Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος της πορείας του νεοελληνικού έθνους; Μέρος 3. Τέλος.
Το στρατηγικό αδιέξοδο του ευρωατλαντικού ελληνικού καπιταλισμού
Γιάννης Εμμανουηλίδης -
11/07/2018
Την Πέμπτη 5 Ιούλη 2018 έγινε μια γενική συζήτηση για την Οικονομία στην Ελληνική Βουλή.
Τσίπρας και Μητσοτάκης αντάλλαξαν πολλές κατηγορίες για «απατεωνιές και ψέματα» (του αντιπάλου φυσικά).
Ο Πρωθυπουργός Τσίπρας διακήρυξε ότι άρχισε η ανάπτυξη, ενώ ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι αυτός θα πετύχαινε υψηλότερους ρυθμούς.
Και οι δύο φυσικά πατάνε πάνω στο έδαφος του Ευρωατλαντικού δρόμου της καπιταλιστικής Ελλάδας, στον οποίο (δρόμο) ορκίζονται πίστη και αφοσίωση.
Ε.Ε. - ΕΛΛΑΔΑ : 40 ΧΡΟΝΙΑ ΖΗΜΙΑ
Τον Μάη - Ιούνη 1979 η κυβέρνηση της Ν.Δ. προχωράει στην ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. (σημερινή Ε.Ε.). Ο Καραμανλής εξέφραζε την θέληση της αστικής Ελλάδας να δεθεί γερά με τον βορειοευρωπαικό (γερμανικό κλπ) ιμπεριαλισμό, ώστε να σταθεροποιήσει την θέση του καθεστώτος.
Εκείνη την εποχή ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ κατήγγειλαν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και αρνήθηκαν να την ψηφίσουν στην Βουλή. Ειδικά ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε πολλές φορές ότι η βιομηχανία και γεωργία της Ελλάδας θα πάθουν μεγάλη ζημιά με την ΕΟΚ. Ανάλογες θέσεις είχε και η ΚΕ του ΚΚΕ τον Μάρτη 1979 σε ειδική απόφαση της.
Όταν έγινε Πρωθυπουργός ο Α. Παπανδρέου (Οκτώβρης 1981) άρχισε να υποχωρεί και τελικά συμβιβάστηκε πλήρως με την ΕΟΚ (1985).
Σ΄ αυτό συνέβαλαν και οι μεγάλες πιέσεις που δεχόταν (Δ.Ο.Λ., Σημίτης, Πάγκαλος κλπ) και οι εμπειρίες από το βασιλικό πραξικόπημα του 1965.
Από την πρώτη χρονιά της ένταξης (1981) άρχισαν τα προβλήματα: πτώση βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής , μεγάλη αύξηση δημοσίου χρέους της Ελλάδας κλπ.
Στα πρώτα 20 χρόνια της Ελλάδας στην ΕΟΚ - ΕΕ (1981-2000) το ΑΕΠ της Ελλάδας είχε ετήσια αύξηση μόλις 1,75%, δηλαδή έπεσε πάνω από 50% - 60% σε σχέση με την περίοδο πριν την ένταξη. (αναλυτικά στοιχεία στην ειδική έκδοση από της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» στις 29/5/2011 με θέμα «Ελλάδα - ΕΕ 30 χρόνια μαζί»)
Σ΄ αυτά τα 20 χρόνια , 15 χρόνια κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ (Ανδρέας - Σημίτης) και 5 χρόνια η ΝΔ (Ράλλης - Μητσοτάκης).
Στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ η μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ ήταν 2,25% και στα χρόνια της ΝΔ μόλις 0,3%! (στο ίδιο ένθετο τα αναλυτικά στοιχεία για το ΑΕΠ σελ. 24)
Το συνολικό χρέος της Ελλάδας (δημόσιο και ιδιωτικό) από 60% του ΑΕΠ το 1980 έφτασε το 160% του ΑΕΠ το 2000.
Δηλαδή τα πρώτα 20 χρόνια της Ελλάδος στην ΕΟΚ - ΕΕ (χωρίς ευρώ) ήταν βασικά αποτυχία και έδειξε τον καταστροφικό χαρακτήρα της μεγαλοαστικής γραμμής για τη χώρα.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΒΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη η ευρωπαϊστική προπαγάνδα του καθεστώτος εντάθηκε και έφτασε σε επίπεδα γελοιότητας.
Με την τεράστια αύξηση των δανείων, αυξανόταν και το ΑΕΠ (αρχές 21ου αιώνα, εποχή Σημίτη (ΠΑΣΟΚ) και Καραμανλή (ΝΔ). )
Ταυτόχρονα αυξανόταν πολύ και το συνολικό χρέος της χώρας
Φτάσαμε στο σημείο (2005-2006) για 1 ευρώ αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ να αυξάνεται 2 και 3 ευρώ το συνολικό χρέος!
Στην τηλεόραση κυριάρχησαν οι διαφημίσεις για εύκολο δανεισμό : Στεγαστικά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια Διακοποδάνεια, Εορτοδάνεια, Δανειοδάνεια (!) (καινούργια δάνεια για να πληρώσεις τα παλιά.) Ίσως θυμούνται πολλοί μια χαρακτηριστική διαφήμιση πριν 15 χρόνια περίπου όπου πρωταγωνιστούσε γνωστός ηθοποιός που παρουσιάζει σήμερα νυχτερινή εκπομπή γλεντιού: Ο ήρωας μας θέλει να πάει σε γνωστό ευρωπαϊκό γήπεδο για να απολαύσει σημαντικό ποδοσφαιρικό αγώνα, αλλά δεν έχει λεφτά. Σκέφτεται λίγο, παίρνει ένα τηλέφωνο και εξασφαλίζει δάνειο από Τράπεζα αμέσως. Και μετά αναφωνεί: ΄΄Μπερναμπέου σούρχομαι΄΄.
