ντόπιας ολιγαρχίας πού συνεργαζόταν με τους αμερικάνους.

Κατηγορούν τον Μαδούρο ότι ετοιμάζεται για ένοπλη σύγκρουση ενώ προετοιμάζουν το έδαφος για να τσακίσουν τον Τσαβισμό μέσω των παρακρατικών εγκληματικών οργανώσεων όταν αναλάβουν την εξουσία.

Όσο για τις προεδρικές εκλογές ο Μαδούρο είχε ζητήσει παρατηρητές από την ΕΟΚ για την επιτήρηση των εκλογών πράγμα πού δεν έγινε δεκτό.

Κάθε δημοκράτης και δημοκρατική χώρα πρέπει να υποστηρίξει τον νόμιμο πρόεδρο της Βενεζουέλας να καταδικάσει τις ωμές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις οικονομικές προς το παρόν γιατί όπως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε η καμπάνα αύριο θα χτυπάει πένθιμα για την κάθε δημοκρατική χώρα και για τους λαούς όλου του κόσμου.

Ακολουθεί σειρά άρθρων.

Ρεσάλτο στην Βενεζουέλα. Η Ουάσιγκτον Διόρισε Έναν Πρόεδρο
January 29, 2019
Του PAUL CRAIG ROBERTS
JANUARY 23, 2019
[Είναι πλέον γνωστό στους αναγνώστες ότι ο συντάκτης του προκείμενου άρθρου δεν είναι Ρώσος, Κινέζος, Ιρανός, κομμουνιστής ή αναρχικός, αλλά τέως υπουργός του Ρέϊγκαν και αρχισυντάκτης της Wall Street Journal, συντηρητικός καθηγητής της Οικονομίας και Δημοκρατικός Αμερικανός πατριώτης - μιας μειοψηφίας φωτεινών πνευμάτων, τρομερά ανήσυχων για την χώρα τους και τον κόσμο, με την απολάκτιση του Διεθνούς Δικαίου, την επιστροφή στην κουλτούρα της «΄Αγριας Δύσης» και την προβολή της αξίας του ταχύτερου πιστολιού ως ταυτότητας του σημερινού Δυτικού «Πολιτισμού».]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Ακούγοντας από το 2016 τα εκπορνευόμενα αμερικανικά ΜΜΕ να καταγγέλλουν, χωρίς ούτε ίχνος απόδειξης, ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές, κάποιος θα πίστευε ότι ποτέ η Ουάσιγκτον δεν θα διανοείτο να αναμιχθεί στις εκλογές άλλης χώρας.
Δυστυχώς δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Για την Ουάσιγκτον το να επεμβαίνει είναι μια τακτική ρουτίνας, αλλά εδώ προχώρησε πολύ μακρύτερα από μια συνηθισμένη γι' αυτήν ανάμειξη. Η Ουάσιγκτον στις 23 Ιανουαρίου 2019 διακήρυξε ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικόλας Μαδούρο δεν είναι πλέον ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Η Ουάσιγκτον, όχι ο λαός της Βενεζουέλας αποφάσισε ποιος είναι πρόεδρος της Βενεζουέλας. Κηρύσσοντας την εκλεγμένη κυβέρνηση «παράνομη», ο Πρόεδρος Τραμπ εξέλεξε διά Διατάγματος τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας:
« Σήμερα, αναγνωρίζω επισήμως τον πρόεδρο της Βενεζουελιανής Εθνοσυνέλευσης, Χουάν Γκουάϊντο, ως τον Προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας.»
Ολοφάνερα, ο Γκουάϊντο είναι μέσα στην τσέπη της Ουάσιγκτον, αλλιώς η Ουάσιγκτον δεν θα διάλεγε αυτόν.
Ο Μαδούρο, όπως ο Τσάβες πριν από αυτόν, έχει διαπράξει το απαράγραπτο έγκλημα να εκπροσωπεί τον λαό της Βενεζουέλας αντι τα αμερικανικά μεγάλο-επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα. Η Ουάσιγκτον απλά δεν ανέχεται λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις που αντιπροσωπεύουν λατινοαμερικανικούς λαούς. Όπως είχε πει ο Αμερικανός στρατηγός των Πεζοναυτών Σμέντλεϊ Μπάτλερ, αυτός και οι πεζοναύτες του έκαναν την Λατινική Αμερική ασφαλή για την Εταιρεία Γιουνάϊτετ Φρουτ και τις επενδύσεις αμερικανικών τραπεζών.
΄Ετσι, τώρα η Βενεζουέλα έχει δύο Προέδρους. Έναν εκλεγμένο από τον λαό της και έναν διορισμένο από την Ουάσιγκτον. Πόσο θα αργήσει η Ουάσιγκτον να κάνει το ίδιο στην Ρωσία, στην Κίνα, στο Ιράν, στην Συρία, στην Τουρκία, στην Ινδία;
Η Ουάσιγκτον κατόρθωσε με ραδιουργίες να απομακρύνει από την εξουσία την μεταρρυθμίστρια Πρόεδρο της Αργεντινής και να την αντικαταστήσει με ένα δεξιό αμερικανικό ανδρείκελο.
