Θουκυδίδης και σύγχρονη πολιτική.

«Λόγια που να στηρίζονται στο δίκαιο δεν λείπουν από κανένα», όμως, «όσοι διατηρούν την ελευθερία τους το χρωστούν στη δύναμή τους».

...αφού ξέρετε όταν υπάρχη ίση δύναμη για την επιβολή του, κι ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνη, οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται.

Ο ψυχοπαθής με το σαλεμένο του μυαλό Πρόεδρος της ναζιστικής Ουκρανίας Ζελένσκι πού ένα μήνα τώρα απευθύνει έκκληση στις χώρες του ΝΑΤΟ και στους αμερικάνους να δημιουργήσουν ζώνες απαγορευμένων πτήσεων (No flight zones) προσπαθώντας να μπλέξει σε πόλεμο το ΝΑΤΟ με την Ρωσία θα μιλήσει στην ελληνική βουλή, κάθε αγαπημένο παιδί της αμερικάνικης ελίτ ειδικά τις πιο πολεμοκάπηλης υιοθετείτε αυτόματα από το ξενόδουλο ελληνικό πολιτικό μας σύστημα.

Αντίθετα βλέπουμε το Όχι της Αυστρίας σε ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή τους γιατί «παρουσιάζει τη μία μόνο πλευρά».

Κανένας δημοκράτης έλληνας βουλευτής δεν πρέπει να μπει στην βουλή όσο μιλάει ο Ζελένσκι.

Επειδή πολλοί χρησιμοποιούν την θουκυδίδεια ρήση, οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται, και εδώ βάζουν σαν δυνατή την Ρωσία και αδύνατη την Ουκρανία πάμε να αντικαταστήσουμε αυτό το δίπολο με ένα διαφορετικό, εμείς σε αυτό το δίπολο θα βάζαμε στους δυνατούς τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους τους (Ουκρανία από το 2014) και στον αδύνατο την Ρωσία.

Με αυτό τον τρόπο τοποθετούμε το όλο ζήτημα στις ιστορικές του διαστάσεις για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι ακριβώς συμβαίνει και ότι δεν επρόκειτο για μια ξαφνική επίθεση, εισβολή σε ένα ξένο, ανεξάρτητο κράτος όπως στην περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας, Πολωνίας (1939) από την Γερμανία με πρόφαση τους εκεί γερμανικούς πληθυσμούς με ένα προκατασκευασμένο επεισόδιο στα σύνορα της Πολωνίας.

Ούτε έχει καμία σχέση με την εισβολή στην Κύπρο των Τούρκων μιας και το πραξικόπημα από την τότε χουντική ελλάδα είχε σαν στόχο την ανατροπή του Μακαρίου και όχι τους Τουρκοκύπριους.

Άλλωστε και οι δύο αυτές δυνάμεις χιτλερική Γερμανία και Τουρκία με δηλώσεις τους, προγραμματικές θέσεις, βιβλία των αρχηγών κομμάτων και των εφημερίδων τους είχαν κάνει εξαρχής γνωστούς τους σκοπούς και επιδιώξεις τους, όσο αφορά τους τούρκους ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την ανεξαρτησία της ελλάδας, στο διάβα του χρόνου είχαμε μόνιμα σοβαρότατα προβλήματα αφού κάθε λίγο και λιγάκι αύξαναν και αυξάνουν τις απαιτήσεις τους σε βάρος της χώρας μας.

Ας ξεκινήσουμε με την διάλυση της ΕΣΣΔ από τον φιλοδυτικό Γιέλτσιν ενάντια στις αποφάσεις των λαών, το ΔΝΤ μαζί με την ντόπια ολιγαρχία πού δημιουργήθηκε από την προϋπάρχουσα συλλογική διέλυσαν την οικονομία της Ρωσίας δημιουργώντας ερείπια.

Οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν τις θέσεις τους μέσα στην Ρωσία για τον παραπέρα έλεγχο και εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της, προσπάθησαν όμως να ασκήσουν ασφυκτική πίεση απέναντι της βάζοντας χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ στο ΝΑΤΟ παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, την εισβολή της Γεωργίας στην Ν. Οσετία (2008) και κάνοντας πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 με αιχμή του δόρατος τους ακροδεξιούς ναζί.

Και εδώ ισχύει η θουκυδίδεια ρήση οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται, οι Ρώσοι συνέχεια υποχωρούσαν απέναντι της δύσης λόγω της αδυναμίας τους.

Παρατηρώντας κανείς τον ευρωπαϊκό χάρτη στο Infographic του Newsbomb.gr, αντιλαμβάνεται και το πλάνο του ΝΑΤΟ να περικυκλώσει τη Ρωσία. Ειδικότερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, χώρες όπως η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η στρατηγικής σημασίας Πολωνία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, περιορίζοντας τις πιθανές βλέψεις της Μόσχας και βάζοντας επί της ουσίας το «πόδι» των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.

https://www.newsbomb.gr/kosmos/story/1291844/h-exaplosi-toy-nato-pros-ta-anatolika-kai-i-antidrasi-tis-rosias-sto-infographic-toy-newsbomb-gr

Είναι ξεκάθαρο ότι απειλείται η ύπαρξη της Ρωσίας από τον αναθεωρητισμό των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ άλλωστε επίσημα η Ουάσιγκτον ήδη από το 2017 έχει ανακηρύξει ως τις μεγαλύτερες απειλές για την εθνική της ασφάλεια, αλλά και για την παγκόσμια ηγεμονία της την Ρωσία και την Κίνα.

