ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν. Είμαι σίγουρος όμως ότι για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν.

Georg Christoph Lichtenberg, 1742-1799, Γερμανός γνωμικογράφος

Παρά την πρόοδο των κοινωνιών μας στον τομέα της επιστήμης,

στην αφθονία αγαθών καί στην εμφάνιση καινούργιων χαρακτηριστικών στην οικονομία όπως μονοπώλια (τέλη του 19ου-αρχές του 20ου αιώνα),πολυεθνικές, μερικά βασικά πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στους αιώνες μέχρι τις μέρες μας.

Η εξαπάτηση των πολιτικών [1], η ταξική πάλη * μέσα στην κάθε χώρα[2] καί η ληστρική ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση της πλειοψηφίας των χωρών του πλανήτη.[3]

Μια χούφτα κράτη λυμαίνονται όλο τον υπόλοιπο πλανήτη.

* «Όταν οι όροι της παραγωγής, όπως αυτοί υπάρχουν σε οποιαδήποτε εποχή, ελέγχονται από μια ορισμένη ομάδα (όταν, όπως στη μεγάλη πλειονότητα των τέτοιων περιπτώσεων, υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής) τότε έχουμε μια ταξική κοινωνία, και οι τάξεις ορίζονται με βάση τη σχέση τους προς τα μέσα παραγωγής και την παραγωγική εργασία, και τη σχέση της μιας τάξης προς την άλλη» G.E.M de Ste Croix. Ο ταξικός αγώνας στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο.

Ας πάμε πίσω στον χρόνο στο 1853 διαβάζοντας διάφορα αποσπάσματα από τα σύντομα κείμενα <<Ή Εταιρεία τών 'Ανατολικών 'Ινδιών.>> και << Ή βρετανική κυριαρχία στήν 'Ινδία. >> Τού Κάρλ Μάρξ.

Να τι λέει για την εξαπάτηση των πολιτικών και το όφελος τους, για να μην νομίζουμε ότι είναι σύγχρονο φαινόμενο, βλέπε πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα .[1]

-ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

περνούν ένα ένα, ή συζήτηση σπανίως προσφέρει

κάτι αξιοπρόσεκτο, έκτός άπό τήν ασυνέπεια τών λεγάμενων

Μεταρρυθμιστών τής Ινδίας. 'Υπάρχει, γιά παράδειγμα,

ό καλός μου βουλευτής Λόρδος Jocelyn πού

εχει κάνει στόχο τής πολιτικής ζωής του νά καταγγέλλει

κατά καιρούς τις αδικίες στήν 'Ινδία καί τήν κακοδιοίκηση

τής Εταιρείας τών 'Ανατολικών Ινδιών. Ποιά

νομίζετε ότι ήταν ή τροπολογία πού κατέθεσε ; Νά δοθεί

στήν Εταιρεία τών Ανατολικών 'Ινδιών άδεια δέκα

ετών. Εύτυχώς, δέν έπεισε κανέναν άλλον έκτός άπό

τόν εαυτό του. Υπάρχει καί ένας άλλος έπαγγελμα-

τίας « Μεταρρυθμιστής » , ό κ. Joseph Hume, ό όποίος

στή διάρκεια τού μακρού κοινοβουλευτικού του βίου

έχει καταφέρει νά μετατρέψει τήν ίδια τήν αντιπολίτευση,

με έναν ιδιαίτερο τρόπο, σέ συμπολίτευση τού Υπουργείου.

-Τήν ισχύ πού άπέκτησε ή Εταιρεία τών 'Ανατολικών

'Ινδιών δωροδωκώντας τήν κυβέρνηση, όπως καί

ή Τράπεζα τής 'Αγγλίας, ηταν υποχρεωμένη νά τή διατηρήσει

δωροδοκώντας ξανά, άκριβώς όπως καί ή Τράπεζα

της Αγγλίας. Κάθε φορά πού έληγε τό μονοπώλιό

της, μπορούσε νά πετύχει τήν άνανέωση τής Χάρτας

της μόνον έφόσον πρόσφερε νέα δάνεια καί καινούργια

δώρα στήν κυβέρνηση.

-Πολύ νωρίς, άπό τό 1693

κιόλας, φάνηκε άπό κοινοβουλευτικούς ελέγχους ότι οί

ετήσιες δαπάνες τής Εταιρείας τών Ανατολικών 'Ινδιών,

πού έντάσσονταν στήν κατηγορία τών « δώρων »

σέ άνθρώπους τής εξουσίας, οί όποιες σπανίως ξεπερ-

νούσαν τό ποσό τών 1.200 λιρών στερλινών πριν άπό

τήν επανάσταση, έφταναν τό υψος τών 90.000 λιρών.

Ό Δούκας τοΰ Λήντς διώχτηκε γιά δωροδοκία 5.000

λιρών καί ό ίδιος ο ενάρετος Βασιλεύς καταδικάστηκε

γιατί τσέπωσε 10.000 λίρες.

Καί ένα απόσπασμα τού Δημοσθένη προς τούς Αθηναίους: Οι ελληνικές πόλεις νοσούν.

Στρέψτε το βλέμμα προς τους σημερινούς πολιτικούς: άλλοι από φτωχοί έγιναν πάμπλουτοι, άλλοι από άσημοι χόρτασαν τιμές, ορισμένοι έφτιαξαν σπίτια δίπλα στα οποία τα δημόσια οικοδομήματα είναι πιο σεμνά, κι όσο ο πλούτος της πόλης ελαττωνόταν, τόσο ο δικός τους αύξανε(...)

