Πρός νέες καφκικές περιπέτειες - Μέρος 2.

Προδοσία Κύπρου από προδότες ή βλάκες; Τι είχαν συμφωνήσει οι χουντικοί
17.07.2014
Το τρίτο μέρος των αποκαλυπτικών αναφορών στρατιωτικών για τα γεγονότα της Κύπρου. Τα λάθη,οι ευθύνες και οι φρικαλεότητες που έγιναν από τους "ψευτοπατριώτες" προδότες της Κύπρου.

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΚΑΡΑΣ

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Αλεξάκης αφού πει πως οι αξιωματικοί δεν έχουν ΄΄πολιτικό μυαλό΄΄ αποδίδει στην διαφώτιση της χούντας την πεποίθησή τους πως ο Μακάριος ΄΄..είναι ανθενωτικός....΄΄.
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Αλευρομάγειρος που επάξια πολέμησε στην Κύπρο πιστεύει πως το σύνολο των στελεχών των ΕΔ εκτός των χουντικών, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν πατριωτικά το Κυπριακό. Λέει όμως, πως ο Μακάριος δεν είχε πολλές συμπάθειες και ότι, το πραξικόπημα στην Κύπρο ήταν ο τελικός σκοπός του δικτατορικού καθεστώτος της Αθήνας.
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Βαρδάνης μιλάει για τον Γρίβα, τον θεωρεί αντιμακαριακό, αποδίδει στις προσωπικές του φιλοδοξίες τη στάση του, καθώς και ότι είναι βασιλικός και απορριπτέος από τη χούντα. Έτσι ερμηνεύει (και είναι από τους ελάχιστους εκτός του Καρούσου) τον Γρίβα ως αντιχουντικό, «...όχι από πλευράς ιδεολογίας αλλά από προσωπικές πικρίες, από προσωπικές περιθωριοποιήσεις.... Τον εκμεταλλεύεται η χούντα....»
Ο Αντιναύαρχος ε.α. Γκιόκεζας εκτιμά πως, τα στελέχη των ΕΔ απαρχής της εξέγερσης των Κυπρίων τάχθηκαν στο πλευρό τους, εμπιστευόμενοι και τον Μακάριο. Παράλληλα οι αγώνες της ΕΟΚΑ με αρχηγό το Γρίβα-Διγενή, είχαν γενική επιδοκιμασία. Όμως θεωρεί τους πολιτικούς χειρισμούς ως σειρά χαμένων ευκαιριών της Ελλαδικής και της Κυπριακής ηγεσίας.
«...Σε όλο αυτό το διάστημα τα αισθήματα των στελεχών φαίνονταν από την προθυμία, που επιδείκνυαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τοποθετούμενοι στη Φρουρά, όπως επίσης και την αυτοθυσία όσων συναδέλφων βρέθηκαν στο νησί κατά την Τουρκική εισβολή του 74'....»
Δεν βλέπει το Κυπριακό ως αιτία για την 21η Απριλίου 1967, λόγω της ύπαρξης εκεί της ελληνικής μεραρχίας. Παραβλέπει ότι η απόσυρση της μεραρχίας, ήταν και αυτή στην όλη σχεδίαση και συνέχεια του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.
Ως προς τις αιτίες και τους υπεύθυνους του πραξικοπήματος στην Κύπρο, βλέπει τη δημιουργία προβλημάτων στους Αμερικανούς. Από τους χειρισμούς του απαυδισμένου (από τη χούντα) Μακαρίου.
Ο Ιωαννίδης που ήλεγχε την κατάσταση στην Ελλάδα, με την αφανή παρότρυνση των Αμερικανών, προκειμένου να απαλλαγούν από τον Μακάριο, προέβη στο πραξικόπημα στην Κύπρο.
Το αποτέλεσμα κατά το Γκιόκεζα ήταν, πως η Ελλάδα απαλλάχτηκε της χούντας, αλλά με τίμημα την εγκατάσταση τουρκικής δύναμης και κατάληψη του μισού νησιού. Με την άποψη αυτή ταυτίζονται και όλοι σχεδόν οι οπαδοί της χούντας. Για διαφορετικούς λόγους απ' ότι ο Γκιόκεζας.
Ο γράφων δεν αποκλείει, κάποιοι από τους διαδραματίσαντες πρώτο ρόλο στα μεταπολιτευτικά πολιτικά πράγματα, να έβλεπαν με ουδέτερο μάτι αυτή την εξέλιξη (πτώση της χούντας μετά από επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο).
Ο ακραίος πολιτικός ρεαλισμός στην περίπτωση αυτή ταυτίζεται με τον αμοραλισμό και δεν λείπει από τον Αβέρωφ π.χ. ακόμα και από τον Καραμανλή ίσως και από τον Κληρίδη για να αναφερθούμε στους πρωταγωνιστές των ημερών εκείνων. Για τον Γεώργιο Μαύρο δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο.
Ο Κληρίδης είχε παραλάβει προεδρικά καθήκοντα πολύ ενωρίς μετά το Σαμψών, ο Αβέρωφ γνώριζε για το πραξικόπημα και δεν ειδοποίησε τον Μακάριο διότι ήταν ΄΄εσωτερικό θέμα της αμερικανικής πρεσβείας΄΄ (!!), ο Καραμανλής γνώριζε, οτιδήποτε ήξερε ο Αβέρωφ.
Επανερχόμενοι στις συνεντεύξεις, βλέπουμε τις απόψεις του Αντιναυάρχου ε.α. Γουλέα, που υπηρέτησε στην Κύπρο και έζησε από κοντά τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της εισβολής. Εκτιμά ότι η συμπεριφορά του εφεδρικού τμήματος του Μακαρίου με τους ελέγχους των Ελλήνων αξιωματικών, όταν έβγαιναν από τις βάσεις τους, συνέβαλλε στην καλλιέργεια αναλόγου κλίματος. Το ναυτικό λέει πως δεν είχε καμία σχέση με τα προηγηθέντα του πραξικοπήματος. Δεν βλέπει τους λόγους να γίνει το πραξικόπημα. Το κλίμα ήταν άθλιο. «...Το εφεδρικό σώμα όταν το έφτιαξε ο Μακάριος, το έφτιαξε για να υπερασπίσει τις νόμιμες καταστάσεις, όσο άσχημο και αν φαινόταν σε εμάς, που τότε ούτε είχαμε εμβαθύνει στις καταστάσεις ... και δεν είχαμε και καμία παιδεία, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας...»
Ο Αντιναύαρχος ε.α. Δημητριάδης έχει επίσης υπηρετήσει στην Κύπρο το 1965. Θεωρεί τον Μακάριο πανέξυπνο και με διεθνή προβολή. «...Νομίζω ότι το σφάλμα της Ελλάδος και του Μακαρίου ήταν οι συνθήκες του Λονδίνου και της Λοζάνης. Και από εκεί και πέρα, μπορεί να έκανε και άλλα σφάλματα...».
Ποσοστό 90% του στρατού ξηράς που ήταν και η μάζα, ήταν οπαδοί του Γρίβα, ο οποίος ήταν ο αρχηγός του επιτελείου της εθνικής φρουράς στην Κύπρο, και εναντίον του Μακαρίου. Η συμπεριφορά των αξιωματικών του στρατού ξηράς προς τους στρατευμένους Κυπρίους ήταν αχαρακτήριστη. Υπήρξε διάσταση στο νησί από εκεί και μετά.