Το πρόβλημα της κριμαίας πού δεν ήταν ουκρανικό έδαφος και έπρεπε να επιστραφεί στην Ρωσία όταν έπαυσε να υφίσταται η ΕΣΣΔ και άλλων τμημάτων της Ουκρανίας, η επίθεση της Γεωργίας στην Ν. Οσετία, η στάση της ναζιστικής Ουκρανίας που ζητούσε την είσοδο στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να τοποθετήσουν πυραύλους αντιβαλλιστικούς και επιθετικούς με πυρηνικές κεφαλές οι ΗΠΑ και οι ανηλεείς βομβαρδισμοί στο ντονέσκ αντί της εφαρμογής του Μίνσκ ΄δημιούργησαν ένα μονόδρομο για την Ρωσία.

Ανεξάρτητα των αριστερών ανοησιών ότι υπήρχαν και άλλοι δρόμοι.

Η τακτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να εξαναγκάσουν την Ρωσία σε εισβολή στην Ουκρανία, οι κυρώσεις, ο πόλεμος φθοράς, ο εξοπλισμός και η καθοδήγηση των στρατιωτικών δυνάμεων της Ουκρανίας υποδηλώνουν εκ μέρους των ΗΠΑ ότι έχουν ξεπεράσει κάθε ιδέα για πιθανή ειρηνική συνύπαρξη ενός πολυπολικού κόσμου και η μάχη πού έχει ξεκινήσει θα οδηγηθεί μέχρι τέλους ανεξαρτήτως τι θα γίνει στην Ουκρανία.

Τι κερδίζουν άμεσα οι ΗΠΑ.

1. Συστράτευση, καταμερισμό στρατιωτικών δαπανών με τους συμμάχους.

2. Πώληση στρατιωτικού υλικού στους συμμάχους, κατάργηση του ρωσικού στρατιωτικού υλικού στις δυτικές χώρες πχ. ελλάδα.

3. Πώληση του πανάκριβου φυσικού αερίου (LNG) των ΗΠΑ στην ΕΕ και έλεγχο της οικονομικής ανάπτυξης της ΕΕ, αυτό προοιωνίζει δυσβάστακτα βάρη για τους λαούς.

4. Αποκλεισμό κάθε ανταγωνιστικού ρώσικου προϊόντος, είχαν ξεκινήσει με τον περιορισμό των ρώσικων οπλικών συστημάτων, προχώρησαν στον αποκλεισμό του ρώσικου εμβολίου, είχαν συνάψει συμφωνία με την ΕΕ για την πώληση φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ και τώρα με τον πόλεμο βρήκαν την ευκαιρία οι ΗΠΑ να ζητούν τον οριστικό αποκλεισμό της Ρωσίας από την ευρώπη.

5. Εκβιασμό σε τρίτες χώρες να μην έχουν οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία, πίεση και κυρώσεις στην Κίνα για να δημιουργήσουν δύο κόσμους με σκοπό να ναρκοθετήσουν τον δρόμο του Μεταξιού.

6. Αποκλεισμό κάθε αντίθετης άποψης στο δυτικό στρατόπεδο για να πειστούν οι λαοί της Ευρώπης για την εχθρικότητα των Ρώσων που σημαίνει προετοιμασία πολέμου.

7. Την κατοχύρωση και την μη απειλή της παγκόσμιας ηγεμονίας τους προς το παρόν.

Όταν οι Αμερικανοί κυβερνούσαν την Ρωσία

Λυκοκάπης Γιώργος

15/06/2021

Πριν οι Αμερικανοί ασχοληθούν με το "Russiagate", την περίφημη ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές που (κατά τους Δημοκρατικούς) πως ήταν αυτή που εξέλεξε τον Τραμπ πρόεδρο, δεν είχε περάσει πολύς καιρός από όταν οι ίδιοι παρέμβαιναν κατάφορα στα εσωτερικά ζητήματα της Ρωσίας, σε βαθμό που εκατοντάδες πράκτορες της CIA ήταν στο στενό περιβάλλον του φιλοδυτικού πρώην προέδρου της χώρας, Μπόρις Γιέλτσιν.

Σχετικές αποκαλύψεις έκαναν ο πρώην πρόεδρος του ρωσικού κοινοβουλίου Ρουσλάν Χασμπουλάτοφ και ο πρώην αντιπρόεδρος της χώρας Αλεξάντερ Ρουτσκόϊ, με τον τελευταίο να ισχυρίζεται πως «12 εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης της CIA» ήταν πίσω από τις περίφημες οικονομικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Γιέλτσιν, που έμειναν στην ιστορία ως η "θεραπεία σοκ" και οι Ρώσοι θυμούνται πλέον ως μία κακή ανάμνηση.