Ας δούμε τώρα μερικά προφητικά αποσπάσματα, πού εδώ μπερδευόμαστε,

αν ο συγγραφέας (Κάρλ Μάρξ) μιλάει γιά την Ινδία, Περσία ή γιά την Ελλάδα από ιδρύσεως της έως σήμερα.[3]

-Αφού πρώτα οι Βρετανοί εισβολείς πάτησαν τό πόδι

τους στήν 'Ινδία καί αποφάσισαν νά τό κρατήσουν εκεί,

δέν τούς έμενε καμιά άλλη έναλλακτική λύση άπό τό

νά συντρίψουν τήν εξουσία τών ντόπιων πριγκίπων είτε

μέ τή βία είτε μέ ίντριγκες. 'Έχοντας μπεί σέ μιά θέση

απέναντι στούς ντόπιους άρχοντες άνάλογη μέ εκείνη

τών άρχαίων Ρωμαίων απέναντι στούς συμμάχους τους,

ακολούθησαν τά χνάρια τής ρωμαϊκής πολιτικής. «Ηταν το σύστημα »,

λέει ενας 'Άγγλος συγγραφέας, « νά

παχαίνεις σάν τό βόδι τούς συμμάχους σου μέχρις ότου

νά άξίζει τόν κόπο νά τούς κατασπαράξεις ». 'Έχοντας

νικήσει τούς συμμάχους της μέ τόν τρόπο τής άρχαίας

Ρώμης, ή Εταιρεία τών Ανατολικών 'Ινδιών, στή συνέχεια,

τούς έκτέλεσε μέ τόν μοντέρνο τρόπο τής Change

Alley **. Γιά νά ξεφορτωθούν τις υποχρεώσεις πού είχαν

συνάψει μέ τήν Εταιρεία, οί ντόπιοι πρίγκιπες άναγκάστηκαν νά

δανειστούν τεράστια ποσά μέ τοκογλυφικό

τόκο άπό τούς 'Εγγλέζους. "Οταν άποκορυφωνόταν τό

μπλέξιμό τους, ό δανειστής γινόταν άμείλικτος, « έστριβε

τή βίδα » καί οι πρίγκιπες υποχρεώνονταν είτε

νά παραχωρήσουν φιλικά τά εδάφη τους στήν Εταιρεία

είτε νά ξεκινήσουν πόλεμο- νά γίνουν, στή μία περίπτωση,

συνταξιούχοι τών σφετεριστών τους ή, στήν άλλη,

νά άνατραπούν σάν προδότες.

** Ή Change Alley είναι μιά άλέα, ενας δρομάκος στό Λονδίνο,

με πολλές τράπεζες καί γραφεία τοκογλύφων, πού ηταν τότε διάσημος

γιά τις κάθε είδους συναλλαγές καί τά κερδοσκοπικά κόλπα πού γίνονταν εκεί.

-'Όσον αφορά τά ντόπια κράτη, αυτά έχουν πάψει ουσιαστικά

νά υπάρχουν άπό τή στιγμή πού δίνουν φόρο ύποτελείας ή είναι

προτεκτοράτα τής Εταιρείας. Έάν μοιράσετε

τό εισόδημα μιας χώρας ανάμεσα σέ δύο κυβερνήσεις,

τό μόνο σίγουρο είναι ότι θά χαντακώσετε τά

οικονομικά τής μίας καί τή διοίκηση καί τών δύο. Μέ

τό παρόν σύστημα, τά ντόπια κράτη συνθλίβονται κάτω

άπό τόν διπλό βραχνά τής δικής τους ντόπιας διοίκησης

άπό τή μιά, καί τού φόρου υποτελείας καί τών υπέρμετρων

στρατιωτικών δαπανών άπό τήν άλλη, πού τούς

εχει έπιβάλει ή Εταιρεία. Οι όροι μέ τούς όποίους τούς

έχει έπιτραπεί νά διατηρούν μιά φαινομενική άνεξαρτησία είναι ταυτόχρονα καί οί όροι μιας διαρκούς παρακμής καί μιας άκρας άδυναμίας βελτίωσης τής κατάστασης.

-Οί Βρετανοί ήταν οί πρώτοι κατακτητές που ηταν ανώτεροι καί συνεπώς

άτρωτοι στον ινδικό πολιτισμό. Τόν κατέστρεψαν

συντρίβοντας τις ντόπιες κοινότητες, ξεριζώνοντας τήν

ντόπια βιομηχανία και ισοπεδώνοντας ο,τι ήταν μεγάλο

καί υψηλό στήν ντόπια κοινωνία. Οί ιστορικές σελίδες

τής κυριαρχίας τους στήν 'Ινδία δέν άναφέρουν σχεδόν

τίποτε άλλο έξω άπό αυτή τήν καταστροφή.

-Η ΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΕΜΟΥ κατά τής Περσίας άπό τήν

Αγγλία, ή μάλλον άπό τήν Εταιρεία τών Ανατολικών

'Ινδιών, είναι άλλο ενα άπό τά πανούργα καί

τολμηρά χτυπήματα τής άγγλικής διπλωματίας στήν

Άσία, χάρη στά όποια ή Αγγλία έπεξέτεινε τις κτήσεις

της σ' αυτή τήν ήπειρο. Μόλις ή Εταιρεία ρίξει ενα

λάγνο βλέμμα σέ όποιοδήποτε άνεξάρτητο κυρίαρχο

κράτος η σε όποιαδήποτε περιοχή τής όποίας οί πολιτικοί

καί εμπορικοί πόροι ή τό χρυσάφι καί οί πολύτιμοι

λίθοι έχουν εκτιμηθεί ιδιαιτέρως, τό θύμα κατηγορείται ότι έχει

παραβιάσει τήν τάδε ή τή δείνα πραγματική

ή φανταστική συμφωνία, ότι έχει καταπατήσει

κάποια υπόσχεση ή κάποιον φανταστικό περιοριστικό

όρο, ότι διέπραξε κάποιο νεφελώδες άδίκημα καί άμέσως κηρύσσεται πόλεμος...

