θα ασχοληθούμε από τα εθνικά θέματα έως την ενεργειακή πολιτική της χώρας μας και το Ευρώ

2022-07-15

Στο σημερινό άρθρο θα ανοίξουμε την βεντάλια και θα ασχοληθούμε από τα εθνικά θέματα έως την ενεργειακή πολιτική της χώρας μας και το Ευρώ.

Ευρώ που σημαίνει μόνιμη λιτότητα για τους πολίτες.

Πρώτα θα ξεκινήσουμε με τις απόψεις του γενικότερου χώρου της αριστεράς με τα εθνικά θέματα, παρακάτω θα βρείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο του δρόμου της αριστεράς.

Αν και όπως το έχουμε μερικώς αναλύσει και τονίσει στο παρελθόν δεν υφίσταται στις ημέρες μας αυτός ο διαχωρισμός.

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι αυτά πού ισχύουν, που διακρίνουν τον κύριο όγκο των κομμάτων της αριστεράς είναι ο Σεκταρισμός, ο οπορτουνισμός και με τις τρεις σημασίες όπως δίδονται παρακάτω, η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.

Να ξεκινήσουμε με τον Σύριζα που κατέληξε πιστό όργανο της ντόπιας και ξένης δυτικής πλουτοκρατίας σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, προσπαθεί να μας πείσει ότι έλυσε το πρόβλημα της επεκτατικής Τουρκίας γεμίζοντας την χώρα μας με αμερικάνικες βάσεις, ότι έλυσε το πρόβλημα με τα Σκόπια (και για όσους καταλαβαίνουν, Επίσκεψη της Ούρσουλα φον ντερ Λάιν στα Σκόπια, που είπε στο κοινοβούλιο τους «Μακεδόνες, η μακεδονική γλώσσα είναι δική σας και την σεβόμαστε πλήρως, όπως και την ταυτότητά σας. Η Ευρώπη σας περιμένει») .

Εξευτέλισε το σύνταγμα της χώρας μη συμμορφούμενος με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Όσο για την οικονομική πολιτική της δεν ξέρουμε τι να πρωτοθυμηθούμε, παρέδωσε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας σε διαχείριση ενός ταμείου το οποίο ελέγχεται από ξένους, την πλήρη αποδοχή του χρέους , καθιέρωσε την απανθρωπιά με την κατάργηση του ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους αντί να το προεκτείνει σε όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου κλπ.

Και όλα αυτά με αριστερή φρασεολογία.

Όσο για το δεύτερο μεγαλύτερο τμήμα του αριστερού χώρου το ΚΚΕ ισχύουν στο ακέραιο τα ανωτέρω περί σεχταρισμού, οπορτουνισμού, έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα.

Κόμμα βουτηγμένο στις σκοπιμότητες, που δεν είναι ικανό να ξεδιαλύνει βασικές έννοιες όπως ιμπεριαλισμός, ιμπεριαλιστικό σύστημα, ποια είναι η κύρια διεθνής αντίθεση, η εξάρτηση, η αστική τάξη ειδικά της ελλάδας, ο επεκτατισμός, η άμυνα μιάς χώρας, τι ήταν η ΕΣΣΔ κλπ. για να μπορέσει να χαράξει πολιτική.

Όσο για τις μικρότερες αριστερές δυνάμεις το ίδιο χάλι επικρατεί, αν στον αριστερό χώρο συνυπολογίσουμε και τους αντιεξουσιαστές που δεν τους ενοχλεί να έχουν σαν Πρωθυπουργό της χώρας μας και τον Ερντογάν μπορούμε να καταλάβουμε την πνευματική ένδεια αυτού του χώρου.

Για να μην ξαναθυμηθούμε το περίφημο αναρχικό σύνθημα της δεκαετίας του 1980, το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, που ποτέ όμως δεν απασχόλησε αυτά τα μυαλά σε ποιον ανήκουν αυτά τα ψάρια που αποτελούν ένα μέρος του πλούτου μίας χώρας, ποιος τρώει αυτά τα ψάρια.

Όσο αφορά τις σχέσεις με την Τουρκία κατόπιν και των παρακάτω δηλώσεων των δύο κυβερνητικών εταίρων Ερντογάν- Μπαχτσελί η λύση είναι μία, μερική διακοπή διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία κλείσιμο των προξενείων της εκτός των Αθηνών, παραπομπή του θέματος στον ΟΗΕ επειδή παραβιάζει τον καταστατικό του χάρτη.

Τέλος για το ενεργειακό, άμεση κρατικοποίηση βασικών ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων, ήδη Γαλλία και Γερμανία ξεκίνησαν σε αυτή την κατεύθυνση, κατάργηση χρηματιστηρίου στην ενέργεια, άνοιγμα ορυχείων λιγνίτη, περιορισμός έως κατάργηση ανεμογεννητριών και περιορισμός φωτοβολταϊκών μέχρι να δούμε για την ανακύκλωση και την κατασκευή τους στην ελλάδα και πόσο πραγματικά πράσινη ενέργεια είναι αυτή. Και φυσικά μακρυά τα Φωτοβολταϊκά από τα γόνιμα χωράφια.

Από την άσκηση στη Σμύρνη

«Δεν αστειευόμαστε, μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά»: Αδιανόητες απειλές Ερντογάν - Τσελίκ

https://www.tanea.gr/2022/06/09/politics/den-asteieyomaste-mia-nyxta-tha-erthoume-ksafnika-adianoites-apeiles-erntogan-tselik-apo-to-aigaio/

Η... χάρτινη δήλωση Στέητ Ντηπάρτμεντ για το χάρτη Μπαχτσελί - Κ.Μαρδάς

Από

Militaire News

14/07/2022

Γράφει ο

Κώστας Μαρδάς

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας και αναλύοντας την ανακοίνωση του Αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών - κόντρα στον ...ενθουσιασμό ... αξιαγάπητων διεθνολόγων και στρατηγών και ναυάρχων και πτεράρχων - ας μου επιτραπεί να πω:

Όχι !..

Η δήλωση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για τον επεκτατικό χάρτη Μπαχτσελί δεν είναι ανάλογη αυτής της ενέργειας ...

Ελάτε να διαβάσουμε λέξη λέξη την ανακοίνωση και να τη σχολιάσουμε :

"Η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας δεν αμφισβητούνται".

Δήλωση γενικότητας... Χωρίς συγκεκριμένη επίκριση του χάρτη που κατασκεύασε η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος, αμφισβητώντας τα σύνορα μιας χώρας της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ...

" Καλούμε τους δύο νατοϊκούς συμμάχους να εργαστούν με διπλωματικό τρόπο για την επίλυση των διαφορών τους και να απέχουν από ρητορική που μπορεί να οδηγήσει στην αναζωπύρωση των εντάσεων ".

Δήλωση ουδετερότητας !...

Δηλαδή ; Ποιές είναι οι διαφορές μας ; Θεωρεί διαφορά και σε ποιόν ανήκουν τα νησιά του Αιγαίου και... η Κρήτη;

" Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και την Τουρκία, να συνεργαστούν για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή και για την επίλυση των διαφορών με διπλωματικό τρόπο ¨'.

Πάλι ίσες αποστάσεις !

Αντί να... ενθαρρύνουν το δίδυμο Ερντογάν - Μπαχτσελί να σταματήσει την υιοθέτηση του χάρτη , να σταματήσει τις παραβιάσεις, να σταματήσει τις υπερπτήσεις, να σταματήσει τις, αερομαχίες, να σταματήσει τις επιχειρήσεις διάτρησης των συνόρων με την οργάνωση παράνομης εισόδου αλλοδαπών από Έβρο έως Καστελόριζο και έως νεκρή ζώνη της Κύπρου, να σταματήσει τον χάρτη- νόμο Έρευνας και Διάσωσης που ενσωματώνει στην τουρκική Ακτοφυλακή το μισό Αιγαίο και την μισή Ανατολική Μεσόγειο, να σταματήσει τη δέσμευση περιοχών στην καρδιά του Αιγαίου για αεροναυτικές ασκήσεις προκαταβολικά επί ένα χρόνο, να σταματήσει την απαίτηση για το ήμισυ της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, να σταματήσει την διεκδίκηση 152 νησιών- νησίδων, να σταματήσει το πρόγραμμα γεωτρήσεων του νέου γεωτρύπανου , να σταματήσει τον τουριστικό Αττίλα στην Αμμόχωστο...

... Αντιθέτως οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητούν επισήμως να λύσουμε με διπλωματικό τρόπο τις "διαφορές" μας...

"Προτρέπουμε τους συμμάχους μας να αποφύγουν τη ρητορική και τις ενέργειες που θα μπορούσαν να αυξήσουν περαιτέρω την ένταση».

'Ισες αποστάσεις απέναντι στην συγκρατημένη Ελλάδα και την αυθάδη Τουρκία με τις 3.700 παραβιάσεις το 2022, έναντι 2.200 του 2021...

Προς τι λοιπόν οι θριαμβολογία σας. αξιότιμοι κύριοι αναλυτές

https://www.militaire.gr/i-chartini-dilosi-steit-ntipartment-gia-to-charti-mpachtseli-k-mardas/

Σεκταρισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σεκταρισμός ή Σεχταρισμός (αγγλ. sectarism < λατ. secta) ονομάζεται η αυστηρή προσκόλληση στις πεποιθήσεις μιας σέκτας.

Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει την στενότητα πνεύματος και την έλλειψη ανεκτικότητας όσον αφορά την στάση και συμπεριφορά ομάδας ατόμων, που παρουσιάζεται σε θρησκευτικό, πολιτικό ή άλλο επίπεδο και εκδηλώνεται με την προσκόλληση σε μια ιδεολογία, δόγμα ή παράδοση με αδιαλλαξία και φανατισμό. Ο σεκταρισμός την περίπτωση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει διακρίσεις και αποδοκιμασία προς εκείνους που είναι εκτός σέκτας.