Ο τέως Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δροσογιάννης πιστεύει πως οι Αμερικανοί υποσχέθηκαν στον Ιωαννίδη διάφορα (αλλά όχι για το Κυπριακό) και τον ξεγέλασαν με στόχο να απαλλαγούν από τη χούντα. Δε ξεκαθαρίζει όμως και τους υπόλοιπους στόχους και των Αμερικανών και των λοιπών παραγόντων. Προσθέτει την προσωπική του μαρτυρία για τις ημέρες της εισβολής και της εδώ επιστράτευσης. Κατά την οποία τοποθετείται στα Γιαννιτσά, οπότε φοβούμενη η χούντα τον εξοπλισμό των επιστρατευμένων, αφοπλίζει το σύνταγμα, που του είχαν δώσει και «...μου φέρανε διαταγή με το ελικόπτερο και αποστρατεύθηκαν 3.000 επίστρατοι...... γιατί ήμουνα εγώ διοικητής. Διότι ο Ιωαννίδης...όταν έμαθε ότι εγώ μοίρασα πυρομαχικά, φοβήθηκε και ο ίδιος ....»
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Ζαρκάδας αναλύοντας την προδικτατορική κατάσταση, βλέπει πως το κυπριακό είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Συνδέει την επιβολή δικτατορίας με την εκτίμηση πως λύση δεν μπορούσε να δοθεί διά των κοινοβουλίων. Ο συνδυασμός αυτός αιτιών και αποτελέσματος είναι από τους σπάνιους που συναντάμε στις αναλύσεις των στρατιωτικών για το Κυπριακό. Ο Ζαρκάδας προσεγγίζει χωρίς πάθος τα γεγονότα.
Ο Πτέραρχος ε.α. και τέως Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Κουρής επισημαίνει, πως η διχοτόμηση είναι ο στόχος του N.A.T.O. και των Αμερικανών, στο Κυπριακό. Όσο για τον Γρίβα, πιστεύει πως ο αγώνας για την απελευθέρωση της Κύπρου ξεκίνησε με καθαρά πατριωτικά κριτήρια., στη διαδρομή όμως ήρθε σε αντίθεση με τον Μακάριο, και τελικά έβλαψε την Κυπριακή υπόθεση. Πιστεύει και αυτός πως τελικός στόχος της επιβολής της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, ήταν η επιβολή της διχοτομήσεως στην Κύπρο «... διότι καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεχότανε, μια τέτοια ΄΄λύση΄΄, εντός εισαγωγικών, του Κυπριακού...» Γνωρίζει τέλος από μαρτυρίες τρίτων, πως ο Ιωαννίδης και οι άνθρωποί του επικοινωνούσαν με χαμηλόβαθμους πράκτορες της C.I.A στην Ελλάδα.
Ο Ταξίαρχος ε.α. Μενενάκος αναφέρει συνάντηση του Σταματελόπουλου με τον Αμερικανό πρέσβη, στην οποία είχε πάει και ο ίδιος. Ο Τάσκα ρωτάει τον Σταματελόπουλο, τί θα έκανε ο ίδιος και ο τελευταίος του απαντά, πως θα προέβαινε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, χωρίς να ανατρέψει τον Μακάριο. Γνώριζαν από πολλές μεριές, λέει ο Μενενάκος, πως θα γίνει ανατροπή του Μακαρίου. Δεν ξέραν πότε θα γίνει η επιχείρηση. Τα είχε πει αυτά στον «...George τον Αθανασιάδη, θυμάμαι, ΄΄ κάτω στην Κύπρο προσέξτε, γιατί αυτό θα μας κάνουν και θα ανατραπούμε όλοι΄΄ ...»
Ο Αντιπλοίαρχος ε.α. Νικολόπουλος που απαρχής τάχθηκε με το μέρος της ΄΄επαναστάσεως΄΄ και του Ιωαννίδη, (αργότερα παραδέχεται το αναντικατάστατο του Μακαρίου), τον θεωρεί ως ανθενωτικό. Ενώ το Γρίβα, όπως και όλοι οι οπαδοί της 21ης Απριλίου, τον εκτιμά ως τον πιο φανατικό Έλληνα πατριώτη. Επισημαίνει πως η Ναυτική Διοίκηση Κύπρου ανήκε στο ΥΕΘΑ και όχι στο ναυτικό. Και έτσι το γενικό επιτελείο ναυτικού δεν γνώριζε τίποτε για το πραξικόπημα. «...το οποίο για μένα ήταν απαράδεκτη ενέργεια...» Διατυπώνει την άποψη πως, οι αξιωματικοί του ναυτικού υπάκουσαν στις διαταγές, που πήραν από τη διοίκηση εθνικής φρουράς και συμμετείχαν όπως όλοι οι αξιωματικοί της Εθνοφρουράς στις επιχειρήσεις κατά του Μακαρίου. Ανεξάρτητα εάν πίστευαν, ότι είναι σωστό ή λάθος. Τονίζει πως η ΝΔΚ δεν ενημέρωσε το ΓΕΝ για το πραξικόπημα, γιατί φοβούνταν ότι είχαν σχέσεις με Αμερικάνους και έτσι θα διαρρεύσει η πληροφορία, ότι θα γίνει το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Αυτό σημαίνει πως δεν πιστεύει, ότι οι Αμερικανοί γνώριζαν και πολύ περισσότερο πως είχαν συμμετάσχει στη σχεδίαση του πραξικοπήματος.
Αποκαλύπτει πως στις 14 Ιούλη την ημέρα του πραξικοπήματος πήγε σε δεξίωση στη γαλλική πρεσβεία, όπου οι ακόλουθοι και διπλωμάτες, ήταν οι περισσότεροι ουδέτεροι, εκτός ενός Ρώσου συνταγματάρχου, ο οποίος μίλησε εκνευρισμένος. Οι δε Αμερικάνοι δεν είχαν πάει στη δεξίωση, και εμφανίστηκαν προς το τέλος όλοι χαρούμενοι.. Δε διστάζει να στιγματίσει τη στροφή του Αραπάκη ο οποίος «... απλώς λόγω ότι ήξερε αγγλικά ευρέθηκε με τους Αμερικάνους......ο Μπονάνος μαζί με τον Αραπάκη συνέπραξαν...»
Αποδίδει ευθύνες στη Νέα Δημοκρατία διότι μεταπολιτευτικά δικαίωσε τους αρχηγούς αυτούς και τους ονόμασε και επίτιμους. Αποδίδει την απομάκρυνσή του ακριβώς στο ότι, εκδηλώθηκε εναντίον τους «... γιατί είπα στον Μπονάνο και σε αυτούς ότι ΄΄θα έπρεπε να κάνουμε χαρακίρι, και μαζί τους και εγώ που δεν φταίω, θα πάρω ένα αυτόματο και θα καθαρίζω΄΄...».
Κάνει έρευνα ο Νικολόπουλος και μαθαίνει ότι, διαβεβαίωναν την ελληνική πλευρά πως μετά την εισβολή θα πάνε στη Γενεύη και θα πάρουνε οι Τούρκοι μια βάση και το υπόλοιπο νησί θα ενωθεί με την Ελλάδα. Μεταφέρει στη συνέντευξη διάλογο που είχε με τον Μπονάνο και ο τελευταίος αφήνει να καταλάβει, πως ήταν όλα συμφωνημένα. Αφού του λέει ωμά πως κατά λάθος χτύπησαν οι Τούρκοι ελληνικές τορπιλακάτους και την ΕΛΔΥΚ.
