Παπατζήδες και κύμβαλα αλαλάζοντα.

Συνώνυμο του «κύμβαλον αλαλάζον», είναι ο «τενεκές ξεγάνωτος».

Πολλοί βρίσκονται στον χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, των γραμμάτων, της οικονομίας, της μόδας.

Στον χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της οικονομίας μπορεί κάποιος να είναι κύμβαλον αλαλάζον χωρίς απαραίτητα να είναι παπατζής.

Και αν είναι παπατζής, δεν είναι απαραίτητο να είναι κύμβαλον αλαλάζον.

Παπατζήδες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι κλπ. θεωρούν ότι ανήκουν στην ολιγαρχία και έτσι συνειδητά εξυπηρετούν τα σχέδια της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας.

Και άλλοι λόγω της θέσης τους  και των αμοιβών τους είναι απλά κύμβαλα αλαλάζοντα.

Πιο πέρα , ρίχνοντας ψίχουλα φανατίζουν και αποπροσανατολίζουν την κοινωνία, στρέφουν την μία ομάδα εναντίον της άλλης, διασπάνε τον λαό , μοχλεύοντας χιλιάδες μικροσυμφέροντα για να μην κινδυνέψει η κυριαρχία τους.

Όταν αρχίσει να κινδυνεύει η κυριαρχία τους, ξέρουν πώς να επαναφέρουν στα λογικά τους την κοινωνία.

Αστυνομοκρατία, φυλακές, παρακράτος, αν είναι δυνατό τον πρώτο ρόλο τον παίρνει ο στρατός. Αυτά τα μέτρα μπορούν να παρθούν μόνο όταν υπάρχει βαθύς διχασμός και φανατισμός μέσα στον λαό.

Γιαυτό τον λόγο κάποιοι κύκλοι προσπαθούν να συντηρούν την εμφυλιοπολεμική υστερία και τον διαχωρισμό σε αριστερούς και δεξιούς.

Με ανύπαρκτες ουσιαστικές διαφορές, τσακώνονται θολώνοντας τα νερά όπως στον μύθο του Αίσωπου με τον ψαρά, για το ποιος είναι καλύτερος διαπραγματευτής.

Πιθανή εξαγορά, σαμποτάζ κλπ. από την ντόπια και ξένη ολιγαρχία αν έχει σχηματιστεί λαϊκή κυβέρνηση. Επειδή διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα.

Ας δούμε σε συντομία τι λέγανε προεκλογικά και τι έκαναν μετά οι αρχηγοί κομμάτων από το 2009 έως σήμερα.

Τι έλεγε προεκλογικά ο Πρωθυπουργός (6 Οκτωβρίου 2009 - 11 Νοεμβρίου 2011) Γεώργιος Παπανδρέου ;

ηγήθηκε του ΠΑΣΟΚ μέχρι να αντικατασταθεί από τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον Μάρτιο του 2012.

Ότι αν πάρει κάποιος τα μέτρα που παίρνει ο ίδιος σήμερα (3-3-2010) θα οδηγηθούμε σε "κατάρρευση"!!! (ΔΕΘ, Βελλίδειο, 12-9-2009)

« Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στην μεσαία τάξη θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης.»

Μετά τις εκλογές.

-30% σε δώρο Πάσχα. -30% σε επίδομα αδείας. -30% σε δώρο Χριστουγέννων. -12% σε επιδόματα Δημ.Υπαλ.   ΦΠΑ 21% . Αύξηση σε καύσιμα ,τρόφιμα, ρεύμα.

Τι έγινε επί Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου; διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας μεταξύ 11 Νοεμβρίου 2011 και 16 Μαΐου 2012.

Με την στήριξη Παπανδρέου-ΠΑΣΟΚ , Σαμαρά-ΝΔ , Καρατζαφέρη-ΛΑΟΣ.

Μετατρέψανε το ελληνικό χρέος πού ήταν σε ιδιωτικά χέρια τραπεζών βασικά Γερμανικών, Γαλλικών, Αγγλικών, Ολλανδικών, αλλά και σε ιδιώτες μαζί με τα χρέη των υπό πτώχευση Ελληνικών τραπεζών σε κρατικό, στα κράτη πού απαρτίζουν την ΕΟΚ, και αυξήσανε το συνολικό χρέος.

Πληρώθηκαν δηλαδή οι Γερμανικές , οι Γαλλικές κλπ. τράπεζες ,οι ιδιώτες και τα χρέη των ελληνικών τραπεζών από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και εμείς τα χρωστάμε σε αυτό τον μηχανισμό.

Επί των ημερών του Λουκά Παπαδήμου πού έγινε το περίφημο PSI , η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ύψους 205,6 δις ευρώ, τελικά βγήκαμε χρεωμένοι με επιπλέον 12,7 δις ευρώ.

15 δις Ευρώ έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Αν υποχρέωναν την Ελλάδα σε χρεοκοπία.

Αν υποχρέωναν την Ελλάδα σε χρεοκοπία, μόνο η Γαλλία και η Γερμανία θα υφίσταντο ζημιές περίπου... 160 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οι ζημιές τους σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας θα ήταν πολύ μεγάλες. Οχι φυσικά καταστροφικές για τις μεγάλες οικονομίες, αλλά καθόλου αμελητέες ζημιές.

Πριν από την επιβολή του πρώτου Μνημονίου (Μάιος του 2010) η Ελλάδα χρωστούσε σε ιδιωτικές τράπεζες της Γαλλίας 75,1 δισεκατομμύρια δολάρια (η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών μετράει όλα τα ποσά σε δολάρια) και σε ιδιωτικές τράπεζες της Γερμανία 45 δισεκατομμύρια δολάρια, όπως και σε αμερικανικές ιδιωτικές τράπεζες 16,6 δισ., σε βρετανικές 15 δισ. και σε ολλανδικές ιδιωτικές τράπεζες 11,9 δισ. δολάρια.

