ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΗ

Νόμος και τάξη το μόνιμο μοτίβο της κυβέρνησης και των τηλεοπτικών δημοσιογράφων, τηλεμαϊντανών και όχι μόνο για να το εμπεδώσουν στην συνείδηση των ελλήνων σαν κάτι πού δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, σαν ιερά αξία.

Αυτά μας λένε μέρα -νύχτα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, οι εφημερίδες κλπ.

Εδώ ταιριάζει να θυμηθούμε τις τελευταίες ελεύθερες φράσεις του εκφωνητή του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών Κωνσταντίνου Σταυρόπουλου το 1941 που μετέδιδε: Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι...

Προσοχή!

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα!

Έλληνες! Μην τον ακούτε!

Μην ακούτε και πιστεύετε τίποτα από την Γερμανοαμερικάνικη προπαγάνδα της τηλεόρασης και πάμπολλων εφημερίδων και περιοδικών της πληρωμένης δημοσιογραφίας, της ελληνικής πλουτοκρατίας.

Ποιοι όμως επικαλούνταν αυτό το δόγμα;

Άν ψάξουμε την ελληνική ιστορία θα δούμε ότι πρώτος διδάξας ήταν ο πρώτος βασιλιάς της ελλάδας ο Όθων με την αντιβασιλεία του.

Νόμος, τάξη, αυταρχισμός και γκιλοτίνες έτσι έπρεπε να συμμορφωθούν οι ατίθασοι έλληνες στους νόμους πού τους φτιάχνανε οι ίδιοι οι γερμανοί ερήμην του ελληνικού λαού.

Έπρεπε να τους κάνουν να υπακούουν στις δικές τους αξιώσεις όσο και παράλογες αυτές να ήταν.

Αυτό γίνεται και σήμερα.

Οι έλληνες πρέπει να εθιστούν στην ιδέα του νόμου και της τάξης με αυταρχικά μέτρα, για να μην υπάρχουν όμως μεγάλες αντιστάσεις και για να καμφθούν τα πνεύματα και η κρίση της κοινωνίας ξεκινάνε με πασιφανείς νόμους πού ωφελούν το σύνολο της κοινωνίας και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης όπως πχ. απαγορεύεται το κάπνισμα σε διάφορους χώρους.

Εδώ τίθεται το ερώτημα θα μπορούσε αυτό το πρόβλημα να έχει λυθεί με την κοινή συναίνεση των ελλήνων και των άμεσα εμπλεκομένων χωρίς αυταρχικά μέσα ;

Σαφώς και μπορούσε, γιατί δεν έγινε; γιατί δεν τους ενδιαφέρει το καλό των πολιτών πρόκειται περί υποκρισίας αυτό πού τους ενδιαφέρει είναι να εμπεδωθεί ο φόβος, ο αυταρχισμός, η υποταγή απέναντι των νόμων πού οι ίδιοι φτιάχνουν ή πού δεσμεύονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Συμπέρασμα, σε μία δημοκρατική κοινωνία ο νόμος και η τάξη ωφελούν το κοινωνικό σύνολο όταν οι νόμοι είναι το απόσταγμα, το αποτέλεσμα της διαλεκτικής συζήτησης μέσα στον λαό και η ψήφισή τους πολλές φορές με μεγαλύτερη πλειοψηφία του 50 %.

Αντίθετα σε μία ολιγαρχική κοινωνία όπως την δική μας οι νόμοι φτιάχνονται από το κυβερνητικό κόμμα και ψηφίζονται από αυτό, από τους βουλευτές του ερήμην του λαού ακόμα και της απλής ενημέρωσής του. Συνήθως στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των δικών τους παιδιών και στην εξυπηρέτηση της ντόπιας και ξένης (πολυεθνικές) πλουτοκρατίας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Επειδή τα συμφέροντά τους είναι διαμετρικά αντίθετα από τα συμφέροντα του λαού γιαυτό τον λόγο η κοινωνία πρέπει να δομηθεί πάνω στις αρχές της παραπληροφόρησης , του ψέματος , του φόβου , του αυταρχισμού , της ακρισίας (όλο το εκπαιδευτικό σύστημα έχει δομηθεί πάνω στην παπαγαλία και ενάντια της κρίσης), της υποταγής.

Παρακάτω θα διαβάσετε ένα άρθρο για μια μακρινή μας χώρα που συνέβη προ 36 χρόνια.

Ξεκίνησε στις 4/8/1983 στην Burkina Faso, δηλαδή στην «Χώρα των αδιάφθορων».

Το παραθέτω επειδή δίνει την απάντηση σε πολλά σημερινά ερωτήματα ακόμα και για τους αριστερούς.

Τα ίδια προβλήματα με το σήμερα της ελλάδας , χρέη, να πως απαντάει ο πρόεδρος της χώρας τους και πόσο μεγάλη διαφορά έχει από τους σημερινούς δυτικόδουλους πολιτικούς μας πού έχουν προσφέρει στους ξένους γή και ύδωρ.

Στις 29 Ιουλίου του 1987, όταν στη Γενική Συνέλευση των Αφρικανικών Χωρών είπε:

«Δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε το χρέος μας...

Αυτό είναι αδύνατον, δεν είναι θέμα ηθικής τάξης,

ούτε αθέτηση υποσχέσεων...