Χρησιμοποιείται επίσης αναφορικά με ομάδες που ενυπάρχουν σε θρησκεύματα ή ομολογίες της ίδιας θρησκείας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

οπορτουνισμός

ως γενικός όρος «ευνοιοκρατία»

τρόπος ενέργειας σύμφωνα με τον οποίο ο δράστης του κινητοποιείται από συμφεροντολογικά ελατήρια κι όχι από το χρέος προς μια πάγια αρχή
ελιγμός και η αξιοποίηση συγκυριών κάθε είδους προκειμένου να επιτευχθούν προσωπικά συμφέροντα
συμμόρφωση προς την αστική νομιμότητα (με μαρξιστικούς όρους), άρα η εγκατάλειψη της επανάστασης (με μαρξιστικούς όρους)

Ο τουρκικός επεκτατισμός και η ελληνική ποικίλη αριστερά

Από

Ρούντι Ρινάλντι

7 Ιουλίου, 2022

Εδώ και μήνες καταγράφεται μια διαρκής και συστηματική κλιμάκωση της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, φθάνοντας μέχρι και στην ανοικτή αμφισβήτηση των συνόρων. Όμως αυτό το θέμα δεν υφίσταται για την ποικίλη αριστερά του τόπου μας.

Στον πυρήνα αυτής της «αβλεψίας» βρίσκεται η μη κατανόηση της βαθιάς σύνδεσης που έχει το εθνικό με το κοινωνικό στοιχείο, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Υποτίθεται ότι το «εθνικό» δεν υπάρχει, έχει εκχωρηθεί στην αστική τάξη (που έχει ιμπεριαλιστικές βλέψεις ή συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική λεία μετέχοντας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.). Το δε ποιοτικό στοιχείο της εξάρτησης, ή της μετατροπής της χώρας σε μετανεωτερική αποικία, δεν τους ενδιαφέρει. Όλα αυτά μυρίζουν «εθνικισμό», δεν έχουν τον απαιτούμενο βαθμό «ταξικότητας». Τι μένει; Ένας σκέτος αντιδραστικός και άδικος ανταγωνισμός ανάμεσα σε δύο αστικές τάξεις, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Από ένα τέτοιο πλαίσιο ανάλυσης δεν προκύπτει κανένα ιδιαίτερο καθήκον αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού, ή ακόμα υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Ούτε υπάρχει κάποιος στόχος για την ανάκτηση βαθμών κυριαρχίας της χώρας, για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, την κατοχύρωση μιας θέσης ουδετερότητας της Ελλάδας και συνάντησής της με δυνάμεις και χώρες που δεν θα την κουρελιάζουν. Κάποτε θάρθει ο «σοσιαλισμός», κάποτε θα ανατραπεί ο καπιταλισμός, και τότε όλα αυτά θα λυθούν. Τώρα προέχει (τάχα) η πάλη ενάντια στην αστική τάξη...

Ποικίλη αριστερά 1: Κεντροαριστερά, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ

Ο Α. Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του στο euroactive, αναφερόμενος στην ελληνοτουρκική ένταση, έκανε λόγο για «ρητορική» αύξηση της έντασης κυρίως από μεριάς της Τουρκίας: «Είναι προφανές ότι οι υψηλοί τόνοι, εάν παραμείνουν στο ρητορικό επίπεδο, ευνοούν τούτη την ώρα τον Ερντογάν, ο οποίος βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση και, άρα, επιθυμεί η ατζέντα της συζήτησης να είναι τα κατορθώματά του στην εξωτερική πολιτική, η πιθανότητα να εισβάλει στη Συρία, το ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης στο Αιγαίο για να επιβάλει το καθεστώς της "Γαλάζιας Πατρίδας". Προφανώς και τον ευνοεί αυτό πολιτικά».

Από την άλλη, πρόσθεσε, «θα έλεγε κανείς ότι και την ελληνική κυβέρνηση θα την ευνοούσε να μην συζητά για την ακρίβεια, αλλά να συζητάμε για την πιθανότητα του τουρκικού κινδύνου». Για να συμπληρώσει: «Ωστόσο, είναι προφανές ότι στην προκειμένη περίπτωση αυτός ο οποίος έχει προκαλέσει την κλιμάκωση της ρητορικής της έντασης είναι ο Ερντογάν».

Και ποια γραμμή υποστηρίζει ο Α. Τσίπρας; «Σε όλες αυτές τις κρίσιμες φάσεις υπήρχε ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας και αποσοβήθηκαν τα χειρότερα. Αυτό δεν υπάρχει σήμερα εξ όσων γνωρίζω, εξ όσων βλέπω, και αυτό με ανησυχεί». «Ανεξαρτήτως του ότι η Τουρκία είναι αυτή η οποία ανεβάζει την ένταση, θεωρώ ότι είναι αμεριμνησία της ελληνικής κυβέρνησης να μην επιδιώκει ενεργά να κρατάει ανοιχτό τον δίαυλο». «Αυτή η πραγματικότητα έτσι όπως είναι τώρα, το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας, εγκυμονεί κινδύνους. Διότι εάν γίνει ένα ατύχημα, όχι ένα στοχευμένο ή επιδιωκόμενο επεισόδιο, ένα ατύχημα, η μη ύπαρξη διαύλων επικοινωνίας πάντοτε δυσχεραίνει τα πράγματα, και το ατύχημα μπορεί να εξελιχθεί σε κάποιο επεισόδιο το οποίο να δημιουργήσει μια κλιμάκωση, η οποία σε κάθε περίπτωση θα ήταν κάτι το οποίο δεν θα θέλαμε να συμβεί».

Ο Α. Τσίπρας φαντασιώνεται ένα ρόλο για την Ελλάδα που «θα ήταν ιδιαίτερα δημιουργικός και για το ίδιο το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., έχοντας μια χώρα η οποία μπορεί να συνομιλεί και με άλλες δυνάμεις στην περιοχή». Δεν αμφισβητεί δηλαδή τη ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία. Αν δούμε μάλιστα τις τόσο φιλικές του κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας -τις οποίες εξυμνεί όπου βρεθεί και σταθεί ο Τσίπρας- είναι κι αυτές πειθήνιοι εταίροι του ΝΑΤΟ (τα ψήφισαν όλα στην πρόσφατη σύνοδο, η δε Ισπανία κατασκευάζει αεροπλανοφόρο για την Τουρκία...).

Η πριμοδότηση της Τουρκίας δεν είναι «ρητορική», όπως και ο επεκτατισμός της γείτονος δεν είναι σκέτη «φλυαρία» για εσωτερική κατανάλωση. Αλλά είπαμε: η γραμμή «ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρα και ενσωματωμένης Πασοκάρας» είναι «Πρέσπες παντού». Δηλαδή «Πρέσπες και στο Αιγαίο» (το... Τουρκο-αιγαίο), Πρέσπες με Τουρκία, άρα δορυφοροποίηση από αυτήν. Με σεβασμό, πάντα, των «δικαιωμάτων» και της «διαφορετικότητας»...

Η γραμμή είναι «Πρέσπες παντού». Δηλαδή «Πρέσπες και στο Αιγαίο» (το... Τουρκο-αιγαίο), Πρέσπες με Τουρκία, άρα δορυφοροποίηση από αυτήν. Με σεβασμό, πάντα, των «δικαιωμάτων» και της «διαφορετικότητας»...

Ποικίλη αριστερά 2: Οι θέσεις του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ ως πολιτικός οργανισμός παλαντζάρει ανάμεσα σε δύο θέσεις:

α) Η Ελλάδα ως ιμπεριαλιστική ή ως μικροϊμπεριαλιστική χώρα μετέχει στην ιμπεριαλιστική λεία από την καταλήστευση περιοχών και χωρών (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική). Ως εκ τούτου, η αστική τάξη της Ελλάδας βρίσκεται σε έναν ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη επειδή οι στρατηγικές τους συγκρούονται

β) Υπάρχει κίνδυνος για την ακεραιότητα της χώρας από τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Στα πλαίσια αυτά το ΚΚΕ αποκαλύπτει μέσω του Ριζοσπάστη είτε στοιχεία αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, είτε κινήσεις των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων που αποδυναμώνουν την Ελλάδα.

Ορισμένες φορές γίνεται προσπάθεια να συγκεραστούν αυτές οι δύο θέσεις, αλλά η ίδια η ύπαρξή τους δεν βοηθά να υπάρχει μια ξεκάθαρη γραμμή. Και τότε επιστρατεύεται η «εύκολη λύση», δηλαδή όλα να φορτώνονται στο ΝΑΤΟ, στην πάλη ενάντια στις βάσεις των ΗΠΑ, χωρίς φυσικά να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη αιχμή ή γραμμή στα κρίσιμα και κομβικά. Με άλλα λόγια, έχουμε συνηθίσει το ΚΚΕ να φαίνεται ευχαριστημένο μέσα στην θαλπωρή ενός 5,5% των ψηφοφόρων, χωρίς να μεριμνά ιδιαίτερα για την ανάπτυξη μαζικών κινημάτων ή για την προβολή μιας ενιαίας, συνεκτικής πρότασης για τον ελληνικό λαό σε δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.

Ας δούμε λίγο τις διατυπώσεις του ΚΚΕ. Πολιτική απόφαση 21ου συνέδριου (Ιούλης 2021)*:

«Η θέση της Ελλάδας στο ενδοϊµπεριαλιστικό παζάρι και τους ανταγωνισµούς στην ευρύτερη περιοχή καθορίζεται από την επιθετική στάση της ελληνικής αστικής τάξης µε περισσότερες απαιτήσεις για αναβάθµιση της συµµετοχής της στη λεία και τη µοιρασιά, που είναι συνέχεια της έντασης της εκµετάλλευσης των εργαζοµένων στο εσωτερικό της χώρας. Η στάση αυτή εκδηλώνεται και µε διαθέσεις υποχώρησης σε κυριαρχικά δικαιώµατα στο πλαίσιο ενός ιµπεριαλιστικού συµβιβασµού, στον οποίο βαραίνουν ισχυρότερες δυνάµεις.