Συνολικά το ελληνικό κράτος χρωστούσε σε ιδιωτικές ξένες τράπεζες 236,2 δισεκατομμύρια δολάρια, εκ των οποίων τα 188,6 δισεκατομμύρια (ποσοστό 79,85%) σε ευρωπαϊκές τράπεζες.

Με τα Μνημόνια και τους χειρισμούς που έγιναν στα μνημονιακά δάνεια, από τα 190 δισεκατομμύρια δολάρια που χρωστούσε η Ελλάδα στις ευρωπαϊκές τράπεζες σήμερα χρωστάει μόνο ούτε 40 δισεκατομμύρια - 38,1 δισ. δολάρια για την ακρίβεια.

Με άλλα λόγια, η έκθεση των ιδιωτικών ευρωπαϊκών τραπεζών στην Ελλάδα σήμερα έχει μειωθεί χάρη στα μνημονιακά δάνεια κατά το εξωφρενικό ποσοστό του... 80% (!!!) ή 79,8% για τους σχολαστικούς με τη μαθηματική ακρίβεια.

Αυτή η μείωση κατά 80% δεν σημαίνει, βέβαια, ότι η Ελλάδα χρωστάει λιγότερα χρήματα. Κάθε άλλο.

Απλώς το ελληνικό δημόσιο χρέος... «κρατικοποιήθηκε» και πέρασε έτσι στα χέρια των ευρωπαϊκών κρατών και των ευρωπαϊκών μηχανισμών διάσωσης - δηλαδή πάλι των κρατών!

Τα δάνεια που ήταν δήθεν για την Ελλάδα απλούστατα διέσωσαν τις γαλλικές, τις γερμανικές, τις βρετανικές, τις ολλανδικές ιδιωτικές τράπεζες!

Και μας κατηγορούν κι από πάνω ότι τρώμε τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων, ενώ τα πήραν όλα οι δανειστές για να σώσουν τις τράπεζές τους!

http://athamastos.blogspot.gr/2015/06/t_16.html

• Α. Σαμαράς - Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 20 Ιουνίου 2012 έως τις 26 Ιανουαρίου 2015. Μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, με ποσοστό 29,66%, και τη συμφωνία με τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ο Αντώνης Σαμαράς ορκίστηκε Πρωθυπουργός στις 20 Ιουνίου.
• Στις 21 Ιουνίου 2013 η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα, εξαιτίας του «μαύρου» στην ΕΡΤ και ο Αντώνης Σαμαράς ηγήθηκε κυβέρνησης συνασπισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ( Ευ. Βενιζέλος,18 Μαρτίου 2012 εξελέγη Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έως τις 14 Ιουνίου 2015. Στις 25 Ιουνίου του 2013, ο Ευ. Βενιζέλος ανέλαβε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση συνεργασίας που σχηματίστηκε τον Ιούνιο του 2012.)

"Μας λένε σήμερα κάποιοι ότι το ερώτημα είναι μνημόνιο ή χρεοκοπία. Όπως αποδείχθηκε το μνημόνιο μας έφερε πιο κοντά στην χρεοκοπία. Πρόκειται για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου"
Αντώνης Σαμαράς - Ιούνιος 2011 (πριν τις εκλογές)

"Το μνημόνιο δεν βγαίνει"
Αντώνης Σαμαράς - Ιούνιος 2011

Σεπτέμβριος 2010- «Η Ελλάδα δεν ιδρύθηκε το 2004, ούτε τελείωσε το 2009. Δεν θα δε­χτώ να μπει χρονικό συρματόπλεγμα. Αν θελήσει το ΠΑΣΟΚ, είμαστε έτοι­μοι να συμφωνήσουμε στην σύσταση εξεταστικής.» Αντί για «σύσταση εξεταστικής» το 2012 προχώρησε σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ!

Α. Σαμαράς Μάιος 2014- «Δεν πρόκειται να υπάρξει νέο μνημόνιο, δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα μέτρα, δεν πρόκειται να υπάρξουν μειώσεις συντάξεων ή μισθών, ή αύξηση φόρων.»

Διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι θα φάει τα σίδερα για να φέρει επενδύσεις.

Έλεγε ότι θα μετατρέψει την Ελλάδα σε... παράδεισο επενδύσεων και ότι θα δημιουργούσε χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Τι έγινε επί πρωθυπουργίας του; Και μνημόνιο ήρθε και μειώσεις μισθών και συντάξεων ήρθαν και αυξήσεις φόρων. Κατάφερε η χώρα να τρέχει με ανεργία 28% ,κατέστρεψε τα ταμεία αρπάζοντας τα αποθεματικά, διέλυσε τους Έλληνες επιχειρηματίες προς συμφέρον των ξένων πολυεθνικών, ξεπούλησε δημόσια περιουσία σε «κοράκια».

https://www.newsbomb.gr/ekloges/ethnikes-ekloges/story/547070/giati-den-prepei-na-doso-oyte-mia-psifo-stin-kyvernisi-toy-antoni-samara#ixzz4j8SHPBa4

Οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών και ειδικά κερδοφόρων τομέων της ελληνικής οικονομίας ήταν και είναι πάγιος στόχος της ΝΔ.

Αλέξης Τσίπρας. Πρώτη Πρωθυπουργία (Ιανουάριος-Αύγουστος 2015)

Δεύτερη Πρωθυπουργία (Σεπτέμβριος 2015-σήμερα).

Ο σημερινός πρωθυπουργός Τσίπρας έλεγε ότι η μόνη λύση είναι η κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο- Σήμερα (29/07/2015) στη συνέντευξή του στο Κόκκινο ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο προεκλογικά! Δείτε το βίντεο πού τα έλεγε αυτά. Σε άλλο βίντεο τον βλέπουμε να μας ξεκαθαρίζει ότι η Βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο.