Αναφέρει στον Αραπάκη πως ο Μπονάνος του μιλάει ως Τούρκος στρατηγός και εκείνος αδιαφόρησε. «... Δηλαδή, εάν δεν τους πεις προδότες, τους λες βλάκες....Στράβωσε το πράγμα... οι Τούρκοι και οποιοσδήποτε Τούρκος λέει "μακάριοι οι κατέχοντες".... Άρχισαν οι συνομιλίες και μετά κατέλαβαν και το υπόλοιπο της Κύπρου επί κυβερνήσεως Καραμανλή...». Δεν είναι υπονοούμενο αλλά ευθεία βολή για ευθύνη των πολιτικών, η αναφορά του στο ότι ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ έγινε επί Καραμανλή.Από τις αναφορές των στρατιωτικών στο Κυπριακό κατά τις συνεντεύξεις τους επισημαίνονται τα εξής:• Σχεδόν όλοι λένε καθαρά πως, τα στελέχη των ΕΔ δεν συμπαθούσαν τον Μακάριο, τον θεωρούσαν ανθενωτικό σε αντίθεση με το Γρίβα. Και η συμπάθεια δεν είχε να κάνει με πρόσωπα, αλλά με το ότι ο ένας ήταν υπέρ και ο άλλος ενάντιος της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
• Κανείς δεν βρέθηκε να μιλήσει θετικά για την ηγεσία των ΕΔ τις ημέρες του πραξικοπήματος και εισβολής των Τούρκων. Ιδιαίτερα επιθετικοί είναι όσοι πίστευαν στην ΄΄επανάσταση΄΄.
• Μερικοί είναι πεισμένοι (Νικολόπουλος) πως, ήταν προσχεδιασμένη η εισβολή με σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας ώστε, να καταλάβουν μια περιοχή για βάση οι Τούρκοι και η υπόλοιπη Κύπρος να ενωθεί με την Ελλάδα.
• Η αναφορά του Νικολόπουλου στον Μπονάνο και ο διάλογος μαζί του είναι τοποθέτηση και στοιχείο ενδεικτικό. Ο Μπονάνος γνώριζε για την εισβολή των Τούρκων. Απλά οι Τούρκοι προχώρησαν (αφήνει να εννοηθεί ο Νικολόπουλος πως πίστευε ο Μπονάνος) πολύ περισσότερο από ότι είχε συμφωνηθεί.
• Θεωρούν προδότες την στρατιωτική ηγεσία (Γαλατσάνο, Αραπάκη, Μπονάνο, Παπανικολάου). Θεωρούν όμως πως και η πολιτική ηγεσία της μεταπολίτευσης έχει ευθύνες, γιατί δεν άφησε να πολεμήσει η Ελλάδα.
• Ο Ιωαννίδης χάνει τους θαυμαστές και υποστηρικτές του, που ήταν και οι πιο θερμοί οπαδοί της ένωσης. Δεν τον χρεώνουν με προδοσία αλλά με ΄΄βλακεία΄΄.
• Τα στελέχη των ΕΔ και ο στρατός γενικότερα δεν είχαν και μεγάλη διάθεση για πόλεμο. Η επιστράτευση ήταν ΄΄μπάχαλο΄΄.
• Συναντάμε για πρώτη φορά και τους ΄΄εβραίους και μασόνους΄΄ να θεωρούνται ως παράγοντες στην όλη κατάσταση (ο Ιωαννίδης φέρεται να συνεργάζεται και με εβραίους και ο Μακάριος ήταν αρχιμασόνος). Δεν είναι τυχαίο πως την αντίθεση με αυτές τις δύο κατηγορίες ανθρώπων, και την αρχαιολατρία τα βρίσκουμε να συνυπάρχουν στα ίδια πρόσωπα. Παράλληλα με έντονο εθνικισμό, και σωβινισμό.
• Όλοι οι συνεργαζόμενοι με τη χούντα γνώριζαν πως, στην Κύπρο ετοιμάζεται πραξικόπημα. Ο Σταματελόπουλος έχει επαφές με τον Αμερικανό πρέσβη.
Ο Πάτροκλος Σταύρου παρεμβαίνει σε εκδήλωση με θέμα «ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ» στην Αθήνα στις 15 Νοεμβρίου 2002 (και κύριους ομιλητές τους Τσοβόλα, Στοφορόπουλο και Ευρυβιάδη). Μεταξύ των άλλων κατέθεσε πως όταν έγινε το πραξικόπημα, μια ομάδα ανδρών βάδισε κατά της Κυρήνειας και ο επικεφαλής αξιωματικός εξ Ελλάδος, «...χουντικός έχω το όνομά του ...» διέταξε τον οδηγό άρματος να ρίξει με το πυροβόλο του κατά της Κυρήνειας. Εκείνος αρνήθηκε. «...Πάνω στη Μητρόπολη της Κυρήνειας; Τη Μητρόπολη; Όχι....» Ο Σταύρου περιγράφει πως τον εκτέλεσε με μια σφαίρα στο κεφάλι και η βολή του άρματος έγινε από άλλους. Ο επικεφαλής αξιωματικός θα λάβει ως ηθική αμοιβή τον πολεμικό σταυρό, λέει ο Σταύρου, εννοώντας την υπόθεση απονομής μεταλλίων που ήδη καταγράφτηκε. «...Ελπίζω να το μάθει ο κύριος Παπαντωνίου και αυτό. Έχω κατάλογο γι' αυτά...».Έπρεπε να αρχίσουν ανακρίσεις και να τιμωρηθούν όποιοι εγκλημάτησαν. Να ξεκαθαρίσει και να μάθει όλος ο κόσμος εάν:
• Στη Γενεύη αποφασίσθηκε από την ελληνική και κυπριακή αντιπροσωπεία (όπως παραδέχθηκε ο Κληρίδης στις 16-8-1974)«...όπως μη υπογραφεί συμφωνία, αλλά οι Τούρκοι να καταλάβουν μόνοι τους την γραμμή Γκιουνές...» εξ ου και οι απανωτές συμπτύξεις των Ελλήνων χωρίς μάχη και η εγκατάλειψη της Αμμοχώστου.
• Πλοίο που αναχώρησε από Χάιφα με 1200 Κύπριους εθελοντές «...εμποδίστηκε από δύο αντιτορπιλικά του αγγλικού στόλου...»
• Ο διοικητής των βρετανικών δυνάμεων Κύπρου ειδοποίησε το ΓΕΑ την επομένη της πτήσης των ελληνικών μεταγωγικών αεροπλάνων στην Κύπρο, πως εάν επαναληφθούν τέτοιες πτήσεις «...τα αεροσκάφη της ελληνικής αεροπορίας θα αναχαιτίζονται υπό των βρετανικών...»
• Ερωτώμενος από τον Ετσεβίτ (και γιατί;) ο Κίσινγκερ, τί να κάνουν με το ελληνικό αρματαγωγό που πήγαινε Κύπρο για αλλαγή της ΕΛΔΥΚ (υπό τον Χανδρινό κυβερνήτη που βοήθησε, βομβαρδίζοντας τους Τ/Κ στην Κυρήνεια), «...πήρε την απάντηση να το βυθίσουν...»