Μ΄αυτά και μ΄αυτά η Ελλάδα χτυπήθηκε άσχημα από την Παγκόσμια Καπιταλιστική Κρίση του 2008-2009 και με την σφοδρή πίεση των δυτικών νεοφιλελεύθερων κύκλων μπήκε σε μνημόνιο τον Μάη 2010. Η παραγωγή έπεσε 25%, οι λιανικές πωλήσεις έπεσαν πάνω από 30%, πολλοί μισθοί και συντάξεις έπεσαν σχεδόν 40%!
Μόλις τώρα (2017-18) έχει αρχίσει μια αδύναμη ανάπτυξη. Εάν το 2019 και το 2020 το ΑΕΠ αυξηθεί 3% ετησίως, τότε, συνολικά στα 20 πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα (2001-2020 , η Ελλάδα στην Ευρωζώνη) το ΑΕΠ της Ελλάδας θα έχει μέση ετήσια αύξηση 0,75%
Βέβαια, στην βιομηχανία τα πράγματα είναι χειρότερα: Με βάση τα στοιχεία του α΄ 4μηνου 2018, η βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα το 2018 είναι 16% χαμηλότερη από ότι το 2000!
Η (μικρή) αύξηση του ΑΕΠ οφείλεται κυρίως στον τουρισμό ( για τα στοιχεία της βιομηχ.παραγωγής βλέπε αγγλική έκδοση βικιπαιδείας: Greek industrial production 2000-2018)
Δηλαδή, όταν την Πρωτοχρονιά του 2021 η αστική Ελλάδα θα γιορτάσει τα 40 χρόνια της Ελλάδας στην ΕΟΚ-Ε.Ε στις παραμονές των εορτασμών για τα 200 χρόνια του 1821, θα τολμήσει άραγε να πει την αλήθεια;
'Ότι, δηλαδή, στα 40 χρόνια της Ελλάδας στην ΕΟΚ-Ε.Ε (1981-2020) η μέση ετήσια αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ είναι μόλις 1,25%.
ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ - ΝΑΤΟ
Το 1952 Ελλάδα και Τουρκία εισήλθαν στο ΝΑΤΟ.
Στην Ελλάδα η κυρίαρχη προπαγάνδα στην αρχή υμνούσε την αυταρχική Τουρκία του Μεντερές σαν ΄΄ προπύργιον του αντικομμουνισμού΄΄.
Μετά το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κων/πόλης οι σχέσεις ψυχράθηκαν κάπως και μετά την Τούρκικη εισβολή στην Κύπρο (1974) επίσημα η Ελλάδα άρχισε να βλέπει την Τουρκία σαν πιθανό εχθρό.
Τα τελευταία χρόνια ψυχράθηκαν οι σχέσεις Τουρκίας-Δύσης και η αστική Ελλάδα εντείνει την ευρωαντλαντική προπαγάνδα πιστεύοντας-ελπίζοντας ότι....ΝΑΤΟ και Ισραήλ θα χτυπήσουν ένοπλα την Τουρκία. Και το 1919-22 η αστική Ελλάδα κόλλησε στην ιμπεριαλιστική Αγγλία λόγω της σύγκρουσης Αγγλίας-Τουρκίας.
Η Βρετανία ( πρωθυπουργός Λουδ Τζώρτζ) εξανάγκασε την Ελλάδα να κάνει την τυχοδιωκτική επίθεση στον Σαγγάριο (καλοκαίρι 1921) που στοίχισε 5.000 νεκρούς στον Ελληνικό Στρατό.
Ο Κεμάλ ενθαρρύνθηκε και έκανε γενική επίθεση το 1922 ( Αφιόν Καραχισάρ). Η ΄΄σύμμαχος΄΄ Αγγλία όχι μόνο δεν βοήθησε την Ελλάδα αλλά την εξανάγκασε να αφήσει και την Ανατ.Θράκη στους Τούρκους (φθινόπωρο 1922). Σαν αντάλλαγμα ο Κεμάλ συμφώνησε να μείνει η Μοσούλη με τα πετρέλαια στο αγγλοκρατούμενο Ιράκ (1924-25).
Η αστική τάξη της Ελλάδας αγνοεί ότι την δεκαετία 2021-30 το Σύμφωνο της Σαγκάης (Ρωσία-Κίνα-Ινδία) και οι συμμαχοί του θα δώσουν το 70% της παγκόσμιας υλικής παραγωγής και των κατασκευών και η Δύση και οι σύμμαχοι της περίπου το 30%
Ήδη το 2017 οι 8 χώρες του Συμφώνου της Σαγκάης ( χωρίς τους συμμάχους Ιράν, Βιετνάμ, Κούβα, Βενεζουέλα, Αλγερία ) παρήξαν πάνω από το 60% του παγκοσμίου χάλυβα, το 70% του παγκόσμιου τσιμέντου, το 60% του αλουμινίου και σχεδόν το 40% της παγκόσμιας παραγωγής τροχοφόρων (αυτοκίνητα, φορτηγά, τρακτέρ)
Το α΄3μηνο 2018 η ΛΔ Κίνας αύξησε το ΑΕΠ 6,8%, 3 φορές περισσότερο από ΗΠΑ και Ευρωζώνη.
Η κυβέρνηση Τσίπρα - Κοτζιά υπηρετεί την αδιέξοδη ευρωαντλαντική γραμμή του ελληνικού καπιταλισμού.
Λέει αερολογίες περί ανάπτυξης και ισχυρής Ελλάδας και αποσιωπά το γεγονός ότι, ακριβώς εξ΄ αιτίας της καπιταλιστικής ευρωαντλαντικής γραμμής, η Ελλάδα έχασε αρκετό έδαφος τα 40 τελευταία χρόνια.
