Οι «53» καλοπερασάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ.

2020-08-11

Διάβαζα την ανακοίνωση των «53» και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτή η ανακοίνωση γράφτηκε από τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη του Σύριζα και βουλευτές πού κυβέρνησαν για 4 χρόνια την ελλάδα.

Ποιό είναι το ποιόν αυτών των πολιτών;

Καλοπερασάκηδες αυτή είναι η ιδεολογία τους, όλα τα άλλα είναι η μεταμφίεση τους για να μην φαίνεται το αποκρουστικό πρόσωπό τους.

Ο καλοπερασάκιας ούτε τριβές με άλλους θέλει πού μπορεί να του αποστερήσουν την καλοπέραση του (Τουρκία) , όλα τα βλέπει κάτω από αυτό το πρίσμα. Ρεαλισμός, σκληρές διαπραγματεύσεις, αυτό είναι το σύνθημα του.

Γράφουν.

Μήπως θα μπορούσαν να μας πουν αν μία χώρα δέχεται παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων τι θα μας συμβούλευαν να κάνει η πληττόμενη χώρα για να μην καταφύγει στον πόλεμο; Μήπως να διαπραγματευτεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα;

Άλλωστε για τους καλοπερασάκηδες όλα εδώ θα μείνουν, τι τους θέλουμε τώρα τους πολέμους;

Κι αν συνεχιστεί η επίθεση με κατάληψη εδάφους της τι θα έπρεπε να κάνει η πληττόμενη χώρα;

Η Συρία δηλαδή πού έχει τμήμα της χώρας της στρατιωτική κατοχή από την Τουρκία τι θα έπρεπε να πει;

τι θέλουμε τώρα, πόλεμο; ας είμαστε ρεαλιστές, ας ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις για να επιλύσουμε το όλο πρόβλημα.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι κάποιοι δημοσιογράφοι για να τους συνετίσουν τους φέρνουν παραδείγματα όπως με το σύνθημα του Τσέ, Πατρίδα ή Θάνατος λες και αυτοί έχουν την οποιαδήποτε παλαιά αξία των αριστερών.

Μιάς και διακρίνονται για τον ρεαλισμό τους μήπως θα μπορούσαν να μας πουν επί γερμανικής κατοχής τι θα έκαναν και τι θα συμβούλευαν τους άλλους να κάνουν;

Αυτοί είναι απλώς καλοπερασάκηδες.

Αν ανήκουν στον αριστερό χώρο λόγω παλαιότερων συναισθηματικών βιωμάτων αυτό είναι το προσωπείο του σήμερα, πού γαλουχήθηκαν όμως με υπέρτατη αξία την καλοπέραση.

Η καλοπέραση δεν ενδιαφέρεται για πατρίδες, για σύνορα, για το οτιδήποτε παρά εκτός μόνο για την ησυχία, για την ηρεμία, την ειρήνη για να μπορούνε να απολαύσουν την καλοπέραση.

Ακόμα και για την ειρήνη δεν ενδιαφέρονται πραγματικά παρά μόνο σαν παράγωγο της καλοπέρασης.

Ας σκεφθούμε όμως ψύχραιμα: Είναι δυνατόν να επιτευχθεί μία συμφωνία, όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, εάν δεν γίνουν οι απαραίτητοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις; Αυτό δεν έγινε με την εμβληματική, επιμένουμε πάντα σε αυτήν, συμφωνία των Πρεσπών;

...είναι λάθος πολιτική οι επιχειρήσεις αποκλεισμού της Τουρκίας...

Ποιος προσπαθεί να την αποκλείσει;

Από τις πρώτες πληροφορίες, η συμφωνία φαίνεται να προβλέπει ισχυρή αλλά όχι πλήρη επήρεια της Κρήτης, γεγονός το οποίο μάλλον φαίνεται να αποτελεί σημείο σχετικής υποχώρησης της ελληνικής διπλωματίας, πιθανόν για χάρη της μεγάλης εικόνας και υπό την πίεση του μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι αντίστοιχο στη διεθνή διπλωματία, ούτε είναι νομοτελειακά ανεπίστρεπτο.

Μα αυτή είναι η θέση της Τουρκίας ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ αντίθετα το διεθνές δίκαιο των θαλασσών μιλάει για πλήρη επήρεια και εμείς ερχόμαστε να μιλήσουμε επίσημα και να υπογράψουμε για μερική επήρεια ενός από τα μεγαλύτερα νησιά της Μεσογείου την Κρήτη, έχουμε τρελαθεί τελείως; Φυσικά αυτοί πού υπογράφουν δεν έχουν τρελαθεί ή για την ακρίβεια έχουν τρελαθεί από τον φόβο τους μπροστά στην στρατιωτική απειλή της Τουρκίας.