• Αμερικανικά αεροπλάνα περιπολούσαν μεταξύ Κρήτης και Τουρκίας τις ώρες που βομβαρδιζόταν η Κύπρος. Με εμφανή αποστολή τον αποκλεισμό της περιοχής των επιχειρήσεων από πιθανή ελληνική αεροπορική ή άλλη επέμβαση. Υπήρξε εμπλοκή δύο ελληνικών αεροσκαφών F-5 «...μετά ζεύγους F-4 του 6ου στόλου εις περιοχήν Μήλου, ο ημέτερος σχηματισμός ευρεθείς εις πλεονεκτικήν θέσιν ητήσατο άδειαν βολής ...πλην όμως τούτο δεν ενεκρίθη...». (έκθεση του ταξιάρχου Σεμερτζάκη και κατάθεσή του στην επιτροπή,
• Το βρετανικό ελικοπτεροφόρο ΄΄ΕΡΜΗΣ΄΄ «...ευρίσκετο περί την 22.00 εγγύς των ακτών της ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ...κύρια αποβατική προσπάθεια των Τούρκων ...και εκ τηλεπικοινωνιακής υποκλοπής εξήχθη ότι τούτο συνεργάζετο μετά των Τούρκων...». (έκθεση ταξίαρχου Σεμερτζάκη από ΚΑΠΠΟ σ.78)
Εάν αυτά αληθεύουν, εξηγείται γιατί δεν ανοίγουν το φάκελο της Κύπρου. Όλα γίνονταν υπό τον έλεγχο και την σύμπραξη Αμερικανών και Βρετανών. Είχαν σχεδιαστεί από τον Ιωαννίδη και τους δικούς του, με παράλληλη σχεδίαση του Ετσεβίτ και του επιτελείου του. Με μεσολαβητές /συντονιστές/ εγγυητές τον Κίσινγκερ και το δικό του επιτελείο και με τους Βρετανούς από δίπλα. Μια σχεδίαση (συνωμοσία) την οποία επέκτειναν οι Τούρκοι με την έγκριση του Κίσινγκερ. Την οποία σχεδίαση πρέπει να έμαθαν Καραμανλής- Αβέρωφ-Κληρίδης. Ο Αβέρωφ γνώριζε και από πριν για το πραξικόπημα. Εξ άλλου τον ενημέρωσε δείχνοντάς του το σχετικό τηλεγράφημα ο Τάσκα, Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, ώστε να ειδοποιήσει τον Μακάριο και δεν το 'κανε.Όλοι βλέπουν τον Μακάριο ως εμπόδιο στα σχέδιά τους. Προκύπτει καθαρά και από τα γεγονότα αλλά και από τα γραπτά στοιχεία.Οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Τούρκοι έκαναν αυτό που τους συνέφερε. Και οι υπηρεσίες του ΝΑΤΟ συνέπραξαν. Σταδιακά έρχονται στη δημοσιότητα και έγγραφα και τηλεγραφήματα που στάλθηκαν τις ημέρες εκείνες από την πλευρά του Κίσινγκερ και του Joseph Luns του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ.Τα στελέχη των ΕΔ που αποτελούσαν και στήριζαν το καθεστώς των Αθηνών, έκαναν αυτό, που τους έπεισαν να κάνουν οι υπόλοιποι. Ενδιαφέρει εάν αυτή ήταν η πρόθεσή τους, μόνο για ερμηνεία συμπεριφορών. Το ότι δεν γνώριζαν πως στην πραγματικότητα εργάζονται για ξένα συμφέροντα, όταν διαπραγματεύονται κυπριακά εδάφη για παράδοσή τους, με αντάλλαγμα δήθεν ένωση, σημαίνει πως στερούνται στοιχειώδους ευστροφίας και γνώσης της ιστορίας.Τις ίδιες ώρες που μαχητές Έλληνες και Κύπριοι σκοτώνονταν, και άλλοι απέξω προσπαθούσαν να φτάσουν και να πολεμήσουν στο νησί, ο Ιωαννίδης και κάποιοι αξιωματικοί του ΑΕΔ και η ηγεσία των ΕΔ έλεγαν στους βομβαρδιζόμενους στην Κύπρο, ΄΄συγκρατηθείτε΄΄. Η γενιά αυτή των στελεχών των ΕΔ που εξετάζουμε, εμφανίζει περισσότερους δειλούς και με εύκαμπτη συνείδηση, απ' ότι όλες οι προηγούμενες στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Και ο λόγος είναι η κουλτούρα, που τους καλλιεργήθηκε. Η στρεβλή πεποίθηση περί πατριωτισμού και εθνικών συμφερόντων. Η προπαγάνδα που μπόλιασε το μυαλό τους με την κυρίαρχη άποψη, πως τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους είναι ταυτισμένα με του ΝΑΤΟ, άρα αποδέχτηκαν το ΄΄δώστε κάτι απ' την Κύπρο στους Τούρκους, ώστε να πάρει και η Ελλάδα την υπόλοιπη και να μπει έτσι ολόκληρη στη συμμαχία΄΄! Δεν λάβαιναν καθόλου υπόψη τους πως είναι κυρίαρχο κράτος.Έτσι γίνεται πιο κατανοητή η ΄΄ανάγκη΄΄ για το πραξικόπημα του 1967, όπως και το άλλο κατά του Μακαρίου.Πρέπει η δικαιοσύνη να εξετάσει όλους αυτούς, που εμπλέκονται στην κυπριακή υπόθεση πριν πεθάνουν. Ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη και να αποκαλυφθεί η αλήθεια ολόκληρη με δικαστικές αποφάσεις.Άντ' αυτού έβαλαν μπροστά τη διαδικασία απονομής μεταλλίων/ παρασήμων. Ήταν αμελέτητη η κίνηση για απονομή ηθικών αμοιβών έτσι όπως ξεκίνησε. Ανεξάρτητα από το ότι οι νεκροί μαχητές που πολέμησαν τον εισβολέα πρέπει να γίνουν και ευρύτερα γνωστοί. Ό,τι αμοιβές και να 'διναν σε πραξικοπηματίες κατά του Μακαρίου, που πολέμησαν και τους Τούρκους (εκεί είναι το θέμα) δεν ισοφαρίζουν τις δύο πράξεις.Τα ΜΜΕ κάλυψαν, όπως όφειλαν το θέμα, απομένει να τιμηθούν τελικά όποιοι πολέμησαν και πρόσφεραν τη ζωή τους. Γιατί ο διαχωρισμός είναι εύκολος στους νεκρούς (989 οι νεκροί Κύπριοι και εξ Ελλάδος στο πραξικόπημα και την εισβολή, εκτός των αγνοουμένων. Στο πραξικόπημα 98, οι πέντε απ' αυτούς εξ Ελλάδος. Στην εισβολή 894, οι 795 Ελληνοκύπριοι, οι 99 Ελλαδίτες.) Το πρόβλημα είναι με τους ζωντανούς, απ' τους οποίους όσοι συμμετείχαν στο πραξικόπημα και πολέμησαν στη συνέχεια τους Τούρκους εισβολείς, αισθάνονται διπλά υπερήφανοι εάν είναι απ' τους αμετανόητους οπαδούς της 21ης Απριλίου 1967.

Κύπρος Αττίλας: Προδοσία, ηλιθιότητα, δειλία και δουλοπρέπεια
19.07.2014
Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΚΑΡΑΣ
Ο αποκαλούμενος ΄΄φάκελος της Κύπρου΄΄ κλείστηκε με απόφαση της Βουλής, δηλαδή της πλειοψηφίας, τη στιγμή που η εξεταστική επιτροπή συμπληρώνοντας το έργο της και βγάζοντας τα συμπεράσματά της, θα άνοιγε από εκεί και μετά το δρόμο για τη δικαστική διερεύνηση και τις ανάλογες διώξεις.
