ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ. ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ; ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ; ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ; Η ΑΠΛΩΣ ΗΛΙΘΙΟΙ;

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με μία μακροσκελέστατη κριτική εναντίον του ΚΚΕ για τα ελληνοτουρκικά από τον ιστότοπο https://marxismos.com/hgesia-kke-ellhnotourkika/ με τίτλο, Ηγεσία ΚΚΕ και «ελληνοτουρκικά»: Λενινισμός ή σοσιαλσοβινισμός;

Δεν πρόκειται να κάνουμε υπεράσπιση του ΚΚΕ αυτό άλλωστε αφορά το ίδιο το ΚΚΕ αλλά να δούμε από την πλευρά της εξωκοινοβουλευτικής επαναστατικής αριστεράς πως αντιμετωπίζουν τα ελληνοτουρκικά.

Ξεκινάει με ένα απόσπασμα από τον Λένιν πού καταλήγει στο

Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος που βλέπει μονάχα τη "χώρα του", βάζει πάνω από όλα τη "δική του" αστική τάξη, χωρίς να σκέφτεται τους διεθνείς δεσμούς, που κάνουν τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό, που κάνουν τη δική του αστική τάξη έναν κρίκο της ιμπεριαλιστικής ληστείας.....

Παλαιά κείμενα από άλλες εποχές πού οι λαοί ήταν στο προσκήνιο και όχι στο παρόν πού οι λαοί είναι στο παρασκήνιο της ιστορίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πνεύματος των λαών αποτέλεσε Η ανταρσία της ανακωχής τα Χριστούγεννα του 1914 κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Μετά τι δουλειά έχει το παραπάνω απόσπασμα με την ελληνοτουρκικά;

Την μόνη ανάμιξη πού μπορούμε να δούμε από τον ιμπεριαλισμό είναι ο καταναγκασμός στις διάφορες χώρες του ανοίγματος των ενεργειακών πηγών της Μεσογείου για ποικίλους λόγους ένας από αυτούς είναι ο αποκλεισμός των Ρώσων στον εφοδιασμό της Ευρώπης από φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Άλλος τα κέρδη των πετρελαϊκών εταιριών.

Αντίθετα τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδας -Τουρκίας οι ΗΠΑ τον απεχθάνονται τουλάχιστον προς το παρόν.

Θέλουν αρραγές μέτωπο απέναντι των Ρώσων.

Θα μπορούσαν να μας απαντήσουν σε αυτή την ερώτηση στην περίπτωση πού η Τουρκία επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας αυτοί σαν διεθνιστές τι θα έκαναν; θα έβλεπαν μόνο την χώρα τους ή όχι; Άντε να έκαναν και έκκληση στο τουρκικό προλεταριάτο αν αυτό όμως παρέμενε αδιάφορο και επιθετικό πάλι παραμένει το ερώτημα τι θα έκαναν.

Γράφει ο αρθογράφος.

Τα κέρδη από κάθε μορφή καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα καταλήξουν σχεδόν αποκλειστικά στα ταμεία μεγάλων ενεργειακών εταιρειών και το βιοτικό επίπεδο του εργαζόμενου λαού όλων των χωρών της Μεσογείου θα παραμείνει το ίδιο καταβαραθρωμένο όπως και σήμερα.

Επιπλέον, και πάνω απ' όλα, ένα κομμουνιστικό κόμμα οφείλει να αποκαλύπτει τις αληθινές αντιδραστικές διεκδικήσεις της άρχουσας τάξης, την επαναστατική ανατροπή της οποίας επιδιώκει, δηλαδή της άρχουσας τάξης της «δικής του» χώρας.

Καπιταλισμό έχουν και στην Φιλανδία και τα κέρδη είναι καπιταλιστικά αλλά δεν παύουν να διαχέονται στον λαό.

Οπότε το πρόβλημα δεν είναι τα καπιταλιστικά κέρδη αλλά που διαχέονται. Στις πετρελαϊκές εταιρίες ή στον λαό αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους Τροτσκιστές και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη.

για να επιβεβαιώσει την μαρξιστική άποψη ότι πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής πραγματικότητας που χαρακτηρίζεται από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό της ελληνικής και τουρκικής άρχουσας τάξης, και την ηγεμονική οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρουσία του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή,

Τα σύνορα και τα «κυριαρχικά δικαιώματα» του καπιταλιστικού κράτους, τα οποία στην πραγματικότητα είναι οι επιδιώξεις και διεκδικήσεις της ελληνικής άρχουσας τάξης έναντι των ανταγωνιστών της, μετατρέπονται σε «ιερά και όσια» προς υπεράσπιση από το «λαό».