Χρειάζεται επειγόντως Πατριωτική Αντιιμπεριαλιστική εναλλακτική λύση.....
https://iskra.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD/
Μνημόνια: Η μεγαλύτερη μεταπολεμική λεηλασία στα εργατικά δικαιώματα και στον δημόσιο λαϊκό πλούτο
Αντώνης Νταλακογιώργος -
23/08/2018
Η απάντηση του εργατικού κινήματος στην απάτη της εξόδου από τα μνημόνια:
Να υψωθεί ένα ισχυρό, μαζικό, ταξικό τοίχος αντίστασης και πάλης ενάντια στην μεταμνημονιακή αντιλαϊκή πολιτική.
Για πολλοστή φορά η κυβερνητική προπαγάνδα αποδεικνύεται αδίστακτη, υποκριτική και απόλυτα ισοπεδωτική προς την πραγματικότητα για την καταστροφή που συντελέστηκε στην χώρα μας την περίοδο των μνημονιακών πολιτικών 2010-2018.
Η τραγωδία της Ανατολικής Αττικής απέτρεψε μερικώς τους πανηγυρισμούς και τις φιέστες που σχεδιάζει και προετοιμάζει η κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά» για να διαφημίσει την περιβόητη «έξοδο» από τα μνημόνια, όμως η κίτρινη κυβερνητική προπαγάνδα εξακολουθεί να είναι παρούσα και με τα μέσα που διαθέτει να εμπαίζει, να παραπλανά και συνειδητά να εξαπατά τις λαϊκές μάζες.
Από κοντά και μαζί με την κυβερνητική προπαγάνδα ακολούθησαν συμπορευόμενοι μαζί της οι θλιβεροί πρωταγωνιστές αυτής της καταστροφικής πολιτικής για την χώρα, τον λαό και τους εργαζόμενους, οι ευρωπαίοι ηγέτες και εταίροι και τα πρόσωπα κλειδιά σε αυτή την ανέλεγκτη βαρβαρότητα που επιβλήθηκε στην χώρα μας.
Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω ότι οι θυσίες που επιβλήθηκαν από τα διαδοχικά προγράμματα των μνημονίων έπιασαν τόπο και η Ελλάδα εξέρχεται με σταθερά βήματα της κρίσης και μπορεί πλέον να σχεδιάσει την επόμενη μέρα..., πάντα βέβαια σε συνεννόηση και με την έγκριση της Ε.Ε....
Κυβέρνηση και η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ μαζί με το ΔΝΤ αποσιωπούν για άλλη μια φορά ότι η χώρα μας, ο ελληνικός λαός αυτή την δύσκολη 8ετία απώλεσε το πάνω από το ¼ του ΑΕΠ, η ανεργία έφθασε μέχρι το 30% του εργατικού δυναμικού, το κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι πλέον το 66% του μέσου όρου της Ε.Ε των 28 όταν το 2008 ήταν 93%.
Την περίοδο της 8ετίας υπήρξε η μεγαλύτερη υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων, καταργήθηκαν οι ΣΣΕ, ο κατώτερος μισθός, μεγεθύνθηκαν υπέρμετρα οι εναλλακτικές μορφές εργασίας και απέκτησαν κυρίαρχο ρόλο στην μισθωτή εργασία, το εργατικό δίκαιο και η αντίστοιχη νομοθεσία υπέστησαν συντριβή, τα κοινωνικά ασφαλιστικά δικαιώματα (κύριες συντάξεις, επικουρικές, εφάπαξ) άγγιξαν τα Βαλκανικά επίπεδα, μεγάλα τμήματα του λαού οδηγήθηκαν σε συνθήκες πολύ κάτω από τα όρια της φτώχειας, μεγάλες δημόσιες παραγωγικές επιχειρήσεις ξεπουλήθηκαν έναντι πινακίου φακής και ο δημόσιος πλούτος λεηλατήθηκε και εκχωρήθηκε στα εγχώρια και ξένα μονοπώλια.
Η δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια και η υποστελέχωση αυτών των κοινωνικών οργανισμών οδηγήθηκαν στην απαξίωση με φαινόμενα διάλυσης με ότι αρνητικό και μόνο συνεπάγεται αυτή η τραγική διαπίστωση.
Τις συνέπειες αυτής της πολιτικής δεν τις υπέστη συνολικά «η ελληνική κοινωνία» αλλά οι μισθωτοί του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι συνταξιούχοι, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.
Ακριβώς αυτή η πολιτική και οι αποκαλούμενες «μεταρρυθμίσεις» όχι μόνο δεν ήταν ουδέτερες από κοινωνική άποψη αλλά αυτές ήταν που συνέβαλαν τα μέγιστα από την μια να σημειωθεί μια ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων και από την άλλη να καρπωθεί το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο προνόμια ιδιαίτερα πρωτόγνωρα σε μια ευρωπαϊκή χώρα.
Αυτή η ταξική διάσταση της πολιτικής των μνημονιακών «μεταρρυθμίσεων» αποκρύβεται από το αστικό πολιτικό σύστημα και τα αστικά ΜΜΕ, ότι δηλαδή στην ουσία είχαμε την εφαρμογή μιας σκληρής ταξικής πολιτικής η οποία προώθησε ποικιλοτρόπως τα συμφέροντα, τα προνόμια και την κερδοφορία του κεφαλαίου ώστε αυτό τόσο μέσα στην κρίση όσο και μετά να σταθεροποιήσει και να ενισχύσει την επιχειρηματική δράση.
Τα στοιχεία επίσης αποδείχνουν ότι η κρίση μπορεί να οδηγήσει σειρά επιχειρήσεων στην χρεοκοπία και στο λουκέτο, αυτό όμως σε καμιά σχεδόν περίπτωση δεν οδήγησε στην φτώχευση των επιχειρηματιών!! Αμέτρητα τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια.