Χασμπουλάτοφ και Ρουτσκόϊ είχαν υποστηρίξει τον Γιέλτσιν στην σύγκρουση του με το κομμουνιστικό καθεστώς, που κορυφώθηκε με στάση του τελευταίου έναντι στο οπερατικό πραξικόπημα των σκληροπυρηνικών του ΚΚΣΕ το 1991, όταν είχε ανέβει σε ένα τανκ(!) βγάζοντας μία "πύρινη" ομιλία κατά του πραξικοπήματος, μία εικόνα άκρως εξευτελιστική, που σήμανε την ληξιαρχική πράξη θανάτου της Σοβιετικής Ένωσης.

Χασμπουλάτοφ και Ρουτσκόϊ συγκρούστηκαν μετέπειτα με τον Γιέλτσιν, τον οποίο προσπάθησαν να καθαιρέσουν στην περίφημη κρίση του κοινοβουλίου το 1993. Ήταν τότε που ο Ρώσος πρόεδρος κατέβασε τα τανκς, βομβαρδίζοντας το κοινοβούλιο που είχε κατακλυστεί από διαδηλωτές της αντιπολίτευσης, υπό τους πανηγυρισμούς των τότε ηγετών της Δύσης, που προτίμησαν να "κλείσουν τα μάτια" στον αυταρχισμό του αγαπημένου τους προέδρου.

Η "διάσωση" του Γιέλτσιν

Πάντως, ακόμα και αν αποδώσουμε τις σχετικές δηλώσεις των πρώην αξιωματούχων σε μία μεμψιμοιρία έναντι του Γιέλτσιν (ο οποίος δεν ζει πλέον), είναι κοινό μυστικό πως ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας υπήρξε ο εκλεκτός της Δύσης, μέσω του οποίου (κατά έναν εύστοχο χαρακτηρισμό του δημοσιογράφου Τζουλιέτο Κιέζα) «η Δύση εκτός από την ΕΣΣΔ, εξολόθρευσε και την Ρωσία», μετατρέποντας την σε κανονικό της προτεκτοράτο.

Σύμφωνα με το τότε δημοσίευμα του περιοδικού Time, οι ΗΠΑ είχαν συμβάλλει στην νίκη του Γιέλτσιν το 1996 μέσω τεσσάρων Αμερικανών μυστικοσυμβούλων του, που είχαν χρησιμοποιήσει «ψεύτικες δημοσκοπήσεις, επεξεργαστές στοιχείων και παραπλανητικά διαφημιστικά σποτ», διασώζοντας τον από μία μέχρι πρότινος βέβαιη εκλογική ήττα («αμερικανική νίκη» την είχε αποκαλέσει το Time). Οι συγκεκριμένες μέθοδοι θυμίζουν αρκετά το "Russiagate", απλώς τότε δεν υπήρχαν τα social media.

Η θητεία του Γιέλτσιν αποτελεί μία μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ρωσίας καθώς, εκτός από τον αυτοεξευτελισμό μίας πάλαι ποτέ υπερδύναμης και την κοινωνική εξαθλίωση από τις "θεραπείες σοκ", σημαδεύτηκε από την ντροπιαστική δημόσια συμπεριφορά του ίδιου του Γιέλτσιν, ο οποίος ήταν μονίμως σε κατάσταση μέθης, με τους δυτικούς ηγέτες συχνά να τον γελοιοποιούν δημοσίως!

Μάλιστα ο χρόνιος αλκοολισμός του είχε επιδεινώσει σε τέτοια βαθμό την υγεία του Ρώσου προέδρου, του οποίου τα τελευταία χρόνια της θητείας του θύμιζαν την αλήστου μνήμης "γεροντοκρατία" της ΕΣΣΔ, με τον Γιέλτσιν να έχει χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον, συχνά δυσκολεύοντας να αρθρώσει μία ολόκληρη πρόταση. Δυστυχώς για την Δύση η άνοδος του Πούτιν, που μάλιστα προωθήθηκε από τον Γιέλτσιν (με τον όρο να εξασφαλίσει ασυλία για τα πολυάριθμα σκάνδαλα του) σήμανε το τέλος της "αμερικανικής νίκης", ένα τέλος που η Δύση ακόμα δεν μπορεί να χωνέψει.

https://slpress.gr/diethni/otan-oi-amerikanoi-kyvernoysan-tin-rosia/

«ΣΧΕΔΙΟ ΜΠΡΕΖΙΝΣΚΙ» ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

18 Φεβ 2015

σχέδιο του γνωστού συμβούλου επί χρόνια του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, για τον διαμελισμό της Ρωσίας καθοδηγεί τα τελευταία χρόνια την αμερικανική εξωτερική πολιτική σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Αμερικανού καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Illinois των ΗΠΑ, Francis Anthony Boyle.

Ο Αμερικανός καθηγητής σύμφωνα με μια μακροσκελή και αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε στην ρωσική εφημερίδα Pravda, ανέφερε ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική κατευθύνεται σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο σχέδιο που προβλέπει την διάσπαση της Ρωσίας σε μικρά ανεξάρτητα κρατίδια που θα ελέγχονται απόλυτα από την Δύση. Το σχέδιο αυτό βασίζεται στην πολυμορφία εθνοφυλετική και θρησκευτική που υπάρχει σήμερα στην Ρωσική Ομοσπονδία και προβλέπει την διάσπαση της χώρας, εξέλιξη που θα προκληθεί με τις αλλεπάλληλες προσβολές στο ρωσικό καθεστώς με αφετηρία την μεγάλη κρίση της Ουκρανίας που επέβαλε τις γνωστές οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία.

