ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917.

Ρωσία του 1917,
βλέποντας την διάλυση της στρατιωτικής μηχανής της Ρωσίας, βρίσκουν ευκαιρία νέας αναδιάταξης ευρωπαϊκής ισορροπίας η Γαλλία με την Αγγλία και υπογράφουν μυστική συμφωνία κατακερματισμού της πρώην τσαρικής Ρωσίας.
Στόχος αυτής της απόρρητης συμφωνίας* ήταν η επαναφορά των συνόρων της Ρωσίας πριν την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και θα χωριζόταν από την Δυτική Ευρώπη με μία ζώνη με μικρά και μέτρια σε έκταση κράτη πού θα τα προστάτευαν οι νικήτριες δυνάμεις .
Όταν τελείωνε ο πόλεμος με συμμαχική νίκη θα εγκαθιστούσαν προτεκτοράτα η Βρετανία στις Βαλτικές επαρχίες, τον Καύκασο κλπ. και η Γαλλία στην Ουκρανία και στην Κριμαία.
Εξουδετέρωσης της Ρωσίας σαν μεγάλης δύναμης και ανάδειξης στην εξουσία φιλικών δυνάμεων που θα αποδεχθούν τον κατακερματισμό της και την καταλήστευση της.
Τα ίδια σχέδια εφαρμόζονται μετά από 73 χρόνια με πρωταγωνιστή τον Γιέλτσιν και τους αμερικάνους.
Το σχέδιο ενεργοποιείται αμέσως μετά την συνθηκολόγηση των κεντρικών δυνάμεων.
[ Τώρα έχουν ένα πρόσθετο λόγο, την καταστολή των μπολσεβίκων και των επαναστατικών ιδεών τους.]1
Πραξικόπημα στο Όμσκ, 18-19 Νοεμβρίου του 1918 , ανακήρυξη του ναύαρχου Κολτσάκ σε ανώτατου άρχοντα της Ρωσίας.
Στις 6 Ιουνίου του 1919, ο Τσώρτσιλ δήλωσε στην βουλή των κοινοτήτων : Ο Κόλτσακ υπήρξεν ιδικό μας δημιούργημα.
Εμφύλιος και ξένη επέμβαση στην Ρωσία από το 1918 έως το 1920.
Στις 19 Νοεμβρίου του 1918 αρχηγός των ενωμένων αντεπαναστατών ανακηρύχτηκε ο ναύαρχος Αλεξέι Κολτσάκ . Η αντεπανάσταση οργανώθηκε.
Ο Λευκός Στρατός με υποστήριξη ξένων αποβατικών στρατευμάτων οργάνωσε συντονισμένη επίθεση από όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα.
Στα τέλη του 1918, τα σοβιέτ είχαν ν' αντιμετωπίσουν πολλαπλά μέτωπα: 40.000 Γάλλοι, Έλληνες, Σέρβοι και Πολωνοί κυρίευσαν την Οδησσό κι ένα κομμάτι της Κριμαίας, στα νότια.
Από το Βορρά, προέλαυναν 20.000 Άγγλοι κι Αμερικανοί.
Στη Σιβηρία, δρούσαν οι Τσέχοι και 70.000 Ιάπωνες κι Αμερικανοί. Στο εσωτερικό, οι λευκοί αντεπαναστάτες.
Παρόλες τις απίστευτες δυσκολίες και αντιξοότητες η επανάσταση επέζησε.
[ Eric Hobsbawn: Γιατί πέτυχε η επανάσταση στη Ρωσία.
Τα κατάφερε για τρεις κυρίως λόγους:
Πρώτο, διότι είχε στα χέρια της ένα μοναδικά ισχυρό εργαλείο, τα 600.000 (;) μέλη του συγκεντρωτικού και πειθαρχημένου Κομμουνιστικού Κόμματος, που ουσιαστικά είχε την ικανότητα να οικοδομήσει κράτος. Όποιος και αν ήταν ο ρόλος του πριν την επανάσταση, αυτό το οργανωτικό πρότυπο που ο Λένιν ακούραστα προπαγάνδιζε και υπερασπιζόταν από το 1902 και μετά στάθηκε από μόνο του όρθιο μετά την επανάσταση. Ουσιαστικά όλα τα επαναστατικά καθεστώτα του Σύντομου Εικοστού Αιώνα επρόκειτο να υιοθετήσουν κάποια εκδοχή του προτύπου αυτού.
Δεύτερο, ήταν εντελώς προφανές ότι ήταν η μόνη κυβέρνηση ικανή και πρόθυμη να κρατήσει ενιαία τη Ρωσία ως κράτος. Κατά συνέπεια απέκτησε σημαντική υποστήριξη από κατά τα άλλα εχθρικές προς αυτήν πατριωτικές ρωσικές δυνάμεις, όπως τους αξιωματικούς, χωρίς τους οποίους δε θα μπορούσε να συγκροτηθεί ο Κόκκινος Στρατός.