Σε αντίθεση με αυτήν τη στάση, είναι αποφασιστικής σημασίας καθήκον για τους κομμουνιστές το να βοηθήσουν τον εργαζόμενο λαό να συνειδητοποιήσει τους αντιδραστικούς σκοπούς της ελληνικής άρχουσας τάξης στη σύγκρουσή της με την τουρκική στη Μεσόγειο.

Έτσι, η ηγεσία του ΚΚΕ οφείλει να τονίσει ότι οι Έλληνες αστοί στην αντιπαράθεσή τους με την Τουρκία δεν υπερασπίζονται κανένα «εθνικό δίκαιο» και γενικότερα, απολύτως κανένα συλλογικό αγαθό. Αυτό που θέλουν είναι να επιφέρουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στη διαχρονική ανταγωνίστριά τους και ραγδαία ισχυροποιούμενη οικονομικά και στρατιωτικά κατά τις 2-3 τελευταίες δεκαετίες τουρκική αστική τάξη, εμποδίζοντας κάθε δυνατότητα συμμετοχής της στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου.

Στην πραγματικότητα, μιλώντας από μια ιστορική σκοπιά, η ελληνική άρχουσα τάξη παρασυρμένη και από την σιγουριά που της παρέχει η (προσωρινή όπως έχουμε εξηγήσει) παράταση της παραμονής της στον πυρήνα των ισχυρών της καπιταλιστικής ΕΕ, κάνει κρυφά όνειρα για μια ιστορική εκδίκηση από την τουρκική για τις μεγάλες ήττες που υπέστη από εκείνη στον 20ο αιώνα, στη Μικρά Ασία το 1922 και την Κύπρο το 1974. Η ιστορική αυτή «ρεβάνς», φυσικά δεν μπορεί να έρθει με μια «περιφανή» πολεμική νίκη, αφού με τον υπάρχοντα στρατιωτικό συσχετισμό δύναμης οι προϋποθέσεις για μια τέτοια είναι από πολύ αμφίβολες ενός ανύπαρκτες, αλλά συμπυκνώνεται στο στόχο της αναβάθμισης της καπιταλιστικής Ελλάδας με τις ευλογίες του δυτικού ιμπεριαλισμού σε ισχυρό «παίκτη» στη Μεσόγειο και στην ταυτόχρονη ύπαρξη μιας απαξιωμένης και απομονωμένης από τον δυτικό ιμπεριαλισμό Τουρκίας, που με τη ρετσινιά του «ατίθασου παιδιού» και του «ασταθούς συμμάχου» θα είναι υποχρεωμένη να κάνει υποχωρήσεις σε όλα τα ανοικτά πεδία της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, στο Αιγαίο, την Κύπρο κ.α.

Αυτές τις αρλούμπες μας γράφει ο αρθογράφος.

Αν πράγματι υπήρχε ανταγωνισμός αστικών τάξεων Ελληνικής και Τουρκικής οι έλληνες πολιτικοί θα εξόπλιζαν και θα διατηρούσαν ένα ετοιμοπόλεμο στράτευμα και δεν θα δέχονταν να συμπεριληφθούν οι στρατιωτικές δαπάνες στα μνημόνια.

Φυσικά αφού αυτό είναι εύκολα αντιληπτό μας περνάει σε άλλο επίπεδο, Η ελληνική αστική τάξη κάνει κρυφά όνειρα για μια ιστορική εκδίκηση από την τουρκική για τις μεγάλες ήττες που υπέστη από εκείνη στον 20ο αιώνα, στη Μικρά Ασία το 1922 και την Κύπρο το 1974.

Αυτό συμπυκνώνεται στο στόχο της αναβάθμισης της καπιταλιστικής Ελλάδας με τις ευλογίες του δυτικού ιμπεριαλισμού σε ισχυρό «παίκτη» στη Μεσόγειο και στην ταυτόχρονη ύπαρξη μιας απαξιωμένης και απομονωμένης από τον δυτικό ιμπεριαλισμό Τουρκίας,

Όλοι μας έχουμε δικαίωμα στα κρυφά όνειρα.

Δυστυχώς για τον αρθρογράφο δεν καταλαβαίνει από διεθνείς σχέσεις, από καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό.

Καμία χώρα δεν μπορεί να αναβαθμιστεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις γιατί δεν συμφέρει τις ίδιες.