... Ας είμαστε λογικοί, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου με τα δέκα χιλιόμετρα ακτής προφανώς διαθέτει υφαλοκρηπίδα και επήρεια, αλλά όχι τόση ώστε να διαμορφώσει συνθήκες γειτνίασης μεταξύ της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Από αυτήν τη μαξιμαλιστική θέση φαίνεται σταδιακά να απομακρύνεται η ελληνική πλευρά και προφανώς φαίνεται ότι αυτό είναι το λογικό.

Όταν το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης μιλάει για πλήρη επήρεια κατοικημένων νησιών εσείς πώς αμφισβητείτε την πλήρη επήρεια τους; αυτό ας το αφήσουν στους Τούρκους δικηγόρους αν ποτέ αποδεχθεί η Τουρκία να πάει σε διεθνές δικαστήριο με βάση το διεθνές δίκαιο των θαλασσών.

Να πως οι καλοπερασάκηδες μπορούν να γίνουν τμήμα ή είναι της 5ης φάλαγγας στην χώρα μας κατά τα άλλα είναι αριστεροί.

Ας είμαστε ειλικρινείς, η αναβλητικότητα και ο μαξιμαλισμός, ποτέ δεν μας ωφέλησαν, ούτε το 1974 με τη στρατιωτική χερσαία εισβολή στην Κύπρο, ούτε αυτή την περίοδο που βιώνουμε τη θαλάσσια εισβολή της Τουρκίας στη νόμιμη κυπριακή ΑΟΖ. Είναι γεγονός ότι οι εκάστοτε μαξιμαλισμοί λειτουργούσαν ως καταλύτες πολιτικής απομόνωσης της χώρας και πηγή ισχυρών δεινών για τα συμφέροντά της και ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων της.

Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί προσέφεραν γή και ύδωρ στους Αμερικανούς και Γερμανούς ( για να μην είναι απομονωμένη η χώρα μας) παρόλα αυτά αυτοί αρνούνται να προστατέψουν την πιο υπάκουη χώρα.

Επαναλαμβάνουμε, στη δική μας συλλογιστική δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη σκληρή διαπραγμάτευση, ειδικά με την Τουρκία, με στόχο τη βέλτιστη για τα συμφέροντα της χώρας ειρηνική διευθέτηση των υπαρκτών εκκρεμοτήτων στην περιοχή.

Και πάλι θέλαμε να τους κάνουμε μία ερώτηση και αν οι Τούρκοι μας επιτεθούν στρατιωτικά και αυτοί είχαν την κυβέρνηση τι θα έκαναν; σκληρές διαπραγματεύσεις ;

Οι καλοπερασάκηδες έχουν πλάσει την κόσμο και τα κράτη κατά την αντίληψή τους, δεν υπάρχουν επιθετικά κράτη, όλα λύνονται με σκληρές διαπραγματεύσεις ειδικά αν έχεις πλάτες (Αμερική -Γερμανία).

Οι αριστεροί καλοπερασάκηδες γιατί αντίστοιχα έχουμε και τους δεξιούς καλοπερασάκηδες και φυσικά τους κεντρώους, ταυτίζουν τον πόλεμο με την ακροδεξιά και την αριστερά με την ειρήνη αυτό είναι το ιδεολογικό τους επίπεδο ή για την ακρίβεια σε τι παραλογισμούς μπορεί να τους οδηγήσει η ιδεολογία της καλοπέρασης. Αρχιφασίστας δηλαδή ο Λένιν και πάει λέγοντας.

Δυστυχώς αυτή ήταν η ιδεολογία ενός ολόκληρου λαού έως το 2010, ενός λαού βαθύτατα παρακμασμένου με μία βαθύτατα ξενόδουλη ολιγαρχία πού είναι η πηγή των βασάνων του σύγχρονου ελληνισμού.

Αυτές τις σκληρές διαπραγματεύσεις προσπαθεί να κάνει και ο Μητσοτάκης κρυβόμενος από τον λαό ,φοβίζοντας τον και κλιμακώνοντας την διολίσθηση (μερική επήρεια) προς τις τουρκικές θέσεις δεν ξέρουμε μήπως τα έχουν βρεί κιόλας με μυστικές διαπραγματεύσεις του τετραγώνου Ελλάδας -ΗΠΑ- Γερμανίας -Τουρκίας).

Θα τον συμβουλεύαμε να μην ξεφτιλίζει άλλο τον στρατό από την στιγμή πού έχουμε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ας τον χρησιμοποιήσει ή ας τον αποσύρει θα μπορούσε αν ήθελε να μην φαίνεται σαν «επιθετική» χώρα, η ενεργήσασα πρώτη η Ελλάδα να κάνει το ίδιο πού κάνει η Τουρκία να νοικιάσει η αγοράσει ένα αντίστοιχο πλοίο και να πάει με συνοδεία πολεμικών να κάνει έρευνες στις ίδιες περιοχές.