Τα μνημόνια αποτέλεσαν το εργαλείο μέσα από το οποίο το κεφάλαιο στην χώρα μας, με την συνδρομή της Ε.Ε - ΔΝΤ και των κυβερνήσεών του (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Ν.Δ - ΠΑΣΟΚ), πήρε μια ιστορική ρεβάνς μεταβάλλοντας ριζικά το τοπίο στους μισθούς, τις ΣΣΕ, τις εργασιακές σχέσεις, στο εργατικό δίκαιο, καθιερώνοντας και επεκτείνοντας την μαύρη ανασφάλιστη αλλά και την απλήρωτη εργασία, οι δραματικές μειώσεις στις συντάξεις , η ουσιαστική κατάργηση των επικουρικών, η τεράστια συρρίκνωση των εφάπαξ, η αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, η φοροληστεία μέσω των ΕΝΦΙΑ, οι πλειστηριασμοί χιλιάδων λαϊκών κατοικιών και η αδίστακτη αρπαγή μέσω των τραπεζών των καταθέσεων που αφορούν την λαϊκή οικογένεια και τα μικρομεσαία στρώματα και τελικά το στραπατσάρισμα και την συντριβή των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Κατά συνέπεια είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας η αναπαραγωγή της θεωρίας της κυβέρνησης, των αστικών κομμάτων και των ελεγχομένων από αυτούς ΜΜΕ ότι δήθεν τις συνέπειες της μνημονιακής επιδρομής τις υπέστησαν «όλοι οι έλληνες» και το σύνολο της «ελληνικής κοινωνίας».
Οι μεγαλόσχημοι του εγχώριου κεφαλαίου, το σημαντικότερο τμήμα τους διατήρησαν ή και αύξησαν την κερδοφορία τους, ανασυγκρότησαν την επιχειρηματική τους δράση και ιδιαίτερα εφοπλιστές, μεγαλοβιομήχανοι, μεγαλοξενοδόχοι, επιχειρήσεις στην εστίαση, στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο και σε πολλούς ακόμη τομείς παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια ακόμη πιο ενισχυμένοι.
Η θεατρική παράσταση Τσίπρα για έξοδο από τα μνημόνια
Η κακόγουστη θεατρική παράσταση που σκηνοθέτησε το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο και η εμφάνιση του Τσίπρα στην Ιθάκη αποτελούν μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανίσουν μια εικόνα ότι με το τέλος των μνημονίων η χώρα επανέρχεται στην «κανονικότητα, σταματούν οι εξωτερικοί καταναγκασμοί και τερματίζονται οι θυσίες του λαού»!
Μάλιστα στο σχετικό διάγγελμά του ο Τσίπρας συνεχίζοντας στον δρόμο της επικοινωνιακής απάτης και του ψεύδους ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι ο ίδιος και το κόμμα του θα δώσει «νέες μάχες» για τον λαό και τα συμφέροντά του για να σταματήσει «το καράβι ξανά να θαλασσοδέρνεται με τον λαό στα αμπάρια».
Πρόκειται για πρωτοφανή ψέματα που ο αδίστακτος κ. Τσίπρας καθόλου δεν διστάζει να ξεστομίσει προκειμένου να καλλιεργήσει αυταπάτες στον λαό και τους εργαζόμενους, να διαμορφώσει μια απατηλή εικόνα για την επόμενη μέρα μέσα από την οποία επιδιώκει ο ίδιος και το κόμμα του να διασωθούν στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές από την λαϊκή κατακραυγή.
Η αλήθεια βέβαια είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που μεθοδικά επιχειρεί να παρουσιάσει ο Πρωθυπουργός. Η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να βρίσκεται σε ένα διαρκές και εγκληματικό μνημόνιο, η εποπτεία των δανειστών θα είναι πανταχού παρούσα και η έξοδος στις αγορές καθόλου σίγουρη και αποτελεσματική. Ο δανεισμός από τις αγορές θα είναι σε στενή και απόλυτη συνάρτηση με την τήρηση των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων.....
Επίσης τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,4% του ΑΕΠ έως το 2022 και για τα επόμενα 40 χρόνια και μέχρι το 2060 πλεονάσματα του 2,2% δείχνουν ότι η σκληρή πολιτική της λιτότητας σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και δημόσιες επενδύσεις θα συνεχιστούν καθιστώντας όνειρο θερινής νυκτός την ουσιαστική βελτίωση της θέσης του ελληνικού λαού. Το ολιστικό σχέδιο περί «ανάπτυξης» προβλέπει τουλάχιστον 250 ακόμη «μεταρρυθμίσεις» για την περίοδο 2018-2022.
Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται η δραστική μείωση των κόκκινων δανείων, η αναθεώρηση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων, η πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ, η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων (ΕΥΔΑΠ - ΔΕΣΦΑ - ΕΛΠΕ - ΕΓΝΑΤΙΑ - ΕΥΑΘ κ.λπ), ο μηδενισμός των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους, η ολοκλήρωση του κτηματολογίου. Όλες αυτές και άλλες αλλαγές θα παρακολουθούνται στενά από το κουαρτέτο των δανειστών και πάντα μέσω των εκθέσεων αξιολόγησης που αυτοί θα συντάσσουν προκειμένου να γίνεται και η εκταμίευση των χρημάτων από τα ANKA's (κέρδη ελληνικών ομολόγων που έβγαλαν η ΕΚΤ και οι υπόλοιπες τράπεζες του ευρωσυστήματος) με ρυθμό 600 εκατομμυρίων ευρώ το 6μηνο έως το 2022.