Είναι σχεδόν όλα γνωστά. Έμενα και εκκρεμεί ακόμα η κάθαρση, που την σταμάτησε ο μηχανισμός προστασίας, (όχι των οργάνων που συνήργησαν στην προδοσία, αλλά) των σχέσεων με Αμερικανούς και Βρετανούς.Ο ίδιος μηχανισμός που προστατεύει και την υστεροφημία Ελλήνων πολιτικών (Καραμανλή και Αβέρωφ κυρίως) για τους οποίους και πλανάται η εντύπωση και για πολλούς η βεβαιότητα, πως και αυτοί συνήργησαν, ανέχτηκαν, έμμεσα υποβοήθησαν στις εξελίξεις του Κυπριακού. Είτε για να ακολουθήσει ελεγχόμενη η αλλαγή της εξουσίας στην Ελλάδα (μεταπολίτευση προαναγγελθείσα από τον Κίσινγκερ), ή για να δοθεί (έστω και αυτή που δόθηκε) τελικά μια λύση στο Κυπριακό. Που θα έβαζε την Κύπρο από το παράθυρο στο ΝΑΤΟ, θα διατηρούσε τις βάσεις των Βρετανών και των Αμερικανών άθικτες και κυρίαρχες, θα εξουδετέρωνε έτσι ή αλλιώς τον Μακάριο και τον ριζοσπαστικό και στην ουσία αντιαμερικανικό, αντινατοϊκό ρόλο του.
Με θύμα την Κύπρο και το λαό της, ο έλεγχος των οποίων αποτέλεσε την κυρίαρχη αιτία της δικτατορίας στην Ελλάδα. Σε συνδυασμό με μερικές ακόμα (άνοδος κεντροαριστεράς, απώλεια σταδιακά της ισχύος και του ρόλου των ΕΔ, τον επερχόμενο ίσως πόλεμο του Ισραήλ με τους Άραβες, βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα...)
Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι τίποτε άλλο, από το σύνολο των ενδιαφερομένων μερών. Θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε κατεστημένο ή κυρίαρχη τάξη (και οι σύμμαχοί της).. Από βιβλίο του Κάππου και σε συνδυασμό με την εργασία του Ιγνατίου τη σχετική με το τι είχε προηγηθεί στο αποκαλούμενο ΄΄Σεμινάριο της Ρώμης΄΄, έχουμε καλή προσέγγιση στο Κυπριακό στην τραγική αυτή φάση. Τα αίτια, οι αφορμές, οι ρόλοι του καθενός, τα γεγονότα είναι γνωστά.
Όχι πως ο Μακάριος δεν είχε ευθύνες για την πορεία του Κυπριακού. Είναι γνωστό πως τα στελέχη των ΕΔ, που ήταν οπαδοί της χούντας, δεν τον συμπαθούσαν, τον θεωρούσαν ανθενωτικό σε αντίθεση με το Γρίβα. Και η συμπάθεια δεν είχε να κάνει με πρόσωπα, αλλά με το ότι ο ένας ήταν υπέρ και ο άλλος ενάντιος της ένωσης.Από τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρετούσαν εκείνη την εποχή:• Κανείς δεν βρέθηκε να πει καλή κουβέντα για την ηγεσία των ΕΔ τις ημέρες του πραξικοπήματος και εισβολής των Τούρκων. Ιδιαίτερα επιθετικοί είναι όσοι πίστευαν στην ΄΄επανάσταση΄΄ . Κάποιοι είναι πεισμένοι πως, ήταν προσχεδιασμένη η εισβολή με σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας ώστε, να καταλάβουν μια περιοχή για βάση οι Τούρκοι και η υπόλοιπη Κύπρος να ενωθεί με την Ελλάδα. Ο Μπονάνος, ο Ιωαννίδης και άλλοι γνώριζαν για την εισβολή των Τούρκων. Απλά προήλασαν πολύ περισσότερο και από τη μεριά τους σωστά έκαναν..• Οι περισσότεροι θεωρούν προδότες τη στρατιωτική και υπόλοιπη ηγεσία (Γαλατσάνο, Αραπάκη, Μπονάνο, Παπανικολάου, Γκιζίκη, Ιωαννίδη κ.λ.π.). Αλλά και για την πολιτική ηγεσία της μεταπολίτευσης πιστεύουν, πως έχει ευθύνες γιατί δεν άφησε να πολεμήσει η Ελλάδα. Θεωρώνυτας μερικοί πως έγινε η θυσία της Κύπρου για να γλυτώσει η Ελλάδα από τη δικτατορία.• Ο Ιωαννίδης χάνει τους πιστούς του, που ήταν και οι πιο θερμοί οπαδοί της ένωσης. Δεν τον χρεώνουν με προδοσία αλλά με ΄΄βλακεία΄΄.• Πολλοί δεν είχαν και μεγάλη διάθεση για πόλεμο . Η επιστράτευση ήταν ΄΄μπάχαλο΄΄.Στο σημείο αυτό να εντοπίσουμε μερικά στοιχεία που δεν έχουν προβληθεί όσο έπρεπε ή δεν είναι και ευρύτερα γνωστά ή δεν είναι και καθόλου γνωστά. Και πρέπει να μάθει όλος ο κόσμος πως:• Στη Γενεύη αποφασίσθηκε (χωρίς να καταχωρηθεί επίσημα) από την ελληνική και κυπριακή αντιπροσωπεία (όπως παραδέχθηκε ο Κληρίδης στις 16-8-1974 παρουσία αξιωματικών στην Κύπρο)«...όπως μη υπογραφεί συμφωνία, αλλά οι Τούρκοι να καταλάβουν μόνοι τους την γραμμή Γκιουνές...». Εξ ου και οι απανωτές συμπτύξεις των Ελλήνων χωρίς μάχη.Και η εγκατάλειψη της Αμμοχώστου (από την κατάθεση του συνταγματάρχη Τσουμή στην επιτροπή της Βουλής όπου δήλωσε πως ήταν παρών όταν το είπε αυτό ο Κληρίδης)• Πλοίο που αναχώρησε από Χάϊφα με 1200 Κύπριους εθελοντές «...εμποδίστηκε από δύο αντιτορπιλικά του αγγλικού στόλου...» (από κατάθεση Γεωργίτση στον ανακριτή Μπέλκα στις 24-1-75)• Ο διοικητής των βρετανικών δυνάμεων Κύπρου ειδοποίησε το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας στην Ελλάδα την επομένη της πτήσης των ελληνικών μεταγωγικών αεροπλάνων στην Κύπρο , πως εάν επαναληφθούν τέτοιες πτήσεις «...τα αεροσκάφη της ελληνικής αεροπορίας θα αναχαιτίζονται υπό των βρετανικών...» (Σ. Γρηγοριάδης ,Ιστορία της Δικτατορίας, τομ. 3, σ.238 )• Ερωτώμενος από τον Ετσεβίτ ο Κίσινγκερ τι να κάνουν με το ελληνικό αρματαγωγό που πήγαινε Κύπρο για αλλαγή της ΕΛΔΥΚ (υπό τον Χανδρινό κυβερνήτη που βοήθησε βομβαρδίζοντας τους Τ/Κ στην Κυρήνεια), «...πήρε την απάντηση να το βυθίσουν...» ( κατάθεση Μπίτου στην επιτροπή,) . Όπως αποκαλύπτουν οι Βενιζέλος -Ιγνατίου στο βιβλίο τους ο Ετσεβίτ είχε συνεχή επαφή με τον Κίσινγκερ καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης.• Αμερικανικά αεροπλάνα περιπολούσαν μεταξύ Κρήτης Τουρκίας τις ώρες που βομβαρδιζόταν η Κύπρος. Με εμφανή αποστολή τον αποκλεισμό της περιοχής των επιχειρήσεων από πιθανή ελληνική αεροπορική κ.λ.π. επέμβαση. Υπήρξε εμπλοκή δύο ελληνικών αεροσκαφών F-5 «...μετά ζεύγους F-4 του 6ου στόλου εις περιοχήν Μήλου, ο ημέτερος σχηματισμός ευρεθείς εις πλεονεκτικήν θέσιν ητήσατο άδειαν βολής ...πλην όμως τούτο δεν ενεκρίθη..». (έκθεση του ταξιάρχου Σεμερτζάκη και κατάθεσή του στην επιτροπή)• Το Βρετανικό ελικοπτεροφόρο ΄΄ΕΡΜΗΣ΄΄ «...ευρίσκετο περί την 22.00 εγγύς των ακτών της ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ...κύρια αποβατική προσπάθεια των Τούρκων ...και εκ τηλεπικοινωνιακής υποκλοπής εξήχθη ότι τούτο συνεργάζετο μετά των Τούρκων...». (έκθεση ταξίαρχου Σεμερτζάκη)Επομένως όλα γίνονταν υπό τον έλεγχο και την σύμπραξη Αμερικανών και Βρετανών. Είχαν σχεδιαστεί από τον Ιωαννίδη και τους δικούς του. Παράλληλα σχεδίαζαν ο Ετσεβίτ με τους δικούς του. Με μεσολαβητές/ συντονιστές/ εγγυητές τον Κίσινγκερ και τους δικούς του με τους Βρετανούς από δίπλα. Μια συνωμοσία την οποία αξιοποίησαν οι Τούρκοι με την έγκριση του Κίσινγκερ. Την οποία σχεδίαση πρέπει να έμαθαν ή τουλάχιστον να προϊδεάσθηκαν Καραμανλής- Αβέρωφ-Κληρίδης. Ο Αβέρωφ γνώριζε και από πριν για το πραξικόπημα. Τον ενημέρωσε δείχνοντάς του τηλεγράφημα ο Τάσκα, Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, που είχε από τον Κίσινγκερ με εντολή να ειδοποιήσει τον Ιωαννίδη να μην προβεί (δήθεν) στο πραξικόπημα.