9.8.2020 / ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ WEB

ΣΥΡΙΖΑ: Ηχηρή διαφοροποίηση των «53» από τη «γραμμή» για την ΑΟΖ με Αίγυπτο

Την στήριξή τους στη συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο για μερική οριοθέτηση ΑΟΖ εκφράζουν οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με τις επιφυλάξεις που διατυπώνονται επισήμως από την Κουμουνδούρου.

Σε αιχμηρό άρθρο που αναρτήθηκε στον ιστότοπο commonality.gr, που απηχεί τις απόψεις της τάσης, οι «53» αναφέρουν χαρακτηριστικά πως «με ανησυχία βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ευτυχώς όχι πολλούς αλλά αρκετούς, αγαπητούς φίλους και φίλες να δανείζονται στο όνομα της αριστερής αντιπολίτευσης, χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες που περίσσεψαν από την περίοδο των συλλαλητηρίων για το μακεδονικό. Ας σκεφθούνε ότι παρόμοιες αντιδράσεις τις υποκινεί το ακροδεξιό μπλοκ του Σαμαρά, του Βελόπουλου και των θυλάκων της Χρυσής Αυγής» σημειώνουν και προσθέτουν ότι η συμφωνία μπορεί να αποτελέσει πιλότο για συνολική διευθέτηση.

Αναλυτικά, το άρθρο των «53» στο Commonality, το οποίο τιτλοφορείται «Για τη συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου»:

"Η ανακοίνωση της συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου σχετικά με την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων - ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Αντίθετα είναι το αποτέλεσμα μίας μακράς διαδικασίας διαπραγμάτευσης συμπεριλαμβανομένης της περιόδου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης, το οποίο υπογράφηκε στο τέλος του 2019 και οι επιπτώσεις από τις εξελίξεις στη Λιβύη, κυρίως για την αιγυπτιακή πλευρά, επιτάχυναν τις διαδικασίες και άμβλυναν προαπαιτούμενα και για τις δύο πλευρές. Φαίνεται επίσης ότι η συμφωνία επιτελέστηκε με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ.

Στο Commonality έχουμε τοποθετηθεί συχνά για θέματα εξωτερικής πολιτικής, κυρίως οριοθετημένοι από λογικές και εμμονές εθνικιστικής αδιαλλαξίας. Αδιαλλαξία που οδηγεί σε στασιμότητα -όταν ο κόσμος τρέχει- ή σε πόλεμο. Αυτό κάνουμε και τώρα εκφράζοντας την άποψη ότι η συμφωνία, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση.

Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν υποχωρήσεις και συμβιβασμοί και σημεία προς διευκρίνιση. Ας σκεφθούμε όμως ψύχραιμα: Είναι δυνατόν να επιτευχθεί μία συμφωνία, όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, εάν δεν γίνουν οι απαραίτητοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις; Αυτό δεν έγινε με την εμβληματική, επιμένουμε πάντα σε αυτήν, συμφωνία των Πρεσπών;

Υπάρχει βέβαια μία βασική προϋπόθεση ώστε η συμφωνία να μην αποτελέσει το πρελούδιο ενός νέου γύρου εντάσεων στην περιοχή. Είναι σωστή πολιτική η δημιουργία κρατικών συμμαχιών, είναι λάθος πολιτική οι επιχειρήσεις αποκλεισμού της Τουρκίας. Εκτός των άλλων, γιατί στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι, υπάρχουν κρατικά συμφέροντα. Με αυτή την έννοια όσοι πιστεύουν ότι οι «φιλίες» με τις μεγάλες δυνάμεις είναι το γερό χαρτί στις διαπραγματεύσεις είναι μακριά νυχτωμένοι.

Είναι σωστή επιλογή η συμμαχία με την Αίγυπτο και την Ιταλία προκειμένου να παραχθούν συμφωνίες διευθέτησης διαφορών, στο βαθμό που υπάρχει ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο και στο Δίκαιο της θαλάσσης. Είναι επίσης σωστή επιλογή το ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη διευθέτηση διαφορών στην Α. Μεσόγειο, συνεπώς δεν είναι καθόλου πιθανό να ενεργοποιηθεί οποιοσδήποτε μηχανισμός κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. Όπως δεν ίδρωσε το αυτί πολλών με το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης, τη NAVTEX για το Ορούτς Ρέις στο Καστελόριζο, τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά, την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί.

Η πολιτική της συγκρότησης τριμερών και τετραμερών συμμαχιών με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, Κύπρο φαίνεται ότι εξάντλησε τα όριά της, χωρίς να προσφέρει λύσεις, ούτε να αποκλιμακώνει τις εντάσεις στην περιοχή.