Εξάλλου οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι με αφορμή την λήξη του προγράμματος στην Ελλάδα κατέστησαν περισσότερο από σαφές ότι το τέλος του προγράμματος δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση έξοδος ή αλλαγή των «μεταρρυθμίσεων», δηλαδή τους εφαρμοστικούς νόμους, την συνεχή εποπτεία και την απόλυτη τήρηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές.
Η επικοινωνιακή «επένδυση» της κυβέρνησης στο κοινωνικοασφαλιστικό και τα εργασιακά
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για το επόμενο χρονικό διάστημα σε ότι αφορά τα εργατικά προβλήματα εστιάζεται στο πάγωμα των ήδη αποφασισμένων μειώσεων στις συντάξεις, στην αύξηση των κατώτερων μισθών και στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις των ΣΣΕ.
Αναφορικά με τις συντάξεις το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό πρέπει απαρέγκλιτα να εφαρμοστεί, φαίνεται όμως ότι υπάρχουν δυνάμεις σε ορισμένες χώρες και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς που επιθυμούν να δώσουν μια παράταση στην εφαρμογή των μέτρων, γεγονός που σηματοδοτεί ότι οι δυνάμεις αυτές θέλουν στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση που θα διεξαχθεί το επόμενο χρονικό διάστημα στην χώρα μας να έχει ενισχυμένη πολιτική δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς διότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά τους......
Είναι προφανές, είτε από 1/1/2019 είτε σε μεταγενέστερο χρόνο οι αλλαγές αυτές θα επιβληθούν και θα εφαρμοστούν οδηγώντας τις συντάξεις στα όρια της φτώχειας για εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχους της δουλειάς.
Σχετικά με τους κατώτερους μισθούς το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο θέτει δρακόντειους περιορισμούς, βάζει συγκεκριμένες προϋποθέσεις και το όποιο αποτέλεσμα προκύψει σε επίπεδο «κοινωνικών εταίρων» ο λόγος θα γίνεται για ψίχουλα και στάχτη στα μάτια των εργαζομένων από την στιγμή που η κυβέρνηση αρνείται να θεσμοθετήσει το κοινό αίτημα των Συνδικάτων για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ.
Η εργατική ταξική απάντηση στους μύθους και τα επικοινωνιακά τερτίπια της κυβέρνησης
Για το εργατικό ταξικό κίνημα η «επόμενη ημέρα» που διαφημίζει η κυβέρνηση είναι μια ακόμη ευκαιρία να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να ενισχύσει τους δεσμούς του με τους εργαζόμενους, να απαντήσει πειστικά και αποτελεσματικά στην κυβερνητική προπαγάνδα, να αποκαλύψει την υποκρισία της Ν.Δ και των άλλων αστικών κομμάτων, να συντονίσει αποφασιστικά την δράση του, να αναπτύξει πολύμορφους αγώνες σε κάθε χώρο δουλειάς τοπικά, κλαδικά και πανελλαδικά. Να απορρίψει τα ψίχουλα που κρατάει στο καλάθι για την ΔΕΘ και την μετέπειτα περίοδο η κυβέρνηση. ΣΣΕ, κοινωνικο-ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, ανεργία, πλειστηριασμοί, εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο των αιτημάτων αλλά και των διεκδικήσεων.
Η επαναφορά των περικοπών και των εργατικών δικαιωμάτων αποτελεί μονόδρομο για το συνεπές ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και προφανώς σε γραμμή σύγκρουσης με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ε.Ε και της χώρας μας αλλά και τους ευρώπληκτους συμβιβασμένους συνδικαλιστές των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν περιμένουν και δεν ελπίζουν στο παραμικρό απ' τους σφουγγοκωλάριους του μεγάλου κεφαλαίου και του ευρωενωσιακού κατεστημένου. Αυτοί (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Ν.Δ - ΠΑΣΟΚ) και τα λοιπά αστικά κόμματα είναι αυτοί που οδήγησαν τους εργαζόμενους όχι στα αμπάρια αλλά ακόμη πιο χαμηλά στην γάστρα του πλοίου, τους έκαναν θυσία στον βωμό της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας.
Ο δρόμος για την επανάκτηση των δικαιωμάτων και αυτός που θα απαλλάξει την χώρα και τον λαό από τα δεσμά του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου είναι η κοινή και συντονισμένη δράση, η ανάπτυξη των αγώνων και η συμμαχία αυτών των δυνάμεων με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα στην πόλη και το χωριό για την ανατροπή αυτών των πολιτικών.
Η μάχη και ο αγώνας θα πρέπει να οργανωθεί από τα κάτω, σε κάθε χώρο δουλειάς. Πρέπει τα πρωτοβάθμια ταξικά Σωματεία στην κατεύθυνση αυτή να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο το επόμενο διάστημα ώστε οι εργαζόμενοι και το κίνημα να παρέμβουν δυναμικά και αγωνιστικά, να επαναφέρουν την ελπίδα, την αισιοδοξία, την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης με σκοπό οι αγώνες να αποκτήσουν ταξικό περιεχόμενο, μαζικότητα, ισχυρή οργάνωση και να αναπτυχθούν πολύμορφοι απεργιακοί αγώνες και με τον τρόπο αυτό να δημιουργηθούν ρήγματα και ανατροπές στις ασκούμενες μεταμνημονιακές αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές.
- Ο Αντώνη Νταλακογιώργος είναι Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ.
Το Μνημόνιο ....φεύγει, 714 Μνημονιακοί Νόμοι μένουν!
Αλέξης Μητρόπουλος -
714 Μνημονιακοί Νόμοι μένουν!
Ακόμη 60.000 Μνημονιακές Διατάξεις, 300.000 Μνημονιακές Υ.Α.!
Να ενημερωθεί ο λαός για τα χειρότερα που έρχονται!