Read more: https://www.newsbomb.gr/prionokordela/news/story/611453/vinteo-otan-o-tsipras-tha-katargoyse-to-mnimonio-me-ena-nomo-kai-ena-arthro#ixzz4j80WQqs3

Αλέξης Τσίπρας στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος 2015.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέπτυξε έξι δεσμεύσεις του κόμματός του:

• Αγώνας να αλλάξει πορεία η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη.
• Εγγύηση της αξιοπρέπειας για όλους. Εγγύηση για τις καταθέσεις. Αξιοπρεπείς συντάξεις. Εγγύηση για τις αγροτικές επιδοτήσεις.
• Τέλος στους πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία.
• Δίκαιη φορολογία. Με αφορολόγητο στα 12000 ευρώ. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας.
• Τέλος στην διαπλοκή.
• Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Από τις προγραμματικές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, όπως δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, την "Αυγή", στις 10 Φεβρουαρίου 2015.

"Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015... Το 2015 δεν θα υπάρχει ΕΝΦΙΑ - και αυτό είναι δέσμευση".

Το ίδιο πιστοί θα μείνουμε και στη δέσμευσή μας για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Αυτή η αύξηση όμως θα γίνει σταδιακά μέχρι το 2016 ώστε να διασφαλιστεί η αρμονική προσαρμογή της πραγματικής οικονομίας και ταυτόχρονα να προσαρμοστούν οι κοινωνικοί εταίροι".

Στο «Σχέδιο Κυβερνητικού Προγράμματος - Αύγουστος 2015» με το οποίο πήγε στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ τον περσινό Σεπτέμβρη, διαβάζουμε:

πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, λέει το Πρόγραμμα, θα είναι πολιτική «υπεράσπισης (...) της δημόσιας περιουσίας (...)» (σελίδα 5).

«...αποτροπή του προηγούμενου σχεδίου για την πώληση 23 περιουσιακών στοιχείων, μεταξύ των οποίων επιχειρήσεις στρατηγικού ενδιαφέροντος και υψηλής κοινωνικής σημαντικότητας όπως τα ΕΛΠΕ, η ΔΕΠΑ, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ» (σελίδα 26). Επίσης: «Το νερό προστατεύεται από την ιδιωτικοποίηση ως δημόσιο αγαθό...» (σελίδα 34).

Δημοψήφισμα 5 Ιουλίου 2015*: Μπορεί η επικράτηση του «Όχι» να ήταν μεγάλη και εντυπωσιακή αυτό όμως δεν εμπόδισε την Κυβέρνηση Τσίπρα να συμφωνήσει με τους Δανειστές τους όρους για ένα τρίτο μνημόνιο το οποίο όμως είχε απορριφθεί από την πλειοψηφία του λαού.

* https://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/710387/dimopsifisma-5-ioylioy-2015-otan-o-tsipras-metetrepse-to-perifano-oxi-se-nai#ixzz4j8DJPmXM

Έγιναν και γίνονται τα αντίθετα των προεκλογικών δεσμεύσεων.

Τι δείχνει η νέα δημοσκόπηση ΠΑΜΑΚ; Μαΐ 30, 2017

Ισχυρό προβάδισμα 16 ποσοστιαίων μονάδων υπέρ της Νέας Δημοκρατίας στην εκτίμηση πρόθεσης ψήφου καταγράφει νέα δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ), η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ.

ΝΔ: 32,5%
ΣΥΡΙΖΑ: 16,5%
Χρυσή Αυγή: 7,5%
ΚΚΕ: 7,5%
Δημοκρατική Συμπαράταξη: 5,5%.

Την προσπάθεια του συστήματος να δημιουργήσει ρεύμα αυτοδυναμίας για την ΝΔ.

Επίσης του καλύτερου διαπραγματευτή ,αν έβγαινε στις εκλογές 2015 η ΝΔ, θα είχαμε βγει από το μνημόνιο, η οικονομία θα είχε ανακάμψει.

Οι ...«αλήθειες» του Σαμαρά και η πραγματικότητα . Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου.

• «Η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί άλλο Μνημόνιο, δεν θα χρειαστεί άλλο πρόγραμμα αναγκαστικού δανεισμού».

Η πρώτη «αλήθεια» του Αν. Σαμαρά, ξέφτισε εν τη γένεση της. Οι δανειστές της τρόικας ήδη ανακοίνωσαν το όνομα του νέου μνημονίου, το οποίο μετά τη μεταβάπτιση του, θα φέρει τον τίτλο:... Προληπτική πιστωτική γραμμή». Το νέο δάνειο - γιατί για τέτοιο πρόκειται - θα δίνει τη δυνατότητα στην ΕΕ να ελέγχει απόλυτα της χώρα, αφού πιθανή παραβίαση των όρων που θα τεθούν θα επιτρέπει την διακοπή της χρηματοδότησης.

- «Μετά από έξι χρόνια ύφεσης, η ανάκαμψη άρχισε. Και η ανεργία πέφτει σταθερά τους τελευταίους πέντε μήνες. Η οικονομία γύρισε προς τα πάνω».

Η δεύτερη «αλήθεια» του πρωθυπουργού, είναι τόσο «πλασματική» όσο και τα στοιχεία που κατά καιρούς δίνουν στην δημοσιότητα οι διάφοροι φορείς που καταγράφουν τα ποσοστά ανεργίας και τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Ο πρωθυπουργός «θριαμβολογούσε» τον Σεπτέμβριο, επειδή η ανεργία σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, διαμορφώθηκε στο ποσοστό του 26,6% στο β' τρίμηνο του 2014 από 27,8% που ήταν το α' τρίμηνο του χρόνου. Η συγκεκριμένη μείωση της τάξης του 1,2% είναι ακριβώς η αύξηση που καταγράφηκε σε θέσεις εργασίας που αφορούν αποκλειστικά τον τουρισμό (αύξηση 1,2% των απασχολούμενων στον τριτογενή τομέα στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ). Πρόκειται για θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης, αφού η «τουριστική σεζόν» λήγει επίσημα τον Οκτώβριο και οι εργαζόμενοι στον συγκεκριμένο τομέα, αναμένεται να μπουν κατά μεγάλο ποσοστό στα ταμεία της ανεργία από τις αρχές Νοεμβρίου.