Οι αντιδράσεις της Τουρκίας σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου από την πρώτη στιγμή είναι ιδιαίτερα σκληρές, οι εξελίξεις συνεπώς αποκτούν έναν πολύ πιο σύνθετο χαρακτήρα, με την προοπτική της Χάγης να απομακρύνεται έστω και προσωρινά. Σε αυτήν τη συγκυρία η Ελλάδα πρέπει να εργασθεί και να αξιοποιήσει τη συμφωνία όχι με τη λογική της απομόνωσης της Τουρκίας, αλλά ως πιλότο μίας συνολικής διευθέτησης που αντικειμενικά οφείλει να περιλαμβάνει και την Τουρκία. Αυτή η πολιτική δεν είναι ούτε πολιτική κατευνασμού ούτε πολιτική άμυνας έναντι του ισχυρότερου, αντίθετα είναι μία σύγχρονη άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

Δεν θα αποτελέσει έκπληξη εάν σε σύντομο χρονικό διάστημα υπάρξει μία πρωτοβουλία από τρίτο παράγοντα, πιθανόν την Ε.Ε., ώστε να υπάρξει μία συνολική διευθέτηση στην Ανατολική Μεσόγειο. Προφανώς, σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον συνολικών ρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού πλαισίου των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας, το αίτημα της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, φαίνεται να μην γίνεται αποδεκτό.

Στην δική μας οπτική είναι απαραίτητο, αντί της αναβλητικότητας και της παράθεσης μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, η ελληνική εξωτερική πολιτική, όπως και στη συμφωνία των Πρεσπών, να υιοθετήσει μία πολιτική κινητικότητας και ρεαλισμού που εξυπηρετεί την ειρηνική επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων στην ευρύτερη περιοχή. Κατά τη γνώμη μας η ελληνική αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «πρώτοι διδάξαντες», οφείλει να ενισχύσουν αυτή την πολιτική επιλογή .Υπενθυμίζουμε ότι, αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, είχαμε δεσμευτεί ότι δεν θα ακολουθήσουμε τη συνταγή Μητσοτάκη την περίοδο επίλυσης του μακεδονικού ζητήματος, ακριβώς γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ακριβώς γιατί η δική μας Αριστερά, υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και τις πολιτικές της σταθερότητας, της συνανάπτυξης και της ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή, ακριβώς γιατί πιστεύουμε ,ότι αυτός είναι ο δρόμος να πείθουμε και να νικάμε.

Διευκρινίζουμε λοιπόν, ότι με ανησυχία βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ευτυχώς όχι πολλούς αλλά αρκετούς, αγαπητούς φίλους και φίλες να δανείζονται στο όνομα της αριστερής αντιπολίτευσης, χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες που περίσσεψαν από την περίοδο των συλλαλητηρίων για το μακεδονικό.

Ας σκεφθούνε ότι παρόμοιες αντιδράσεις τις υποκινεί το ακροδεξιό μπλοκ του Σαμαρά, του Βελόπουλου και των θυλάκων της Χρυσής Αυγής.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι οι περισσότεροι είναι καλοπροαίρετοι, συχνά «ευήκοα ώτα» σε μία αριστερή ρητορική που για δεκαετίες συνδύαζε έναν «αμέτοχο» αντιιμπεριαλισμό με εθνικιστικές κορώνες. Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη συμφωνία με την Αίγυπτο είναι ενδεικτική για το πώς υπηρετείται μια εύκολη πολιτική καταγγελίας που δεν μπαίνει στον κόπο να διαμορφώσει στρατηγική απέναντι στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.

Δεν εκχωρούμε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ στο ακροδεξιό μπλοκ, δεν μας πτοούν οι ακροδεξιές κορώνες, αντίθετα καταλογίζουμε στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κινήσεις «ερασιτεχνισμού», καιροσκοπισμό , άρνηση να συνεργασθεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, προσπάθεια να καρπωθεί πολιτικά τις όποιες επιτυχίες, αποκρύπτοντας ότι τα όποια θετικά βήματα στις διεθνείς σχέσεις έγιναν στις ράγες της πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ερασιτεχνισμός και η ανυπαρξία πολιτικού σχεδίου της κυβέρνησης φάνηκε εξ άλλου και στην ποιότητα της συμφωνίας με την Αίγυπτο, παρ' όλη την προεργασία που είχε γίνει επί ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη δεν είμαστε διατεθειμένοι να αντιγράψουμε τις επιθέσεις της ΝΔ και του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου εναντίον της δικής μας κυβέρνησης, χωρίς κανέναν ενδοιασμό ακόμα και όταν το διακύβευμα ήταν τα μεγάλα ζητήματα διεθνών σχέσεων και της κρατικής επιβίωσης.

Σε αυτό το σημείο είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρήσουμε ότι η συμφωνία είναι μερική, αφορά την περιοχή ανάμεσα στον 26ο και 28ο μεσημβρινό και όχι την περιοχή που αφορά την επήρεια του Καστελόριζου, το οποίο είναι ανατολικότερα, και συνεπώς η διαπραγμάτευση είναι ανοικτή και για αυτό το ζήτημα.

