Και σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τα εθνικά θέματα.

Θα δημοσιεύσουμε ένα άρθρο που αφορά τις ΗΠΑ μιάς και παίζουν καθοριστικό ρόλο στα τεκταινόμενα του κόσμου και μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Παν.Γερογλή στο Militaire.gr που αξίζει να διαβαστεί

επειδή δίνει μία ξεκάθαρη και πολύπλευρη εικόνα των σχέσεων μας με την Τουρκία, παράλληλα αντιλαμβανόμαστε που βαδίζει το έθνος, βαδίζει στην καταστροφή μιάς και η πολιτική των κομμάτων στα εθνικά θέματα καθορίζεται μόνο από το προσωπικό τους συμφέρον. Μία λέξη μόνο περιγράφει τι ζούμε από την εποχή του Σημίτη μέχρι τις ημέρες μας, κωμικοτραγωδία.

Από το άρθρο για τους Αμερικάνους βλέπουμε ότι ο στόχος τους είναι η διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας έτσι δεν διστάζουν να θυσιάσουν ολόκληρες χώρες πχ. Ουκρανία προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους.

Και όποια ηγεσία δεν κρατάει αποστάσεις από την πολιτική των ΗΠΑ στο τέλος το πληρώνει πανάκριβα σαν χώρα.

Στα αχνάρια της Ουκρανίας βαδίζει και η ελλάδα.

Έχουμε κηρύξει τον πόλεμο στην Ρωσία, έχουμε υπογράψει στρατιωτικές συμφωνίες αποικιοκρατικού τύπου με τις ΗΠΑ, ευτυχώς που δεν συνορεύουμε με την Ρωσία.

Για την Τουρκία.

Το δεύτερο άρθρο που δημοσιεύουμε για την Τουρκία μας λέει ότι για να μπορέσει να γίνει η Τουρκία υπερδύναμη όπως ονειρεύεται πρέπει πρώτα να καταστρέψει την Ελλάδα Θράκη, Αιγαίο-Νησιά, Κύπρος.

Η πολιτική που χρησιμοποιεί είναι παλαιά, εκβιασμοί με την απειλή της στρατιωτικής εμπλοκής την χρησιμοποίησε με επιτυχία στην Κύπρο, απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας, για να μπορέσουν μετά να κάνουν απόβαση-περίπατο στο νησί.

Την ίδια χρησιμοποίησε επί Σημίτη που έντρομος αναγνώρισε το δικαίωμα στην Τουρκία ζωτικών συμφερόντων της στο Αιγαίο. Συμφωνία Μαδρίτης 1997.

Την ίδια χρησιμοποιεί στις ημέρες μας με αποτέλεσμα την μερική αποστρατικοποίηση των νησιών για να μπορέσουν στο μέλλον να τα καταλάβουν κάνοντας περίπατο, να μην έχουν το δικαίωμα των 12 νμ. και της ΑΟΖ τα νησιά, τα τουρκικά ψαράδικα να ψαρεύουν στα νησιά μας, την πολιτική τους στην Κύπρο την ξέρουμε.

Όλα αυτά επισημαίνονται έως ένα βαθμό από πλήθος πολιτικών και στρατιωτικών αναλυτών, επιστημόνων, διδακτορικών διατριβών αλλά οι πολιτικές ηγεσίες κωφεύουν. Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα. Δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της εποχής μας που μπορεί να συγκριθεί με την εποχή του 1922 αλλά αυτή την φορά θα είναι η χαριστική βολή για τον ελληνισμό.

Ίσως να μπορούσαμε να τους δικαιολογήσουμε αν κέρδιζαν χρόνο

για να φτιάξουν ισχυρές ένοπλες δυνάμεις δυστυχώς ούτε αυτό γίνεται.

Ξοδεύουν τεράστια ποσά για προστασία πχ. Φ35 και για εξοπλισμό που είναι αναγκαίος για το ΝΑΤΟ. Καταστροφή της ντόπιας στρατιωτικής βιομηχανίας. Δεν ξέρουν τι κάνουν, ο ερασιτεχνισμός που επιδεικνύουν είναι απίστευτος, σαν να θέλουν να μην έχουμε δυνατές ένοπλες δυνάμεις.

Τα χάλια με το στρατιωτικό προσωπικό είναι λίγο –πολύ γνωστά.

Πολλά μέτρα μπορεί να είναι αντιδημοφιλή.

Όπως αύξηση στρατιωτικών δαπανών και αύξηση στρατιωτικής θητείας.

Άλλα αναγκαία μέτρα, ειδική φορολογία στα υψηλά εισοδήματα.

Έρανος για αγορά στρατιωτικού υλικού.

Μόνιμο ανώτατο στρατιωτικό –πολιτικό όργανο για την άμυνα κλπ.

Από το άρθρο

Οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και τα διλήμματα της αμερικανικής στρατηγικής

Γράφει ο Ερόλ Ουζέρ

Η γραμμή της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών αυτή τη στιγμή είναι ένας έμμεσος αγώνας κατά της Ρωσίας και της Κίνας που χρησιμοποιεί άλλα κράτη ως πληρεξούσια.

Τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες καταβάλλουν προσπάθειες να δημιουργήσουν στρατιωτικοπολιτικές συμμαχίες στην περιοχή του Ειρηνικού και επιδιώκουν να στηριχθούν σε συμμάχους για να περιορίσουν την Κίνα.

Η Ουάσινγκτον αναμένει ότι με την άντληση συμμάχων με όπλα και ιδεολογικά μηνύματα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορέσουν να αποστασιοποιηθούν από την κρίση αυτή, ώστε να αποκτήσουν τα κύρια πλεονεκτήματα χωρίς άμεση ανάμειξη στη σύγκρουση για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Αυτή η γραμμή των Ηνωμένων Πολιτειών είναι γνωστή από τους δύο παγκόσμιους πολέμους: οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι τελευταίες που συμμετείχαν σε στρατιωτικές δράσεις κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η απόβαση αμερικανικών στρατευμάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο έγινε αρκετά αργά.

Το παράδειγμα της Ουκρανίας δείχνει ότι η αποδοχή του ρόλου του οργάνου της αμερικανικής πολιτικής είναι μια εξαιρετικά δαπανηρή και επιζήμια συμφωνία, τα άμεσα οφέλη της οποίας δεν είναι καθόλου προφανή.

Το κατά πόσον άλλοι αμερικανικοί σύμμαχοι στον Ειρηνικό είναι έτοιμοι να δοκιμάσουν τον ίδιο ρόλο είναι ένα ανοιχτό ερώτημα.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι ανάμεσά τους υπάρχουν τόσο μεγάλοι ενθουσιώδεις υποστηρικτές αυτής της εκστρατείας όσο και χώρες που προσπαθούν να τηρήσουν στάση αναμονής, αντιλαμβανόμενες ότι η λογική του να γίνουν πολύ στενοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών τις καθιστά αναπόφευκτα όργανο της αμερικανικής στρατηγικής.

https://www.zougla.gr/apopseis/oi-proedrikes-ekloges-stis-ipa-kai-ta-dilimmata-tis-amerikanikis-stratigikis/

Για τον Ιμπεριαλιστή Πούτιν.

Αποκάλυψη / Οι μυστικές διαπραγματεύσεις που θα είχαν σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία

Το Ηνωμένο Βασίλειο πρωτοστάτησε στη ματαίωση της συμφωνίας. Ήδη στις 30 Μαρτίου, ο Τζόνσον [που είναι απίστευτο να μην απηχούσε και τις γνώμες των αμερικάνων ] δήλωνε ότι αντί για συμφωνία «θα πρέπει να συνεχίσουμε να εντείνουμε τις κυρώσεις μέχρι και ο τελευταίος στρατιώτης (του Πούτιν) αποχωρήσει από την Ουκρανία».

Στις 9 Απριλίου, ο Τζόνσον ταξίδεψε στο Κίεβο -ο πρώτος ξένος ηγέτης που το επισκέφθηκε μετά τη ρωσική υποχώρηση από την περιοχή της πρωτεύουσας. Φέρεται να είπε στον Ζελένσκι πώς πίστευε ότι «οποιαδήποτε συμφωνία με τον Πούτιν θα ήταν άθλια». Οποιαδήποτε συμφωνία, είπε «θα ήταν κάποια νίκη γι' αυτόν: αν του δώσεις κάτι, θα το κρατήσει, και μετά θα προετοιμαστεί για την επόμενη επίθεση του».

Σε μία συνέντευξη το 2023, ο Νταβίντ Αρακχάμια, ο Ουκρανός επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, φάνηκε να θεωρεί τον Τζόνσον υπεύθυνο για την κατάρρευση των συνομιλιών. «Όταν επιστρέψαμε από την Κωνσταντινούπολη», είπε, «ο Μπόρις Τζόνσον ήρθε στο Κίεβο και είπε ότι ''δεν θα υπογράψουμε τίποτα απολύτως με τους Ρώσους, ας συνεχίσουμε να πολεμάμε"»

https://tvxs.gr/news/kosmos/apokalypsi-oi-mystikes-diapragmateyseis-poy-tha-eichan-stamatisei-ton-polemo-stin-oykrania/

Κύπρος 1974-Αιγαίο 2024: Μια ιστορία ελληνικών υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας!

Συνέντευξη με τον Παν.Γερογλή

Κύπρος 1974, Αιγαίο 2024, μια ιστορική πορεία συνεχών ελληνικών υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας. Σε αυτά τα 50 χρόνια η Ελλάδα έγινε «μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας» χωρίς να κατορθώσει να εκμεταλλευτεί οτιδήποτε και κυρίως να εξασφαλίσει εγγυήσεις για την ασφάλεια της. Αντιθέτως πλήρωσε και πληρώνει βαρύτατο τίμημα για τη συμμετοχή της στην «ευρωπαϊκή οικογένεια».

Η Τουρκία είχε εξίσου σημαντικές περιπέτειες σε αυτά τα 50 χρόνια, πέρασε και αυτή από το ΔΝΤ .

Η διαφορά είναι ότι η Τουρκία φαίνεται ότι μετέτρεψε τις κρίσεις σε ευκαιρία. Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν άλλαξε απολύτως τίποτα αλλά η πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση χειροτέρεψε δραματικά.

Με αφορμή τη μαύρη επέτειο του Αττίλα 1 και Αττίλα 2 στην Κύπρο δημοσιεύουμε μια εκτενέστατη συζήτηση με τον Ταξίαρχο ε.α Παναγιώτη Γερογλή, ο οποίος μετά από την αποστρατεία του αρθρογραφεί συστηματικά για όλα όσα έχουν να κάνουν με την επιβίωση της χώρας. Η συζήτηση θα δημοσιευθεί ,λόγω της έκτασης της . σε συνέχειες.

Ο κ.Παναγιώτης Γερογλής Ταξίαρχος ε.α είναι απόφοιτος της Σχολής Επιτελών, της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής Άμυνας, είναι κάτοχος διπλώματος σε διπλωματικές και στρατηγικές σπουδές, μεταπτυχιακού τίτλου στην Διεθνή Ασφάλεια και Εφηρμοσμένη Στρατηγική από πανεπιστήμιο του εξωτερικού (Ηνωμένο Βασίλειο), καθώς και απόφοιτος του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου Άμυνας και Ασφάλειας ως Πολιτικός Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).

Πέραν των ανωτέρω σπουδών, και πέραν των θέσεων στις οποίες έχει θητεύσει ως Διοικητής και ως Επιτελής σε Μονάδες και σε Σχηματισμούς του ΓΕΣ, στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου μας, έχει σημαντική εμπειρία από ειρηνευτικές αποστολές του ΝΑΤΟ και των ΗΕ, σε Καύκασο , Βαλκάνια και Αφρική, ενώ έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας ως Στρατιωτικός Σύμβουλος της Ελλάδας στον ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) και ως Στρατιωτικός Εκπρόσωπος στον ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη).

Παράλληλα , παραμένει και πιστοποιημένος επιθεωρητής των Συνθηκών CFE ( Conventional Forces Europe , VD (Vienna Document) , O.S. ( Open Skies) , ενώ διετέλεσε και Δκτης του ΔΙΓΕΔ / ΓΕΕΘΑ (Διακλαδικό Ινστιτούτο Γλωσσομάθειας των Ενόπλων Δυνάμεων) αλλά και Δκτής του ΝΑΤΟικού Πολυεθνικού Κέντρου Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης.

Πάρις Καρβουνόπουλος (Π.Κ):Κύριε Ταξίαρχε, κ. Γερογλή, ευχαριστούμε πολύ για τη θετική σας ανταπόκριση και για το χρόνο σας προκειμένου να μοιραστείτε με το Militaire και τους φίλους του, τις απόψεις και τις εκτιμήσεις σας σχετικά με την πορεία και τις εξελίξεις των ελληνοτουρκικών.

Παναγιώτης Γερογλής (Π.Γ). : Αγαπητέ κ. Καρβουνόπουλε, σας ευχαριστώ κι εγώ από πλευράς μου για την πρόσκληση σας και την τιμή που μου κάνετε τόσο για την σημερινή μας συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά, αλλά παράλληλα δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω και δημόσια τις ευχαριστίες μου , προς το Militaire, τους συντελεστές του, αλλά και τους φίλους του, για την συχνή φιλοξενία των άρθρων μου, σε θέματα ασφαλείας και όχι μόνο…Παράλληλα, λόγω των τελευταίων εξαιρετικά δυσάρεστων γεγονότων των πυρκαγιών που πλέον έφτασαν στις πόρτες μας, θα ήθελα να εκφράσω τη θλίψη μου και τη συμπαράστασή μου, στους πληγέντες των δασικών πυρκαγιών του τελευταίου μηνός, σε Σέριφο, Εύβοια και σε όλη τη χώρα, αλλά και πρόσφατα στην Αττική, οι οποίες κατά πρωτοφανή τρόπο, έφτασαν και εντός αστικού ιστού, σε Χαλάνδρι και Βριλήσσια…Η απογοήτευση, ο θυμός και η οργή,, πλέον ξεχειλίζουν και όλα αυτά τα δραματικά που συμβαίνουν, πρέπει να αλλάξουν πολύ σύντομα.. αλλά προς το παρόν, σταματώ εδώ…

Π.Κ. : Έχετε δίκιο…οι σκέψεις όλων μας είναι στους πληγέντες, αλλά όπως είπατε, επί του παρόντος σταματάμε εδώ, αλλά θα επανέρθουμε πολύ σύντομα…Εξάλλου, με δύο άρθρα σας που μας εμπιστευτήκατε τη δημοσίευσή τους στο militaire, ένα την 3η Ιουλίου και ένα την 1η Αυγούστου, είχατε δημόσια στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα και τι πρέπει να αλλάξει, αλλά και τα «επικοινωνιακά» παιχνίδια, για δημιουργία εντυπώσεων, με αξύριστους πρωθυπουργούς και υπουργούς…Αλλά , όπως προείπα, επί του παρόντος, σταματάμε εδώ…

Να ξεκινήσουμε λοιπόν κ. Ταξίαρχε, και να σας ρωτήσω, πως βλέπετε τις τελευταίες εξελίξεις επί των ελληνοτουρκικών…τα βλέπε καλύτερα τα πράγματα, έχετε ίσως κάποιες επιφυλάξεις …Θα ήθελα να μας διαφωτίσετε περαιτέρω επ' αυτών..

Π.Γ. : Ναι, ας ξεκινήσουμε από τις σημαντικές, αλλά θα περάσουμε και στις τελευταίες εξελίξεις να τις δούμε, να δούμε πως επιδρούν στον αργαλειό που υφαίνει τα ελληνοτουρκικά, αν και βέβαια το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι και πολύ παλαιότερο χρονικά, και πολύ βαθύτερο από πλευράς αιτιών…

Όμως βλέποντας τις εξελίξεις, ας ξεκινήσουμε με την ανταλλαγή των σχετικά πρόσφατων επισκέψεων των αρχηγών κρατών…Είχαμε λοιπόν , την επίσκεψη του ΠΘ μας , στην Τουρκία , στην Άγκυρα , την 13 Μαΐου 2024, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ανταπόδοση της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα την 7-8 Δεκ 2023 . …

Κυρίαρχο γεγονός της επίσκεψης Ερντογάν να μην ξεχνούμε ότι ήταν η επίσημη υπογραφή της Διακήρυξης Φιλίας των Αθηνών, για την ομαλοποίηση της πορείας των σχέσεων των δύο χωρών καθώς και περίπου 15 επί μέρους συμφωνίες οικονομικού, και πολιτιστικού χαρακτήρα, με πρόθεση οι δύο χώρες να αυξήσουν τον μεταξύ τους όγκο οικονομικών από τα 5 στα 10 και πλέον δις ευρώ… Και πριν από αυτές τις επίσημες επισκέψεις, θα ήθελα να επισημάνω και την επίσκεψη κ. Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη («Ιστανμπούλ» κατά τον ίδιο τον ΠΘ, τον Μάρτιο του 2022) , όσο και την «τυχαία» συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Τατάρ, – τον επικεφαλής του τμήματος της Κύπρου η οποία συνεχίζει να τελεί υπό τουρκική κατοχή εδώ και 50 χρόνια-, σε… κουζίνα !!! ξενοδοχείου στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο του 2021 ….

Παράλληλα, θα πρέπει βέβαια να δούμε και τα γεγονότα, που μεσολάβησαν στο ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ των αντιστοίχων επισκέψεων των δύο αρχηγών κρατών…Η αλήθεια είναι ότι μετά την υπογραφή της διακήρυξης φιλίας των Αθηνών, σχεδόν μηδενίστηκαν οι παραβιάσεις του Ε.Ε.Χ. (Εθνικός Εναέριος Χώρος) και των Ε.Χ.Υ. (Εθνικά Χωρικά Ύδατα) μας από τουρκικά αεροσκάφη και σκάφη αντίστοιχα… Το ίδιο ισχύει και για τις υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικών νήσων…

Από την άλλη όμως, αν δούμε τη ρητορική εκ μέρους Ερντογάν, με την οποία συνεχίζει να αμφισβητεί κάθετα εθνική κυριαρχία και εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα – με προτελευταίο παράδειγμα αυτό με την ανακοίνωση των θαλασσίων πάρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, αλλά και με την έκδοση NAVTEX στο Αιγαίο για διεξαγωγή μεγάλων ασκήσεων αεροναυτικού χαρακτήρα – , θα δούμε ότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από πλευράς Τουρκίας, σχετικά με την υλοποίηση των αναθεωρητικών της επιδιώξεων, εντός πλαισίου μιας ευρύτερης στρατηγικής…

Να μην ξεχάσουμε επίσης, και την μετατροπή της Ιεράς μονής της Χώρας σε Τζαμί, λίγες μόλις ημέρες πριν την επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στην Άγκυρα, τεστάροντας ουσιαστικά τα όποια εναπομείναντα πολιτικά ανακλαστικά της χώρας μας… Υπόψιν, ότι η απόφαση για τη μετατροπή της, είχε ληφθεί από το 2020, και ενώ αρχικά είχε προγραμματιστεί η λειτουργία της ως τζαμιού τον Οκτώβριο του 2022, αυτή στη συνέχεια αναβλήθηκε και εν τέλει ήρθε και «συνέπεσε» με την εν λόγω επίσκεψη… Ξέρετε οι «φίλοι και γείτονες» , ανέκαθεν έδιδαν και συνεχίζουν να αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στη σημειολογία και στους συμβολισμούς των γεγονότων…

Και επειδή σας μίλησα για σημειολογία και συμβολισμούς, στους οποίους ανέκαθεν η Τουρκική πλευρά, αποδίδει ιδιαίτερη σημασία.. Να μείνω λίγο παραπάνω, σε ένα συγκριτικό των επισκέψεων των δύο αρχηγών κρατών.. Κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, είχαμε μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση στην Αθήνα, με χιλιάδες αστυνομικούς, με κλείσιμο δρόμων και περιορισμό της κυκλοφορίας, τον Ερντογάν να καταφθάνει με δύο μεγάλα αεροσκάφη , να επιβιβάζεται στην προσωπική του προεδρική λιμουζίνα η οποία είχε προαφιχθεί, με εκατοντάδες μέλη της προσωπικής του φρουράς-ασφαλείας – είχαν λάβει θέσεις μέχρι και εντός του Προεδρικού μας Μεγάρου-, εκτιμώ σίγουρα ότι είχαν αφιχθεί και μέλη των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος χώρας…

Από πλευράς μας είχαμε δυστυχώς τις υποκλίσεις του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη τόσο στο αεροδρόμιο όσο και στο Προεδρικό Μέγαρο και την υποδοχή από τον ΠΘ, έχοντας δίπλα του το «υιοθετημένο αδεσποτάκι» (Πίνατς το φωνάζουν) για λόγους εσωτερικής επικοινωνιακής κατανάλωσης , το οποίο παρέμενε στην είσοδο επειδή το δελέαζαν με κάποια τροφή…

Αντίστοιχα, όταν ο ΠΘ μας πήγε στην Άγκυρα, είχαμε και εκεί τη δική του υπόκλισή του στο άγημα και στην τουρκική σημαία στο αεροδρόμιο, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο εκ μέρους της τουρκικής πλευράς σε μέτρα ασφαλείας και διαταραχή του καθημερινού ρυθμού της ζωής στην Άγκυρα.. Τίποτα το ιδιαίτερο, πέραν της ανωτέρω χρονικής «σύμπτωσης» της μετατροπής της Ι.Μ. Χώρας σε τζαμί…

Βλέποντας και συγκρίνοντας λοιπόν τις δύο επισκέψεις, τα γεγονότα και οι συμβολισμοί μιλούν από μόνα τους, όπου στην πρώτη περίπτωση, η επίσκεψη προσιδιάζει σε χαρακτηριστικά ενός «επικυρίαρχου», ενώ στη δεύτερη περίπτωση, είναι η επίσκεψη του αρχηγού «μιας μικρής χώρας»…

Εξάλλου, τον χαρακτηρισμό για τη χώρα μας, ως μικρή χώρα, τον έχει κάνει ο νυν ΠΘ, δημόσια στο πρόσφατο παρελθόν…Ξέρετε, πηγαίνετε να μιλήσετε για «μικρές χώρες», σε Ταιβάν, Κορέα, παρά τις υπαρκτές υφιστάμενες απειλές εναντίον τους, ή π.χ. πιο κοντά μας, στη Μεσόγειο στο Ισραήλ, μια χώρα που το εδώ κυβερνητικό αφήγημα τη χρησιμοποιεί με ιδιαίτερα θετική χροιά.. Η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχουν «μικρές χώρες»…Υπάρχουν «χαμηλές θωριές»…και όταν οι θωριές είναι χαμηλές, όταν δεν υπάρχει εθνικό όραμα, νομοτελειακά ακολουθούν και δορυφοριοποιήσεις και εδαφικοί ακρωτηριασμοί…

Και δεν είναι μόνο αυτά που σας προανέφερα …είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στον Έβρο με την υβριδική επιχείρηση διάρρηξης των συνόρων, η κάθετη αμφισβήτηση με το Oruc Reiss, το ιδιαίτερα θερμό 2020 που βγήκε ο στόλος μας έξω επί δίμηνο, αλλά ακολουθούν και τα επόμενα γεγονότα των ημερών μας στην Κάσο, που θα μας ταλανίσουν ιδιαίτερα στο εγγύς μέλλον… Σημαντικά γεγονότα λοιπόν, όπου πλέον το αναθεωρητικό δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας», μαζί με τα «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν και μια υφέρπουσα αλλά αρκούντως ορατή φονταμενταλιστική αλλά και εθνικιστική ισλαμιστική τάση, έρχονται να ενταχθούν με τον πλέον επίσημο τρόπο στο εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας, σε όλες τις βαθμίδες της…Ο «αιώνας της Τουρκίας» , όπως λοιπόν αποκαλείται αυτή η τάση, η οποία εκπορεύεται και υιοθετείται από τις αρχές της Τουρκίας με τον πλέον επίσημο τρόπο, δεν συνέβη ξαφνικά χθες, αλλά όπως φάνηκε, έχει οργανωθεί καλά εκ των προτέρων και είναι έτοιμη να περάσει το κατώφλι των εκπαιδευτικών βαθμίδων της Τουρκίας..

Νομίζω ότι είναι παραπάνω από ευκόλως κατανοητό, ότι οι επόμενες γενιές στην Τουρκία, όντας αποδέκτες, αλλά και συνάμα φορείς της παραπάνω τάσης, δεν προοιωνίζουν καλές εξελίξεις , ούτε στο πεδίο της «διακήρυξης της φιλίας των Αθηνών» – η οποία σημειωτέον, δεν έχει καμία νομική δέσμευση, σύμφωνα με το Δ.Δ.(Διεθνές Δίκαιο), όπως και η ίδια η διακήρυξη με τα τελευταία άρθρα της επισημαίνει -, αλλά ούτε στο Αιγαίο , στις σχέσεις των δύο χωρών, και στην ασφάλεια και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου…

Οπότε, το να επιχαίρουμε εν Αθήναις, για την μείωση των παραβάσεων, παραβιάσεων και υπερπτήσεων, δηλαδή για την επιστροφή απλά στην κανονικότητα, ενώ την ίδια στιγμή συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα στην Τουρκία, τα οποία συνιστούν «υπαρξιακή απειλή» για τη χώρα μας, αποτελεί θέση, η οποία παρασάγγας απέχει από την απλή κοινή λογική…Να διευκρινίσω, ότι ο χαρακτηρισμός της Τουρκίας ως απειλή που θέτει εν κινδύνω την ύπαρξή μας, έγινε πρόσφατα, από κυβερνητικά χείλη – εγώ απλά μεταφέρω τα λεγόμενα -, εγείρει περαιτέρω ερωτηματικά, σχετικά με το κυρίαρχο κυβερνητικό επικοινωνιακό αφήγημα για τη σαφή βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και με τη διάσταση των θέσεων εντός κυβέρνησης…Το τελευταίο δε γεγονός, ότι κατεβήκαμε «με κοινό ψηφοδέλτιο» με την Τουρκία, για να στηρίξουμε την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ, όπως είχαμε στηρίξει και την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου του ΙΜΟ ( International Maritime Organization), νιώθω ότι ξεπερνούν την κοινή λογική..

Την ίδια ώρα μάλιστα που οι ρητορικές αρχίζουν να ξανανεβαίνουν ,όπως με πρόσφατες δηλώσεις Μπαχτσελί, που ονειρεύεται μέχρι και τη Θεσσαλονίκη τουρκική, του τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν, ο οποίος απευθύνει «προειδοποιήσεις»/έμμεσες απειλές εναντίον της χώρας μας και της Κύπρου για τη στάση μας στην Ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση, τη στιγμή η Τουρκία ποντίζει ήδη καλώδια εντός Κυπριακής υφαλοκρηπίδας και εκδίδει αντίστοιχες NAVTEX, ενώ προγραμματίζει να ποντίζει τα υπόψη καλώδια και εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με την παρουσία-προστασία τουρκικής φρεγάτας , η οποία συνοδεύει το εν λόγω ειδικό πλοίο..

Επί του πεδίου, δε, η πρόσφατη ίδρυση 2ης Ταξιαρχίας Καταδρομών στο Ακζάζ, με υπερπλήρη σύνθεση, καθώς και η δημιουργίας νέας αεροπορικής βάσης στο Ντάλαμαν , προσανατολισμένες και οι δύο στο ΝΑ Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα, σίγουρα δε συνάδουν με το κυβερνητικό αφήγημα, περί βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων και εγείρουν περαιτέρω επιχειρησιακές ανησυχίες …

Π.Κ. : – Σας ακούω με ιδιαίτερη προσοχή και ήσασταν ιδιαίτερα αναλυτικός σχετικά με την πρόσφατη επικαιρότητα. Αναφερθήκατε όμως, κ. Γερογλή και σε βαθύτερες αιτίες που προκαλούν την τριβή στα ελληνοτουρκικά, αλλά και σε ιστορικό πλαίσιο…Θα θέλατε να μας διαφωτίσετε περαιτέρω…??..