Η Ουάσιγκτον, με πλεκτάνες, κατόρθωσε να απομακρύνει από την εξουσία και να κλείσει στην φυλακή τους ηγέτες του μεταρρυθμιστικού κόμματος της Βραζιλίας και να εγκαταστήσει μιαν μαριονέτα της.
Η Ουάσιγκτον τα κατάφερε να εξώσει την μεταρρυθμιστική κυβέρνηση του Ισημερινού, να εγκαταστήσει ένα ενεργούμενό της και να το χρησιμοποιήσει εναντίον του Τζούλιαν ΄Ασσανζ (δημιουργού του Γουίκιληκς, των μεγάλων αποκαλύψεων).
Η Ουάσιγκτον επενέβη στις γαλλικές εκλογές, με την πλεκτάνη σε βάρος του προβλεπόμενου σοσιαλιστή υποψηφίου Ντομινίκ Στρως- Καν, με μια ψευδή καταγγελία για βιασμό, η οποία κατέρρευσε , αφού προηγουμένως τορπίλισε την υποψηφιότητα του ανεπιθύμητου Στρως-Καν.
Στην μέγγενη των πιέσεων της Ουάσιγκτον βρίσκεται και η μεταρρυθμιστική κυβέρνηση της Βολιβίας.
Περιέργως, ο υπόλοιπος κόσμος δεν εξεγείρεται εναντίον της χονδροειδούς επέμβασης στις πολιτικές υποθέσεις άλλων χωρών. Ακόμη και Βλαντίμιρ Πούτιν ανέχεται την ανάμειξη της Ουάσιγκτον στις ρωσικές εκλογές και στις εκλογές της Ουκρανίας. Ο τραμπουκισμός της Ουάσιγκτον, όπως και ο τραμπουκισμός του Ισραήλ, γίνεται παραδόξως ανεκτός από χώρες που είναι πολύ ισχυρές για να τον υφίστανται.
Η Ρωσία επρόκειτο να αποκτήσει μιαν αεροπορική βάση στην Βενεζουέλα. Θα μπορούσε να εγκαταστήσει ένα σύνταγμα ειδικών δυνάμεων για την προστασία του Μαδούρο, ενώ αυτός θα συνελάμβανε τον εφιάλτη Χουάν Γκουάϊντο και όλο το πολιτικό κόμμα του, που υπηρετεί την Ουάσιγκτον , όχι την Βενεζουέλα. Πως μπορεί ο Μαδούρο να κυβερνήσει, περικυκλωμένος από προδότες, πιστούς στην Ουάσιγκτον;
Η Κίνα έχει επίσης δεσμούς με την Βενεζουέλα και θα μπορούσε να στείλει ειδικές δυνάμεις για την προστασία των επενδύσεών της.
Αλλά τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει.
Όταν ο Τσάβες εκλέχθηκε Πρόεδρος, η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε την παλαιά σύμμαχό της ισπανική ολιγαρχία της χώρας , η οποία ακόμη ελέγχει τα ΜΜΕ της Βενεζουέλας, για την ανατροπή του Τσάβες. Αλλά προτού η Ουάσιγκτον μπορέσει να τον σκοτώσει, ο στρατός και ο λαός της Βενεζουέλας επενέβησαν, επέβαλαν την απελευθέρωσή του Τσάβες και την παλινόρθωσή του στην Προεδρία της χώρας. Αντί να συλλάβει τους προδότες, ο Τσάβες τους άφησε ανενόχλητους και τώρα έχουν υπονομεύσει την κατάσταση για το διάδοχό του.
Για όσο καιρό οι Λατινοαμερικανοί, ή όποιοι άλλοι μεταρρυθμιστές, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είχε δίκιο ο Καρλ Μαρξ πως δεν μπορεί να υπάρξουν ούτε μεταρρυθμίσεις, ούτε επανάσταση, ούτε βελτίωση της ζωής του απλού ανθρώπου, όσο η παλαιά άρχουσα τάξη αφήνεται στην θέση της. Η Ουάσιγκτον, όχι οι Λατινοαμερικανοί θα εξουσιάζουν την Λατινική Αμερική.
https://www.konstantakopoulos.gr/2019/01/29/%cf%81%ce%b5%cf%83%ce%ac%ce%bb%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b2%ce%b5%ce%bd%ce%b5%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%ce%b7-%ce%bf%cf%85%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%b3%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%bd/
Νέα Χιλή στη Βενεζουέλα;
Από
Δημήτρης Σπάθας -
04/02/2019
«Είμαι αυτό που άφησαν, τα υπολείμματα από αυτά που έκλεψαν.
Ένα χωριό κρυμμένο στην κορυφή ενός λόφου, η επιδερμίδα μου είναι από δέρμα, γι' αυτό αντέχει οποιοδήποτε κλίμα.