Καταρρίπτονται οι µύθοι, που προβάλλει η αστική ιδεολογία, ότι δήθεν η ελληνική αστική τάξη είναι απλά αµυνόµενη, υπερασπιζόµενη µόνο τα σύνορά της και όχι επιθετική. [...]

Επιθετικές βλέψεις έχει και η αστική τάξη της Τουρκίας, το κράτος της οποίας σε σχέση µε την Ελλάδα είναι σε υψηλότερη θέση στο παγκόσµιο ιµπεριαλιστικό σύστηµα - είναι µέλος του G20, διαθέτει στρατό κατοχής σε 3 ξένες χώρες (Κύπρο, Συρία, Ιράκ), έχει επίσης στρατιωτικές πολεµικές βάσεις και δυνάµεις σε άλλα κράτη, όπως Κατάρ, Αλβανία, Σουδάν, Λιβύη, Αζερµπαϊτζάν. Διεκδικεί εδάφη από άλλες χώρες, ανάµεσά τους η Ελλάδα, όπως νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, θαλάσσιες ζώνες, αµφισβητεί εναέριο χώρο, επιχειρεί προκλητικές ενέργειες κατά κυριαρχικών δικαιωµάτων και των συνόρων στην περιοχή, προωθεί τη στρατηγική του "νεοοθωµανισµού", αξιοποιώντας µειονοτικά και θρησκευτικά ζητήµατα.

Αυτό το πλαίσιο, σε συνδυασµό µε τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασµούς, καθορίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον ανταγωνισµό µεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών στην προσπάθεια της καθεµιάς για γεωστρατηγική αναβάθµιση στην περιοχή.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προχωράνε παζάρια, διαπραγµατεύσεις µε ορίζοντα τη συνεκµετάλλευση του Αιγαίου, την προώθηση επί της ουσίας διχοτοµικών λύσεων στο Κυπριακό, η απαράδεκτη εργαλειοποίηση του προσφυγικού-µεταναστευτικού προβλήµατος στις συµπληγάδες των ανταγωνισµών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εναλλάσσονται οι τάσεις συµβιβασµού (µέσω της υπογραφής συµφωνιών "ιµπεριαλιστικής ειρήνης" και της προσφυγής σε διεθνείς οργανισµούς, όπως το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης) και οι τάσεις όξυνσης, εµπεριέχοντας και τον κίνδυνο θερµών επεισοδίων και πολεµικής αναµέτρησης».

Για να καταλήξει στη θέση:

«Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάµεις, τους νέους και τις νέες, να δυναµώσουν την πάλη τους πολύµορφα, ενάντια στον ιµπεριαλιστικό πόλεµο και τις αιτίες του, να σηµαδέψουν την καρδιά του προβλήµατος, την καπιταλιστική εκµετάλλευση και τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισµούς, να αγωνιστούν για να µη χύσουν ο λαός και τα παιδιά του το αίµα τους για τα συµφέροντα της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., των ΗΠΑ. Να µη δείξουν καµιά εµπιστοσύνη στις διάφορες αστικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία, να καταδικάσουν µαζικά την επικίνδυνη πολιτική τους που εµπλέκει τον λαό σε ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς, επεµβάσεις και πολέµους. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτε µε τον λαό της Τουρκίας ή της Ρωσίας, µε τους άλλους λαούς. Οι λαοί µπορούν να ζήσουν ειρηνικά αν βγάλουν από τη µέση τα συµφέροντα που τους οδηγούν σε ιµπεριαλιστικούς πολέµους ή σε απαράδεκτους συµβιβασµούς σε βάρος των δικαιωµάτων τους, που οδηγούν "από άλλο δρόµο" στο ίδιο οδυνηρό αποτέλεσµα».

Από πουθενά δεν προκύπτουν καθήκοντα πάλης ενάντια στον τουρκικό επεκτατισμό, την ιδιαίτερη σημασία απόκρουσης οποιασδήποτε επιβουλής σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας. Τίποτα για την πολιτική προετοιμασία του λαού για την προάσπιση της εθνικής υπόστασης της χώρας...

[Στο επόμενο σημείωμα θα ασχοληθούμε με τις θέσεις του ΜέΡΑ25 και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς]

* Τα έντονα γράμματα είναι από την απόφαση.

https://edromos.gr/o-toyrkikos-epektatismos-kai-i-poikili-aristera/?amp

Ο τουρκικός επεκτατισμός και η ελληνική ποικίλη αριστερά | Μέρος Β΄

Από

Ρούντι Ρινάλντι

14 Ιουλίου, 2022

Στο προηγούμενο φύλλο, στο Α΄ μέρος του άρθρου, αναφερθήκαμε σε δύο χώρους της επίσημης αριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, και τη στάση τους σχετικά με τα ελληνοτουρκικά ζητήματα - και ιδιαίτερα όσον αφορά το αν εκτιμάται ή όχι ο κίνδυνος του τουρκικού επεκτατισμού. διότι είναι ένα πράγμα να αναφέρεσαι σε κινδύνους θερμών επεισοδίων, σε «ατυχήματα» και σε «επιδιαιτησίες», και είναι άλλο να εκτιμάς πως υπάρχει ένα ενεργό τόξο περιφερειακής πολιτικής που τροφοδοτείται και αναπτύσσεται από τον τουρκικό επεκτατισμό. Όπως είναι άλλο ζήτημα να εξισώνονται οι δύο χώρες, να θεωρούνται και οι δύο το ίδιο υπεύθυνες, το ίδιο επιθετικές η μία απέναντι στην άλλη («επικίνδυνος και άδικος ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός»). Δηλαδή να μην διακρίνεται καθόλου η διαφορά ισχύος, ο περιφερειακός ρόλος, η ίδια η δομή της Τουρκίας ως επεκτατικής δύναμης, ως δύναμης που με κάθε τρόπο θέλει να επεκτείνει την ισχύ της και προς δυσμάς. Ακόμα περισσότερο, να μην θεωρούνται σοβαρές οι προειδοποιήσεις ότι η Τουρκία ορέγεται να καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο, μέρος της εδαφικής επικράτειας της Ελλάδας, και συνολικά να δορυφοροποιήσει την Ελλάδα.

Όλα αυτά είναι η πραγματική πολιτική του τουρκικού επεκτατισμού απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Επομένως η αναφορά στον τουρκικό επεκτατισμό δεν είναι ένας μηρυκασμός «εθνικιστικού» λόγου που στοχεύει στην κάλυψη των φιλοδοξιών των ελληνικών ελίτ να κυριαρχήσουν στην Αν. Μεσόγειο. Αντίθετα, αφορά μια τεράστια απειλή για τη χώρα, την κοινωνία, τον λαό, τον ελληνισμό. Μια απειλή που είναι ενεργή και δυναμώνει την επιθετικότητα της, ιδίως μέσα στην ειδική συγκυρία του πολέμου στην Ουκρανία και του αναδασμού που είναι σε εξέλιξη.

Μια πιο απλοϊκή λογική θα συμπέραινε πως όλα τα γεννά ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, κι ότι η μόνη απάντηση είναι η ένταση της εσωτερικής πάλης ενάντια στην αστική τάξη κάθε χώρας και η αλληλεγγύη και η φιλία των λαών. Ακριβώς σε αυτήν τη λογική κινείται και ένα άλλο τμήμα της ελληνικής αριστεράς, αυτό που αποκαλείται εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά

Είναι εντυπωσιακό πως, ενώ έχουμε μια μεγάλη αναβάθμιση της Τουρκίας σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη με ακόμα μεγαλύτερες φιλοδοξίες, και όλα τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν, συνεχίζει να αγνοείται αυτός ο παράγοντας, υποβαθμίζεται ο εγγενής κίνδυνος που αποτελεί για τη χώρα. Υπάρχουν οργανώσεις που θεωρούν τις δύο αστικές τάξεις (Ελλάδας και Τουρκίας) εντελώς εξαρτημένες από τις ΗΠΑ, άρα ό,τι πρόκειται να γίνει θα είναι υπό τον έλεγχο ή την παραγγελία των ΗΠΑ. Άλλες οργανώσεις βλέπουν ένα κονταροκτύπημα δύο αστικών τάξεων για κυριαρχία στην περιοχή, που το περιγράφουν ως άδικο ανταγωνισμό. Ορισμένες καταγγέλλουν και τις δύο αστικές τάξεις, επειδή η μία (η τουρκική) με την «Γαλάζια Πατρίδα» και η άλλη (η ελληνική) με το «Αιγαίο κλειστή ελληνική λίμνη» οδηγούν σε μια κούρσα εξοπλισμών κ.ο.κ.

Οι πιο προσεκτικοί αυτών των χώρων πιθανολογούν ή δεν αποκλείουν θερμό επεισόδιο ή και πόλεμο, χωρίς βέβαια να μπαίνουν στο κόπο να χαράξουν μια γραμμή ή μια θέση για τον πόλεμο που μπορεί να προκύψει. Άλλωστε φταίνε και οι δύο αστικές τάξεις και ο κακός ιμπεριαλισμός, οπότε η αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών της περιοχής θα πράξει το καθήκον της. Τόσο απλά...

Ανακεφαλαιώνοντας, δεν υπάρχει η κατηγορία «τουρκικός επεκτατισμός». Υπάρχουν δύο αντιδραστικά αστικά καθεστώτα με εξαρτήσεις από τον ιμπεριαλισμό, που επιχειρούν να επωφεληθούν κάθε ένα για λογαριασμό του και σε βάρος του άλλου. Οπότε, τι δουλειά έχει ο λαός με αυτόν τον ανταγωνισμό;

Η εκτίμηση για τον τουρκικό επεκτατισμό και τους στόχους που θέτει στον επιχειρούμενο αναδασμό και το νέο συσχετισμό μεταξύ Μεγάλων Δυνάμεων και χωρών της περιοχής, τον ανοικτό φιλοτουρκισμό όλων των κοσμοκρατορικών δυνάμεων, και την επαίσχυντη θέση της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ υπέρ της Τουρκίας, όπως και η σχεδόν ειλημμένη απόφαση διαμοιρασμού του Αιγαίου υπέρ της Τουρκίας, είναι προβλήματα που για τους οργανισμούς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν έχουν καμία σημασία. Η προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής κυριαρχίας και η μετατροπή της πάλης αυτής στην κατεύθυνση της εθνικής ανεξαρτησίας τους αφήνει αδιάφορους - ή τη θεωρούν σχεδόν εθνικιστική.