Καί όσο αφορά την Ταξική πάλη [2] ίσχύει πάλι το απόσπασμα

πού αναφέρεται στο σύστημα νά

παχαίνεις σάν τό βόδι τούς συμμάχους σου (εδώ βάλτε ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας) μέσω σύγχρονων τοκογλυφικών και κερδοσκοπικών κόλπων μέχρις ότου

νά άξίζει τόν κόπο νά τούς κατασπαράξεις .

Αποβλακώνοντας,αποπροσανατολίζοντας και κυρίως διαιρώντας την κοινωνία.

Στό πρώτο απόσπασμα, αντί γιά τους ντόπιους πριγκίπες μπορούμε να βάλουμε ένα μέρος Έλλήνων πολιτικών-τραπεζιτικών κλπ.

Στό δεύτερο απόσπασμα μας λέει: ότι τα ντόπια κράτη, αυτά έχουν πάψει ουσιαστικά

νά υπάρχουν άπό τή στιγμή πού δίνουν φόρο ύποτελείας (βλέπε αποπληρωμή δανείων και ανακεφαλοποιήσεις τραπεζών) ή είναι

προτεκτοράτα (βλέπε τα νομοθετήματα της Ελληνικής βουλής, πού μέσω αυτών όλη η εξουσία έχει περάσει στα χέρια των ξένων ).

Στο ίδιο απόσπασμα ξαναδιαβάζουμε, Οι όροι μέ τούς όποίους τούς

έχει έπιτραπεί νά διατηρούν μιά φαινομενική άνεξαρτησία (βλέπε σκληρές διαπραγματεύσεις και ισοδύναμα μέτρα) είναι ταυτόχρονα καί οί όροι μιας διαρκούς παρακμής καί μιας άκρας άδυναμίας βελτίωσης τής κατάστασης.(μόλις το 2034 η Ελλάδα θα επιστρέψει σε επίπεδα προ κρίσης. αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην έκθεση για το 2015 της εταιρείας Prognos AG, με έδρα τη Βασιλεία της Ελβετίας.Αν η χώρα παραμείνει στο ευρώ. Πρόκειται δηλαδή για ομολογίες του στρατοπέδου των διεθνών τοκογλύφων.)

Στο τρίτο απόσπασμα διαβάζουμε :ξεριζώνοντας τήν

ντόπια βιομηχανία,αυτό πού γίνεται και εδώ , με μεγάλη ένταση κατόπιν της επιβολής των κάπιταλ κοντρόλ(capital control).

Συνεχίζει με το: Οί ιστορικές σελίδες

τής κυριαρχίας τους στήν 'Ινδία δέν άναφέρουν σχεδόν

τίποτε άλλο έξω άπό αυτή τήν καταστροφή.

Πιστεύει κανείς ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος γιά την Ελλάδα τού ευρώ καί της ΕΟΚ, θα αναφέρουν τίποτα άλλο εκτός από την καταστροφή της;

Και τέλος στο τελευταίο απόσπασμα ο Συγγραφέας μας λέει, ότι θα λεηλατήσουν και θα <<βουτήξουν>> όλο τον πλούτο της Ελλάδας. Ιδιωτικό μέσω φόρων καί δημόσιο μέσω ΤΑΙΠΕΔ, έτσι θα στερηθεί μελλοντικών εσόδων το δημόσιο.

Εν κατακλείδι, Η βαρυχειμωνιά από εδώ και πέρα θα αρχίσει.

4 Νοεμβρίου 2015.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μας έχουν κατακλύσει τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης με δηλώσεις διαφόρων στελεχών για το αν κάποιος είναι πιο αριστερός από τον άλλο, αν θα βάλουμε αριστερόμετρο, για την δημιουργία κεντροαριστεράς και άλλα ευτράπελα.

Τι είναι αριστερά ;

Για τον Τάσο Κουράκη (βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας) η αριστερά είναι: επιλογή στην πλευρά των αδυνάτων και εναντίωση στην άνιση κατανομή, της εξουσίας, της ιδιοκτησίας και του κοινωνικού πλούτου. Υπεράσπιση της διαφορετικότητας, των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, του φυσικού περιβάλλοντος. Είναι η αρχή, το Είναι, το γενικό ΠΛΑΙΣΙΟ.

Αριστερά, Κινήματα, Κόμμα και Κυβέρνηση είναι έννοιες πού δεν είναι ταυτόσημες.

Και καταλήγει στο Τέλος η κυβέρνηση της Αριστεράς έχοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης θέτει προτεραιότητες, υλοποιεί το πρόγραμμα του κόμματος με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που λαμβάνει υπόψη τους συσχετισμούς όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στο διεθνές επίπεδο, υπολογίζει με ρεαλισμό τις συμμαχίες και τις χτίζει σε όλα τα επίπεδα. Μ' άλλα λόγια κινείται στη σφαίρα που πραγματικού και όχι στο επίπεδο του επιθυμητού. Η διακυβέρνηση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει ετεροχρονισμούς, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Ενίοτε και συνθηκολογήσεις μετά από ήττες (όπως η πρόσφατη συμφωνία μετά την ήττα κατά τις διαπραγματεύσεις). Είναι η ανάληψη ευθύνης σε επίπεδο κοινωνίας, μέσα σε συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων, των επιλογών εκείνων που θα ανοίγουν το δρόμο για το όραμα της Αριστεράς.

- Είναι λάθος να αξιολογείται το έργο της διακυβέρνησης - σε περιορισμένο χρονικό διάστημα...

- Γι' αυτό δεν κατηγορώ τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που έχουν σήμερα διαφορετική στάση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Υπηρετούν όντως την Αριστερά. Όχι όμως και την Κυβέρνηση της Αριστεράς. Το ΑΝ αυτή η κυβερνητική πολιτική είναι η εφαρμοσμένη Αριστερά, ή μετάλλαξη και αλλοίωσή της, είναι ένα θέμα που θα κριθεί. Ως τότε να κάνουμε τη διάκριση των εννοιών, αλλάζοντας όπου χρειάζεται, παραμένοντας αθεράπευτα ίδιοι.