Είμαι ένα εργοστάσιο καπνού, η εργασία ενός αγρότη για όλα αυτά που καταναλώνεις
Κόντρα στο κρύο στη μέση του καλοκαιριού, «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας», αδερφέ μου!
Τα πιο όμορφα πρόσωπα που έχω γνωρίσει, είμαι η φωτογραφία ενός «εξαφανισμένου»
Το αίμα ανάμεσα στις φλέβες σου, είμαι ένα κομμάτι γης που έχει αξία
Ένα καλάθι φασόλια
Είμαι ο Μαραντόνα που βάζει δύο γκολ στην Αγγλία
Είμαι αυτό που κρατάει τη σημαία μου, η σπονδυλική στήλη του πλανήτη μου είναι η οροσειρά μου
Είμαι αυτό που μου έδειξε ο πατέρας μου. Όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα του, δεν αγαπάει τη μητέρα του.
Είμαι η Λατινική Αμερική, ένας λαός χωρίς πόδια, που συνεχίζει να προχωρά.»*
Μπροστά στα έκπληκτα και αμήχανα μάτια της ανθρωπότητας, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των διεθνών και τοπικών μμε που είναι στη διάθεσή τους, παρουσιάζουν σε επίσημη προβολή, την εξέλιξη πραξικοπήματος, για την ανατροπή του νόμιμου Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος πρόσφατα εξελέγη Πρόεδρος της χώρας του. Στη Βενεζουέλα θα ξαναζήσουμε την Χιλή του 1973, όταν ο Πινοτσέτ πήρε το πράσινο φως από τους αμερικάνους και σφαγίασε τον χιλιανό λαό και τη δημοκρατία;
Η φασιστική λύσσα των Αμερικάνων για να επιβάλλουν στυγνή δικτατορία με μορφή εικονικής δημοκρατίας στη Βενεζουέλα έχει θορυβήσει για άλλη μια φορά τον κόσμο. Το ζήτημα δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία, αλλά με την επιβολή σε κάθε μέρος του κόσμου ανδρεικέλων που θα εκτελούν πιστά την αμερικάνικη θέληση και τα συμφέροντα της πιο αδίστακτης παγκόσμιας και τοπικής ολιγαρχίας του πλούτου. Είναι ένα μήνυμα παντού, όπου τους περνάει, ότι κανείς δεν μπορεί να εκλεγεί ή να κυβερνήσει κάθε χώρα χωρίς την έγκρισή τους. Μετά το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, την αιματηρή επέμβαση τους στη Μεσόγειο(Αραβική Άνοιξη sic) και Μέση Ανατολή (Συρία -πάνω από 350.000 νεκρούς) τις διαρκείς επεμβάσεις στα Βαλκάνια, έρχεται η σειρά της Βενεζουέλας; Τους έπιασε ο πόνος για την δημοκρατία και τα «ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα; Τότε γιατί δεν επεμβαίνουν στη Σαουδική Αραβία και γιατί «έπνιξαν» τη δολοφονία του δημοσιογράφου Κασόγκι, που κατά διαταγή του Σαουδάραβα Πρίγκηπα Σαλμάν, τον έκοψαν φέτες; Αυτός όμως είναι δικός τους και καλός πελάτης! Όσα του ζητήσουν τα παίρνουν και με το παραπάνω. Ας σκεφτούμε τι θα έκαναν σε κάποιον μη δικό τους, μη αποδεκτό, αν είχε διαπράξει δολοφονία αλλά Κασόγκι!
Στη Βενεζουέλα από τότε που ανήλθε στην εξουσία ο Τσάβες δεν σταμάτησαν να μηχανορραφούν και να εκτελούν πραξικοπήματα μικρά και μεγάλα. Ο Τσάβες σε κάθε εκλογική αναμέτρηση εκλεγόταν με ποσοστά 55-60% από τον λαό του. Το 2002 στρατιωτικοί πραξικοπηματίες απήγαγαν τον Τσάβες για να τον δολοφονήσουν αλλά δεν τα κατάφεραν. Θα χρειαζόταν πολύ μεγάλος χώρος για να αναπτυχθούν οι κάθε είδους επεμβάσεις, πραξικοπήματα, και δικτατορίες που έχουν επιβάλλει οι αμερικάνοι στην πολύπαθη Λατινική Αμερική. Έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες βιβλίων γι' αυτά! Όμως αξίζει να αναφερθεί μια παρόμοια με την σημερινή στη Βενεζουέλα κατάσταση, που συνέβη το 2005 στην Ονδούρα.