Π.Γ. : -Ναι, και βέβαια…Αυτό που θέλω να τονίσω, ότι όπως συμβαίνει σε κάθε σύγκρουση, δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας, το ιστορικό υπόβαθρο των τριβών, μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και άλλοι λόγοι , οι οποίοι συντελούν στην διατήρηση αυτών των τριβών…

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας, το ιστορικό υπόβαθρο και πως αυτό έχει διαμορφώσει διαχρονικά τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά…

Μετά την άλωση της Πόλης το 1453, μέχρι την επιτυχή έκβαση της επανάστασης του 1821, είχαν προηγηθεί 16 ελληνικά επαναστατικά κινήματα και πάνω από 120 σοβαρές τοπικές εξεγέρσεις εν Ελλάδι…Στο ευρύτερο πλαίσιο των ρωσοτουρκικών συγκρούσεων-πολέμων, οι οποίες εστιάζονται κυρίως στην περιοχή του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, οι ελληνικές εξεγέρσεις και τα επαναστατικά κινήματα, προσδίδουν μια πρόσθετη απειλή στην ολότητά και στη συνέχεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με ιστορική εξέχουσα, πριν την επανάσταση του 1821, τα Ορλωφικά. Παρά την αποτυχία αυτού του επαναστατικού κινήματος και τη βίαιη κατάπνιξή του, η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, θέτει τις βάσεις, για την επιτυχή έκβαση της επανάστασης που θα ακολουθήσει πενήντα χρόνια αργότερα…

Αλλά και μετά την επανάσταση του 1821, μέχρι και την πλήρη μορφή της σημερινής επικράτειας του ελληνικού κράτους, οι ένοπλες και βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο εθνών, έχουν πρωταγωνιστικό και καταλυτικό ρόλο στις μεταξύ τους σχέσεις… Η Ελλάδα, έχει τη σημερινή της μορφή, κατόπιν πολλών αγώνων και αιματηρών συγκρούσεων έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, απελευθερώνοντας βαθμιαία και σταδιακά ελληνικούς πληθυσμούς και ελληνικά εδάφη, σε Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Κρήτη, νησιά Β.Α. Αιγαίου…Τα δε Δωδεκάνησα, τα οποία περιήλθαν στην εθνική μας κυριαρχία από την Ιταλία το 1947, είχαν περάσει στην Ιταλική κυριαρχία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1912…Τόσο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, όσο και του Α' Π.Π., οι δύο χώρες ενεπλάκησαν σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τους, όντας σε αντίπαλα στρατόπεδα-συνασπισμούς-συμμαχίες…Παραμένοντας στο ιστορικό υπόβαθρο, δεν θα πρέπει να λησμονούμε και την ιδιαίτερα αρνητική έκβαση του πολέμου του 1897 για τη χώρα μας, αλλά και μια εθνική τραγωδία, αυτή της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922..

Μέσα σε όλη αυτή τη συγκρουσιακή πορεία, να προσθέσω ότι οι δύο χώρες, και δη οι κοινωνίες τους, θεωρούν τους εαυτούς τους ως συνεχιστές των πρότερων αυτοκρατοριών της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, για την Ελλάδα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για την Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ η Οθωμανική Αυτοκρατορία…όπου και αυτές οι δύο αυτοκρατορίες, είχαν συγκρουσιακή πορεία. Σε αυτή την πορεία λοιπόν, το ελληνικό έθνος έχει υποφέρει τα πάνδεινα με βιαιότητες, φρικαλεότητες και ακρότητες που ο κοινός ανθρώπινος νους αδυνατεί να περιγράψει , όχι μόνο στα 400 χρόνια της σκλαβιάς του, – χάνοντας το πολύτιμο τραίνο της Αναγέννησης και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού-, αλλά και στη συνέχεια των ενόπλων συγκρούσεων…

Όμως ακόμη και στις ιστορικές περιόδους, όπου δεν ήταν σε εξέλιξη κάποια ένοπλη σύγκρουση, οι Τουρκικές αρχές, έβρισκαν κάθε ευφάνταστο και μη τρόπο και μέσο, προκειμένου να εξαλείψουν το ελληνικό και συνάμα χριστιανικό στοιχείο από τα εδάφη που ήλεγχαν…Να σταχυολογήσω, κάποια από αυτά, όπως το διωγμό των Ελλήνων της Πόλης, παρά τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών στη βάση της Συνθήκης της Λοζάνης και εν τέλει από τους τότε 200 χιλιάδες «ρωμιούς» της Πόλης, σήμερα να είναι περίπου 2,5-3 χιλιάδες…Αντίθετα, ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Δυτικής Θράκης ο οποίος εξαιρέθηκε από τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών, όχι μόνο δεν μειώθηκε , αλλά αντίθετα αυξήθηκε υπέρμετρα, απολαμβάνοντας πλήθος προνομίων, ενώ διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, μη ικανές να εκτιμήσουν το διακύβευμα, άφηναν παράλληλα το τουρκικό προξενείο να αλωνίζει στην περιοχή και να καλλιεργεί το αφήγημα του «αυτοπροσδιορισμού» της μουσουλμανικής μειονότητας σε «τουρκική»…Εκτιμώ δε, ότι λίαν συντόμως το αφήγημα του «αυτοπροσδιορισμού» θα προσλάβει και νέα ενεργά δυναμικά χαρακτηριστικά, εντός πλαισίου ευρύτερης αναθεωρητικής τουρκικής στρατηγικής, όπως αυτό της «αυτοδιάθεσης», σε μια προσπάθεια δημιουργίας νέων τετελεσμένων στην περιοχή …

Στην παραπάνω κατεύθυνση, να προσθέσω και τον παράλογο και εξευτελιστικό φόρο βαρλίκ βεργκισί, εναντίον κυρίως των Ελλήνων αλλά και άλλων μειονοτήτων στην Τουρκία (π.χ. Εβραίοι, Αρμένιοι) , μεσούσης της κατοχής του Β' Π.Π. στην Ελλάδα, τα υποχρεωτικά τάγματα εργασίας, το πογκρόμ του 1955 κυρίως σε Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη βάσει καλά οργανωμένου σχεδίου με δολοφονίες, βιασμούς, καταστροφές, λεηλασίες, παρόμοια γεγονότα το 1964 τα οποία επεκτείνονται πλέον και στην Κύπρο, όπου και έχουμε ένοπλη βίαια σύγκρουση με τους τουρκικούς βομβαρδισμούς στην Τηλλυρία, τα γεγονότα της Κοφίνου το 1967, και βέβαια την εισβολή και κατοχή της Κύπρου το 1974 με δύο επιχειρήσεις Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ, όπου είχαμε ένοπλη βίαια σύγκρουση στρατευμάτων…Και ενώ ουσιαστικά είχαμε εμπόλεμη σύρραξη των δύο χωρών, – ο Αττίλας Ι τον Ιούλιο '74, επί χούντας Ιωαννίδη, ο οποίος οδήγησε σε κατοχή 3%-4% , και ο Αττίλας ΙΙ τον Αυγ. '74 επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και ο οποίος οδήγησε στην σημερινή κατοχή του 37% της Κύπρου -, διαχρονικά έκτοτε οι ελληνικές κυβερνήσεις απέφυγαν να χαρακτηρίσουν την υπόψη περίοδο ως εμπόλεμη με ότι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις των δύο χωρών και το διεθνές δίκαιο, αλλά και για τους αγωνιστές, τους πεσόντες και τα θύματα , εντός πλαισίου εθνικού δικαίου… Έπρεπε λοιπό να περιμένουμε 24 χρόνια, μέχρι το 1998 για να αναγνωρίσουμε το εμπόλεμο ( Ν.2641/1998/άρθρο 21), χωρίς όμως και πάλι να ισχύσουν οι υπόψη ευνοϊκές πρόνοιες στο σύνολό τους, για τους πεσόντες, τους αγωνιστές, τα θύματα, τους αγνοούμενους ..

Και ερχόμενος στα τελευταία πενήντα χρόνια της ταραχώδους σχέσης των δύο χωρών, να προσθέσω την ελληνοτουρκική κρίση του 1976, την ελληνοτουρκική κρίση του 1987, την απειλή πολέμου με το casus belli του 1995 προοικονομώντας την εκ μέρους μας εφαρμογή της UNCLOS και το οποίο σημειωτέον ουδέποτε εμπράκτως το casus belli αμφισβητήθηκε από πλευράς μας, την κρίση των Ιμίων το 1996 με κατάληψη εθνικού μας εδάφους, που οδήγησε στην οπισθοχώρησή μας, στην απόσυρση σημαίας, στο «γκριζάρισμα» περιοχών του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και του νέου καθεστώτος αμφισβήτησης εθνικής κυριαρχίας αριθμού μικρονήσων-νησίδων-βραχονησίδων…Και να έρθουμε στη συνέχεια στο αποκαλυφθέν σχέδιο ERGENECON-BAYOZ (σχέδιο τουρκικής επίθεσης Βαριοπούλα) το 2003, αλλά να δούμε και τα γεγονότα της τελευταίας πενταετίας, τα οποία μόνο αισιόδοξα δεν είναι, παρά τη διακήρυξη των Αθηνών…Έχουμε λοιπόν το θρασύτατο τουρκολυβικό μνημόνιο το 2019, αλλά έχουμε και τα γεγονότα του Έβρου το 2020, όπου η Τουρκία εργαλειοποίησε ξεκάθαρα τις μεταναστευτικές ροές οικονομικών μεταναστών και προσφύγων εντός πλαισίου ενός νέου τύπου επιχειρήσεων -αυτού των υβριδικών επιχειρήσεων-. Παράλληλα την ίδια χρονιά επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου οξύτατη ρητορική με προσβολές κατά του έθνους, των λειτουργών και των θεσμών της χώρας, αλλά και σε ευθεία και κάθετη αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, εξαναγκάζοντας το στόλο του ΠΝ να αναπτυχθεί για μήνες στο Αιγαίο…Να τονίσω, ότι η ευθεία και κάθετη αμφισβήτηση εθνικής μας κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, όπως έγινε και με τη διεξαγωγή ερευνών από το Oruc Reiss εντός ελληνικών θαλασσίων ζωνών, αλλά και πρόσφατα με τα γεγονότα στην Κάσο, όπου δια της ισχύος των όπλων η Τουρκία πέτυχε να απεμπολήσουμε κάθε δικαίωμα για θαλάσσιες ζώνες πέραν των ΕΧΥ μας στα 6ν.μ., όλα αυτά, παραμένουν διαρκώς επάνω στο τραπέζι, παρά τις όποιες διακηρύξεις φιλίας..

Σε όλο αυτό το παραπάνω πλαίσιο, να προσθέσετε δυστυχώς και τις ευθείες αμφισβητήσεις εθνικής μας κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, με χιλιάδες παραβάσεις και παραβιάσεις κατ' έτος του Ε.Ε.Χ μας, εκατοντάδες υπερπτήσεις πολεμικών αεροσκαφών άνωθεν ελληνικών νησιών, παραβιάσεις των Ε.Χ.Υ. μας , μεθοριακά επεισόδια όπως αυτό στο φυλάκιο Πέπλου (και νυν Καραγώγου), τον εμβολισμό σκάφους του ΛΣ, την καταδίωξη μικροτέρων σκαφών και την προσπάθεια σύλληψης ελληνικών αλιευτικών, την έκδοση NAVTEX με σχεδόν μόνιμο αποκλεισμό σε ελληνικούς θαλάσσιους χώρους μη τουρκικής δικαιοδοσίας…Κορωνίδα των υπόψη αμφισβητήσεων δε, όπως προείπα, το τουρκολυβικό μνημόνιο, το οποίο ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει ελληνική ΑΟΖ σύμφωνα με το δίκαιο της Θάλασσας(UNCLOS/UN Convention for the Law of the Sea) και αποκόπτει κάθε πιθανότητα διασύνδεσης ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ…Η δε «γαλάζια πατρίδα» και τα «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν, δείχνουν ευθέως και απροκάλυπτα, για όποιον μπορεί και θέλει να δει την πραγματικότητα , την αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας, παρά τα όποια εν Αθήναις κυβερνητικά αφηγήματα…

Θα ήταν παράλειψη, αν σε όλο αυτό το σύντομο ιστορικό υπόβαθρο, δεν μνημόνευα ιδιαίτερα τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά και τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι οποίοι διάκεινται ευμενώς στις ελληνικές θέσεις, ως ομόθρησκος χριστιανικός ορθόδοξος πληθυσμός..

Π.Κ. : – Αναφερθήκατε και στη θρησκεία κ. Ταξίαρχε…Είναι η θρησκεία ουσιαστικός παράγοντας που επιδρά στα ελληνοτουρκικά..??..

Π.Γ. :- Και βέβαια.. η Θρησκεία δεν παύει να αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα ισχύος που συμπεριλαμβάνεται στους τέσσερις βασικούς πυλώνες ισχύος και στις υπ' αυτών πηγές ισχύος που οφείλουν να εξετάζονται κατά την προσέγγιση μιας κρίσης, η οποία δύναται να καταλήξει σε ένοπλη- βίαια σύγκρουση…Συγκεκριμένα η θρησκευτική και η εθνική ομοιογένεια , είναι σημαντικοί παράγοντες ισχύος, οι οποίοι δύνανται να συμμετέχουν σημαντικά στο μηχανισμό αποτροπής ώστε να αποφευχθεί μια σύγκρουση… Δυστυχώς δεν τα πάμε καλά, ούτε εκεί, καθόσον το οξύτατο δημογραφικό μας πρόβλημα, ένα κατ' εξοχήν εθνικό πρόβλημα το οποίο προσβάλλει τον πυρήνα της ύπαρξης ενός έθνους, δεν δύναται να αντιμετωπιστεί ούτε με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, ούτε με τις αθρώες πολιτογραφήσεις αλλοεθνών με αντάλλαγμα μικροκομματικά ψηφοθηρικά οφέλη, ούτε με ευκαιριακές συμφωνίες εργασιακής απασχόλησης αλλοδαπών…Σε αντιδιαστολή, όλα τα προαναφερόμενα , όχι μόνο δεν λύνουν κανένα από τα προβλήματα του πυρήνα και τα συνοδά αυτού (π.χ. ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, και άλλα), αλλά αντίθετα αλλοιώνουν την εθνική ομοιογένεια οδηγώντας σε μικρότερη ή μεγαλύτερη έμμεση αντικατάσταση πληθυσμού, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη μελλοντική επιβίωση ενός έθνους…Παράλληλα , αλλοιώνουν εξίσου τη θρησκευτική ομοιογένεια του πληθυσμού και στην περίπτωση μας, αυτό οδηγεί σε βαθμιαίο εξισλαμισμό του θρησκευτικού χάρτη της χώρας…και εν προκειμένω , θα πω, σίγουρα με την ανοχή, για να μην πω με τις «ευλογίες της ελλαδικής Εκκλησίας»…

Και ξέρετε, είναι κάπως οξύμωρο, να διατηρούνται και να ιδρύονται πολυέξοδες χριστιανικές ιεραποστολές π.χ. σε χώρες της Αφρικής για να κηρύξουν τον λόγο Του Κυρίου για να προσεγγίσουν νέους πιστούς, αλλά την ίδια στιγμή, η εδώ Εκκλησία να μην πράττει τα όμοια εντός της χώρας στον αδιευκρίνιστο αριθμό αλλοδαπού πληθυσμού που με κάθε τρόπο νόμιμο και μη, εισήλθε στη χώρα…Αλήθεια πόσα εκατομμύρια αλλοεθνείς και αλλόθρησκους και δη μουσουλμάνους, έχουμε στη χώρα..??..γνωρίζει κανείς να μας πει, να μας ενημερώσει, εκ των κρατικών αρχών εννοώ, ως οφείλει..??..

Υπόψιν , ότι κοινό στοιχείο στη συντριπτική πλειονότητα του αυτού του μουσουλμανικού πληθυσμού, αποτελεί η πίστη στο Ισλάμ…Και το Ισλάμ, από μόνο του ως θρησκεία, εμπεριέχει έναν φονταμεταλιστικό, αναθεωρητικό χαρακτήρα, με σαφείς τις διαθέσεις του, εναντίον των «απίστων».. Δεδομένου του ότι το Ισλάμ , που σημαίνει υποταγή, εκτός από μία ιδιότυπη θρησκεία, παραμένει και ένας πολιτικός/διοικητικός/δικαστικός μηχανισμός, ο οποίος στο σύνολό του, επηρεάζει βαθύτατα τις ζωές και την κοινωνική δραστηριότητα των πιστών…

Αυτό λοιπόν, θα έπρεπε να αποτελεί έναν πρόσθετο βαθμό ανησυχίας, και ξεκάθαρα εννοώ τον μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων ο οποίος πλέον διαβιεί στη χώρα και δη στα αστικά κέντρα, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο.. Και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, η ανησυχία συνδέεται με τη στάση που θα τηρήσει το τμήμα αυτού του πληθυσμού, σε μια περίπτωση επιδείνωσης των σχέσεων μας με την Τουρκία και κλιμάκωσης που θα οδηγήσει σε βίαια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών…Την ίδια στιγμή μάλιστα που η Τουρκία έχει ενδυθεί το μανδύα του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων…Τα παραδείγματα γκετοποίησης από πολλές χώρες του εξωτερικού αλλά και στη χώρα μας, η ουσιαστική άρνηση ενσωμάτωσης και συμπερίληψης των πληθυσμών αυτών στην κοινωνική ζωή της χώρας που διαβιούν, και οι σποραδικές ταραχές σε χώρες του εξωτερικού, δεν προμηνύουν καλές εξελίξεις..

Η δε, τουλάχιστον παράξενη στάση της σύγχρονης ελλαδικής εκκλησίας και των ιεραρχών της, σε όλο αυτό, καθώς και του νυν Αρχιεπισκόπου Αμερικής συγκεκριμένα επί των ελληνοτουρκικών, απέχει παρασάγγας, από τις θέσεις πρότερων ιεραρχών , όπως π.χ. του Μακαριστού Χριστόδουλου, δίνοντας έδαφος για περαιτέρω σκέψεις και προβληματισμούς…

Και μιας και θίξαμε το θέμα της θρησκείας, να προσθέσω και δυο λόγια, για το θέμα της μετατροπής της Αγίας Σοφιάς σε τζαμί με απόφαση Ερντογάν τον Ιούλιο του 2020, 86 χρόνια μετά τη λειτουργία της ως μουσείο, όπως και την πρόσφατη μετατροπή της Ιεράς Μονής της χώρας σε τζαμί , που «συνέπεσε», με την τελευταία επίσκεψη του ΠΘ μας στην Τουρκία…Δεν είναι τυχαίο, ότι οι αποφάσεις ελήφθησαν από τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος μέσω των αποφάσεων αυτών, πέτυχε πολλαπλούς στόχους, τόσο στο εσωτερικό , όσο και στο εξωτερικό, αλλά και προσωπικούς.. Στο εσωτερικό, έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τον εξισλαμισμό της χώρας, συσπειρώνοντας περαιτέρω τον κόσμο γύρω από το σουνιτικό ισλάμ, ενώ παράλληλα έδωσε ώθηση και σε μουσουλμάνους από τη χώρα και το εξωτερικό να επισκεφθούν το νέο ιστορικό τζαμί .. Στο εξωτερικό έδωσε και εκεί το στίγμα του ότι απομακρύνεται τόσο από την «εκκοσμίκευση» της χώρας, όσο και από τη συλλογική Δύση.. Ομοίως έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα σε εμάς για τα ελληνοτουρκικά αλλά και στο περιφερειακό περιβάλλον, ενώ και σε προσωπικό επίπεδο, δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με την προσωπικότητα του Κεμάλ, ο οποίος το 1934 με απόφασή του είχε μετατρέψει τη χρήση του ναού από τέμενος, σε μουσείο πολιτιστικής κληρονομίας των τούρκων και το οποίο μάλιστα από το 1972, είχε περάσει στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO (United Nations Educational Scientific Cultural Organization / Εκπαιδευτικός Επιστημονικός Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών) …

Η εκτίμησή μου μου, για το θέμα λοιπόν της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, όπως και της Ιεράς Μονής της Χώρας, αλλά και άλλες μετατροπές και καταστροφές που έχουν γίνει σε χριστιανικούς ναούς, ή το θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και των βακουφίων εν γένει, είναι ότι υπεισήλθαν και εντάχθηκαν στον πυρήνα των ελληνοτουρκικών τριβών και προβλημάτων, θρησκευτικά και δη χριστιανορθόδοξα προβλήματα με πολλαπλές προεκτάσεις.. Θέτοντας αυτά τα προβλήματα περιοριστικά εντός των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, περιορίσαμε το χαρακτήρα τους και τη δυναμική τους, αλλά και τις πολλαπλές και σαφώς μεγαλύτερες πιέσεις που θα μπορούσαν να ασκηθούν από την παγκόσμια ορθόδοξη κοινότητα εναντίον της Τουρκίας…Ξέρετε, η Ελλάδα, δεν είναι η μοναδική χριστιανική ορθόδοξη χώρα στον κόσμο…Αντί λοιπόν, να μοχλεύσουμε τα θρησκευτικά χριστιανορθόδοξα προβλήματα , με τη βοήθεια και τη δυναμική της παγκόσμιας ορθόδοξης κοινότητας, η οποία εξ ορισμού και αντικειμενικά είναι πολύ μεγαλύτερη από τις όποιες ελληνικές-ελλαδικές πιέσεις , εμείς προτιμήσαμε να τα περιορίσουμε εντάσσοντας τα αποκλειστικά και περιοριστικά στο στενό πλαίσιο των ελληνοτουρκικών. Αντίστοιχα δε, οι πιέσεις της παγκόσμιας χριστιανορθόδοξης κοινότητας, θα είχαν πολύ μεγαλύτερη απήχηση για την επίλυση των θρησκευτικών προβλημάτων, και θα μπορούσαν να επιδράσουν ευεργετικά όχι μόνο στην επίλυση των υπόψη προβλημάτων, αλλά και υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων στην ελληνοτουρκική τριβή, αν όχι σε όλα, σε σημαντικό μέρος αυτών..

Δυστυχώς, η εξωτερική μας πολιτική, έχει σημαντικές αδυναμίες, όχι μόνο στην υλοποίηση και την εφαρμογή διπλωματικών ελιγμών, αλλά κυρίως στη σύλληψή τους και στο μακρόπνοο σχεδιασμό τους.. Οπότε ξαναγυρνάμε στα ίδια…στην έλλειψη εθνικού οράματος και στο στείρο «τασσόμεθα με τη σωστή πλευρά της ιστορίας»…Αλήθεια, γνώριζε η ιστορία ποτέ εκ των προτέρων, τη «σωστή πλευρά της..??»..

Π.Κ. : Δηλαδή κ. Γερογλή, το ιστορικό υπόβαθρο και η θρησκεία είναι οι κύριοι παράγοντες για την ένταση στα ελληνοτουρκικά…??..

Π.Γ. : – Όχι…δεν είναι μόνο αυτοί…είναι όμως δύο σημαντικοί παράγοντες, οι οποίο οφείλουν να εξετάζονται σε βάθος και να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη…μαζί με τους συμβολισμούς και τη σημειολογία όπως σας ανέφερα πιο πριν και στους οποίους η τουρκική πλευρά αποδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα…ένα παράδειγμα για τους συμβολισμούς, είναι και η παρουσία 50 πλοίων για τους πρόσφατους εορτασμούς των 50 ετών , από την εισβολή και κατοχή της Κύπρου..

Γυρνώντας πίσω στους παράγοντες, να ξεκαθαρίσω ότι υπάρχουν και άλλοι εξίσου σημαντικοί παράγοντες στους οποίους θα αναφερθώ συνοπτικά..

Κυρίαρχος παράγοντας παραμένει η σύγκρουση συμφερόντων των δύο χωρών…Οι δύο χώρες, έχουν κάθετα ανταγωνιστικά συμφέροντα στην περιοχή, τα οποία επικεντρώνονται στην περιοχή του Αιγαίου…Το Αιγαίο , είναι ο καταλυτικός παράγοντας για τις σχέσεις των δύο χωρών…Γιατί το Αιγαίο επιδρά εξίσου καταλυτικά στη γεωοικονομία, στην γεωπολιτική και στη γεωστρατηγική της περιοχής…

Στην οικονομία λοιπόν η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γεωγραφία της περιοχής, μπορεί να έχουμε πλούσια υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων – και όπως όλα δείχνουν υπάρχουν τέτοια, παρά τις μέχρι πρότινος διαβεβαιώσεις από δικά μας «πολιτικά χείλη» περί του αντιθέτου-…Τα οποία κοιτάσματα μάλιστα είναι και σε τέτοια μεγέθη τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν όχι μόνο την ενεργειακή αυτάρκεια και ασφάλεια της χώρας, αλλά να καλύψουν και σε σημαντικό βαθμό ακόμη και τις ανάγκες αυτής της ίδιας της Ε.Ε.!!.. Με ότι αυτό συνεπάγεται και σε αντίστοιχες οικονομικές προσόδους ιδιαίτερα για τη χώρα μας, η οποία παραμένει καταχρεωμένη και αλυσοδεμένη σε αυστηρές δημοσιονομικές προσαρμογές ένεκα των τριών οικονομικών μνημονίων που έχει υπογράψει.. Και τα οποία οικονομικά μνημόνια, με τα κατάλληλα επικοινωνιακά κυβερνητικά αφηγήματα, ο κόσμος, η κοινωνία, νομίζει, ότι τα έχουμε ξεπεράσει, αγνοώντας ότι ο οικονομικός έλεγχος είναι για 95 χρόνια ακόμη και ότι ιδιαίτερα η 8ετία που είναι μπροστά μας, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη…

Παραμένοντας στον ίδιο τομέα, να μνημονεύσω ιδιαίτερα τον τουρισμό και τις συναφείς πολλαπλές προσόδους και ανάπτυξη που το Αιγαίο και η περιοχή διαγκωνισμού δημιουργεί, αλλά και γενικότερα την εκμετάλλευση του θαλασσίου πλούτου, τις οδεύσεις των ενεργειακών αγωγών, το εμπόριο, τη ναυτιλία και τις δραστηριότητές της, καθώς και τις αντίστοιχες θαλάσσιες και εναέριες μεταφορές…

Στη γεωπολιτική, θα πρέπει να δούμε τις πολιτικές που εκπορεύονται από τη γεωγραφία της περιοχής, της ανάπτυξης των σχέσεων τόσο με τις άλλες χώρες της περιοχής αλλά και με άλλους διεθνείς δρώντες που έχουν συμφέροντα στην περιοχή , στις συμμαχίες και συνεργασίες που η εν λόγω περιοχή εξασφαλίζει.. Όλα αυτά βέβαια οδηγούν στην αναγκαιότητα διαμόρφωσης μιας συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής που θα συνεισφέρει στα εθνικά μας συμφέροντα , συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών , πολιτικών και πολιτιστικών ομοίων…

Στη σφαίρα της γεωστρατηγικής, θα πρέπει να διακρίνουμε τις απειλές, αλλά και τις ευκαιρίες που επηρεάζουν την ασφάλεια της περιοχής και πως αυτή επιδρά στα ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα , στην ανάπτυξη συμμαχιών, συνεργασιών, συνεργειών, αλλά και στην ανάπτυξη δυνατοτήτων που αντανακλούν θετικά στην εγκαθίδρυση ενός περιβάλλοντος σταθερότητας και ασφάλειας.

Να τονίσω, δεδομένου του γεωγραφικού προσανατολισμού των δύο χωρών στην ευρύτερη περιοχή ,αλλά και του μεγέθους τους, ότι για την Ελλάδα το Αιγαίο δεν αποτελεί μόνο το απαραίτητο εκείνο θαλάσσιο στοιχείο για τη διασύνδεση των νησιών της χώρας με τον ηπειρωτικό κορμό και το απαραίτητο μέσο υλοποίησης της ενότητας των θαλασσίων συνόρων της και της εθνικής της κυριαρχίας. Παράλληλα αποτελεί το απαραίτητο στρατηγικό βάθος, το οποίο αν απωλεσθεί, έστω και με τη μορφή συγκυριαρχίας, η χώρα θα απωλέσει κυρίαρχο ζωτικό χώρο, κρίσιμα απαραίτητο για τη συνέχεια ύπαρξης του ελληνικού κράτους, όπως το γνωρίζουμε έως σήμερα..

Σε αντίθεση περίπτωση, δηλαδή σε περίπτωση μιας ιδιόμορφης συγκυριαρχίας στο Αιγαίο, όπου τα ελληνικά νησιά, προσκείμενα στις μικρασιατικές ακτές, δεν θα έχουν τίποτε άλλο παρά 6ν.μ. ΕΧΥ -κατά την φερόμενη λογική του κ.Γεραπετρίτη και των ομοίων του-, τα υπόψη νησιά θα καταστούν «enclaves», ήτοι νησίδες κυριαρχίας χωρίς φυσική συνέχεια και θα είναι θέμα χρόνου η ουσιαστική αφομοίωση τους αρχικά με οικονομική , πολιτιστική, θρησκευτική/εθνοτική διείσδυση και αλλοτρίωση και η εν συνεχεία πλήρης προσάρτηση τους τελικά όταν ωριμάσουν οι κατάλληλες συνθήκες.

Το Αιγαίο λοιπόν, παραμένει ο απαραίτητος εθνικός χώρος, απαραίτητος για την εθνική μας ταυτότητα, απαραίτητος για την εθνική μας ιστορική συνέχεια, απαραίτητος για την εθνική μας υπόσταση και ολοκλήρωση…Και είναι ο χώρος, στον οποίο θα πρέπει να υπάρχει διαρκής και αξιόπιστη προβολή ισχύος.. Δυστυχώς όμως έχει κοντύνει η θωριά μας, το «μπόι» μας να το πω καλύτερα, λίαν επικινδύνως ιδιαίτερα την τελευταία δεκαπενταετία και βλέπουμε στο χώρο του Αιγαίου να παρουσιάζονται και άλλα διανύσματα ισχύος ετέρων δρώντων..