Ο Τάσκα το δείχνει στον Αβέρωφ, ώστε να ειδοποιήσει τον Μακάριο. Το 'κανε μετά το πραξικόπημα ( κατάθεση ΑΒΕΡΩΦ στην επιτροπή, όπου ενώ ο ίδιος το λέει αυτό, διορθώνει ύστερα την κατάθεση).Γι' αυτά δεν ανοίγουν το φάκελο της Κύπρου. Ο Ιωαννίδης και οι υπόλοιποι ΄΄αξιωματικοί΄΄ του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων και η ηγεσία των ΕΔ έλεγαν στους βομβαρδιζόμενους στην Κύπρο ΄΄συγκρατηθείτε΄΄. Η γενιά αυτή των στελεχών των ΕΔ παρήγαγε περισσότερους με εύκαμπτη μέση και συνείδηση απ' ότι όλες οι προηγούμενες στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Και ο λόγος είναι η κουλτούρα που καλλιεργήθηκε. Τελείως στρεβλή έννοια του πατριωτισμού. Η προπαγάνδα που ΄΄κουρκούτιασε΄΄ το μυαλό με την κυρίαρχη άποψη πως τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους είναι μέσα στο ΝΑΤΟ. Άρα δώστε κάτι απ' την Κύπρο στους Τούρκους, ώστε να πάρουμε και εμείς την υπόλοιπη και να μπει έτσι ολόκληρη στη συμμαχία.Γι' αυτό και το πραξικόπημα του 1967, γι' αυτό και το άλλο κατά του Μακαρίου. Και αντί της ποινικής δίωξης έβαλαν μπροστά τη διαδικασία απονομής μεταλλίων/ παρασήμων. Ήταν πρόκληση η κίνηση για απονομή ηθικών αμοιβών έτσι όπως ξεκίνησε ανεξάρτητα από το ότι οι νεκροί μαχητές που πολέμησαν τον εισβολέα πρέπει να τιμηθούν και γίνουν και ευρύτερα γνωστοί. Ό,τι αμοιβές και να 'διναν σε πραξικοπηματίες κατά του Μακαρίου που πολέμησαν και τους Τούρκους (εκεί είναι το θέμα) δεν ισοφαρίζονται οι δύο πράξεις. Η ιστορία δίνει το χαστούκι της στη μια περίπτωση και καταγράφει την άλλη.
Τα ΜΜΕ κάλυψαν όπως όφειλαν το θέμα απομένει να τιμηθούν τελικά όποιοι πολέμησαν και πρόσφεραν τη ζωή τους . Γιατί ο διαχωρισμός είναι εύκολος στους νεκρούς (989 οι νεκροί Κύπριοι και Ελλαδίτες στο πραξικόπημα και την εισβολή, εκτός των αγνοουμένων. Στο πραξικόπημα σκοτώθηκαν ενενήντα οκτώ, οι πέντε απ' αυτούς εξ Ελλάδος. Στην εισβολή οκτακόσιοι ενενήντα τέσσερις, οι 795 Ελληνοκύπριοι, οι 99 Ελλαδίτες. )Το πρόβλημα είναι με τους ζωντανούς, απ' τους οποίους όσοι συμμετείχαν στο πραξικόπημα και πολέμησαν στη συνέχεια τους Τούρκους εισβολείς, αισθάνονται διπλά υπερήφανοι εάν είναι απ' τους αμετανόητους χουντικούς.Τελικά η Κύπρος και με την είσοδό της στην ΕΕ, που πολυδιαφημίσθηκε και γιορτάσθηκε ως εθνικής σημασίας επιτυχία, ολοκληρώνει τη σχεδίαση. Οι βάσεις των Βρετανών και των Αμερικανών δεν κινδυνεύουν.
Η Κύπρος έχει μοιραστεί στα διό. Ανήκει στη Δύση. Ανήκει και στους Τούρκους.Τι μένει μετά απ' όλα αυτά. Τι πρέπει να γίνει; Έστω και τώρα σαράντα χρόνια από τότε. Το λιγότερο να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου. Να ενημερωθεί ο Λαός. Να ασκηθεί ποινική δίωξη. Έπρεπε να μην έχουν καλέσει ποτέ τους υπεύθυνους για την προδοσία στη ΄΄γιορτή της Δημοκρατίας΄΄ όπως συνήθισε να αποκαλείται η ετήσια γιορτή στο Προεδρικό Μέγαρο την επέτειο της μεταπολίτευσης. Είναι ντροπή και προσβολή οι Αραπάκης και Παπανικολάου ως δήθεν ΄΄επίτιμοι΄΄ να βρίσκονται στον ίδιο χώρο με τους βασανισθέντες και φυλακισθέντες της δικτατορίας. Να έχουν απολογηθεί πρέπει για την προδοσία.Όσο για τους τίτλους, ας τους επιστρέψουν όσοι δίκαια τους φέρουν. Διαμαρτυρόμενοι έτσι γιατί ονομάσθηκαν και οι συνεργάτες του Ιωαννίδη ΄΄επίτιμοι΄΄.

Η αλήθεια για τις αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας με αριθμούς!
Από
Π. Καρβουνόπουλος -
03/07/2018 https://www.militaire.gr/i-alitheia-gia-tis-amyntikes-dapanes-tis-elladas-me-arithmoys/
Σε αυτή την ιστοσελίδα θα δείτε και τους πίνακες πού αναφέρει ο αρθρογράφος.