Εάν δεν πληρώσουμε, οι πιστωτές μας δεν θα πεθάνουν,

αυτό είναι βέβαιο.

Εάν όμως πληρώσουμε, ο λαός μας θα εξοντωθεί.

Οι πιστωτές έπαιξαν όπως κάνουν στα καζίνα.

Κέρδισαν πολλά, πολλές φορές... Ας χάσουν και μια φορά...

Η ζωή θα συνεχιστεί...».

Μα είναι και απάντηση στο πόσο πολλά και σύντομα μπορούν να αλλάξουν όταν την ηγεσία της χώρας την αναλαμβάνουν πολίτες πού ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντα του λαού.

Η ιστορία αυτή είναι διδακτική και για τους βολεμένους αριστερούς που μας λένε συνέχεια ότι δεν είναι η κατάλληλη εποχή ας αφήσουμε μερικούς αιώνες να περάσουν ακόμα και βλέπουμε όπως και για τους άλλους αριστερούς - μαρξιστές με τις «καινοτομίες» τους περί βασικής αντίθεσης κεφαλαίου και εργασίας σε σχέση με το ιμπεριαλιστικό σύστημα και οποιασδήποτε άλλης ανοησίας πού σκοπό έχει να μην αμφισβητηθεί στην πράξη το κάθε υπάρχων σύστημα.

Παρόμοια λάθη γίνανε με το ΕΑΜ πού δεν έβαζε ταυτόχρονα και πολιτειακό θέμα σε αντίθεση με την πιό σωστή θέση έως ένα σημείο του ΕΔΕΣ, του Κομνηνού Πυρομάγλου.

Έχει και άλλο διδακτικό περιεχόμενο όπως ότι η αντεπανάσταση του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατίας ξεκινάει μέσα από τους κόλπους της επανάστασης εκμεταλλευόμενοι διαφορές, χρηματίζοντας και υποσχόμενοι κυβερνητικές θέσεις.

Να μία πλευρά γιατί είναι απαραίτητη η δημοκρατία με την αρχαιοελληνική έννοια.

Να μπορεί άμεσα ο λαός να καταστείλει την οποιαδήποτε απόπειρα πού θα γίνει από την ολιγαρχία μαζί με τους συμμάχους τους ιμπεριαλιστές. Και θα γίνουν πολλές απόπειρες προκειμένου να επαναφέρουν το παλαιό καθεστώς πού συνέφερε τους ίδιους.

Μια μικρή και απίστευτη, αφρικανική ιστορία. (αφιερωμένη στους ιθαγενείς πολιτικούς νάνους και λακέδες της ντόπιας και διεθνούς πλουτοκρατίας).