Κυρίαρχο ρόλο στη δημιουργία εντάσεων, κρίσεων, συγκρούσεων, παίζει αναμφίβολα και η ανισορροπία ισχύος μεταξύ δύο εμπλεκομένων.. Και ξέρετε, λίγο νοιάζει ,αν η ανισορροπία ισχύος είναι υπαρκτή ή μη…Από τη στιγμή που η μία εκ των δύο πλευρών, θεωρεί ότι έχει σημαντικά υπέρτερη ισχύ, αρχίζει να εγείρει υπέρμετρες απαιτήσεις και αξιώσεις, οι οποίες εκπηγάζουν από αυτή την αίσθηση της ανωτερότητας ισχύος της έναντι του αντιπάλου της…Νομίζω ότι κάτι τέτοιο, συμβαίνει και στην περίπτωση της Τουρκίας…

Το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Ταξίαρχου ε.α Παναγιώτη Γερογλή.

Μιλά για την εθνική μας αυτοχειρία, για τα τραγικά λάθη στα ελληνοτουρκικά για την έλλειψη εθνικού οράματος…Όλα αυτά έχοντας απέναντι μία Τουρκία που λειτουργεί μεθοδικά ,όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο. Η Ελλάδα περιέργως έχει αφήσει ανοιχτό πεδίο στην Τουρκία να «χτίσει» συμμαχίες επιχειρώντας την «περικύκλωση» της χώρας μας.

Π.Κ. : Ακούμε εδώ και χρόνια , από διαχρονικές ελληνικές κυβερνήσεις για αμυντικά δόγματα, για κατευνασμό και αποτροπή…Θα μπορούσατε να μας πείτε παραπάνω επ' αυτών, και εν τέλει ποιος ο ρόλος των Ε.Δ., σε αυτό το πλαίσιο;

Π.Γ. : – Ναι και βέβαια…Θα ξεκινήσω όμως από κάποια θεσμικά κείμενα, τα οποία είναι ουσιώδη για τη συνέχεια ενός κράτους και στην περίπτωσή μας ως έθνους-κράτους, παραμένουν ουσιώδη και απαραίτητα για τη συνέχεια του ίδιου του έθνους.. Αυτά είναι η ΕΘΣ (Εθνική Στρατηγική), η ΕΘΣΣ (Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική) και η ΠΕΑ (Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας)..Βλέπετε, και τα τρία, εμπεριέχουν στον τίτλο τους τη λέξη «εθνική», και μπορεί, λόγω της σημερινής παρακμής, κάποιοι να έχουν αλλεργία, μόνο και στο άκουσμα τέτοιων λέξεων.. Όπως προείπα, τα υπόψη γραπτά κείμενα, αποτελούν την κορωνίδα των εθνικών κειμένων και οφείλουν να αποτελούν το γνώμονα των εκάστοτε κυβερνήσεων για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής , της πολιτικής της εθνικής άμυνας και ασφάλειας, καθώς βέβαια και τον οδηγό για την επιδίωξη των εθνικών συμφερόντων…Λέγοντας εθνικά συμφέροντα, αυτονοήτως λοιπόν, κατανοούμε ότι τα εθνικά συμφέροντα θα πρέπει να είναι εκ των προτέρων καθορισμένα…πόσο δε μάλλον , τα ζωτικά και τα κυρίαρχα εξ ' αυτών.. Η δε εκπόνηση των υπόψη θεσμικών κειμένων, η συμπλήρωση, τροποποίηση και η αναθεώρησή τους, θα πρέπει αφενός μεν να προκύπτει ως προϊόν ομοφωνίας από τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αφετέρου δε, να συμπορεύεται και να ικανοποιεί πλήρως το εθνικό όραμα της χώρας.

Στην προκειμένη περίπτωση, η χώρα μας στερείται εθνικού οράματος κε Καρβουνόπουλε… Η χώρα αυτή δεν έχει εθνικό όραμα…

Και επειδή δεν έχει εθνικό όραμα, δεν έχει εθνικά συμφέροντα, δεν έχει μελλοντικούς στόχους, δεν έχει επιδιώξεις, δεν έχει μακρόπνοα συμφέροντα, δυσκολεύεται να έχει συγκεκριμένες θέσεις ακόμα και για το αύριο…Και σε καμία περίπτωση, οι όποιες θέσεις μιας συμμαχίας π.χ. ΝΑΤΟ, ή μιας πολιτικής ένωσης π.χ. Ε.Ε., μπορούν να αποτελέσουν εθνικό όραμα και εθνικές επιδιώξεις για μια χώρα.. Η έλλειψη εθνικού οράματος και ο καθορισμός αντιστοίχων συμφερόντων και επιδιώξεων, μια χαρά βολεύει το πολιτικό σύστημα, καθόσον σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή αυτά ήταν σαφώς καθορισμένα, θα λειτουργούσαν ως ενδείκτες μέτρησης ικανοποίησης των στόχων αυτών…Και εκεί βέβαια, θα διαφαινόταν η πλήρης αποτυχία των διαχρονικών κυβερνήσεων και θα καθιστούσε περαιτέρω προβληματική την παραμονή τους στην εξουσία.

Τα ανωτέρω λοιπόν θεσμικά κείμενα έχουν να τύχουν επεξεργασίας και αναθεώρησης για δεκαετίες, δεδομένου ότι οι διαδοχικά εναλλασσόμενες πολιτικές δυνάμεις στη διακυβέρνηση της χώρας, έθεταν ως κοινό πρωταρχικό στόχο τη διατήρησή τους με κάθε τρόπο στη νομή της εξουσίας ..Και πλέον, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.. Με την εκάστοτε κυβέρνηση, να χαράζει, αν χαράζει ή απλά υπακούει, δική της εξωτερική πολιτική ή να εφαρμόζει εξωτερική πολιτική τρίτων/αλλοτρίων συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνοτουρκικών, αγνοώντας ή προσπερνώντας επιδεικτικά τα εθνικά συμφέροντα, επιδιώξεις και το ανύπαρκτο εθνικό όραμα Μέσα σε αυτή την πολιτική ένδεια λοιπόν , υπήρξε αριθμός κυβερνήσεων που υιοθέτησαν εν μέσω συγχύσεως, ως στρατηγική τους για τα ελληνοτουρκικά, την αποτροπή και τον κατευνασμό.. Και ενώ η αποτροπή είναι αποδεκτή ως μέρος μια ευρύτερης αμυντικής στρατηγικής ασφαλείας, να διευκρινίσω ότι ο κατευνασμός δεν είναι στρατηγική…Αντίθετα ο κατευνασμός είναι δυνατόν να αποτελέσει μια πρόσκαιρη τακτική ως μέρος μιας επιχειρησιακής σχεδίασης , η οποία θα εξυπηρετεί την ευρύτερη αμυντική στρατηγική ασφαλείας , προς κέρδος χρόνου…

Στον ενδιάμεσο χρόνο, στον οποίο εφαρμόζεις τον κατευνασμό, είναι πιθανόν να δεχτείς ρητορικές προσβολές οι οποίες οδηγούν σε πτώση γοήτρου και σε μείωση του κύρους της χώρας στο διεθνές περιβάλλον, έμπρακτες αμφισβητήσεις επί του πεδίου , ακόμη ίσως και κάποια μεθοριακά επεισόδια…Τον χρόνο αυτό όμως παράλληλα, θα πρέπει να τον αξιοποιήσεις μεθοδικά και αποτελεσματικά, με επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της σκληρής σου ισχύος, αλλά και με προετοιμασία και ενδυνάμωση και των υπολοίπων παραγόντων των πυλώνων ισχύος της χώρας. Και όταν θα είσαι έτοιμος, θα πρέπει να εκπέμψεις το κατάλληλο μήνυμα αποτροπής, με πλήρη αποφασιστικότητα…

Ως ιστορικά παραδείγματα , θα αναφέρω την περίπτωση της σύγκρουσης Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν για την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και όλοι γνωρίζουμε πως αυτή κατέληξε μετά από 30 χρόνια ρητορικών-συγκρούσεων-αψιμαχιών υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, ενώ σε αντιδιαστολή του ανωτέρω παραδείγματος, θα αναφέρω την επιτυχή προετοιμασία της χώρας μας εντός μόλις τεσσάρων ετών, στην επιτυχή αντιμετώπιση της ιταλικής εισβολής του 1940 και στην πανωλεθρία των ιταλικών δυνάμεων…

Δυστυχώς , παρά τα ιστορικά παραδείγματα, στη χώρα μας ο κατευνασμός στα ελληνοτουρκικά, εσφαλμένα αποτέλεσε στρατηγική…Επιλογή η οποία εκ των πραγμάτων δεν οδηγεί πουθενά, απλά ταΐζοντας διαρκώς το θηρίο του «αναθεωρητισμού» και της αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και προσφάτως και της κυριαρχίας μας, εκ μέρους της γείτονος…Η δε αποτροπή, η οποία σε πολιτική θεώρηση περισσότερο υπάρχει ως επικοινωνιακό αφήγημα, παρά ως έμπρακτη υλοποίηση, η οποία θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από πλήρη αποφασιστικότητα, δυστυχώς.. και λυπάμαι που θα το πω, έχει επανειλημμένα αποτύχει…

Και αποτυγχάνει διαρκώς όχι μόνο εμπράκτως από την κρίση των Ιμίων το 1996 και εντεύθεν, αλλά και λίγο πριν, από τον Ιούνιο του 1995, όταν η τουρκική εθνοσυνέλευση εξουσιοδότησε την εκάστοτε τουρκική κυβέρνηση να κηρύξει πόλεμο εναντίον της χώρας μας, σε περίπτωση που ασκούσαμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, και προχωρούσαμε σε επέκταση των Ε.Χ.Υ. μας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια…Παρότι ο πυλώνας της σκληρής αμυντικής μας ισχύος ήταν άμεσα συγκρίσιμος , αν όχι καλύτερος έναντι του τουρκικού, η τότε κυβέρνηση αποδέχτηκε και υπέκυψε στο casus belli , χωρίς καν να τεστάρει είτε εάν επρόκειτο για διπλωματική μπλόφα, είτε να τεστάρει τα ανακλαστικά και τις επιχειρησιακές δυνατότητες της γείτονος…

Και την επόμενη χρονιά, με την κρίση των Ιμίων, παρά το σαφές επιχειρησιακό πλεονέκτημα, τόσο στην περιοχή των Ιμίων όσο και στο Θ.Ε. (Θέατρο επιχειρήσεων) του Έβρου, παρά την τελεσθείσα κατάληψη εθνικού εδάφους, η ελληνική πλευρά έκανε πίσω…Δημιουργώντας τις συνθήκες για όλα αυτά που ακολούθησαν ..αλλά και για αυτά που έπονται..

Να έρθω και στο παρόν, όπου παρακολουθώ, διάφορα άρθρα σε εφημερίδες και ιστοτόπους τα οποία επιχαίρουν για το «μελλοντικό υπερόπλο» μας που θα καταρρίπτει όλα τα τουρκικά drones καθώς και για το αντίστοιχο «εθνικό μας drone», προς το παρόν όμως και τα δύο παραμένουν ανύπαρκτα.. Υπάρχουν όπλα, ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε κε Καρβουνόπουλε, και μάλιστα φθηνά και αξιόπιστα, ικανά να καταρρίψουν ένα και περισσότερα τουρκικά drones…Βούληση και αποφασιστικότητα δεν υπάρχει κε Καρβουνόπουλε…βούληση και αποφασιστικότητα..

Οπότε είναι τουλάχιστον οξύμωρο το να μιλάμε για αποτροπή, όταν έχουν προηγηθεί τέτοια γεγονότα όπως προανέφερα, αλλά και άλλα που ακολούθησαν όπως, η εκ μέρους μας αποκήρυξη του χάρτη της Σεβίλλης, οι χιλιάδες παραβάσεις και παραβιάσεις του ΕΕΧ μας και οι εκατοντάδες υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικών νησιών, κατ' έτος, το τονίζω…Και νομοτελειακά, φτάσαμε σε τουρκολυβικά μνημόνια, σε Oruc Reiss, στα προ τριετίας-τετραετίας, γεγονότα του Έβρου και του Αιγαίου, με υβριδική επιχείρηση εργαλειοποίησης του λαθρομεταναστευτικού, με οξύτατη προσβλητική ρητορική εναντίον του έθνους ακόμη και από τον ίδιο τον Ερντογάν, φτάσαμε σε Κάσο, …και φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε…θέλοντας να βλέπουμε…τη διακήρυξη φιλίας των Αθηνών..

Θα ήταν παράλειψη μου, εάν δεν τόνιζα, ότι όλα αυτά τα χρόνια, δυστυχώς οι παραβάσεις , παραβιάσεις του ΕΕΧ, οι υπερπτήσεις άνωθεν νησιών μας, οι παραβιάσεις Ε.Χ.Υ, απέκτησαν μάλλον στατιστικό χαρακτήρα, όπου «τα ίχνη αναγνωρίστηκαν κατά τη συνήθη πρακτική»…Δυστυχώς ναι, μας έγινε συνήθεια, …και θα ήταν παράλειψή μου, αν μέσα σε αυτή την κακώς νοούμενη «συνήθεια και πρακτική» , δεν μνημόνευα, τα δεκάδες θύματα, στην πλειονότητά τους συνάδελφοι χειριστές της ΠΑ, που έφυγαν ηρωικά στην εκτέλεση του καθήκοντος, είτε στην αναχαίτιση, είτε στην εκπαίδευση.. για αυτή την αναγνώριση των ιχνών, «κατά τη συνήθη και πάγια πρακτική»..

Θα μου επιτρέψετε, να πάω και λίγο παρακάτω, στα επιχειρησιακά δόγματα. Έχουμε ακούσει αρκετά για τα «δόγματα» αυτά και μάλιστα από πολιτικούς, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν έστω τα στοιχειώδη, π.χ. απελευθέρωση ΕΚΕ (Εθνικοί κανόνες εμπλοκής)…, πόσο δε να μιλούν άσχετοι άνθρωποι για στρατιωτικά δόγματα…Έχουμε ακούσει κατά καιρούς λοιπόν, για το δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου, το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου, κ.ο.κ..

Οι Ε.Δ. , στο πλαίσιο της εξωτερικής μας πολιτικής και της πολιτικής άμυνας και ασφάλειας , η οποία καθοδηγείται από τις επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι από τα θεσμικά κείμενα που προείπα, οι ΕΔ μας λοιπόν, καλούνται να υλοποιήσουν τα επιχειρησιακά δόγματα που από καιρού εις καιρόν, εξαγγέλλονται πομπωδώς από τις πολιτικές ηγεσίες, και εγκαταλείπονται σιωπηλώς , όπως συμβαίνει την παρούσα περίοδο.

Το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου, είχε εξαγγελθεί στο παρελθόν για τη διασύνδεση του αμυντικού χώρου της Ελλάδας με την Κύπρο και την υποστήριξη των εκεί επιχειρήσεων σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις σε Αιγαίο και Θράκη, στην περίπτωση μιας ευρύτερης πολεμικής σύγκρουσης.. Το υπόψη δόγμα, παρέπεμπε, για τους γνώστες, στο «δόγμα των δυόμιση πολέμων».. Όμως για να μιλάμε για το υπόψη δόγμα, χρειάζεται και η ανάπτυξη των απαραίτητων δυνατοτήτων…και πρωτίστως των αεροναυτικών δυνατοτήτων…Τις είχαμε ποτέ σε τέτοιο βαθμό..??.. Η απάντηση είναι όχι…Φροντίσαμε να τις αναπτύξουμε ώστε να μπορούμε να υποστηρίξουμε το εν λόγω δόγμα..??.. Η απάντηση είναι και πάλι όχι…Για να μπορέσεις να υποστηρίξεις λοιπόν αυτό το δόγμα, θα πρέπει να έχεις αεροναυτικές δυνατότητες με κατάλληλα πλοία, κατάλληλες δυνάμεις ενίσχυσης, αεροπορικές δυνάμεις μακράς κρούσης, αερομεταφορές, κ.ο.κ…π.χ. αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού αποκτήσαμε ποτέ..??…προσπαθήσαμε ποτέ να αποκτήσουμε..??…όπως σας είπα, η απάντηση είναι όχι, οπότε τα συμπεράσματα νομίζω, είναι εύκολο να εξαχθούν.

Αναφορικά με το δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου, αυτό προέβλεπε ότι σε περίπτωση μιας επιθετικής ενέργειας εκ μέρους της Τουρκίας, εμείς από πλευράς μας θα προβαίναμε σε μια αντίστοιχη ισοδύναμη ενέργεια… Από μόνο του ,αυτό το δόγμα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία στην ίδια του τη βάση…Αφενός μεν δεικνύει φοβικό σύνδρομο , καθόσον εμπεριέχει την αποφυγή κλιμάκωσης με την έννοια του «ισοδύναμου»…Αφετέρου δε , όταν έχεις ήδη ένα τετελεσμένο γεγονός εντός της επικράτειάς σου, δεν μπορείς να σκέφτεσαι και να επιχειρείς για ένα ισοδύναμο γεγονός…Στην καλύτερη των περιπτώσεων, το μέγιστο της επιτυχίας είναι να πετύχεις το περιοριστικά ισοδύναμο.. Στην πράξη όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, αυτό που θα επιτύχεις είναι κάτι λιγότερο έως και αρκετά λιγότερο…Άρα , όπως και να έχει ο αντίπαλος, ουσιαστικά δεν χάνει…Και σίγουρα αυτό το δόγμα δεν εξυπηρετεί την αποτροπή.

Είχα μιλήσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια , με εμπεριστατωμένη μελέτη-διατριβή μου από το 2010, για τις «ΕΕΔ, ως παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο» για το δόγμα του ασύμμετρου τετελεσμένου, έναντι της τουρκικής απειλής. Ένα σύγχρονο δόγμα το οποίο αξιοποιεί τις τεχνολογικές εξελίξεις, προκαλεί ασύμμετρα αποτελέσματα και εξυπηρετεί ουσιαστικά τη στρατηγική της αποτροπής. Διότι ο αντίπαλος, γνωρίζει εκ των προτέρων, ότι αν επιχειρήσει κάτι, δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τις συνέπειες που θα υποστεί, στο εύρος, στην κλίμακα και στη διάρκεια αυτών…

Δυστυχώς, όχι μόνο αυτό το δόγμα του ασύμμετρου τετελεσμένου δεν υιοθετήθηκε ποτέ, αλλά επί του παρόντος, δεν υπάρχει κάποιο δόγμα σε ξεκάθαρη εφαρμογή .

Επιπλέον δε, αυτή η στείρα «αμυντική προσέγγιση» της χώρας μας, η οποία αποκηρύσσει «εις το πυρ το εξώτερον» κάθε έννοια προληπτικού χτυπήματος, δημιουργεί ένα πρόσθετο σημαντικό μειονέκτημα στις ΕΔ μας, οι οποίες θα βρεθούν αρχικά στο ρόλο του «αντιδρώντα» και όχι του «δρώντα»…Και στη συνέχεια, με αυτόν τον πρόσθετο βαθμό δυσκολίας, θα πρέπει να προσπαθήσουν, αφενός μεν να αντιδράσουν επιτυχώς, αφετέρου δε να ανακτήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων…Πράγμα εξόχως δύσκολο σε ένα μικρό ΘΕ, όπως αυτό του Αιγαίου…Τα υπόψη δόγματα και οι υπόψη αρχές ουδόλως βέβαια ταιριάζουν με αυτά π.χ. του Ισραήλ, το οποίο έχει υιοθετήσει στο δόγμα του τον προληπτικό πόλεμο …και παρότι το εγχώριο επικοινωνιακό αφήγημα μας σερβίρει ότι θα πρέπει να «να γίνουμε σαν τους Ισραηλίτες»…,αλλά θα μου πείτε και εν τέλει ποιος νοιάζεται…Εξάλλου σε αυτή τη χώρα «είσαι ότι δηλώσεις»…

Π.Κ. : Στο διεθνές περιβάλλον, ήδη βρίσκονται συγκρούσεις σε εξέλιξη , με προεξάρχουσα αυτή της ρωσοουκρανικής, αλλά και στη Γάζα..Η σαφής θέση μας υπέρ της Ουκρανίας στη ρωσοουκρανική σύγκρουση, αλλά και η στάση μας στη σύγκρουση στη Γάζα, έχει επηρεάσει τα ελληνοτουρκικά και πως;

Π.Γ. :- Η επίδραση των δύο συγκρούσεων στις οποίες αναφέρεστε, είναι παραπάνω από ορατή και στα ελληνοτουρκικά..

Πρωτίστως, στη ρωσουκρανική σύγκρουση, εμείς ταχθήκαμε με τη «σωστή πλευρά» της ιστορίας, σύμφωνα και με το λεκτικό της κυβέρνησης, προσφέροντας εξοπλισμούς, αμυντικό υλικό, πυρομαχικά, οικονομική βοήθεια και διεθνείς δηλώσεις στήριξης προς την Ουκρανία, μέχρι και επίσκεψη του ΥΠΑΜ και του ΠΘ στην Ουκρανία , ενώ παράλληλα πρακτικά διακόψαμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία με την οποία βρισκόμαστε σε πόλεμο, σύμφωνα και με τις σχετικές οικογενειακές-κυβερνητικές δηλώσεις.. Επιπλέον έχουμε δώσει το λιμένα της Αλεξανδρούπολης και τη ναυτική βάση στη Σούδα, αλλά και άλλες βάσεις που βρίσκονται στη χώρα μας, για την εξυπηρέτηση του Αμερικανικού-Νατοϊκού σχεδιασμού και από τις οποίες προωθείται εξοπλισμός και αμυντικό υλικό, ενώ διενεργούνται και επιχειρήσεις από τις βάσεις αυτές.. Επίσης πρωτοστατήσαμε στις αντιρωσικές κυρώσεις παντοιοτρόπως, με ιδιαίτερα δυσμενή αντίκτυπο στην οικονομία μας, στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, και στην άνοδο των τιμών, στη μείωση του τουριστικού ρεύματος από τη Ρωσία, αλλά και στις εξαγωγές μας προς τη Ρωσία…

Αντίθετα, η Τουρκία, δεν ετάχθει στη σωστή πλευρά της ιστορίας , άρα πρέπει να βρίσκεται στη λάθος πλευρά, αφού απέφυγε να διακόψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, δε συμμετείχε σε ιδιαίτερο βαθμό στις αντιρωσικές κυρώσεις, παρέμεινε ως σημαντικός εξυπηρετητής των ρωσικών οικονομικών συναλλαγών, και αποδέκτης του ρωσικού τουριστικού ρεύματος…Παράλληλα, ο τουρκικός εθνικός αερομεταφορέας και τα διεθνή αεροδρόμια της Τουρκίας, παραμένουν η κύρια πύλη εισόδου και εξόδου προς τη Ρωσία…Παρόλα αυτά, η Τουρκία, δεν έχει κανένα πρόβλημα, να προβαίνει σε πωλήσεις τουρκικών ντρόουνς και λοιπού αμυντικού υλικού στην Ουκρανία, κάνοντας business as usual…

Ειδικότερα για τις παραδόσεις αμυντικού υλικού μας και πυρομαχικών στην Ουκρανία, θέλω να διευκρινίσω, ότι η χώρα μας δεν είχε ποτέ την πολυτέλεια, να διατηρεί πλεονάσματα αμυντικού υλικού και πυρομαχικών.. Και επιτρέψτε μου να διευκρινίσω μια σκόπιμη εκτιμώ, στρέβλωση-σύγχυση της λέξης , αποθέματα με τη λέξη πλεονάσματα…Τα πολεμικά αποθέματα, προβλέπονται , υπάρχουν για να καλύψουν έναν αγώνα, μια ένοπλη σύγκρουση που θα διαρκέσει για αρκετές ημέρες και σε καμία περίπτωση, δεν αποτελούν πλεονάσματα, περισσέματα δηλαδή , για να το καταλάβουμε καλύτερα…Εξάλλου μην ξεχνάμε, ότι η παλλαϊκή άμυνα μας, όπως προβλέπεται από το νόμο , στηρίζεται στα αποθέματα αυτά.. Και στην περίπτωση απόσυρσης οπλικών συστημάτων και δη από Μονάδες νησιών του Αιγαίου, να τονίσω, ότι πρώτα έρχονται τα καινούρια οπλικά συστήματα, καθίστανται πλήρως επιχειρησιακά , και μετά απομακρύνονται τα αποσυρόμενα…Έχοντας 34 χρόνια υπηρεσίας και εμπειρίας με προσωπική συμμετοχή σε σημαντικές αποσύρσεις-αντικαταστάσεις οπλικών συστημάτων, μπορώ να γνωρίζω τις προβλέψεις και τις διαδικασίες σε βάθος…Οπότε στην περίπτωση απόσυρσης των εν λόγω οπλικών συστημάτων, δυστυχώς αυτή δεν έγινε με τον προβλεπόμενο τρόπο, ενώ και τα αποσυρόμενα, εν τέλει δεν αντικαταστάθηκαν σε τόπο ούτε με ισάξια ή καλύτερα, ούτε αντικαταστάθηκαν σε πλήρη αριθμό.. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αμυντικές δυνατότητες των νησιών από όπου αποσύρθηκαν τα οπλικά συστήματα, αλλά και για τις αμυντικές μας δυνατότητες εν γένει ..

Αναφορικά με τα σταλθέντα πυρομαχικά στην Ουκρανία, σε τύπο και ποσότητες, εύχομαι και ευελπιστώ, να μην αποδειχθεί ότι θα μας λείψουν..

Σχετικά με την σύγκρουση στη Γάζα και εκεί οι δύο χώρες έλαβαν αντιδιαμετρικές τοποθετήσεις…η χώρα μας τάχθηκε σθεναρά υπέρ του Ισραήλ, ενώ η Τουρκία τάχθηκε υπέρ των Παλαιστινίων και της Χαμάς.. μάλιστα δεν έλειψαν και οι παραινέσεις Ερντογάν προς τη χώρα μας, ότι δεν ταχθήκαμε με τη σωστή πλευρά..

Παρότι λοιπόν, οι δύο χώρες στις προαναφερόμενες συγκρούσεις έλαβαν αντιδιαμετρικές θέσεις, η χώρα μας στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ως πιστός και προβλέψιμος σύμμαχος, όπως η ίδια δηλώνει, και η Τουρκία στην αντίθετη πλευρά, εν τούτοις, στη διελκυστίνδα των ελληνοτουρκικών , τόσο οι ΗΠΑ , όσο και το ΝΑΤΟ και οι λοιπές χώρες που συντάσσονται με τη Δύση, παραμένουν στην καλύτερη περίπτωση, με δηλώσεις τους στην τήρηση των ίσων αποστάσεων…Τελευταίο παράδειγμα και οι πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού Πρέσβυ στη χώρα, ο οποίος από το φόρουμ των Δελφών παρότι και ομογενής, αρκέστηκε σε δηλώσεις ίσων αποστάσεων και ότι «η Τουρκία είναι μια ισχυρή, σημαντική χώρα και θα πρέπει όλοι να της συμπεριφέρονται ανάλογα».. Στο «όλοι», το διευκρίνισε πλήρως, εννόησε και τη χώρα μας και την Ε.Ε…

Π.Κ. : Κ. Ταξίαρχε, βλέποντας το εύρος των γνώσεων που έχετε για τα ελληνοτουρκικά, αλλά γνωρίζοντας παράλληλα την εμπειρία σας από το διεθνές περιβάλλον, εξάλλου έχετε θητεύσει σε ΟΗΕ και σε ΟΑΣΕ, αλλά έχετε και στενές σχέσεις με την Ε.Ε., θα υποκύψω στον πειρασμό να σας ρωτήσω και κάτι που ίσως εκφεύγει από το πλαίσιο της σκληρής ισχύος ….Τουρκία και Ε.Ε….ποια η εκτίμησή σας;

Π.Γ. : – Ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση. Ναι , όντως η Τουρκία, διατηρεί με την Ε.Ε. μια ιδιαίτερη σχέση, έχοντας υποβάλλει αίτημα ένταξης στην Ε.Ε., πλέον της εικοσαετίας, το οποίο να διευκρινίσω ότι η χώρα μας στηρίζει πλήρως..

Έχει να κάνει βλέπετε με τη στρατηγική του κατευνασμού που μιλήσαμε πριν, πλην όμως η Τουρκία δεν έχει ενταχθεί καθόσον δεν πληρούνται βασικές απαιτήσεις, περί του κράτους δικαίου, περί των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και πολλά άλλα… Το οξύμωρο είναι ότι για μια ακόμη φορά, η χώρα μας , όλα αυτά τα χρόνια, δεν συνάρτησε την εισδοχή της Τουρκίας, ούτε με την απόσυρση του casus belli, ούτε με την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο.. Σε αντιδιαστολή όλων αυτών, η Τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει καν το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ακόμη και στα ευρωπαϊκά φόρα, απολαμβάνει μια ιδιαίτερη εταιρική σχέση με την Ε.Ε., από την οποία κερδίζει πάρα πολλά οικονομικά και άλλα οφέλη.