Ονδούρα 2005-Βενεζουέλα 2019. Δοκιμασμένο σχέδιο ανατροπής
Η Ονδούρα είναι μια χώρα που έχει υπάρξει θύμα δικτατοριών και ογκώδους παρέμβασης των ΗΠΑ , μεταξύ των οποίων και αρκετών στρατιωτικών εισβολών. Η τελευταία μεγάλη επέμβαση των ΗΠΑ στην Ονδούρα έλαβε χώρα κατά τη δεκαετία του 1980, όταν η κυβέρνηση του Ρήγκαν χρηματοδότησε ομάδες θανάτου και παραστρατιωτικούς για να εξαλείψει όλες τις πιθανές «κομουνιστικές απειλές» στην Κεντρική Αμερική. Εκείνη την εποχή, ο Τζον Νεγρεπόντε ήταν ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ονδούρα και ήταν υπεύθυνος άμεσα για τη χρηματοδότηση και εκπαίδευση των ομάδων θανάτου της Ονδούρα, οι οποίες ήταν υπεύθυνες για χιλιάδες εξαφανίσεις και δολοφονίες σε ολόκληρη την περιοχή. Όμως και υπό τον «δημοκρατικό» Ομπάμα, ίνδαλμα των απανταχού «προοδευτικών» σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε πραξικόπημα κατά του νόμιμου προέδρου Μανουέλ Ζελάγια. Μη φανταστούμε κανέναν κομμουνιστή ή «αριστερό» δικτάτορα, ο άνθρωπος ήταν του Φιλελεύθερου κόμματος και είχε εκλεγεί νόμιμα πρόεδρος της χώρας τον Νοέμβριο του 2005. Το μεγάλο ατόπημά του ήταν ότι προκήρυξε ένα απλό δημοψήφισμα-σφυγμομέτρηση κατ' ουσίαν- για να διαπιστωθεί κατά πόσον υπήρχε η βούληση του λαού του, να προχωρήσει σε μια τροποποίηση του Συντάγματος της χώρας, που θα έδινε τη δυνατότητα στο λαό να έχει πιο ενεργή πολιτική συμμετοχή . Μια τέτοια πρωτοβουλία ποτέ δεν είχε γίνει σε χώρα της Κεντρικής Αμερικής, και η συγκεκριμένη είχε Σύνταγμα που επέτρεπε ελάχιστη συμμετοχή στον λαό της Ονδούρα στις πολιτικές διαδικασίες. Αυτό ξύπνησε την ταξική συνείδηση της τοπικής ολιγαρχίας.
Αρκετές μέρες πριν την πραγματοποίηση της σφυγμομέτρησης, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ονδούρα το κήρυξε παράνομο, ύστερα από απαίτηση του Κογκρέσου, τα οποία σώματα αμφότερα καθοδηγούνταν από πλειοψηφίες κατά του Ζελάγια και μέλη του υπερσυντηρητικού κόμματος, το Εθνικό Κόμμα της Ονδούρας (PHN).Κάτι ανάλογο με την περίφημη Εθνοσυνέλευση στη Βενεζουέλα. Αυτή η κίνηση οδήγησε σε μαζικές διαμαρτυρίες στους δρόμους, υπέρ του Προέδρου Ζελάγια. Από την άλλη κάποιος στρατηγός Ρομέο Βάσκες επικεφαλής της στρατιωτικής διοίκησης, αρνήθηκε να επιτρέψει στο στρατό να διανείμει το εκλογικό υλικό για τη διαδικασία του δημοψηφίσματος. Ο στρατηγός Βάσκες κράτησε το υλικό υπό αυστηρό στρατιωτικό έλεγχο, αρνούμενος να το διανείμει, δηλώνοντας ότι το προγραμματισμένο γνωμοδοτικό δημοψήφισμα χαρακτηρίστηκε παράνομο από το Ανώτατο Δικαστήριο και έτσι δεν μπορούσε να συμμορφωθεί με την εντολή του προέδρου. Όμως στην Ονδούρα, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρόεδρός της είναι ο Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής και έχει τον τελευταίο λόγο για τις στρατιωτικές δράσεις, κι έτσι διέταξε την απομάκρυνση του στρατηγού. Την επόμενη μέρα, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ονδούρας επανατοποθέτησε τον στρατηγό Ρομέο Βάσκες στην στρατιωτική διοίκηση, αποφασίζοντας ότι η απόλυσή του ήταν «αντισυνταγματική». Έγινε χαμός, ο λαός βγήκε στους δρόμους υπέρ του προέδρου του. Όμως νωρίς το πρωί της Κυριακής του δημοψηφίσματος, μια ομάδα περίπου 60 ένοπλων στρατιωτών εισήλθαν στην προεδρική κατοικία και απήγαγαν τον πρόεδρο Ζελάγια.