Η Άνω Βόλτα (Haute-Volta), πρώην γαλλική αποικία,
απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960,
χωρίς φυσικά να αποκτήσει ποτέ την ελευθερία της,
αφού παρέμεινε εξαρτημένη από την Γαλλία,
που υποβοηθούμενη από τους ντόπιους φυλάρχους,
ολιγάρχες και λοιπούς ξεπουλημένους πολιτικούς κάφρους,
εκμεταλλευόταν προνομιακά τον αγροτικό της πλούτο,
κυρίως το βαμβάκι, αλλά και τον μη αγροτικό ...χρυσό.
Παλιοί και νέοι αποικιοκράτες ιμπεριαλιστές λεηλάτησαν τη χώρα,
παράλληλα με την οργανωμένη εκμετάλλευση των δυτικών πολυεθνικών.
Αυτή ήταν άλλωστε η ουσία της «ανεξαρτησίας»,
όχι ακριβώς, η ελευθερία της χώρας, αλλά η ...μεταποίηση,
του δαπανηρού και αιμοσταγούς αποικιοκρατικού καθεστώτος,
σε τηλε-αποικία, διαχειρίσιμη εκ του μακρόθεν με ελάχιστο κόστος.
Η Άνω Βόλτα, ήδη Μπουργκίνα Φάσο,
είναι η 1η βαμβακοπαραγωγός χώρα της Αφρικής,
είναι τρίτη αφρικανική χώρα σε χρυσό,
τα κοιτάσματα μαγγανίου είναι από τα μεγαλύτερα παγκόσμια,
ενώ υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα χαλκού, μολύβδου,
βωξίτη, νικελίου, αργύρου, ψευδαργύρου, αντιμονίου.
Στα περισσότερα από τα παραπάνω κοιτάσματα
γίνεται σήμερα οργανωμένη λεηλασία από δυτικές εταιρείες,
χωρίς το παραμικρό όφελος για τον λαό της χώρας.
Η αποστράγγιση των πόρων, μέχρι το 1983,
είχε φέρει την χώρα στην θέση της φτωχότερης της Αφρικής
και μιας από τις φτωχότερες στον κόσμο.
Το προσδόκιμο επιβίωσης δεν ξεπερνούσε τα 40 χρόνια,
ενώ η παιδική θνησιμότητα ήταν 20% μέχρι την ηλικία των 5 ετών,
ο λαός πεινούσε, οι συνθήκες υγιεινής τραγικές, το πόσιμο νερό ανύπαρκτο
και το χρέος προς το ΔΝΤ διογκωνόταν συνεχώς με νέα δάνεια και τόκους,
φτάνοντας σε σημείο να μην μπορεί πλέον να εξυπηρετηθεί.
Η Μπουρκίνα Φάσο ήταν, όπως έλεγε και ο ίδιος ο Σανκαρά
«η συμπύκνωση των συμφορών όλων των λαών,
μια οδυνηρή σύνθεση όλων των πόνων της ανθρωπότητας,
αλλά είναι επίσης, και κυρίως, η συμπύκνωση των ελπίδων των αγώνων μας».Όλα ξαφνικά άλλαξαν, ...
όταν εμφανίστηκε ένας 35αρης αξιωματικός του γαλλικού στρατού,
ο Thomas Isidore Noël Sankara, για τους φίλους, Tom Sank,
που ηγήθηκε επαναστατικού κινήματος
και μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα τμήματος του στρατού,
κυρίως νεαρών χαμηλόβαθμων αξιωματικών,
που ήλεγχε ο "έτερος Καππαδόκης", Blaise Compaoré,
έγινε πρόεδρος της χώρας την 4/8/1983
και υποσχέθηκε - υλοποίησε, αδιανόητο για μικρή, φτωχή αφρικανική χώρα,
δύο γεύματα την ημέρα και πέντε λίτρα πόσιμο νερό για κάθε οικογένεια.
Ο ίδιος δήλωσε:
«Η επανάστασή μας, αντλεί από το σύνολο των εμπειριών του ανθρώπου
από την στιγμή της πρώτης ανάσας της ανθρωπότητας.
Θέλουμε να είμαστε οι κληρονόμοι όλων των επαναστάσεων του κόσμου,
όλων των απελευθερωτικών αγώνων των λαών του Τρίτου Κόσμου.
Αντλήσαμε διδάγματα από την αμερικανική επανάσταση.
Η Γαλλική Επανάσταση μας δίδαξε τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση έφερε τη νίκη στο προλεταριάτο
και έκανε δυνατή την πραγματοποίηση των ονείρων
της Παρισινής Κομμούνας και της δικαιοσύνης».Περαιτέρω:
1. Άλλαξε το όνομα της χώρας, από Haute-Volta σε Burkina Faso,
δηλαδή η «Χώρα των αδιάφθορων».
2. Πούλησε τον κυβερνητικό στόλο πολυτελών αυτοκινήτων
και κατέστησε το Renault 5
(το φθηνότερο αυτοκίνητο που επωλείτο στη χώρα εκείνη την εποχή)
το επίσημο υπηρεσιακό αυτοκίνητο των υπουργών.
3. Μείωσε τους μισθούς των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων,
μαζί και τον δικό του, βεβαίως,
ενώ κατάργησε τις θέσεις των οδηγών κυβερνητικών αυτοκινήτων,
αεροπορικών εισιτηρίων 1ης θέσεως για τους υπουργούς,
αλλά και την χρήση του κυβερνητικού αεροσκάφους,
για μετακινήσεις των υπουργών του σε θέρετρα (βλ. Βενιζέλος)
4. Αναδιένειμε τη γη των φεουδαρχών φυλάρχων στους αγρότες.
5. Εναντιώθηκε στην ξένη βοήθεια, λέγοντας ότι:
«αυτός που σε ταΐζει, σε ελέγχει».
6. Στην πρωτεύουσα Ουαγκαντούγκου
ο Sankara μετέτρεψε το κατάστημα προμηθειών του στρατού
σε ένα κρατικό σούπερ-μάρκετ ανοικτό σε όλους,
συμπτωματικά, το πρώτο σούπερ-μάρκετ στη χώρα.
7. Υποχρέωσε τους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους,