Μόνο με την ισχυρή οικονομία, την στρατιωτική δύναμη, τις συστηματικές απαιτήσεις και τις αντιθέσεις των παγκόσμιων παικτών μπορεί να αποσπάσεις αναβάθμιση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Ότι κάνει ο Ερντογάν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ πχ. Συρία ,Λιβύη κλπ. ταυτόχρονα όμως και τα δικά της και απαιτεί. Με την μόνη διαφορά δεν προσπαθεί να πάρει αναβάθμιση από τους παγκόσμιους παίκτες αλλά να γίνει ο ίδιος , η Τουρκία παγκόσμιος παίκτης.

Αντίθετα η Ελλάδα με μια διαλυμένη οικονομία υποχείριο της τουρκόφιλης Γερμανίας τι μπορεί να ελπίζει για την υποτιθέμενη αναβάθμισή της; Για ποιο λόγο να την αναβαθμίσουν, όταν ότι τους λένε κάνουν οι έλληνες πολιτικοί;

Συμφωνία με τα Σκόπια. Οι αμερικάνοι μας πλημμύρισαν με στρατιωτικές βάσεις, περισσότερο η Ελλάδα μοιάζει σαν ένα ετοιμοπόλεμο στρατόπεδο εναντίον της Ρωσίας παρά σαν Χώρα.

Συμφωνία με Ιταλία και με Αίγυπτο κατόπιν απαιτήσεως των ΗΠΑ.

Τι μπορούμε να περιμένουμε αν όχι ένα καινούργιο Αττίλα μέσα στα ελληνικά εδάφη και νησιά;

Αυτά τα αντιλαμβάνεται η ελληνική αστική τάξη και μέρος της δεν θέλει να υποδουλωθεί στην Τουρκία.

Καινούργια κατορθώματα της Κυβέρνησης μας η μεταφορά στα μετόπισθεν του στρατού μας από Έβρο και των πυραυλικών συστημάτων μεσαίας εμβέλειας από τα νησιά αυτό που απομένει αν υποχωρήσει η Γαλλία λόγω των αντίθετων συμφερόντων της με την Τουρκία είναι να δούμε σε ποιανού πρωθυπουργού θα πέσει ο κλήρος να μεταμορφωθεί σε Ιωαννίδη.

Ας ξεκινήσουμε από το «Διεθνές δίκαιο». Η ηγεσία του ΚΚΕ το μεταχειρίζεται περίπου σαν Ευαγγέλιο. Όμως για τους πραγματικούς μαρξιστές, το λεγόμενο Διεθνές Δίκαιο δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αποτύπωση του εκάστοτε συσχετισμού οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης ανάμεσα στις αστικές τάξεις και τα κράτη τους. Και αυτός ο συσχετισμός δεν μένει σταθερός, μεταβάλλεται διαρκώς, λιγότερο ή περισσότερο. Οι μεταβολές στο συσχετισμό δύναμης δημιουργούν το πεδίο για νέες ερμηνείες στο Διεθνές Δίκαιο, αμφισβητήσεις των παλιών και τελικά, αλλάζουν και το ίδιο το περιεχόμενό του. Αυτός ο δυναμικός, μη στατικός χαρακτήρας, αποτυπώνεται με διατυπώσεις που επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών, ανάλογα με το τι συμφέρει το ένα ή το άλλο αστικό κράτος. Όλα αυτά ισχύουν στο πολλαπλάσιο σχετικά με τις έννοιες της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, γιατί αυτές είναι σχετικά νέες και ήρθαν στο προσκήνιο τις τελευταίες δεκαετίες όταν και τέθηκε πιο αποφασιστικά το ζήτημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της θάλασσας και του υπεδάφους της.

Έτσι και στην ελληνοτουρκική αστική σύγκρουση για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ η επίκληση στο Διεθνές Δίκαιο γίνεται επιλεκτικά, προσχηματικά και μέσα από τα διαστρεβλωτικά γυαλιά των διαφορετικών εθνικών αστικών συμφερόντων.

Και ερχόμαστε στην ουσία του άρθρου τις ελληνοτουρκικές διαφορές.

Αφού μας κάνει μάθημα για το διεθνές δίκαιο σαν μια αποτύπωση του εκάστοτε συσχετισμού οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης ανάμεσα στις αστικές τάξεις και τα κράτη

χωρίς να βλέπει τα θετικά του διεθνούς δικαίου ή να παραλείπει τον ρόλο πού έπαιξαν η Σοβιετική ένωση, οι αδέσμευτοι, οι αγώνες των λαών κλπ. κατόπιν μας μιλάει για μεταβολές στο συσχετισμό δύναμης, ο δυναμικός, μη στατικός χαρακτήρας, αποτυπώνεται με διατυπώσεις που επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών, ανάλογα με το τι συμφέρει το ένα ή το άλλο αστικό κράτος. Όλα αυτά ισχύουν στο πολλαπλάσιο σχετικά με τις έννοιες της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, γιατί αυτές είναι σχετικά νέες.