Αντίθετα, στη δική μας λογική θα ήταν καταστροφική μία εμμονή στο μαξιμαλιστικό σχέδιο για κοινή ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Όσο προχωρά η σχετική συζήτηση, τόσο φαίνονται οι δυσκολίες υλοποίησης ενός σχετικού σχεδίου, ακριβώς γιατί η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και οι μέχρι τώρα νομικές διευθετήσεις προς άλλη κατεύθυνση δείχνουν. Ας είμαστε λογικοί, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου με τα δέκα χιλιόμετρα ακτής προφανώς διαθέτει υφαλοκρηπίδα και επήρεια, αλλά όχι τόση ώστε να διαμορφώσει συνθήκες γειτνίασης μεταξύ της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Από αυτήν τη μαξιμαλιστική θέση φαίνεται σταδιακά να απομακρύνεται η ελληνική πλευρά και προφανώς φαίνεται ότι αυτό είναι το λογικό.

Βασικό κλειδί παραμένει η επίλυση του Κυπριακού, εδώ κι αν η αναβλητικότητα και ο απορριπτισμός δημιούργησαν τετελεσμένα, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ένα βήμα από μία καταστροφική, από όλες τις απόψεις, διχοτόμηση. Έστω και στο παρά ένα δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη λύση από την υιοθέτηση των 6 σημείων της πρότασης του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. και την οριστική επίλυση του προβλήματος.

Η ελληνική και κυπριακή αριστερά, οι δυνάμεις που επιθυμούν λύση σε Ελλάδα και Κύπρο, οφείλουν να πιέσουν ώστε να καμφθεί η ατελέσφορη πολιτική του πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι πλευρές να επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Αρκεί στις προεδρικές εκλογές στα κατεχόμενα στη βόρεια Κύπρο να επικρατήσει ο συνεπής στην επίλυση του Κυπριακού Μουσταφά Ακιντζί και όχι οι εκλεκτοί της Άγκυρας που δουλεύουν μεθοδικά για τη διχοτόμηση του νησιού και οι οποίοι φαίνεται να τρέφονται από τον απορριπτισμό της Λευκωσίας."

"Η εγκατάλειψη έστω και μιας ίντσας κρατικής κυριαρχίας πλήττει έσχατες λογικές"! Παν.Ήφαιστος

Από

Militaire News

11/08/2020 Κείμενο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ

Η εγκατάλειψη έστω και μιας ίντσας κρατικής κυριαρχίας πλήττει έσχατες λογικές. Η κρατική κυριαρχία σε κάθε βιώσιμο κράτος θεωρείται απαραβίαστη.

Η «ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ https://wp.me/p3OlPy-1cH
Η ανάλυση της διεθνούς πολιτικής, έγραψε ο μεγάλος Δάσκαλος της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής Kenneth Waltz, είναι το αντίστοιχο της ιατρικής. Πρέπει κάνουμε σωστή διάγνωση των αιτίων των ασθενειών. Στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος φαίνεται πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα γιατί η εκλόγιμη ξενοκρατούμενη ιδεολογικοκομματική ολιγαρχία πέρασε όλες τις κόκκινες γραμμές.

Μπροστά σε μια αδίστακτη θηριώδη αναθεωρητική περιφερειακή δύναμη αντί να αναπτύξει μια σιδερένια αποτρεπτική στρατηγική, κατευνάζει επί μακρόν και τώρα υποχωρεί άτακτα εν μέσω ανυπόστατων θριαμβολογιών.

Μετά το παράνομο, πρωτοφανές και ακραία επιθετικό casus belli της Τσιλέρ του 1995, το Ελληνικό κράτος αντί να αντιτάξει μια σιδερένια αποτρεπτική στρατηγικής εκπλήρωσης των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που περίπου θα διπλασίαζε -νόμιμα, θεμιτά και νομιμοποιημένα- την Ελληνική Επικράτεια, επί δεκαετίες κατηφορίζαμε και τώρα απλά πιάσαμε πάτο:

Επί δεκαετίες εμβάθυνση του πελατειακού κράτους,
παγκοσμιοποιήσεις που θα εξαφάνιζαν το κράτος,
ΜΚΟ που θα κυβερνούσαν τον πλανήτη,
έθνη τα οποία δεν υπάρχει λόγος να διαιωνίζονται (με πρώτο βεβαίως το Ελληνικό),
«"ιδρυματικές" "καζανοαποστολίδικες"» μυστικές και μετά ολίγον θεατές πλην αγνώστου σκοπού κατευναστικές συνομιλίες με την Άγκυρα,
πρωθυπουργό άριστο στα ζεϊμπέκικα μπροστά στα αδηφάγα θηρία της Άγκυρας,
ο Ερντογάν που προικίστηκε με κουμπάρο Έλληνα πρωθυπουργό και
ποικίλες συναντήσεις και συνομιλίες μετά από τις οποίες όμως ποτέ η Ελληνική κοινωνία δεν έτυχε ενημέρωσης τι ακριβώς γίνεται και ποιος είναι ο σκοπός;
Βέβαια είναι και η Κυπριακή Δημοκρατία όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες,
είναι το σημαντικότερο γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη,
το ποιος ελέγχει την Μεγαλόνησο έχει σχέση με τα θαλάσσια σύνορα και όχι μόνο και
βρίσκεται στην υποθαλάσσια πάμπλουτη Ανατολική Μεσόγειο.
Μακριά, κείται, όμως στα όμματα των Ελλήνων καρεκλοκένταυρων των οποίων ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως ούτε καν τα ονόματα δεν καταδέχομαι να αναφέρω.