Όλα τα παραπάνω συνδέονταν άμεσα με το γεγονός ότι ο πρόεδρος Σελάγια δεχόταν αυξανόμενα επιθέσεις από τις συντηρητικές δυνάμεις της Ονδούρα για τις ενισχυόμενες σχέσεις του με τις χώρες της ALBA- Μπολιβαριανή Εναλλακτική Λύση για την Αμερική και, συγκεκριμένα, με τη Βενεζουέλα και τον πρόεδρο Τσάβες τότε. (η πιο προχωρημένη μορφή αντί νεοφιλελεύθερης συνεργασίας )Το πραξικόπημα εκτελέστηκε ως μια μέθοδος διασφάλισης ότι η Ονδούρα δεν θα εξακολουθήσει να συνδέεται με αριστερές και σοσιαλιστικές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Σήμερα η Ονδούρα καταφέρεται εναντίον της Βενεζουέλας , συμμετέχοντας στην ομάδα χωρών της Λίμα
Μια παρόμοια κατάσταση χρησιμοποίησης θεσμικών οργάνων του κράτους της Βενεζουέλας κατά του νόμιμου προέδρου, εξελίσσεται με επικεφαλής τον κ.Γκουαϊδό, πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, στην οποία η αντιπολίτευση έχει την πλειοψηφία από τις εκλογές που είχαν γίνει το 2015. Ο Γκουαϊδό προέρχεται από το ακροδεξιό κόμμα του Λόπες, ο οποίος δεν έχει καταφέρει να εκλεγεί. Μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Εθνοσυνέλευση, υπάρχει συμφωνία κάθε χρόνο να αναλαμβάνει την προεδρία κατά σειρά ο επικεφαλής του κόμματος που συμμετέχει σε αυτήν. Φέτος είναι η σειρά του ακροδεξιού Γκουαϊδό και όπως φαίνεται έχει επιλεγεί από τις ΗΠΑ και την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας για να «σώσει» την δημοκρατία. Όπως ακριβώς έγινε και στην Βραζιλία με τον φασίστα Μπολσονάρο, ο οποίος διαγκωνίζεται με την Αργεντινή ποιος θα είναι επικεφαλής σε ενδεχόμενη εισβολή στην Βενεζουέλα, για να αποκαταστήσουν τη.... δημοκρατία. Επειδή ο στρατός μέχρι τώρα, δεν ενδίδει στις εντολές των αμερικάνων, αλλιώς το στρατιωτικό πραξικόπημα θα είχε συντελεστεί, ετοιμάζουν εισβολή προθύμων από γειτονικές χώρες τις οποίες ελέγχουν οι παγκόσμιες «προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις»
Εκτός από τα διάφορα εμπάργκο που έχουν επιβάλει εναντίον της Βενεζουέλας οι «αμερικανοευρωπαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις» υπάρχει και το πιο απαίσιο και φασιστικό απ' όλα, που είναι η άρνησή τους να πουλήσουν τρόφιμα και φάρμακα στο λαό αυτής της χώρας. Έτσι σπεκουλάρουν και διαδίδουν προς όλο τον κόσμο ότι δεν υπάρχουν τα απαραίτητα για την επιβίωση του κόσμου, ώστε να σφίξουν ακόμη περισσότερο το σκοινί για τον στραγγαλισμό της χώρας. Δηλαδή έχοντας επιβάλει εμπάργκο σε τρόφιμα και φάρμακα κατηγορούν από την άλλη τον Μαδούρο, ότι «γενοκτονεί» τον λαό της χώρας του.
Είναι φοβερό το νήμα της αράχνης των μμε σε ΗΠΑ,ΕΕ και «προθύμων» σε Λατινοαμερικάνικες χώρες, όπου με κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση, ενορχηστρώνουν την προπαγάνδα τους εναντίον μιάς μικρής χώρας που βρίσκεται στο στόχαστρο της αρπαγής των πετρελαίων που διαθέτει. Ενώ δεν βγάζουν λέξη για όσα έγιναν και γίνονται στην Ουκρανία από το πραξικοπηματικό καθεστώς Ποροσένκο ή για τα όργια παραβιάσεων και δολοφονιών από το Σαουδαραβικό καθεστώς. Μια ενορχηστρωμένη ευρείας κλίμακας παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης, όπως έκαναν αντίστοιχα για τα ανύπαρκτα πυρηνικά του Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ ή για τα «χημικά» που δήθεν έριχνε ο Άσαντ στο λαό της Συρίας.
Το εν εξελίξει πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης Μαδούρο στοχεύει την επιστροφή των εθνικοποιημένων επιχειρήσεων και κτημάτων στους πρώην ολιγάρχες ιδιοκτήτες τους, την κατάργηση ενός ευνοϊκού εργατικού δικαίου, με την εξαπόλυση μαζικών απολύσεων σε κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις, την περικοπή συντάξεων, την μείωση των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης, εν ολίγοις την δημιουργία ένός καθεστώτος επίθεσης στα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα. Αν κάποιος αμφιβάλλει γι 'αυτό, αρκεί να δει τα πρώτα μέτρα που ελήφθησαν από τις αντιδραστικές κυβερνήσεις που έχουν έρθει στην εξουσία στην Αργεντινή και τη Βραζιλία. Αυτό είναι σήμερα το δόγμα ενός άκρατου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που προωθούν οι «αμερικανοευρωπαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις» στο όνομα δήθεν κάποιας ανάπτυξης. Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε εισπράξει τεράστιες δόσεις τέτοιας «ανάπτυξης», αφού μας πήραν πρώτα μισθούς, συντάξεις, δημόσιες επιχειρήσεις και σπίτια, τώρα διεκδικούν ολόκληρη την χώρα, φτερό στον άνεμο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την καθυπόταξη κάθε δημοκρατικής πνοής. «Εκλογές» θα γίνονται όποτε θέλουν αυτοί και θα εκλέγονται όσοι βρίσκονται στις δικές τους λίστες. Μια ωραία παγκόσμια «φασιστική δημοκρατία»
Η ανθρωπότητα πρέπει να αντιτάξει απέναντί τους τις αρχές και αξίες που οδήγησαν από την κατάσταση του ζώου σε αυτήν του ανθρώπου, εναντίον της ζούγκλας του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
*στίχοι από το τραγούδι «Latinoamerica"

Από Ισκρα.