Η ανάγκη πολιτικής προετοιμασίας του λαού για αντίσταση και αγώνα απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και την ιμπεριαλιστική υπόθαλψή του, η ανάγκη άμυνας της χώρας και αποτρεπτικής ικανότητας, είναι θέματα που μυρίζουν εθνικισμό. Δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι τέτοια ζητήματα μπορούν να θέσουν ουσιαστικά κριτήρια όσον αφορά τις επιλογές και τις πράξεις της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Δεν μπορούν καν να φανταστούν πως αυτά τα θέματα μπορούν να συνδεθούν με τη ΝΑΤΟφροσύνη που βλάπτει τη χώρα, πως η πραγματική άμυνα και υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας περνά μέσα από την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και την ενδυνάμωση του φρονήματός του. Αλλά είπαμε, αυτά μυρίζουν «εθνικισμό»...

Ορισμένα παραδείγματα

«Αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμουςκαι τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, ειδικά του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Έξοδος από το ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό, απομάκρυνση των βάσεων.» [ΝΑΡ]
«Με τον ίδιο τρόπο που οξύνουν τις αντιθέσεις τους οι ιμπεριαλιστές, οξύνουν και τις ιδιαίτερες αντιθέσεις τους οι αστικές τάξεις των εξαρτημένων χωρών. Οι αλυσοδεμένες με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, αρπάζουν την ευκαιρία για επιπλέον διεκδικήσεις στην περιοχή. Οι πολιτικές της τούρκικης "Γαλάζιας Πατρίδας" και της ελληνικής "Κλειστής Λίμνης" στο Αιγαίο οδηγούν τους λαούς μας σε έναν άδικο και αντιδραστικό ανταγωνισμό με ανεπανόρθωτες συνέπειες.» [Κοινή ανακοίνωση ΚΚΕ (μ-λ), Mαοϊκού Κ.Κ. (Ισπανία), TKP/ML - Κ.Κ. Τουρκίας/ Μαρξιστικού Λενινιστικού]
«Κλιμακώνεται η αντιδραστική αντιπαράθεση στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Δεν περνά μέρα πλέον που να μην γίνουν προκλητικές δηλώσεις κι από τις δύο μεριές. [...] Οι δύο λαοί ποτίζονται συνεχώς με τόνους εθνικιστικής και σοβινιστικής υστερίας. Πίσω απ' αυτούς, μαίνεται η αντιπαράθεση για το κέρδισμα γεωπολιτικών, ενεργειακών και οικονομικών πόντων. Οι εξαρτημένες αστικές τάξεις Τουρκίας και Ελλάδας προσπαθούν εναγωνίως να προσποριστούν κέρδη, κάθε μια για λογαριασμό της και σε βάρος της άλλης. Οι δύο λαοί βρίσκονται στη μέγγενη των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ΗΠΑ-Δύσης απ' τη μια και Ρωσίας-Ανατολής απ' την άλλη, αλλά και των τυχοδιωκτικών βλέψεων των δύο αρχουσών τάξεων, που επιτείνουν το πρόβλημα.» [ΚΚΕ( μ-λ)]
«Η πλήρης συμπόρευση της κυβέρνησης με τις πιο επιθετικές πλευρές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν κατευνάζει αλλά οξύνει τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.Η κάθε άρχουσα τάξη διεκδικεί για λογαριασμό της τη μερίδα του λέοντος στον ενεργειακό πλούτο της Αν. Μεσογείου, η κάθε μια "ποντάροντας" στις δικές της συμμαχίες, με αποτέλεσμα δυσβάσταχτη κούρσα εξοπλισμών, εθνικισμό, πόλεμο.» [Αντιπολεμική Πρωτοβουλία Αριστερών Οργανώσεων - συμμετέχουν οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΠΟ, ΔΕΑ, ΕΚΚΕ, «Κόκκινο Νήμα», ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, «Ξεκίνημα», ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος]
«Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται οξύτερος και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός με την προκλητικότητα και τον αναθεωρητισμό της κυβέρνησης Ερντογάν (που πλέον θέτει ανοιχτά και ζήτημα κυριαρχίας σε κατοικημένα ελληνικά νησιά, συνδέοντάς το καινοφανώς με το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης) και τους τυχοδιωκτισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που διαμορφώνουν ένα άκρως επικίνδυνο κλίμα στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. [...] Όχι στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, ειρήνη και φιλία των λαών Ελλάδας και Τουρκίας.» [Αριστερή Ανασύνθεση - Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο]

Αφού δεν υφίσταται ο τουρκικός επεκτατισμός και δεν εκτιμάται η σημαντική απειλή που αποτελεί για τους λαούς και τις χώρες της περιοχής (σε βάρος και των λαών της Τουρκίας), δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την τωρινή αιχμή του τουρκικού επεκτατισμού που θέτει ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών και αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε αυτά. Μάλιστα φτάνουν να κοροϊδεύουν το ΚΚΕ όταν θέτει το ζήτημα: «Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και σήμερα όλες οι αστικές δυνάμεις και η ηγεσία του ΚΚΕ, που μεταξύ πολλών άλλων καταγγέλλει ξανά και ξανά την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, γιατί ...αδυνατίζουν την άμυνα της χώρας από τον τούρκικο επεκτατισμό!» (εφημερίδα Προλεταριακή Σημαία).

Τα ερωτήματα που υπάρχουν για τους χώρους αυτούς είναι απλά: Υπάρχει ή όχι τουρκικός επεκτατισμός, κι αν ναι, ενάντια σε ποιους στρέφεται και τι πρέπει να κάνει μια χώρα που απειλείται από αυτόν; Δεύτερον, πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά ή αυτό είναι θέμα αδιάφορο; Τέλος, αν συμβεί παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας ή το ενδεχόμενο ενός πολέμου, τι καθήκοντα απορρέουν και πώς προετοιμάζεται ο λαϊκός παράγοντας;

Το ΜέΡΑ25 και ο τουρκικός επεκτατισμός

Η περίπτωση του ΜέΡΑ25 είναι διαφορετική από όσες αναφέραμε μέχρι τώρα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, εξωκοινοβουλευτική αριστερά). Ο σχηματισμός αυτός κινείται μέσα σε ένα δίπολο ρεαλιστικής πολιτικής («καταθέτουμε υπεύθυνες, εποικοδομητικές προτάσεις πολιτικής») από τη μια, και από την άλλη της ανάγκης να έχει ένα ριζοσπαστικό άρωμα αυτή η πολιτική. Ενώ αναγνωρίζει κινδύνους και προβλήματα, υιοθετεί ορισμένες «αφελείς» προτάσεις σαν λύσεις σε περίπλοκα ζητήματα, διαφεύγοντας από πιο συγκεκριμένες τοποθετήσεις. Έτσι κινείται ενδοσυστημικά, πάρα τις βολές ενάντια στον Καπιταλισμό «που τώρα έχει μετατραπεί σε Τεχνοφεουδαρχία».

Αυτός ο συνδυασμός «προωθητικών ρεαλιστικών προτάσεων» και αρώματος ριζοσπαστισμού στηρίζεται σε ορισμένες παραδοχές και σε μια ορισμένη επιχειρηματολογία (στο πρόσφατο μάλιστα συνέδριο του ΜέΡΑ25 γίνεται μια μετατόπιση, με ορισμένα στοιχεία αυτοκριτικής). Αλλά οι πολιτικές που προτείνει έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά: υπάρχει μια υποτίμηση του εθνικού στοιχείου (ειδικά για μια χώρα σαν την Ελλάδα) και προβάλλεται ένας πληθωριστικός λόγος για «διεθνισμό» (κυρίως ευρωπαϊκό) που τάχα θα αντιμετωπίσει πιο δραστικά όλα τα κακά (πιθανά και τον τουρκικό επεκτατισμό). Η «αφέλεια» για την οποία κάναμε λόγο εμφανίζεται όταν γίνονται προτάσεις χωρίς να υπολογίζονται όλα τα δεδομένα (και ιδιαίτερα οι συσχετισμοί δύναμης), λες και όλα είναι ζητήματα διαδικασιών και διαβουλεύσεων μέσω δικτυώσεων που θα εκφράζουν τον «νέο διεθνισμό».

Προτάσεις αυτής της λογικής είναι η «Πράσινη Συμφωνία για την Ευρώπη» και «η χρηματοδότηση της πράσινης μετάβασης μέσω σύμπραξης Τράπεζας Επενδύσεων και Κεντρικής Τράπεζας», η «άμεση διακοπή όλων των εξορύξεων και τερματισμός της χρήσης ορυκτών καυσίμων», «το αίτημα ενός διεθνικού, πανευρωπαϊκού εκδημοκρατισμού, ο οποίος θα επεκτεινόταν τόσο εις βάθος (στα έγκατα των επιχειρήσεων) όσο και εις πλάτος (με νέες μορφές δημοκρατικής διαδικασίας, π.χ. συμμετοχικές συνελεύσεις κληρωτών πολιτών)». Κι όλα αυτά στη στρατηγική της προώθησης του «Παραγωγικού-Καταναλωτικού-Πολιτισμικού Μοντέλου του μέλλοντός μας, με το πλάνο μας για την Πράσινη Μετακαπιταλιστική Φεμινιστική Κοινή Ευημερία»...