να δωρίζουν μισθό ενός μηνός σε δημόσια προγράμματα.
8. Δεν χρησιμοποιούσε κλιματιστικό στο γραφείο του,
με την αιτιολογία ότι μια τέτοια πολυτέλεια, δεν ήταν προσιτή,
παρά σε ελάχιστους κατοίκους της χώρας.
9. Μείωσε τον μισθό του σε 120 δολάρια τον μήνα
και περιόρισε τα υπάρχοντά του σε ένα αυτοκίνητο,
τέσσερα ποδήλατα, τρεις κιθάρες, ένα ψυγείο και ένα καταψύκτη,
ενώ αρνήθηκε να μετακομίσει στην προεδρική κατοικία
και παρέμεινε στο ταπεινό σπιτάκι του.
10. Επέβαλε στους δημόσιους υπαλλήλους
να φορούν έναν παραδοσιακό χιτώνα
υφασμένο από ντόπιο βαμβάκι και ραμμένο από ντόπιους τεχνίτες.
11. Διέθεσε δωρεάν, τρία εκατομμύρια εμβόλια,
κατά της μηνιγγίτιδας και της πολιομυελίτιδας
και έφτιαξε σε όλη τη χώρα μικρές νοσοκομειακές μονάδες.
Με το πρόγραμμα «εμβολιασμός Commando», τις πρώτες 15 μέρες,
εμβολιάστηκαν 2.500.000 παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας,
του κίτρινου πυρετού και της ιλαράς.
12. Προώθησε τη συμμετοχή του λαού στη λήψη αποφάσεων,
ιδρύοντας σε όλες τις περιοχές της χώρας,
"Επιτροπές για την Άμυνα της Επανάστασης".
Η λειτουργία τους δεν ήταν υποδειγματική ούτε χωρίς προβλήματα,
όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι αποφάσεις τους,
ακύρωσαν τις αποφάσεις της κυβέρνησης.
13. Επέβαλλε υποχρεωτική εργασία,
για τους παραδοσιακούς ηγέτες των χωριών
και ψηφίστηκε νόμος για κατάργηση της δουλοπαροικίας.
14. Με σειρά προγραμμάτων άρδευσης και διανομής λιπασμάτων,
μέσα σε 4 χρόνια η Μπουρκίνα Φάσο ήταν αυτάρκης σε τρόφιμα.
Ενώ το 1986 η μέση απόδοση για το σιτάρι ήταν 170 κιλά ανά στρέμμα,
η Μπουρκίνα Φάσο έφτασε να παράγει 390 κιλά στο στρέμμα,
ενώ αυξήθηκε εντυπωσιακά και η παραγωγή βαμβακιού.
15. Εθνικοποίησε την γη και τον ορυκτό πλούτο,
στερώντας από κάθε δικαίωμα τους αποικιοκράτες.
16. Κατάργησε τον αγροτικό κεφαλικό φόρο.
17. Υποχρέωσε τους υψηλόβαθμους κρατικούς υπάλληλους
και αξιωματούχους του στρατού,
να εκχωρήσουν στο κράτος μισθό ενός μηνός
και τους δημοσίους υπαλλήλους, μισθό μισού μηνός,
για την χρηματοδότηση έργων κοινωνικής ανάπτυξης.
18. Ανέστειλε όλα τα ενοίκια των φτωχών για το 1985
και ξεκίνησε μαζικό πρόγραμμα κατασκευής δημοσίων κατοικιών.
19. Από την 1/1/1985, φυτεύονται 10 εκατομμύρια δέντρα,
ώστε να επιβραδυνθεί η επέκταση της Σαχάρας.
20. Από το 1986 ξεκίνησε το πρόγραμμα «Alpha Commando»,
μια εκστρατεία κατά του αναλφαβητισμού, σε όλες τις τοπικές διαλέκτους.
21. Έδωσε μάχη για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού,
ιδιαίτερα των γυναικών,
και προώθησε τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία
ποινικοποιώντας την πρακτική της κλειτοριδεκτομής
και προωθώντας την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών,
μέσω της εργασίας και τις εκπαίδευσης.
Η βελτίωση της θέσεως των γυναικών στην κοινωνία της χώρας,
ήταν ένας από τους διακηρυγμένους στόχους του.
Η κυβέρνησή του περιλάμβανε μεγάλο αριθμό γυναικών,
κάτι χωρίς προηγούμενο στη Δυτική Αφρική.
Απαγόρευσε τους καταναγκαστικούς γάμους και την πολυγαμία,
διόρισε γυναίκες σε υψηλές κρατικές θέσεις,
ενεθάρρυνε τον γυναικείο πληθυσμό να εργάζεται έξω από το σπίτι
και τις μαθήτριες να συνεχίζουν το σχολείο ακόμα και αν ήταν έγκυες.
Ο Sankara προώθησε επίσης την αντισύλληψη
και προέτρεψε τους συζύγους να αγοράσουν φαγητό
και να ετοιμάσουν γεύματα
για να αποκτήσουν την εμπειρία των συνθηκών,
που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες,
έχοντας καθιερώσει πανεθνική μέρα,
όπου οι άντρες έκαναν όλες τις δουλειές του σπιτιού.
Αναγνώρισε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Αφρικανές,
σε έναν περίφημο λόγο του κατά τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας,
στις 8 Μαρτίου 1987 στην Ouagadougou.
Μίλησε σε χιλιάδες γυναίκες και δήλωσε ότι η επανάσταση:
«εγκαθίδρυε νέες κοινωνικές σχέσεις» που θα αναστάτωναν
«τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες,
υποχρεώνοντας το κάθε φύλο να ξανασκεφτεί τη φύση αμφότερων.
Αυτό το καθήκον είναι απίστευτα δύσκολο, αλλά απαραίτητο.»