Τι βλέπουμε εδώ ; Την ιδεολογία της παρακμής. Ας το δούμε λίγο -λίγο .

Όλοι συμφωνούμε για την επιλογή στην πλευρά των αδυνάτων κλπ.

Το θέμα είναι πρακτικά πως επιτυγχάνεται αυτό. Πρώτα και κύρια

σε μία μικρή χώρα με την αποτίναξη του ξενικού ζυγού . Ποιός είναι ο ξενικός ζυγός;

Το Ευρώ η ΕΟΚ και οι κανονισμοί πού την διέπουν. Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ προς αυτή την κατεύθυνση; Απολύτως τίποτα ,δεν είχε κανένα πρόγραμμα. Έτρεφε ψευδαισθήσεις; ή υπήρχε καί υπάρχει κάτι χειρότερο; Θα μπορούσε στο δημοψήφισμα να ρωτήσει τον λαό αν εγκρίνει την έξοδο από το ΕΥΡΩ και την ΕΟΚ, δεν το έκανε. Μην ξεχνάμε υπουργούς πού όταν ακούν έξοδο από το ΕΥΡΩ τους <<σηκώνεται>> η τρίχα.

Ας το συλλογιστεί ο καθένας μας.

Συμπέρασμα των ανωτέρω, δεν υπήρξε ήττα γιατί δεν υπήρξε μάχη. Τι γινόταν τότε θα ρωτήσει κάποιος τόσους μήνες; Παρακλήσεις θάλεγα για να αφαιρεθούν τα χτυπητά αντιλαϊκά μέτρα για τα μάτια της κοινής γνώμης. Τι κυβέρνηση της αριστεράς είμαστε άλλωστε;

Ανέλαβε η αριστερά να εφαρμόσει ένα σκληρότατο αντιλαϊκό μνημόνιο και να εμβαθύνει τις σχέσεις εξάρτησης για να γίνουμε επίσημα αποικία χρέους.

Μας λέει ο υπουργός μας δηλαδή ότι θα σας αλλάξουμε τα φώτα γιατί αυτό είναι τακτικός ελιγμός κατόπιν συνθηκολόγησης.

Ετσι έχουμε ένα κόμμα και με τους ιμπεριαλιστές (πιστό όργανό τους ) αλλά και με τον λαό αυτό όμως το δεύτερο όποτε το επιτρέψουν οι συσχετισμοί ( πάρτ το αυγό καί κούρεψτο ).

Πού καταλήγουμε; σε κοινωνίες παρακμής οι λέξεις χάνουν την σημασία τους και τα πάντα σε τελική ανάλυση είναι σε ευθεία αναλογία με το πάχος της τσέπης τους και της θέσης τους.

Τέσσερα ποιήματα που αφορούν την σημερινή Ελλάδα από τον Καβάφη, τον Βάρναλη, τον Παλαμά και τον Σουρή.

Κωνσταντίνος Καβάφης «Περιμένοντας τους Βαρβάρους»

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;

Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,

και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη

στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί

τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε

για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί

τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

- Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν

σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·

γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,

και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·

γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια

μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·

και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα

να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·

κι αυτοί βαρυούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.

- Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία

κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' η πλατέες,

κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,

και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ

Η τραγικότητα του ξεπεσμένου ηθικά και ψυχικά ανθρώπου, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι η ύπαρξή του είναι ανώφελη, γι' αυτό και είναι πρόθυμος να υποταχτεί και να παραδοθεί στον ισχυρό, θεωρώντας τον ως τη μόνη ελπίδα σωτηρίας του.

(https://www.odyssey.com.cy/main/default.aspx?tabID=145&itemID=1818&mid=1425)

Μια κοινωνία σε αδιέξοδο γιατί έχει ήδη πεθάνει, αλλά η ανάγκη να συνεχίσει να υπάρχει με οποιονδήποτε τρόπο οδηγεί στην αναζήτηση πρόχειρης και γρήγορης λύσης, οποιασδήποτε λύσης...

Ταυτόχρονα και μία γερή υπενθύμιση, πως οι λύσεις δεν μπορεί ποτέ να είναι εξωτερικές, δηλαδή άσχετες με τα γνωρίσματα και τα χαρακτηριστικά του ίδιου του προβλήματος, οι λύσεις και οι αλλαγές είναι απαραίτητο να αναζητηθούν εντός των τειχών, από δυνάμεις εσώτερες, από τα ίδια τα αποθέματα της κοινωνίας. Μοιάζουν λίγοι αυτοί οι βάρβαροι σαν τον από μηχανής θεό που ένας μοιρολάτρης και αποχαυνωμένος λαός αναμένει να δώσει λύση μαγική (θαύμα: δηλαδή απίθανο..) και μέσα από μια απλή αλλαγή φρουράς να γεννηθεί νέα ελπίδα πως κάτι θ αλλάξει. Ψευδαίσθηση λοιπόν, αυταπάτη, απλή παράταση στον επερχόμενο θάνατο.

Κ' έπειτα το τελευταίο δίστιχο, αυτό το τόσο παροιμιώδες και αφομοιωμένο πλέον στην καθημερινή γλώσσα με άπειρες παραλλαγές: ... Και τώρα, τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.. Με άλλα λόγια: και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς ψευδαισθήσεις, πώς θα αντιμετωπίσουμε την συνειδητοποίηση της ίδιας μας τής ασημαντότητας, της ανυπαρξίας; Γιατί βεβαίως η παρουσία των βαρβάρων ακόμη και ως απειλή δίνει αξία στον απειλούμενο, τον διατηρεί ζωντανό, τον υποχρεώνει σε μία κάποια αντίδραση. Μα είμαστε τόσο ασήμαντοι πια, που ούτε και οι βάρβαροι (που θαμπώνονται από τα μπιχλιμπίδια), δεν μας καταδέχονται;

https://tasakos.com/2015/01/13/μέρος-δεύτερο-κωνσταντίνος-καβάφης-τ/

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ

Mες την υπόγεια την ταβέρνα,

μες σε καπνούς και σε βρισές

(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)

όλ' η παρέα πίναμ' εψές·

εψές, σαν όλα τα βραδάκια,

να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο

και κάπου εφτυούσε καταγής.