Άρθρο 2 (4) Χάρτη Ο.Η.Ε.

«Όλα τα Μέλη θα απέχουν στις διεθνείς τους σχέσεις από την απειλή ή χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε Κράτους, ή με οποιονδήποτε τρόπο ασυμβίβαστο με τους Σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών»

Η απαγόρευση της απειλής ή χρήσης βίας δεν περιορίζεται στα «Μέλη» των Η.Ε. Υπόθεση Νικαράγουα κ. ΗΠΑ (Ουσία) (1986): η απαγόρευση αποτελεί κανόνα εθιμικού δικαίου που έχει το χαρακτήρα κανόνα jus cogens. Το Δικαστήριο διατύπωσε αυτή την κρίση με βάση την Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης 2625 του 1970 (GA Res. 2625 (XV)).

Αυτό το άρθρο πως το βλέπει ο αρθρογράφος να το καταργήσουμε αφού είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δύναμης καπιταλιστικών κρατών;

Πάμε παρακάτω. με διατυπώσεις που επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών.

Με τη συνθήκη του Montego Bay της Ιαμαϊκής κωδικοποιήθηκε το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Ως προς την αιγιαλίτιδα ζώνη

Αποτελεί αδιαμφισβήτητη και πάγια αρχή ότι το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης μπορεί να είναι μέχρι τα δώδεκα ναυτικά μίλια. Η αρχή των δώδεκα ναυτικών μιλίων έχει πλέον καθολική παραδοχή και δεν υφίσταται επ' αυτού η παραμικρή αμφιβολία. Ιδιαιτέρως γίνεται επισημείωση ενταύθα ότι για την οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης μεταξύ γειτονικών κρατών ισχύει ο κανόνας της Μέσης Γραμμής...

https://neaselida.gr/ellada/analysi-to-dikaio-tis-thalassas-kai-i-aoz-kyriarchiko-dikaioma-tis-elladas-i-epektasi-sta-12-milia/

Πού βλέπουν οι τροτσκιστές κάτι παράλογο ή πού γεννά αμφισβήτηση το άρθρο για την αιγιαλίτιδα ζώνη ;

Κάθε χώρα μπορεί να προεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, αν η απόσταση των κρατών είναι μικρότερη των 24 μιλίων τότε έχουμε τον κανόνα της μέσης γραμμής.

Η Τουρκία έχει επεκτείνει, ήδη από το 1964, την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο.

Casus Belli: Τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια και η Τουρκία που το θεωρεί αιτία πολέμου στο Αιγαίο.

Μήπως για τους τροτσκιστές πρώτα θα πρέπει να γίνει παγκόσμια επανάσταση και κατόπιν τα κράτη να έχουν δικαίωμα να λύσουν το πρόβλημα των θαλάσσιων συνόρων;

Μήπως δεν είναι λογικότατο το άρθρο περί της αιγιαλίτιδας ζώνης ;

Πότε ζήτησε η οποιαδήποτε κυβέρνηση σύγκληση του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ για το Casus Belli της Τουρκίας; Αυτή είναι η αστική μας τάξη.

Η αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας. Οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή, δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα.

Μία επιπρόσθετη διαφοροποίηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ είναι ότι ενώ η υφαλοκρηπίδα υφίσταται αυτόματα, χωρίς την αναγκαιότητα καμιάς ενέργειας από το παράκτιο κράτος, η ΑΟΖ δεν υπάρχει, εάν δεν ανακηρυχθεί. Η ΑΟΖ δεν έχει καμιά γεωλογική αναφορά. Συνεπώς, η χώρα μας, που δεν έχει προβεί στη σχετική διακήρυξη, διαθέτει απλώς το δικαίωμα να κηρύξει ΑΟΖ και η σχετική ενέργεια εξαρτάται μόνο από αυτήν, χωρίς να απαιτείται συμφωνία άλλου κράτους ή επικύρωση διεθνούς οργανισμού.

https://new-economy.gr/2020/07/18/ti-orizi-to-dikaio-tis-thalassas/

Αυτή είναι η ΑΟΖ και τα κατοικημένα νησιά έχουν ΑΟΖ.

Για την Τουρκία όμως δεν έχουν.

Να το πάρουμε με την λογική ή με το διεθνές δίκαιο το ζήτημα;

Με το διεθνές δίκαιο έχουμε δικαίωμα στα 12 ναυτικά μίλα για τα χωρικά ύδατα και 200 ναυτικών μιλίων για την ΑΟΖ.