Ο τρίτος λόγος ήταν ότι η επανάσταση επέτρεψε στους αγρότες να καταλάβουν τη γη. Την αποφασιστική στιγμή, ο κύριος όγκος των Μεγάλων Ρώσων αγροτών -πυρήνας του κράτους καθώς και του νέου στρατού- σκέφτηκε ότι οι πιθανότητες να κρατήσουν τη γη τους κάτω από το καθεστώς των Κόκκινων ήταν καλύτερες σε σχέση μ' αυτές που θα υπήρχαν εάν επέστρεφε η τάξη των ευγενών γαιοκτημόνων. Κι αυτό έδωσε στους Μπολσεβίκους ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα στον Εμφύλιο πόλεμο του 1918-1920. Αποδείχτηκε, αργότερα βέβαια, ότι οι ρώσοι αγρότες ήταν πολύ αισιόδοξοι.]

Ήταν μία εποχή ηρωική, αιματοβαμμένη μία χώρα σκαμμένη δια πυρός και σιδήρου.
Δεν δικαιολογούνται διάφοροι σημερινοί κατευθυνόμενοι ή ανεγκέφαλοι φωστήρες να κατηγορούν τους μπολσεβίκους για εγκλήματα.
Το πραγματικό έγκλημα ήταν η ξένη επέμβαση μαζί με την δημιουργία εμφυλίου από πλευράς Άγγλο -Γάλλων.
Μία ειρηνική επανάσταση, όπως παραδέχονται όλες οι πηγές, την βούτηξαν μέσα σε ωκεανούς αίματος οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής.
Από πολλούς από δεξιά και αριστερά έχει δεχθεί κριτική ο Λένιν για την δημιουργία συγκεντρωτικού κόμματος.
Ένα είναι σίγουρο ότι άνευ αυτής της μορφής πού πήρε στην πράξη θα ήταν αδύνατη η κατάκτηση της εξουσίας πολύ περισσότερο να ανταπεξέλθει νικηφόρα του εμφυλίου και της ξένης επέμβασης.
Αν αργότερα η μορφή αυτή βοήθησε εύκολα να υποκαταστήσει το κόμμα την κοινωνία δεν σημαίνει ότι η κοινωνία δεν θα μπορούσε να οπισθοδρομήσει με ένα δημοκρατικό κόμμα. Παράδειγμα η αρχαία Αθήνα.
Οι καλύτεροι νόμοι να έχουν ψηφιστεί σε μία χώρα πολύ εύκολα μπορούν να γίνουν ανενεργοί, εξαρτάται από το επίπεδο της κοινωνίας ,τα συμφέροντα, την οικονομική ανάπτυξη και από άλλους παράγοντες.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να απολυτοποιείται σαν μοναδική μορφή όλων των επαναστατικών κομμάτων.
Ειδικά σε δημοκρατικές κοινωνίες πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι αυτή η μορφή, ο ακραίος συγκεντρωτισμός** επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων βασικά λόγω του εμφυλίου και της ξένης επέμβασης.
Ένας διαδεδομένος μύθος είναι ότι ο Λένιν κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία.
Μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου που εκθρόνισε τον Τσάρο, Νικόλαο Β΄ έχουμε στην εξουσία την μεταβατική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κερένσκι. (Η προσωρινή κυβέρνηση σχηματίστηκε στην Πετρούπολη από την Προσωρινή Επιτροπή της Κρατικής Δούμας και είχε επικεφαλή στην αρχή τον Πρίγκιπα Γκεόργκι Λβοφ και μετά τον Αλέξανδρο Κερένσκι.)
Ενός οργάνου του τσάρου (οι εκλογές γίνονταν με αντιδημοκρατικούς όρους ) πού γαιοκτήμονες και αστοί εξέλεγαν την πλειοψηφία των εκλεκτόρων.
Ο Κερένσκι ήταν και αντιπρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης.
Εργατικών συμβουλίων πού η αρχή τους ανάγεται στον ξεσηκωμό του 1905 .
Άμεσα εκλεγμένα επαναστατικά συμβούλια των εργατών, στρατιωτών και αγροτών.
Στα Σοβιέτ την πλειοψηφία την κατέκτησαν οι μπολσεβίκοι.
Ο Κερένσκι με τον τσαρικό στρατάρχη Κορνίλοφ ήταν εναντίον των μπολσεβίκων και παρά την σχέση τους ο Κορνίλοφ προσπάθησε να κάνει πραξικόπημα .
Ο Κερένσκι αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια των μπολσεβίκων.
Έτσι πέρασε η εξουσία στους μπολσεβίκους με το σύνθημα του Λένιν όλη η εξουσία στα Σοβιέτ.
Πού βλέπουν πραξικοπήματα και άλλες ανοησίες οι συκοφάντες της Οκτωβριανής επανάστασης;