Τέλος, μετά από μεγάλες προσπάθειες για την τριπλή στρατηγική και τον μεγάλου κόστους για εμάς αγώνα - [που δόθηκε με εκατοντάδες άρθρα, βιβλία και μνημόνια σε αρμόδιους: 1. ισχυρή αποτροπή στο κεντρικό μέτωπο, 2. διπλωματική ενίσχυση με ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην νομικά ισχυρή ΕΕ -σίγουρα πολιτικά και στρατηγικά νάνος είναι και το λέγαμε πλην το νομικό σκέλος μας ενδιέφερε- και Ενιαίος Αμυντικός Χώρος για στρατηγική σύζευξη της κατά τα άλλα εγγυήτριας Ελλάδας με την Κυπριακή Δημοκρατία] - η «Μητρόπολη» διολίσθησε ξανά στο μηδέν συμπαρασύροντας και την «κορούλα της Μεγαλόνησο Κύπρο».

Επιπλέον:

Καμιά νομική εκμετάλλευση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ,
εκατοντάδες επιθετικά άρθρα καζαν-καζανανθρώπων ειδικών σε προτάσεις κακής πολιτικής (τις έχω όλες σε μερικές κάσες και θα αναρτηθούν το συντομότερο σκαναρισμένες, δημόσια κείμενα είναι),
εγκατάλειψη του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και
τα δέκα τελευταία χρόνια η λογική απόληξη τα επάρατα μνημόνια.

Μετά την απίστευτη τετραετία με πρωθυπουργό που διερωτώταν αν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, υπουργούς που θαύμαζαν τα μεγάλα τουρκικά θαλάσσια σύνορα ενώ είναι πολύ μικρότερα των Ελληνικών και υπουργούς που ήθελαν να εκπληρώσουν τα όνειρα δεκάδων εκατομμυρίων πακιστανών λαθρομεταναστών, είχαμε τελευταία

καζάν-καζάν συμβουλάτορες στο υψηλότερο επίπεδο,
επιτροπές για να μας επιβάλουν την ανιστόρητη άποψη ότι είμαστε «κρατικοί Έλληνες» των τελευταίων 200 χρόνων Βαυαρικού κράτους.

Η ετοιμότητα για «συνομιλίες» δεν κρύβονταν [αλλοίμονο όταν προπάτορας δήλωσε: ««Οι βασικές παράμετροι μιας συμφωνίας είναι απλές, πολύ απλές. Η υφαλοκρηπίδα θα μοιραστεί λογικά. Εμείς θα πάρουμε το μεγάλο μέρος, οι Τούρκοι θα πάρουνε το μικρό. Και περίπου θα έχουμε συμφωνήσει και θα αφήσουμε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να χαράξει τη γραμμή. Ο εναέριος χώρος, τα 10 μίλια, είναι τρέλα, ελληνική τρέλα. Δεν έχουμε κανέναν λόγο. Όσον αφορά τα σχέδια πτήσεως, είναι αστείο να λέμε ότι ζητούμε από τους Τούρκους σχέδια πτήσεως όταν οι Αμερικανοί δεν δίνουν. Κανένας δεν δίνει. Γιατί να δίνουν οι Τούρκοι δηλαδή; Δεν το καταλαβαίνω. Και γιατί πρέπει εμείς να σταματούμε τα τουρκικά αεροπλάνα; Είναι τρελό αυτό που κάνουμε, είναι εγκληματικό αυτό που κάνουμε. Υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να συμφωνήσουμε. Δεν υπάρχουν διαφορές».»] Ναι έτσι κατανοούν την κρατική κυριαρχία που ορίζουν οι Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο ευρύτερα οι Κύριοι που έχουν την εξουσία επί 200 χρόνια μετά την δολοφονία του Καποδίστρια.

Ας μου επιτραπεί να κάνω σαφές ότι δεν γνωρίζω άλλο κράτος (τουλάχιστον βιώσιμο) στο οποίο οι κατέχοντες την εξουσία έτσι μιλούν και έτσι σκέπτονται για την κρατική κυριαρχία.