Γράφει ο
Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Τα τελευταία χρόνια και κατά την διάρκεια όλων των προεκλογικών αναμετρήσεων στην χώρα μας, τα χρήματα που δαπανώνται για την άμυνα της χώρας, αποτέλεσαν πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης και αντιπαραθέσεων με σκοπό την άγρα ψήφων. Στην εκλογική αναμέτρηση του 2015, όταν δημοσιογράφοι ρώτησαν τον σημερινό υφυπουργό μεταναστευτικής πολιτικής Κο Ιωάννη Μπαλάφα, από που το κόμμα του θα βρει τα λεφτά, αυτός απάντησε ότι θα μειώσουν τις δαπάνες για τις ένοπλες δυνάμεις. Και όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε πώς θα αντιμετωπίσουν την επιθετική πολιτική της Τουρκίας αυτός απάντησε ότι θα το ρισκάρουν.
Αν και δεν είναι ξεκάθαρο ποιος ακριβώς το είπε, η ουσία είναι ότι στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν τα ψέματα, τα μεγάλα ψέματα και η στατιστική. Αυτό δεν σημαίνει ότι η στατιστική μας λέει ψέματα, το αντίθετο μάλιστα. Το πρόβλημα με την στατιστική είναι ο τρόπος που τρέχουμε τα ερωτηματολόγια, συλλέγουμε τα στοιχεία προς επεξεργασία και ο τρόπος που παρουσιάζουμε τα ευρήματα μας.
Χρόνια ολόκληρα λοιπόν στην Ελλάδα διάφοροι πολιτικοί, προσπαθώντας να παραπλανήσουν τον λαό, παρουσίαζαν το ποσό που δαπανούσε η χώρα μας σαν ποσοστό του ΑΕΠ και το σύγκριναν με χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία.
Χρησιμοποιούσαν δε διαγράμματα όπως το παρακάτω για να πείσουν για του λόγου το αληθές.
Αν όμως έδειχναν και το επόμενο διάγραμμα τότε η αλήθεια θα έπαιρνε άλλη μορφή.
Ναι, η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας σπαταλούσε μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ στην άμυνα, αλλά αυτά τα χρήματα δεν πήγαιναν στην αγορά εξοπλισμού αλλά σε λοιπές δαπάνες που κανένας δεν γνώριζε.
Ο παραπάνω πίνακας κατά την γνώμη μου, δείχνει κακοδιαχείριση και ανικανότητα από μέρους της Πολιτικής και Στρατιωτικής ηγεσίας. Το δεύτερο μεγάλο ψέμα που κρύβεται πολύ καλά μέσα στην στατιστική είναι ο «απόλυτος αριθμός» των Ελληνικών αμυντικών δαπανών.
Ο εν λόγω αριθμός είναι ψέμα διότι είναι αδύνατο να συγκρίνουμε το ΑΕΠ της Ελλάδας το οποίο το 2017 ανήλθε στα 299.5 δις ευρώ, με το ΑΕΠ των ΗΠΑ το οποίο το 2017 ανήλθε στα 19.36 τρις δολάρια. Ναι μεν η Ελλάδα δαπανάει το 2,32% του ΑΕΠ, αλλά πόσο είναι αυτό το ποσό σε απόλυτο αριθμό; τι μπορείς να αγοράσεις με αυτά τα χρήματα; Και πόσο επηρεάστηκε αυτός ο αριθμός από την οικονομική κρίση; Αν κοιτάξουμε λοιπόν τον επόμενο πίνακα θα δούμε ότι από το 2010 και μετά το ποσό των αμυντικών δαπανών μειώνεται συνεχώς εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ενώ το αντίστοιχο ποσό για την Τουρκία και την Αλβανία αυξάνεται κατακόρυφα. Μπορεί πρόσφατα ο κος Α/ΓΕΣ να δήλωσε ότι ο Στρατός δεν έχει κρίση, η αλήθεια όμως είναι ότι οι αριθμοί τον διαψεύδουν.
Ο Εθνικός μας ποιητής Διόνυσος Σολομός είχε πει ότι εθνικό είναι ότι είναι Αληθές.
Στο παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον που ζούμε τα κράτη μετράνε την ισχύ τους με βάση την εδαφική έκταση της χώρας τους, τον πληθυσμό, την τεχνολογική τους ανάπτυξη, την οικονομία, την διπλωματία και τις Ένοπλες Δυνάμεις τους. Δεν μπορείς να έχεις ισχυρή οικονομία χωρίς να έχεις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και το αντίστροφο δεν μπορείς να έχεις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς να έχεις ισχυρή οικονομία. Η οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας επηρέασε αρνητικά τις Ένοπλες Δυνάμεις. Το πρώτο βήμα λοιπόν για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση είναι να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη του προβλήματος.
Τελειώνοντας και με δεδομένη την ρήση του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολομού «εθνικό είναι ότι είναι αληθινό», σας καλώ να αναρωτηθείτε πώς είναι δυνατόν να πετυχαίνουμε σταθερό αξιόμαχο όταν οι αμυντικές δαπάνες από 10 δις ευρώ που ήταν το 2010 έπεσαν στα 4 δις ευρώ το 2017; Πότε λέγαμε ψέματα το 2010 ή σήμερα; Γιατί εάν σήμερα εξακολουθούμε να έχουμε αξιόμαχο τότε το 2010 σπαταλούσαμε άσκοπα χρήματα, ενώ εάν τότε δεν σπαταλούσαμε άσκοπα χρήματα, σήμερα λέμε ψέματα. Και τα δύο δεν μπορεί να είναι αληθινά.

Εξοπλισμοί στην Ελλάδα: Φθάνει πια με τον
"στρουθοκαμηλισμό"!
militaire.gr/exoplismoi-stin-ellada-fthanei-pia-me-ton-stroythokamilismo/
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΘΩΜΑ
Όλα τα τελευταία γεγονότα που συνθέτουν το πλέγμα των προκλήσεων
της Τουρκίας και θίγουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, το Διεθνές
Δίκαιο, αλλά και τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες, οδηγούν σε ένα
και μοναδικό συμπέρασμα, το οποίο κάποιοι λόγω ιδεοληψίας ή
και άγνοιας της πραγματικότητας τείνουν να απορρίψουν ή και να
ξορκίσουν ως αμάρτημα καθοσιώσεως. Ότι δηλαδή η Ελλάδα και
οι ένοπλες δυνάμεις της χρειάζονται ένα νέο, εκτεταμένο και
γενναίο πρόγραμμα εξοπλισμών, που θα περιλαμβάνει και τον
πλήρη τεχνολογικό εκσυγχρονισμό σε όλα τα επίπεδα του
κρατικού και στρατιωτικού μηχανισμού.
Πρωταρχικό μέλημα της εκάστοτε κυβέρνησης οφείλει να είναι η
κάλυψη των στρατιωτικών και αμυντικών αναγκών της χώρας σε βάθος πολλών ετών και
με προοπτική δεκαετιών, με κύριο στόχο την προστασία των εθνικών συμφερόντων και τη
διατήρηση της εδαφικής ακαιραιότητας της, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που αλλάζει
συνεχώς και είναι ιδιαίτερα ασταθές και επικίνδυνο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί
ότι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε προβλέψει τη γερμανική επιθετικότητα πολύ πριν τον Α
Παγκόσμιο Πόλεμο και προωθούσε δυναμικά και πεισματικά ένα τεράστιο πρόγραμμα
εξοπλισμών και ναυπήγησης νέων πολεμικών πλοίων της Βρετανίας, ώστε να μπορέσει η
χώρα του να διατηρήσει την υπεροπλία υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, και να νικήσει αν
χρειαζόταν, σε περίπτωση πολέμου με τη Γερμανία, κάτι που έγινε, επιβεβαιώνοντας την
ορθότητα των απόψεων του, κατά της πολιτικής του κατευνασμού της Γερμανίας.