Ας το δούμε και από άλλες οπτικές γωνίες.
Η επονομαζόμενη επανάσταση του Φεβρουαρίου έγινε από την πλειοψηφία του λαού; Σαφώς και όχι, δεν αμφισβητείται όμως η ονομασία της σαν επανάστασης.
Αν ό Τσάρος και ο κάθε βασιλιάς ζητούσε εκλογές για να παραιτηθεί όταν βρισκόταν σε εξέλιξη επαναστατική διαδικασία θα μπορούσε να ονομαστούν περιφρονητικά μειοψηφία τα τμήματα του λαού πού έπαιρναν μέρος σε αυτή την διαδικασία; Με στόχο την αμφισβήτηση του όρου της επανάστασης.
Τι πιθανότητες υπήρχαν τα αποτελέσματα των εκλογών να είναι υπέρ του Τσάρου; Πολύ μεγάλες. Και τι έπρεπε να κάνουν μεγάλα τμήματα του λαού κατόπιν ;
Να συνεχίσουν να φυτοζωούν ,να αναγνωρίσουν την απόφαση της πλειοψηφίας και να παραδώσουν την εξουσία πάλι στον Τσάρο για να συνεχίσει να τους σκοτώνει ;

Έτσι βλέπουμε τον παραλογισμό της προπαγάνδας των καπιταλιστικών χωρών, να αποδέχονται σαν επανάσταση*** την εκθρόνιση του Τσάρου από μία μειοψηφία και της αστικής τάξης-πλουτοκρατίας όχι όμως του Οκτωβρίου επειδή ήταν καθαρά προλεταριακή .
Προσπαθώντας να συσκοτίσουν και να ταυτίσουν τις σημερινές με τις τότε συνθήκες ζωής, οικονομίας, πολιτικής, ελευθερίας κλπ.
Όσο για τις εκλογές της συντακτικής συνέλευσης πού άφησε να διεξαχθούν, μήπως αυτό δείχνει ότι ο Λένιν ήταν δημοκράτης μέχρι ανοησίας ή επρόκειτο περί πολιτικού ελιγμού για να μην εξωθούν τα πράγματα στα άκρα οι αντίπαλοί του εντός και εκτός του κόμματος;
Γιατί υπήρχε η εξουσία μέσω των Σοβιέτ.****

Των πολιτών πού πήραν μέρος σε αυτή την επαναστατική διαδικασία και της υπόλοιπης μάζας του λαού πού σιγά-σιγά αποδέχονταν και έπαιρναν μέρος σε αυτή την εξουσία.