Οσο για την «ανάκαμψη» που υπόσχεται ο πρωθυπουργός για το 2014, αυτή εδράζεται σε εκτιμήσεις της Κομισιόν. Σύμφωνα με αυτά η Ελλάδα το 2014 θα επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης στο 0,6% το 2014 και στο 2,9% το 2015. Εμείς απλώς να θυμίσουμε ότι στο δεύτερο μνημόνιο η Κομισιόν, το ΔΝΤ και η ελληνική κυβέρνηση εκτιμούσαν ότι το 2013 η Ελλάδα θα είχε (0% ανάπτυξη) και τελικά καταγράφηκε ύφεση της τάξης του 3,7%! Με την οικονομία της Ευρωζώνης να κλυδωνίζεται εκ' νέου (η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε 1,9% τον Αύγουστο. Στην Ελλάδα η μείωση ήταν 6%) είναι πολύ πιθανόν οι εκτιμήσεις να πάνε για ακόμα μια φορά ...περίπατο. Σε κάθε περίπτωση η «ανάπτυξη» που υπόσχεται ο πρωθυπουργός, δεν αφορά τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, αφού η οποία άνοδος της - αν τελικά υπάρξει - θα βασίζεται στην μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης από τα αφεντικά.

Οσο για τις αναφορές του πρωθυπουργού ότι ο χρέος θα μειώνεται «ως ποσοστό του ΑΕΠ» όταν θα έρθει η ανάπτυξη, απλώς υπενθυμίζουμε ότι την περίοδο 2004 - 2006 που η ελληνική οικονομία έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 4% το χρέος αυξανόταν.

Η «αλήθεια» που δεν λέει ο πρωθυπουργός είναι το δημόσιο χρέος - παρά τις δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές - αυξήθηκε γιατί τα κρατικά ταμεία ανέλαβαν τη διάσωση των τραπεζιτών και συνεχίζουν να προσφέρουν επιδοτήσεις στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

• «Η Ελλάδα για πρώτη φορά στον Προϋπολογισμό του 2015, θα έχει μηδενικό δημοσιονομικό έλλειμμα. Δεν θα καλύπτουμε, δηλαδή, μόνο τα έξοδά μας, αλλά θα καλύπτουμε και τους τόκους! Και έτσι δεν θα προστίθεται νέο χρέος σε βάρος των μελλοντικών γενιών. Καθόλου πια!».

Η ...«αλήθεια» του πρωθυπουργού έχει να κάνει με τις γνωστές μαθηματικές αλχημείες των εκάστοτε κυβερνήσεων, με τις οποίες προσπαθούν να εμφανίσουν ότι δήθεν οι «θυσίες» του λαού πιάνουν τόπο. Η αλήθεια είναι ότι η επίτευξη μηδενικού δημοσιονομικού ελλείματος, αν τελικά «ευοδωθεί» μέσα στο 2015 θα προέλθει από νέες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, μισθούς και συντάξεις. Ο λαός θα ματώσει για ακόμα μια φορά προκειμένου να πληρωθούν οι τόκοι των δανειστών.**

** https://www.imerodromos.gr/samaras-alithies/

Επειδή η προπαγάνδα υπέρ της ΝΔ έχει θεριέψει ας δούμε με ένα άρθρο τα πεπραγμένα επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Πρωθυπουργός 11 Απριλίου 1990 - 10 Οκτωβρίου 1993 .

Το παραμύθι του «μεγάλου νοικοκύρη» Κων. Μητσοτάκη.

Από Διονύσης Ελευθεράτος.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ότι θα είχε νοικοκυρέψει τα οικονομικά, αν δεν τον ανέτρεπαν πρόωρα;

Επειδή, λοιπόν, στην Ελλάδα δεν είσαι μόνον ό,τι δηλώσεις αλλά και ό,τι θέλουν μερικοί «βαρόνοι» της «ενημέρωσης» να φαίνεσαι, σταθεροποιήθηκε για τα καλά η εικόνα του Κων. Μητσοτάκη ως του κατ' εξοχήν πολιτικού που θα εμπόδιζε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της οικονομίας, ανεξαρτήτως κοινωνικού κόστους.

Στοιχεία του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας («Η Ελληνική Οικονομία 1960-1997» Αθήνα 1998).

Το 1989, το ποσοστό δημόσιου χρέους επί του ΑΕΠ, ήταν 69,9%. Στις 11 Απριλίου του 1990 σχηματίστηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το έτος εκείνο «έκλεισε» με δημόσιο χρέος 80,7%. Σχεδόν 11 εκατοστιαίες μονάδες παραπάνω, «με το καλημέρα».

Η αύξηση ήταν ήδη σοβαρότατη, για τα μέτρα της εποχής. Στην τετραετία 1986 - 1989, δηλαδή έπειτα από το «σταθεροποιητικό πρόγραμμα» της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου (1985) και έως το ... ποικιλοτρόπως ταραγμένο '89, το ποσοστό του δημόσιου χρέους είχε ανέβει από το 55,9% στο 69,9%. Παρουσίαζε δε μικρότερους ρυθμούς ανόδου από το 1987 (τότε ήταν 62,2%). Αλλά το 1990 τινάχτηκε σαν ελατήριο...