Έχοντας βρεθεί πολλές φορές να εκπροσωπώ τη χώρα μας σε διεθνείς οργανισμούς, θα ήθελα να σας μεταφέρω την απορία πολλών ευρωπαϊκών χωρών , οι οποίοι ουδέποτε είδαν θετικά την ένταξή της στην Ε.Ε…Και η απορία τους ήταν έκδηλη, όταν έβλεπαν ότι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της Τουρκίας , ήταν.. η ίδια μας η χώρα…με αφήγημα, ότι η ευρωπαϊκή προσέγγιση της Τουρκίας, θα εξομαλύνει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κατευνάζοντας το «θηρίο»…Ουσιαστικά η εσφαλμένη στρατηγική του κατευνασμού, επηρέασε όχι μόνο τα ελληνοτουρκικά, αλλά διαπότισε -διαπέρασε ολόκληρη την εξωτερική μας πολιτική ,με ότι αυτό συνεπάγεται..

Νομίζω, ότι η διαρρεύσασα εικοσαετία και τα τελευταία γεγονότα, ιδιαίτερα από το τουρκολυβικό μνημόνιο και εντεύθεν , θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον προβληματίσει τους πολιτικούς θιασώτες του εν λόγω αποτυχημένου πολιτικού αφηγήματος, στο οποίο βασίστηκε μια ολόκληρη εσφαλμένη κακώς νοούμενη εθνική στρατηγική της «αποτροπής» . Στα τεκταινόμενα της Ε.Ε., συνυπολογίστε πλέον και την πρόσφατη απώλεια του εθνικού βέτο, για τις αποφάσεις της Ε.Ε…Ακόμη ένα οξύμωρο, ότι στην πρόσφατη οριακή απόφαση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, η χώρα μας με τους ευρωβουλευτές της -πλην λιγων-υπερψήφισε!!, την απώλεια του εθνικού βέτο εκ μέρους των κρατών-μελών…με ότι αυτό συνεπάγεται , για ελληνοτουρκικά, κυπριακό , αλλά και με τους πρόσφατους τριγμούς στο θέμα της «Βόρειας Μακεδονίας»…Όπως βλέπετε, η χώρα, δεν έχει ανάγκη από εξωτερικές απειλές…μια χαρά αυτοχειριάζεται και μόνη της…

Η Τουρκία λοιπόν, εντός Ε.Ε., απολαμβάνει μια ξεχωριστή σχέση, ιδανική θα μπορούσα να πω εταιρική σχέση, με ξεχωριστά προνόμια, χωρίς ιδιαίτερες δεσμεύσεις… Από τη μία λαμβάνει αφειδώς κοινοτικές επιδοτήσεις και οικονομικές ενισχύσεις , οι οποίες αντανακλούν ευμενώς στην οικονομική της ανάπτυξη, από την άλλη έχει βρει μία έτοιμη αγορά εκατοντάδων εκατομμυρίων καταναλωτών, στην οποία προωθεί τα προϊόντα της , άνευ δασμών, όπως κανονικά θα έπρεπε να συμβαίνει με τρίτες χώρες εκτός Ε.Ε…Ουσιαστικά, η Τουρκία έχει μονοπωλήσει την Ε.Ε. και τη χώρα μας βέβαια , με μια μεγάλη σειρά προϊόντων, από είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα, μέχρι προϊόντας υψηλής τεχνολογίας και βιομηχανικά προϊόντα, αλλά και αμυντικό εξοπλισμό…Και ενώ παραγκωνίστηκε η Κίνα από την ευρωπαϊκή αγορά, ήρθε η Τουρκία να καλύψει το κενό και να μεταβληθεί σε νέα παραγωγική μικρή Κίνα για την κάλυψη των αναγκών της Ε.Ε….Χρήματα και κάθε είδους βοήθεια, εισπράττει και για τον θεωρητικό έλεγχο της λαθρομετανάστευσης , χωρίς να αποδίδει λογαριασμό για το που καταλήγουν αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ και έχοντας φροντίσει βέβαια να εκδιώξει και τις κάθε λογής ΜΚΟ..

Ειδικότερα για τη χώρα μας, και η χώρα μας εισάγει αφειδώς ένα σωρό τουρκικά προϊόντα, εις βάρος της εγχώριας παραγωγής και ανάπτυξης, όχι μόνο μέσα από ιδιωτικές εισαγωγικές εταιρείες, αλλά ακόμη και μέσα από κρατικές εισαγωγές, π.χ. με τα λεωφορεία της Καρσάν για την τοπική αυτοδιοίκηση , τα οποία προέκυψαν από τη μεταφορά παραγωγής λεωφορείων της πρώην Βιαμάξ.. αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.. Οπότε, ο αυτοχειριασμός που σας είπα πριν, ..καλά κρατεί..

Πίσω στην Τουρκία και όπως έχω δημόσια πει, η Turkish Airlines, δεν είναι μόνο ο εθνικός τουρκικός αερομεταφορέας, αλλά παράλληλα αποτελεί και ένα στρατηγικό εργαλείο προώθησης των τουρκικών επιδιώξεων και συμφερόντων…Οπότε, σε συνέχεια της ιδιαίτερα ενεργής εξωτερικής πολιτικής στη ζώνη του Σαχέλ, το άνοιγμα διπλωματικών σχέσεων με τα κράτη της περιοχής και την εγκαθίδρυση αεροπορικής επικοινωνίας με την Τουρκία, η Τουρκία, βρήκε ένα πρόσφορο και έξυπνο τρόπο να μεταφέρει ικανό αριθμό επιβατών – «λαθροπροσφύγων» στα μικρασιατικά παράλια και όχι μόνον εκεί.. Εν συνεχεία δε, τους χρησιμοποιεί είτε ως μέσο πίεσης για την υλοποίηση των υβριδικών της επιχειρήσεων, έναντι της χώρας μας, είτε τους χρησιμοποιεί για την εκμαίευση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την αντιμετώπιση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης που η ίδια σε μεγάλο βαθμό δημιουργεί..

Εμείς βέβαια σε όλο αυτό, αυτό που βρήκαμε να κάνουμε, είναι η πρόσφατη χορήγηση βίζας αφειδώς σε Τούρκους πολίτες προς τα ελληνικά νησιά, χωρίς πολλούς-πολλούς ελέγχους, με απρόβλεπτες συνέπειες και χωρίς να μπορούμε να προτάξουμε ουσιαστική αντίδραση σε μια κορύφωση των προαναφερόμενων υβριδικών επιχειρήσεων…

Εθνικής αυτοχειρίας συνέχεια λοιπόν και εδώ..

Συμπερασματικά λοιπόν, η Τουρκία, με αυτή την ειδική προενταξιακή σχέση που διατηρεί με την Ε.Ε., απολαμβάνει σημαντικά προνόμια, χωρίς να αναλαμβάνει ουσιαστικές δεσμεύσεις…

Επιπλέον δε, με την γνωστή προσωπικότητα του Ερντογάν, αλλά και το στρατηγικό όραμα που έχει μεταλαμπαδεύσει στη χώρα, με τον πρόσφατα αναγγελθέντα στρατηγικό σχεδιασμό για τον «αιώνα της Τουρκίας», τη γαλάζια πατρίδα και «τα σύνορα της καρδιάς του», σε συνδυασμό με τον νεανικό πληθυσμό των 85 εκατομμυρίων, με αυξητικές τάσεις , αδυνατώ να φανταστώ τον Ερντογάν ή τον όποιο επόμενο ηγέτη, να δεχτεί να ταχθεί υπό την Ε.Ε….Και μάλιστα με τους πολιτικούς νάνους της παρούσας περιόδου για την Ε.Ε….Να σας θυμίσω και το «χουνέρι» επιτρέψτε μου να πω, που έκανε στην κα Φον ντερ Λάιεν, που την άφησε όρθια, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης της με τον κ.Μισέλ, στην Τουρκία…

Π.Κ. :- Σε αυτή την Τουρκία που μας περιγράψατε, ποια η στάση των όμορων κρατών, των συμμάχων μας, των μεγάλων δυνάμεων αλλά και των διεθνών οργανισμών..??..

Π.Γ. :- Η στάση των όμορων κρατών, είναι αυτή που διαχρονικά και ιστορικά έχουν επιδείξει και στο παρελθόν, έναντι της χώρας μας…Και θα είμαι ξεκάθαρος.. η στάση τους είναι καιροσκοπική, και όταν τα πράγματα σφίγγουν, δεν διστάζουν να λάβουν θέση, εμφανώς υπέρ της Τουρκίας.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την Αλβανία…κατόπιν διεργασιών αρκετών ετών, είχαμε φτάσει πολύ κοντά στο να χαράξουμε από κοινού συμφωνημένη ΑΟΖ…Και όμως με πρωτοβουλία Ράμα, η συμφωνία ουσιαστικά τινάχτηκε στον αέρα ,ενώ και οι προσπάθειες που έγιναν από το 2022 από την παρούσα κυβέρνηση να προσφύγουμε με κοινό συνυποσχετικό στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη, και πάλι δεν έχουν αποδώσει…Η πολιτική που εφαρμόζει ο Ράμα έναντι της χώρας μας, παρά τον ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό Αλβανών που κατοικούν και ευημερούν στη χώρα μας και προσφέρουν αφειδώς συνάλλαγμα με σκληρό νόμισμα (ευρώ) στην Αλβανία, το οποίο βέβαια το αφαιρούν από την εθνική οικονομία, δεν είναι η πολιτική μιας χώρας που θέλει να αναπτύξει καλές σχέσεις με τη γείτονα της…Αντίθετα , ο ΠΘ της χώρας Ράμα, τόσο με τις οξύτατες και προσβλητικές ρητορικές του έναντι της χώρας μας, με τη σκληρή έως και εκδικητική στάση του προς την ελληνική μειονότητα με υφαρπαγές περιουσιών και απαλλοτριώσεις-κατασχέσεις, με την πρωτοφανή φυλάκιση Μπελέρη ο οποίος παραμένει φυλακισμένος παρά την εκλογή του ως ευρωβουλευτής , και με το τελευταίο γεγονός της ομιλίας του από το κλειστό στο Γαλάτσι, όπου δήλωσε ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Αλβανούς και στους Έλληνες», κάνει ξεκάθαρες τις θέσεις του και δημιουργεί άνευ λόγου προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών, αρκετές φορές με ιδιαίτερα προσβλητικό και δηκτικό τρόπο.. Υπόψιν δε, ότι διατηρεί άριστες σχέσεις με την Τουρκία και σε προσωπικό επίπεδο με τον Ερντογάν…Επιπλέον δε, να τονιστεί η στενή στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών, η παροχή στρατιωτικής βοήθειας από την πλευρά της Τουρκίας, με στρατιωτικό υλικό, εκπαίδευση και στρατιωτικούς συμβούλους, ενώ με τουρκική χρηματοδότηση ανακατασκευάστηκαν τόσο η ναυτική βάση Αυλώνα η οποία μπορεί να υποστηρίζει και υποβρύχια, η αντίστοιχη βάση στο Δυρράχιο, αλλά και το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Κούτσοβο…

Πηγαίνοντας δίπλα στο κράτος των Σκοπίων, έχουμε και εκεί μια παρόμοια κατάσταση, όπου και τα Σκόπια διατηρούν άριστες πολιτικές διπλωματικές, στρατιωτικές, οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και όχι με τη χώρα μας…Παρά την αμφιλεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών και τα όσα αυτή ορίζει , τα οποία όμως δεν τηρούνται από την πλευρά των Σκοπίων, η στάση τους προς τη χώρα μας, μόνο φιλική δεν είναι, παρότι η χώρα μας συνηγόρησε στην προσχώρησή τους στο ΝΑΤΟ, όπως συνηγορεί και στην προσχώρησή τους, μαζί με την Αλβανία, στην Ε.Ε….

Να ενημερώσω, ότι προσφάτως απωλέσαμε και το air policing του Ε.Ε.Χ. των Σκοπίων -είχα δημόσια προειδοποιήσει και για αυτό-, εντός πλαισίου αποστολών ΝΑΤΟ, το οποίο έχει περάσει τμηματικά στην Ιταλία, ενώ δεν θα με εξέπληττε καθόλου, να δω ενεργό ρόλο της Τουρκίας στο κομμάτι αυτό, έστω και με την παροχή τουρκικών ντρόουνς, Τ-2Β, ή άλλα πιο σύγχρονα…Υπόψιν , ότι και στο κομμάτι αυτό , ειδικότερα για την οργανωμένη τουρκική διείσδυση, ενημέρωνα διαρκώς από δεκαπενταετίας ως όφειλα , εκφράζοντας τις βάσιμες επιφυλάξεις μου, οι οποίες αποδείχτηκαν ορθές, πλην όμως οι τότε ηγεσίες, είχαν εκστασιαστεί από το αφήγημα της Συμφωνία των Πρεσπών…Υπόψιν ότι η Τουρκία, έχει ήδη διαθέσει Τ2-Β , στην Αλβανία…ΟΙ τελευταίες δηλώσεις της νέας Προέδρου της χώρας, αλλά και του αρχηγού του κόμματος του VMRO, είναι ξεκάθαρα προσβλητικές, και για τη συμφωνία των Πρεσπών και τα καθοριζόμενά της, αλλά και για τη χώρα μας.. Η τουρκική πολιτικοδιπλωματική και οικονομική διείσδυση, μαζί με την αντίστοιχη ιδιαίτερη στρατιωτική συνεργασία και παροχή αμυντικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης, δεν αφήνει περιθώρια για ολιγωρίες…

Συνδυαστικά με τη στάση της Αλβανίας και τους Αλβανούς του Κοσσόβου, όπου και εκεί υπάρχει έντονη η τουρκική πολυεπίπεδη τουρκική διείσδυση, να μην ξεχνάμε τις αναθεωρητικές επιδιώξεις των Αλβανών για μεγάλη Αλβανία στα Βαλκάνια, η οποία φτάνει να συμπεριλαμβάνει και τμήματα της πατρίδας μας, κατερχόμενη έως και τον Αμβρακικό, ενώ εν αναμονή βρίσκονται και νέα ζητήματα πρόσθετων τριβών, όπως αυτό με την Τσαμουριά και με τις περιουσίες των Τσάμηδων…

Παραμένοντας στα Βαλκάνια, να πάμε δίπλα στη Βουλγαρία, όπου εκεί τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, δεδομένων των σοβαρών προβλημάτων που μαστίζουν τη χώρα, όπως οικονομία, ακρίβεια, φτώχεια, δημογραφικό…Μην ξεχνάμε, ότι η Βουλγαρία, είναι η μόνη χώρα που αποτελεί εμπόδιο για τη χώρα μας, από την απόλυτη πρωτιά στον οικονομικό πάτο της Ε.Ε. των 27 κ-μ (κρατών-μελών)…Από ότι δείχνουν όμως τα στοιχεία, θα ξεπεράσουμε σύντομα και τη Βουλγαρία, και θα είμαστε πανευτυχείς μόνοι στον οικονομικό πάτο της Ε.Ε.

Η Βουλγαρία έχει ιδιαίτερα τεταμένες σχέσεις με το κράτος των Σκοπίων, ένεκα της εθνικοϊστορικής καπηλείας εκ μέρους των Σκοπίων, η οποία δημιουργεί τριβές όχι μόνο με τη χώρα μας, αλλά και με τη Βουλγαρία… Από την άλλη, να μην ξεχνάμε ότι η Βουλγαρία, με ένα ιδιαίτερα ελκυστικό φορολογικό πλαίσιο, κατάφερε να προσελκύσει μεγάλο αριθμό ελληνικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα από τη Β. Ελλάδα και όχι μόνο, προκειμένου να αποφύγουν οι επιχειρήσεις αυτές το φορολογικό κυνήγι μαγισσών και την φοροεπιδρομή των διαδοχικών κυβερνήσεων στην ελληνική επικράτεια…Δυστυχώς, πρόσφατα βγήκε και ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας και με περισσή αλλαζονεία, ενδυόμενος θέση κομματικού-κυβερνητικού στελέχους, συνέστησε στους ελεύθερους επαγγελματίες της χώρας μας, αν δεν τους αρέσει το νέο φορολογικό πλαίσιο, να …μεταναστεύσουν!!!..Απαράδεκτα και ανεπίτρεπτα πράγματα και να δω, αν οι ελεύθεροι επαγγελματίες αποχωρήσουν από την εθνική οικονομία και κατευθυνθούν σε Βουλγαρία και αλλού, ποιος θα πληρώνει τον υπέρογκο μισθό του κ. Στουρνάρα και των ομοίων του…

Γυρίζοντας πίσω στη Βουλγαρία και στις καιροσκοπικές στάσεις και πιθανές προθέσεις της, να μη λησμονούμε, ότι διαχρονικός διακαής πόθος της Βουλγαρίας, παραμένει η έξοδός της στο Αιγαίο… Οπότε σε μια στιγμή εθνικής μας αδυναμίας, εκτιμάται ότι θα κινηθεί εξίσου καιροσκοπικά, όπως και επανειλημμένα έχει πράξει στο ιστορικό παρελθόν…

Φεύγοντας από τα Βαλκάνια και πηγαίνοντας στην απέναντι πλευρά της Αδριατικής θα μου επιτρέπετε να στηλιτεύσω τον καθορισμό ΑΟΖ με την Ιταλία, μέσω του οποίου απεμπολήσαμε εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, αφήνοντας τους Ιταλούς ψαράδες να ψαρεύουν εντός ΑΟΖ (αποκλειστική οικονομική ζώνη), αλλά πολλές φορές στην πράξη και εντός ΕΧΥ, ενώ αποδεχτήκαμε μειωμένη επήρρεια των σχετικών νήσων μας, στον καθορισμό ΑΟΖ…Εξάλλου και πρόσφατο έγγραφο που είδε το φως της δημοσιότητας από το Αρχηγείο Λιμενικού Σώματος, δεν συνιστά πλέον αδίκημα η αλίευση εντός Ε.Χ.Υ . μας…Με ότι αυτό συνεπάγεται αυτή η άτυπη ασυλία, όχι μόνο για τους Ιταλούς ψαράδες που αλωνίζουν στο Ιόνιο, αλλά και για τους Τούρκους αλιείς που αλωνίζουν στο Αιγαίο, μέχρι τον Άθω, μέχρι την Πελοπόννησο, τους Αιγυπτίους στο Κρητικό πέλαγος, αλλά και για τον κάθε πικραμένο που έχει αρχίσει και αντιλαμβάνεται ότι η υπόψη χώρα, σταδιακά μεταβάλλεται από «χώρα» σε «χώρο»…

Παρόμοια κατάσταση και στα νότια, όπου επιτύχαμε καθορισμό ΑΟΖ με Αίγυπτο, αποδεχόμενοι όμως και εδώ μείωση των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων με μειωμένη επήρρεια για τον υπόψη καθορισμό έως και της ίδιας της Κρήτης!!, αλλά και πολλών άλλων νησιών μας.. Για καθορισμό ΑΟΖ ,με Κύπρο, ούτε λόγος βέβαια…Και υπόψιν , σχετικά με Αίγυπτο, αυτά ισχύουν για όσο ο Αλ Σίσι, θα παραμένει στην εξουσία…Εάν επιστρέψουν στα πράγματα οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, οι οποίοι τυγχάνουν ιδιαίτερης υποστήριξης και θερμών σχέσεων από την Τουρκία, η κατάσταση θα αλλάξει άρδην επί τω χείρω για τη χώρα μας..

Το δε τουρκολυβικό μνημόνιο, το οποίο αμφισβητεί κάθετα κυριαρχικά μας δικαιώματα, να υπενθυμίσω ότι παραμένει σε ισχύ, παρά τους βαρύγδουπους ισχυρισμούς μας και σχετικές δηλώσεις ότι είναι παράνομο, άκυρο και ανυπόστατο…Και κάθε μέρα που περνάει προσδίδει de jure διάσταση, στην εδώ και χρόνια de facto αμφισβήτησή του…Τα δε τελευταία γεγονότα στην Κάσο, δυστυχώς το αποδεικνύουν, με τον χειρότερο για εμάς τρόπο. Βλέπετε, ποτέ αυτό δεν αμφισβητήθηκε από πλευράς μας επί του πεδίου…Και η ατολμία αυτή, ουσιαστικά έστειλε στον «κάλαθο των αχρήστων», και τα επικοινωνιακά φαντασιακά αφηγήματα περί αποτροπής, και τα αντίστοιχα επιχειρησιακά δόγματα…

Υπόψιν, ότι για το τουρκολυβικό μνημόνιο, ακόμη και σήμερα, δεν έχουμε αντιδράσει όπως θα έπρεπε, ούτε στα διπλωματικά φόρα όπως προβλέπει η σχετική συνθήκη για το Δ.Δ. της Θάλασσας (UNCLOS), αλλά ούτε και επί του πεδίου…Και επιτρέψτε μου, το κομμάτι αυτό να το γνωρίζω αρκετά καλά, με τρία και πλέον έτη στη θέση του Στρατιωτικού Εκπροσώπου της χώρας μας στον ΟΗΕ, αλλά και ως ειδικός Σύμβουλος του Μονίμου Αντιπροσώπου μας σε θέματα Ασφαλείας ….Οπότε δυστυχώς…το τουρκολυβικό μνημόνιο, παραμένει σε πλήρη ισχύ, παρά τα όποια εδώ κυβερνητικά επικοινωνιακά αφηγήματα…

Για τις μεγάλες δυνάμεις, όπως αυτές συνθέτουν το Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, εξυπακούεται ότι πρώτιστη προτεραιότητά τους, παραμένει η εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.. Οπότε μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες, ότι θα μας υποστηρίξουν κάποιοι εξ αυτών σε μια ένοπλη μας αντιπαράθεση με την Τουρκία.

Αναφορικά με τους διεθνείς οργανισμούς , ούτε εδώ έχω να πω πολλά, παρά να τονίσω μόνο την ουδετερότητα και τη στάση του Πόντιου Πιλάτου, που επιδεικνύουν, όποτε χρειάστηκε να πάρουν θέση επί του θέματος της ελληνοτουρκικής διενέξεως. Οι ίσες αποστάσεις, και οι ανέξοδες φραστικές «καταδίκες», που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το χειροπιαστό, είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο , για το τι μπορούμε να περιμένουμε από τους διεθνείς οργανισμούς…

Σχετικά με όλα αυτά, είχα προειδοποιήσει εγκαίρως την Αθήνα , κε Καρβουνόπουλε, από τις θέσεις υψηλής ευθύνης που ευρισκόμουν, με τον πλέον επίσημο τρόπο…Και για την τουρκική δραστηριότητα και ενεργή παρουσία της σε όλα τα Βαλκάνια, για την προσπάθεια δημιουργίας αυτού του μουσουλμανικού τόξου στα βόρεια σύνορα μας, για τη δραστηριότητα και ενεργή παρουσία της στο Σαχέλ και την Αφρική, και για τον τρόπο που μεταφέρει δυστυχισμένους ανθρώπους από την Αφρική για να τους εργαλειοποιήσει , καθώς και για την απουσία μας στη Λιβύη… και ότι όλα αυτά τα κενά, νομοτελειακά, θα καλυφθούν …Δυστυχώς, η Αθήνα, διαχρονικά επεδείκνυε μια έντονη απάθεια και αδράνεια, την οποία αδυνατώ να πιστέψω, ότι είναι μόνο προϊόν αδιαφορίας και ανικανότητας…

Οι δε εθνικοί μας χειρισμοί , ειδικότερα επί του θέματος του τουρκολυβικού μνημονίου, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από επικίνδυνα ερασιτεχνικοί έως και παιδαριώδεις…εάν δεν υποκρύπτεται κάτι διαφορετικό, πολύ χειρότερο και εθνικά ζημιογόνο, πίσω από τις κουρτίνες…

Ανεβαίνοντας λίγο παραπάνω, στη ΝΑ Μεσόγειο, να υπενθυμίσω ότι διατηρούμε ιδιαίτερη σχέση με το Ισραήλ και στρατηγική συνεργασία, τόσο με το τριμερές σχήμα, Ελλάδα, Κύπρος Ισραήλ, είτε με το σχήμα 3+2, ήτοι Ελλάδα, Κύπρος , Ισραήλ, Αίγυπτος, Η.Π.Α. ….Και για όσους είναι θιασώτες της «στρατηγικής» αμυντικής Ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας, πως θα τους φαινόταν, αν ανακαλύπταμε ότι η υπόψη συνεργασία δεν ήταν Ελληνοϊσραηλινή, αλλά Ισραηλοελληνική…

Παρόλα αυτά, η κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή, μετά τα πρόσφατα γεγονότα στη Γάζα, και τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις με τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, και την ένταση με Λίβανο, Συρία, Ιράν, η κατάσταση ασφαλείας έχει γίνει ιδιαίτερα περίπλοκη στην περιοχή και σαφώς τα υπόψη συνεργατικά σχήματα, έχουν περιέλθει σε δεύτερη μοίρα…Οι δε σχέσεις μας με τη Συρία, ουσιαστικά έχουν καταστεί ανύπαρκτες, ενώ παρά τις καλές σχέσεις που η χώρα μας παραδοσιακά διατηρεί με τους Παλαιστινίους, θα κρατήσω τόσο την αδικαιολόγητη αλλά ευτυχώς ατελέσφορη προσπάθεια στο πρόσφατο παρελθόν των αρχών της Γάζας να καθορίσουν ΑΟΖ με την Τουρκία, αγνοώντας τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα, όσο και την πρόσφατη μνεία σε επίσημη δήλωση της Παλαιστινιακής Αρχής, για την αναγνώρισή τους από τη… Δημοκρατία της «Νότιας Κύπρου»..!!…Και να γνωρίζετε, κε Καρβουνόπουλε, ότι τίποτα από όλα αυτά, δεν είναι τυχαίο..

«Αν υπήρχε ίχνος εθνικής σοβαρότητας, οι διαχρονικές μας εθνικές προσπάθειες, θα έπρεπε πρωτίστως να στρέφονται στην αποκατάσταση του κυπριακού εθνικού εδάφους…Ουδέποτε εκφράστηκαν τέτοιες θέσεις…Αντίθετα, η de facto εισβολή και κατοχή, παρά τις διεθνείς καταδίκες και ψηφίσματα του ΟΗΕ, ουδόλως άλλαξαν την κατάσταση , και η εισβολή κατάφερε την άτυπη αποδοχή της , σε σημείο που ακόμη και οι ελληνικές κυβερνήσεις να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την τουρκική και να συζητάνε σήμερα, τι άλλο ακόμη θα δώσουμε…Οι ελληνικές κυβερνήσεις, έφτασαν στο σημείο να μη θέτουν βέτο στην εισδοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε. ,καθώς και να πράττουν ομοίως, έναντι των δορυφόρων της σε ΝΑΤΟ και σε Ε.Ε».

Το τρίτο μέρος της συνέντευξης του Ταξίαρχου ε.α Παναγιώτη Γερογλή στο militaire.gr.

Π.Κ.. :- Κύριε Ταξίαρχε, επί σειρά ετών, ως Επιτελής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ήσασταν ο υπεύθυνος/αρμόδιος για τον χειρισμό των διεθνών συμφωνιών της χώρας αμυντικού χαρακτήρα, όπως και για την ευθυγράμμιση της εθνικής μας με την ΝΑΤΟϊκή αμυντική σχεδίαση, αλλά και για προγράμματα στρατιωτικής συνεργασίας της χώρας μας με άλλες χώρες. Εντός των Συνθηκών που παρακολουθούσατε ήταν και αυτή του Ελέγχου Μείωσης Συμβατικών Εξοπλισμών , η γνωστή στο διεθνές περιβάλλον CFE (Conventional Forces Europe), από την οποία πρόσφατα αποχώρησε η Τουρκία. Τι σημαίνει η αποχώρηση αυτή και τι μπορεί να κρύβει για τη χώρα μας

Π.Γ. : – Ναι είχα την τύχη και την τιμή να υπηρετήσω σε αυτές τις θέσεις και να γνωρίσω σε βάθος τις συνολικές αμυντικές μας δυνατότητες, αλλά και τις όμοιες συμμάχων και άλλων χωρών, ώστε να έχω μια καλή συγκριτική εικόνα.

Ειδικότερα για τη Συνθήκη CFE, η οποία πρωτοξεκίνησε το 1992 στον απόηχο της κατάρρευσης της Ε.Σ.Σ.Δ. Ξεκίνησε λοιπόν η συνθήκη αυτή μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ και των πρώην χωρών της Σοβ. Ένωσης, προκειμένου να υπάρξει μια σαφής καταγραφή στους συμβατικούς εξοπλισμούς, αλλά και ένα φρένο στην περαιτέρω αύξησή τους, ώστε να ενισχυθεί το πλαίσιο ασφαλείας και σταθερότητας επ' ωφελεία της ειρήνης…

Βλέπουμε λοιπόν ότι η υπόψη συνθήκη, είχε ως κύριο χώρο εφαρμογής της την ευρωπαϊκή ήπειρο…Τα χρήσιμα εργαλεία σε αυτή τη συνθήκη, ήταν ο καθορισμός συγκεκριμένων οροφών σε οπλικά συστήματα και στρατεύματα, η υποχρέωση ανταλλαγής των πληροφοριών, η έγκαιρη προειδοποίηση για ασκήσεις μετά στρατευμάτων μεγάλης κλίμακας, αλλά και οι προκαθορισμένοι και έκτακτοι έλεγχοι μεταξύ των δύο πλευρών προς επαλήθευση των ανωτέρω…

Υπήρχε λοιπόν η δυνατότητα, πέρα από τα χρήσιμα στοιχεία και τις πληροφορίες που αντήλλασσαν οι χώρες των δύο πλευρών, τα στοιχεία αυτά να ελέγχονται με επιθεωρήσεις , τακτικές και έκτακτες, με ομάδες-επιτροπές ειδικών επιθεωρητών…Και ο έλεγχος μπορούσε να γίνει με συγκεκριμένη πτήση και αεροφωτογράφιση , αλλά και επί του εδάφους, με έλεγχο σε στρατόπεδα, εγκαταστάσεις κ.λπ…..