Χαρακτηριστικές θέσεις του ΜέΡΑ25

«Το ΜέΡΑ25 τίθεται κατά της εξόρυξης και συνεκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στο Κρητικό ή στο Ιόνιο Πέλαγος. Το μέλλον της ανθρωπότητας απαιτεί άμεσο τερματισμό της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα, ενώ η συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων με προβληματικά καθεστώτα θα αύξανε τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή, εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων».
«Δεν υπάρχει κανένας λόγος για θητεία. Στο ΜέΡΑ25, και μάλιστα μετά από εσωτερικό δημοψήφισμα, αποφασίσαμε προεκλογικά ότι η πολιτική μας θα είναι η άμεση κατάργηση της θητείας. Ο λόγος είναι ότι η θητεία μειώνει την αμυντική θωράκιση της χώρας, δεν την αυξάνει. [...] Οι ένοπλες δυνάμεις να επικεντρωθούν σε μικρότερες επίλεκτες, αλλά κατά πολύ αποτελεσματικότερες μονάδες άμυνας και κρούσης».
«Τα τουρκικά καθεστώτα δημιουργούν τεχνητές εντάσεις ως αντιπερισπασμό στα εσωτερικά τους προβλήματα. Το αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν δεν απέφυγε την ίδια οδό. [...] Υπό αυτό το πρίσμα, κάθε αντι-τουρκική κορώνα από ελληνικές πηγές (κυβερνητικές ή μη) αποτελεί θείον δώρον για το τουρκικό καθεστώς, που τις χρησιμοποιεί για να εγκλωβίζει ακόμα πιο σφικτά μερίδες του τουρκικού λαού [...] Η εκ προοιμίου απόρριψη από την ελληνική πλευρά προτάσεων συνεργασίας με την Τουρκία, που θα ωφελούσε τον τουρκικό λαό, αποτελεί μεγάλο δώρο για τον Ερντογάν και το Βαθύ Τουρκικό Κράτος».

Υπενθυμίζουμε ότι το ΜέΡΑ25 ήταν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών:

«Το ΜέΡΑ25 χαιρετίζει ως συμφέρουσα για όλους τους λαούς της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού, τη σύνθετη ονομασία Δημοκρατία Βόρειας Μακεδονίας».

Ιδού τι λέει το ΜέΡΑ25 για τη διμερή διαπραγμάτευση Ελλάδας-Τουρκίας και τη σύγκληση Διεθνούς Συνδιάσκεψης:

«Για αυτό το λόγο προκρίνουμε εξαρχής τη σύγκληση μιας Διεθνούς Περιφερειακής Συνδιάσκεψης όλων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου με πρωτοβουλία της ελληνικής Κυβέρνησης, ως τη μοναδική ρεαλιστική οδό για την πραγματική διασφάλιση της ειρήνης και της συνανάπτυξης των λαών της περιοχής και τη μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε μια θάλασσα πράσινης κοινής ευημερίας».
«Μια τέτοια διάσκεψη αποκλείει τους επιδιαιτητές και, παράλληλα, αναγκάζει την Άγκυρα είτε να αυτοαπομονωθεί (αρνούμενη να προσέλθει επειδή δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία) είτε να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία (το γεγονός ότι έτσι πιέζεται και η Λευκωσία να αναγνωρίσει μια μορφή τουρκοκυπριακής εκπροσώπησης είναι κι αυτό στα θετικά της πρότασης)».

Το τελευταίο είναι άκρως επικίνδυνο, διότι επιζητεί την αναγνώριση του ψευδοκράτους... Και το ΜέΡΑ25 καταλήγει σε μια παράγραφο «τούτι φρούτι»:

«Ως πατριώτες, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουμε. Επιλέγουμε προσεκτικά τις Θερμοπύλες μας, απορρίπτοντας παράλληλα τις εθνικιστικές κραυγές, που (όπως η Ιστορία μάς δίδαξε) είναι ο προπομπός της ενδοτικότητας. Τονίζουμε ότι ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός μόνο να χάσουμε έχουμε, τόσο από τον πόλεμο όσο και από τη συνεκμετάλλευση που απαιτούν οι ολιγάρχες και οι πετρελαϊκές πολυεθνικές. Παράλληλα, δεν θεωρούμε διεθνισμό τη συνθηκολόγηση στις εθνικιστικές απαιτήσεις ενός Ερντογάν».

Τα περισσότερα μοιάζουν μεν ριζοσπαστικά, αλλά στην ουσία είναι ένας «διεθνιστικός» αφοπλισμός απέναντι σε υπαρκτούς κινδύνους...

Μια αντιεξουσιαστική αντίληψη των καιρών μας

Δεν γνωρίζουμε αν υιοθετούν τη θέση της φωτογραφίας όλες οι αντιεξουσιαστικές κινήσεις. Ξέρουμε πάντως ότι το σύνθημα αυτό εκφράζει τον αντιεξουσιαστικό χώρο ή την αντιεξουσιαστική ψυχολογία. Παλιότερα είχαμε τη διάσημη πλέον θέση «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», που είχε και μια «οικολογική ευαισθησία». Όμως οι καιροί της πλάκας και της ανεμελιάς έχουν περάσει, και στο Αιγαίο γίνονται πολλά. Το πέλαγος αυτό και τα νησιά του και δεν είναι απλά τόπος θερινών διακοπών (ακόμα και τη Γαύδο απειλεί η Τουρκία). Επειδή στο Αιγαίο υπάρχουν και άνθρωποι, και κοινωνίες, και πολιτισμός, και ιστορία, και κυριαρχικά δικαιώματα, και επιβουλές πολλών κατακτητικών δυνάμεων. Τι «ωραίος» που είναι ένας κόσμος χωρίς πατρίδες, χωρίς υποχρεώσεις και καθήκοντα! Κάτω οι πατρίδες, κάτω τα σύνορα, αυτοδιεύθυνση και πάθος. Κύριος εχθρός ο φασισμός και το κράτος. Όλα τα άλλα είναι απλώς εθνικιστικές τρίχες...

https://edromos.gr/o-toyrkikos-epektatismos-kai-i-elliniki-poikili-aristera-meros-v%ce%84/?amp

Γιατί η Ευρωζώνη είναι ένα αντιδημοκρατικό και καταπιεστικό κατασκεύασμα

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Οι Λαοί της ευρωζώνης βρίσκονται υπό καθεστώς γκεμπελικής προπαγάνδας, ότι αν καταστραφεί το ευρώ, θα έρθει ανάποδα ο κόσμος, λες και αυτό δεν έχει συμβεί. Αυτός ο φόβος αργά ή γρήγορα θα καταστρέψει την Ευρώπη. Ποιά είναι τα κατασκευαστικά λάθη της της ευρωζώνης.

Με την αποδοχή του κοινού νομίσματος, ενός ξένου νομίσματος, οι χώρες της ευρωζώνης απώλεσαν οικειοθελώς, το δικαίωμα να ασκούν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, εμπορική πολιτική, εισοδηματική πολιτική (μισθοί) και συναλλαγματική πολιτική, που την ασκεί, σε κάθε χώρα του κόσμου, η κυβέρνηση της χώρας. Τι σημαίνουν τα παραπάνω.
Η άσκηση ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής σημαίνει ότι η κάθε κυβέρνηση να μπορεί να θέτει τα επιτόκια της στο ύψος που αυτή επιθυμεί, χωρίς να γίνεται έρμαιο των αγορών. Αν η χώρα είναι σε ύφεση έχει ανάγκη από χαμηλά επιτόκια και αν είναι σε φάση μεγάλης ανάπτυξης (σε μπουμ) τότε έχει ανάγκη από υψηλά επιτόκια. Η κυβέρνηση ανάλογα του οικονομικού κύκλου, θέτει τα επιτόκια εκεί που αυτή νομίζει. Στην ευρωζώνη αυτό αποκλείεται. Το κράτος δεν μπορει να ορίσει τα επιτόκια του στα δάνεια του, που λόγω ευρώ είναι σε ξένο νόμισμα, και ούτε γνωρίζει αν θα έχει την προσφορά χρηματος που έχει ανάγκη από την ΕΚΤ.
Η άσκηση ανεξάρτητης δημοσιονομικής πολιτικής σημαίνει ότι η κυβέρνηση ανεξαρτήτως των αγορών, ορίζει αυτή, στο επίπεδο που επιθυμεί τις δαπάνες της, και πόσο χρήμα θα αφαιρέσει από την οικονομία με την φορολογία που θα επιβάλλει. Όταν η οικονομία είναι σε ύφεση και η χώρα έχει ανεργία, κάθε χώρα, εκτός από τα χαμηλά επιτόκια, έχει ανάγκη από μεγάλες δημόσιες δαπάνες. Εφ' όσον η κυβέρνηση ασκεί ανεξάρτητη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, με άλλα λόγια εκδίδει το νόμισμα της, μπορεί να δαπανήσει όσο απαιτείται για να οδηγήσει την χώρα στην ανάπτυξη. Όταν φτάσει σε φάση πλήρους απασχόλησης μπορει να φορολογήσει και να αφαιρέσει χρήμα, για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό και να προστατεύσει την αξία του νομίσματος. Αυτό στην ευρωζώνη απαγορεύεται ή επιτρέπεται, με την σύμφωνη γνώμη των αγορών που σημαίνει ότι κάθε χώρα θα είναι εσαεί χρεωμένη και σε διαρκή λιτότητα.
Η παράδοση της συναλλαγματικής πολιτικής σημαίνει ότι οι χώρες της ευρωζώνης παρέδωσαν το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτει κάθε κυβέρνηση στον κόσμο, να μπορεί να μεταβάλει την ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματός της, με στόχο την καταπολέμηση των ελλειμμάτων του εξωτερικού τομέα. Λόγω ευρώ αυτό δεν μπορεί να το κάνει και έτσι η λυση είναι η προσφυγή στη λιτότητα.
Η δασμολογική πολιτική ασκείται από κάθε κυβέρνηση στον κόσμο για να προστατεύσει την εγχώρια παραγωγή. Αυτό το όπλο δεν είναι διαθέσιμο πιά στην ευρωζώνη, αφού υπάρχει κοινή δασμολογική πολιτική η οποία δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες κάθε ευρωπαϊκής οικονομίας ξεχωριστά.
Η εισοδηματική πολιτική ασκείται αναλόγως της ανταγωνιστικότητας της κάθε μιάς οικονομίας. Οίκοθεν νοειται ότι όταν εχεις να αντιμετωπίσεις την Γερμανία, διότι περί αυτού πρόκειται, θα πρέπει οι μισθοί να ισοδυναμούν με μία κούπα ρύζι για να μπορούμε να βρίσκουμε ευρώ.
Τέλος η ΕΚΤ που ανέλαβε την εκδοση του ευρώ και την προστασία της αξίας του από τον πληθωρισμό (σημερα τι κάνει;) απεδείχθη όχι μονο ανεπαρκής, αλλά μετέτρεψε το τραπεζικό σύστημα σε καζίνο. Η χωρίς κριτήρια παροχής πιστώσεων το έκανε κέντρο κερδοσκοπίας και διαφθοράς που οδήγησε κράτη και πολίτες σε χρέη δυσβάσταχτα, και όταν κατέρρευσε απαίτησε οι Λαοί της Ευρώπης να το σώσουν.
Τόνιζε ο Κέϋνς 'οι κερδοσκόποι δεν δύνανται να βλάψουν ως φυσαλίδες επί σταθερού ρεύματος επιχειρηματικότητας. Η κατάσταση καθίσταται όμως σοβαρά όταν η επιχειρηματικότητα καθίσταται μια φυσαλίδα εις τον κυκεώνα της κερδοσκοπίας. Όταν η κεφαλαιουχική ανάπτυξη μιας χώρας καθίσταται υποπροϊόν της δραστηριότητας μιας χαρτοπαικτικής λέσχης (εννοεί τραπεζικό σύστημα ), τότε η δουλειά δεν γίνεται καλά'. Με αλλά λόγια, αν οι κερδοσκόποι απωλέσουν την εμπιστοσύνη τους για ένα κερδοφόρο μέλλον ή η πίστη των τραπεζών που δανείζουν εξασθενήσει, τότε η καταστροφή της οριακής αποδοτικότητας του κεφαλαίου είναι αναπόδραστη και 'ενώ η εξασθένηση της μιας είναι αρκετή για να προκαλέσει κατάρρευσιν, η ανάρρωσης απαιτεί την αναγέννηση αμφοτέρων. Πράγματι η εξασθένηση της πίστεως αρκεί να προκαλέσει κατάρρευσιν, αλλά η ενίσχυση της, αν και αποτελεί αναγκαίον όρον αναρρώσεως δεν αρκεί.'