Λογικό ήταν λοιπόν να αρχίσει η μεθοδευμένη, επικοινωνιακά εξεζητημένη και υπερβολικά μεταμφιεσμένη με θριάμβους διάσχιση της κόκκινης γραμμής που οδηγεί αναπόδραστα όχι απλά στην απώλεια κυριαρχίας αλλά αναπόδραστα και στην μετατροπή του νεοελληνικού κράτους σε ένα συρρικνωμένο περιφερειακό κρατίδιο υπό την Τουρκική ηγεμονική επικυριαρχία που υποβοηθείται στην εκπλήρωση της «Γαλάζιας πατρίδας». Εδώ ως κάποιος με ισχυρή παρουσία στην διεθνή βιβλιογραφία για τα μεταπολεμικά γεωπολιτικά δρώμενα οφείλω να υπενθυμίσω ότι πολλοί από τις δεκάδες (ασφαλώς όχι όλοι) που επικαλούνται την γεωπολιτική σε πλήθος παραθύρων δεν κατανοούν το Αλφαβητάριο της γεωπολιτικής όταν συμπλέουν με τις προπαγάνδες με αποτέλεσμα να μην κατανοούν την "αναπόδραστη" κατάληξη που μόλις υπαινιχθήκαμε.

Οι Ανανάνθρωποι και οι καζανάνθρωποι, εξάλλου, σμίγουν ξανά. Εθνική στρατηγική μπορεί να ειπωθεί ότι υπάρχει μόνο ως αστείο (εκτός και εάν κανείς δεν γνωρίζει τι σημαίνει κράτος και στρατηγική στον σύγχρονο κόσμο). Εξάλλου, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστευσαν κυρίως νέοι και η λαθρομετανάστευση που βαπτίστηκε ως αθώα και ανώδυνη «παράνομη μετανάστευση» οδηγεί σε προβλήματα κοινωνικής και κρατικής συνοχής. [είπαμε, ουκ ολίγοι και από καιρό έγραψαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αποτελέσει την εθνομηδενιστική πρωτοπορία εισόδου στην ... μεταεθνική εποχή -έτσι αιτιολογήθηκε η υποστήριξη του φασιστικού, ανελεύθερου και αντιδημοκρατικού σχεδίου αναν από συμβατικά σημαίνοντα άτομα της φιλοσοφικής κωλοτούμπας - προηγήθηκε της μνημονιακής κωλοτούμπας]

Όπως έχουμε ήδη γράψει τα βιώσιμα κράτη δεν παραχωρούν ούτε ίντσα κρατικής κυριαρχίας που προβλέπουν οι πρόνοιες των Συνθηκών και του διεθνούς δικαίου. Εμείς γνωρίζουμε ότι ιστορικά μιλώντας έχουμε απώλεια κρατικής κυριαρχίας μόνο μετά από ένα επιθετικό πόλεμο στον οποίο το επιθετικό κράτος ηττήθηκε (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Γερμανία μετά τον πόλεμο που μεταβιβάστηκαν μεγάλες περιοχές στην Πολωνία και της Γαλλία). Δεν γνωρίζω η Ελλάδα να είναι επιθετική και αναθεωρητική ή να έχει επιτεθεί κάποιου άλλου κράτους και μάλιστα μετά από ένα τέτοιο υποθετικό πόλεμο να ηττήθηκε.

Οδηγείται εν τούτοις στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων και μάλιστα στο όνομα του ... διεθνούς δικαίου. Άρχισαν «συμφωνίες» που στο ... όνομα του διεθνούς δικαίου παραβιάζουν το ... διεθνές δίκαιο με αποτέλεσμα να χάνει η Ελλάδα κυριαρχία που προβλέπουν οι Συνθήκες.

Γιατί, ερωτάται με έμφαση, συμφωνίες που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο, αντί της Αιγύπτου δεν προηγήθηκαν συμφωνίες οριοθετήσεων με την Κυπριακή Δημοκρατία που θα εφάρμοζαν επακριβώς και σωστά τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου ;!!!

Πολιτικά και στρατηγικά μιλώντας είναι αναπόφευκτο να ακολουθήσουν πολλά. Σκηνοθεσίες !! κρίσεων και δηλώσεων, ίσως και κρίσεις μικρές ή μεγάλες και τροχοδρόμηση προς την Γαλάζια πατρίδα και την Τουρκική ηγεμονία που με ή χωρίς τον Ερντογάν είναι πλέον το πιθανότερο ενδεχόμενο. Το κατά πόσο οι δράστες το κατανοούν ή όχι είναι δευτερεύον ζήτημα. Η ζωντανή πραγματικότητα δεν αφήνει αμφιβολίες για το πως προσανατολίζονται τα πράγματα.

Η Ελληνική κοινωνία έχει τον λόγο, εάν βεβαίως θέλει να επιβιώσει ελεύθερη, ασφαλής, ευημερούσα και με κράτος ακέραιο όπως της το παρέδωσαν οι πρόγονοί της. Πολύ θα ήθελα να ζούσε ο μεγάλος στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης για να ακούσουμε την άποψή του. Σε τελευταία κείμενά του αλλά και πρωτογενής δική μου γνώση το πώς έβλεπε τα πράγματα μάλλον θα ήταν πολύ απαισιόδοξη και πολύ επικριτική.