Στην περίπτωση της Τουρκίας, ένεκα της εμπλοκής της με το κουρδικό, – αυτή ήταν η τότε δικαιολογία -, η Τουρκία επέμεινε, πίεσε και τελικά πέτυχε, ώστε να έχει μια εξαιρέσιμη ζώνη στη ΝΑ Τουρκία, δηλαδή μια μεγάλη εδαφική περιοχή, όπου ούτε πτήσεις επαλήθευσης θα μπορούσαν να γίνουν , ούτε επιθεωρήσεις επί του εδάφους…Αυτονοήτως, η Τουρκία, δεν έδινε στοιχεία για την περιοχή αυτή, και όποια στοιχεία κάποτε έδωσε, δεν μπορούσαν να επαληθευτούν…

Από την άλλη πλευρά βέβαια, ήταν καθορισμένη και δεσμευτική η συνολική οροφή οπλικών συστημάτων και στρατευμάτων, όπου οι χώρες θα μπορούσαν να διατηρούν. Οι οροφές αυτές δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν και τυχόν μεταβολές, τόσο σε αριθμό όσο και σε τόπο, θα έπρεπε να δηλώνονται εγκαίρως..

Λόγω της μεταβολής που επήλθε όλα αυτά τα χρόνια στις πολιτικές των χωρών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., καθόσον πολλές εξ αυτών, εισήλθαν στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ, το πνεύμα της συνθήκης είχε ατονήσει. Όπως και οι διεξαγόμενες επιθεωρήσεις είχαν και αυτές ατονήσει ιδίως την τελευταία δεκαετία, παρότι ο καθορισμός των οροφών για συμβατικές δυνάμεις και οπλικά συστήματα, έστω και τυπικά παρέμενε ενεργός και δεσμευτικός…

Προ ολίγων μηνών, και με τη ρωσοουκρανική σύγκρουση να εξελίσσεται όπως όλοι ξέρουμε, η Ρωσία, ανακοίνωσε αρχικά την αποχώρησή της από την υπόψη συνθήκη, στη συνέχεια όμως αναδιπλώθηκε και ανακοίνωσε όχι την αποχώρησή ,αλλά την αναστολή ισχύος της συνθήκης, ώστε να μην δεσμεύεται από τους υπόψη περιορισμούς…Παρομοίως έδρασε και η Τουρκία προ διμήνου περίπου… πρώτα αποχώρηση, στη συνέχεια δήλωσε αναστολή…

Στην περίπτωση της Τουρκίας, αυτό που θα πρέπει να μας ανησυχεί από το υπόψη γεγονός, είναι η μη δέσμευση των οροφών στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων, σε συνδυασμό με την αναπτυσσόμενη αμυντική της βιομηχανία, με την οποία έχει καταστεί αυτάρκης σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70% … Να προσθέσω επίσης, ότι η εν λόγω συνθήκη, πραγματευόταν οπλικά συστήματα της εποχής εκείνης, ενώ κατόπιν και της εξέλιξης τεχνολογίας, υπάρχουν οπλικά συστήματα, π.χ. ντρόουνς, τα οποία δεν εντάσσονται στους υπόψη περιορισμούς-δεσμεύσεις…και η γειτονική μας χώρα, έχει κάνει άλματα στον υπόψη χώρο, ενώ πέραν των εξαγωγικών της δυνατοτήτων και τη συνεισφορά της αμυντικής βιομηχανίας της στο ΑΕΠ της, διατηρεί ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό από ντρόουνς , πολλαπλών τύπων και με αντίστοιχα τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να μας προβληματίζουν.. Μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα είχε και το θράσος να δημοσιοποιήσει φωτογραφίες από την αντικατάσταση-απόσυρση των ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1 που είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι από νησί του Ανατολικού Αιγαίου και την αντίστοιχη έλευση ΤΟΜΠ Μ-113..!!..Κανονική συλλογή πληροφοριών, κατασκοπεία δηλαδή, για το οποίο η χώρα μας για άλλη μια φορά «εποίησε την νήσσαν»…κοινώς και να το πω πιο λαϊκά, για να γίνει πιο κατανοητό, «έκανε την πάπια»…

Και επ'ευκαιρία να θίξω όχι μόνο τη δυνατότητα συλλογής πληροφοριών από τα ντρόουνς της γείτονος, αλλά και την ανάπτυξη αυτόνομων δορυφορικών δυνατοτήτων με πιθανές εξίσου κατασκοπευτικές ικανότητες…

Στο κομμάτι των προγραμμάτων στρατιωτικής συνεργασίας (ΠΣΣ), μιας και το θίξατε κε Καρβουνόπουλε, θα ήθελα να διευκρινίσω μια στρέβλωση που διαδίδεται από μεγάλο αριθμό ΜΜΕ…

Τα υπόψη προγράμματα, είναι συγκεκριμένες στρατιωτικές δραστηριότητες, επιχειρησιακού και τακτικού επιπέδου, χαμηλού ρυθμού και εύρους, οι οποίες αποσκοπούν στη συνεργασία ,στη συνεκπαίδευση και γενικότερα στην ανάπτυξη αγαστών σχέσεων μεταξύ των ΕΔ δύο χωρών…Σαφώς και εκπορεύονται εντός πλαισίου αμυντικής διπλωματίας και η οποία με τη σειρά της , πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη συμπόρευση με την ασκούμενη εξωτερική πολιτική…Κάποια στιγμή εντάσσονται νέα ΠΣΣ, κάποια παλαιότερα πιθανόν ατονούν, κάποια έχουν μεγάλη και ιστορική διάρκεια, ενώ όλα αυτά, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από αμοιβαιότητα και ισορροπία..

Θα είμαι κάθετος και κατηγορηματικός… Τα ΠΣΣ, δεν είναι ούτε «αμυντικές συμφωνίες», ούτε «συμφωνίες στρατηγικού χαρακτήρα», ούτε «συμφωνίες αμυντικής συνδρομής», παρότι τώρα τελευταία το επικοινωνιακό αφήγημα, θέλει να βαφτίσει τα ΠΣΣ, σαν κάτι μεγαλύτερο και σοβαρότερο από αυτό που πραγματικά είναι.…

Ιδιαίτερα για τη «συμφωνία αμυντικής συνδρομής», να διευκρινίσω ότι μοναδική τέτοια είναι η ειδική συμφωνία αμυντικής συνδρομής που έχουμε κάνει με τη Γαλλία, και η οποία προβλέπει, υπό το πνεύμα αμοιβαιότητας, ότι σε περίπτωση που ένα εκ των δύο κρατών, δεχθεί επίθεση στο έδαφός του, τότε το άλλο θα πρέπει να προστρέξει στρατιωτικά σε βοήθειά του…Και εδώ όμως, στην εν λόγω συμφωνία, υπάρχουν προϋποθέσεις και περιορισμοί, και όλη αυτή η δημοσιότητα που κακώς κατ' εμέ δόθηκε για την ανάλυση και τους ειδικούς όρους της συμφωνίας, δεν προήγαγε τα εθνικά μας συμφέροντα…

Με την ευκαιρία να θίξω ότι με την Κύπρο, δεν έχουμε τέτοια συμφωνία σε ισχύ, όσο και αν αυτό ακούγεται οξύμωρο.

Στην περίπτωση της αντίστοιχης συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας με τις Η.Π.Α., αυτή είναι μια άλλη ιδιάζουσα περίπτωση, όπου δυστυχώς έχουμε παραχωρήσει μεγάλο αριθμό στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη χώρα, τον μεγαλύτερο από ποτέ, με αντίστοιχο αριθμό προνομίων προς τις ΗΠΑ , αλλά και ανάληψη αντιστοίχων υποχρεώσεων-δεσμεύσεων μας, χωρίς να έχουμε εξασφαλίζει έστω τα ελάχιστα απαραίτητα ανταλλάγματα… Ούτε αυτή συμφωνία είναι συμφωνία, αμυντικής συνδρομής, παρότι υπάρχουν όροι μονομερείς για εθνική μας υποχρέωση να συνδράμουμε αμερικανικά επιτελεία και επιχειρήσεις με εθνικό μας προσωπικό, το οποίο σε περίπτωση απώλειας – τραυματισμού του, δεν έχει το δικαίωμα να εγείρει απαιτήσεις έναντι των Η.Π.Α….Η δε δημόσια κυβερνητική δήλωση, ότι η επόμενη ανανέωση της υπόψη συμφωνίας, μετά την παρέλευση της τρέχουσας πενταετίας, θα είναι στο …διηνεκές!!…περισσότερο προβληματίζει και παραπέμπει σε μονομερή συμφωνία αποικιοκρατικού χαρακτήρα, παρά σε ισορροπημένη συνεργασία μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών..

Π.Κ. : – Ελληνοτουρκικά και Κύπρος κ. Ταξίαρχε. Σημαντική μερίδα του τύπου, καταγράφει μία υποκρυπτόμενη αλλά ορατή προσπάθεια διαχωρισμού του ανοιχτού θέματος της Κύπρου, από τα ελληνοτουρκικά. Αν συμβαίνει αυτό, γιατί συμβαίνει ,και γιατί συμβαίνει τώρα.. Θα ήθελα την άποψή σας..

Π.Γ. :- Κοιτάξτε…το θέμα της Κύπρου είναι και αυτό μια μεγάλη ιστορία, η οποία ξεκινά πριν ακόμη από τη σύσταση του κυπριακού κράτους, δεδομένης της ύπαρξης επί χιλιετίες επάνω στο νησί του ελληνικού στοιχείου και πολιτισμού και τη σφυρηλάτηση εν τελει ελληνικού έθνους και εκεί…Και επειδή μιλάμε, ορθά, για ελληνοτουρκικά και όχι για ελλαδοτουρκικά, σε καμία περίπτωση, δεν θα πρέπει να δούμε το κυπριακό, ως αυθύπαρκτο πρόβλημα, έξω από το τραπέζι των ελληνοτουρκικών..

Σχετικά με την παρατήρησή σας, θα συμφωνήσω, το διακρίνω και προσωπικά, εξάλλου είναι πλέον ευκόλως ορατό, υπάρχει μια προσπάθεια διαχωρισμού των ελληνοτουρκικών από το κυπριακό, με τις ενέργειες της εδώ κυβέρνησης μας, και δυστυχώς με την ανοχή και συγκατάβαση της κυπριακής κυβέρνησης…

Πέρα από τις ατελέσφορες προσπάθειες της ένωσης με τη μητέρα Ελλάδα, αναφέρομαι στις προσπάθειες που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του '60 και οι οποίες συνεχίστηκαν και μετά την ίδρυση του κυπριακού κράτους με εγγυήτριες δυνάμεις τη χώρα μας, την Τουρκία και το Η.Β. (Αγγλία), ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση μου έκανε και μου κάνει η συνεχιζόμενη προσκόλληση της Κύπρου στα βρετανικά πρότυπα και η συνεχιζόμενη πορεία εξάρτησης και υποταγής…π.χ. η οδήγηση στα δεξιά, η υιοθέτηση της αγγλικής γλώσσας από μεγάλο μέρος της κοινωνίας και στην απλή καθημερινότητα, οι στενές σχέσεις με το city του Λονδίνου και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κυπριακής διασποράς βρίσκεται στην Αγγλία, η έλξη προς τα βρετανικά πανεπιστήμια, η διαρκής αποδοχή των βρετανικών βάσεων , ακόμα και η θερμή συμμετοχή κάθε έτος στους επετειακούς εορτασμούς της βρετανικής κοινοπολιτείας, είναι κάποια από τα πρώτα που μου έρχονται στο νου…Και όλα αυτά σε μια χώρα που στέναξε κάτω από το βρετανικό ζυγό, με δεκάδες, εκατοντάδες θύματα κατά τον αγώνα για ανεξαρτησία…Πηγαίνετε μια βόλτα στα φυλακισμένα μνήματα να δείτε και θα καταλάβετε τι εννοώ.. Ενώ και η στάση που κράτησε η Μ. Βρετανία κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής εδώ και πενήντα χρόνια, είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενη και καθόλου δεν προσιδιάζει σε στάση «εγγυήτριας δύναμης»…Να υπενθυμίσω ότι και κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και κατοχής, οι βρετανικές δυνάμεις ουδόλως ενεπλάκησαν, παρότι τα τουρκικά στρατεύματα διήλθαν δίπλα από τις βάσεις, ενώ πολλές από τις φρικαλεότητες και βιαιοπραγίες των τουρκικών στρατευμάτων, έγιναν σε πλήρη γνώση και παρουσία τους.

Φέτος, είχαμε άλλη μια θλιβερή επέτειο , αυτή της συμπλήρωσης των 50 ετών, από την τουρκική εισβολή και κατοχή.. και θα πω άλλη μία, καθόσον είναι αρκετές οι θλιβερές επέτειοι για το ελληνικό έθνος..

Ξέρετε, μεγάλωσα με το «δεν ξεχνώ», μικρό παιδί τότε, με τους 1619 αγνοούμενους, με τον πόνο ,την έκπληξη, την οδύνη στα μάτια των ξεριζωμένων, την κατοχή…Δίπλα μας στο πατρικό μου στο Μενίδι, ζούσε μια κυρία , -είχε χάσει τον άντρα της-, και είχε μόνο ένα παιδί το Γιάννη, εγώ τότε 6-7 χρονών, ο Γιάννης δίπλα 18, και υπηρετούσε τη θητεία του στην Κύπρο, στην ΕΛΔΥΚ.. δεν γύρισε ποτέ…Μεγάλωσα με μια αγάπη για τις ΕΔ και την πατρίδα μου και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερα να επιτύχω το όνειρό μου και να υπηρετήσω τις ΕΔ μας επί σχεδόν 34 χρόνια…Παράλληλα όμως φρόντιζα να διαβάζω, να μελετώ, από πολλές πηγές, ώστε να μάθω αυτά που δεν με άφησε να μάθω το ακρωτηριασμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα, καθόσον οι ενημερωμένοι πολίτες με γνώση και κριτική αντίληψη, εκλαμβάνονται -όχι αδίκως- ως απειλή για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που έχει εμπλακεί στη διακυβέρνηση διαχρονικά του τόπου.. Φρόντισα λοιπόν να μάθω, να μελετήσω, και συνεχίζω να το κάνω αυτό, και για το κυπριακό…

Δυστυχώς το «δεν ξεχνώ», ξεχάστηκε και αυτό…αναρωτηθείτε πόσα από τα νέα παιδιά, αλλά και από τους μεγαλύτερος, έχουν κάποια έστω στοιχειώδη γνώση του κυπριακού…ή για άλλα εξίσου σημαντικά εθνικά θέματα.. Εδώ οι εκάστοτε διαχρονικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν αναγνωρίσει το εμπόλεμο μεταξύ των δυο χωρών μέχρι και το 1998.., ενώ για πολλά χρόνια , οι πεσόντες και οι αγνοούμενοι δεν αναγνωρίζονταν επίσημα από το ελληνικό κράτος…Και αν η προδοσία της μη ενίσχυσης της ΕΛΔΥΚ και των στρατιωτικών τμημάτων που βρίσκονταν στην Κύπρο κατά την εισβολή, τελέστηκε αρχικά από τη χούντα του Ιωαννίδη κατά τον Αττίλα Ι και από την κυβέρνηση Καραμανλή κατά τον Αττίλα ΙΙ, η απαξιωτική συμπεριφορά προς τους υπερασπιστές της, τους αγωνιστές, τους πεσόντες, τα θύματα, τους αγνοούμενους, συνεχίστηκε για δεκαετίες από τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις… Ιδιαίτερα προς τους πεσόντες , τα θύματα, τους αγνοούμενους, όπου ακόμη και σήμερα, συνεχίζουν να έρχονται οστά ηρωικά πεσόντων στο πάτριο έδαφος…Ο τύμβος της Μακεδονίτισσας, είναι άλλο ένα αδιάψευστο στοιχείο επ' αυτού και πως ο τύμβος αυτός δημιουργήθηκε, θάβοντας με σκαφτικά μηχανήματα, και το αεροπλάνο (από την επιχείρηση ΝΙΚΗ) και τους πεσόντες της περιοχής..

Και δυο λόγια περί της προδοσίας, πέραν των αδιαμφισβήτητων ευθυνών της τότε στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά και της αμέσως επόμενης πολιτικής με το συμφραζόμενο «η Κύπρος κείται μακράν»…Οι στρατιωτικές μας δυνατότητες ήταν πολύ καλές αν όχι καλύτερες, συγκριτικά με τις τουρκικές, παρά τους αστικούς μύθους, οι οποίοι εκτιμώ σκοπίμως διαδίδονται…Και με οπλικά συστήματα, ανώτερα των τουρκικών (Mirage F-1, Phantom F-4, A-7 Corsair, υποβρύχια 209)…Η κατάληξη της τουρκικής επιχείρησης εισβολής, ήταν πρωτίστως αποτέλεσμα έλλειψης εθνικής βούλησης κα αποφασιστικότητας.. και βέβαια προδοσίας, για την οποία ουσιαστικά κανείς δεν λογοδότησε.. Και να προσθέσω για τους μη γνωρίζοντες, ότι η στρατιωτική χουντική ηγεσία, ουδέποτε τιμωρήθηκε για τα γεγονότα της Κύπρου, από την αποκαθιστάμενη δημοκρατία που ακολούθησε…

Δυστυχώς, δεν είναι πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος φέρεται ασεβώς και ανοίκεια στους πεσόντες υπερασπιστές του…Πάρτε και το 1940, όπου παρά το έπος που εορτάζουμε κατ' έτος, ακόμη υπάρχουν οστά ηρώων εκτός πατρίου εδάφους…Αλλά και πιο πίσω, από τη Μικρασιατική καταστροφή, όπου από τα τμήματα του εκστρατευτικού σώματος που δεν κατάφεραν να γυρίσουν πίσω στη μητέρα γη, δεκάδες χιλιάδες βρήκαν τραγικό τέλος στα χέρια των Τούρκων του Κεμάλ και τα οστά τους έχουν μείνει ιερή παρακαταθήκη στα τιμημένα μα και ματωμένα χώματα της Μικρασιατικής ελληνικής γης.

Ξέρετε, μεγαλώνοντας μέσα στις ΕΔ, αν και πολύ μεταγενέστερός τους, εγώ συγκρατούσα βαθιά μέσα μου, ονόματα όπως ο Τχης Γ. Παπαμελετίου , ένα τρομερό κομάντο που κράτησε και έσωσε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, ο Λγος Ν. Κατούντας , ένας άλλος καταδρομέας που δικαίως πλέον ονομάζεται ως ο «Λέοντας της Κερύνειας» , ο Υπλγος Η.Γλετζές, ο οποίος έκανε απίστευτα πράγματα στον αγώνα για την Κύπρο, ο στρατιώτης ο Ε.Ι.Μπικάκης με τον άθλο του, ο Πλωτάρχης Χανδρινός ο οποίος με τη ναυτοσύνη του και την πρωτοβουλία του προκάλεσε τρομερή σύγχυση στον τουρκικό στόλο, η οποία οδήγησε στην προσβολή και βύθιση δύο πλοίων από τους ίδιους τους Τούρκους,…. Είχα την τιμή και την τύχη να υπηρετήσω υπό τις διαταγές του κ. Αλευρομάγειρου που πολέμησε στην Κύπρο , αλλά και του κ.Γιαγκούλη, αλλά και πόσους άλλους ακόμα οφείλω να μνημονεύσω, που κάθε ένας τους κρύβει μια ηρωική ιστορία, αντάξια του Λεωνίδα και των ένδοξων προγόνων μας.. Για εμένα, αυτοί ήταν τα πρότυπά μου..

Στα πενήντα χρόνια που διέρρευσαν από την εμπόλεμη σύγκρουση μας στην Κύπρο, και που το «δεν ξεχνώ» ξεχάστηκε, αναρωτιέμαι όμως, τι πραγματικά έγινε για να επανορθώσουμε αυτή τη νεότερη εθνική τραγωδία…Τι πραγματικά κάναμε, πέρα από το «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται»…

Αν υπήρχε ίχνος εθνικής σοβαρότητας, οι διαχρονικές μας εθνικές προσπάθειες, θα έπρεπε πρωτίστως να στρέφονται στην αποκατάσταση του κυπριακού εθνικού εδάφους…Ουδέποτε εκφράστηκαν τέτοιες θέσεις…Αντίθετα, η de facto εισβολή και κατοχή, παρά τις διεθνείς καταδίκες και ψηφίσματα του ΟΗΕ, ουδόλως άλλαξαν την κατάσταση , και η εισβολή κατάφερε την άτυπη αποδοχή της , σε σημείο που ακόμη και οι ελληνικές κυβερνήσεις να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την τουρκική και να συζητάνε σήμερα, τι άλλο ακόμη θα δώσουμε…Οι ελληνικές κυβερνήσεις, έφτασαν στο σημείο να μη θέτουν βέτο στην εισδοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε. ,καθώς και να πράττουν ομοίως, έναντι των δορυφόρων της σε ΝΑΤΟ και σε Ε.Ε.

Πενήντα χρόνια τώρα, ουδέποτε έγιναν σοβαρές προσπάθειες, να αποκτήσει η Κύπρος ισχυρές αμυντικές δυνατότητες και αυτό οφείλεται πρωτίστως σε ολιγωρία τόσο των Κυπριακών κυβερνήσεων, όσο και των αντιστοίχων ελληνικών και όχι στο αμερικανικό εμπάργκο…Ακούμε για τουρκικές ναυτικές βάσεις στην Αλβανία και καθόμαστε απαθείς, που την ίδια στιγμή θα έπρεπε να υπάρχει ελληνική αεροναυτική βάση στην Κύπρο και θα έπρεπε να έχουμε βοηθήσει την Κύπρο να αποκτήσει αρχικά ναυτικές και εν συνεχεία αεροναυτικές δυνατότητες… Το δε εμπάργκο που ασκήθηκε εναντίον της Κύπρου , για μη απόκτηση στρατιωτικών δυνατοτήτων, αποτέλεσε περισσότερο φθηνή δικαιολογία, παρά πραγματικό κώλυμα για την ελληνοκυπριακή πλευρά…Υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να παρακαμφθεί, αλλά ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν…

Το δε δόγμα ενιαίου αμυντικού χώρου εξ Ελλάδος, περισσότερο εξυπηρέτησε φανφαρονισμούς και προσέλκυση κομματικής πελατείας, παρά σαφείς επιχειρησιακούς σκοπούς σε εξυπηρέτηση μιας σαφούς εθνικής αμυντικής στρατηγικής και ασφάλειας…Δεν είσαι σοβαρός, όταν επιχαίρεις ότι μπορείς να στείλεις μαχητικά Α/Φη, απλά για να πετάξουν 5-10 λεπτά, επάνω από τον ΕΕΧ της Κύπρου.. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν στηρίχτηκε ουσιαστικά το υπόψη δόγμα και ουδέποτε αποκτήθηκαν αξιόπιστες αμυντικές δυνατότητες για την εξυπηρέτηση των επιχειρησιακών του σκοπών. Αντίστοιχα θα πρέπει να μας προβληματίζει, γιατί τόσα χρόνια, δεν υλοποιήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, μια συμφωνία αμυντικής συνδρομής…Τι θα συμβεί λοιπόν αν η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο..??..Θα προστρέξει αμυντικά η Ελλάδα..??..Τι θα συμβεί αντίστροφα, αν η Τουρκία επιτεθεί στην Ελλάδα..??..Θα προστρέξει αμυντικά η Κύπρος..??. Και για να το πω πιο κατανοητά, θα επιτεθεί η Κύπρος στις τουρκικές δυνάμεις, στα κατεχόμενα..??..Και εν τέλει, πως θα υλοποιηθεί στους επιτελικούς νόες ,αυτό το περιβόητο δόγμα των δυόμιση πολέμων..??..(Θ.Ε. Θράκης, Αιγαίου, Κύπρος)..

Να μοιραστώ επίσης μαζί σας, ότι παρά την διεθνή απομόνωση, ένεκα της μη διεθνούς αναγνώρισης του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, υπάρχουν ήδη πολλές διπλωματικές αρχές δυτικών χωρών στην κατεχόμενη επικράτεια, γεγονός που θα πρέπει να μας προβληματίζει, αφού ένεκα και της στάσης μας στο ρωσοουκρανικό, έχουμε από κοινού συνταχθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας.. Επίσης υπάρχουν δυτικές επενδύσεις στα κατεχόμενα και στον τομέα του τουρισμού, γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με το χαμηλότερο κόστος ζωής, προσελκύει σημαντικό αριθμό ακόμη και ελληνοκυπρίων επισκεπτών στα κατεχόμενα Το δε πολυδιαφημιζόμενο σχέδιο για «διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία», αν συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς εκφράζει, θα αντιληφθούμε ότι θα είναι κάτι πολύ χειρότερο από τη σημερινή άσχημη υφιστάμενη κατάσταση… Τα προβλήματα που θα επιφέρει σε μια ομαλή διοίκηση, θα είναι πάρα πολλά , με αποτέλεσμα την ουσιαστική ακυβερνησία και εκτιμώ πολύ πιθανές τις ταραχές που θα επακολουθήσουν…Αποτέλεσμα αυτών, και για αποκατάσταση της ομαλότητας της πολιτικής ζωής, αλλά και της ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή, θα είναι η δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών, με ίσα δικαιώματα, αναγνωρισμένα από τη διεθνή κοινότητα. Ουσιαστικά δηλαδή , η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, θα λειτουργήσει ως ο απαραίτητος προθάλαμος-πλυντήριο, για αυτό που η Τουρκία επιδιώκει εδώ και χρόνια, ενώ παράλληλα θα έχει απωλεσθεί τεχνηέντως ο πραγματικός χαρακτήρας του, ότι δηλαδή είναι ένα μόρφωμα που προέκυψε από εισβολή και κατοχή.

Αναφορικά με το ερώτημα σας, το γιατί τώρα, δεν δύναμαι να το γνωρίζω επαρκώς…Οπότε επί του ερωτήματος, θα παραμείνω σε εκτιμήσεις.. Είναι όμως δυστυχώς επιβεβαιωμένο, ότι η παρούσα εν Ελλάδι κυβέρνηση, στα ελληνοτουρκικά διεξάγει μυστική και ενίοτε «οικογενειακή διπλωματία», πράγμα το οποίο βρίσκω απαράδεκτο για εθνικά θέματα και ομοίως το βρίσκω μη κατανοητό , το ότι αυτό γίνεται αποδεκτό από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δυστυχώς , δεν υπάρχουν σήμερα προσωπικότητες του βεληνεκούς του Τ. Παπαδόπουλου, ο οποίος γύρισε ως απαράδεκτο το σχέδιο Ανάν, κομμάτια του οποίου όμως υπάρχουν και σήμερα σε σημαντικό εύρος στην προαναφερόμενη «λύση»..

Εν κατακλείδι, τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, είναι ένα ενιαίο εθνικό πρόβλημα…Ως εκ τούτου απασχολεί και τα δύο κράτη, ένα έθνος όμως, και δεν γίνεται να τύχει αποσπασματικής λύσης…Υπάρχουν πολλές δικλείδες πίεσης που θα μπορούσαν να ασκηθούν έναντι της Τουρκίας…Δεν βλέπω όμως πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο, ούτε από την πλευρά της Ελλάδας, ούτε από την πλευρά της Κύπρου.. Οι δύο χώρες, θα έπρεπε να έχουν συνταχθεί από κοινού σε μια προσπάθεια ανάσχεσης του τουρκικού άξονα, και στο υπόψη πλαίσιο θα έπρεπε να έχουν εδώ και χρόνια ανακηρύξει ΑΟΖ με κοινά όρια… Η ατολμία, η ανοχή, η φοβικότητα, η έλλειψη διορατικότητας, η έλλειψη εθνικού οράματος, εθνικών στόχων και επιδιώξεων, μαζί με την έλλειψη δυνατοτήτων, είναι αυτά που έφεραν το τουρκολυβικό μνημόνιο και τη γαλάζια πατρίδα… και θα φέρουν και άλλα χειρότερα λίαν συντόμως, καθόσον όλα αυτά θα δοκιμαστούν ακόμα πιο έντονα επί του πεδίου, όπως συνέβη και πρόσφατα στην Κάσο..