Τι αρκεί? Μετά από είκοσι χρόνια ευρώ και δώδεκα μνημονίων, με όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες χειρότερους παρά ποτέ σε περίοδο ειρήνης, από ιδρύσεως του Νέου Ελληνικού Κράτους, η επάνοδος στο Εθνικό Νόμισμα αποτελεί αδήριτο γεγονός. Χωρίς αυτό, κανένας στόχος του Έθνους δεν μπορει να πραγματοποιηθεί. Όλα τα άλλα έπονται με αποφάσεις δημοκρατικές του Λαού. Οι εθνικές και πατριωτικές δυνάμεις που προβάλλουν άλλα αιτήματα ως προτεραιότητες, ας καταλάβουν μια και καλή, ότι χωρις Εθνικό Νόμισμα δεν μπορουν να υλοποιήσουν κανένα τους στόχο που έχουν κατά νου, και όταν λέω κανέναν, το εννοώ.

Η επανασύνδεση των κρατικών δαπανών και των τραπεζικών πιστώσεων με την πραγματική οικονομία, επενδύσεις, κατανάλωση, ρευστότητα και την Κεντρική Τράπεζα υπό κοινωνικό έλεγχο, αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την απελευθέρωση της χώρας από την οικονομική εξάρτηση. Δεν υπάρχει χειρότερη εξάρτηση. Από την οικονομική ιστορία αυτό μάθαμε. Οι Τραπεζίτες και οι κεφαλαιούχοι σιχαίνονται την ανεξάρτητη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική που επιδιώκει επενδυτικές δαπάνες και χαμηλά επιτόκια. Αμφότερες τους αποστερούν την ανεξέλεγκτη εξουσία τους. Αλλά αυτό είναι το δικό τους συμφέρον αλλά όχι δικό μας, των Λαών της Ευρώπης. Κάτι πρέπει να κάνουμε!

spyridonstalias@hotmail.com

15 Ιουνίου, 2022

https://www.xasteria.org/index.php/2022/06/15/post_14620/

Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ

14 Ιουλίου 2022 · από Βασίλης Βιλιάρδος

Η παραγωγή αιολικής ενέργειας στη μεγαλύτερη αγορά ηλεκτρισμού της

Ευρώπης, στη Γερμανία, κορυφώθηκε τα μεσάνυχτα της Δευτέρας στα 8.242
μεγαβάτ και μειώθηκε στα 2.000 μεγαβάτ την Τρίτη - λόγω έλλειψης ανέμων! Η
έλλειψη αυτή σημαίνει πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί περισσότερο φυσικό
αέριο - όπου όμως, επειδή οι τιμές του φυσικού αερίου είναι τώρα στην
Ευρώπη περίπου 49 $ ανά εκ. Btu, δηλαδή σχεδόν 8 φορές υψηλότερες από τις
ΗΠΑ, καταλαβαίνει κανείς πού οδηγείται η ήπειρος μας. Με οκταπλάσιες τιμές
είναι δυνατόν να ανταγωνισθεί η ευρωπαϊκή οικονομία την Αμερικανική ή όλες
τις άλλες χώρες που προμηθεύονται φυσικό αέριο κατά πολύ φθηνότερα από
τη Ρωσία; Πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή οι τιμές του πετρελαίου είναι
επίσης στα ύψη, μεταξύ άλλων λόγω της κατάρρευσης της ισοτιμίας του ευρώ;
Μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως θα επιλυθεί το πρόβλημα
με τις πανάκριβές ανανεώσιμες πηγές, όταν αφαιρέσει τις επιδοτήσεις τους -
ενώ κανένας δεν γνωρίζει πώς θα γίνει και πόσο θα κοστίσει η ανακύκλωση
τους, όταν περάσει η εικοσαετία της χρήσης τους.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, έχουν υποστεί οι άνθρωποι μία τόσο μεγάλη «πλύση εγκεφάλου», ώστε να περιμένουν θαύματα από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, από τις ΑΠΕ - το ότι δηλαδή είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες της οικονομίας και των νοικοκυριών από μόνες τους, παρέχοντας φθηνή ενέργεια.

Στα πλαίσια αυτά, οι Πολίτες στις χώρες με μεγάλη ηλιοφάνεια ή με ισχυρούς ανέμους, πιστεύουν πως μπορούν να απεξαρτηθούν εντελώς από τα ορυκτά καύσιμα,, με τη χρήση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών - έχοντας πεισθεί πως ο πράσινος μύθος είναι αληθινός (ανάλυση). Στα πλαίσια αυτά τα εξής, με πηγή ένα πρόσφατο αμερικανικό άρθρο:

Σε ολόκληρο τον πλανήτη οι καταναλωτές πλήττονται από την άνοδο των τιμών ενέργειας - όπως στην Αυστραλία, όπου οι τιμές χονδρικής της ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκαν κατά 141% το πρώτο τρίμηνο του 2022 (πηγή) ή στη Μ. Βρετανία,, όπου οι οικιακοί καταναλωτές πληρώνουν 43% περισσότερο από πέρυσι, ενώ οι τιμές αναμένεται να αυξηθούν κατά 65% τον Οκτώβρη (πηγή).

Όσον αφορά τις ΗΠΑ, η τιμή της βενζίνης πλησίασε τα 5 δολάρια το γαλόνι, για πρώτη φορά - όπου, επειδή το ένα γαλόνι αντιστοιχεί σε 3,785 λίτρα, η τιμή του λίτρου φτάνει στα

32 $. Πρόκειται για μία χαμηλή βέβαια τιμή, σε σχέση με αυτές στην Ευρώπη, αλλά για τους Αμερικανούς είναι εξοργιστικά υψηλή - ενώ οφείλεται εν μέρει στην κυβέρνηση Biden, η οποία έχει περιορίσει τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου και πετρελαίου, προωθώντας παράλληλα συνεχώς τις ΑΠΕ.

Πρόσφατα δε, ο Αμερικανός πρόεδρος δεσμεύθηκε να πετύχει την παραγωγή 30.000 μεγαβάτ έως το 2030 - μέσω ενός υπεράκτιου αιολικού πάρκου, παρά το ότι η αιολική ενέργεια είναι μία από τις πιο ακριβές μορφές παραγωγής ηλεκτρισμού (ανάλυση). Εκτός αυτού, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, οι υπερβολικές επενδύσεις στην αιολική ενέργεια, είναι προβληματικές για την αξιοπιστία του δικτύου - ενώ πολύ αρνητικές για τους καταναλωτές.

Παράδειγμα εδώ το Τέξας - όπου τον προηγούμενο μήνα οι υποστηρικτές των ΑΠΕ ισχυρίζονταν ότι, διέσωσαν το ηλεκτρικό δίκτυο της Πολιτείας (πηγή). Εν τούτοις, όταν τις τελευταίες ημέρες αυξήθηκαν κατακόρυφα οι θερμοκρασίες και η χρήση ηλεκτρικής ενέργειας εκτοξεύθηκε, λόγω των κλιματιστικών κλπ. η ERCOT, η εταιρία διαχείρισης του δικτύου του Τέξας, ζήτησε από τους Πολίτες να χρησιμοποιούν λιγότερο ρεύμα - επειδή την ίδια εποχή που η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας κορυφώθηκε, η παραγωγή από τα αιολικά της Πολιτείας, ισχύος 35.000 μεγαβάτ, σχεδόν μηδενίσθηκε!

Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η ERCOT, τόσο στις 10 Ιουλίου, όσο και στις

το μεσημέρι, όταν η ζήτηση ενέργειας αυξανόταν δραματικά, η παραγωγή από ολόκληρη αυτή την αιολική ισχύ ήταν μόλις 1.000 μεγαβάτ - ή περίπου το 3% της δυνητικής τους παραγωγής. Στην ουσία λοιπόν η αιολική ενέργεια εξαφανίσθηκε από το Τέξας - γεγονός που αποτελεί ένα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα της Πολιτείας.

Εν προκεψένω, κατά τη διάρκεια της χειμερινής καταιγίδας URI το Φεβρουάριο του 2021, όταν το ηλεκτρικό δίκτυο του Τέξας ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η παραγωγή από τα αιολικά πάρκα μειώθηκε κατακόρυφα - λόγω των χαμηλών ταχυτήτων και της μικρής ισχύος των ανέμων, όπως συνέβη επίσης το Δεκέμβρη. Εύλογα, αφού σε ζεστά κλίματα, οι στιγμές που χρειάζεται περισσότερη ενέργεια συμπίπτουν με αυτές που έχουν λιγότερους ανέμους - όπου αναφέρεται κανείς σε μία εκτεταμένη ανεμική ξηρασία (πηγή).

Με βάση τώρα την εμπειρία του Τέξας, η αιολική ενέργεια είναι μία πλήρης αποτυχία - ειδικά σε χώρες που αυξάνεται ο πληθυσμός και ακμάζει ο βιομηχανικός τομέας, με αποτέλεσμα να κλιμακώνεται η ζήτηση ενέργειας.

Στα πλαίσια αυτά, επειδή το Τέξας έχει πλημμυρίσει με πανάκριβα επιδοτούμενα αιολικά πάρκα και με φωτοβολταϊκά, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ΑΠΕ που με τη σειρά τους εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες - ενώ, εάν η κλιματική αλλαγή σημαίνει πως θα αντιμετωπίσουμε πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, θερμότερα καλοκαίρια, ψυχρότερους χειμώνες ή και τα δύο, είναι ανοησία να εξαρτάται όλο και πιο πολύ το ηλεκτρικό μας δίκτυο από τις διαθέσεις του καιρού.

Η γερμανική απόγνωση

Συνεχίζοντας, το Τέξας δεν είναι ασφαλώς το μοναδικό παράδειγμα - αφού οι δραματικές μεταβολές στην παραγωγή αιολικής ενέργειας, προκαλούν συχνά καταστροφές και στο γερμανικό ηλεκτρικό δίκτυο. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με το Reuters (πηγή), τον περασμένο Δεκέμβρη οι μεγαλύτεροι παραγωγοί αιολικής ενέργειας της Ευρώπης, αντιμετώπιζαν ανάλογα προβλήματα - ιδίως στη Γερμανία. Πρόσφατα δε, οι γερμανικές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας υπερδιπλασιάσθηκαν (πηγή) - λόγω των ήρεμων ανέμων και των μειωμένων εισροών φυσικού αερίου από τη Ρωσία.

Σύμφωνα με το Bloomberg, η παραγωγή αιολικής ενέργειας στη μεγαλύτερη αγορά ηλεκτρισμού της Ευρώπης κορυφώθηκε τα μεσάνυχτα της Δευτέρας στα 8.242 μεγαβάτ και μειώθηκε στα 2.000 μεγαβάτ την Τρίτη - λόγω έλλειψης ανέμων! Η έλλειψη αυτή σημαίνει πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί περισσότερο φυσικό αέριο - όπου όμως, επειδή οι τιμές του φυσικού αερίου είναι τώρα στην Ευρώπη περίπου 49 $ ανά εκ. Btu (πηγή), δηλαδή σχεδόν 8 φορές υψηλότερες από τις ΗΠΑ (πηγή), καταλαβαίνει κανείς πού οδηγείται η ήπειρος μας.

Με οκταπλάσιες τιμές είναι δυνατόν να ανταγωνισθεί η ευρωπαϊκή οικονομία την Αμερικανική ή όλες τις άλλες χώρες που προμηθεύονται φυσικό αέριο κατά πολύ φθηνότερα, από τη Ρωσία; Πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή οι τιμές του πετρελαίου είναι επίσης στα ύψη, μεταξύ άλλων λόγω της κατάρρευσης της ισοτιμίας του ευρώ; Μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως θα επιλυθεί το πρόβλημα με τις πανάκριβές ΑΠΕ, όταν αφαιρέσει τις επιδοτήσεις τους - ενώ κανένας δεν γνωρίζει πώς θα γίνει και πόσο θα κοστίσει η ανακύκλωση τους, όταν περάσει η εικοσαετία της χρήσης τους.

Σε κάθε περίπτωση, είναι προφανές πως η ενεργειακή κρίση που πλήττει τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι το αποτέλεσμα της χείριστης ενεργειακής πολιτικής που δρομολογήθηκε - ενώ πρόσφατα η ΕΕ πυροβόλησε τα ίδια της τα πόδια (ανάλυση). Ειδικότερα, τις τελευταίες δύο δεκαετίες η ΕΕ έχει δαπανήσει πάρα πολλά χρήματα για τις ΑΠΕ

καθώς επίσης πολύ λίγα για τους υδρογονάνθρακες ή για τη διατήρηση των υφισταμένων εργοστασίων άνθρακα, λιγνίτη και πυρηνικών.

Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για το Τέξας - στο οποίο, μεταξύ των ετών 2014 και 2020 αποσύρθηκαν εγκαταστάσεις άνθρακα, δυναμικότητας καύσης περίπου 6.200 μεγαβάτ.

Παρά την αυξανόμενη δε ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας, η Πολιτεία δεν έχει προσθέσει καμία παραγωγή φυσικού αερίου τις τελευταίες δύο δεκαετίες - με αποτέλεσμα, έως το τέλος του 2023 το δίκτυο του Τέξας να έχει περισσότερη δυναμικότητα παραγωγής ενέργειας εξαρτώμενης από τις καιρικές συνθήκες, από ότι καύσης φυσικού αερίου.

Ο παραλογισμός, η διάσταση του θέματος καλύτερα, είναι εδώ προφανής - με την έννοια πως θα μπορούσε να καλυφθεί ολόκληρο το Τέξας ή όλη η Γερμανία με ανεμογεννήτριες, αλλά δεν υπάρχει δυνατότητα να υποχρεωθεί ο καιρός να έχει ισχυρούς ανέμους. Την ίδια στιγμή βέβαια, τα έσοδα της Ευρώπης μεταφέρονται στη Ρωσία

με κριτήριο το πλεόνασμα της που καταγράφει συνεχώς νέα ρεκόρ. Αν είναι δυνατόν να έχουν επιλέξει τα κράτη να εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες, όσον αφορά τις ενεργειακές τους ανάγκες - όταν γνωρίζουν τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα, λόγω των αντίστοιχων συνθηκών.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να προωθεί το αποτυχημένο μοντέλο της εξάρτησης μας από το φυσικό αέριο - αντί από τον εγχώριο λιγνίτη, από τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, από τη γεωθερμία, από την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων, από τη βιομάζα, από την καύση απορριμμάτων, από τη γεωθερμία και από τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια.

Μόλις τώρα δε, στην άκρη του ενεργειακού γκρεμού και με τα ελλείμματα του εμπορικού μας ισοζυγίου στο ζενίθ (15 δις € το πρώτο πεντάμηνο), η κυβέρνηση σκέφθηκε να αυξήσει τη συμμετοχή του λιγνίτη στο 17 έως 20% από 5% προηγουμένως (πηγή). Ως συνήθως όμως, πολύ αργά και με το λανθασμένο τρόπο, αφού δεν έχουν διενεργηθεί οι επενδύσεις παρακράτησης ρύπων που θα έκαναν το λιγνίτη καθαρό και βιώσιμο - ενώ συνεχίζει να επιτρέπει τη λειτουργία του χρηματιστηρίου ενέργειας του Κ. Χατζηδάκη και την αισχροκέρδεια του καρτέλ.

Εκτός αυτού, αφενός μεν βιάστηκε να στείλει όπλα στην Ουκρανία και να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, μιμούμενη τη Γερμανία, αφετέρου τα λιγνιτωρυχεία είναι δύσκολο να λειτουργήσουν χωρίς εργαζομένους και τα εργοστάσια είναι εγκαταλειμμένα - γεγονός που σημαίνει πως για μία ακόμη φορά οι Πολίτες θα πληρώσουν πολύ ακριβά την κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων τους. Την ίδια στιγμή ο πρωτογενής μας τομέας ερημώνει (πηγή) - οπότε δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς έναν ενεργειακό και επισιτιστικό Αρμαγεδδώνα.

Τέλος, πιστεύει κανείς πως η κυβέρνηση θα μπορεί να συνεχίσει να σπαταλάει χρήματα και να δανείζεται με βιώσιμα επιτόκια, σαν να μην υπάρχει αύριο, όταν η ΕΕ αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα; Πώς θα διατηρηθεί η κοινωνική ηρεμία, με τον πληθωρισμό στα ύψη, με τα ενοίκια να έχουν αυξηθεί κατά 36,1% και με τους μισθούς στο ναδίρ;

https://analyst.gr/2022/07/14/i-apati-ton-anemogennitrion/

11.7.22

Τελικά η Ελλάδα, κυριολεκτικά, «Ανήκει Στη Δύση!...»

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

Θυμήθηκα σήμερα, μου το υπαγορεύουν τα δραματικά σε διεθνές επίπεδο με σαφείς επιπτώσεις και για εμάς τους Ελληνες και την Ελλάδα, οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικά γεγονότα που εκτυλίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς, την ιστορική και πολύ συχνά παρεξηγημένη εκείνη ρήση-επιβεβαίωση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν!»

Ιστορικά, πολιτιστικά, πολιτικά, γεωγραφικά, αυτό αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, αλλά, όπως θυμάται η δική μου γενιά και μπορούν να διαβάζουν σε ιστορικές ανασκοπήσεις οι νεότεροι, εκείνη η φράση έκτοτε διακωμωδήθηκε, παρερμηνεύτηκε, λοιδορήθηκε...