Κανένα δικαίωμα όμως δεν έχουν εξασκήσει αφενός του Casus Belli της Τουρκίας για τα χωρικά ύδατα και αφετέρου των πιέσεων των ΗΠΑ για την ΑΟΖ.

Ας το πάρουμε με την λογική. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τίποτα πιό λογικό από την μέση γραμμή για τα χωρικά ύδατα.

Όσο για τον εγκλωβισμό της Τουρκίας με τα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο ούτε αυτό στέκει μιας και υπάρχει η αβλαβής διέλευση και οι ελεύθερες διεθνείς ζώνες.

Όσο για την έκταση των ακτογραμμών και εκεί χωλαίνει η Τουρκική άποψη μιας και έχουμε υπέρ διπλάσια ακτογραμμή από την Τουρκία.

Τα νησιά δεν είναι λογικό να έχουν ΑΟΖ πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για μία ελλάδα πού είναι και Aρχιπελαγική;

Ακόμα και το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ.

Το θέμα είναι αν δικαιούται να έχει 200 ναυτικά μίλια;

Αυτό ας το αποδείξουν οι τούρκοι δικηγόροι αν αποφασίσει εκτός του τσαμπουκά η Τουρκία να αποδεχτεί το διεθνές δίκαιο.

Δυστυχώς και εδώ τα 200 ναυτικά μίλια του Καστελόριζου έχουν ναρκοθετηθεί από τις ΗΠΑ και την συμφωνία Μητσοτάκη -Αιγύπτου.

Δύο είναι οι τρόποι επίλυσης των διαφορών παρόντων και μελλοντικών μεταξύ των κρατών ό ένας είναι το διεθνές δίκαιο και ο άλλος ο πόλεμος ,η βία, ο εξαναγκασμός.

Αν ξέρουν κανένα άλλο τρόπο ευχαρίστως να τον ακούσουμε όχι όμως τις ουτοπικές σαχλαμάρες, όταν θα γίνει παγκόσμια επανάσταση και δεν υπάρχουν διαφορές τότε θα μοιραστούν οι πρώτες ύλες κλπ. γιατί η ιστορία μας διδάσκει ακόμα και σε κοινότητες, φυλές πού υπήρχε κοινοκτημοσύνη ο πόλεμος συνυπήρχε.

Μήπως δεν πάμε με το διεθνές δίκαιο πού αρνείται η Τουρκία όπως κάνει η αστική μας τάξη φοβούμενη και υποτελής των Γερμανό-αμερικάνων;

Η Τουρκία δεν θέλει διαπραγματεύσεις με βάση το διεθνές δίκαιο. Ούτε αναγνωρίζει δικαιώματα 12 ναυτικών μιλίων, ούτε ΑΟΖ στα νησιά, βλέπουμε το Τουρκο -λιβυκό σύμφωνο, τώρα δευτερευούσης σημασίας θέματα που σχετίζονται με τα πιο πάνω δικαιώματα θα μπορούσαν να επιλυθούν σε διεθνές δικαστήριο. Η Τουρκία θέλει ζωτικό χώρο όσοι δεν ξέρουν τι είναι ας διαβάσουν για την χιτλερική Γερμανία.

Αν θα κάνει ελιγμούς στην παρούσα φάση ούτε αυτό το ξέρουμε, αυτό πού ξέρουμε είναι η υποχωρητικότητα της ελληνικής αστικής τάξης απέναντι της Τουρκίας και η δουλικότητα της απέναντι των Γερμανό-αμερικάνων.

Τι θα έπρεπε να κάνει μία κυβέρνηση ανεξάρτητη με την ΑΟΖ και τα χωρικά ύδατα;

Μονομερή ανακήρυξη και όποιοι δεν συμφωνούν και δεν μπορούμε να τα βρούμε σε διαπραγματεύσεις κοινό συνυποσχετικό με βάση το διεθνές δίκαιο και παραπομπή σε διεθνές δικαστήριο είναι τόσο απλό και πού γίνεται τόσο δύσκολο όταν θα πρέπει να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων μέσω της μυστικής διπλωματίας.

Τώρα μην ξεγελαστεί κανένας έχουμε καθίσει με το ζόρι και με την απειλή βίας της Τουρκίας και των πιέσεων των Γερμανών -Αμερικάνων στο τραπέζι των παραχωρήσεων.

Ας σταματήσουν οι τροτσκιστές να γίνονται όργανα της τουρκικής προπαγάνδας στο όνομα της παγκόσμιας επανάστασης και του προλεταριακού διεθνισμού.