Το μητσοτακικό ελατήριο, στα έτη 1991 και 1992 έφερε το ποσοστό του χρέους στο 83,3% και 89,% αντίστοιχα. Και κατόπιν το έκανε... πύραυλο! Στα 111,6% βρέθηκε το δημόσιο χρέος στο 1993, έτος κατά το οποίο επίσης κυβέρνησε ο... μεγάλος νοικοκύρης, με εξαίρεση το τελευταίο τρίμηνο (παρά ένα δεκαήμερο, για την ακρίβεια).

Για κάθε ιδιωτικοποίηση, μια εκατοστιαία μονάδα δημόσιου χρέους...

Χρειαζόταν ασφαλώς μεγάλη... προσπάθεια, για να εκτοξευθεί το χρέος κατά 22,6 εκατοστιαίες μονάδες στα ¾ ενός μόλις έτους. Εκείνου, μάλιστα, του έτους, κατά το οποίο το κράτος υποτίθεται πως θα έδρεπε τους καρπούς της περιλάλητης «βαλκανιο - θατσερικής» πολιτικής Μητσοτάκη (ιδιωτικοποιήσεις, απαλλαγή του δημοσίου από «προβληματικές επιχειρήσεις», κλπ).

Διαβάζαμε ένα στατιστικό στοιχείο, σύμφωνα με το οποίο επί κυβέρνησης Μητσοτάκη ιδιωτικοποιήθηκαν, με την «άλφα» ή τη «βήτα» μορφή, 111 συνολικά επιχειρήσεις. Βρίσκουμε χαριτωμένη τη σύμπτωση, από συμβολικής πλευράς: Ο «μεγάλος νοικοκύρης» παρέδωσε μια εκατοστιαία μονάδα χρέους, για κάθε ιδιωτικοποίηση που έκανε.

Αν ρωτήσεις δέκα ακραιφνείς μητσοτακικούς ποια περίοδος, ποιος πρωθυπουργός ευθύνεται κυρίως για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους, θα σου απαντήσουν οι... δεκαπέντε (διότι θα πεταχτούν και πέντε «σοσιαλφιλελέδες», της μητσοτακικής «κεντροαριστεράς») χωρίς κανένα δισταγμό: «Μα φυσικά ο Ανδρέας Παπανδρέου, ιδίως της πρώτης τετραετίας, με την μεγέθυνση του Δημοσίου, την αύξηση κοινωνικών δαπανών, κλπ». Έλα όμως που στην πρώτη, την «απλόχερη» τετραετία του ΠΑΣΟΚ το χρέος αυξήθηκε κατά 20,2 εκατοστιαίες μονάδες, αλλά πάνω από τις διπλάσιες (για την ακρίβεια, 41,7) «αυγάτισε» στα 3,5 έτη της διακυβέρνησης Μητσοτάκη...

Το επαναλαμβάνουμε για να εμπεδώσουν οι «φιλελέδες» κάθε απόχρωσης και ταυτότητας: Όσες εκατοστιαίες μονάδες αυξήθηκε το δημόσιο χρέος στην πρώτη «παπανδρεϊκή» τετραετία (ήταν 34,5% το 1981 και ανέβηκε στο 54,7% το 1985), τόσες- συν δυο και κάτι «ψιλά» - «ψήλωσε» μόνο στην τελευταία «μητσοτακική» χρονιά. Κάτι ακόμη: Στην επταετία που κύλησε από την απαρχή της περιόδου ΠΑΣΟΚ μέχρι και το 1988, δηλαδή έως το τελευταίο ολόκληρο έτος «παπανδρεϊκής» διακυβέρνησης, το χρέος ανέβηκε 32,3 εκατοστιαίες μονάδες. Σχεδόν δέκα λιγότερες από όσες αυξήθηκε στην περίοδο Μητσοτάκη, που ήταν μισή σε διάρκεια.

Στη συνέχεια, από τις 13 Οκτωβρίου του 1993 έως την 1 Ιανουαρίου 1996 πρωθυπουργός ήταν ο Α. Παπανδρέου και κατόπιν ανέλαβε ο Κ. Σημίτης. Στην τετραετία 1994 - 1997 καταγράφηκαν, κατά σειρά, ποσοστά δημόσιου χρέους 109,3%, 110,1%, 112,2%, 109, 5%. Σε αδρές γραμμές στασιμότητα, δηλαδή. Είναι κοινό μυστικό πως επί Σημίτη οι αλχημείες της «δημιουργικής λογιστικής» εξωράισαν ασύστολα την πραγματικότητα, αλλά «έτερον εκάτερον». Το τρομακτικό «σαράντα εκατοστιαίες μονάδες παραπάνω» της περιόδου Μητσοτάκη αποτελεί, ούτως ή άλλως, ανυπέρβλητη «επίδοση»...

Τα ελλείμματα και μια κωμικοτραγική «δικαιολογία»

Ανάλογη υπήρξε και η μητσοτακική τραγωδία με το δημόσιο έλλειμμα. Μόνο στους έσχατους προ- μνημονιακούς καιρούς η χώρα γνώρισε τέτοιους αριθμούς. Ένα θεόρατο 16,1% επί του ΑΕΠ σφράγισε το 1990. Οικτρά διαψεύστηκαν όσοι πίστεψαν ότι το 11,5% του επόμενου έτους προμήνυε τιθάσευση του ελλείμματος. Το 1992 το έλλειμμα ανέβηκε στο 12,8% και το 1993 στο 13,8% του ΑΕΠ. Κι ήταν η περίοδος κατά την οποία, εκτός των άλλων, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Στέφανος Μάνος τάραζε τον κόσμο στους έμμεσους φόρους...

Τα ποσοστά του δημόσιου ελλείμματος θα παραμείνουν θηριώδη, ανεπανάληπτα, ακόμη κι αν κάποιος προτιμήσει τα στοιχεία που προέκυψαν από την κατοπινή αναθεώρηση, την οποία έκανε η Eurostat. Σύμφωνα με αυτήν, από το 1990 έως και το 1993 το δημόσιο έλλειμμα ήταν 14%, 9,9%, 10,9%, 11,9%. Και πάλι, μαύρο χάλι.