Ω! πόσο βάσανο μεγάλο

το βάσανο είναι της ζωής!

Όσο κι ο νους να τυραννιέται,

άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα

και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!

Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,

γαρούφαλα του δειλινού,

λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,

χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα

παράλυτος, ίδιο στοιχειό·

τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα

στο σπίτι λυώνει από χτικιό·

στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη

κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!

― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!

― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!

Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα

δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα

πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.

Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα

όπου μας έβρει μας πατεί.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Το ποίημα περιγράφει την αθλιότητα της ζωής των μοιραίων, δηλαδή των ανθρώπων εκείνων που έχουν αποδεχτεί την άσχημη μοίρα τους και δεν κάνουν τίποτα για να την αλλάξουν...

Στην πέμπτη ενότητα οι μοιραίοι προσπαθούν να βρουν την αιτία της δυστυχίας τους. Προτείνουν διάφορες αιτιολογίες, αλλά καμιά δεν τους ικανοποιεί. Κανένας δεν έχει ασχοληθεί με το πρόβλημά τους και κανένας δεν έχει μιλήσει για απόδοση ευθυνών.

Μην μπορώντας λοιπόν οι μοιραίοι να βρουν την αιτία για την οποία βασανίζονται τόσο από τη ζωή, σκύβουν μοιρολατρικά το κεφάλι τους στη γη και αφήνουν τον κάθε δυνατό να τους πατά σαν σκουλήκια και να μην τους υπολογίζει. Το μόνο που κάνουν είναι να περιμένουν δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι να γίνει "κάποιο θαύμα" που θα τους σώσει.

Επειδή όμως τα θαύματα δε γίνονται, δεν πρόκειται ποτέ να γλιτώσουν από τη δυστυχία και τα βάσανά τους. Ο ποιητής διαπιστώνει ότι πρόκειται για ανθρώπους δειλούς, που δεν έχουν καθόλου αποφασίσει να ξεφύγουν από τη μοίρα τους. Στόχος του βασικά είναι να τους κάνει να ξυπνήσουν, να συνειδητοποιήσουν επιτέλους την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και να επιχειρήσουν μια κοινωνική επανάσταση, που θα τους οδηγήσει στη σωτηρία.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ

Οι άνθρωποι πρέπει να αγωνίζονται και να προσπαθούν να αλλάξουν τη ζωή τους, αντιδρώντας απέναντι στις κοινωνικές αδικίες και την κοινωνική ανισότητα. Η μοιρολατρία και η παθητική στάση δε βοηθάει στην επίλυση των προβλημάτων της ζωής. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που φτιάχνουν τη μοίρα τους, γι' αυτό και πρέπει μόνοι τους να αφυπνιστούν και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

https://www.odyssey.com.cy/main/default.aspx?tabID=145&itemID=1814&mid=1423

Γύριζε (1908)

Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,

ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,

ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.

Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.

Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους

κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.

Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,

ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,

κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,

τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.

Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,

καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.

λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι

κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!

Κωστής Παλαμάς.

Το παραπάνω ποίημα γράφτηκε το 1908 από τον Κωστή Παλαμά, όπου περιγράφει με δραματικό τρόπο την απόγνωση του για την κατάντια της χώρας.

Στην αρχή του 20ου αιώνα, η Ελλάδα ήταν μια χώρα χρεοκοπημένη, ταπεινωμένη και διαλυμένη οικονομικά και κοινωνικά. Μόλις στεκόταν στα πόδια της με την οικονομική "βοήθεια"-με το αζημίωτο φυσικά- των ξένων, στους οποίους είχε ουσιαστικά εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία. Ανίκανοι πολιτικοί ηγέτες κι ένας ταλαιπωρημένος λαός, που πολιτικάντηδες δημαγωγοί εύκολα τον έσερναν από τη μύτη- συνέθεταν ένα ζοφερό σκηνικό.

Έπειτα θα ακολουθούσαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913) ...

Το ποίημα αυτό ο Γ.Σουρής το έγραψε κατά τη χρεοκοπία του 1893, επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη. Kι ομως μετά από τόσα χρόνια...παραμένει επίκαιρο!

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό»

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ' όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει

στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Πάλι για τον Τσουμάκα.

(Είναι η Οικονομία, όχι το νόμισμα, ηλίθιε!- 19 Αυγ. 2015)

Η φασαρία γίνεται στην ουσία του άρθρου του Guardian πού λέει: Tα πραγματικά μαθήματα της Ιστορίας, τα οποία φαίνεται ότι το Πεκίνο αντιλαμβάνεται καλύτερα από την Αθήνα, είναι ότι οφείλει κανείς να προσαρμόζει το νόμισμά του στις ανάγκες της οικονομίας του...

Εδώ διαφωνεί σφόδρα ο Τσουμάκας γιατί άλλο η Κίνα και άλλο η Ελλάδα.

Η Κίνα είναι μία υπερδύναμη ενώ η Ελλάδα μία μικρή εισαγωγική χώρα.

Μας λέει (η Ελλάδα έχει εισαγωγική οικονομία δυσανάλογη σε σχέση με τη Κίνα) και εμείς θα συμπληρώναμε όσο περισσότερο μένουμε μέσα στην ΕΟΚ τόσο περισσότερο εισαγωγική χώρα θα γινόμαστε.