Κρίσιμες ώρες περνάει η Βενεζουέλα
Από
Πέτρος Παπακωνσταντίνου -
04/02/2019

Υστερα από ένα δεκαήμερο καταιγιστικών εξελίξεων, η κρίση της Βενεζουέλας διανύει μια κρίσιμη, ενδεχομένως αποφασιστική καμπή. Χθες η αντιπολίτευση είχε προγραμματίσει νέα επίδειξη δύναμης, με συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, ενώ σήμερα εκπνέει η προθεσμία που έθεσαν στον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο Γερμανία, Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες για πρόωρες προεδρικές εκλογές.
Από τις 23 Ιανουαρίου η χώρα βρίσκεται σε μια άκρως ασταθή κατάσταση δυαδικής εξουσίας. Εκείνη την ημέρα, ένας 35χρονος βουλευτής, ο Χουάν Γκουαϊδό, αυτοανακηρύχθηκε προσωρινός πρόεδρος, χαρακτηρίζοντας δικτάτορα τον Μαδούρο. Ο Γκουαϊδό ήταν άγνωστος στο 80% των ομοεθνών του μέχρι τις 5 Ιανουαρίου, οπότε διορίστηκε πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, του νομοθετικού σώματος που παραμέρισε ο Μαδούρο, αφού είχε χάσει τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 2015 με ποσοστό 41% έναντι 56% της αντιπολίτευσης. Μέσα σε λίγες ώρες, ο Γκουαϊδό αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ και άλλες 15 εκ των 35 χωρών της αμερικανικής ηπείρου.
Η αντίδραση του καθεστώτος ήταν μάλλον πλαδαρή, γεγονός που υποδηλώνει εσωτερικές ρωγμές, καθώς οι διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης επεκτείνονταν πλέον και σε φτωχογειτονιές που αποτελούσαν παραδοσιακά προπύργια των «τσαβίστας». Ο υπουργός Αμυνας και η στρατιωτική ηγεσία εμφανίστηκαν στο πλευρό του Μαδούρο με καθυστέρηση μιας ημέρας και δεν παρενέβησαν στις διαδηλώσεις. Το δικαστικό σύστημα περιορίστηκε στην απαγόρευση εξόδου και στο «πάγωμα» των λογαριασμών του Γκουαϊδό. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος καλούσε ανοιχτά τον στρατό να ανατρέψει τον Μαδούρο, ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφων για την πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης στη χώρα του από τις ΗΠΑ και τη γειτονική Κολομβία απαντούσε «όλα τα ενδεχόμενα είναι στο τραπέζι», αντιγράφοντας τον Τραμπ. Νωρίτερα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον, είχε ενισχύσει τα σενάρια περί στρατιωτικής εισβολής, αποκαλύπτοντας στις δημοσιογραφικές κάμερες (προφανώς σκόπιμα) το σημειωματάριό του με τις λέξεις «5.000 στρατιώτες στην Κολομβία».
Το δεκαήμερο που ακολούθησε η αντιπολίτευση είχε την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων, σφίγγοντας σταδιακά τη μέγγενη πάνω στον Μαδούρο. Την Τρίτη, η Εθνοσυνέλευση συνεδρίασε υπό την προεδρία του Γκουαϊδό για να συζητήσει νόμο για τη μεταβίβαση της εξουσίας και να ορίσει διπλωματικούς αντιπροσώπους της στο εξωτερικό. Την Τετάρτη, οργάνωσε δίωρη στάση εργασίας και διαδηλώσεις σε όλα τα αστικά κέντρα εν είδει γενικής πρόβας για τη χθεσινή πανεθνική κινητοποίηση. Παράλληλα, ο Γκουαϊδό ζήτησε από την Τράπεζα της Αγγλίας να εμποδίσει την πρόσβαση του Μαδούρο στα αποθέματα χρυσού της χώρας του, ενώ η Ουάσιγκτον του παρέδιδε τους τραπεζικούς λογαριασμούς της κυβέρνησής του και επέβαλε δρακόντειες κυρώσεις στις εξαγωγές πετρελαίου της Βενεζουέλας.