Σπανιότατα βρέθηκαν στην ανάγκη οι οπαδοί του μητσοτακικού «βαλκανιο- θατσερισμού» να τα «εξηγήσουν» όλα αυτά, για χρέος και έλλειμμα, διότι, απλούστατα, ήταν και παραμένουν σχεδόν απαγορευμένα στο δημόσιο διάλογο. Στις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε να το κάνουν, ψέλλισαν μια «δικαιολογία» της...κακιάς ώρας: Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είπαν, ανακάλυψε κρυμμένες «μαύρες τρύπες» από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι αυτές μοιραία επιβάρυναν τα δημοσιονομικά στοιχεία του 1990- 93.

Η «δικαιολογία» είναι εξωφρενική και φαιδρή, συνάμα. Εάν ανακαλύπτεις «μαύρες τρύπες» και τις φανερώνεις, θα επιβαρύνεις τα στοιχεία ενός έτους - και τέρμα. Δηλαδή, κάθε χρόνο ανακάλυπταν «λαγούς» τα σαΐνια του Κων. Μητσοτάκη, από τότε που σχηματίστηκε η κυβέρνηση μέχρι και την πτώση της; Και πώς στην ευχή δεν «ξεσκεπάστηκαν» οι... ζαβολιές του ΠΑΣΟΚ νωρίτερα, επί κυβέρνησης Τζανετάκη, που σχηματίστηκε στις αρχές Ιουλίου του 1989 και της οποίας όλα - μα όλα - τα οικονομικά πόστα ανατέθηκαν σε στελέχη της ΝΔ;

Εξυπακούεται πως για τους καθαρόαιμους «φιλελέδες», πολλά στοιχεία της οικονομικής και κοινωνικής κυβερνητικής πολιτικής που ασκήθηκε το 1990 -1993 είναι, ούτως ή άλλως, «ψιλά γράμματα». Μπορεί και... χρυσά γράμματα, σε ένα ένδοξο κεφάλαιο ανένδοτου πολέμου εναντίον του «κρατισμού» και του «μεταπολιτευτικού λαϊκισμού».

Απολύθηκαν σε ένα βράδυ 8.000 εργαζόμενοι της ΕΑΣ; Δεν πείραζε, καλά έπαθαν στο κάτω - κάτω, διότι έπρεπε να τιμωρηθούν που το έριξαν στις κινητοποιήσεις, αντί να συνεργαστούν με την κυβέρνηση. Έχαναν τις δουλειές τους και άνθρωποι που δεν είχαν «βγει στο δρόμο» για κάτι; Δεν πείραζε, διότι προείχε ο στόχος του περιορισμού του κράτους, που θα έδινε ώθηση στις δυνάμεις της αγοράς, άρα στην οικονομία, άρα και στην απασχόληση.

Καταργήθηκε η επίσημη τιμή πώλησης καυσίμων και έγινε «το έλα να δεις», ή μάλλον το... «σκάσε και πλήρωνε πολύ παραπάνω»; Ούτε αυτό πείραζε. Διότι η αγορά έπρεπε να απελευθερωθεί. Και στο κάτω - κάτω, όπως έλεγε κι ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, κανείς δεν εμπόδιζε τους καταναλωτές να ψάξουν να βρουν τις φθηνότερες τιμές, κάνοντας υγιεινούς περιπάτους από τη μία συνοικία στην άλλη.

Θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά η «διαπλοκή» αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με χρηματοπιστωτικά παράγωγα, σε ποσοστό 20% (Ν. 042, ΦΕΚ 14/5/92); Ε, κακό ήταν αυτό; Ξυπνάτε, μόνο έτσι θα δουν άσπρη μέρα τα ταμεία (πολύ θα θέλαμε να ξέρουμε τι θα έλεγαν επ' αυτού οι «φιλελέδες», τώρα, δηλαδή σε εποχές κατά τις οποίες είναι πασίγνωστο πού οδήγησε η εν λόγω «αξιοποίηση» των αποθεματικών, την οποία λάνσαρε ο επίτιμος και επέκτεινε ο Κ. Σημίτης).

Θεσπίστηκαν μαθηματικοί νεολογισμοί του τύπου «0+ 0 = 14%», για να δικαιολογηθεί το «πάγωμα» των μισθών; Και πολύ ήταν που ο Κων. Μητσοτάκης υποβλήθηκε στον κόπο να εκπονήσει νέους αριθμητικούς κανόνες, για να παρηγορήσει τους μισθωτούς. Μεγάλη τους τιμή και σ' όποιον άρεσε.

Τα «αβγά έσπασαν» ηρωικώς, αλλά η ομελέτα... αγνοείται .

Όλα τα παραπάνω και κάμποσα ακόμη ήταν «τα αβγά που έπρεπε να σπάσουν», για να «γίνει η ομελέτα». Μια ομελέτα που υποτίθεται πως θα επέφερε κάποιο «συλλογικό καλό» (ακόμη και ο νεοφιλελευθερισμός ψάχνει ηθική και πολιτική νομιμοποίηση), με τον δικό του τρόπο. Με την πρόταξη των «θέλω» της αγοράς, με την επέκταση των ιδιωτικών κεφαλαίων σε τομείς που υπόσχονταν υψηλή κερδοφορία (ήταν και αυτή μια θεμελιώδης αποστολή των ιδιωτικοποιήσεων), με τη συμπίεση του εργατικού κόστους (τα διάφορα «0+0 = 14%»), με, με, με... Κι όλα αυτά τα «με» θα συνέθεταν, υποτίθεται, μια με- γάλη άνθιση των αριθμών, που κάποια στιγμή θα επέφερε και ευημερία ανθρώπων, πέραν των «ατσίδων» της οικονομικής ελίτ και των στελεχών τους.