(Η Κίνα διαθέτει πλουτοπαραγωγικούς πόρους δυσανάλογους σε όγκο και δυνατότητες για παραγωγές και εξαγωγές.) Ενώ εμείς αυτούς τους πόρους που έχουμε, επειδή δεν είναι τόσοι πολλοί, τους έχουμε αφήσει να τους εκμεταλλεύονται άλλοι.

Κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει όμως ότι είναι λάθος πρώτου μεγέθους, η Ελλάδα επιστρέφοντας στο εθνικό νόμισμα να προωθήσει τις εξαγωγές με υποτιμήσεις.

Αυτό έχει νόημα μόνο σε συναλλαγματικό πόλεμο. Η για να κερδίσουμε κάποιο αναγκαίο χρονικό διάστημα.

Αντίθετα αυτά πού μετράνε είναι η καινοτομία, η παραγωγικότητα κλπ.

Μεταξύ άλλων στο άρθρο του γράφει τα παρακάτω:

Όπως για τη πρωτοφανή δήλωση των κινέζων αξιωματούχων προς τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι με την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη δεν έχουν συμφέρον για να προωθήσουν οικονομικές συναλλαγές με την Ελλάδα.

Από την Καθημερινή διαβάζουμε τον λόγο πού η Κίνα δεν θέλει την έξοδο της Ελλάδας από το ΕΥΡΩ και την ΕΟΚ.

Τι θέλουν από την Αθήνα το Πεκίνο και η Μόσχα.

ΗΛΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΣ

(Την ίδια ώρα, το Πεκίνο διαμηνύει σε κάθε ευκαιρία πως επιθυμεί η Ευρωζώνη να παραμείνει ισχυρή και ενωμένη και, προφανώς, η Ελλάδα μέλος της. Και αυτή η επισήμανση προσδιορίζει τους κανόνες εμπλοκής του Πεκίνου στη χώρα, αλλά και τη στάση του απέναντι στην τρέχουσα ελληνοευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, σημειώνουν ξένες διπλωματικές πηγές. Οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως το Πεκίνο δεν επιθυμεί να διαταράξει σε καμιά περίπτωση τις σχέσεις του με την Ε.Ε. εμφανιζόμενο να παρεμβαίνει στην ελληνοευρωπαϊκή συζήτηση.

Ο Πειραιάς μπορεί να είναι η πύλη των ασιατικών εισαγωγών στην Ευρώπη, αλλά για να ολοκληρωθεί ο νέος δρόμος του μεταξιού απαιτείται και η ανάπτυξη της βιομηχανίας Logistics και η βελτίωση των σιδηροδρομικών υποδομών.)

Σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας απο την ΕΟΚ, δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσει το πεκίνο την ίδια πολιτική γιατί δεν θα έχει κανένα νόημα.

Ας είμαστε λίγο πιό προσεκτικοί σε τόσο σοβαρά θέματα κύριε Τσουμάκα.

Και καταλήγει (Τα πήλινα πόδια του στρατηγήματος της δραχμής δεν καλλωπίζονται με παρομοιώσεις και σενάρια ,τα αδιέξοδα δεν συμβάλλουν για μια επιτυχή προοδευτική έξοδο της χώρας από τη κρίση.)

Η δουλοπρέπεια σε όλο το μεγαλείο της.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 22.03.2015

Τι θέλουν από την Αθήνα το Πεκίνο και η Μόσχα

ΗΛΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΣ.

Την ίδια ώρα, το Πεκίνο διαμηνύει σε κάθε ευκαιρία πως επιθυμεί η Ευρωζώνη να παραμείνει ισχυρή και ενωμένη και, προφανώς, η Ελλάδα μέλος της. Και αυτή η επισήμανση προσδιορίζει τους κανόνες εμπλοκής του Πεκίνου στη χώρα, αλλά και τη στάση του απέναντι στην τρέχουσα ελληνοευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, σημειώνουν ξένες διπλωματικές πηγές. Οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως το Πεκίνο δεν επιθυμεί να διαταράξει σε καμιά περίπτωση τις σχέσεις του με την Ε.Ε. εμφανιζόμενο να παρεμβαίνει στην ελληνοευρωπαϊκή συζήτηση. Αντιμέτωποι, λοιπόν, με αυτή τη θέση θα βρεθούν, κατά την επίσκεψή τους στην Κίνα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς και ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, ο οποίος προσετέθη στην αποστολή. Το ελληνικό κυβερνητικό κλιμάκιο αναμένεται να συναντηθεί με τους Κινέζους ομολόγους του, αλλά μέχρι προχθές Παρασκευή δεν είχε ακόμη αποφασιστεί κατά πόσον θα γίνει δεκτό από τον πρωθυπουργό της Κίνας, Λι Κεκιάνγκ. Ολα αυτά λαμβάνουν χώρα σε ένα διαρκώς και ραγδαία επιδεινούμενο διεθνές επενδυτικό κλίμα για την Ελλάδα...

Πώς τα ελληνικά τρένα μπαίνουν στο «παιχνίδι»

Ο Πειραιάς μπορεί να είναι η πύλη των ασιατικών εισαγωγών στην Ευρώπη, αλλά για να ολοκληρωθεί ο νέος δρόμος του μεταξιού απαιτείται και η ανάπτυξη της βιομηχανίας Logistics και η βελτίωση των σιδηροδρομικών υποδομών. Αυτός είναι και ο λόγος που η Cosco συμμετέχει στον «παγωμένο» διαγωνισμό της ΓΑΙΑΟΣΕ για την Ανάπτυξη του Εμπορευματικού Κέντρου του Θριασίου, που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί με βάση τις δεσμεύσεις της Ελλάδας προς την Ε.Ε. έως τα τέλη Μαρτίου.