Με την πλάτη στον τοίχο
Αντιμέτωπος με την «τέλεια καταιγίδα», ο Μαδούρο περιορίστηκε σε τηλεοπτικά διαγγέλματα και επισκέψεις σε στρατιωτικές μονάδες, που υπενθύμιζαν (ή προσπαθούσαν να θωρακίσουν) την υποστήριξη του στρατεύματος. Ο αμφισβητούμενος πρόεδρος έδειξε ότι δεν πατάει γερά στα πόδια του. Ενώ αρχικά διέταξε τους Αμερικανούς διπλωμάτες να αποχωρήσουν εντός 72 ωρών, στη συνέχεια έκανε πίσω, μάλιστα εμφανίστηκε ανοιχτός να συναντηθεί με τον Τραμπ. Ενώ κατήγγειλε την αντιπολίτευση για πραξικόπημα, στη συνέχεια την κάλεσε σε διάλογο και εμφανίστηκε πρόθυμος να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Κάτι που αντιμετωπίστηκε ως «πολύ λίγο, πολύ αργά» από την αντιπολίτευση και τη Δύση, που δεν φαίνεται ότι θα συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο από την προκήρυξη προεδρικών εκλογών.
Το υπόβαθρο της εκρηκτικής πολιτικής κρίσης στη Βενεζουέλα είναι, βέβαια, η τραγική οικονομική κατάσταση, με όλα τα συνακόλουθα (εγκληματικότητα, διαφθορά, έξοδος τριών εκατομμυρίων ανθρώπων κ.α.). Επί προεδρίας Ούγο Τσάβες (1999-2013) όχι μόνον περιορίστηκε εντυπωσιακά η φτώχεια, αλλά και πενταπλασιάστηκε το ΑΕΠ της χώρας. Οι επιτυχίες αυτές επέτρεψαν στον Τσάβες να κερδίσει αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και δημοψηφίσματα. Η λαϊκή στήριξη ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για την αποτυχία του ολιγαρχικού πραξικοπήματος, το 2002. Ωστόσο τα προβλήματα σιγόβραζαν, καθώς η κυβέρνηση Τσάβες δεν κατάφερε να αλλάξει εκ βάθρων το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, με τις εξαγωγές πετρελαίου να παραμένουν ο βασικός χρηματοδότης του κράτους.
O Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος κέρδισε οριακά τις προεδρικές εκλογές του 2013 (50,6% έναντι 49,1%), αφενός δεν ήταν Τσάβες, αφετέρου είχε την ατυχία να δει τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου να καταρρέουν από τα 100 στα 30 δολάρια το βαρέλι. Το οικονομικό επιτελείο του αποδείχθηκε εντελώς ανίκανο να διαχειριστεί τη δύσκολη κατάσταση. Με την εμμονή του να διατηρήσει το «κάρφωμα» του εθνικού νομίσματος στο δολάριο και την αποκλειστική διάθεση δολαρίων από τις κρατικές τράπεζες σε μια χώρα με αχαλίνωτο πληθωρισμό, ωθούσε πολίτες και επιχειρήσεις να αγοράζουν φτηνό δολάριο από το κράτος και να το πουλάνε ακριβότερα στη «μαύρη» αγορά. Το ΑΕΠ συρρικνώθηκε γύρω στο 50% μέσα σε τέσσερα χρόνια, κάτι που δεν έγινε ούτε στην Αμερική της Μεγάλης Υφεσης, ενώ ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 1.000.000%, παραπέμποντας στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Τούτων δοθέντων, δεν είναι περίεργο που η Βενεζουέλα αποτελεί, εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, κοινωνικό ηφαίστειο. Οι προσπάθειες για πολιτική έξοδο από την κρίση με διεθνή μεσολάβηση δεν έλειψαν. Η πιο ελπιδοφόρα από αυτές ήταν οι συνομιλίες του φθινόπωρου του 2017 μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στον Αγιο Δομίνικο, με βασικό μεσολαβητή τον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας Χοσέ Λουίς Θαπατέρο. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον ενθάρρυνε τον εξόριστο στην Κολομβία πρώην πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, Χούλιο Μπόρχες, να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις, τη στιγμή που όλα έδειχναν ότι θα υπάρξει συμφωνία, ώστε να συμμετάσχει η αντιπολίτευση στις προεδρικές εκλογές του 2018. Ο ίδιος ο Θαπατέρο είχε εκφράσει την έκπληξή του για τη στάση των πιο αδιάλλακτων κύκλων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν «υπουργό Εξωτερικών του Μαδούρο». Τίποτα δεν δείχνει ότι η νέα πρωτοβουλία της «ομάδας εργασίας» που συγκρότησαν την Πέμπτη η Ε.Ε. και χώρες της Λατινικής Αμερικής θα έχει καλύτερη τύχη.