Όσο για την διάλυση της ήταν υπεύθυνοι οι εκλεγμένοι πού δεν αναγνώριζαν την εξουσία των Σοβιέτ.
Κατόπιν της βίαιης καταστολής της εξέγερσης της Κρονστάνδης (με βασικά αιτήματα να μην μπαίνουν στα Σοβιέτ οι μπολσεβίκοι και την ελεύθερη αγορά) ο Λένιν εξαγγέλλει την νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ).
Δηλαδή την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελεύθερη αγορά. Η εγκαθίδρυση της ΝΕΠ έφερε αύξηση της παραγωγικότητας.
Μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924 ανάλαβε ο Στάλιν.
Ο Στάλιν από την θέση πού είχε νωρίτερα σαν Γενικός Γραμματέας , μέσω του συγκεντρωτισμού ,τοποθετούσε σε θέσεις κλειδιά στο κόμμα άτομα της εμπιστοσύνης του.
Ο Στάλιν την ΝΕΠ την είδε καιροσκοπικά σαν απειλή του κόμματος και του ιδίου.
Αφού την χρησιμοποίησε σαν συνεχιστής του Λένιν για να κερδίσει τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις με τους άλλους μπολσεβίκους ηγέτες Τρότσκι κλπ. το 1927 την κατήργησε.
Εκμεταλλευόμενος την θολότητα της θεωρίας για αυτή την μεταβατική περίοδο.
Αν ήταν πραγματικός λαϊκός ηγέτης και ήθελε την κατάργηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα μπορούσε να πειραματιστεί με το πχ. 10 % της γης από εθελοντές.
Ξεκινά η περίοδος της βίαιης κολεκτιβοποίησης και βιομηχανοποίησης.
Και της απόλυτης εξουσίας και ελέγχου του κόμματος στην κοινωνία.
Ο Μπουχάριν, εισηγήθηκε στο 15ο συνέδριο το 1927 ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν μέτρα ενάντια στους κουλάκους, κυρίως φορολογικά, αλλά χωρίς να ταυτιστούν οι κουλάκοι με τη μικρομεσαία αγροτιά.
ΟΙ διαμάχες συνεχίζονται μέσα στο κόμμα έως το οριστικό ξεκαθάρισμα με κτηνώδη τρόπο όλων των αντιτιθεμένων πλευρών το 1936-38.
Ο Στάλιν μεταφέρει στα κομμουνιστικά κόμματα και σε όσους επηρεάζει μια διαφορετική, την δική του εκδοχή της Μαρξιστικής και Λενινιστικής θεωρίας, τον απόλυτο συγκεντρωτισμό, την απόλυτη υποταγή.
Μία ακόμα επανάσταση απέτυχε.

• Α. ΚΕΡΕΝΣΚΥ - Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ.
1. Α. ΚΕΡΕΝΣΚΥ - Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ. -ΠΑΠΥΡΟΣ. Στην σελίδα 404 γράφει .
Κατά το τέλος του 1917, δύο μήνες πρίν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων στο πέτρογκραντ, η γαλλική κυβέρνηση , με αντιπροσώπους της τους Κλεμανσώ , φός και Πισόν και η Αγγλική με τους αντιπροσώπους της λόρδο Μίλνερ και Ρόμπερτ Σέσιλ , υπόγραψαν αυστηρά απόρρητη συμφωνία για τον διαμελισμό της Ρωσίας.
(Δηλαδή πρό της Οκτωβριανής επανάστασης

** Guilliano Procacci -Το κομμουνιστικό κόμμα στην Σοβιετική Ένωση 1917-1945.

***

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με τον όρο Επανάσταση χαρακτηρίζεται η ενέργεια του "επανίστασθαι" δηλαδή της γενικευμένης εξέγερσης που μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους είτε θρησκευτικούς, είτε πολιτικούς, ή ακόμα ο συνδυασμός και των δύο, (π.χ. ιρανική επανάσταση) με απώτερο σκοπό είτε την επιβολή ενάντια του κράτους, είτε την ανατροπή του καθεστώτος. Έτσι υπό αυτή την αντίληψη ο όρος απαντάται ως "πολιτική επανάσταση" και ως "θρησκευτική επανάσταση"
Επίσης με τον ίδιο όρο χαρακτηρίζεται και κάθε θεμελιώδης μεταβολή που μπορεί να επέλθει στην επιστημονική γνώση και κατ΄ επέκταση σε ριζική μεταβολή μιας υπάρχουσας κατάστασης.
Γενικά η επανάσταση κρίνεται ως κοινωνικό φαινόμενο τόσο κατά τα αίτια όσο και για τους σκοπούς που πραγματοποιείται.

Από το λεξικό η Πύλη της Ελληνικής γλώσσας.

Επανάσταση.

1.το σύνολο των ιστορικών γεγονότων που συμβαίνουν σε μία οργανωμένη κοινωνία, κυρίως κράτος, όταν ένα τμήμα της, μικρό ή μεγάλο, εξεγείρεται με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας και την πραγματοποίηση ριζικών αλλαγών (πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών κτλ.)