Περαιτέρω, ήταν ο πρώτος Αφρικανός ηγέτης
που στρατολόγησε ενεργά γυναίκες στις ένοπλες δυνάμεις.
Στους λόγους του προέτρεπε τις γυναίκες να δουλεύουν,
για να μην έχουν ανάγκη τους άντρες για να τις συντηρούν,
έτσι ώστε να μην αναγκάζονται,
να παντρεύονται κάποιον χωρίς να τον αγαπούν.Στην εξωτερική πολιτική, εν μέσω ψυχρού πολέμου,
συναντούσε όποιον ξένο ηγέτη θεωρούσε ότι θα βοηθούσε τη χώρα του,
τηρώντας ίσες αποστάσεις από ΕΣΣΔ, ΗΠΑ και Γαλλία.
Προσανατολίστηκε στη συμμαχία με χώρες,
όπως Κούβα και Νικαράγουα που αμφισβητούσαν την κυριαρχία της Δύσης,
ενώ υποστήριξε τα κινήματα αυτοδιάθεσης των λαών,
σε Νότια Αφρική, Ναμίμπια, Παλαιστίνη και Δυτική Σαχάρα.Το πλέον εξωφρενικό όμως, ότι κατήγγειλε τον τρόπο,
με τον οποίο οι χώρες της Αφρικής παγιδεύονται από το ΔΝΤ,
με δυσβάστακτα χρέη που υποδουλώνουν τους λαούς,
ενώ τα δανεικά χρήματα τα επωφελείται,
μια διεφθαρμένη ντόπια ολιγαρχία,
που, συνεργαζόμενη με τους ξένους δανειστές και πολιτικούς,
φτιάχνει έργα άσκοπα, συχνά άχρηστα και μη παραγωγικά.
Οι παρεμβάσεις του στα Ηνωμένα Έθνη,
ανησύχησαν όσους επωφελούνταν ακόμα από τη νεο-αποικιοκρατία:
«Μιλώ, έλεγε, στο όνομα των μανάδων,
των εξαθλιωμένων αφρικανικών λαών,
που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από ελονοσία και διάρροια,
χωρίς να μπορούν να επωφεληθούν από τα μέσα,
που προσφέρει η επιστήμη...».
Η τελευταία του πολιτική πρωτοβουλία,
ήταν η προσπάθεια να συγκροτηθεί μια αφρικανική κίνηση,
για την ηθική, πολιτική και νομική άρνηση του χρέους,
των χωρών της Αφρικής,
καθώς θεωρούσε τα δεσμά του χρέους,
υπεύθυνα για την εξάρτηση, την κατάρρευση της κοινωνίας
και την καταστροφή κάθε προοπτικής ανάπτυξης, προσανατολισμένης,
στην εξυπηρέτηση των αναγκών των αφρικανικών λαών.
Παράλληλα κάλεσε για ένα ενωμένο μέτωπο των αφρικανικών χωρών,
που θα αποκήρυσσε το χρέος τους προς την Δύση.
Υποστήριξε ότι οι φτωχοί και τα θύματα εκμεταλλεύσεως
δεν είχαν υποχρέωση να αποπληρώσουν χρήματα
στους πλούσιους και εκμεταλλευτές.
Το αποκορύφωμα της ...αυθάδειάς του ήρθε στις 29 Ιουλίου του 1987,
όταν στη Γενική Συνέλευση των Αφρικανικών Χωρών είπε:
«Δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε το χρέος μας...
Αυτό είναι αδύνατον, δεν είναι θέμα ηθικής τάξης,
ούτε αθέτηση υποσχέσεων...
Εάν δεν πληρώσουμε, οι πιστωτές μας δεν θα πεθάνουν,
αυτό είναι βέβαιο.
Εάν όμως πληρώσουμε, ο λαός μας θα εξοντωθεί.
Οι πιστωτές έπαιξαν όπως κάνουν στα καζίνα.
Κέρδισαν πολλά, πολλές φορές... Ας χάσουν και μια φορά...
Η ζωή θα συνεχιστεί...».Και η ζωή συνεχίστηκε, αλλά μόνο για δυόμισι μήνες για τον Sankara.
Είχε υπερβεί όλες τις κόκκινες γραμμές και τις ανοχές της Δύσης.
Έτσι, την 15 Οκτωβρίου του 1987,
ένστολοι, με επικεφαλής τον στενό συνεργάτη του, Blaise Compaoré,
εισέβαλαν στο προεδρικό γραφείο, στην πρωτεύουσα Ouagadougou,
και τον εκτέλεσαν μαζί με άλλους δώδεκα συνεργάτες του.
Το σώμα του νεκρού Sankara διαμελίστηκε
και θάφτηκε εσπευσμένα σε έναν ανώνυμο τάφο,
ενώ η χήρα του Μαριάμ και δύο παιδιά τους εγκατέλειψαν τη χώρα.Η διαταραγμένη ηρεμία επανήλθε στη χώρα των «αδιάφθορων ανθρώπων».
Ο Blaise Compaoré έγινε πρόεδρος και τον αναγνώρισε πρώτη η Γαλλία.
Ο Compaoré αμέσως ανέστρεψε τις εθνικοποιήσεις
και σχεδόν όλες τις πολιτικές του Sankara.
Επέστρεψε τη χώρα στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα,
για να φέρει στη χώρα «τους πόρους που χρειαζόταν απελπισμένα»
για να ανορθώσει την «ερειπωμένη οικονομία» της,
και τελικώς περιφρόνησε όλη σχεδόν την κληρονομιά του Sankara.Έκτοτε, με υποδειγματική συνέπεια,
η χώρα των εξαθλιωμένων αλλά «αδιάφθορων ανθρώπων»,
εξοφλεί τις δόσεις του χρέους προς το ΔΝΤ,
που είναι απόλυτα ικανοποιημένο,
δίνοντας εύσημα στον Compaoré,
αδιαφορώντας για το κλείσιμο των νοσοκομείων, των σχολείων
και την κατάργηση των κοινωνικών ευεργετημάτων,
που ο Sankara πρόλαβε να εφαρμόσει.
Ιδιωτικοποιήθηκαν τα πάντα, ακόμα και το νερό.
Η επιδημία του Έμπολα είναι ένα από τα επακόλουθα,
της τραγικής θέσης αυτής της λεηλατημένης χώρας.
Η Μπουργκίνα Φάσο είναι σήμερα,