Π.Κ.: – Κοιτώντας το «οπλοστάσιο» των δύο χωρών κ. Γερογλή, βλέπουμε να ανακοινώνονται εξοπλισμοί για τις ΕΕΔ (ελληνικές ένοπλες δυνάμεις), αλλά και μια κούρσα εξοπλισμών στην Τουρκία. Που βρισκόμαστε και επιτρέψετε μου να πω, που πάμε..?? …

Π.Γ.: – Ναι, όπως το λέτε, υπάρχει μια άτυπη κούρσα εξοπλισμών μεταξύ των δύο χωρών, στην οποία είναι εμφανής η χρονική μας υστέρηση…Δυστυχώς, η οικονομική χρεωκοπία της χώρας, την οποία ουδέποτε βρήκαμε το σθένος να παραδεχτούμε, και η απώλεια βαθμών εθνικής κυριαρχίας με τα τρία οικονομικά μνημόνια, επέδρασαν ιδιαίτερα αρνητικά και στις ΕΔ της χώρας..

Δεν θα αναφερθώ σε αριθμούς και σε συγκριτικά οπλικών συστημάτων μεταξύ των δύο χωρών, δεν είναι αυτός ο ρόλος μου πιστεύω σε αυτή τη συζήτηση…

Όμως το 2009-2010, κατά την είσοδό μας στα μνημόνια, ο προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ, ήταν περίπου 6,5 δις ευρώ…Το 2018, είχε πέσει κάτω από τρία δις ευρώ, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αμυντικές μας δυνατότητες…Από την άλλη πλευρά, έβγαιναν κάποιοι, πολιτικοί και στρατιωτικοί κα δημόσια δήλωναν ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε, καθόσον οι αμυντικές μας δυνατότητες ουδόλως είχαν μειωθεί…Ο προβληματισμός μου λοιπόν και ως εν ενεργεία, ήταν ότι κάτι δεν πάει καλά, και κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν.. Γιατί αν είναι να έχουμε τις ίδιες αμυντικές δυνατότητες που πριν μας κόστιζαν 6.5 δις και σήμερα μας κοστίζουν λιγότερα από τρία δις, τότε κάποιος φταίει, είτε για κακοδιαχείριση, σπατάλη, απιστία, διαφθορά και θα πρέπει να ελεγχθεί…Αν όμως δεν έχουμε τις ίδιες αμυντικές δυνατότητες, τότε κάποιος μας λέει ψέματα και θα πρέπει να ελεγχθεί εξίσου, διότι μας αφήνει να εφησυχάζουμε και να μην προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις ανεπάρκειες μας, αλλά και να ακολουθήσουμε τον ανταγωνισμό και τις σύγχρονες απειλές που αυτός εκφράζει..

Με πολιτικές απόψεις και μάλιστα κυβερνητικές, του στυλ «να μην είμαστε μοναχοφάηδες» , ή «και να χάσουμε δυο-τρία νησιά, δεν πειράζει», ή «και η Τουρκία έχει χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής στο Αιγαίο», απόψεις που απηχούσαν όχι μόνο τις τότε κυβερνητικές επιλογές, αλλά και μεγάλο μέρος του σημερινού πολιτικού κόσμου, σε συνδυασμό με την οικονομική δυσπραγία της χώρας ήταν αναμενόμενη η απόσυρση της προσοχής και του ενδιαφέροντος από τις ΕΔ…

Και πραγματικά το προσωπικό ήταν και είναι αξιέπαινο που κατόρθωσε παρά τις περικοπές και την απαξία, να τις κρατήσει όρθιες, όπως αποδείχτηκε και στην κρίση στο Αιγαίο και στον Έβρο το 2020…αντιμετωπίζοντας πλέον υβριδικές επιχειρήσεις μεν, με σαφές το διακύβευμα δε.. Και με τη διπλωματία στα χειρότερα της, με πόλεμο οξύτατης ρητορικής και εθνικών προσβολών εκ μέρους της τουρκικής πλευράς..

Κατόπιν τούτων, έγινε αντιληπτό, ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα της ΕΔ και η αλήθεια είναι ότι την τελευταία τριετία γίνεται μια προσπάθεια, ενίσχυσης του οπλοστασίου μας με νέα αποκτήματα, όπως τα Α/Φη Rafale,τον εκσυγχρονισμό των Α/Φων F-16 σε Viper , τη ναυπήγηση 3 φρεγατών Belhara…Οι διαθεσιμότητες των οπλικών μας συστημάτων, ιδίως των αεροπορικών, είχαν πέσει πολύ χαμηλά, σε απαράδεκτα ποσοστά μπορώ να πω, π.χ. για Mirage 2000 και Mirage-5, C-130, Super Puma, C-27J, NH-90, Chinook, AH-64, κ.ο.κ…Και έγιναν και τα γεγονότα σε Ν.Αγχίαλο στην αεροπορική βάση με την ανάφλεξη/καταστροφή πυρομαχικών και όπλων κατόπιν πυρκαγιάς, η αποτυχία της επιχείρησης στη Λιβύη με 5 θύματα, η καταστροφή της βάσης των ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο…Όλα αυτά είχαν μια αρνητική επίδραση στις ΕΔ…Παρότι και εδώ το επικοινωνιακό αφήγημα, είτε προσπάθησε να κάνει το μαύρο άσπρο, είτε να επιδίδεται σε ανύπαρκτες διαστάσεις, όπως π.χ. περί εθνικού τυφεκίου, εθνικού οχήματος, εθνικού ντρόουν- το οποίο πρόσφατα φέρεται να εγκαταλείφθηκε και αυτό-, και πολλά άλλα ακόμη…Πολλοί ακόμη δε, από τους εξοπλισμούς που έχουν εξαγγελθεί, π.χ. F-35, ολοκλήρωση ναυπηγήσεων φρεγατών, κ.λπ., θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ακόμη για την πλήρη υλοποίησή τους..

Παρά τους όποιους εξοπλισμούς και τις εξαγγελίες άλλων, τα υπαρκτά προβλήματα παραμένουν κυρίως στο ΠΝ, όπου οι τρεις φρεγάτες δεν αρκούν, ο εκσυγχρονισμός των παλαιοτέρων φρεγατών θα έπρεπε να έχει ήδη ολοκληρωθεί , παρότι αυτός δεν έχει ακόμη αποφασιστεί, αναγκαιεί επίσης η ναυπήγηση κορβετών και περιπολικών ανοικτής θαλάσσης, η ναυπήγηση νέων Υ/Β και ο εκσυγχρονισμός παλαιοτέρων, ενώ για τον ΣΞ, επιβεβλημένη είναι η ταχύτατη υλοποίηση της εξευρεθείσας λύσης αντικατάστασης των παλαιών Ε/Π UH-1H, ο εκσυγχρονισμός των αρμάτων LEO2 και η ενίσχυση της προστασίας τους, η εξεύρεση λύσης προς αντικατάσταση των ΤΟΜΠ Μ113, η παραγωγή εθνικού τυφεκίου, εθνικού οχήματος και η κατασκευή σύγχρονων drones, με δυνατότητες συλλογής πληροφοριών αλλά και πληγμάτων, ακόμη και περιφερόμενων πυρομαχικών…Για την ΠΑ, παρά τις αξιόλογες προσθέσεις στο δυναμικό της, επιτακτική παρουσιάζεται η ανάγκη ενίσχυσης του μεταφορικού της στόλου και των ελικοπτέρων CSAR (Combat Search and Rescue)…Ειδικότερα για την αγορά των μαχητικών F-35, με το καλό να έρθουν, αλλά οι επιφυλάξεις σχετικά με το υψηλότατο κόστος κτήσης και συντήρησης, οι χαμηλές διαθεσιμότητές τους, ο εθνικός βαθμός ελέγχου τους και το κατά πόσον εξυπηρετούν πρωτίστως τις εθνικές και όχι τις ΝΑΤΟϊκές επιχειρησιακές απαιτήσεις, παραμένουν στο τραπέζι, σύμφωνα και με τις αναλύεις ειδικών επί τούτου..

Οι δε εξοπλισμοί που πραγματοποιούνται δυστυχώς γίνονται , πέρα από τις νομικές προβλέψεις και την ισχύουσα διαδικασία προμηθειών, με αποτέλεσμα να εγείρονται βάσιμα αντίστοιχα ερωτηματικά…π.χ., τα Rafale, αγοράστηκαν πρώτα 18 (12+6μεταχειρισμένα), στη συνέχεια ανακοινώθηκαν δημόσια στη βουλή από τον ΠΘ ακόμη 6, κάνοντας τον τότε ΥΕΘΑ να συγκαλέσει έκτακτη σύσκεψη του επιτελείου για τον τύπο των επομένων 6, ενώ και τώρα ακούμε για αγορά ακόμη 6 Α/Φων…Φτάσαμε δηλαδή συνολικά τα 30 Α/Φη, από τα αρχικά 18, πράγμα το οποίο είναι πολύ διαφορετικό σε μια σύμβαση προμήθειας, και για το αρχικό κόστος και για τη συντήρησή τους, και για τις απαραίτητες υποδομές τους. Ξέρετε, δεν αγοράζονται τα οπλικά συστήματα σε εξάδες, σαν τα αυγά από το ράφι.. Επίσης πολύ σημαντικό είναι όχι μόνο τα οπλικά συστήματα που αγοράζονται, αλλά και ο οπλισμός τους με τον οποίο έρχονται, τα πυρομαχικά τους, οι δυνατότητές τους,κ.λπ…Όπως π.χ. συμβαίνει με την αγορά των φρεγατών, που ακόμη υπάρχουν προβληματισμοί σχετικά με τις δυνατότητες τους… για να μην θυμίσω την «αγορά του αιώνα» , σχετικά με το αρματικό δυναμικό μας και την αγορά των αρμάτων LEO-2, που πρώτα αγοράστηκαν τα άρματα και για δέκα-δεκαπέντε χρόνια δεν είχαμε αγοράσει τα πυρομαχικά τους, τα οποία ακόμη συμπληρώνονται…

Όλα αυτά λοιπόν ,θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει, να έχουν γίνει χθες όπως λέμε, ώστε να περάσουμε σε επόμενα βήματα όπως τον «σιδηρούν θόλο» της Ε.Ε., ο οποίος θα μας παρέχει και εθνική αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική προστασία, αλλά και τα τάμπλετ των στρατιωτών όπως εξαγγέλθηκαν …Υπόψιν, ότι παρά τις αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις, πρώτιστη προτεραιότητα στο πεδίο της μάχης , παραμένει ο μαχητής, ο οποίος είναι αυτός που θα επιφέρει ή όχι το αποφασιστικό αποτέλεσμα…Και εκεί δεν βλέπω να ΄γίνονται πολλά πράγματα, δηλαδή πως θα φτιάξουμε τους νέους εφέδρους, τους νέους οπλίτες θητείας, πως θα τους καταστήσουμε μαχητές ικανούς να είναι οι νικητές…Και όπως έλεγα πάντα, έχουμε πρωτίστως ανάγκη από ζωντανούς νικητές και όχι από νεκρούς ήρωες…

Και ενώ από τη μία έχουμε το υπαρκτό και απειλητικό πρόβλημα του δημογραφικού, το οποίο έχει επιδράσει δυσμενώς εξίσου και στην επάνδρωση των Μονάδων μας, έχουμε τη μη επίδειξη της δέουσας προσοχής προς το προσωπικό των ΕΔ, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο κύμα φυγής με παραιτήσεις, ενώ παράλληλα οι στρατιωτικές σχολές μένουν με χαμηλό αριθμό εισακτέων, είτε από λανθασμένες αποφάσεις, είτε γιατί πλέον δεν αποτελούν ελκυστικό τόπο για τη σταδιοδρομία των νέων…Και όλα αυτά συνδυαστικά και με τον μεγάλο ηλικιακό μέσο όρο του προσωπικού, αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο θα έπρεπε να έχει επιλυθεί και αυτό εχθές, χωρίς όμως να έχουν γίνει μέχρι τώρα, οι απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες..

Η δε εθνική μας αμυντική βιομηχανία, βρίσκεται στα χειρότερα της , με ΕΛΒΟ και ΕΒΟ , να έχουν ξεπουληθεί έναντι πινακίου φακής σε ξένους ιδιώτες και με αμφίβολο μέλλον ύπαρξης, τα ΕΑΣ να έχουν προβεί σε ενέργειες που δεν είναι προς το συμφέρον τους (π.χ. πρόσφατη σύναψη σύμβασης με Τσέχικη εταιρεία για κατασκευή πυρομαχικών 155χιλ. ως υποκατασκευαστές) , παρά την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και τις άμεσες υπαρκτές ανάγκες για πυρομαχικά προς την Ουκρανία, ενώ η ΕΑΒ, η οποία μαστίζεται από ελλείψεις προσωπικού και ανταγωνιστικότητας, έφτασε στο σημείο να διοικείται από …ναύαρχο!!…Την ίδια στιγμή παραμένουν συσσωρευμένα Α/Φη στα υπόστεγα και εκτός αυτών, που αναμένουν συντήρηση με άγνωστο μέλλον…ενώ και το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 Blk 52+ σε Viper, φέρεται να παρουσιάζει σημαντική καθυστέρηση με 7 Α/Φη πίσω, όπως και το πρόγραμμα των P3-B Orion, το οποίο παρά τα ήδη 5 χρόνια καθυστέρησης φέρεται να παρουσιάζει άγνωστο το χρονικό πλαίσιο ολοκλήρωσής του….

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία , με έναν νεανικό πληθυσμό, ο οποίος από φέτος θα εκπαιδευτεί και επίσημα στον «αιώνα της Τουρκίας» , στη «γαλάζια πατρίδα», στα «σύνορα της καρδιάς τους» και στην αναθεωρητική στρατηγική για την επιδίωξη των εθνικών τους συμφερόντων, έχει όντως επιδοθεί σε ένα άνευ προηγουμένου εξοπλιστικό πρόγραμμα …

Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο τροφοδοτεί τόσο με αγορές από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, με τροφοδότη την αμυντική της βιομηχανία, η οποία την έχει καταστήσει πλέον αυτάρκη, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%…Τελευταίο παράδειγμα προμήθειας από το εξωτερικό, το εξοπλιστικό μαμούθ αξίας 20+ δις $, από τις Η.Π.Α., παρά τους περιορισμούς του αμερικανικού νόμου CAATSA , την προμήθεια των ρωσικών S-400 και τη μη συμμόρφωσή της με τις αμερικανικές επιταγές, τη μη θέση της στη «σωστή πλευρά» της ιστορίας και τη μη εφαρμογή αντιρωσικών κυρώσεων…Υπόψιν ότι από το εν λόγω πρόγραμμα, ενώ σημαντικό μέρος αποτελεί η προμήθεια 40 Α/Φων F-16 Viper και ο εκσυγχρονισμός 79 άλλων σε αυτό το επίπεδο, τη μερίδα του λέοντος έχει καταλάβει η προμήθεια όπλων, όπως πυραύλων και βομβών νέας σύγχρονης τεχνολογίας, καταδεικτών , έξυπνων όπλων και πυρομαχικών, κινητήρων και ανταλλακτικών, και όλα αυτά σε πολύ μεγάλες ποσότητες αποθεμάτων, τέτοιες που παραπέμπουν σε προετοιμασία σύγκρουσης, ..!!…αλλά με ποιόν..??..

Η αμυντική της βιομηχανία πλέον παράγει αμυντικό εξοπλισμό και υψηλής τεχνολογίας, π.χ. ραντάρ, αισθητήρες, ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης μάχης, συστήματα επικοινωνιών, πυραύλους, βόμβες, πυροβόλα, τεθωρακισμένα οχήματα, άρματα, και πολλά άλλα. Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να κάνω στην παραγωγή drones, τόσο σε UAVs (Unmanned aerial vehicles) ,όσο και σε UCAVs (Unmanned Combat Aerial Vehicles) και σε περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions) , με εξελιγμένα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά, τα οποία έχουν πάει πολύ καλά εξαγωγικά, αλλά έχουν πάει εξίσου καλά και στα πεδία ενόπλων συγκρούσεων, όπου έχουν δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης (Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ρωσοουκρανική σύγκρουση, Λιβύη, Σομαλία, και αλλού)…Στο ναυπηγικό τομέα, έχει κάνει και εκεί τεράστια βήματα, με ναυπήγηση φρεγατών περιπολικών, καθώς και ναυπήγηση υποβρυχίων με συμπαραγωγή, ενώ σημαντικό μέρος του εξοπλισμού και των συστημάτων μάχης τους, είναι εθνικής της παραγωγής.. Στον αεροπορικό τομέα και εκεί έχει βάλει τις βάσεις για παραγωγή δικού της εθνικού μαχητικού πέμπτης γενεάς (TF-KHAAN),ενώ τα προβλήματα παραγωγής κινητήρων, φαίνεται ότι αρχικά θα αντιμετωπιστούν από το απόθεμα κινητήρων F-16, τους οποίους εξασφάλισε από το πρόσφατο εξοπλιστικό μαμούθ από τις Η.Π.Α.

Η πρόσφατη συμπερίληψη στο τουρκικό ναυτικό του πρώην ισπανικού ελικοπτεροφόρου, το οποίο το μετέτρεψε σε ιδιότυπο αεροπλανοφόρο από το οποίο θα επιχειρούν drones ( Anadolou ) , καθώς και η πρόθεσή της για ναυπήγηση ενός ακόμη μεγαλύτερου παρομοίου, δείχνουν όχι μόνο τον μεγαλοϊδεατισμό της, αλλά κυρίως τα χειροπιαστά βήματα να επαυξήσει υπέρμετρα τον πυλώνα της σκληρής αμυντικής της ισχύος και να αναδειχτεί σε περιφερειακή δύναμη…Η απόκτηση τέτοιων πλοίων, παράλληλα την αναβαθμίζει, εντάσσοντας την στο κλαμπ των ισχυρών, αφού λίγες χώρες παγκοσμίως διαθέτουν έστω και τέτοια πλοία και όχι αεροπλανοφόρα.. Ομοίως, τέτοια πλοία , συμβάλλουν πρωτίστως στην προβολή ισχύος και σημαίας και στην ανάπτυξη σχέσεων και στρατιωτικών συνεργασιών, εντός πλαισίου αμυντικής διπλωματίας.. Οπότε, το να ακούγονται κάποιες φωνές εδώ, από χείλη «ειδικών» , ότι το υπόψη πλοίο θα το βουλιάξουμε στο Αιγαίο και θα πάει στον πάτο της θάλασσας σαν μπαούλο, λίγη σχέση νομίζω έχουν με την πραγματικότητα, αφού ένα τέτοιο πλοίο σίγουρα δεν θα επιχειρήσει στο Αιγαίο, αλλά θα μπορεί να βρεθεί εκτός Θ.Ε. και να αναπτύσσει τις δυνατότητές του, από ασφαλές περιβάλλον, πέραν της μεγάλης προστασίας που σίγουρα θα απολαμβάνει..

Αυτή είναι η εικόνα που έχω εγώ κε Καρβουνόπουλε, σχετικά με τα εξοπλιστικά.. Δεν μου αρέσει ούτε να εξωραΐζω καταστάσεις, ούτε να εφησυχάζω , όπως δεν μου αρέσει και δεν το βρίσκω χρήσιμο να κινδυνολογώ και να φοβίζω άνευ λόγου και αιτίας Στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων των δύο χωρών, πιστεύω ότι όσοι εφησυχάζουν τον κόσμο, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στο έθνος…Διότι τον βυθίζουν σε μια πλασματική εικόνα όπου όλα είναι καλώς καμωμένα, δεν υπάρχει λοιπόν λόγος ανησυχίας και δεν υπάρχει λόγος καταβολής προσπαθειών, ώστε να βελτιωθούμε στους τομείς που απαιτείται.. Αντίθετα, εκτιμώ ότι η ανησυχία αποτελεί πηγή αναζήτησης και βελτίωσης και θα μας επιτρέψει αφενός μεν να αποφύγουμε τον αιφνιδιασμό μας από δυσάρεστες εκπλήξεις, αλλά και να αντιμετωπίσουμε ακόμη και το πλέον δυσμενές σενάριο…

Εξάλλου, είναι τέτοια η κλιμάκωση των αμφισβητήσεων, των διεκδικήσεων και των απαιτήσεων από τουρκικής πλευράς, που εκτιμώ ότι όσο και να προσπαθούμε να αποφύγουμε την αντιπαράθεση επί του πεδίου, νομοτελειακά τα πράγματα θα οδηγηθούν εκεί…

Να προσθέσω και έναν επίσης δυσμενή παράγοντα μας σε μια πολεμική αναμέτρηση με την γείτονα, ότι σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας μας, έχει συγκεντρωθεί στο λεκανοπέδιο Αττικής. Και ενώ σημαντικό μέρος της οικονομικής μας δραστηριότητας και του ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) περνά μέσα από την Αττική, εξίσου σημαντικό μέρος της επιστράτευσης θα αναγκαστεί να εκκινήσει από αυτό…Με περιορισμένα δρομολόγια συγκοινωνιών , ένα – δύο στα βόρεια του νομού Αττικής και ένα προς Πελοπόννησο, με ένα αεροδρόμιο, με τρία λιμάνια και μια κουτσουρεμένη σιδηροδρομική γραμμή, εννοείται ότι όλα αυτά θα στοχοποιηθούν μαζί με άλλους στόχους υψηλής αξίας, όλα αυτά θα αποτελέσουν πρόσθετα προβλήματα τόσο για την υλοποίηση της επιστράτευσης, όσο και για την ασφάλεια και τη διατροφική-ενεργειακή αυτάρκεια του μεγάλου πληθυσμού που θα παραμείνει στο «κλεινόν άστυ» της Αττικής… Δυστυχώς, το πάθημα της κατοχής, όπου ο κόσμος πέθαινε από την πείνα διότι τα υπόψη δρομολόγια ήταν κλειστά και οι μετακινήσεις ελεγχόμενες, δεν μας έγινε αρκούντως μάθημα..

Π.Κ. : – Σχεδόν καθημερινά, μερίδα του εδώ τύπου, αφιερώνει σημαντικό χώρο στην παρουσίαση θεμάτων της Τουρκίας…Είναι η Τουρκία περιφερειακή δύναμη??…Ποιες οι πραγματικές δυνατότητες και ποιες πιθανολογείτε ότι είναι οι προθέσεις της, για την περιοχή..??..

Π.Γ. : – Ναι, όντως, έχετε δίκιο.. Πολλά από τα γεγονότα της πολιτικής ζωής, αλλά και των κινήσεων που ενεργεί η Τουρκία, προβάλλονται, υπερπροβάλλονται θα μπορούσα να πω, από τα εδώ ΜΜΕ…

Και όλα συνηγορούν στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου προφίλ, αυτό του ισχυρού ,του παντοδύναμου κράτους, μιας νεοαναδυόμενης περιφερειακής δύναμης στην περιοχή, όπου άπαντες θα πρέπει να συμπορευτούν με τις επιβουλές της και δεν έχει κανένα νόημα, κάθε μορφής αντίσταση-αντίδραση σε αυτό…Εξάλλου και οι σχετικές παραινέσεις του Ερντογάν προς τη χώρα μας, αυτό ακριβώς έλεγαν, αυτό ακριβώς δείχνουν… «δεν έχει νόημα να αγοράζετε εξοπλισμούς, δεν μπορείτε να μας φτάσετε» …

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, ότι μέσα στο πλέγμα των επιχειρήσεων που διεξάγει μια χώρα εναντίον μιας άλλης, εντάσσονται και αυτές των OTWO (Other than War Operations)..Και είναι όπως το λέει το ίδιο τους το όνομα, μη πολεμικές επιχειρήσεις…Μέρος αυτών των επιχειρήσεων, είναι και οι πληροφοριακές επιχειρήσεις, και μέρος των πληροφοριακών επιχειρήσεων, είναι οι επιχειρήσεις ενημέρωσης κοινού, αλλά και οι ψυχολογικές επιχειρήσεις…Τέτοιου είδους επιχειρήσεις, εμπεριέχουν σαφή μηνύματα προς συγκεκριμένα ακροατήρια στόχους, προς κάμψη του ηθικού, προς ενημέρωση για το «ανώφελο του αγώνα», για δημιουργία διχόνοιας και έλλειψη σύμπνοιας, δημιουργία κλίματος συμπάθειας προς τον αντίπαλο και την ηγεσία του, και άλλους επιμέρους στόχους…

Δυστυχώς πολλά μέσα στη χώρα μας, έστω και ίσως άθελά τους, παίζουν το ρόλο αυτό, εξυπηρετώντας τους σκοπούς της τουρκικής προπαγάνδας και των υπόψη επιχειρήσεων…π.χ., θα αναφερθώ σε ΜΜΕ μεγάλης διεισδυτικότητας στο κοινό, στο οποίο ο Ερντογάν, πριν την επίσκεψή του στην Αθήνα έδωσε προκατασκευασμένη συνέντευξη μεταφέροντας πλήρως τις τουρκικές θέσεις…Το ίδιο μέσο, μετέδωσε και τις δηλώσεις του, κατά την αναχώρησή του από την Αθήνα…Ενώ, πάλι το ίδιο μέσο, μετέφερε τις τουρκικές θέσεις και τις δηλώσεις Ερντογάν, μια ημέρα πριν την επίσκεψη του Έλληνα ΠΘ, στην Άγκυρα…Προσωπικά, θα ήμουν περισσότερο ικανοποιημένος, αν η εν λόγω επικοινωνία προς το ελληνικό κοινό για τα ελληνοτουρκικά, περνούσε πρωτίστως μέσα από τον αρμόδιο κρατικό μηχανισμό και επικοινωνούσε τις ελληνικές, αλλά και τουρκικές θέσεις επί θέματος, όπως ακριβώς έχουν…Δυστυχώς όμως, η Τουρκία, επιτρέψτε μου να πω, βρίσκει και τα κάνει, εννοώντας, ότι δεν υπάρχει η σωστή επικοινωνιακή προσέγγιση εκ μέρους των Αθηνών.

Σχετικά με τις δυνατότητες και το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, κατά πόσον είναι περιφερειακή δύναμη ή όχι , το σίγουρο είναι ότι η Τουρκία είναι μια ισχυρή χώρα, με ιδιαίτερα μεγάλο και νεανικό πληθυσμό , είναι μουσουλμανική χώρα με ότι αυτό συνεπάγεται στη στροφή της χώρας και στην ανάπτυξη συμμαχιών, κατέχει σημαντική γεωστρατηγική θέση που αντανακλά και αξιοποιεί στο έπακρο τα οφέλη από τη θέση αυτή στη σφαίρα της γεωπολιτικής και γεωοικονομίας , έχει σημαντική παραγωγική και βιομηχανική βάση με σημαντικές εξαγωγικές δυνατότητες, με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και ισχυρή αμυντική βιομηχανία. Παρά τα εδώ αφηγήματα, περί διεθνούς και διπλωματικής απομόνωσης της Τουρκίας, η Τουρκία έχει ενεργότατη εξωτερική πολιτική και πέραν από τους διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες στους οποίους συμμετέχει, αναπτύσσει ιδιαίτερες συμμαχίες με χώρες στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική με ιδιαίτερη βαρύτητα στη ζώνη του Σαχέλ, αλλά και στον Καύκασο, με πρώτιστη επιδίωξη την ικανοποίηση των εθνικών της συμφερόντων. Παράλληλα, προσπαθεί με πολιτιστική και θρησκευτική διείσδυση , να διεγείρει προς όφελος της τα ανακλαστικά του παντουρκισμού και των τουρκογενών χωρών , αλλά και να εμφανιστεί ως προστάτιδα των μουσουλμάνων, ιδιαίτερα στον Καύκασο, στα Βαλκάνια και στη ζώνη του Σαχέλ, όπου ο ανταγωνισμός με άλλες μεγάλες μουσουλμανικές δυνάμεις-χώρες, είναι σαφώς μικρότερος.