Ο Francis Anthony Boyle επιτέθηκε ανοιχτά κατά του σημερινού ηγέτη της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, τον οποίο χαρακτήρισε σαν Ναζιστή και οπορτουνιστή, ενώ δεν παρέλειψε να κατηγορήσει την Γαλλία και Γερμανία για την προκλητική τους πολιτική έναντι της Ρωσίας. Παράλληλα υποστήριξε ότι δεν υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες για ειρήνευση στη Ουκρανία καθώς και ο Ομπάμα αλλά και ο Ολάντ και η Μέρκελ στο βάθος του μυαλού τους έχουν την πρόθεση να τραβήξουν το σχοινί στα άκρα, εκβιάζοντας τον Ρώσο πρόεδρο να υποχωρήσει ανοίγοντας όμως έτσι τους ασκούς του Αιόλου για την ίδια την Ρωσία. Για την Μέρκελ ανέφερε ότι ενώ θέλει την ρωσική υποχώρηση από την άλλη πλευρά φοβάται τις συνέπειες μιας πρόκλησης για θερμή αναμέτρηση καθώς το προηγούμενο της σοβιετικής κατοχής της μισής Γερμανίας, είναι ζωντανό στις μνήμες πολλών Γερμανών. Στην πρόσφατη συνάντηση Μέρκελ Ομπάμα που έγινε στην Ουάσιγκτον, η Γερμανίδα καγκελάριος όπως αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής, προσπάθησε να κερδίσει χρόνο για να προετοιμαστεί καλυτέρα για κάθε ενδεχόμενο.

Σύμφωνα με τον Francis Anthony Boyle, ο Ομπάμα ήταν μαθητής του Μπρεζίνσκυ και τον είχε πολλά χρόνια σύμβουλο στην εξωτερική του πολιτική ενώ το στρατηγικό κέντρο του CSIS που διευθύνεται από τον Μπρεζίσνκυ, επηρεάζει καθοριστικά σε πολλές αποφάσεις την πολιτική του Ομπάμα. Για τον ίδιο τον Μπρεζίνσκυ ο Αμερικανός καθηγητής ήταν εξόχως αποκαλυπτικός καθώς όπως υποστήριξε, μισεί την Ρωσία και επιδιώκει με κάθε μέσο την διάσπαση της σε μικρά εξαρτωμένα κρατίδια. Στα σχέδια του αυτά έχει πολλούς υποστηρικτές στο ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα αλλά και στην αμερικανική γραφειοκρατία και διοίκηση ενώ παράλληλα και στην άλλη παράταξη, στους συντηρητικούς, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό για αποφάσεις εναντίον της Ρωσίας. Σύμφωνα με μια τελευταία έκθεση του Ινστιτούτο Brookings που επηρεάζεται από την σχολή σκέψης του Μπρεζίνσκυ, η Αμερική θα αναγκαστεί αργά η γρήγορα να προμηθεύσει με οπλικά συστήματα το ναζιστικό καθεστώς του Κίεβου έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους Ρώσους στην ανατολική Ουκρανία, διευρύνοντας όμως με αυτόν τον τρόπο την αιματηρή σύρραξη με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ο Francis Anthony Boyle τόνισε τέλος πως τα τελευταία χρόνια έχει καλλιεργηθεί στο αμερικανικό κογκρέσο ένα έντονα αντιρωσικό κλίμα. «Υπάρχουν δυο πολύ ισχυρές φατρίες εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Ρωσίας και των Ρώσων οι οποίες καθοδηγούν αυτή την πολιτική και υπάρχουν πολύ λίγες φωνές που αντιτίθενται σε αυτή». Όπως τόνισε ο Αμερικανός καθηγητής, «η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι "αυτό. Από τότε που είχε εκραγεί η κρίση της Κούβας το 1962 δεν θυμάμαι μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση. Η κρίση της Κούβας με είχε προτρέψει από τότε να κάνω μια μελέτη για την Σοβιετική Ένωση στο πανεπιστήμιο του Σικάγου και του Χάρβαρντ και με την μεγάλη πείρα στο θέμα αυτό επισημαίνω για άλλη μια φορά τους κίνδυνους που οδηγεί αυτή η πολιτική των ΗΠΑ καθοδηγούμενη από τα σχέδια του Μπρεζίνσκυ γιατί υποτιμά με εγκληματικό τρόπο τις ρωσικές αντιδράσεις».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2022

Βυθιζόμαστε στη δύνη ενός νέου παγκόσμιου πολέμου.*

Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν κάτι το αναμενόμενο, αναπόφευκτο και επιδιωκόμενο πρώτα και κύρια από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Κι αυτό γιατί η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες δεν επέτρεψαν να υπάρξει κανενός είδους διπλωματική ή διαπραγματευτική διέξοδος.

Εδώ και μήνες οι ΗΠΑ είχαν προεξοφλήσει την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, κλιμακώνοντας την ένταση και μετατρέποντας την υπόθεση της Ουκρανίας σε ζήτημα αποκλειστικής διαχείρισης του ΝΑΤΟ. Δεν επέτρεψαν καμιά ενέργεια, ή διαμεσολάβηση εκτόνωσης. Ακόμη κι εκείνες που προέρχονταν από τον Μακρόν και τον Μπορέλ της ΕΕ.