H κατάσταση στην Τουρκία δεν επιτρέπει εφησυχασμούς από αιθεροβάμονες που
πιστεύουν ότι θα «ξορκίσουν το κακό» βάζοντας το κεφάλι στην άμμο και
στρουθοκαμηλίζοντας στην έρημο της ιδεοληψίας. Η Τουρκία παρά τις περί αντιθέτου
εκτιμήσεις από μερίδα πολιτικών και αναλυτών της Δύσης, που ήλπιζαν στην επικράτηση
εκεί ενός ήπιου, ανοικτού και δημοκρατικού Ισλάμ, εξελίσσεται σε μια χώρα με αυταρχικό
ισλαμιστικό καθεστώς, όπου η ώσμωση του στρατιωτικού κατεστημένου με το πολιτικό
Ισλάμ, οδηγεί στην καταπίεση και τις απειλές εναντίον γειτονικών χωρών όπως η Ελλάδα
και η Συρία. Οι δημοκρατικοί θεσμοί στην Τουρκία λειτουργούν μόνον αλλά - καρτ και έτσι
δημιουργείται μια κατ' επίφαση δημοκρατία, που ουσιαστικά κυριαρχείται από λαϊκιστικά,
ισλαμιστικά και αντιδημοκρατικά στοιχεία, που καταπνίγουν κάθε φιλελεύθερη ή αντίθετη
προς τις επιταγές του καθεστώτος, φωνής, στη βία και στις φυλακίσεις πολιτικών
αντιπάλων και μειονοτικών. Η Ελλάδα δε, δεν έχει να περιμένει κάτι καλύτερο από τα
κόμματα της τουρκική αντιπολίτευσης, αφού εκείνα κατηγορούν τον Ερντογάν για
ενδοτισμό, και ότι επιτρέπει στην Ελλάδα να κρατά εδάφη που έχασαν οι Τούρκοι σε
παλαιότερες εποχές.
Η Τουρκία εντούτοις συνεχίζει εκτεταμένα προγράμματα στρατιωτικών εξοπλισμών, τόσο
με την αγορά νέων και πανίσχυρων οπλικών συστημάτων από το εξωτερικό, όσο και με
την ενίσχυση της δικής της αμυντικής βιομηχανίας και παραγωγής οπλικών συστημάτων
παντός τύπου, αλλά και την προώθηση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και της
οικοδόμησης πυρηνικού αντιδραστήρα, σε συνεργασία μάλιστα με τη Μόσχα, εκτός ορίων
δηλαδή Ατλαντικής Συμμαχίας. Σε μερικά χρόνια, η υπεροπλία της Τουρκίας σε όλα τα
επίπεδα θα είναι καταφανής, ενώ οι πληθυσμιακή της ανάπτυξη την καθιστά από μόνη της
πανίσχυρη περιφερειακή δύναμη. Η τουρκική διπλωματία δεν διστάζει να απευθύνεται σε
όλες τις ισχυρές και μεγάλες πρωτεύουσες, ενθυμούμενη πάντοτε το ρόλο του επιτήδειου
ουδέτερου, απέναντι μάλιστα στο Χίτλερ, Ουάσινγκτων, Μόσχα, Πεκίνο, Βερολίνο, Λονδίνο,
Ριάντ, και να συνάπτει συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας, που περιλαμβάνουν
τεράστιους εξοπλισμούς και εκπαίδευση σε νέα τεχνολογικά και αμυντικά συστήματα.
Επιπλέον η αύξηση του πληθυσμού της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του
θρησκευτικού συναισθήματος και του εθνικισμού, δημιουργεί μια τεράστια δεξαμενή
ανθρωπίνου δυναμικού, καθ΄ όλα διαθέσιμου σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης, και
προσθέτει στην Τουρκία «πληθυσμιακό βάθος» ώστε να αντέχει μεγαλύτερες απώλειες και
περισσότερο χρόνο σε περίπτωση πολέμου.
Τούτων δοθέντων, η Ελλάδα δεν μπορεί να πορευθεί στηριζόμενη σε ευχολόγια και
αυταπάτες. Όποια και να είναι η κυβέρνηση και η ηγεσία της Τουρκίας, η Άγκυρα διαθέτει
μακροπρόθεσμη και διακηρυγμένη εθνική και εξωτερική πολιτική, η οποία προωθείται με
αξιοζήλευτη συνέχεια και συνέπεια τις τελευταίες δεκαετίες, κάτι που δεν επιτρέπει στην
Ελλάδα την οποιαδήποτε αδράνεια και εφησυχασμό, τόσο σε επίπεδο αμυντικής όσο και
σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται ένα γενναίο
και εκτεταμένο πρόγραμμα εξοπλισμών και εκσυγχρονισμού σε όλα τα επίπεδα, ώστε να
διατηρήσουν το αξιόμαχο και να αντιμετωπίσουν τις μελλοντικές προκλήσεις για τη χώρα
μας, οι οποίες έρχονται, είτε κάποιοι τις προβλέπουν, είτε δεν τις προβλέπουν. Την ώρα
μάλιστα που διακηρύσσεται ευθαρσώς ότι η χώρα εξέρχεται της οικονομικής επιτροπείας
με καθαρούς όρους, η Ελλάδα οφείλει να αξιοποιήσει τη νέα πραγματικότητα*, ώστε να
αποκατασταθούν οι οικονομικές απώλειες που έχει υποστεί το στρατιωτικό προσωπικό, και
να χρηματοδοτηθεί ένα διευρυμένο πρόγραμμα εξοπλισμών και αναβάθμισης των οπλικών
και τεχνολογικών συστημάτων του ελληνικού στρατού, που θα μπορεί μάλιστα με τη σωστή
και στοχευμένη διαχείριση να δώσει ώθηση και να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη που
τόσο χρειαζόμαστε.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει την διεθνή πραγματικότητα ιδιαίτερα στον περίγυρο της,
και ειδικά τις εξελίξεις και την πολιτική της Τουρκίας. Η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να
ενισχύει με κάθε τρόπο τις ένοπλες δυνάμεις, τόσο το έμψυχο δυναμικό όσο και τα οπλικά
συστήματα και τεχνολογικά μέσα, με στόχο τη διατήρηση του αξιόμαχου, την προάσπιση
της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, και την απόκρουση
κάθε επιβουλής απ' όπου κι αν προέρχεται. Η Τουρκία με το εκτεταμένο πρόγραμμα
εξοπλισμών και την νέο - οθωμανική εξωτερική πολιτική της, επιθυμεί να κερδίσει θέση
ηγεμονικής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, κάτι που μπορεί να
αποτραπεί μόνο με έργα και τολμηρή εξωτερική πολιτική, και σθεναρή αμυντική πολιτική
από μέρους της Αθήνας. Η οποιαδήποτε αδράνεια και δισταγμός μπορεί στο εγγύς μέλλον
να κοστίσει πολύ ακριβά στη χώρα μας, και να την καταστήσει «φινλανδοποιημένο
δορυφόρο» μιας πανίσχυρης Τουρκίας, που θα διαπραγματεύεται ως ισότιμος εταίρος με
όλες τις μεγάλες δυνάμεις.

* Ο αρθρογράφος δεν έχει αντιληφθεί την νέα πραγματικότητα πού είναι ίδια και απαράλλακτη με την παλιά.