1.Με τον Ν. 3845/2010 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου, επέβαλλε στην χώρα το Α' Μνημόνιο. Ακολούθησε το Β' Μνημόνιο (Ν. 4046/2012) της συγκυβέρνησης Παπαδήμου. Το Γ' Μνημόνιο (του Ν. 4336/2015) της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., για όσους έχουν την υπομονή και το χρόνο να μελετούν το περιεχόμενο των Μνημονίων, είναι το πλέον γενικευμένο, ανακεφαλαιωτικό και πλήρες, που επιταχύνει τις συνθήκες παράδοσης των εγχώριων παραγωγικών μονάδων στο ξένο, κυρίως κρατικό, αλλά και νομαδικό κεφάλαιο και υποβαθμίζει την κοινωνία και την οικονομία σε δευτερεύουσα συμπληρωματική, ελλειμματική, υπηρετική των κεντροευρωπαϊκών οικονομιών. Ο Ν. 4559/2018, είναι ο τελευταίος χρονολογικά μνημονιακός Νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συνολικά, επί μνημονίων, έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα 714 μνημονιακοί Νόμοι, 60.000 μνημονιακές διατάξεις και έχουν εκδοθεί 300.000 Υπουργικές αποφάσεις προς υλοποίηση των ψηφισμένων Νόμων!!! Όλο αυτό το θεσμικό «οπλοστάσιο» παραμένει ανέπαφο μετά την ημερολογιακή λήξη της δανειακής σύμβασης και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει απαγορεύσει στις επόμενες κυβερνήσεις να το ακυρώσουν ή να το αναστείλουν, συνολικά ή τμηματικά!! (Νόμοι 4472/17 & 4775/17).
2. Όλοι άλλωστε γνωρίζουν, αν και αρκετοί δημοσιόλογοι του Μνημονιακού τόξου σκοπίμως το αποκρύπτουν, ότι άλλο είναι η δανειακή σύμβαση και άλλο το μνημόνιο συνεννόησης για τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής. Με την ολοκλήρωση, ως εκ τούτου, του μνημονιακού θεσμικού πλαισίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όλη η εθνική, κοινωνική και οικονομική ζωή, όσων Ελλήνων απομένουν στη χώρα, θα ρυθμίζεται από τις προβλέψεις του μνημονίου. Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης, στην ιστορία του κοινοβουλευτισμού τα τελευταία 200 χρόνια, δεν παρήχθη τόσο μεγάλο σε έκταση και όγκο υπαγορευμένο (ετερόνομο) νομοθετικό έργο, που μετέτρεψε το κοινοβούλιο σε μηχανισμό παραγωγής ετερόνομων διατάξεων. Αυτό ισοδυναμεί με μια εξ υπαρχής ίδρυση κράτους σε εντελώς διαφορετικές βάσεις, από αυτές που οι πρώτες Συνελεύσεις των Επαναστατών Ελλήνων του '21 είχαν καθορίσει.
Και ασφαλώς δεν είναι μόνο ο όγκος του ετερόνομου θεσμικού πλαισίου που ξαφνιάζει τους μελετητές, αλλά το περιεχόμενο των σχετικών ρυθμίσεων και η εμβάθυνση και επέκταση σε όλους τους τομείς της εθνικής ζωής, της πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής ετερονομίας.
Η συμπύκνωση του ετερόνομου πλαισίου, με το οποίο καλείται να ζήσει η χώρα στο Γ΄ Μνημόνιο και η διάλυση κάθε θετικού θεσμικού επιτεύγματος των Πανελλήνων, έγινε με το αρχικό και συμπληρωματικό Μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που ίδρυσε το Υπερταμείο (Ν 4389/2016) αλλοτρίωσης κάθε σοβαρού στοιχείου του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας και εξουθένωσε το θεσμό της εργασίας και τους συνοδευτικούς θεσμικούς της πυλώνες με το τερατούργημα του ενιαίου ΕΦΚΑ.
Στο σύνολο των Μνημονιακών διατάξεων προστέθηκε και η «θεσμοποίηση» του τερατώδους πλεονάσματος (3,5% έως το 2022 και 2,2 έως 2060!) που προσκρούει σε κάθε οικονομική λογική και ιστορική αξιολόγηση των οικονομιών των εθνών.
Έτσι, με τη «φορολογικοποίηση» του ασφαλιστικού συστήματος και την επιβάρυνση με αβάσταχτη φορολογία των ιδιωτικών περιουσιών, καταστρέφεται ο μικροϊδιοκτητικός τρόπος παραγωγής, διαλύεται η οικογενειακή εστία ( με το κύμα των αποποιήσεων των κληρονομιών κλπ) και κάθε μελλοντική κυβέρνηση δεν θα έχει τη δυνατότητα να εντάξει τους παραγωγικούς πόρους σε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, αφού ξένες δυνάμεις πλέον ελέγχουν τις κύριες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, ξένες οικονομίες νέμονται την εργασία των εκατοντάδων χιλιάδων νέων μας που μεταναστεύουν, ξένες τράπεζες εκμεταλλεύονται τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων, αφού δεν υπάρχει εθνική αποταμίευση και όλα τα μεγέθη της οικονομίας υπόκεινται σε τριμηνιαία ενισχυμένη εποπτεία (συχνότερη δηλαδή των αξιολογήσεων). Επίσης, με τη «ρήτρα μη ανατρεψιμότητας», δένει τα χέρια κάθε μελλοντικής κυβέρνησης, πολύ περισσότερο που υπογράφτηκε από την Ελληνική κυβέρνηση και μια νέα τραγική δέσμευση ότι θα λάβει και πρόσθετα μέτρα από αυτά που βρίσκονται υπό υλοποίηση, εάν χρειαστεί.