Δεν επέτρεψαν την ενεργοποίηση της διαδικασίας διαλόγου που προβλέπει η συμφωνία του Μινσκ. Ούτε άφησαν τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία εκτόνωσης της κρίσης πριν οδηγηθεί σε στρατιωτική εμπλοκή. Και μπορεί ο κ. Γκουτιέρες να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του τώρα, κατόπιν εορτής, και να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους αμάχους της Ουκρανίας, αλλά όλους αυτούς τους μήνες ήταν άφαντος.

Αλήθεια, αν όντως ήταν τόσο επικίνδυνα τα πράγματα και η Ρωσία είχε αποφασίσει την στρατιωτική επέμβαση ευθύς εξαρχής, τότε γιατί οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν φρόντισαν να πιέσουν τον Ζελένσκι να ζητήσει ακόμη και την στρατιωτική συνδρομή του ΟΗΕ; Κι αν ο Γενικός Γραμματέας έδινε το πράσινο φως για την ανάπτυξη δύναμης κυανόκρανων, στην οροθετική γραμμή πρώτα και κύρια των Αυτόνομων περιοχών του Ντόνμπας, πώς θα μπορούσε ύστερα να επιχειρήσει στρατιωτικά η Ρωσία;

Οι ΗΠΑ εξαρχής δεν ήθελαν να εκτονωθεί η κρίση. Πάσχιζαν με κάθε τρόπο να εξωθήσουν τη Ρωσία σε στρατιωτική επέμβαση. Κλιμάκωναν την ένταση εδώ και μήνες θεωρώντας την στρατιωτική επέμβαση του Κρεμλίνου ως δεδομένη. Κι αυτή έγινε αναπόφευκτη όταν, αφενός, από τις 16 Φεβρουαρίου άρχισαν οι εχθροπραξίες του Ουκρανικού στρατού εναντίον των αυτόνομων περιοχών.

Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ στην περιοχή βεβαίωναν σε καθημερινή βάση εκατοντάδες παραβιάσεις της εκεχειρίας και χιλιάδες εκρήξεις. Κανονικός πόλεμος. Πώς απάντησαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ; Αντί να επιχειρήσουν την εκτόνωση της πολεμικής κλιμάκωσης, απαιτώντας την κατάπαυση του πυρός και την έναρξη διαλόγου υπό την αιγίδα του ΟΑΣΕ, ή του ΟΗΕ, διαβεβαίωναν ότι πρόκειται για «προβοκάτσια» της Ρωσίας.

Το Κρεμλίνο απάντησε με τον μόνο τρόπο που θα μπορούσε, προκειμένου να αποτραπεί το ολοκαύτωμα του πληθυσμού στο Ντόνμπας και για να μην γενικευτεί ο πόλεμος στο έδαφός του. Αναγνώρισε τις αυτόνομες περιοχές και τοποθέτησε δυνάμεις στην οροθετική γραμμή.

Την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας έκανε αναπόφευκτη όχι μόνο η αδιαλλαξία των ΗΠΑ και των μαριονετών τους στο Κίεβο, αλλά και το γεγονός ότι στις 22 Φεβρουαρίου δημοσιοποιείται το γεγονός ότι η Κομισιόν κάνει δεχτή την αίτηση της Ουκρανίας για ένταξη στην ΕΕ. Θα έθετε το ζήτημα προς έγκριση στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής. Η έκτακτη Σύνοδος θα έδινε καθεστώς υποψήφιας χώρας στην Ουκρανία κι έτσι θα άνοιγε άμεσα ο δρόμος για ταχύτατη ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Πώς θα μπορούσε να το επιτρέψει η Ρωσία; Η στρατιωτική επέμβαση για την εξουδετέρωση της άμεσης απειλής μετατροπής της Ουκρανίας σε επίσημο προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ πάνω στα σύνορά της, κατέστη μονόδρομος.

Επομένως, την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία την ήθελαν και την επιδίωκαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, οι ΗΠΑ. Κι ο λόγος είναι απλός. Με τον τρόπο αυτό ήθελαν το αναγκαίο άλλοθι για να εξαπολύσουν τα σκυλιά του πολέμου. Ενός νέου παγκόσμιου πολέμου εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας, που επίσημα η Ουάσιγκτον ήδη από το 2017 έχει ανακηρύξει ως τις μεγαλύτερες απειλές για την εθνική της ασφάλεια, αλλά και για την παγκόσμια ηγεμονία της.

To άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος της Πένας του Μαρτίου.

https://dimitriskazakis.blogspot.com/2022/03/blog-post.html#more

Δύο δρόμοι για την ανθρωπότητα

March 23, 2022

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι υποσύνολο μιας σύγκρουσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας, τείνουσας αναπόφευκτα να επεκταθεί, τώρα ή αργότερα, στην Κίνα, το Ιράν κι αλλού.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μέσα στον ορυμαγδό της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης, του νεομακαρθισμού που απειλεί την ευθυκρισία μας, πλήττει το δικαίωμά μας σε μια ισορροπημένη ενημέρωση από όλες τις πλευρές και μας εγκλωβίζει σε ένα μανιχαϊστικό πλαίσιο αντίληψης, είναι φυσικό να επικρατεί μεγάλη σύγχυση ως προς κορυφαίας σημασίας εξελίξεις, πολεμικές, πολιτικές και οικονομικές, γύρω από την ουκρανική κρίση, που θα επηρεάσουν όλη την ανθρωπότητα. (Τουλάχιστον σε όσους τυχαίνει να βρισκόμαστε εντός του δυτικού κόσμου και των προτεκτοράτων του, όπως η Ελλάδα, γιατί έξω από αυτόν, δηλαδή στο κατά πολύ μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, συμβαίνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα).