Αντί όλων αυτών, τι συνέβη στην περίοδο 1990 - 1993; Πού πήγε... η ομελέτα, έστω κι εκείνη των αριθμών;

Δείκτης πρώτος: Ανάπτυξη. Αυτήν που θα κόμιζαν οι απελευθερωμένες δυνάμεις της αγοράς, κλπ, κλπ. Μια απλή επεξεργασία των επίσημων στοιχείων του ΥΠΕΘΟ καταδεικνύει ένα μεγαλοπρεπές «άνθρακες ο θησαυρός». Ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης στην περίοδο 1984 - 1989 ήταν 1,8%, μολονότι το 1986 «έκλεισε» με ένα πενιχρότατο 0,5% και το 1987 με αρνητικό πρόσημο, μείον 2,3%. Στα έτη 1990 - 1993 ο μέσος ετήσιος ρυθμός έπεσε στο 0,55%. Ειδικά κατά το 1993, επήλθε ύφεση του 1,6%.

Εν ολίγοις ο μεγάλος... απελευθερωτής των «αστείρευτων δημιουργικών δυνάμεων της αγοράς» παρέδωσε το 1993 μια οικονομία σε ύφεση, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά από το 1987 και για δεύτερη από το 1983. Τόσο «καλά»...

Δείκτης δεύτερος: Βιομηχανία - μεταποίηση. Έτσι, για να δούμε πως εξελίχθηκαν τα πράγματα στον πυρήνα της «πραγματικής οικονομίας».

Πότε με θετικό πρόσημο και πότε με αρνητικό κινήθηκε στη δεκαετία 1980 - 1989 το συνολικό προϊόν μεταποίησης. Οριακά αυξητικός (0,48%) ήταν ο μέσος ετήσιος ρυθμός κατά τη συγκεκριμένη περίοδο. Κατά πολύ καλύτερος εμφανίστηκε στη υπο- περίοδο 1988 - 1989, τη διετία που προηγήθηκε της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη. Τότε καταγράφηκαν ποσοστά αύξησης 4,5% και 2,2% αντίστοιχα.

Ε, ανέλαβε ο «μεγάλος απελευθερωτής» των δυνάμεων της αγοράς και μονιμοποιήθηκαν τα αρνητικά πρόσημα. Μείον 2,6% το 1990, μείον 0,8% το 1991, μείον 1,5% το 1992 και, για επίλογο, μείον 4,3% το 1993. Τα θετικά πρόσημα επέστρεψαν το 1994 (1,2%).

Δείκτης τρίτος: Ιδιωτικές ακαθάριστες επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου. Για να δούμε πόσο συγκινήθηκε η «ιδιωτική πρωτοβουλία» από την πολιτική ενός πρωθυπουργού που ορκιζόταν στο όνομά της.

Στα πρώτα πέντε χρόνια της δεκαετίας του 1980 η πορεία του συγκεκριμένου δείκτη ήταν διαρκώς πτωτική, κάτι που ίσως σχετίζεται και με τα συμπτώματα της διεθνούς οικονομικής κρίσης του 1979, της δεύτερης μεγάλης που βίωσε ο μεταπολεμικός κόσμος (προηγήθηκε εκείνη του 1973). Από το 1985 και έως το 1990 όμως, η ροή των πραγμάτων άλλαξε. Κατά το 1990 μάλιστα η αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων ιδιωτικού κεφαλαίου έφθασε στο εκπληκτικό 14, 7%, ποσοστό που είχε να... φανεί από το 1977.

Η συνέχεια όμως επεφύλαξε μια μεγάλη «βουτιά» το 1991, της τάξης του μείον 10,4% και άλλες δυο στη διετία 1992- 93. Μείον 2,2% και 2,6%. «Τζίφος», δηλαδή, και σ' αυτό το πεδίο. Το «συν» επέστρεψε το 1994 (2,6%).

Δείκτης τέταρτος: Απασχόληση. Ωραία, το αφομοιώσαμε το δόγμα: Ας «πάνε να πνιγούν» όσοι εργαζόμενοι είναι (προορισμένοι) να πνιγούν, αλλά για τους ικανούς και τους άξιους οι ευκαιρίες για δουλειά θα πληθύνουν, με την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Φαίνεται όμως πως κάτι δεν πήγε καλά με την «κοινωνικά ευεργετική» διάσταση αυτών των συνταγών, επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη. Είδαμε ήδη την αναπτυξιακή - βιομηχανική «αποτελμάτωση» της εποχής, οπότε είναι μάλλον περιττές οι πολυδαίδαλες αναζητήσεις εξηγήσεων.

Σύμφωνα με την έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΣΥΕ, ο Κων. Μητσοτάκη παρέλαβε την ανεργία στο 7,5% το 1989 και την έφερε στο 9,7% το 1993. Δεν ήταν μόνο οδυνηρή, την εποχή εκείνη, μια αύξηση άνω των δυο μονάδων, σε τόσο χρόνο. Ήταν και ασυνήθιστη.

Παράδειγμα: Στην επταετία 1983 - 1989 το επίσημο ποσοστό ανεργίας υπερέβη μόνο μία φορά το 8% (1984, 8,1%) και ήταν μίνιμουμ 7,4% (1986, 1987). Κατέβηκε στο 7% τον πρώτο χρόνο μητσοτακικής διακυβέρνησης, το 1990, αλλά στη συνέχεια πήρε την πάνω βόλτα: 7,7% το 1991, 8,7% το 1992, 9,7% το 1993. Θα ανέβαινε πάλι κατά μία ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα έπειτα από μια πενταετία, το 1998 (10,8%).