Μεγάλο είναι το ενδιαφέρον των Κινέζων και για τη βελτίωση των σιδηροδρομικών συνδέσεων. Γνωρίζουν, μάλιστα, πως υπάρχουν διαθέσιμα ευρωπαϊκά κονδύλια. Και για τον λόγο αυτό προσφέρονται να βοηθήσουν με εταιρείες τους στην κατασκευή ή αναβάθμιση του δικτύου, όπου αυτό χρειάζεται, αλλά όχι και να παρέχουν χρηματοδοτήσεις ή να συμμετέχουν στον διαγωνισμό για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Αντιθέτως, γα την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ενδιαφέρεται η Μόσχα, που συμμετέχει διά της κρατικής RZD στον σχετικό, επίσης «παγωμένο», διαγωνισμό.

Η εμπλοκή της Κίνας στο θέμα των σιδηροδρόμων αφορά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, μόνον την ανάγκη της να βελτιωθούν οι υποδομές σύνδεσης του Πειραιά και του Θριασίου με την Ευρώπη. Από τον Πειραιά μέχρι την Κεντρική Ευρώπη, το Πεκίνο επιδιώκει την άμεση αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου και των υποστηρικτικών υποδομών προκειμένου να επιδεχθούν οικονομίες κλίμακας.

Με αφορμή το τηλεοπτικό τοπίο όπως ξεδιπλώνεται και το προσφυγικό.

Ορίστε ένα μικρό απάνθισμα ερμηνείας και γνωμικών του απατεώνα και της εξαπάτησης.
απατεώνας αρσενικό (θηλυκό: απατεώνισσα)
•το πρόσωπο που ξεγελάει κι εξαπατά συστηματικά τους άλλους για δικό του όφελος, με το να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη, την καλή διάθεση που δείχνουν ή την αφέλειά τους.
https://el.wiktionary.org.
Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.
Νικολό Μακιαβέλι, 1469-1527, Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος
Παντού, από τη λαϊκή κουλτούρα μέχρι το προπαγανδιστικό σύστημα, υπάρχει μια συνεχής πίεση να κάνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι είναι άσχετοι και ότι ο μοναδικός τους ρόλος είναι να υποστηρίζουν αποφάσεις και να καταναλώνουν.
Noam Chomsky, 1928-, Αμερικανός γλωσσολόγος & ακτιβιστής
Μπορεί να είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς να εξαπατήσεις όλους τους ανθρώπους για πάντα, αλλά μπορείς να εξαπατήσεις αρκετούς από αυτούς για αρκετό καιρό, ώστε να κυβερνήσεις μια μεγάλη χώρα.
(Φανταστείτε σε μια μικρή χώρα τι μπορεί να γίνει.)
Will Durant, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος
Κανένας άνθρωπος δεν εξαπατάται πιο εύκολα από αυτόν που ελπίζει, επειδή βοηθάει ο ίδιος στην εξαπάτησή του.
Jacques-Bénigne Bossuet, 1627-1704, Γάλλος κληρικός & συγγραφέας.

Αναρωτιούνται όλοι οι εχέφρονες πολίτες τι δουλειά είχε ένας αριστερός ηγέτης
να συναντιέται κρυφά πολλάκις πρό και μετά των εκλογών με ένα βαρώνο των ΜΜΕ .
Η ρητορική περί της διαπλοκής και της διαφάνειας προτού των εκλογών αλλά ταυτόχρονα και οι κρυφές συναντήσεις με ανθρώπους που υποτίθεται θα στρεφόταν εναντίον τους, δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με ηγετική ομάδα που διαπνέεται από πολιτικό αμοραλισμό.
Ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση μέσω της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη εξαπολύει μύδρους εναντίον της διαπλοκής: "Ο κατήφορος συνεχίζεται. Τα πρωτοσέλιδα της διαπλοκής είναι ενδεικτικά για το επίπεδο και την ποιότητα των εμπνευστών τους. Ο αγώνας της κυβέρνησης για τη διαφάνεια στο χώρο των ΜΜΕ αποδίδει και θα συνεχιστεί μέχρι τέλους".
Ο κάθε πολίτης με τον ελάχιστο λογικό νου, το μόνο που μπορεί να συμπεράνει είναι ότι ο Τσίπρας δεν τα βρήκε ή ακριβέστερα κάπου στράβωσε η δουλειά με το κατεστημένο των ΜΜΕ και αποφάσισε προφασιζόμενος την διαφάνεια, τα έσοδα και την πάλη ενάντια στην διαπλοκή, να αντικαταστήσει ή να πειθαναγκάσει κάποια από τα αφεντικά των ΜΜΕ να είναι πιο φιλικά προσκείμενα με τα αριστερά ιδεώδη της κυβέρνησης μας.
Τι θα έπρεπε μια δημοκρατική κυβέρνηση (ούτε καν αριστερή ) να πράξει για ένα δημόσιο αγαθό όπως η ραδιοτηλεόραση ;
Να την παραδώσει έρμαιο στα συμφέροντα διαφόρων Κροίσων έναντι ενός μεγάλου ποσού;
Οι επιτροπές πού θα την ελέγχουν, ξέρουν σχεδόν όλοι, πόσο εύκολα διαβρώνονται από το χρήμα αλλά και από διάφορες σκοπιμότητες.
Η ανταγωνιστικότητα των καναλιών όλοι ξέρουν τι σκουπίδια γεννά όσο για την ελεύθερη και αντικειμενική ενημέρωση την βλέπουμε στις μεγάλες δυτικές χώρες.
Σχεδόν όλες οι ειδήσεις είναι από ένα χαρτί καρμπόν.

Ποια είναι η λύση; Δήμοι ,σύλλογοι , παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά ινστιτούτα , ενώσεις δημοσιογράφων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με την ενεργή συμμετοχή των πολιτών κλπ. να αναλάβουν την διεύθυνση των ραδιοτηλεοπτικών μέσων.
Με αυστηρούς κανόνες μακριά από τις σκοπιμότητες των πολιτικών κομμάτων.
Έτσι θα γλυτώσουμε από την μόνιμη και συνεχή πλύση εγκεφάλου.