Η πολιτιστική της διείσδυση, είναι και αυτή εντόνως εμφανής, με ένα πλέγμα δορυφορικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών καναλιών, μέσω του οποίου υπερπροβάλλει τη «μαλακή» της ισχύ… Πλήθος τηλεοπτικών εκπομπών και σειρών που παράγονται στην Τουρκία, με κυρίαρχο στοιχείο την τουρκική γλώσσα, διανέμονται ακόμη και δωρεάν σε ξένες χώρες, με ιδιαίτερη έμφαση στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, και στην Αφρική ιδιαίτερα στη ζώνη του Σαχέλ…Δεσμευτικός όρος στην παραπάνω διανομή, ότι επιτρέπονται οι υπότιτλοι, αλλά όχι ο μεταγλωττισμός…Ενώ επίσης, διανέμει πολλές ξένες παραγωγές, μεταγλωττισμένες στην τουρκική γλώσσα.. Παράλληλα δημιουργεί καθημερινούς στενούς δεσμούς με την πολυάριθμη τουρκική διασπορά στην Ευρώπη, όπου πρόσφατα δεν δίστασε να εμφανιστεί ενεργά και στην πολιτική ζωή της Γερμανίας, προκαλώντας αντιδράσεις…Ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, διατηρεί ένα ευρύτατο τέτοιο δίκτυο, ενώ και στην Αφρική αλλά και στη Λατινική Αμερική , πέραν αυτών, δημιουργεί σχολεία διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας, παράλληλα με δωρεές δημιουργίας έργων κοινωφελούς χαρακτήρα, με την απαραίτητη πάντοτε προβολή.. Η Diyanet, μια ειδική υπηρεσία στην Τουρκία, θα την μετέφραζα ως υπηρεσία θρησκευτικών υποθέσεων, είναι υπεύθυνη για όλο αυτό το εγχείρημα, εννοείται με τη στήριξη και επίβλεψη του Ερντογάν, έχοντας υπαχθεί στο Γραφείο της Προεδρίας του από το 2018 …Ο δε Π/Υ της εν λόγω υπηρεσίας, έχει υπερδεκαπλασιαστεί από το 2001 και έχει ξεπεράσει τα 2 δις $, ενώ παράλληλα διατηρεί στενές σχέσεις με το Υπουργείο Άμυνας και Εξωτερικών, αλλά και με την ίδια τη ΜΙΤ, η οποία έχει αυξήσει εξίσου θεαματικά όχι μόνο το budget της, αλλά κυρίως τις δυνατότητες της.

Η γλώσσα, η εκπαίδευση, η οικονομική διείσδυση, η πολιτιστική διείσδυση, η ενεργός παρουσία, η αμυντική συνεργασία, δημιουργούν το απαραίτητο πλαίσιο, το οποίο σε βάθος χρόνου δημιουργεί νοοτροπίες, τρόπους σκέψεις, αλλά και αυριανά πολιτικά πρόσωπα, τα οποία στο μεσομακροπρόθεσμο μέλλον, θα είναι ευεπήφορα στα τουρκικά συμφέροντα και επιδιώξεις..

Αυτά που σας περιγράφω, είναι εξάλλου επιτυχημένες «συνταγές» ,από άλλες μεγάλες δυνάμεις, π.χ. Αγγλοσάξονες, Γάλλοι (la francophonie), Γερμανοί, οι οποίες είχαν επιτυχημένη διείσδυση σε περιοχές ενδιαφέροντος τους.. Η Τουρκία έχει και ένα πρόσθετο θετικό στοιχείο, το ότι είναι μια μουσουλμανική χώρα και επιπλέον εμφανίζεται έχοντας αναλάβει και τον αυτόκλητο ρόλο του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων…

Σχετικά με τις συνεργασίες της , η Τουρκία, έχει όντως καταφέρει να δημιουργήσει ένα μουσουλμανικό τόξο στα Βαλκάνια, το οποίο διάκειται ευμενώς προς αυτήν και όχι ευμενώς προς εμάς…Αλβανία, Σκόπια, Κόσσοβο, συνθέτουν τον υπόψη χάρτη, ενώ αντί για τη Βουλγαρία το υπόψη μουσουλμανικό τόξο, μπαίνει εντός της χώρας με τη δημιουργία «τουρκικής μειονότητας» σε Θράκη…Δυστυχώς η ανυπαρξία μια συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής από πλευράς μας, άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν στα Βαλκάνια, με δυσμενή τρόπο για τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως με τον ίδιο τρόπο άφησε το τουρκικό προξενείο να αλωνίζει στη Θράκη και πλέον είναι πολύ δύσκολο , αν όχι αδύνατο, να αντιστραφούν τα πράγματα.. Υπόψιν ότι η Τουρκία έχει έντονα δραστηριοποιηθεί και στη Σομαλία, και στη Λιβύη και στη ζώνη του Σαχέλ, όπου και εκεί η παρουσία μας είναι από υποτονική έως ανύπαρκτη…

Αναφορικά με το αν είναι περιφερειακή δύναμη ή όχι, θυμάμαι μια συζήτηση πριν χρόνια με στέλεχος του ΥΠΕΞ, σχετικά με το ίδιο ακριβώς ερώτημα. Η απάντησή μου παραμένει ακριβώς η ίδια. Δεν έχει τόσο σημασία, αν μια χώρα είναι όντως ή όχι περιφερειακή δύναμη. Σημασία έχει πως συμπεριφέρεται η χώρα αυτή και πως την υπολογίζουν οι άλλες χώρες. Και η χώρα αυτή, ναι ξεκάθαρα πλέον συμπεριφέρεται ως περιφερειακή δύναμη και πολλές χώρες της περιοχής, μεταξύ αυτών και η χώρα μας την υπολογίζουν ως τέτοια…Το ίδιο και από πλευράς μεγάλων δυνάμεων, θυμηθείτε τι σας είπα προ ολίγου, για τις δηλώσεις κ. Τσούνη, στο φόρουμ των Δελφών.. Ως εκ τούτου λοιπόν, η Τουρκία είναι μία ισχυρή χώρα της περιοχής και μόνο ένα ισχυρό crash test, θα μπορούσε να αποδείξει εάν όντως είναι μια περιφερειακή δύναμη ικανή να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις του διεθνούς και περιφερειακού περιβάλλοντος.

Τώρα αν με ρωτήσετε , ποιος φορέας, ποια χώρα, θα μπορούσε να διενεργήσει αυτό το crash test, το σίγουρο είναι ότι το ρόλο αυτό δεν θα μπορούσε να τον αναλάβει η χώρα μας, ιδιαίτερα με το παρόν πολιτικό σύστημα.

Το τέταρτο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης του Ταξίαρχου ε.α Παναγιώτη Γερογλή,

όπου η συζήτηση επικεντρώνεται στα ελληνοτουρκικά και στην εικονική πραγματικότητα την οποία παρουσιάζουν οι κυβερνώντες στον κόσμο.

Π.Κ. : Κλείνοντας την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αναλυτική συζήτησή μας για τα ελληνοτουρκικά, θα ήθελα να μας δώσετε συμπεριληπτικά τη μεγάλη εικόνα, αλλά και τα πιθανά βήματα που εσείς βλέπετε, πως θα πρέπει να γίνουν, στο βραχυπρόθεσμο και στο μεσομακροπρόθεσμο μέλλον..

Π.Γ. : Κ. Καρβουνόπουλε, ας μην κοροϊδευόμαστε…Πέρα από τις διακηρύξεις φιλίας, οι οποίες δεν έχουν καμία ισχύ, μεταξύ των δύο χωρών σοβεί από συστάσεως των δύο κρατών, μια παγωμένη σύγκρουση (frozen conflict), η οποία συνεχίζεται αδιάκοπα για δεκαετίες και δύναται οποτεδήποτε να υπερθερμανθεί μέχρι σημείου αναφλέξεως…Είτε για τους λόγους που προανέφερα και που αντικειμενικά υφίστανται μεταξύ των δύο χωρών, είτε για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τρίτων δρώντων στην περιοχή, όπως π.χ των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν μια μεταξύ μας σύγκρουση …

Μια προβοκάτσια αρκεί για να αποτελέσει τη θρυαλλίδα…Επιπλέον δε, τόσο η ρωσοουκρανική σύγκρουση, όσο και η σύγκρουση στη Γάζα, αποτελούν εν δυνάμει περεταίρω αποσταθεροποιητικούς παράγοντες στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής και μπορούν , σκοπίμως, να προκαλέσουν μια ελληνοτουρκική σύγκρουση, εάν οι εξελίξεις επιβάλλουν κάτι τέτοιο για τα συμφέροντα των εμπλεκομένων στις συγκρούσεις αυτές.. Εξάλλου τόσο οι πρόσφατες δηλώσεις του ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα, σχετικά με την πιθανή στοχοποίηση της Κύπρου, όσο και οι αντίστοιχες δηλώσεις Χ. Φιντάν, του τούρκου ΥΠΕΞ ο οποίος εκτιμώ ότι θα είναι ο διάδοχος του Ερντογάν, με τις οποίες εμπλέκει και τη χώρα μας, είναι ξεκάθαρες και είναι στο προαναφερόμενο μήκος κύματος, για όσους μπορούν να συντονιστούν και να κατανοήσουν τα μηνύματα πίσω από τις λέξεις…Επιπλέον δε , πρόσφατα είχαμε τα γεγονότα στην Κάσο, όχι απλά εντός ελληνικών δυνητικών Ε.Χ.Υ (στα 12 ν.μ.) και δυνητικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά εντός καθορισμένης ελληνικής ΑΟΖ με την Αίγυπτο…χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση εκ μέρους μας…

Η μεγάλη εικόνα που βλέπω εγώ κε Καρβουνόπουλε δεν είναι καλή. Λυπάμαι αν θα στεναχωρήσω κάποιους, αλλά δεν μπορώ να ενστερνιστώ το κυρίαρχο αφήγημα των ημερών μας στα ελληνοτουρκικά..

Αν δει κανείς ψύχραιμα τα γεγονότα , ιδίως από το 1974 και εντεύθεν, η Τουρκία με τη στρατηγική του πειθαναγκασμού έχει κερδίσει πολλά πράγματα…Αντίστοιχα, αυτά που έχει κερδίσει η Τουρκία, τα έχουμε απωλέσει εμείς, τόσο σε κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά πλέον και σε κυριαρχία.. Μορατόριουμ, μη εξορύξεις, έρευνα-διάσωση/έλεγχος Αιγαίου, τετελεσμένη κατάληψη εθνικού εδάφους, απώλεια δυνητικής ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας, απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε καθορισμένη ΑΟΖ, επιβολή τετελεσμένων, πτώση εθνικού γοήτρου, κάμψη εθνικού και κοινωνικού φρονήματος, και άλλα…

Παράλληλα δε, όλα αυτά τα χρόνια και παρά τα εδώ εκπεμπόμενα αφηγήματα, η Τουρκία ούτε οικονομικά κατέρρευσε, ούτε καταρρέει, εξάλλου όποτε χρειάστηκε το Κατάρ ήταν εμφανώς από πίσω να στηρίξει, ούτε ο Ερντογάν πέθανε παρότι τα ΜΜΕ και το εδώ αφήγημα τον έχουν πεθάνει τρεις φορές, ούτε απομονωμένη διπλωματικά είναι, το αντίθετο μάλλον συμβαίνει με μια ενεργότατη εξωτερική πολιτική και διπλωματία..

Έχει γίνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια διαχρονικά εκ μέρους των κυβερνήσεων μας, ώστε να τονιστούν τα σημεία που μας ενώνουν με τον τουρκικό λαό και να αφήσουμε στην άκρη τα σημεία που μας χωρίζουν…Στο παρελθόν τα έχουμε ξαναδεί αυτά, ακόμη και με γραφικούς τρόπους, όπως με ζεϊμπεκιές τύπου Παπανδρέου , με κουμπαριές τύπου Καραμανλή του νεότερου , ενώ πρόσφατα οι τρόποι αυτοί, έλαβαν τη μορφή μιας ουσιαστικά ανυπόστατης διακήρυξης φιλίας των Αθηνών, η οποία παραμένει μη δεσμευτική και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα, κατά το Δ.Δ.…

Αντίθετα πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχουμε δουλέψει πολύ περισσότερο σε αυτά που μας χωρίζουν και όχι μόνο να υπερτονίζουμε αυτά που μας ενώνουν…Θα έπρεπε να έχουμε δουλέψει στα σημεία τριβής, στα ανταγωνιστικά συμφέροντα και να βρούμε βιώσιμες λύσεις, οι οποίες θα ήταν επ' ωφελεία και των δύο λαών.

Δεν βλέπω τίποτα από αυτά όμως…

Αντίθετα, βλέπω μια Τουρκία η οποία αυξάνει τη διαφορά δυναμικού ισχύος σε κάθε επίπεδο μεταξύ των δύο χωρών, και δεν αναφέρομαι μόνο στη σκληρή αμυντική της ισχύ και στην αλματώδη ανέλιξη της αμυντικής της βιομηχανίας…Αναφέρομαι και στην οικονομική της γιγάντωση ,το ΑΕΠ της άγγιξε το 1 τρις $, παρά τα εδώ αφηγήματα για την καταρρέουσα οικονομία της.. Αναφέρομαι στην οικονομική και πολιτιστική της διείσδυση με κάθε τρόπο τα τελευταία χρόνια σε χώρες της περιοχής και δη των Βαλκανίων και όχι μόνον, αναφέρομαι στην ενεργότατη εξωτερική της πολιτική και στις συμμαχίες που αναπτύσσει σε περιφερειακό επίπεδο, αναφέρομαι στη δημογραφία της , στην ανάπτυξη και στη νεανικότητα του πληθυσμού της, αναφέρομαι στην βαθμιαία στροφή της σε ένα πιο αυστηρό σουνιτικό ισλάμ και στην απομάκρυνσή της από την εκκοσμίκευση κυρίως προς τη Δύση, αναφέρομαι στην ανάληψη του ρόλου του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων με βαρύτητα σε Αφρική και Ευρώπη, αναφέρομαι στην ανάδειξη της ως κυρίαρχης περιφερειακής δύναμης…Και όλα αυτά με μια στιβαρή ηγεσία, η οποία κυρίως έχει 20ετή διάρκεια και συνέχεια και θα έχει και μετά την Ερντογανική εποχή, με εξελίξεις που δεν δύναται να προβλεφθούν από τώρα..

Και βέβαια, μέσα σε όλο αυτό το παζλ των ελληνοτουρκικών, να μην ξεχάσουμε ότι ένεκα της ανεξέλεγκτης ουσιαστικά λαθρομετανάστευσης, σε συνδυασμό με την ανοιχτή πληγή του δημογραφικού, η χώρα μας βαθμιαία εξισλαμίζεται, ενώ προχωρά και η ανομοιογένεια του πληθυσμού.. Η δε στάση του μουσουλμανικού πληθυσμού, ο οποίος διαβιεί πλέον στη χώρα, είναι ένας κρίσιμος παράγοντας που μπορεί να επιφέρει δυσεπίλυτα προβλήματα εντός πλαισίου υβριδικών επιχειρήσεων και είναι πλέον μια εν δυνάμει απειλή για την εθνική ασφάλεια, η οποία όμως δεν υπήρχε δεκαπέντε χρόνια πριν…

Σε όλα αυτά που σας αναφέρω, να μην διαλάθει της προσοχής μας, ότι παράλληλα με τα ανωτέρω, εκφράζονται αντίστοιχα οι κάθετες αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις της Τουρκίας έναντι της εθνικής μας κυριαρχίας και των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων.. Διεκδικήσεις οι οποίες εκπορεύονται με συνέπεια από μια αντίστοιχη αναθεωρητική στρατηγική με συνέχεια στο χρόνο και σε πλήρη συνάρτηση με την αυξανόμενη πολυεπίπεδη διαφορά ισχύος μεταξύ μας, αλλά και από τις επιτυχίες της γείτονος στους επί μέρους πυλώνες ισχύος. Δηλαδή για να το πω πιο απλά, όσο αυξάνονται οι δυνατότητες της Τουρκίας και η ισχύς της, τόσο αυξάνονται και οι αμφισβητήσεις, οι διεκδικήσεις και οι απαιτήσεις..

Οι διεκδικήσεις έχουν εκκινήσει από πολύ πίσω, από τη σύσταση του τουρκικού κράτους.. Με τον αδιάλλειπτο ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου και πολιτισμού από την Πόλη και τη Μικρασία, περάσαμε στις διεκδικήσεις του Κυπριακού και πως αυτό κατέληξε, και στη συνέχεια περάσαμε στις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, με τις αλλεπάλληλες κρίσεις, τα Ίμια, το γκριζάρισμα εθνικής μας κυριαρχίας στο ΝΑ Αιγαίο, την αμφισβήτηση του εύρους των ορίων Ε.Ε.Χ. και Ε.Χ.Υ., όχι μόνο θεωρητικά αλλά κυρίως και εμπράκτως επί του πεδίου (με χιλιάδες παραβάσεις, παραβιάσεις, αλλά και με υπερπτήσεις, αερομαχίες, εμβολισμούς πλοίων, αναρίθμητες NAVTEX με διάρκεια, εκδιώξεις αλιευτικών μας, εργαλειοποίηση μεταναστευτικού, κ.ο.κ,)…Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο ακολουθούν και οι νεότερες διεκδικήσεις, με νεοανεγειρόμενες απαιτήσεις την αποστρατικοποίηση των νησιών μας, την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης, την πρόσφατη μη αναγνώριση της συνοριακής γραμμής στο δέλτα του Έβρου καθώς και την αμφισβήτηση της μέσης γραμμής για τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου…

Και για να το κάνω πιο ορατό…από την αναθεωρητική στρατηγική των «απαγορεύσεων», περάσαμε στην αναθεωρητική στρατηγική του «πειθαναγκασμού»…Δηλαδή, από το «αν αυξήσετε τα ΕΧΥ σας από τα 6 στα 12 ν.μ.» , θα γίνει πόλεμος ( casus belli=απαγόρευση), περάσαμε στο «αν δεν αποστρατικοποίησετε τα νησιά σας» θα γίνει πόλεμος=πειθαναγκασμός…

Αναρωτιέμαι λοιπόν, σε αντιδιαστολή όλων αυτών, η χώρα μας τι έχει να προτάξει..??..Η εκτίμησή μου είναι ότι η χώρα διανύει ίσως την χειρότερη περίοδο της σύγχρονης της παρακμής, η οποία κυριαρχείται από διαφθορά και αναξιοκρατία…Όμως από μόνο του αυτό, είναι ένα ολόκληρο τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο δεν θα ήθελα να το ανοίξουμε τώρα..

Και αν ο αντίλογος, είναι ο μεγαλύτερος αριθμός αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας από ποτέ, να διευκρινίσω ότι οι ΗΠΑ, ως διεθνής επικυρίαρχος, πρωτίστως ενδιαφέρεται για την επίτευξη των δικών του συμφερόντων στην περιοχή, ήτοι ενδιαφέρεται για το χώρο και όχι για τις χώρες.. Επιπλέον δε, να θυμίσω, ότι και στην Κύπρο, το 1974, υπήρχαν Αγγλικές βάσεις και το ΗΒ, αποτελούσε και αποτελεί μαζί με τη χώρα μας και την Τουρκία, μία εκ των εγγυητριών δυνάμεων…Και όμως, ουδόλως ενεπλάκει στην τουρκική εισβολή και στην παύση των εχθροπραξιών-θηριωδιών και βιαιοτήτων, παρότι τα τουρκικά στρατεύματα διήρχοντο πλησίον των Βρετανικών βάσεων..

Και οι ΕΕΔ, οι οποίες αποτελούν το διαχρονικό στήριγμα και την καταφυγή του έθνους στις σκοτεινές του στιγμές, έμειναν πολύ πίσω, εξαιτίας εφαρμογής εσφαλμένων πολιτικών από τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας, και τώρα θα πρέπει να καλύψουν τη διαφορά, σε ένα σπριντ διαρκείας μαραθώνιου, το οποίο όμως ούτε και αυτό βλέπω να εκκινεί..

Δυστυχώς , αν πάρετε ένα προς έναν, τους τομείς που αναφέρθηκα, θα δείτε ότι επί του παρόντος, δεν έχουμε να προτάξουμε κάτι ουσιαστικό, πέραν του αφηγήματος της Διακήρυξης φιλίας και του «καλού κλίματος», το οποίο παραμένει «καλό», διότι η Αθήνα είτε δεν βλέπει και δεν ακούει τα πραγματικά μηνύματα , είτε στρουθοκαμηλίζει, διότι δεν θέλει να βλέπει και να ακούει…

Η εικονική πραγματικότητα που επικοινωνείται για τα ελληνοτουρκικά, ελάχιστη επαφή νομίζω ότι έχει με την πραγματικότητα και νομοτελειακά θα βρεθούμε προ δυσάρεστων εθνικών εκπλήξεων, είτε στη Θράκη, ειδικά στη Θράκη όπου η Τουρκία κάνει επίδειξη ισχύος με την αυτοαποκαλούμενη «τουρκική μειονότητα» μέσω του κόμματος ΚΙΕΦ, είτε στο Αιγαίο, είτε στην Κύπρο, είτε σε συνδυασμό τους..

Παρότι έχουν ήδη περάσει δεκαπέντε χρόνια από την ουσιαστική οικονομική κατάρρευση της χώρας μας και παρά τις οικονομικές διασώσεις που υλοποιήθηκαν με άκρως δυσβάσταχτους όρους για τη χώρα και με απώλεια βαθμών εθνικής μας κυριαρχίας , χάθηκε πολύτιμο κεφάλαιο -ανθρώπινο και υλικό-, αλλά κυρίως χάθηκε χρόνος , προκειμένου να παραμείνουμε εντός ανταγωνιστικού πλαισίου ισχύος με την Τουρκία…

Και ενώ το δίλημμα «δορυφοριοποίηση ή συντριβή» , είχε ακουστεί δημόσια και σχεδόν προφητικά, από έναν μεγάλο Έλληνα στοχαστή-φιλόσοφο, αναφέρομαι στον Π. Κονδύλη, πίσω στο 1997, προσωπικά, δεν τάσσομαι υπέρ της θέσης να πετάξουμε «λευκή πετσέτα»…

Υπάρχουν πολλά που μπορούν και που θα πρέπει να γίνουν…και σίγουρα τόσο η μυστική, η «οικογενειακή»-παρεϊστικη διπλωματία, για θέματα που άπτονται εθνικών συμφερόντων, όσο και οι υποκλίσεις και ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι από αυτά.. Οι δε, «μυστικοσύμβουλοι» του ΠΘ, νομίζω ότι θα έχουν να μας πουν πολλά επ' αυτού…

Προετοιμασία λοιπόν, πραγματική πολυεπίπεδη προετοιμασία για σύγκρουση, είναι το καλύτερο αντίδοτο για την αποφυγή της…CI VIS PACEM PARABELLUM… Έλεγαν οι Λατίνοι…

Ο χρόνος, ο οποίος παραμένει πάντα πολύτιμος, δεν κυλά πλέον υπέρ μας…Και δεν φτάνουν μόνο εξοπλισμοί, όταν μιλάμε για σκληρή ισχύ…Οργάνωση, προγραμματισμός, συντονισμός, εθνικό γόητρο, ανάπτυξη αισθήματος εθνικής υπερηφάνειας, εκπαίδευση, ανάπτυξη δυνατοτήτων, ενημέρωση, εθνική συνείδηση και συμμετοχή , ανάδειξη προσωπικοτήτων, επιστροφή σε αξιοκρατία και αξιοκρατικούς θεσμούς, πάταξη της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας, είναι από τα ελάχιστα που πρέπει να γίνουν…

Δυστυχώς, με αυτό το πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν μπορεί να δώσει όραμα στη χώρα, ούτε και επεχείρησε βέβαια ποτέ να το κάνει , δεν αφήνει πολλούς βαθμούς αισιοδοξίας..….Και δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι αυτή η στάση του πολιτικού συστήματος, αυτή η συνεχιζόμενη εθνική αυτοχειρία, μπορεί να αιτιολογηθεί μόνο από αδιαφορία ή ανικανότητα, ή μήπως θα πρέπει να προστεθεί και ο πιθανός παράγοντας της δολιότητας…Με αυτό λοιπόν το πολιτικό σύστημα η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει, δεν έχει κατεύθυνση…και εκτιμώ ότι αυτό το γεγονός συνιστά την πρωταρχική απειλή για το μέλλον της χώρας συνολικά…Συμπεριλαμβανομένων και των εθνικών μας θεμάτων, όπως κατά προτεραιότητα τα ελληνοτουρκικά…

Όμως, παρά τις ασχήμιες, τις ελλείψεις, τις ολιγωρίες, στις οποίες αναφέρθηκα, παραμένω αισιόδοξος, πιστεύοντας στα χαρακτηριστικά αυτής της φυλής, αυτού του έθνους , στα χώματα και στις θάλασσες του, και θέλω να πιστεύω ότι η αφύπνισή μας είναι κοντύτερα από ποτέ…Μήπως και καταφέρουμε να γυρίσουμε το καράβι στη σωστή ρότα, χωρίς να περάσουμε μέσα από συμπληγάδες και εθνικές τραγωδίες, όπου το τίμημα θα είναι βαρύτατο..

Εξάλλου, το γεγονός ότι υπάρχουμε και παραμένουμε με ελληνική ψυχή και πνεύμα στον βασανισμένο αυτό τόπο με διάρκεια και συνέχεια στην τρισχιλιετή και πλέον ιστορία μας, νομίζω ότι λέει πολλά και μου δίνει το δικαίωμα να αισιοδοξώ, παρά την παρακμή που μας κατατρέχει..

Πιστεύω ότι μπορούμε, ναι μπορούμε να αλλάξουμε και μάλιστα γρήγορα, όλο αυτό το βαρυσυννεφιασμένο σκηνικό που έχει στηθεί πάνω από τη χώρα…

Το ερώτημα όμως που πρωτίστως παραμένει, είναι αν το θέλουμε.. γιατί η παρακμή, δεν έχει χτυπήσει μόνο το «μπορώ», κυρίως έχει χτυπήσει τα «θέλω μας».. Και νομίζω ότι την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα, θα πρέπει να τη δώσουν οι φίλοι του Militaire και γενικότερα οι Έλληνες.

Π.Κ..: Κ. Ταξίαρχε,κ. Γερογλή, μέσω των γνώσεων, των γεγονότων που μας μεταφέρατε, των απόψεων και της επιχειρηματολογίας σας, νομίζω ότι φωτίσατε πλήρως τις πτυχές των ελληνοτουρκικών…Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και που μοιραστήκατε μαζί μας, με το Militaire και τους φίλους του, τις πολύτιμες γνώσεις και τις εμπειρίες σας και επίσης σας ευχαριστώ που έχετε συμπεριλάβει το Militaire , στα μέσα δημοσίευσης της εμπεριστατωμένης αρθρογραφίας σας . Εύχομαι δε, αυτά τα τόσο χρήσιμα που μας είπατε, να βρουν ευήκοα ώτα, εννοώ των ιθυνόντων.

Π.Γ. : Κύριε Καρβουνόπουλε, η αλήθεια είναι ότι τα ενημερωτικά μέσα που συνεχίζουν να στηρίζουν την αντικειμενική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία, έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα στις μέρες μας. Και σίγουρα το MILITAIRE, παρά τις δυσκολίες, παραμένει ένας από τους λιγοστούς χώρους που προβάλλει την ευρύτητα και τον πλουραλισμό των απόψεων , υπηρετώντας την αλήθεια και την αντικειμενικότητα. Οπότε, επιτρέψτε μου εγώ να σας ευχαριστήσω τόσο για τη φιλοξενία των άρθρων μου, όσο και για την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας. Αναφορικά με τα ευήκοα ώτα των ιθυνόντων, στους οποίους αναφερθήκατε, δεν τρέφω φρούδες ελπίδες…Εξάλλου, δεν μπορείς να προσδοκάς τη σωτηρία σου, από τους ανθρώπους που σε έφεραν σε αυτή τη θέση…Επιπλέον δε, κανείς δεν μπορεί να σωθεί, αν δεν θέλει πρωτίστως ο ίδιος να σωθεί…

Οπότε ευελπιστώ η συζήτηση μας, να βρει πρωτίστως ευήκοα ώτα, στα αυτιά των Ελλήνων και των ελληνόψυχων απανταχού στη γη. Είναι και οι μοναδικοί που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα, αν όντως το θέλουν. Και πάλι σας ευχαριστώ.

Ταξχος (ε.α.) Παναγιώτης Γερογλής

Diploma in Diplomatic and Strategic Studies

MA in International Security and Applied Strategy

ex Military Advisor of Greece to the UN

ex Military Representative of Greece to the OSCE/HLPG

ex NATO/PTEC/MPSOTC Commander

ex HNDGS/JMMLC Commander

https://www.militaire.gr/eikoniki-pragmatikotita-sta-ellinotoyrkika-panagiotis-geroglis/

Το γεωπολιτικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Από

Νίκος Χαραλάμπους

18/08/2024

Η άνοδος του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην εξουσία το 2002, υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήταν μια σημαντική στροφή στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.

Τα όσα προσπάθησε να κτίσει ο Ατατούρκ, όταν ανέλαβε την ηγεσία της νεοσύστατης Δημοκρατίας της Τουρκία το 1923, άρχισαν να κατεδαφίζονται. Στις αναθεωρητικές συμπεριφορές της σημερινής τουρκικής ηγεσίας, είναι εμφανείς οι νεοοθωμανικοί προσανατολισμοί της. Ένας καλός οδηγός, για να κατανοηθεί τούτο, είναι το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου Το Στρατηγικό Βάθος, Η διεθνής θέση της Τουρκία, που θεωρείται το αρχιτεκτονικό σχέδιο με βάση το οποίο χτίστηκε η γεωπολιτική της «Νέας Τουρκίας» του Ερντογάν.