Σε απόλυτους αριθμούς: το 1989 οι άνεργοι ήταν, επισήμως, 296 χιλιάδες κι έπειτα από 3,5 έτη κυριαρχίας των... θαυματουργών δυνάμεων της νεοφιλελεύθερης «δημιουργικότητας» έφθασαν τις 398,2 χιλιάδες.

Επιλέξαμε τέσσερα (*) «θαύματα» της εποχής Μητσοτάκη τα οποία, μαζί με τα προαναφερθέντα δημοσιονομικά, θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα ωραίο «Top - 5». Με μεγάλη ευκολία θα μπορούσαμε να επιλέξουμε άλλα τρία, τέσσερα ή πέντε. Τα συμπεράσματα θα ήταν ανάλογα, παραπλήσια ή ταυτόσημα.

Όπως είδαμε, η γενική επιδείνωση έφθασε στο απροχώρητο το 1993 (ύφεση, υψηλή ανεργία, βιομηχανική καθίζηση, τρομακτική αύξηση του δημόσιου χρέους κλπ). Δηλαδή όχι όταν άρχιζε, αλλά όταν είχε ήδη προχωρήσει αρκετά η ετεροχρονισμένη ελληνική βερσιόν της «θατσερικής αντεπανάστασης». Και μόνη αυτή η παρατήρηση επαρκεί για να ακυρώσει τον παντελώς αστήρικτο, σχεδόν «θεολογικό» ισχυρισμό, ότι ο Κων. Μητσοτάκης θα είχε «βελτιώσει την οικονομία» (φυσικά με αυτόν τον όρο καθένας εννοεί ό,τι θέλει), εάν είχε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του.

Τα παραμύθια κράτησαν πολλά χρόνια, νισάφι πια... Κι αν κάποιος θέλει να προβάλλει αντίλογο, ευχαρίστως να τον ακούσουμε. Θα του ζητούσαμε απλώς να αρχίσει από μία απόπειρα δικής του απάντησης στο (ρητορικό) ερώτημα που θέσαμε: Καλά με τον θαυμασμό για όσους «τολμούν» να «σπάσουν αβγά». Η...ομελέτα όμως ποια ήταν; Ποιοι τη γεύθηκαν;

ΥΓ: (*) Παραθέσαμε επίσημα στατιστικά στοιχεία και αποτελέσματα επεξεργασιών τους. Ο αναγνώστης μπορεί να δει αυτά τα στοιχεία συγκεντρωμένα, σε πίνακες, στο βιβλίο του καθηγητή Χρυσάφη Ι. Ιορδάνογλου «Η Ελληνική Οικονομία στη 'Μακρά Διάρκεια' 1954 - 2005» (εκδόσεις «Πόλις», 2008). Τα στοιχεία για το προϊόν της Μεταποίησης δημοσιεύονται σε πίνακα, στις σελίδας 179 -180. Για τις ακαθάριστες ιδιωτικές επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου, στις σελ. 94 - 95. Για την έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΣΥΕ, στις σελ. 113- 114.

*Πηγή: www.kommon.gr

Συμπεράσματα.

1ο. Όλοι οι Πρωθυπουργοί καταλάβαιναν ότι αυτά πού απαιτούν οι ξένοι θα είναι επιζήμια, καταστροφικά στην εθνική οικονομία και στους πολίτες . Αλλά και στην πολιτική καριέρα των ιδίων και της υστεροφημίας τους.

Παρόλα αυτά συναίνεσαν στην ολοκληρωτική μεταφορά της Ελληνικής εξουσίας στην Γερμανία.

Αυτό συνέφερε στην ντόπια πλουτοκρατία. Μικρότεροι μισθοί και δικαιώματα για τους εργαζόμενους κλπ.

2ο. Η Ελλάδα πάντα ήταν ημιανεξάρτητη, αλλά κάποια χρονικά διαστήματα ανάλογα με το διεθνές πολιτικό-οικονομικό-στρατιωτικό περιβάλλον μας μετατρέπανε σε καθεστώς αποικίας μέχρι να εναρμονίσουν την ελληνική οικονομία σε παράρτημα, σε γρανάζι των δικών τους συμφερόντων, εδώ μεγάλο ρόλο παίζουν τα χρέη και οι ιδιωτικοποιήσεις.

Η στάση των πολιτικών κομμάτων απέναντι στα χρέη και στις ιδιωτικοποιήσεις είναι καθοριστική, για ποιανού τα συμφέροντα δουλεύουν.

3ο. Την απίστευτη πνευματική αποχαύνωση ενός ολόκληρου λαού και την επιμονή του να θέλει να ψηφίζει φιλοευρωπαϊκά κόμματα πού τον οδηγούν στην καταστροφή του, δεν νομίζω να έχει συμβεί ξανά στην ελληνική ιστορία, αυτή η ευκολία υποταγής στους ξένους.

Κλείνω με τον Ανδρέα Παπανδρέου πού έκλεινε πονηρά το μάτι στους επόμενους παπατζήδες-πρωθυπουργούς ,έλεγε όμως πολλές αλήθειες.

« Η ουσία του ελληνικού προβλήματος είναι απλή.

Η πατρίδα μας είναι χώρα υπό κατοχή. Και η κατοχή είναι αμερικανική. Μόνο οι στολές και η γλώσσα είναι ελληνικές. Και λύση του ελληνικού προβλήματος δεν υπάρχει καμία στο πολιτικό επίπεδο. Η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα φτάσει χωρίς την πραγματική , την ουσιαστική, τη χωρίς όρους απελευθέρωσή της από τα δεσμά πού χάλκευσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας. Γι' αυτό ο αγώνας μας είναι εθνικοαπελευθερωτικός. »

Στις σημερινές συνθήκες, βάλτε σε δεύτερο ρόλο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και προσθέστε σε πρώτο ρόλο τον γερμανικό ιμπεριαλισμό σε στενή συνεργασία με την ντόπια ελίτ όπως αναδιαμορφώνεται από την συνεχή επιθετικότητα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.