****Σοβιέτ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΗ ρωσική λέξη σοβιέτ (ρωσ. cове́т, προφέρεται [sɐˈvʲet] και σημαίνει συμβούλιο) έγινε διεθνής πολιτικός όρος με τη σημασία των συμβουλίων αντιπροσώπων που αποτέλεσαν τη βάση της πολιτικής οργάνωσης των εργατών κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, και στη συνέχεια του λαϊκοδημοκρατικού πολιτεύματος της Σοβιετικής Ένωσης, (ρωσικά Советский Союз [sɐˈvʲet͡skʲɪj sɐˈjus])[1].
Ως σοβιέτ ονομάζονταν τα συμβούλια αντιπροσώπων της κάθε διοικητικής περιφέρειας που εκλέγονταν είτε απ' ευθείας από τον λαό, είτε από αντιπροσώπους σοβιέτ μικρότερων περιοχών. Τα πρώτα σοβιέτ ήταν συμβούλια εργατών που είχαν εκλεγεί το 1905 κατά τη μεγάλη απεργία που είχε σημειωθεί στη Ρωσία μετά την οποία και ακολούθησε η Ρωσική Επανάσταση του 1905.
Κατά μίμηση των πρώτων εκείνων σοβιέτ, στη επανάσταση του 1917 σχηματίσθηκαν σοβιέτ εργατών και στρατιωτών τα οποία ουσιαστικά ανέλαβαν την εξουσία, σε μία προσπάθεια εφαρμογής άμεσης δημοκρατίας στο πρότυπο της Παρισινής Κομμούνας[2]. Όταν τον Απρίλιο του 1917 ο Λένιν επέστρεψε από την εξορία στη Ρωσία, προκειμένου ν' αναλάβει ηγετικό ρόλο στην εξέγερση που θα οδηγούσε στη σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση (είχε προηγηθεί ήδη η Φεβρουαριανή Επανάσταση, με την οποία είχε εγκατασταθεί στη Ρωσία ένα αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς), συνήλθε στο Μινσκ η πρώτη πανρωσική διάσκεψη των σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών. Ένα από τα βασικότερα τότε συνθήματα του Λένιν ήταν: «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ».
Κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, υπό την καθοδήγηση των Μπολσεβίκων, συνήλθε στις 25 μέχρι 27 Οκτωβρίου του 1917 η δεύτερη όμοια διάσκεψη των σοβιέτ, αγροτών εργατών και στρατιωτών, θέτοντας τις βάσεις του νέου πολιτεύματος του κράτους. Παράλληλα εξέλεξε την πρώτη υπό την προεδρία του Λένιν κομμουνιστική κυβέρνηση, με βάση τη λενινιστική οργανωτική αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, ανακηρύσσοντας τη δικτατορία του προλεταριάτου. Από τότε, σε αυτό το πλαίσιο, τα σοβιέτ παρέμειναν ο κύριος φορέας της εξουσίας στην Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, υπό την εποπτεία και καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, μέχρι την κατάρρευσή της.
Σύμφωνα με τους αριστερούς επικριτές του λενινισμού, ή όψεων του λενινισμού, (κυρίως ελευθεριακοί, αλλά και ορισμένοι τροτσκιστές), κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Λευκών και Κόκκινων το Κομμουνιστικό Κόμμα (οι Μπολσεβίκοι) υπονόμευσε την πραγματική εξουσία των κατά τόπους σοβιέτ και έχτισε μία συγκεντρωτική ιεραρχική γραφειοκρατία, όπου τα σοβιέτ ήταν απλώς εκτελεστικά όργανα και εντολοδόχοι της κυβέρνησης[3][4]. Ωστόσο, οι όποιες μεταβολές στον ρόλο των σοβιέτ μέχρι το 1922 έγιναν υπό αντίξοες συνθήκες και εν μέσω στρατιωτικής εισβολής από δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις, γεγονός που προβάλλουν συνήθως ως αντεπιχείρημα οι λενινιστές. Οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι αντιμετώπισαν εχθρικά κάθε απόπειρα εργατικής αυτοδιεύθυνσης, συμπεριλαμβανομένων των σοβιέτ, ενώ συνήθως θεωρούν τον ολοκληρωτισμό ως αναπόφευκτη κατάληξη οποιασδήποτε σοσιαλιστικής επανάστασης (με τον σταλινισμό να δίνεται συνήθως ως παράδειγμα).