μια απ τις φτωχότερες χώρες του κόσμου,
το AIDS έχει μολύνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού,
το προσδόκιμο ζωής είναι κάτω από τα 55 χρόνια,
η ανεργία έχει οδηγήσει το ¼ του πληθυσμού σε μετανάστευση,
μόλις το 20% των παιδιών έχει βασικές γνώσεις δημοτικού,
η παιδική θνησιμότητα είναι απ τις μεγαλύτερες παγκόσμια,
οι γυναίκες έχουν επανέλθει στο παλιό καθεστώς,
το κατά κεφαλήν ονομαστικό εισόδημα είναι 542 $ το χρόνο
-σύμφωνα με το ΔΝΤ- δηλαδή περίπου 1,5 $ ημερησίως.
Η δικτατορία του Compaoré παρέμεινε στην εξουσία επί 27 χρόνια,
μέχρι που ανατράπηκε από λαϊκή εξέγερση την 31/10/2014,
που εκδηλώθηκε πριν από την ψήφιση νομοσχεδίου του κοινοβουλίου,
που θα του επέτρεπε να κατέλθει εκ νέου στις εκλογές του 2015
και αντίθετα με το Σύνταγμα που δεν του επέτρεπε άλλη θητεία.Η δολοφονία του Sankara και άλλων δώδεκα συντρόφων του,
έγινε γνωστή χωρίς πολλές λεπτομέρειες,
οι οποίες ήρθαν στο φως μετά την ανατροπή του Compaoré,
με την έρευνα ενός Ιταλού, του Silvestro Montanaro.
Επρόκειτο για μια καλά οργανωμένη διεθνή συνωμοσία,
στην οποία πρωτοστάτησαν η Γαλλία και οι ΗΠΑ,
υποβοηθούμενες από τον Λιβεριανό εγκληματία
και μετέπειτα πρόεδρο Charles Taylor,
συνέταιρο του γιου του προέδρου Μιτεράν σε σκοτεινές επιχειρήσεις
και ήδη καταδικασθέντος σε κάθειρξη 50 ετών από το ICTL
για εγκλήματα πολέμου στον δεκαετή εμφύλιο στη Σιέρα Λεόνε.
Χρηματοδοτήθηκε από τη Γαλλία και εκτελέστηκε από τη CIA.
Τα προηγούμενα με τον Taylor της Λιβερίας,
είχαν ξεκινήσει όταν ο Sankara,
είχε στιγματίσει τη συμπεριφορά της Λιβερίας,
που ήταν τότε παράδεισος των offshore εταιρειών
και είχε αρνηθεί να συνεργαστεί για την επιστροφή του Taylor στη Λιβερία,
όταν "συμπτωματικά" εκείνος δραπέτευσε,
από την υψίστης ασφαλείας φυλακή των ΗΠΑ όπου κρατούνταν
και επανήλθε στη χώρα του με τη βοήθεια της CIA,
για να δημιουργήσει αντάρτικο με τη στήριξη και του Καντάφι.
Για τις αποκαλύψεις σχετικά με τη συνωμοσία ανατροπής του Sankara,
συνεστήθη ειδική επιτροπή στο Γαλλικό Κοινοβούλιο,
το θέμα απασχόλησε τον ΟΗΕ,
ενώ στοιχεία περιελήφθησαν στα WikiLeaks.
Όμως με τον καιρό όλα ξεχάστηκαν.
Με τον ίδιο τρόπο που ξεχάστηκε η δολοφονία του Patrice Lumumba
και του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Dag Hammarskjöld.
Και οι δύο σκοτώθηκαν στην Αφρική το 1961,
πέφτοντας και οι δύο θύματα εταιρειών εξόρυξης διαμαντιών.Ο Sankara ενόχλησε πολλούς, σε αρκετούς τομείς,
και θεωρήθηκε από τους διεθνείς πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους,
ολέθριο παράδειγμα για τις υπόλοιπες αφρικανικές χώρες.
Δεν έπρεπε να επιτύχει η επανάσταση του «Τσε Γκεβάρα της Αφρικής».
Τι θα γινόταν εάν άλλες αφρικανικές χώρες μιμούνταν,
τη «χώρα των τίμιων ανθρώπων»;
Διότι, η φτωχή Αφρική κάθεται πάνω σε χρυσό,
διαμάντια, πετρέλαιο και ουράνιο
και αν ποτέ επικρατούσαν οι έντιμοι φτωχοί,
τι θα γίνονταν οι πλούσιοι λωποδύτες;
Ο "Τσε" της Αφρικής, ερωτηθείς γιατί δεν επιθυμούσε
να κρεμάσουν τη φωτογραφία του σε δημόσιους χώρους,
όπως έκαναν οι περισσότεροι Αφρικανοί ηγέτες,
αποκρίθηκε: «Υπάρχουν 7 εκατομμύρια Sankara.»
Ήταν μία από τις σημαντικότερες επαναστατικές φυσιογνωμίες της Αφρικής,
σύμβολο του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία,
που μετέτρεψαν την Μαύρη Ήπειρο σε καμένη γη.
Είναι ισάξιος όλων των μεγάλων Αφρικανών επαναστατών
που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στα αντιαποικιακά κινήματα
τις δεκαετίες '60 και '70
και σ' ένα σοσιαλιστικό προσανατολισμό των χωρών τους,
όπως ο Πατρίς Λουμούμπα, ο Κβάμε Ενκρούμα και ο Τζούλιους Νιερέρε.Στο βίντεο που ακολουθεί σε δύο μέρη,
υπάρχει η ομιλία του Sankara στις 29 Ιουλίου 1987,
στην έδρα του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας,
στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας
με θέμα τη δημιουργία ενός Ενιαίου Μετώπου ενάντια στο Χρέος.
Σε λιγότερο από τρεις μήνες, μετά από αυτή την ομιλία,
ο Thomas Sankara δολοφονείται, την 15 Οκτωβρίου 1987.
Θανάσης Πολυζόπουλος
https://www.facebook.com/thanasis.asmodeus.5

Ο Τομά Σανκάρα στη χώρα των τίμιων ανθρώπων

Χάρης Τζάλας*
Η Ανω Βόλτα, παλιά γαλλική αποικία, απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960, αλλά, όπως όλες οι πρώην αποικίες, παρέμεινε υπόδουλη στους ξένους, με τον αγροτικό της πλούτο, κυρίως το βαμβάκι, να το εκμεταλλεύεται η Γαλλία υποβοηθούμενη από τους διεφθαρμένους ντόπιους πολιτικούς και ολιγάρχες.
Ολα πήγαιναν καλά για τους νεο-αποικιοκράτες μέχρι το 1983. Η χώρα ήταν η φτωχότερη της Αφρικής και από τις φτωχότερες στον κόσμο. Ο μέσος όρος ζωής για τα οκτώ εκατομμύρια κατοίκους ήταν τα 40 χρόνια. Στα δέκα βρέφη τα δύο πέθαιναν προτού φτάσουν στο πέμπτο έτος της ηλικίας τους, ο λαός πεινούσε, οι συνθήκες υγιεινής ήταν τραγικές, το πόσιμο νερό ανύπαρκτο και το χρέος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διογκωνόταν, φτάνοντας σε σημείο να μην μπορεί πλέον να εξυπηρετηθεί.
Αυτή η ισορροπία διαταράχτηκε όταν εμφανίστηκε ένας τριανταπεντάχρονος αξιωματικός που είχε υπηρετήσει στον γαλλικό στρατό. Ο Τομά Σανκάρα ηγήθηκε επαναστατικού κινήματος, έγινε πρόεδρος της χώρας και υποσχέθηκε πράγματα αδιανόητα για μια μικρή, φτωχή αφρικανική χώρα: δύο γεύματα την ημέρα και πέντε λίτρα πόσιμο νερό για κάθε οικογένεια.
Αλλαξε και το όνομα της χώρας, από το γαλλικό Ανω Βόλτα σε Μπουρκίνα Φάσο, δηλαδή η «Χώρα των Τίμιων Ανθρώπων». Ο Σανκάρα έκανε και άλλα πρωτάκουστα πράγματα· διεκδίκησε το δικαίωμα να συναντά όποιον ξένο ηγέτη θεωρούσε ότι θα βοηθήσει τη χώρα του και σε εποχή ψυχρού πολέμου θέλησε να τηρήσει ίσες αποστάσεις από τη Σοβιετική Ενωση, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Ταξίδεψε στη Μόσχα και την Αβάνα, στην Ουάσινγκτον και σε πολλές αφρικανικές πρωτεύουσες. Εκανε όμως κάτι χειρότερο, κατήγγειλε τον τρόπο με τον οποίο οι χώρες της Αφρικής παγιδεύονται από το ΔΝΤ με δυσβάστακτα χρέη που υποδουλώνουν τους λαούς, ενώ τα δανεικά χρήματα τα επωφελείται μια διεφθαρμένη ντόπια ολιγαρχία που, συνεργαζόμενη με τους ξένους δανειστές και πολιτικούς, φτιάχνει έργα άσκοπα, συχνά άχρηστα και μη παραγωγικά.
Αγωνίστηκε και για τα δικαιώματα των γυναικών, ενώ διέθεσε δωρεάν τρία εκατομμύρια εμβόλια κατά της μηνιγγίτιδας και της πολιομυελίτιδας· έφτιαξε μικρές νοσοκομειακές μονάδες και δωρεάν σχολεία. Οι παρεμβάσεις του στα Ηνωμένα Εθνη ήταν συγκινητικές και άφησαν εποχή, αλλά ανησύχησαν εκείνους που επωφελούνται ακόμα από τη νεο-αποικιοκρατία: «Μιλώ, έλεγε, στο όνομα των μανάδων των εξαθλιωμένων αφρικανικών λαών που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από ελονοσία και διάρροια, χωρίς να μπορούν να επωφεληθούν από τα μέσα που προσφέρει η επιστήμη...». Αλλά ο Σανκάρα έκανε και άλλα ενοχλητικά. Πούλησε τις υπουργικές και κρατικές λιμουζίνες Mercedes και τις αντικατέστησε με οικονομικά Peugeot 5cv. Ο ίδιος αρνήθηκε να μετακομίσει στην προεδρική κατοικία και παρέμεινε στο ταπεινό σπιτάκι του, ενώ καθόρισε τον μισθό του στα 120 δολάρια.
Το αποκορύφωμα της αυθάδειάς του ήρθε στις 29 Ιουλίου του 1987, όταν στη Γενική Συνέλευση των Αφρικανικών Χωρών είπε: «Δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε το χρέος μας... Αυτό είναι αδύνατον, δεν είναι θέμα ηθικής τάξης, ούτε αθέτηση υποσχέσεων... Εάν δεν πληρώσουμε, οι πιστωτές μας δεν θα πεθάνουν, αυτό είναι βέβαιο. Εάν όμως πληρώσουμε, ο λαός μας θα εξοντωθεί. Οι πιστωτές έπαιξαν όπως κάνουν στα καζίνα. Κέρδισαν πολλά, πολλές φορές... Ας χάσουν και μια φορά... Η ζωή θα συνεχιστεί...»
Και η ζωή συνεχίστηκε, αλλά μόνο για δυόμισι μήνες για τον Σανκάρα. Στις 15 Οκτωβρίου του 1987, ένοπλοι ένστολοι, με επικεφαλής τον στενότερο συνεργάτη του, Μπλεζ Καμπαορέ, εισέβαλαν στο προεδρικό γραφείο, στην πρωτεύουσα Ουαγκαντούκου, και τον εκτέλεσαν με δυο σφαίρες στην καρδιά. Ο Σανκάρα πρόλαβε να πει «μα, Μπλεζ, είσαι ο καλύτερός μου φίλος, σε αποκαλώ αδελφό...».
Η διαταραγμένη ηρεμία επανήλθε στη χώρα των «τίμιων ανθρώπων». Ο Μπλεζ Καμπαορέ έγινε πρόεδρος και τον αναγνώρισε πρώτη η Γαλλία. Διατήρησε το αξίωμά του για 27 χρόνια, όταν ανατράπηκε λόγω λαϊκής δυσαρέσκειας. Με υποδειγματική συνέπεια, η χώρα των εξαθλιωμένων αλλά «τίμιων ανθρώπων» εξοφλεί τις δόσεις του χρέους προς το ΔΝΤ που είναι απόλυτα ικανοποιημένο, δίνοντας εύσημα στον Καμπαορέ, αδιαφορώντας για το κλείσιμο των νοσοκομείων, των σχολείων και την κατάργηση των κοινωνικών ευεργετημάτων που ο Σανκάρα πρόλαβε να εφαρμόσει. Ολα ιδιωτικοποιήθηκαν, ακόμα και το νερό. Η επιδημία του Εμπολα είναι ένα από τα επακόλουθα της τραγικής θέσης αυτής της λεηλατημένης χώρας.
Ο Σανκάρα είχε στιγματίσει τη συμπεριφορά της γειτονικής Λιβερίας, που ήταν τότε παράδεισος των offshore εταιρειών. Αρνήθηκε να συνεργαστεί για την επιστροφή στη Λιβερία του απατεώνα πολιτικού Τσαρλς Τέιλορ, όταν περιέργως εκείνος δραπέτευσε από την υψίστης ασφαλείας φυλακή των ΗΠΑ όπου κρατούνταν και επανήλθε στη χώρα του με τη βοήθεια της CIA για να δημιουργήσει αντάρτικο με τη στήριξη του Καντάφι.
Η δολοφονία του Σανκάρα και άλλων δώδεκα συντρόφων του έγινε γνωστή χωρίς πολλές λεπτομέρειες, οι οποίες ήρθαν στο φως μετά την ανατροπή του Καμπαορέ με την έρευνα ενός Ιταλού, του Σιλβέστρο Μοντανάρο. Επρόκειτο για μια καλά οργανωμένη διεθνή συνωμοσία, στην οποία πρωτοστάτησαν η Γαλλία και οι ΗΠΑ, υποβοηθούμενες από τον Λιβεριανό εγκληματία και μετέπειτα πρόεδρο Τέιλορ, που ήταν συνέταιρος του γιου του προέδρου Μιτεράν σε σκοτεινές επιχειρήσεις. Χρηματοδοτήθηκε από τη Γαλλία και εκτελέστηκε από τη CIA.
Ο Σανκάρα ενόχλησε πολλούς, σε αρκετούς τομείς, και θεωρήθηκε από τους διεθνείς πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους ολέθριο παράδειγμα για τις υπόλοιπες αφρικανικές χώρες. Δεν έπρεπε να επιτύχει η επανάσταση του «Τσε Γκεβάρα της Αφρικής». Τι θα γινόταν εάν άλλες αφρικανικές χώρες μιμούνταν τη «χώρα των τίμιων ανθρώπων»; Ξέρετε, η φτωχή Αφρική στέκεται πάνω σε χρυσό, διαμάντια, πετρέλαιο και ουράνιο και αν ποτέ επικρατήσουν οι έντιμοι φτωχοί, τι θα γίνουν οι πλούσιοι λωποδύτες;
Για τις αποκαλύψεις σχετικά με τη συνωμοσία ανατροπής του Σανκάρα συστάθηκε επιτροπή στο Γαλλικό Κοινοβούλιο, το θέμα απασχόλησε τον ΟΗΕ, ενώ στοιχεία περιελήφθησαν στα WikiLeaks. Ομως όλα ξεχάστηκαν. Με τον ίδιο τρόπο που ξεχάστηκαν οι δολοφονίες του Πατρίς Λουμούμπα και του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Νταγκ Χάμαρσολντ. Και οι δύο σκοτώθηκαν στην Αφρική το 1961, πέφτοντας και οι δύο θύματα εταιρειών εξόρυξης διαμαντιών. Αυτά για τη μαρτυρική Αφρική και τον Τομά Σανκάρα.
*συγγραφέας
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/24678_o-toma-sankara-sti-hora-ton-timion-anthropon