3. Έτσι, οι πλειστηριασμοί ιδιωτικών περιουσιών, σπιτιών, αγρών, επιχειρήσεων, πρέπει να υπερβαίνουν τις 140.000 επί μία τριετία. Και τα παραγωγικά μέσα ν' αλλάζουν χέρια κατά τις βουλήσεις των ξένων funds που διοικούν πλέον τις τρεις φορές ανακεφαλαιοποιημένες από το δημόσιο, τράπεζες. Όσον αφορά τα εργασιακά, θα βρίσκονται υπό διαρκή αποσυγκρότηση με γενίκευση της εργασιακής ευελιξίας και της ανάδειξη της νέας γενιάς των φτωχών εργαζομένων, που αμείβονται πλέον με το κόστους του καθημερινού τους φαγητού. Υπό αυτές τις συνθήκες, το δημογραφικό πρόβλημα θα οξύνεται, οι Έλληνες θα νιώθουν ξένοι στη χώρα τους και τα εθνικά θέματα θα επιλύονται το ένα μετά το άλλο εις βάρος των εθνικών δικαίων. Το συμπέρασμα, είναι ότι η χώρα και ο λαός παγιδεύτηκαν από το θεσμικό μνημονιακό πλαίσιο που δεν μπορεί ν' αλλάξει στις βασικές του ρυθμίσεις χωρίς τη συναίνεση των δανειστών ή με μονομερείς ενέργειες αμφισβήτησής του από μία παλλαϊκή κυβέρνηση που σήμερα φαντάζει ως χίμαιρα.
4. Παρ' όλα αυτά, το ευρύ το Μνημονιακό μπλοκ και κυρίως ο κυβερνητικός του βραχίονας επιμένει στην πολιτική της εξαπάτησης του λαού με την συνδρομή μιας ισχυρής παλαιάς και νεόκοπης μερίδας δημοσιολόγων. Όλοι εν χορώ, παρά τις εσωτερικές του διαφορές, επιχειρούν να πείσουν τους πολίτες ότι τελειώνουν τα μνημόνια. Προσποιούνται ότι είναι το ίδιο κείμενο η δανειακή σύμβαση και τα Μνημόνια, ώστε να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι μετά την αυριανή μέρα όλες οι ρυθμίσεις του Μνημονίου, όλες οι διατάξεις των Μνημονιακών Νόμων θα πάψουν να ισχύουν!!! Δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας ή λαού που να δέχτηκε τέτοια απόπειρα εξαπάτησης από ομάδες και κυβερνήσεις που εξυπηρετούν να συμφέροντα των δανειστών.
Η ευθύνη, βέβαια, δεν βαρύνει μόνον αυτούς που για να παραμείνουν στην εξουσία παρέδωσαν το λαό στους δανειστές, στέλνοντας τον λογαριασμό του χρέους στην παρούσα αλλά και στις μέλλουσες γενναίες.
Η ευθύνη επιμερίζεται σε πολλές κατευθύνσεις, αλλά και σε αυτούς που απείχαν συνειδητά από ένα μέτωπο αντίστασης κατά της επιβολής και οικοδόμησης του αποικιοκρατικού νομικού πλαισίου. Και σε όλους αυτούς που έδειξαν απρόθυμοι να συγκροτηθεί ένα πατριωτικό κοινωνικό μέτωπο σωτηρίας της χώρας. Όταν ο λαός ενημερωθεί για την αλήθεια και βιώσει την μετάπτωση της χώρας στην περιφέρεια της Ευρώπης, τότε θα αποδώσει σε καθέναν τις ευθύνες, αλλά η πατρίδα θα έχει απολέσει μεγάλο μέρος του εθνικού, κοινωνικού και αναπτυξιακού της ιστορικού χρόνου.
5. Γι' αυτό, χρειάζεται άμεσα η συγκρότηση ενός κοινωνικού πατριωτικού μετώπου, που θα κρατήσει, έστω και σοβαρά λαβωμένη, όρθια την Ελλάδα. ΤΩΡΑ που μπαίνουμε στην υλοποίηση του βαθέως Μνημονίου. ΤΩΡΑ που έρχονται τα πιο δύσκολα χρόνια για τους νέους, τις ιδιωτικές περιουσίες, τα δημόσια αγαθά, το κοινωνικό κράτος, τις συντάξεις κλπ, τώρα που επιχειρείται η μεγάλη συνειδητή παραπλάνηση απ' αυτούς που αφαίμαξαν ένα ΑΕΠ και πλέον από την κοινωνία χωρίς αποτέλεσμα, επιβάλλεται όλοι όσοι έμειναν όρθιοι και δεν λύγισαν στις ιδεολογικές, ηθικές και εθνικές προσβολές, που δεν πρόδωσαν τον Ελληνικό λαό να συγκροτήσουν το πολιτικό μέτωπο εκείνο που θα κρατήσει όρθια τη χώρα. Το οφείλουμε στους νέους και τις νέες μας, στην ιστορία μας, στην αξιοπρέπεια και την ιδιαιτερότητα της φυλής.
Η ΟΡΘΙΑ ΕΛΛΑΔΑ είναι η απάντηση σε όσους τη θέλουν μίζερη και νικημένη.
https://ideopigi.blogspot.com/2018/08/714.html
*Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι Πρόεδρος της ΕΝΥΠΕΚΚ.
Η μνημονιακή λιτότητα οξύνει το δημογραφικό, μειώνει την ανάπτυξη και τις συντάξεις
Σάββας Ρομπόλης
Τα πρόσφατα (2018) σχετικά με τον πληθυσμό, το εργατικό δυναμικό και την απασχόληση στατιστικά στοιχεία, αναδεικνύουν tην εξέλιξη της μείωσης του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας και ταυτόχρονα την αύξηση του εργατικού δυναμικού, παράλληλα με την μείωση του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας (15-64 ετών).