Στο παρόν κείμενο θα επιχειρήσουμε να συνοψίσουμε το ιστορικό και διεθνές πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης, προτού σκιαγραφήσουμε τους δύο δρόμους που έχει μπροστά της η ανθρωπότητα.

Η διαμόρφωση της Ρωσίας και της ιδεολογίας της

Ιστορικά, το ρωσικό συλλογικό ασυνείδητο και η ιδεολογία τόσο των ρωσικών λαϊκών τάξεων, όσο και του μεγαλύτερου τμήματος των ρωσικών κρατικών ελίτ, έχει καθοριστεί από τις ιστορικές του εμπειρίες.

Το ίδιο το ρωσικό έθνος έχει διαμορφωθεί ιστορικά αφενός αντιμετωπίζοντας τις μογγολικές εισβολές αλλά και τις δυτικές επιθέσεις, αφετέρου αφομοιώνοντας και αναπτύσσοντας τον βυζαντινό πρώτα και εν συνεχεία τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Τη γεωπολιτική εξίσωση διαμόρφωσης της Ρωσίας τη διατύπωσε με δωρική λιτότητα ο Τρότσκι στη μνημειώδη Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης, ένα από τα τρία σπουδαιότερα ιστορικά βιβλία της ανθρωπότητας κατά τον Αντρέ Μαλρώ: Για τη Ρωσία η Ανατολή υπήρξε φοβερός εχθρός και η Δύση μεγάλος δάσκαλος και ακόμα πιο φοβερός εχθρός.

Τρεις κορυφαίες ιστορικές εμπειρίες των δύο τελευταίων αιώνων, στη διάρκεια των οποίων παρ' ολίγον να καταστραφεί το ρωσικό κράτος, σφράγισαν με ακατάλυτο τρόπο το ρωσικό συλλογικό ασυνείδητο, ιδίως των λαϊκών τάξεων και της κρατικής ελίτ και «ανανέωσαν» κάθε φορά την γεωπολιτική εξίσωση που αναφέραμε προηγουμένως. Οι δύο πρώτες ήταν οι εκστρατείες του Ναπολέοντα και του Χίτλερ, οι στρατιές των οποίων πέρασαν από την Ουκρανία και τη Λευκορωσία για να πλήξουν τη Ρωσία. Η τρίτη ήταν η εισβολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ακολουθούμενου από το ΝΑΤΟ, μετά το 1990.

Η ιστορία δεν ξεκινάει, όπως ισχυρίζονται οι Δυτικοί, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Δεν μπορούμε να την ερμηνεύσουμε αν δεν πάρουμε υπόψιν μας το ιστορικό βάθος της αλληλεπίδρασης Ρωσίας και Δύσης, αλλά και χωρίς να πάρουμε υπόψιν μας τι έγινε το 1991 και μετά. Δηλαδή τον πραξικοπηματικό τρόπο με τον οποίο η σοβιετική νομενκλατούρα διέλυσε το σοβιετικό σύστημα, προσχωρώντας στον δυτικό καπιταλισμό και δημιουργώντας το έδαφος ώστε η ρωσική ηγεσία του Γέλτσιν να διαλύσει την ίδια τη Σοβιετική Ένωση, επίσης με τρόπο πραξικοπηματικό και αντίθετο στη θέληση των σοβιετικών πολιτών, όπως εκφράστηκε στο δημοψήφισμα του Μαρτίου 1991.

Δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε το τι συμβαίνει τώρα, αν δεν λάβουμε υπόψιν μας ότι τα σύνορα των μετασοβιετικών κρατών χαράχτηκαν χωρίς κανένα σεβασμό των εθνολογικών και ιστορικών πραγματικοτήτων και του δικαιώματος των εθνών στην αυτοδιάθεση, με αποτέλεσμα, όπως και στη Γιουγκοσλαβία, συμπαγείς εθνικές ομάδες να εγκλωβιστούν σε κράτη όπου κυριαρχούσαν άλλες εθνότητες, όπως συνέβη π.χ. με τους Ρώσους της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας.

Οφείλουμε επίσης να λάβουμε υπόψιν την τραγωδία όλων των σοβιετικών λαών, εξαιτίας της εισαγωγής των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και διανομής και του ιδεολογικού τους «εποικοδομήματος» το 1991, που οδήγησε στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή της βιομηχανικής εποχής, αλλά και στο πραξικόπημα του Γέλτσιν τον Οκτώβριο το 1993, με την υποστήριξη της Δύσης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος των ιδιωτικοποιήσεων, που ήταν η μεγαλύτερη λεηλασία όλων των εποχών. Τότε τερματίστηκε το μάλλον ατυχές και ασχεδίαστο πείραμα εκδημοκρατισμού του Γκορμπατσόφ, πολύ προτού εμφανισθεί οποιοσδήποτε Πούτιν στο προσκήνιο.