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί Ιούλιο μήνα του 2022, 48 χρόνια μετά τον Ιούλιο του 1974, την εισβολή της Τουρκιας στην Κύπρο και την μεγαλειώδη υποδοχή των Αθηναίων στον μακαρίτη Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν επέστρεφε στο τότε Διεθνές Αεροδρόμιο Ελληνικού της Αθήνας ως επιβάτης στο Γαλλικό Προεδρικό αεροσκάφος του φίλου του ρ Ζισκά Βαλερύ Ντεσταίν (που φιλοξένησε οικονομικούς μετανάστες και «πρόσφυγες» πριν πωληθεί στον κ Λάτση) ότι μετά τις δύο δραματικές εξαιτίας της Πανδημίας χρονιές του 2020 και 2021, τώρα πάλι μήνα Ιούλιο στο καλοκαίρι του 2022 η ελληνική Οικονομία θα αναπνεύσει εισπράτοντας μερικά δισεκατομμύρια από τουριστικό συνάλλαγμα αλλά παραμένει «ενέχυρο» στα χέρια των πιστωτώ...

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει, μετά την παράδοση της Ελλάδος στο ΔΝΤ από τον τότε Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου του Ανδρέα, ότι οι δανειστές μας θα αξίωναν να τους εκχωρήσουμε, να ιδιωτικοποιήσουμε, εθνικά μνημεία και εθνικούς χώρους, όπως τα λιμάνια του Πειραιά (στους Κινέζους) και της Θεσσαλονίκης, τα περιφερειακά μας αεροδρόμια και, άν συνεχίσουμε έτσι όπως το πάνε ίσως κάποια στιγμή (Ημαρτον Κύριε), την Ακρόπολη, τους Δελφούς, τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας και τον Λευκό Πύργο;

Είναι μια συνηθισμένη πράξη στο σύγχρονο διεθνές οικονομικό στερέωμα να κάνεις «ιδιωτικοποιήσεις» σε ΔΕΚΟ, όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ (το έχουν κάνει σχεδόν όλες οι άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε.) και άλλο σε «Εθνικά Μνημεία» και στρατηγικής σημασίας λιμάνια, αεροδρόμια και «φιλέτα» γης, όπως το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού!

Σκέφτομαι και υποθέτω ότι κάθε νοήμων Έλληνας και Ελληνίδα κάνει τις ίδιες σκέψεις:

1. Στην Ελλάδα του καλοκαιριού του 1974, του «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν», υπήρχαν, μεταξύ άλλων, βιομηχανικές μονάδες και διεθνούς επιπέδου επιχειρήσεις, όπως ΠΕΙΡΑΪΚΗ-ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ΑΙΓΑΙΟ, ΙΖΟΛΑ, PIRELLI & GOODYEAR, τσιμεντοβιομηχανίες, εκατοντάδες άλλες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις...

2. Στην Ελλάδα των τελευταίων 48 χρόνων δόθηκαν γενναίες και τεραστίων διαστάσεων επιχορηγήσεις για αλιεία, γεωργία και κτηνοτροφία...

3. Στην Ελλάδα μετά το Ζάππειο του Κωνσταντίνου Καραμανλή δόθηκαν 4 γενναία πακέτα Ντελόρ...

4. Στην Ελλάδα ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται και να αφήνουν το συνάλλαγμά τους στα τελευταία 48 χρόνια εκατοντάδες εκατομμύρια τουρίστες...

Και δουλέψαμε και δημιουργήσαμε εντυπωσιακά μεγέθη Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος από το 1974 μέχρι το 2000 σε δραχμές και από το 2001 και μετά σε ευρώ. Η παρούσα κατρακύλα ξεκίνησε με το χρηματιστηριακό φιάσκο του κ Σημίτη, συνεχίστηκε στην επταετία του κ Καραμανλή και τελικά η «καυτή πατάτα» έμεινε στα χέρια του κ Παπανδρέου το 2009.

Αυτή η Ελλάδα του 2022, αφού πλήρωσε πολλά σε τοκοχρεολύσια, στο πρώτο τρίμηνο του 2022 το Εθνικό χρέος ανέρχεται στα 394,547,18 δισεκατομμύρια ευρώ, ζει με πρωτόγνωρη λιτότητα, ανεργία, φτωχοποίηση και με τον μόνιμο εφιάλτη τότι μετά την Πανδημία και τον συνεχιζόμενο Ρώσο-Ουκρανικό «πόλεμο φθοράς» τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα ξεκινώντας το ερχόμενο φθινόπωρο και χειμώνα!..

https://tradingeconomics.com/greece/government-debt#:~:text=Government%20Debt%20in%20Greece%20averaged,the%20fourth%20quarter%20of%202005.

Σας θυμίζω ότι για να μην βιώσουμε την ταπεινωτική ανακοίνωση της «Στάσης Πληρωμών» και την πιθανή «Πτώχευση» το 2010, όπως μας ανακοίνωσε από το Καστελόριζο ο τότε Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου και επαναλάμβανε η Κυβέρνησή του, μετά η Κυβέρνηση Παπαδήμου, στη συνέχεια η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, υπογράψαμε επισήμως ΤΡΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ που θα «ξέσκιζε» μόλις γινόταν Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, που μετά ως Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ΔΕΝ υπέγραψε λένε κάποιοι ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, αλλά υπέγραψε «μεταχρονολογημένες συμφωνίες και γραμμάτια» ως «νέες ρυθμίσεις» με μείωσηε συντάξεων και αφορολόγητου, εκποίηση εθνικών πόρων, λιτότητα και ανεργία...

Και φυσικά, κρατώντας την απαραίτητη αντικειμενικότητα και λαμβάνοντας υπόψη τα ελαφρυντικά της Πανδημίας covid-19 και του εξελισσόμενου Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου «φθοράς», μετά τις εκλογές του 2019, δεν είδαμε προκοπή με τη Κυβέρνηση του κ Μητσοτάκη...

Διαπιστώνω, και εάν διαφωνείτε διορθώστε με, ότι η ιστορική εκείνη φράση:

«Η ΕΛΛΑΣ ανήκει εις την Δύσιν...» σημαίνει όχι συμβολικά, αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι η Ελλάδα «ΑΝΗΚΕΙ» στη ΔΥΣΗ, καθώς αποτελεί με ΜΝΗΜΟΝΙΑ και συμφωνίες και ΠΩΛΗΤΗΡΙΑ περιουσιακό στοιχείο των «ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ» οι οποίοi, με εξαίρεση των Κινέζων της COSCO που ελέγχει το λιμάνι του Πειραιά, στη συντριπτική πλειοψηφία, βρίσκονται στη ΔΥΣΗ...

Ακούγονται ξανά κουβέντες για εκλογές το φθινόπωρο, για πιθανότητα σύστασης Κυβερνησης με υπηρεσιακό Πρωθυπουργό με γνώμονα την Εθνική Συναίνεση καθώς η απλή αναλογική ΔΕΝ θα αναδείξει ΕΝΑ Κόμμα νικητή και θα αποκλεισθούν οι κκ Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδουλάκης...

Θα ήθελα να ρωτήσω εσάς, φίλες και φίλοι αναγνώστες, τελικά στην προκείμενη ιλαροτραγωδία της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας που εξελίσσεται στο «σάπιο» παλκοσένικο της τρέχουσας πολιτικής μας σκηνής:

Ποιος κοροϊδεύει, ή κατά το ελληνοπρεπές λαϊκότερον ποιός «δουλεύει» ποιον;

Η σημερινή μας κατάσταση είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων κακής διαχείρισης των δημόσιων πόρων και της «διάβρωσης» του ηθικού, της ηθικής και της κοινωνικής ψυχολογίας ΟΛΩΝ ημών των «καλοπροαίρετων» πολιτών αυτής της Πατρίδας...

Μας έκαναν να πιστέψουμε, και το χάψαμε ΠΑΝΕΥΤΥΧΕΙΣ, ότι οι Έλληνες όχι μόνο δικαιούμαστε από «μια θέση στον ήλιο» της οικονομικής ευμάρειας αλλά από ένα Κομμάτι του ΗΛΙΟΥ!...

Από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι αυτές τις ημέρες που συνεχίζονται με πραγματικά πρωτόγνωρη ένταση και απίστευτες αξιώσεις οι Τουρκικές απειλές, φαντάζει δραματικό το αύριο με αέριο και πετρέλαιο όχι μόνο σε δυσθώρητα ψηλές τιμές αλλά ίσως και δυσεύρετο, με μισθούς που θυμίζουν χαρτζηλίκια πώς θα ικανοποιήσουμε την ακόρεστη «πείνα» των «Δανειστών» μας, αυτού του σύγχρονου ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ).

Θα το κάνουμε με τους απίστευτα έντονους διαπληκτισμούς στη Βουλή, με προσβλητικές εκφράσεις και «ουρλιαχτά» καθώς ήδη κατα γενική ομολογία βιώνουμε μια νέα τακτική στην ελληνική πολιτική σκακιέρα, όπου Βουλευτές και Ηγέτες Κομμάτων, να υποθέσω ότι καλοπροαίρετα καθώς για κάποιους είναι παιχνίδι η Πολιτική:

«δουλεύουν ο ένας τον άλλο» ή «δουλεύουν ΟΛΟΥΣ εμάς»;

Κάθε νοήμων άνθρωπος εντός και εκτός Ελλάδος βλέποντας τα οικονομικά δεδομένα, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ και τις «συμφωνίες» κατανοεί πλέον ότι η Ελλάδα έχει ήδη καταστεί «περιουσιακό στοιχείο» Τραπεζιτών και «Δανειστών» μας που ζούνε στη ΔΥΣΗ εις την οποίαν τελικά και με τη Βούλα του Νόμου κυριολεκτικά, «ΑΝΗΚΕΙ» η Πατρίδα μας!..

------------------------------------------------------

*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

https://olympiobima.gr/telika-i-ellada-kyriolektika-anikei-sti-dysi/