Στο σχετικό διάγραμμα παρουσιάζεται η συγκριτική ανάλυση των ρυθμών μεταβολής του συνολικού πληθυσμού σε σχέση με τον ρυθμό μεταβολής του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας (15-64) και του ρυθμού μεταβολής του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας για την χρονική περίοδο 2005-2017.
Διάγραμμα: Ρυθμοί μεταβολής Πληθυσμού & Εργατικού Δυναμικού
Ταυτόχρονα παρατηρείται από το διάγραμμα η μείωση του συνολικού πληθυσμού της χώρας μας μετά το 2010 (αρνητικός ρυθμός μεταβολής), δηλαδή από 10,969 εκ. πληθυσμό το 2005 σε 10,768 εκ. το 2017. Αντίστοιχα, ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας μειώθηκε από 7,309 εκ. το 2005 σε 6,893 εκ. το 2017.
Όμως, το εργατικό δυναμικό, όπως παρατηρείται στο διάγραμμα, από το 2011 και μετά παρουσιάζει ένα μικρότερο ρυθμό μείωσης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό και τον πληθυσμό ηλικίας 15-64, ενώ τα έτη 2015 και 2016 παρουσίασε και αύξηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έρευνα και η ανάλυση των συγκεκριμένων στατιστικών στοιχείων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εμφανιζόμενες εξελίξεις του πληθυσμού, του εργατικού δυναμικού και της απασχόλησης, εξηγούνται από το γεγονός των ασκούμενων πολιτικών των τελευταίων ετών (Μνημονίων), με την συνεχιζόμενη, κατά βάση, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Πράγματι, το 2010 η μέση πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης ήταν 59 έτη και το 2017 ήταν 63 έτη και αναμένεται μέχρι το 2022 να φτάσει τα 65 έτη ηλικίας, λόγω της εφαρμογής του Ν. 4336/2015. Επιπλέον, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθούν περαιτέρω αφού σύμφωνα με το άρθρο 14 του Ν. 4387/2016, κάθε 10 έτη τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με την αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής. Συγκεκριμένα, το 2020 θα γίνει η νέα εκτίμηση του προσδόκιμου ζωής και εάν αυτό θα έχει αυξηθεί, τότε θα αναπροσαρμοστούν ανάλογα και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Έτσι, στις πρόσφατες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (AWG 2018) για την βιωσιμότητα του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος στην χώρα μας, εκτιμάται ότι το 2060 το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα είναι τα 71 έτη. Το γεγονός αυτό της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, συνεπάγεται την αύξηση του εργατικού δυναμικού (ιδιαίτερα των γυναικών) καθώς και την γήρανση του εργατικού δυναμικού, αφού η μείωση των νέων εργαζομένων λόγω της μειωμένης γονιμότητας και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης οδηγούν την κατανομή του εργατικού δυναμικού στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Το γεγονός αυτό με την σειρά του, προκαλεί επιπτώσεις στην παραγωγικότητα της εργασίας αφού ένα πιο γηρασμένο εργατικό δυναμικό έχει μικρότερη παραγωγικότητα από ένα νεανικό εργατικό δυναμικό. Οι δυσμενείς αυτές δημογραφικές προοπτικές στην Ελλάδα, σε συνδυασμό και με τη διεθνή και ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, συνηγορούν στην μείωση της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας καθώς και στους χαμηλούς ρυθμούς μεταβολής του ΑΕΠ, εξαιτίας της εξάλειψης της δημογραφικής ώθησης (demographic tailwind) που δίνει στις οικονομίες ο μεγάλος πληθυσμός ατόμων νεαρής ηλικίας που προσεγγίζουν το ανώτερο επίπεδο της παραγωγικότητας τους. Ειδικότερα, για την Ελλάδα έχει εκτιμηθεί σε έρευνα μας ότι λόγω της γήρανσης του εργατικού δυναμικού, εάν η επιδίωξη είναι μία ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά 2%, τότε λόγω της αρνητικής επίδρασης της γήρανσης του πληθυσμού στην αύξηση του ΑΕΠ, στην πραγματικότητα θα απαιτείται ετήσιος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ κατά 4%.
Το εύρημα αυτό αναδεικνύει πόσο δύσκολο, μεταξύ των άλλων, θα είναι στο μέλλον η επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης στην Ελλάδα, λόγω του γηρασμένου εργατικού δυναμικού. Η γήρανση αυτή του εργατικού δυναμικού και η επίδραση του στον ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ, προκαλεί με τη σειρά του αρνητικές επιπτώσεις και στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα. Συγκεκριμένα, από τις προβολές μας εκτιμήθηκε ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (ΣΚΑ) στην Ελλάδα, θα επιβαρυνθεί, μόνο εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, κατά 37,3 δις ευρώ σε παρούσες αξίες. Η συνολική αυτή επιβάρυνση μεταφράζεται σε περίπου 1,3 δις ευρώ ανά έτος για την περίοδο 2017-2057 ή σε μείωση των παροχών των ασφαλισμένων και συνταξιούχων κατά το αντίστοιχο αυτό ποσό.
Η συγκεκριμένη διαπίστωση μπορεί να επιβεβαιωθεί και από την τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις συντάξεις (AWG 2018) στην οποία παρατηρούμε ότι για την Ελλάδα ο δείκτης συνταξιοδοτικών δαπανών προς ΑΕΠ, μειώνεται από το 17,1% το 2017 στο 13,4% το 2020 και στο 11,5% το 2060. Αυτή η μείωση του δείκτη των συνταξιοδοτικών δαπανών θα προέλθει κατά 80% από την μείωση των συνταξιοδοτικών παροχών.
https://iskra.gr/%CE%B7-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CE%BE%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%B3/