Όλο αυτό το διάστημα βλέπουμε ένα ανταγωνισμό των καναλιών με θέμα τον ανθρωπισμό του προσφυγικού προβλήματος.
Φτάνουν μέχρι το σημείο να το παραλληλίζουν με το προσφυγικό του 1922*.

Με την μόνη διαφορά ότι οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας ήταν Έλληνες πού ήρθαν στην Ελλάδα για να γλυτώσουν την γενική σφαγή από μέρους των απολίτιστων , βάρβαρων Τούρκων.
Η ευθύνη βαραίνει την τότε κυβέρνηση τις Ελλάδας πού αποφάσισε να επιδοθεί σε εκστρατείες. Δηλαδή είχαν και την ηθική ευθύνη των προσφύγων.
Συνέχεια για ανθρωπισμό ακούμε και την προσπάθεια τις κυβέρνησης να λύσει αυτό το ουρανοκατέβατο πρόβλημα.
Ούτε πώς δημιουργήθηκε, ούτε πως μπλέκονται εθνικά συμφέροντα, ούτε μέχρι ποιο σημείο μπορεί να είναι ανεκτική μία χώρα, ούτε διάφορες λύσεις εκτός την τριγωνική λύση Τουρκίας , Γερμανίας , Ελλάδας φυσικά της τελευταίας της ανακοινώνουν τα μέτρα πού συμφωνήθηκαν από τις δύο πρώτες.
Με σοβαρή ευθύνη της κυβέρνησης μας (με ηθελημένη αμέλεια-βλακεία ή όχι) ότι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα βρήκε αφορμή η τουρκική κυβέρνηση να μας στέλνει στρατιές από λαθρομετανάστες και πρόσφυγες φυσικά εξασκώντας τα φιλάνθρωπα αισθήματα που την διακρίνουν δηλαδή του δουλεμπορίου.
Έτσι κινεί την οικονομία της δημιουργεί πρόβλημα στην Ελλάδα οικονομικό , αμφισβήτησης συνόρων, αποδιοργάνωσης της κοινωνίας (ίσως σε αυτό να βρίσκει σύμφωνα τα πολιτικά μας κόμματα) και του στρατού και ο πρωθυπουργός μας χαριεντίζεται με τους Τούρκους αξιωματούχους.
Με αυτό τον τρόπο η Γερμανία μπορούσε και μπορεί να ελέγχει τις ροές των προσφύγων στο εσωτερικό της για να μην συναντάει αντίσταση.
¨Έτσι εμφανίζεται πολύ γαλαντόμα να δίνει δισεκατομμύρια στην Τουρκία και να κλείνει δουλειές μαζί της.
Αντί να υποχρεωθεί να δεχτεί όλους τους πρόσφυγες πού θέλουν να πάνε στην Γερμανία.
Φυσικά της Ελληνικής κυβέρνησης δεν της πέρασε από το μυαλό να ζητήσει σύγκληση του συμβουλίου του ΟΗΕ και να αναδείξει το πρόβλημα στην διεθνή του διάσταση. Και να καταγγείλει το κράτος δουλέμπορο την Τουρκία.
Ούτε της πέρασε από το μυαλό να διαβουλευτεί με την συριακή κυβέρνηση και τα χρήματα αυτά πού δίνουν στην Τουρκία-δουλέμπορο να απαιτήσει να τα πάρει η Συρία για την ανόρθωση της οικονομίας της και την επιστροφή των προσφύγων.
Από ανθρωπιστές πού τους αρέσει να το παίζουν καταλήξανε συνένοχοι και συνεργάτες δουλεμπόρων και περίεργων παιχνιδιών μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας.
Και κλείνω με την κατάντια του Ελληνικού λαού και των πολιτικών κομμάτων με τα :

Ποτέ μην δίνεις στους κακούς την εξουσία, γιατί όταν αυτοί φουσκώσουν από το χρήμα ή πάρουν κάποιο αξίωμα στην πόλη, χοροπηδάνε σαν το λύκο, που άνοιξε ανέλπιστα η τύχη τους. ( Ευριπίδης )

• Ο άρχοντας δεν πρέπει ποτέ να λησμονεί τρία πράγματα : Πρώτον, ότι κυβερνάει ανθρώπους, δεύτερον, ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους* και τρίτον ότι δεν θα κυβερνά για πάντα. ( Αγάθων )
* Με την προϋπόθεση ότι οι νόμοι γίνονται για το καλό του συνόλου της κοινωνίας.
• Πόλεις είναι οι πολίτες, όχι η ερημιά. ( Ευριπίδης )

*Από το Οι πρόσφυγες του 1922

Το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα, περίπου 1.200.000 άτομα, προέκυψε μετά
τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα σε κατά-
σταση τραγική. Οι περισσότεροι είχαν εγκαταλείψει βιαστικά τα σπίτια τους
φέρνοντας μαζί τους ελάχιστα από τα κινητά αγαθά τους. Η πρώτη επαφή ενός
μεγάλου μέρους προσφύγων με τη μητέρα-πατρίδα ήταν ο στρατωνισμός τους
κάτω από άθλιες συνθήκες στα λοιμοκαθαρτήρια στο Κερατσίνι και στο Κα-
ράμπουρνου της Θεσσαλονίκης. Οι αρρώστιες και ο ψυχικός τραυματισμός
κατέβαλαν τους ταλαιπωρημένους, υποσιτισμένους και υποτυπωδώς στεγα-
σμένους πρόσφυγες. Η θνησιμότητα μεταξύ των προσφύγων, ιδιαίτερα κατά
τους πρώτους μήνες, ήταν πολύ αυξημένη. Σύμφωνα με στοιχεία της ΚΤΕ, το
20% πέθαναν μέσα σε έναν χρόνο από την άφιξή τους στην Ελλάδα.

• 8 Μαρτίου 2016