Μια σύγκρουση διεθνούς σημασίας
Μπορεί η μετεωρική άνοδος του 35χρονου βουλευτή Χουάν Γκουαϊδό να αποτέλεσε έκπληξη, αλλά δεν έπεσε από τον ουρανό. Σύμφωνα με το Associated Press, στα μέσα Δεκεμβρίου, ο Γκουαϊδό μετέβη μυστικά στην Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον Τζον Μπόλτον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μεσολαβήσει ώστε οι ηγέτες των δύο αντιμαχόμενων πόλων της αντιπολίτευσης, ο Χούλιο Μπόρχες και ο Λεοπόλντο Λόπες, να δώσουν το «δαχτυλίδι» του προσωρινού προέδρου στον Γκουαϊδό.
Στις 22 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τη Wall Street Journal, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς τηλεφώνησε στον Γκουαϊδό και του έδωσε το πράσινο φως να αυτοανακηρυχθεί πρόεδρος. Οπως έγραψε η ισπανική El Pais, ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Μαδρίτη ενημέρωσε εκ των προτέρων τον Ισπανό υπουργό Εξωτερικών Ζοσέ Μπορέλ και τον κάλεσε να αναγνωρίσει τον Γκουαϊδό. Ο ίδιος ο Μπορέλ εκμυστηρεύθηκε ότι δέχθηκε «ισχυρές πιέσεις» για να διακόψει η Ευρωπαϊκή Ενωση κάθε είδους διάλογο με τον Μαδούρο.
Ολα δείχνουν ότι η πολιτική αλλαγή στο Καράκας είναι θέμα χρόνου. Ο Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζεται να πανηγυρίσει μια νίκη διεθνούς σημασίας εις βάρος πρωτίστως της Ρωσίας, αντισταθμίζοντας την ήττα της Αμερικής στο μέτωπο της Συρίας.
*Πηγή: Καθημερινή

Βενεζουέλα: Η οργανωμένη κατάρρευση της PDVSA
Δίκτυο Βολταίρος | 31 janvier 2019

Οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις κατά της PDVSA, της εθνικής πετρελαϊκής εταιρείας της Βενεζουέλας. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Στίβεν Μνούχιν, το "καθεστώς Μαδούρο" τη χρησιμοποιούσε για να "ελέγχει, χειραγωγήσει και να κλέβει το λαό της Βενεζουέλας".
Με το «να χειραγωγήσει το λαό» πρέπει να καταλάβουμε ότι η Μπολιβαριανή Δημοκρατία ανακατάνεμε τα κέρδη της PDVSA στους φτωχούς της χώρας.
Από τώρα και στο εξής, οι αμερικανικές εταιρείες απαγορεύονται να πληρώνουν το βενεζουελανικό πετρέλαιο στις συνταγματικές αρχές. Πρέπει να το καταβάλουν στον αυτοανακηρυγμένο «προσωρινό πρόεδρο», Juan Guaidó.
Παράπλευρη συνέπεια αυτού του μέτρου: η εταιρεία Citgo, αμερικανική θυγατρική της PDVSA, δεν θα μπορεί πλέον να εξοφλήσει τα δάνειά της στη ρωσική εταιρεία Rosneft. Συνεπώς, η τελευταία θα μπορούσε να κατασχέσει τα τρία διυλιστήρια και αγωγούς της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, το Πεντάγωνο θα μπορούσε να αντιταχθεί για "λόγο εθνικής ασφάλειας".
Από της ίδρυσής της το 1976, το προσωπικό της PDVSA έζησε χωριστά από τους υπόλοιπους Βενεζουελάνους, τα μάτια κατευθυνόμενα προς την Ουάσινγκτον. Πάντα ήταν εντελώς αντίθετο στους Μπολιβάρους.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Hugo Chávez, η παραγωγή της PDVSA είχε μειωθεί, αλλά τα κέρδη της είχαν αυξηθεί. Το κράτος, που επιθυμούσε να διαθέτει προσαρμοσμένα διυλιστήρια για το πετρέλαιο σχιστόλιθου που μόλις είχε ανακαλυφθεί, δεν βιαζόταν να επενδύσει στην κατασκευή τους: ο πρόεδρος Τσάβες φοβούταν ότι θα ώθησαν τις ΗΠΑ να εισβάλουν στη χώρα. Υπό τη προεδρία του Nicolas Maduro, διάφορα σκάνδαλα συνέχισαν να αποδυναμώνουν τη PDVSA.Η διοικητική της ομάδα εξέτρεψε τεράστια ποσά και τα μετέφερε στην Ανδόρα, πριν ανακαλυφθεί η λεηλασία και διώχθηκαν οι εγκληματίες. Επί του παρόντος, πολλοί εργαζόμενοι της δημόσιας επιχείρησης, υποστηρίζουν το πραξικόπημα του Juan Guaidó και δεν πηγαίνουν πλέον στην εργασία τους, έτσι ώστε η παραγωγή να έχει πέσει στο ένα πέμπτο των ικανοτήτων της.
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά