Μπογδάνος –Λατινοπούλου .

Μεταξύ του Μπογδάνου και της Λατινοπούλου σαφώς προτιμώ τις δηλώσεις λατινοπούλου επειδή αυτές είναι μπουρδουκλωμένες και απρόσεκτες.

Δεν έχει αφομοιωθεί ακόμα από το πολιτικό σύστημα και λέει ότι πιστεύει ανεξάρτητα αν αυτό είναι σωστό ή λανθασμένο η εν μέρει σωστό ή λανθασμένο. Ξανά δικαιώνεται η παροιμία που μας λέει ότι τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους.

Δες τε πως ένας πολιτικός εδώ, ο Μπογδάνος που τον αφορά η παραπάνω παροιμία διαπραγματεύεται το θέμα της ομορφιάς.

« Όλες οι γυναίκες είναι όμορφες, αν η ομορφιά αυτή πηγάζει από μέσα. Η γυναικεία ομορφιά έρχεται σε διάφορα σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Τα πρότυπα της ομορφιάς αλλάζουν με τα χρόνια. Η γυναικεία όμως ομορφιά στο μάτι εκείνου που αγαπά την γυναίκα, μένει διαχρονική και αναλλοίωτη ».

Παρατήρηση πρώτη: επιτήδεια μπερδεύει την εξωτερική ομορφιά με την εσωτερική oμορφιά για να μην μείνει καμία παραπονούμενη.

Εξωτερική ομορφιά δεν υπάρχει όλα είναι εντός μας, βέβαια κανένας δεν αρνείται ότι υπάρχει η εξωτερίκευση της εσωτερικής ομορφιάς αλλά όχι ότι δεν υπάρχει εξωτερική ομορφιά.

Παρατήρηση δεύτερη: «Τα πρότυπα της ομορφιάς αλλάζουν με τα χρόνια».

Μπορεί αυτή η πρόταση να φαίνεται αληθής όμως δεν είναι.

Υπάρχουν μερικές αρχές  σε όλα ή σχεδόν σε όλα τα πρότυπα ομορφιάς διαχρονικά. Από τόπο σε τόπο, από εποχή σε εποχή αν και διαφορετικά ήταν πάντα αναγκαία τα στολίδια, το βάψιμο, η ενδυμασία κλπ. αλλά και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των γυναικών έως ένα σημείο παραμένουν αναλλοίωτα. Βλέπουμε από τα αρχαία ελληνικά αγάλματα χαρακτηριστικά προσώπων συμμετρικά, αρμονικά με κάποιες συγκεκριμένες αναλογίες και σώματα πού απουσιάζει η παχυσαρκία.

Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε την άσκημη του ελληνικού κινηματογράφου πού μας γοήτευσε την Γεωργία Βασιλειάδου σε σύγκριση με μία όμορφη πχ. την Μέριλιν Μονρόε πιστεύουμε στα σοβαρά ότι θα υπήρχαν διαχρονικά πολλές κοινωνίες που θα θεωρούσαν άσκημη την Μονρόε και όμορφη την Βασιλειάδου;

Μπράβο λοιπόν στον Μπογδάνο πού μας αποδεικνύει ότι είναι άξιος πολιτικός και προκειμένου να μην δυσαρεστήσει καμία όσο περνάει από το χέρι του μας φλομώνει με ότι ανοησίες του κατέβουν στο κεφάλι. Οι ψήφοι είναι το ύψιστο αγαθό των πολιτικών.

Παρακάτω μερικά ενδιαφέροντα άρθρα για την διαχρονική ομορφιά.

Η ιστορία της ομορφιάς από την αρχαιότητα ως σήμερα

Από dimitra ιστορία ομορφιάς

Η τέχνη της περιποίησης και διατήρησης της ομορφιάς απασχόλησε τις γυναίκες από την αρχαιότητα. Από μακρινούς χρόνους της Κλεοπάτρας, της Φρύνης, της Ιουδήθ και της Σαλώμης οι γυναίκες γνώριζαν πως να περιποιούνται την επιδερμίδα τους με διάφορα παρασκευάσματα ειδικά για την αξιοποίηση και διατήρηση τους.

Η ομορφιά της γυναίκας στην αρχαιότητα

Ιστορία ή μύθος η ωραία Ελένη πλησίαζε τα 50 όταν κατέκτησε τον Πάρη και η Ιουδήθ είχε περάσει τα 50 όταν σαγήνευσε τον Ολοφέρνη. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εξυψώσει στο επίπεδο θρησκείας την περιποίηση του προσώπου και του σώματος. Οι γυναίκες είχαν μεγάλη αδυναμία στα ακριβά αρώματα, έλαια και εκλεκτά καλλυντικά. Συνήθιζαν να χρησιμοποιούν μάσκες που είχαν ως βάση φυτικά έλαια, μέλι, γάλα, ζωτικά στοιχεία που και μέχρι σήμερα μεταχειριζόμαστε. Η περιποίηση τους δεν περιοριζόταν μόνο στο πρόσωπο, φρόντιζαν και γύμναζαν το σώμα τους σε βαθμό που οι αναλογίες τους πολλές φορές έφτανε στην τελειότητα.

Η ομορφιά της γυναίκας στο μεσαίωνα

Ο μεσαίωνας ήταν για την γυναίκα ο πραγματικός θάνατος της ομορφιάς της. Κάθε γυναίκα που θα ασχολούνταν μ' αυτή την θεωρούσαν ανήθικη, έτσι η χρήση καλλυντικών και ειδικά μακιγιάζ ήταν μόνο για τις γυναίκες ελαφριών ηθών. Η δε καθαριότητα του σώματος θεωρούνταν απρέπεια. Περιορίζονταν να πλένουν μόνο το πρόσωπο και τα χέρια και η κακοσμία τους σώματος γινόταν τόσο αισθητή που προσπαθούσαν να την καλύψουν με βαριά αρώματα.

Η ομορφιά της γυναίκας στην αναγέννηση

Όταν με την αναγέννηση ο κόσμος απελευθερώθηκε από τις προκαταλήψεις του μεσαιωνικού πουριτανισμού ανέτειλε και πάλι μια λαμπρή εποχή. Η τάση των γυναικών για καλλωπισμό και καθαριότητα έγινε απαραίτητη ανάγκη. Τον 16 και 17 αιώνα οι γυναίκες ξέρουν πια να περιποιούνται την επιδερμίδα τους. Οι αλχημιστές κάνουν την εμφάνιση τους και παρασκευάζουν διάφορες κρέμες, αρώματα και είδη μακιγιάζ.

Η ομορφιά της γυναίκας τους τελευταίους αιώνας

Στον 18 αιώνα η περιποίηση της επιδερμίδας ήταν πολυτέλεια αφού ο λαός πεινούσε και μόνο οι πλούσιοι και η βασιλική οικογένεια είχε αυτό το προνόμιο. Η Μαρία Αντουανέτα συγκεκριμένα περιποιόταν την επιδερμίδα της με πανάκριβα καλλυντικά και αρώματα. Η γενίκευση της περιποίησης της γυναίκας άρχισε τον 19 αιώνα. Ιδρύονται οι πρώτες εταιρίες καλλυντικών και αρχίζει ο καλλωπισμός σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αλλά ακόμα δεν έχει διαδοθεί το βιολογικό καλλυντικό και λίγες είναι αυτές που γνωρίζουν και χρησιμοποιούν τα αγνά καλλυντικά. Τέλος τον 20 αιώνα οι γυναίκες ξέρουν την αξία μιας περιποιημένης επιδερμίδας και φροντίζουν να την διατηρούν με τα πιο αγνά και βιολογικά στοιχεία.

https://www.dynamikhgynaika.gr/prosopo/blog-post_15/

Μια ιστορική αναδρομή στα πρότυπα ομορφιάς

Αρχαία Ελλάδα

Κάτι που μπορούμε να αντιληφθούμε πολύ εύκολα, είναι τα πρότυπα ομορφιάς που επικρατούσαν στην αρχαία Ελλάδα, βλέποντας τα αγάλματα και γενικότερα την τέχνη της εποχής εκείνης. Οι άνδρες, οι οποίοι δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλοί, ήταν γυμνασμένοι, ενώ οι γυναίκες είχαν πλούσιες καμπύλες, κυρίως στην περιοχή των γοφών. Οι ανοιχτές λεκάνες των γυναικών ήδη από την εποχή εκείνη, προσέδιδαν στις γυναίκες μια άλλη αξία καθώς σήμαινε πως είναι ιδιαίτερα γόνιμες και μπορούν να κάνουν παιδιά. Το δέρμα τους ήταν λευκό, ενώ τα μαλλιά συνήθιζαν να τα αφήνουν μακριά και να τα κοσμούν σε πλεξίδες.

Μεσαίωνας

Την περίοδο του Μεσαίωνα, τα πρότυπα ομορφιάς είχαν αλλάξει αρκετά. Οι γυναίκες έπρεπε να έχουν μακρόστενα πρόσωπα, με μεγάλα μέτωπα, γεγονός που έκανε πολλές από αυτές να αφαιρούν το τριχωτό του πάνω μέρος του κεφαλιού τους, πράγμα που τους προκαλούσε φρικτούς πόνους. Ακόμη, έπρεπε τα φρύδια τους να είναι σχεδόν ανύπαρκτα, ενώ οι άντρες δεν επηρεάζονταν καθόλου από την τάση της εποχής. Ας μην ξεχάσουμε πως η εποχή του μεσαίωνα ήταν μια "μαύρη" εποχή για τις γυναίκες, οι οποίες ήταν εγκλωβισμένες στα σπίτια τους, υπάκουες πάντα στους άντρες της οικογένειάς τους.

Αναγέννηση

Η εποχή της Αναγέννησης ήταν μια λαμπρή εποχή για τον άνθρωπο, εντελώς διαφορετική από τον Μεσαίωνα, καθώς ήταν η εποχή που άνθησαν η λογοτεχνία, η επιστήμη και η τέχνη. Όπως ήταν αναμενόμενο και τα πρότυπα της ομορφιάς, άρχισαν να αλλάζουν. Το λευκό δέρμα για τις γυναίκες αποτελούσε ένδειξη πλούτου και ευγενικής καταγωγής. Δεν ήταν μάλιστα οι γυναίκες οι οποίες στην προσπάθεια τους να φανούν όμορφες, κατάπιναν ασβέστη ή κιμωλίες προκειμένου να διατηρήσουν μια ασθενική όψη. Τα σώματα τους ήταν αρκετά καμπυλωτά, ενώ από το 1800 πΧ και την Βικτωριανή Εποχή, οι στενοί κορσέδες, ήταν μια μόδα που προκαλούσε συχνά προβλήματα υγείας στις γυναίκες οι οποίες ασφυκτιούσαν μέσα σε αυτούς. Ακόμη, το χρώμα των μαλλιών τους, έπρεπε να είναι λευκό τις περισσότερες φορές, μια μόδα όμως η οποία δεν αγαπήθηκε από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Μάλιστα, άνδρες και γυναίκες της αριστοκρατίας συνήθιζαν να φορούν λευκές περούκες με μεγάλο όγκο.

Ο 20ος αιώνας

διαφέρει κατά πολύ από τους προηγούμενους σχετικά με τα πρότυπα της ομορφιάς καθώς σχεδόν σε κάθε δεκαετία αυτά άλλαζαν. Το 1920 οι γυναίκες έπρεπε να είναι αρκετά αδύνατες χωρίς καμπύλες ενώ συνήθιζαν να φορούν πιο άνετα ρούχα αλλά και να βάφονται. Τα πρότυπα ομορφιάς της εποχής ήθελαν τις γυναίκες να έχουν μια εμφάνιση περισσότερο ανδρική.

Από το 1930 μέχρι και το 1950, τα πρότυπα άλλαξαν και πάλι. Οι χυμώδεις γυναίκες με τις πλούσιες καμπύλες και στενή μέση θεωρούνταν ως οι πιο γοητευτικές. Το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς ήταν η Μέριλιν Μονρόε, ενώ οι γυναίκες ξεκίνησαν να μακιγιάρονται έντονα. Τα μαλλιά τους συνήθως έφταναν μέχρι τους ώμους, ενώ πολλές φορούσαν και παντελόνια.

Η δεκαετία του '60 ήταν κομβική για το τί θεωρείται υγιές και τι όχι, καθώς με επιρροές από το "Swinging London" και τη μόδα του Λονδίνου, οι γυναίκες έπρεπε να είναι υπερβολικά αδύνατες με μακριά μαλλιά και μακριές βλεφαρίδες. Χαρακτηριστικό πρότυπο της εποχής εκείνης, ήταν το μοντέλο Τουίγκι. Για τις 2 επόμενες δεκαετίες και καθώς η βιομηχανία της μόδας είχε ήδη κατηγορηθεί για το γεγονός πως πολλές κοπέλες έφταναν στην νευρική ανορεξία προκειμένου να μοιάσουν με τα προβαλλόμενα πρότυπα ομορφιάς, η τάση είχε αλλάξει. Οι γυναίκες, έπρεπε να είναι γυμνασμένες και ψηλές, χωρίς καμπύλες παρόλα αυτά. Βέβαια, αυτό δεν κράτησε για πολύ, καθώς την δεκαετία του ΄90 οι γυναίκες για ακόμα μια φορά, έπρεπε να μοιάζουν υποσιτισμένες και αδύναμες, σύμφωνα πάντα με τη μόδα. Παρόλα αυτά, αυτή η τόσο επικίνδυνη για την υγεία τάση, τον επόμενο αιώνα ευτυχώς άλλαξε.

21ος αιώνας

Μπορεί τον 21ο αιώνα τα πρότυπα να άλλαξαν αρκετά καθώς οι καμπύλες και τα γυμνασμένα κορμιά έχουν μέχρι και σήμερα την τιμητική τους, παρόλα αυτά, μια βασική τάση του αιώνα, είναι και οι πλαστικές επεμβάσεις. Πολλές γυναίκες τα τελευταία 20 χρόνια επισκέπτονται τον πλαστικό τους προκειμένου να αυξήσουν το στήθος τους ή την περιφέρεια τους ακόμη και τα χείλη τους. Μάλιστα, αρκετές άντρα, ο οποίος περιποιείται τον εαυτό του, χρησιμοποιεί καλλιντικά, χωρίς να κρίνεται ταυτόχρονα η "αρρενωπότητα" και ο "ανδρισμός" του.

Η ομορφιά πάντα νικά, αλλά η ομορφιά βρίσκεται μέσα μας

Πέρα από κάθε πρότυπο, από γυναίκες έχουν δηλώσει πως έχουν εθιστεί σε αυτές τις διορθωτικές επεμβάσεις, με αποτέλεσμα να αλλάζουν εντελώς την φυσική τους εξωτερική εμφάνιση. Εδώ και μερικά χρόνια έχει ξεκινήσει μια νέα τάση, η οποία μιλά για την ομορφιά του diversity, δηλαδή της "διαφορετικότητας", έτσι λοιπόν πολλά μοντέλα που δεν έχουν τις κλασσικές σωματικές αναλογίες ή την αρμονία των χαρακτηριστικών του προσώπου, λειτουργούν ως influencers ώστε να αλλάξει η αντίληψη του κοινού σχετικά με τα πρότυπα της ομορφιάς. Όσον αφορά τους άνδρες, σε αυτόν τον αιώνα κυριαρχεί η τάση του "μετροσέξουαλ" κάθε διαφορετικό κανόνα που συναντήσαμε, πάντοτε όμορφοι και γοητευτικοί παρέμεναν οι άνθρωποι που ήταν όμορφοι από μέσα τους. Η αυτοεκτίμηση, η αγάπη στον εαυτό μας αλλά και η εσωτερική ισορροπία είναι χαρακτηριστικά που δεν μπορούν να αναπληρωθούν από καμία πλαστική επέμβαση και από κανένα τέλειο κορμί. Αν λοιπόν δούμε την ομορφιά της εξωτερικής εμφάνισης ως κάτι που αλλάζει ανάμεσα στα χρόνια, θα καταλήξουμε πως όσο κι αν αυτά περνούν, πάντα η σημασία βρίσκεται στο να είναι κανείς όμορφος άνθρωπος. Και αυτό παραμένει διαχρονική αξία μέχρι και σήμερα.

Άννα Σαϊνίδου

https://speedynews.gr/smart-pages/istoria/mia-istoriki-anadromi-sta-protypa-tis-omorfias/

Σκοτώνει η ομορφιά;

Της Βίκης Καρυστινού

Από Press Room -

16 Μαΐου 2016

Τι ήταν για αιώνες ολόκληρους πιο επικίνδυνο από μια φυσική καταστροφή;

Το κυνήγι της ομορφιάς!

Νομίζεται ότι το αρσενικό χρησιμοποιούταν μόνο στα δηλητήρια; Ότι ο μόλυβδος ήταν υλικό μεταλλουργίας; Ή ότι ο υδράργυρος άνηκε αποκλειστικά στους αλχημιστές; Πλανάστε πλάνη οικτρά. Γιατί οι επικίνδυνες αυτές ουσίες, μαζί με ένα ολόκληρο οπλοστάσιο ασύμβατων όπλων, από αίμα περιστεριών μέχρι κόπρανα κροκοδείλων, χρησιμοποιήθηκαν για αιώνες ολόκληρους στην μάχη του καλλωπισμού. Μια μάχη που πολλές φορές έμελε να είναι πιο επικίνδυνη και παράλογη ακόμα κι από στρατιωτική διαμάχη.

Το κυνήγι της ομορφιάς παρέσυρε τον άνθρωπο από τα πρώτα κιόλας βήματα της ιστορίας του, σε μια άνιση μάχη ενάντια στα ψεγάδια της φύσης και τα σημάδια του χρόνου. Από τα προϊστορικά κιόλας χρόνια βούρτσες και κοκκαλάκια (κυριολεκτικά μια που ήταν τμήματα από κόκκαλα θηραμάτων) επιστρατεύθηκαν στην φροντίδα των μαλλιών, ενώ το παλαιότερο σετ μακιγιάζ χρονολογείται από το 4000 π.Χ. (Αίγυπτος) και το αρχαιότερο μανό από το 3000 π.Χ. (Κίνα). Και ακόμα υπήρχε σαπούνι από το 10000 π.Χ!

Αν και τα δύο φύλα εξάντλησαν την εφευρετικότητα, και πολλές φορές την τόλμη τους, στην αναζήτηση ιδανικών συνταγών ομορφιάς, η ιστορία έδωσε τελικά τα πρωτεία στις γυναίκες, κυρίως λόγω κοινωνιολογικών φαινομένων που δεν θα αναφερθούν εδώ. Το γυναικείο φύλο πράγματι μέσα στην ιστορία είχε αντιπροσώπους, τόσο αφοσιωμένους στο κυνήγι της ομορφιάς, που δικαίως απέκτησε τον χαρακτηρισμό «ωραίο».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εν αρχή ην οι Αιγύπτιοι, απόλυτοι υπέρμαχοι του καλλωπισμού. Πίστευαν ότι η εμφάνισή τους συνδεόταν άμεσα με την πνευματική τους υπόσταση, έτσι δημιούργησαν ένα πραγματικό οπλοστάσιο καλλυντικών και αρωμάτων. Από την δεύτερη κιόλας χιλιετία π.Χ. είχαν καλλυντικά προϊόντα που θα τρόμαζαν την Max Factory. Αντιρυτιδικές κρέμες, make up, μολύβια ματιών, σκιές, υδατικές κρέμες, αιθέρια έλαια και μια τεράστια γκάμα αρωμάτων. Το μεσντεμέτ, για παράδειγμα ήταν μπογιά ματιών που φτιαχνόταν από χαλκό και μόλυβδο, ίσως όχι και τόσο ασφαλής, αλλά δούλευε. Με αυτή έβαφαν σκούρα τα βλέφαρα και τις βλεφαρίδες, μια που τα σκούρα χρώματα πίστευαν ότι τους προστάτευαν από το «κακό μάτι» και σίγουρα κρατούσαν τα ζωύφια μακριά.

Μια άλλη συνταγή από καμμένα αμύγδαλα, σκουριά χαλκού, χρωματιστό χαλκό, μόλυβδο, στάχτη και ώχρα έδινε το κοχλ, μια σκούρα σκόνη που χρησιμοποιούσαν για να ζωγραφίζουν το περίγραμμα των ματιών. Διάλυμα κόκκινου πυλού με υδράργυρο (!) στα μάγουλα και τα χείλη συμπλήρωνε το θανατηφόρο μακιγιάζ, και των δύο φύλων, ενώ αριστοτεχνικές περούκες και χέννα στα νύχια ολοκλήρωναν την, ομολογουμένως, πολύχρωμη εικόνα τους.

Το εκπληκτικό όμως είναι ότι σε πρόσφατη μελέτη της L'Oreal από επιστήμονες του Λούβρου, ανακαλύφθηκε ότι η μαύρη μπογιά των ματιών είχε συστατικά που είχαν δημιουργηθεί χημικά, αφού δεν μπόρεσαν να βρουν την φυσική τους προέλευση, ενώ το μεσντεμέτ έχει σχεδόν την ίδια σύνθεση με τα σύγχρονα μολύβια ματιών. Ένας ακόμα τομέας που τους χρωστάει πολλά στους αρχαίους Αιγύπτιους είναι η αποτρίχωση. Αρκεί να σημειώσουμε ότι η χαλάουα (ζάχαρη ή μέλι με λεμόνι και νερό), και το κερί αποτρίχωσης είναι δικές τους εφευρέσεις.

Είχαν δημιουργήσει ακόμα και κρέμες αποτρίχωσης, αλλά δεν θα τις συστήναμε καθόλου, μια που βασικό συστατικό τους ήταν το αρσενικό (!) ανακατεμένο με άμυλο και ενεργό ασβέστη. Ακόμα και μια μικρή αμυχή στο δέρμα κατά την εφαρμογή της κρέμας ήταν θανατηφόρα. Αυτό είναι που λένε, η ομορφιά θέλει θυσίες.

Περιττό να σχολιαστεί ότι στην Αίγυπτο υπήρχαν μανικιουρίστες, κομμώτριες, αισθητικοί, και ζωγράφοι σώματος, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο πολύ μοντέρνοι ήταν τελικά οι αρχαίοι Αιγύπτιοι.

Στη συνέχεια τη σκυτάλη την πήραν οι λαμπροί μας πρόγονοι, αλλάζοντας την φιλοσοφία του καλλωπισμού. Πλέον δεν χρησιμοποιούσαν τα καλλυντικά για την πνευματική τους υπόσταση ή για να ευφράνουν τους θεούς, αλλά γιατί απλώς έτσι τους άρεσε. Υιοθέτησαν τα καλλυντικά των Αιγυπτίων αλλά με το γνωστό μέτρο που τους χαρακτήριζε. Οι γυναίκες πρωτοτύπησαν δημιουργώντας μια λευκή πούδρα από άσπρο μόλυβδο και κιμωλία για να δίνουν στα πρόσωπά τους χλωμή όψη ενώ η πιο δημοφιλής μέθοδος αποτρίχωσης ήταν το «λυχναράκι»: απλά έκαιγαν τις ανεπιθύμητες τρίχες με την ασθενική του φλόγα. Αρκετά τολμηρή μέθοδος αλλά δεν έχουμε καταγεγραμμένα στοιχεία για εγκαύματα. Περιττό δε να αναφέρουμε τις περίτεχνες αρχαιοελληνικές κομμώσεις που βλέπουμε στα αγάλματα, αλλά αξίζει να σημειωθεί η ευρύτατη χρήση του ψαλιδιού για τις μπούκλες και οι βαφές μαλλιών στις οποίες, για κάποιο λόγο, οι Αθηναίες είχαν τα πρωτεία. Οι μοντέρνες προγονές μας έβαφαν τα μαλλιά τους κόκκινα με χέννα, ξανθά με κίτρινο σαπούνι, ακόμα και μπλε διάστικτα με χρυσόσκονη και πολύχρωμες πούδρες.

Οι Ρωμαίοι ακολούθησαν τα χνάρια των Ελλήνων, αλλά άφησαν πίσω τους το μέτρο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ρωμαίος φιλόσοφος Πλάτους «μια γυναίκα χωρίς μακιγιάζ, είναι σαν φαγητό χωρίς αλάτι». Ο τρόπος ζωής των Ρωμαίων δεν είχε περιορισμούς στην χρήση των καλλυντικών. Οι αιγυπτιακές μέθοδοι ομορφιάς επέστρεψαν, ενώ προχώρησαν και στην επινόηση νέων πολύπλοκών και μερικές φορές παράλογων συνταγών καλλωπισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λουτρά σε λάσπη και κόπρανα κροκοδείλων, το μανό από λίπος και αίμα αρνιού, και το κούρεμα των σκλάβων για την παραγωγή πολύχρωμων περουκών.

Άξια αντιπρόσωπος της εποχής της ήταν η γνωστή σύζυγος του Νέρωνα, η Ποππαία, την οποία σκιαγραφεί σε όλη της την υπερβολή ο ιστορικός Τάκιτος. Με βάση τα λεγόμενα του, η ραφινάτη αυτή ρωμαία, έκανε καθημερινά μπάνιο σε αφρώδες γάλα που της προμήθευε μια αγέλη από πεντακόσιες γαϊδούρες, ενώ για να διατηρεί λαμπερή και λευκή την επιδερμίδα της πουδραριζόταν με «κροκοδειλάτα», σκόνη περιττωμάτων κροκοδείλου ανάμικτων με φρέσκο ρύζι. Ακόμα, η Ποππαία ήταν η εφευρέτης μιας πρώιμης μάσκας ομορφιάς από σίκαλη βρασμένη σε λάδι που αφαιρούταν με φρέσκο γάλα κάθε πρωί.

Ο Χριστιανισμός ήρθε δυναμικά για να καταδικάσει τα φιλήδονα φτιασιδώματα αλλά η ματαιοδοξία του ανθρώπου αποδείχτηκε ισχυρότερη. Η μόδα του Μεσαίωνα στην Ευρώπη ακολούθησε το χλωμό πρότυπο του Ελληνορωμαϊκού μακιγιάζ, αφού το ηλιοκαμένο δέρμα ήταν χαρακτηριστικό του χωριάτη που δούλευε όλη μέρα στα χωράφια. Βέβαια, το να δουλεύεις όλη μέρα στο χωράφι αποδείχτηκε πολύ πιο υγιές από τις συνταγές ομορφιάς για λευκή επιδερμίδα. Κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα οι μοντέρνες δεσποσύνες για να πετύχουν την μοδάτη χλομάδα έκαναν αφαιμάξεις (προκαλούσαν μικρές αιμορραγίες!), μέχρι τον 18ο αιώνα χρησιμοποιούσαν πούδρες από ανθρακικό άλας, υδροξείδιο και οξείδιο του μολύβδου (αποκτώντας σταδιακά δηλητηρίαση από μόλυβδο που συχνά οδηγούσε σε μυϊκή παράλυση και θάνατο), και έπιναν μεγάλες ποσότητες ξυδιού.

Ο μυστικισμός του Μεσαίωνα έδωσε μερικές εξαιρετικά παράδοξες, όσο και ανθυγιεινές, συνταγές ομορφιάς. Για παράδειγμα, για λάμψη στα μάτια χρησιμοποιούσαν βοτάνια με μυστικές ιδιότητες όπως η τοξική μπελαντόνα και το δηλητηριώδες στρύχνο. Στην αυλή της Αικατερίνης των Μεδίκων, οι αστρολόγοι της ακολουθίας της έσφαζαν περιστέρια για να πλύνουν οι κυρίες τα πρόσωπά τους στο ζεστό αίμα, πιστεύοντας ότι το αίμα έδινε πίσω την χαμένη φρεσκάδα. Μια διαβόητη αριστοκράτισσα του 16ου αιώνα, η Ελιζαμπέτα Μπάρτορι της Ρουμανίας, πήγε ακόμα πιο μακριά αυτή την αντίληψη, φτάνοντας στο σημείο να κάνει μπάνιο στο αίμα φτωχών κοριτσιών προκειμένου να ξανανιώσει. Το 1711 δημοσιεύθηκε το Curiosa Arcana του Λεμερί (Lemery) που έδινε αρκετές παράδοξες συνταγές ομορφιάς, ανάμεσά τους μια αλοιφή αποτρίχωσης από ξερά περιττώματα γάτας αναμεμιγμένα με δυνατό ξύδι, ενώ οι μητέρες της ελισαβετιανής Αγγλίας έβαζαν στα μέτωπα των παιδιών τους επιδέσμους με ανάλογο περιεχόμενο για να ξεφορτωθούν τα μαλλιά από τα μέτωπά τους και να αποκτήσουν την μοντέρνα κόμη της βασίλισσας.

Οι σπιτικές συνταγές ομορφιάς έδιναν και έπαιρναν κατά τον 19ο αιώνα, αλλά μόνο στις αρχές του 20ου αιώνα έκαναν δειλά την εμφάνισή τους τα σαλόνια ομορφιάς, που στην αρχή οι κυρίες τα επισκέπτονταν κρυφά για να μην κακοχαρακτηριστούν. Πολλές γυναίκες έφταναν στα άκρα προκειμένου να αποκτήσουν τα μυστικά ομορφιάς διάσημων καλλονών, όπως για παράδειγμα η ανέκδοτη ιστορία μιας Γαλλίδας που δωροδόκησε τους φρουρούς του Πύργου του Λονδίνου για να μάθει τη σύνθεση μιας κρέμας προσώπου της βασίλισσας Αλεξάνδρας. Την ίδια περίοδο, η γοητευτική βασίλισσα έκανε μόδα τη χρήση επιχρίσματος πορσελάνης στο πρόσωπο, για την απόκτηση λείας και άφθαρτης επιδερμίδας. Δυστυχώς, για όσες Αγγλίδες ακολούθησαν την συνταγή, η μάσκα πορσελάνης αποδείχθηκε πραγματικό βασανιστήριο, αφού «άναβε» όταν βρίσκονταν κοντά σε ηλεκτρικούς λαμπτήρες κάνοντας την χρήση της αφόρητη.

Ακολούθησε η χρυσή εποχή της σύγχρονης αισθητικής, με πολλούς και διάσημους πρωταγωνιστές όπως την Έλενα Ρουμπινστάιν (Helena Rubenstein), τον ιδρυτή της L'Oreal Ευγένιο Σούλερ (Eugene Schueller), την Έστε Λόντερ (Estee Lauder, και πολλούς άλλους που έφεραν την επανάσταση και την απόλυτη ελευθερία στο κυνήγι της ομορφιάς, μαζί με ένα εμπόριο ύψους άνω των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο.

Βέβαια, οι εποχές άλλαξαν και οι σκοτεινές και επικίνδυνες συνταγές ομορφιάς του παρελθόντος χάθηκαν για πάντα, όμως είναι γεγονός ότι ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος θυσιάζει πολλά και περνάει ακόμα περισσότερα για την ομορφιά. Φτάνει να δει κανείς μια εγχείρηση πλαστικής χειρουργικής ή την επέμβαση λιποαναρρόφησης, για να συνειδητοποιήσει πόσες δοκιμασίες είμαστε διατεθειμένοι να περάσουμε προκειμένου να νικήσουμε τον χρόνο και την ίδια την φύση στην μάταιη μάχη του καλλωπισμού.

ΒΟΧ 1:

Κατά την Αναγέννηση, η μόδα απαιτούσε την χρήση μολύβδου για το βάψιμο του προσώπου. Μια Ιταλίδα, η κυρία Τοφάνα (Signora Toffana), είχε σχεδιάσει μια θαυματουργή, όπως διαφήμιζε, πούδρα για τις πλούσιες πελάτισσες της. Οι οδηγίες που έδινε για την χρήση της πούδρας ήταν να μην την καταπίνουνε και να μην την ανασαίνουνε οι ίδιες, αλλά να την απλώνουν ελεύθερα στα πρόσωπά τους όταν βρίσκονταν μαζί με τους συζύγους τους. Μετά από τριακοσίους νεκρούς συζύγους και άλλες τόσες πλούσιες χήρες η σινιόρα Τοφάνα εκτελέστηκε. Πέρα από τον μόλυβδο, βασικό συστατικό της πούδρας ήταν το αρσενικό.

ΒΟΧ 2:

Πατέρας του λίφτινγκ, χωρίς να το ξέρει, ήταν ο διάσημος καρδινάλιος Ρισελιέ. Κάθε πρωί ο κουρέας του τραβούσε το δέρμα του κεφαλιού του ψηλά στο κρανίο μέχρι να τεντωθεί το πρόσωπό του. Το έδενε σφιχτά με μια κορδελίτσα και τοποθετούσε από πάνω την πουδραρισμένη περούκα, η οποία και έκρυβε το πονηρό αυτό τέχνασμα για την εξαφάνιση των ρυτίδων.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Τι κοινό έχουν το σύγχρονο make up, τα πινέλα μακιγιάζ και η λακ μαλλιών;

Οι εφευρέτες τους ήταν άνδρες.

Βίκη Καρυστινού

https://www.menoeuropi.gr/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%AC/

Μπογδάνος για Λατινοπούλου: «Οι δηλώσεις της ήταν μπουρδουκλωμένες και απρόσεκτες»

17 Ιουνίου 2021

Μπογδάνος για Λατινοπούλου: «Οι δηλώσεις της ήταν μπουρδουκλωμένες και απρόσεκτες» (vid)

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος σχολίασε τις δηλώσεις της Αφροδίτης Λατινόπουλος, αλλά και την δική του σχετικά με την Μάλτα για την Eurovision.

Αντίθετος με τις δηλώσεις της Αφροδίτης Λατινοπούλου σχετικά με το πως πρέπει να είναι οι γυναίκες, εμφανίστηκε ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος στην εκπομπή «ΜεσάΝυχτα» της Ελεωνόρας Μελέτη.

«Όλες οι γυναίκες είναι όμορφες, αν η ομορφιά αυτή πηγάζει από μέσα. Η γυναικεία ομορφιά έρχεται σε διάφορα σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Τα πρότυπα της ομορφιάς αλλάζουν με τα χρόνια. Η γυναικεία όμως ομορφιά στο μάτι εκείνου που αγαπά την γυναίκα, μένει διαχρονική και αναλλοίωτη. Δεν υπάγεται ούτε σε προδιαγραφές και ούτε σε στάνταρ, λες και είναι αγωνιστικός ίππος η γυναίκα ή αυτοκίνητο. Οι γυναίκες όπως και οι άνδρες, είμαστε άνθρωποι και η ομορφιά ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει με στανταρισμένα κουτάκια, που πρέπει κανείς να βάζει "τικ"», είπε χαρακτηριστικά ο βουλευτής της ΝΔ.

Στη συνέχεια συμπλήρωσε: «Σε αυτόν εδώ τον κόσμο υπάρχει πολύς χώρος για τις κυρίες που θέλουν αξύριστες τις μασχάλες και τα πόδια τους, για τις κυρίες που θέλουν να κάνουν αποτρίχωση και χαλάουα. Υπάρχει χώρος για τους άνδρες που θέλουν να είναι αποτριχωμένοι ή που θέλουν να ακολουθούν τη σχολή του Τζέιμς Μποντ του '60. Δεν υπάρχει λόγος να ερίζουμε μεταξύ μας. Υπάρχει μια επιθετική διάθεση από αυτούς που για πολλούς που για πολλά χρόνια έχουν καταπιεστεί. Όμως δεν δικαιολογεί αυτό του να απαντάμε και εμείς εριστικά και διχαστικά».

Μάλιστα είπε πως «Οι δηλώσεις της φίλης μου ήταν μπουρδουκλωμένες και απρόσεκτες. Και δεν βοήθησαν ούτε οι διευκρινίσεις οι οποίες δόθηκαν. Η άποψή μου είναι αυτή ότι η ομορφιά δεν μπαίνει σε καλούπια, αυτή είναι η αποψή μου. Και η γυναικεία ομορφιά έρχεται σε πολλά σχήματα, μεγέθη και χρώματα».

Οι δηλώσεις του για την Μάλτα

Μάλιστα αναφέρθηκε και σε αυτά που είχε πει ο ίδιος για την Μάλτα για την Eurovision, όταν είχε καυτηριάσει την εμφάνιση και την διαφορετικότητα, την οποία σύμφωνα με τον ίδιο προωθεί ο μουσικός διαγωνισμός.

«Είναι ατυχές όταν απομονώνεται κάτι με μια διαδικασία μοντάζ. Είμαι ένας άνθρωπος τον οποίο, επειδή ακριβώς από τα αριστερά πολλοί αισθάνονται ότι τους απειλώ ιδεολογικά, έχουν στη μπούκα να τον ξετινάξουν όπου τον πετύχουν. Όταν λέω ότι αισθάνομαι έναν προβληματισμό ότι προβάλλεται το συγκεκριμένο πρότυπο, θα έπρεπε να πω στα καπάκια «διότι είναι θέμα υγείας». Γιατί υπάρχουν εκεί έξω χιλιάδες αλήτες που θα κάνουν κυριολεκτικά την τρίχα τριχιά», είπε μεταξύ άλλων.

Και συμπλήρωσε: «Βρε χαϊβάνια, βρε τενεκέδες. Μιλάτε για τον μόνο βουλευτή που έχει προτείνει με άρθρο στην Καθημερινή τη νομοθέτηση του πολιτικού γάμου ομόφυλων ζευγαριών. Αυτό τους πανικοβάλλει. Όλο το γαϊτανάκι με την υπόθεση της κυρίας από τη Μάλτα δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να με βγάλουν φοβικό και απέναντι σε τάσεις της εποχής. Να προσπαθήσουν να με παρουσιάσουν ως φανατικό και αντίπαλο».