Το διεθνές πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης

Αλλά για να καταλάβουμε τι γίνεται στην Ουκρανία δεν μας χρειάζεται μόνο το ιστορικό, έχουμε ανάγκη και το διεθνές πλαίσιο. Γιατί ο πόλεμος αυτός είναι υποσύνολο μιας σύγκρουσης του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, τείνουσας αναπόφευκτα να επεκταθεί, τώρα ή αργότερα, στην Κίνα, το Ιράν και αλλού.

Εδώ πρέπει να θυμίσουμε την αθέτηση των υποσχέσεων της Δύσης για μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς (https://www.defenddemocracy.press/nato-expansion-what-gorbachev-heard/), την καταστροφή από τη Δύση, με πλήρη περιφρόνηση προς το διεθνές δίκαιο, σειράς κρατών φιλικών ή συμμαχικών προς τη Ρωσία, όπως η Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία, το αμερικανικό πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο, την απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών από το σύνολο σχεδόν των συνθηκών ελέγχου των πυρηνικών όπλων, την αναγόρευση της Ρωσίας και της Κίνας, επί κυβερνήσεως Τραμπ, ως κύριων αντιπάλων της Αμερικής και πάρα πολλά άλλα.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες τροφοδότησαν την πεποίθηση της ρωσικής ελίτ - παρά τον αρχικά έντονα φιλοδυτικό και φιλοκαπιταλιστικό προσανατολισμό της - ότι είναι στόχος της Δύσης και την ώθησαν να πάρει την απόφαση της στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία.

Δεν πρόκειται άλλωστε για εικασίες. Κορυφαίοι στρατηγιστές της Δύσης και εκθέσεις σημαντικών δεξαμενών σκέψης έθεσαν την υποταγή και διάλυση της Ρωσίας ως ρητή επιδίωξή τους. Ένας από τους κορυφαίους στρατηγιστές των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ζμπίγνιου Μπρεζίνσκι, στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα» υπογραμμίζει τη σημασία του ελέγχου της Ουκρανίας για τον έλεγχο της Ευρασίας και άρα ολόκληρου του κόσμου και περιγράφει την προοπτική μιας ευκταίας διάλυσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Καπιταλισμός και πόλεμος

Ακόμα όμως και αν τα πάρουμε αυτά υπόψιν, και πάλι δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε πλήρως τη σημασία της τωρινής σύγκρουσης, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι είναι, σε τελική ανάλυση, σύμπτωμα της βαθειάς οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού που ξεκίνησε το 2008 και που συνδυάζεται επίσης με μια τρομερή οικολογική κρίση, αλλά και την άνοδο της Κίνας. Στο παρελθόν ανάλογες κρίσεις οδήγησαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους, σε μεγάλες επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις.

Δυστυχώς η ανθρωπότητα μοιάζει, όπως ο Σίσυφος, να ανακαλύπτει διαρκώς την πυρίτιδα. Το πώς ο Καπιταλισμός οδηγεί αναπόφευκτα στον ιμπεριαλισμό για να μπορέσει να επιβιώσει, το γνωρίζουμε πάνω από έναν αιώνα από τις κλασικές αναλύσεις του Χόμπσον και του Λένιν, το βιβλίο του οποίου «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» διατηρεί, περισσότερο από 100 χρόνια αφότου γράφτηκε όλη την αξία του. (https://www.defenddemocracy.press/e-germain-the-marxist-theory-of-imperialism-and-its-critics/).

Δυστυχώς στην εποχή μας, η μεν Αριστερά, που θα ήταν θεωρητικά σε πολύ καλύτερη θέση να ερμηνεύσει αυτό που γίνεται με το εργαλείο του επαναστατικού μαρξισμού τον έχει απορρίψει στην πράξη, σε μεγάλο βαθμό έχει παύσει να τοποθετείται κριτικά απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα, οι δε δεξιοί που αγανακτούν εδώ και εκεί με τη δράση του ιμπεριαλισμού, νομίζουν ότι όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας των συνωμοσιών κάποιων «κακών» παγκοσμιοποιητών, γιατί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα αποδώσουν στη φυσιολογική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και του σύμφυτου ιμπεριαλισμού.

Βεβαίως, τα φαινόμενα δεν παρουσιάζονται με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά. Η σημερινή εποχή διαφέρει από την εποχή του Λένιν για δύο λόγους: α) τη συγκρότηση ενός εναίου «υπεριμπεριαλιστικού» μπλοκ (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ισραήλ, Ιαπωνία, Αυστραλία), β) την ύπαρξη μέσων και τρόπων μαζικής καταστροφής.

Οι δύο δρόμοι της ανθρωπότητας

Ο ένας δρόμος μπροστά μας είναι να συνεχίσει το ΝΑΤΟ να εξοπλίζει την Ουκρανία, ελπίζοντας να αιμορραγεί επ' άπειρον η Ρωσία, να επιβάλλει πρωτοφανείς οικονομικές κυρώσεις με ρητή επιδίωξη την καταστροφή της ρωσικής οικονομίας και την ανατροπή του ρωσικού καθεστώτος και να συνεχίζει την καμπάνια δαιμονοποίησης της Μόσχας, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να ανατρέψει το καθεστώς Πούτιν.

Αυτή η μέθοδος δεν είχε αποτέλεσμα ακόμα και όταν εφαρμόσθηκε σε πολύ πιο αδύναμες χώρες από τη Ρωσία, όπως η Βόρειος Κορέα, το Ιράκ, το Ιράν, η Κούβα, η Συρία. Εφαρμοζόμενη στη Ρωσία, κινδυνεύει, εκτός των άλλων να προκαλέσει παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο. Ήδη, ο κίνδυνος ενός τέτοιου πολέμου είναι σημαντικά μεγαλύτερος από όσο ήταν το 1962, κατά την κρίση των πυραύλων της Κούβας.

Ακόμα όμως κι αν αποφύγουμε την πυρηνική καταστροφή, δεν θα αποφύγουμε ούτε την οικονομική, ούτε την κλιματική και όλες τις άλλες τεχνογενείς καταστροφές που μας απειλούν.

Οι κυρώσεις συνιστούν στην πραγματικότητα ένα είδος παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, που απειλεί μάλιστα να επεκταθεί σε μια αποσύνδεση της Δύσης από το μπλοκ Ρωσίας και Κίνας, να διαταράξει τις γραμμές εφοδιασμού, να πλήξει μαζικά το βιοτικό επίπεδο των φτωχότερων ιδίως αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, αλλά και να απειλήσει με πείνα τις χώρες του Νότου.

Προς την καταστροφή του το ανθρώπινο είδος

Οι επιστήμονες μάς έχουν εξάλλου προειδοποιήσει ότι αν δεν ληφθούν πολύ ριζικά μέτρα για την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια το φαινόμενο θα γίνει μη αντιστρέψιμο. Η Γη θα εισέλθει σε μη αντιστρέψιμη κλιματική τροχιά, που θα είναι ασύμβατη με την επιβίωση των ανώτερων μορφών ζωής στον πλανήτη. Δυστυχώς αυτή η πληροφορία δεν έχει επαρκώς εισέλθει ακόμα στην πολιτική στρατηγική και τον σχεδιασμό των πολιτικών ηγεσιών και της κοινής γνώμης.

Το πρόβλημα αυτό, που είναι ουσιαστικά το πρόβλημα της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους, είναι πολύ δύσκολο να λυθεί γιατί προσκρούει σε ισχυρότατα ιδιοτελή οικονομικά και εθνικά συμφέροντα και ψυχολογικές και πολιτιστικές αδράνειες. Αν όμως καταστρέψουμε κάθε δυνατότητα διεθνούς συνεργασίας και αρχίσουμε να μετατοπίζουμε μαζικά πόρους σε εξοπλισμούς για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τότε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για την ανθρωπότητα να μπορέσει να υπάρξει πέραν του τρέχοντος αιώνος.

Ο άλλος δρόμος είναι να υπάρξει ένας συμβιβασμός στην Ουκρανία, γύρω από την ιδέα της ουδετερότητας αυτής της χώρας, με αναγνώριση ασφαλώς και των θεμιτών και νόμιμων δικαιωμάτων του ουκρανικού λαού, της εθνικής του ταυτότητας και της ιδιαίτερης ιστορικής διαδρομής του.

Θα είναι τρομερό σφάλμα, με φοβερές μακροχρόνιες επιπτώσεις, της Μόσχας η υποτίμηση της δύναμης του ουκρανικού εθνισμού, όπως ήταν τρομερό σφάλμα της Δύσης η υποτίμηση του ρωσικού εθνισμού. Από την άλλη είναι απολύτως καταστροφική επιλογή για την Ουκρανία η επένδυση στη μεταβολή της σε αιχμή του αντιρωσικού δόρατος της Δύσης.

Η αντίσταση των λαών της Γιουγκοσλαβίας και της Μέσης Ανατολής στους νεοαποικιακούς πολέμους της Δύσης, η αποτροπή της σχεδιαζόμενης από τους Δυτικούς διάλυσης της Ρωσίας, η άνοδος της Κίνας και άλλων αναδυόμενων δυνάμεων, απέτρεψε το σχέδιο του παγκόσμιου Χρηματιστικού Κεφαλαίου και της Αμερικής για μια αιώνια, παγκόσμια κυριαρχία, για το «Τέλος της Ιστορίας», σχέδιο που είναι υπεύθυνο για τις πολύ μεγάλες καταστροφές που προκάλεσαν οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους τα τελευταία 30 χρόνια.

Με τις παραγωγικές δυνάμεις όμως και τις τεχνολογίες που ανέπτυξε η ανθρωπότητα μετά το 1945, δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα επικράτησης της Δύσης επί της Ανατολής ή το αντίστροφο, του Βορρά επί του Νότου ή το αντίστροφο.

Γι' αυτό και έχει πολύ κρίσιμη σημασία, ακόμα και για την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας, η παρεμβολή τώρα των λαϊκών τάξεων της Δύσης, των δυνάμεων που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας της Ευρώπης και του παγκόσμιου Νότου στην εξελισσόμενη σύγκρουση, ώστε να μπουν τα θεμέλια μιας πολυπολικής, δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής παγκόσμιας τάξης. Χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε ένα «νέο, παγκόσμιο Τσίμερβαλντ».

Πηγή: kosmodromio.gr