Ο Ερντογάν πιστεύει – και δεν χάνει ευκαιρία να το διακηρύσσει – ότι το πεπρωμένο της Τουρκίας είναι η ανάδειξή της σε παγκόσμια υπερδύναμη, καθώς η Δύση οδηγείται σε παρακμή. Έγινε υπέρμαχος της ιδέας της « Mavi Vatan – Γαλάζιας Πατρίδας», όπου η Τουρκία θα κυριαρχεί στις τρεις θάλασσες που την περιβάλλουν: τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Στις σκέψεις του Ερντογάν υπάρχει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική κατάργησης της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, με βάση την οποία η Οθωμανική Αυτοκρατορία απώλεσε μεγάλο μέρος των εδαφών της. (Tim Marshall, The Power of Geography (Η Δύναμη της Γεωγραφίας), Εκδόσεις Διόπτρα, σ. 240).

Για την Τουρκία, η διεθνής αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών του Αιγαίου ήταν μια οδυνηρή υποχώρηση από την οποία δεν έχει ακόμη συνέλθει. Ο πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ δήλωνε το 1986 ότι «η παρούσα κατάσταση η οποία υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι ικανοποιητική. Εάν η Τουρκία ήξερε που θα την οδηγούσε η Συνθήκη της Λωζάνης δεν θα την είχε υπογράψει ποτέ … Εμείς δεν ξεχνούμε ότι χάσαμε μέσα από τα χέρια μας τα νησιά, τα πάτρια τουρκικά εδάφη».

Επίσης, αξιοσημείωτα είναι και τα όσα είπε κατά καιρούς ο Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Δεν πρόκειται για στιγμιαία ξεσπάσματα μεγαλείου, προοριζόμενα, κυρίως, για εσωτερική κατανάλωση και ούτε, ασφαλώς, για λόγια χωρίς περιεχόμενο και ουσία. Σε μια από τις δηλώσεις του ανέφερε: «Από το 1914, από τα 2.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, φτάσαμε μέσα σε εννέα χρόνια στη Λωζάνης, μαζί και με το Χατάι, στα 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα … Δεν μπορούμε το 2016 να κινούμαστε με τη λογική του 1923 … Μια κατάσταση, που προέκυψε από ανάγκη, την αποδεχθήκαμε και εγκλωβιστήκαμε. Αυτό εμείς το αρνούμαστε. Η Τουρκία ήταν του 1923 και όσοι την εγκλώβισαν είχαν ως στόχο να ξεχαστεί το παρελθόν της, που είναι 1.000 ετών με Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τους Σελτζούκους».

Οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας για την Κύπρο και τα νησιά του Αιγαίου, έχουν προ πολλού εκδηλωθεί και παραμένουν αναλλοίωτες. Ήταν η πολιτική τόσο των στρατοκρατών όσο και των νεοοθωμανών.

Στην πραγμάτωση των σχεδίων της, η Τουρκία θεωρεί εμπόδιο τόσο την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία επιδιώκει να καταλύσει, όσο και το σημερινό status quo στο Αιγαίο. Θεωρεί ότι η Κύπρος και τα νησιά του Αιγαίου είναι μέρος του «ζωτικού χώρου» που έχει ανάγκη. Για να αποκτήσει αυτόν τον «ζωτικό χώρο», η Τουρκία ακολουθεί την προσφιλή σ' αυτήν τακτική της «διπλωματίας των κανονιοφόρων». Αρκετά αποκαλυπτικός είναι ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο προαναφερθέν βιβλίο του: «Μια Τουρκία που έχει αποκλειστεί από το Αιγαίο κι έχει περικυκλωθεί στα νότια από τη Ρωμαίικη Διοίκηση της νότιας Κύπρου σημαίνει ότι τα περιθώριά της να κάνει ένα άνοιγμα στον κόσμο έχουν περιοριστεί σημαντικά» επισημαίνει στη σελίδα 267.«Το status quo που διαμόρφωσαν τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία κατά ένα απερίσκεπτο τρόπο εγκαταλείφτηκαν στην Ελλάδα, περιόρισε σε σημαντικό βαθμό το πεδίο δράσης της Τουρκίας στη θάλασσα».(σελ. 248).

Αναφορικά με τα νησιά του Αιγαίου, όλες οι διεκδικήσεις της Τουρκίας, αν ιδωθούν στο σύνολό τους, αποβλέπουν, βραχυπρόθεσμα, στον εγκλωβισμό των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου σε μια τουρκική υφαλοκρηπίδα, σ' έναν τουρκικό εναέριο χώρο και, γενικά, σ' ένα χώρο τουρκικού στρατιωτικού ελέγχου και, μακροπρόθεσμα, στην αμφισβήτηση της ίδιας της ελληνικής κυριαρχίας πάνω στα νησιά αυτά και στην κατάληψή τους. Τώρα, αυτές οι διεκδικήσεις λαμβάνουν μια συστηματική μεθόδευση. Για να πραγματοποιηθεί το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που οι εμπνευστές του δεν κρύβουν τους στόχους τους.

Η πρόσφατη παρέμβαση των πέντε τουρκικών πολεμικών πλοίων, που υποχρέωσαν το ιταλικό επιστημονικό σκάφος να εγκαταλείψει τις εργασίες του αναφορικά με την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου – Ελλάδας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την έμπρακτη επιβολή του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», παρά το ότι η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να υποβαθμίσει το θέμα. Όπως είναι γνωστό, η Άγκυρα ισχυρίζεται, αντίθετα με τα όσα ισχύουν στο διεθνές δίκαιο, ότι τα νησιά διαθέτουν μόνο χωρικά ύδατα έξι μιλίων, όχι υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Είναι φανερό ότι η Αθήνα δεν αντιστάθηκε στην προσπάθεια της Άγκυρας να δηλώσει, με την παρουσία πολεμικών πλοίων, πως έξω από ελληνικά χωρικά ύδατα στα ανατολικά της Κρήτης-Κάσου-Καρπάθου είναι τουρκική υφαλοκρηπίδα και άρα για να μπορεί να κάνει εργασίες ανίχνευσης του βυθού το ιταλικό σκάφος έπρεπε να πάρει άδεια από τις τουρκικές κι όχι από τις ελληνικές αρχές. Θα πρέπει να σημειωθεί ιδιαίτερα ότι η θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Κάσου είναι οριοθετημένη ελληνική ΑΟΖ, με βάση τη σχετική συμφωνία μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία μερικής οριοθέτησης έρχεται σε σύγκρουση με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που παραβιάζει κατάφορα τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από το μακράς διάρκειας επεισόδιο το καλοκαίρι του 2020, όταν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis πραγματοποιούσε σεισμικές έρευνες νοτίως του Καστελόριζου. Η περιοχή εκείνη είναι δυνητικά ελληνική ΑΟΖ (με βάση την αρχή της μέσης γραμμής), ενώ στην πρόσφατη περίπτωση

Έτσι, λόγω της ελληνικής υποχωρητικότητας, αυτό που εφαρμόζεται στην πράξη είναι το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Εξ' ου και η αποχώρηση του ιταλικού επιστημονικού σκάφους από την ΑΟΖ της Κάσου μετά την οποία η Άγκυρα έσπευσε να μιλήσει δημοσίως για ελληνική αναγνώριση της τουρκικής δικαιοδοσίας, δηλαδή του τουρκολιβυκού μνημονίου και, μάλιστα, ευχαρίστησε δημοσίως την Ελλάδα επειδή αποδέχθηκε τη δικαιοδοσία της ανοικτά της Κάσου και έτσι απετράπη η κρίση!

Δυστυχώς, όλα τα πιο πάνω είναι οι παρενέργειες αδέξιων χειρισμών, βασικά από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Στην κρίση των Ίμιων, η κυβέρνηση Σημίτη παγιδευμένη στο δίλημμα «πόλεμος ή συμβιβασμός με ήττα», αποδέχεται με ανακούφιση την παρέμβαση του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, με το περίφημο «no ships, no troops, no flags». Η Τουρκία, μετά την κρίση στα Ίμια, όπου διεκδικούσε ελληνικό έδαφος, προβάλλει στην εξωτερική της πολιτική τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και αρχίζει να «γκριζάρει» όχι μόνο τις δύο βραχονησίδες, αλλά μια σειρά από νησιά, ακόμη και κατοικημένα. Σήμερα, διεκδικεί ως δικά της τουλάχιστον 153 ελληνικές νήσους, νησίδες και βραχονησίδες στο Ανατολικό Αιγαίο.

Το επόμενο έτος, το 1997, η κυβέρνηση Σημίτη υπογράφει το ανακοινωθέν της Μαδρίτης, με το οποίο αποδέχεται ότι η Τουρκία έχει στο Αιγαίο «ζωτικά συμφέροντα που αφορούν θέματα ασφαλείας και κυριαρχίας». Ανοίγει, δηλαδή, θέματα που είχαν ρυθμίσει οριστικά οι Συνθήκες της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947.)

Παρενθετικά, αναφέρω ότι το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη υποκύπτει στην τουρκική (και αμερικανική) πίεση και ακυρώνει την εγκατάσταση στην Κύπρο των πυραύλων S-300 που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Θέλει την Κύπρο τουρκικό προτεκτοράτο

Είναι, πραγματικά, λυπηρό που η ηγεσία μας δεν έχει ακόμη αντιληφθεί τόσα χρόνια ότι την Τουρκία, για την πραγμάτωση των διαχρονικών της στόχων που είναι η κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου, τη βολεύει μια λύση ΔΔΟ η οποία οδηγεί, με βάση τα «κεκτημένα» των διεξαχθεισών συνομιλιών, στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διαδοχή της από ένα θνησιγενές δυσλειτουργικό κρατικό μόρφωμα που θα καταστήσει, προς το παρόν, την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας. Η Τουρκία δεν επιδιώκει μια γνήσια λύση δυο κρατών, που θα ανατρέψει τα μακροχρόνια σχέδιά της για κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Επιδιώκει λύση δύο κρατών που θα της δίδει το δικαίωμα να «κηδεμονεύει» και το ελληνοκυπριακό κράτος, μέχρις ότου το κατακτήσει. Αυτή είναι η πάγια θέση της Τουρκίας η οποία δεν διαμορφώθηκε λόγω της «έλλειψης πολιτικής γενναιότητας» από μέρους μας. Ας το κατανοήσει αυτό ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτης.

Αν οι συνομιλίες επαναρχίσουν, εύχομαι να μην επαληθευθούν οι φόβοι που διατύπωσα σε άρθρο μου για «ευφορία από μια θεαματική τουρκική "υποχώρηση", ώστε η ηγεσία μας να μην έχει άλλη επιλογή παρά να οδηγηθεί, πανηγυρίζουσα, στην υποταγή στις τουρκικές επεκτατικές ορέξεις» με μια λύση που θα έχει ως βάση τη συνταγή που αναγράφεται στο «κεκτημένο» της ΔΔΟ και η οποία, στην πραγματικότητα, είναι αντιγραφή αυτής του περιβόητου σχεδίου Ανάν, δηλαδή μια λύση για ένα νέο κράτος που καμιά σχέση δεν θα μπορεί να έχει με σύγχρονο κράτος μιας χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Βλ. άρθρο στον «Φ» υπό τον τίτλο Γιατί μια λύση Ομοσπονδίας δεν είναι βιώσιμη, ημερ. 9/10/2016).

Είναι καιρός – έστω και την δωδεκάτη– η πολιτική ηγεσία του τόπου να απεγκλωβιστεί από το «σύνδρομο της αυτοδικαίωσης» για τα όσα υποστήριξε το 2004 και να κατανοήσει ότι το Κυπριακό δεν είναι, στην ουσία του, δικοινοτική διαφορά, αλλά ανάγεται στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας.

Όμως, για να δώσουμε μια πλήρη και ακριβή εικόνα των νεοοθωμανικών γεωπολιτικών οραματισμών της Τουρκίας, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτοί δεν περιορίζονται στις τρεις θαλάσσιες περιοχές που την περιβάλλουν. Τρέφει φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στον μουσουλμανικό κόσμο.

Δεν είναι του παρόντος η έστω και συνοπτική ανάπτυξη του θέματος. Αρκούμαι να περιοριστώ στον ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Τουρκίας του Ερντογάν και Αιγύπτου του Σίσι στο θέμα της Λιβύης. Για τον Σίσι, η Λιβύη αποτελεί την πίσω αυλή της χώρας του και δεν θα επιτρέψει την επικράτηση μιας κυβέρνησης που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Για τον Ερντογάν, μια κυβέρνηση στη Λιβύη, που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τον διευκολύνει τα μέγιστα στην άσκηση επιρροής στα πρώην οθωμανικά εδάφη, αλλά, κυρίως, στη χάραξη θαλασσίων ζωνών και την ανάπτυξη στρατιωτικών βάσεων, που αντιστρατεύονται τα αιγυπτιακά, ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα. Εν ολίγοις, το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, ανεξαρτήτως της νομιμότητάς του, αποτελεί ένα από τα βασικά πλέον εγχειρήματα που αποβλέπει στην υποστήριξη του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Ως επίμετρο, θα ήθελα να τονίσω ότι το θέμα των νησιών του Αιγαίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Κυπριακό. Θα πρέπει, επί τέλους, οι ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας να συνειδητοποιήσουν ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα πανεθνικό. Η ασφάλεια της Κύπρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ασφάλεια της Ελλάδας και αντίστροφα. Η ελλαδική πολιτική ηγεσία θα πρέπει, επί τέλους, να απεγκλωβιστεί – στην πράξη και όχι μόνο λεκτικά – από το δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά». Η αποστασιοποίηση από το Κυπριακό, για την εξαγορά του «καλού κλίματος» στις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία, δεν θα οδηγήσει σε οριστική λύση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Το θηρίο δεν εξημερώνεται με δώρα.

«Πολύτιμη όσο το δεξί μας χέρι…»

Σχετικά με την Κύπρο, τελικός στόχος της Τουρκίας είναι η κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας για την Κύπρο έχουν προ πολλού εκδηλωθεί. Ήταν η πολιτική τόσο των στρατοκρατών όσο και των νεοοθωμανών. Στην Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Φατίν Ζορλού είπε τα εξής αξιοσημείωτα: «Η σημασία της Κύπρου για την Τουρκία δεν προκύπτει από μια μόνο αιτία. Είναι μια αναγκαιότητα που προέρχεται από ιστορικές επιταγές, τη γεωγραφία, την οικονομία και τη στρατιωτική στρατηγική, από το δικαίωμα ύπαρξης και ασφάλειας που είναι το πιο ιερό δικαίωμα κάθε κράτους […] Κατά τις ιστορικές μεταβολές που γνώρισε η Κύπρος, ένα ήταν πάντα το κοινό στοιχείο: ο δεσμός μεταξύ της Κύπρου και της ηπειρωτικής Μικράς Ασίας. Αυτός που κατέχει την Μικρά Ασία πρέπει για λόγους γεωγραφικούς και στρατηγικούς να κατέχει επίσης και την Κύπρο, διότι η Κύπρος φυλάσσει τα νώτα της Μικράς Ασίας». Ο Γκιουνές, που ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κατά την εισβολή δήλωσε απερίφραστα: «Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη, όπως το δεξί χέρι μιας χώρας που νοιάζεται για την άμυνα της ή για τους επεκτατικούς της στόχους, αν έχει […] Πολλές χώρες θέλουν να βλέπουν το κυπριακό πρόβλημα μονάχα ως απότοκο της επιθυμίας απλώς να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα του νησιού. Ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι η ασφάλεια των 45 εκατομμυρίων Τούρκων της πατρίδας…».

https://iskra.gr/to-geopolitiko-dogma-tis-galazias-patridas/

Εξοπλισμοί να 'ναι κι ό,τι να 'ναι, ή να βλέπαμε τι χρειαζόμαστε;

08/07/2024

ΜΙΧΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

Επανάληψη του λάθους των P-3B Orion με τα F-35; – Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

Μπορεί να αποτελεί γνωμικό που χρησιμοποιούν πολλοί συχνά πυκνά, όμως είναι αμφίβολο εάν συνυπολογίζεται, στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής. Όλα μάλιστα δείχνουν πως θα το διαπιστώσουμε εκ νέου στις εξοπλιστικές αποφάσεις της χώρας.

Το σφάλμα αυτό ετοιμάζεται να διαπραχθεί σε μια εποχή όπου οι εξοπλιστικές «αγελάδες» όχι απλά δεν είναι παχιές αλλά τείνουν προς το «αποστεωμένες». Την ίδια στιγμή, το μέγεθος και η ανελαστικότητα των αναγκών για εξοπλισμούς, εύκολα θα αναβίβαζαν το απλό σφάλμα σε έγκλημα.

Η συζήτηση αφορά τη φερόμενη ως επικείμενη συμφωνία προμήθειας από την Ελλάδα 20 μαχητικών αεροσκαφών F-35 Lighting II για την Πολεμική Αεροπορία, τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η εν λόγω εξοπλιστική επιλογή προβάλλεται ως επιχειρησιακή προτεραιότητα, αν και το πραγματικό κίνητρο θα πρέπει να αναζητηθεί στη «γεωπολιτική παράμετρο». Σε μια προσπάθεια να τεκμηριωθεί η «προτεραιότητα» έναντι όλων των υπολοίπων, έχει εκπονηθεί αφήγημα που προβάλλει το μαχητικό ως πανάκεια για την ελληνική άμυνα και ως «φόβητρο των Τούρκων».

Η προσπάθεια ανάσχεσης του αφοπλισμού της χώρας, συνεπεία της εποχής των Μνημονίων, ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 2010, όταν και επενδύθηκαν κάποια πρώτα χρήματα στην άμυνα. Το πρώτο λοιπόν σφάλμα, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος, ήταν η επένδυση μισού δισ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό των υπέργηρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) τύπου P-3B Orion. Μια δεκαετία σχεδόν μετά, δεν έχει παραδοθεί ούτε ένα.

MEKO 200HN και Mirage 2000-5

Οι ελληνικές εταιρίες, που ενεπλάκησαν στο έργο, πλην της κρατικής Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), παρέδωσαν ό,τι συμφωνήθηκε. Δέκα χρόνια όμως μετά, αεροσκάφος που να επιχειρεί δεν έχει ενταχθεί στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι τα αεροσκάφη θα παραδοθούν τα επόμενα χρόνια, η τεχνολογία των συστημάτων τους θα έχει ξεπεραστεί. Τα χρήματα που διατέθηκαν για το πρόγραμμα επαρκούσαν για να είχε προχωρήσει και να έχει σήμερα ολοκληρωθεί, η αναβάθμιση των τεσσάρων φρεγατών MEKO 200HN.

Σήμερα θα μιλούσαμε για την ελληνική ναυτική ισχύ από διαφορετική βάση. Θα υπήρχαν επτά κύριες μονάδες επιφανείας, οι τρεις νέας κατασκευής φρεγάτες τύπου FDI-HN -μετά την παραλαβή τους- και συμπληρωματικά οι τέσσερις αναβαθμισμένες φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ-200HN «ΥΔΡΑ». Θα υπήρχε δηλαδή, μια βάση επί της οποίας θα μπορούσε να σχεδιαστεί, χωρίς τη σημερινή ασφυκτική πίεση χρόνου, μακροπρόθεσμο ναυπηγικό πρόγραμμα αντικατάστασης των υπέργηρων και ακατάλληλων πλέον επιχειρησιακά μονάδων.

Εναλλακτικά, το ποσό των περίπου 500 εκατ. ευρώ θα μπορούσε να έχει διατεθεί για τη συνολική ενεργοποίηση και ενίσχυση του εξοπλισμού και του οπλισμού της Μοίρας των 24 μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk. 2. Το 2015, η Ελλάδα, στην κυριολεξία πέταξε από το παράθυρο μισό δισ. ευρώ, αφού δέκα χρόνια μετά δεν έχει υπάρξει επιστροφή στην επένδυση, ενώ η ανάγκη για άμεση απόδοση ήταν επιτακτική.

Εφτά φορές σοβαρότερο λάθος

Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι απλούστατο. Εάν το περί μεγάλου σφάλματος ισχύει για ένα πρόγραμμα ύψους 500 εκατ. ευρώ, όπως των P-3B, πόσο λογική πολιτικά, οικονομικά και επιχειρησιακά, είναι η απόφαση δαπάνης επταπλάσιου ποσού για ένα πρόγραμμα που επίσης θα αποδώσει μετά από μια δεκαετία; Το ποσό είναι μεγαλύτερο αν προστεθούν τα κόστη υποδομών και όπλων που δεν συμπεριλαμβάνονται στην ύψους 3,4 δισ. ευρώ με την τρέχουσα ισοτιμία σύμβαση.

Όπως και το 2015 που διαμορφωνόταν εντός της χώρας η συναίνεση για την εσφαλμένη «προτεραιότητα» υλοποίησης του προγράμματος των P-3B Orion, έτσι και σήμερα διανύουμε μια εποχή όπου η ανάγκη όσο το δυνατόν ταχύτερης απόδοσης σε μια -εφταπλάσιας αξίας- αμυντική επένδυση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον της ελληνικής άμυνας. Παρεμπιπτόντως, εάν δεν ληφθεί πρόνοια, με τα υφιστάμενα δεδομένα αποκλείεται να ανατεθεί έργο στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία.

Ενώ οι ανάγκες είναι τεράστιες και απόλυτα ανελαστικές σε πολλούς τομείς, επιλέγεται η προμήθεια 20 μαχητικών αεροσκαφών F-35A Lightning II, όπου το επιδιωκόμενο επιχειρησιακό αποτέλεσμα θα το δούμε μετά από μια δεκαετία περίπου. Όπως και με τα P-3B Orion, που δεν το έχουμε δει ακόμα και το πρόγραμμα των F-35 δεν στερείται προβλημάτων. Το οικονομικό μέγεθός του όμως ζαλίζει.

Για τους σκοπούς της παρούσας ανάλυσης, το ότι και τα δυο προγράμματα αφορούν την ίδια εταιρία -την αμερικανική Lockheed Martin- αντιμετωπίζεται ως σύμπτωση. Επίσης, η συζήτηση περί «καταλληλότητας ή μη» του αεροσκάφους για την Πολεμική Αεροπορία, δεν συμπεριλαμβάνεται. Η ανάλυση εστιάζει αποκλειστικά στο ορθολογικό ή μη μιας αμυντικής επένδυσης αυτού του μεγέθους, τη δεδομένη χρονική στιγμή, για την προσθήκη πολεμικής Μοίρας άλλης μιας αεροπορικής πλατφόρμας στο οπλοστάσιο. Ενός ποσού που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ώστε να θεραπεύσει χαίνουσες πληγές στο σώμα της εθνικής άμυνας.

Επικοινωνιακά φληναφήματα

Δυστυχώς, το επικοινωνιακό «αμπαλάζ» για την προώθηση της κυβερνητικής απόφασης αποτελείται από εύπεπτες ανοησίες περί «υπερόπλων». Επιδερμικές αναφορές -μη επιχειρησιακής αλλά κυρίως πολιτικής- προσέγγισης που αγαπούν τα τηλεοπτικά παράθυρα, που όμως δεν αντέχουν στη βάσανο της σε βάθος εξέτασης προβλημάτων και ελλείψεων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η Ελλάδα δεν διεκδικεί δάφνες για τη συνεπή συντήρηση και υποστήριξη του κύριου στρατιωτικού υλικού που προμηθεύεται. Ως αποτέλεσμα, ευημερούν οι αριθμοί και οι λίστες ηχηρών, πρώτης γραμμής οπλικών συστημάτων, από τα οποία όμως η ελληνική άμυνα δεν εξασφαλίζει αυτό που ανέμενε ως απόδοση της επένδυσης, καθώς οι διαθεσιμότητες υποφέρουν σοβαρά.

Τι να κάνεις το Leopard 2HEL αν στερείται υποστήριξης; Αν π.χ. η στόχευση θα γίνεται «μέσα από το πυροβόλο», όπως είχε αναφέρει ελαφρά τη καρδία προβεβλημένος στρατηγός εν αποστρατεία που ανελίχθηκε και σε πολιτικές θέσεις; Τι να τα κάνεις τα F-35 εάν δεν διασφαλίσεις ότι ο υπάρχων αεροπορικός στόλος θα λειτουργεί ομαλά, με επαρκείς διαθεσιμότητες και υπογεγραμμένες συμφωνίες εν συνεχεία υποστήριξης (FOS/ΕΣΥ); Αν δεν έχεις δηλαδή συμπληρωμένο, ποσοτικά και ποιοτικά οπλοστάσιο; Αυτό δεν τυγχάνει προβολής, παρότι οι πλατφόρμες δεν πολεμούν από μόνες τους. Όσο προηγμένες κι αν είναι.

Κάτι ξέχασαν και έχασαν

Πώς είναι δυνατόν μια πολιτική ηγεσία να προκρίνει ελαφρά τη καρδία υπογραφή μια τέτοια προμήθεια, όταν δεν έχει πάρει θέση για το μέλλον των 38 μη αναβαθμισμένων μαχητικών F-16C/-D Block 50, τα οποία οδεύουν ταχύτατα στην επιχειρησιακή απαξίωση και απόσυρση; Ή όταν με μία δήλωση διαγράφει από τη δύναμη του στόλου 32 μαχητικά F-16C/-D Block 30 τα οποία, εκτός άλλων, «βγάζουν» την επιχειρησιακή εκπαίδευση των νεαρών ανθυποσμηναγών;

Πέραν του ότι αποτελούν το πιο οικονομικό τρόπο αναγνώρισης και αναχαίτισης των Τούρκων εισβολέων. Μπορεί προς το παρόν στα ελληνοτουρκικά να επικρατεί ύφεση, ακόμα και οι καθ' έξη κατευναστές πολιτικοί όμως γνωρίζουν, ότι τα σύννεφα μπορούν να μαζευτούν σε χρόνο ρεκόρ.

Η είδηση ότι προχωρά η προμήθεια αεροφερόμενων βλημάτων της οικογενείας Spice και εν συνεχεία των Rampage συνιστούν αναμφισβήτητα θετική εξέλιξη. Βέβαια, το πρόγραμμα ακόμα προχωρά… αλλά δυσκολεύεται επί μακρόν να φθάσει στο τέρμα. Δυστυχώς, προγράμματα κρίσιμων αεροφερόμενων όπλων δεν εντάσσονται στο επικοινωνιακό αφήγημα περί συντριπτικής ελληνικής αεροπορικής υπεροπλίας, αποκαλύπτοντας το μειωμένο ενδιαφέρον της πολιτικής ηγεσίας.

Έλλειμμα αμυντικής ή πολιτικής σύνεσης

Η ελληνική κοινωνία βομβαρδίζεται καθημερινά με στοχευμένα μηνύματα περί της τρομακτικής ισχύος που θα συνιστά ο συνδυασμός των Rafale με τα F-35A. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν ισχύει, οι συνήθειες «παπαγάλοι» λησμονούν -ή δεν αντιλαμβάνονται- τον οικονομικό παράγοντα. Ότι μαχητικά αεροσκάφη αυτής της κατηγορίας, δεν επιδέχονται παρέμβασης ευφυών μηχανικών αεροσκαφών του παρελθόντος, που διασφάλιζαν ότι θα μπορούν να επιχειρήσουν.

Τα μαχητικά αεροσκάφη 4,5 και 5ης γενιάς χρειάζονται συμβάσεις FOS/Ε.Σ.Υ. για να λειτουργήσουν ομαλά εντός ενός αμυντικού συστήματος. Το ετήσιο κόστος υποστήριξης – συντήρησης κυμαίνεται σήμερα περί τα 5 εκατ. ευρώ. Το ερώτημα προς τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία είναι απλό: Εάν υποτεθεί ότι η Πολεμική Αεροπορία θα διαθέτει τα επόμενα χρόνια 50-60 τέτοια αεροσκάφη, έχουν εξασφαλιστεί 250-300 εκατ. ευρώ που θα απαιτούνται ετησίως για την ομαλή επιχειρησιακή τους αξιοποίηση;

Υπάρχει συνείδηση ότι το κόστος προμήθειας του αμυντικού υλικού (στη συγκεκριμένη περίπτωση των μαχητικών) αντιστοιχεί περίπου στο 25% του συνολικού Κόστους Κύκλου Ζωής (ΚΚΖ) τους, το οποίο αποτελεί το άθροισμα του κόστους προμήθειας, λειτουργίας – υποστήριξης, και απόσυρσης; Δηλαδή ότι με υπολογιζόμενο επιχειρησιακό βίο 30 ετών, το κόστος επιχειρησιακής αξιοποίησης – υποστήριξης των μαχητικών για τρεις δεκαετίες θα είναι τουλάχιστον τριπλάσιο του κόστους προμήθειας τους;

Βασικό κυβερνητικό αφήγημα αποτελεί η νοικοκυρεμένη διαχείριση των οικονομικών. Ισχύει αυτό στον τομέα της άμυνας; Ο σημερινός μας σχολιασμός αφορά μόλις το 30% του μελλοντικού στόλου μαχητικών αεροσκαφών… Χωρίς αναφορά σε αεροσκάφη μεταφορικά, έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (ΑΣΕΠΕ), ελικόπτερα κ.λπ. Το «σπορ» της άμυνας είναι πανάκριβο. Πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγήτορες φέρουν ευθύνες για τη διαχείριση, οι οποίες πρέπει κάποια στιγμή να αναζητηθούν.

To άρθρο δημοσιεύτεται στο defence-point.gr