Τέλος, γιατί τα γράφω αυτά ενώ τελευταία υπονόησα ότι μετά τα τελευταία θανατηφόρα κατευναστικά βήματα δεν αξίζει να γίνονται καν σχόλια; Θα αντιγράψω τον Κονδύλη όταν τον ρώτησαν γιατί παρεμβαίνει, έστω και αξιολογικά ελεύθερα, για τις Ελληνικές υποθέσεις. Η απάντηση του Κονδύλη ήταν «για υπαρξιακούς λόγους».

Από το αναρτημένο κείμενο όπου και τα υποστηρικτικά κείμενα στον Παναγιώτη Κονδύλη που γράφτηκαν όταν του επιτέθηκαν μέλη του ετερόκλητου όχλου δραστών που ετοιμοπόλεμα «δολοφονούσαν» τον επιστημονικό ή και προσωπικό χαρακτήρα όποιου μιλούσε έγκυρα και τεκμηριωμένα. Το περίφημο και πλέον σημαντικό παράδειγμα αποτρεπτικής στρατηγικής όπου αναφέρεται στην θέση της μάχαιρας του επιτιθέμενου και το οποίο ανέφερε ο Κονδύλης, οδήγησε στο να χαρακτηριστεί ως ... μαχαιροβγάλτης! Τόσο καλά: Εξ ου και πρέπει να γνωρίζουμε τα αίτια των συμφορών που πλήττουν τους νεοέλληνες. Για ευνόητους λόγους και επειδή εδώ το θέμα είναι οι θέσεις του Κονδύλη, δεν θα αναφερθώ σε αναρίθμητες και αντίστοιχες επιθέσεις κατά του υπογράφοντες από ετερόκλητους αδιάντροπους δράστες των χειμάρρων προπαγάνδας και εκλογικεύσεων που έπλητταν τα Ελληνικά συμφέροντα και ακύρωναν την Ελληνική Εθνική Στρατηγική.

Ακολουθεί μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή της ανάρτησης μερικών κειμένων που γράφτηκαν στην δύσκολη αυτή συγκυρία όταν κυριαρχούσαν άναρθρες κραυγές, παραμιλητά, παρακρούσεις, ανθελληνικές προπαγάνδες και φωνασκίες.

https://wp.me/p3OlPy-1cH «... Οφείλω να ομολογήσω ότι ως προς ένα τουλάχιστον ζήτημα έκανα "λάθος εκτίμηση". Στα κείμενα αυτά όπου υποστήριξα δημόσια την θέση του Κονδύλη η οποία βασικά έκρουε κώδωνες για το γεγονός ότι το ανισοζύγιο οδηγεί σε αστάθεια, έγραψα ότι «ενδέχεται από μια θέση ολοένα μεγαλύτερης ανισορροπίας και ελληνικής αδυναμίας ενδέχεται η Ελλάδα να υποχρεωθεί να αναπτύξει, πάντα στο πλαίσιο αμυντικών πολιτικών στόχων, επιθετικό στρατηγικό σχεδιασμό». Τελικά δεν συνέβη αυτό. Συνέβη αυτό που κλασικά συμβαίνει σε μη βιώσιμα κράτη. Διαδοχικές Ελληνικές κυβερνήσεις υποχώρησαν σε όλο το φάσμα. Η Τουρκία κέρδισε και συνεχίζει να κερδίζει το μείζον των αναθεωρητικών αξιώσεών της χωρίς πόλεμο. Στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Στην Θράκη η Τουρκία αποθρασύνθηκε με απρόβλεπτες συνέπειες. Αντί αποτροπής διαδοχικές κυβερνήσεις επέλεξαν τον κατευνασμό. Ταυτόχρονα, πολιτικοπνευματικά, τα μέλη του «συστήματος» νεφελοβατούσαν σε παγκοσμιοποιημένα ή άλλα εξίσου μεταφυσικά πεδία. Τα παραμιλητά βέβαια αφορούσαν και την Ευρώπη όπου αντί μιας στιβαρής στρατηγικής που θα στήριζε τα εθνικά συμφέροντα και αντί λήψης ορθολογιστικών πολιτικοοικονομικών αποφάσεων, αποφασίστηκε η κρατική αυτοκτονία ("ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις" https://wp.me/p3OlPy-CS) ...»

Π. Ήφαιστος - P. Ifestos

https://www.militaire.gr/quot-i-egkataleipsi-esto-kai-mias-intsas-kratikis-kyriarchias-plittei-eschates-logikes-quot-pan-ifaistos/

Οι «53» καλοπερασάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ.

"Η εγκατάλειψη έστω και μιας ίντσας κρατικής κυριαρχίας πλήττει έσχατες λογικές"! Παν.Ήφαιστος

Προχωρημένες ρυθμίσεις