Περιγραφικά γιατί με τις
πολλές λεπτομέρειες χάνεται η ουσία.
Η Τουρκία είναι μία
αναθεωρητική, επεκτατική δύναμη πού
εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα και των μεγάλων δυνάμεων βασικά των ΗΠΑ και
Γερμανίας πχ. Συρία , Λιβύη.
Μετά το πραξικόπημα εναντίον του
Ερντογάν έχει αποκτήσει μεγάλη αυτονομία και εκβιάζει τις μεγάλες δυνάμεις, ζητάει
ανταλλάγματα για να προωθήσει εκδουλεύσεις συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.
Ανέκαθεν για την Αμερική η Τουρκία είχε μεγαλύτερη
βαρύτητα από την Ελλάδα.
Με την απόφαση των ΗΠΑ να
γίνουν εκμεταλλεύσιμες οι ενεργειακές πηγές της Μεσογείου η Τουρκία προσπαθεί
να κάνει όλη την Μεσόγειο τουρκική λίμνη ελέγχοντας τους δρόμους της ενέργειας
από την Αφρική, Μέση ανατολή προς Ευρώπη και να αποκτήσει το μέγιστο των
αποθεμάτων της Μεσογείου, τωρινής ενέργειας, πετρέλαιο και φυσικό αέριο και
μελλοντικής, υδρίτες μεθανίου.
Εμπόδιο σε αυτή την κίνηση
είναι η Ελλάδα και τα νησιά της.
Ο δυτικός παράγοντας
φοβούμενος μην αποσπαστεί από το δυτικό στρατόπεδο η Τουρκία κάνει μεγάλες
παραχωρήσεις απέναντι της.
Φυσικά αυτές οι παραχωρήσεις
γίνονται σε βάρος της Ελλάδας.
Για να σωθεί το δυτικό
στρατόπεδο πρέπει να θυσιαστεί η Ελλάδα. Με ένα πολιτικό και οικονομικό
προσωπικό που εκτελεί κατά γράμμα τις οδηγίες των μεγάλων δυνάμεων, δυο βασικά
των ΗΠΑ και Γερμανίας.
Για να εγκλωβιστεί όλος ο
πολιτικός κόσμος και για να γίνουν μονόδρομος οι αποφάσεις των δύο δυνάμεων μας
βάλανε να έρθουμε σε ρήξη με την Ρωσία να σαμποτάρουμε οπλικά συστήματα άλλων
δυνάμεων πχ. Ρωσίας ,Γαλλίας να μην έχουμε πολεμική βιομηχανία.
Να υπογράψουμε την
Αμερικανό-ελληνική αμυντική συνεργασία δηλαδή όλη η Ελλάδα να γίνει ένα προκεχωρημένο φυλάκιο
εναντίον της Ρωσίας, μας έβαλαν στο μνημόνιο, οι δύο δυνάμεις γνωρίζουν από
παλιά για τους υδρίτες μεθανίου και τα αποθέματα ενέργειας της μεσογείου.
Η αδελφή του Μητσοτάκη, η
Ντόρα Μπακογιάννη, Ιανουάριος του 2020 ειδοποιεί όλο το πολιτικό προσωπικό της
χώρας ότι βγήκε λευκός καπνός από τις διαβουλεύσεις με τις δύο μεγάλες
δυνάμεις.
Φέρεται να προβλέπει πως ενδεχόμενη
προσφυγή στη Χάγη μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ΑΟΖ του Καστελόριζου,
αλλά θα μπορέσει να κατοχυρώσει δικαιώματα άλλων νησιών, όπως της Ρόδου και της
Λέρου, και για αυτό το λόγο θα πρέπει να οδηγηθεί η ελληνοτουρκική διαμάχη στο
διεθνές δικαστήριο.
Υπάρχουν αντιδράσεις και μέσα
στο κυβερνητικό κόμμα.
Τα άλλα κόμματα κάνουν τους
χαζούς της παρέας προκειμένου να μην εκτεθούν οι ίδιοι και να εισπράξουν τα
εκλογικά κέρδη.
Προχωράει στο Τουρκικό λιβυκό
σύμφωνο ο Ερντογάν δημιουργώντας τετελεσμένα κι αντί η Ελλάδα αυτόματα να ανακηρύξει το λιγότερο στην
Κρήτη ΑΟΖ και επέκταση 12 ναυτικών
μιλίων για να καταστήσει ανενεργό το Τουρκολιβυκό σύμφωνο το οποίο από μόνο του
είναι αιτία πολέμου μιάς και εγκλωβίζει
την Ελλάδα στα 6 ναυτικά μίλια και χωρίς ΑΟΖ, άγεται & φέρεται
από τις δύο δυνάμεις για τι αποφάσεις
πρέπει να πάρει.
Δέχεται να καθίσει στο
τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Μέρκελ επιδιαιτητή αλλά οι όροι απότι
φαίνεται είναι βαρύτατοι και προτιμούν τους Αμερικανούς κλείνοντας συμφωνία με
την Αίγυπτο. Όλοι γνωρίζουν τις σχέσεις Αιγύπτου -Αμερικής.
Και αφού η συμφωνία Αιγύπτου
-Ελλάδας καταργεί το διεθνές δίκαιο των θαλασσών με την μερική επήρεια της
Κρήτης κλπ. ( δικαιολογίες υπάρχουν πολλές πχ. τεχνικά ζητήματα ) στην ουσία
προδικάζουν την απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου για να αποδεχθεί ο Ερντογάν
μια παραπομπή σε διεθνές δικαστήριο δηλαδή βγάλανε την απόφαση του διεθνούς
δικαστηρίου οι ΗΠΑ και η Ελλάδα.
Έτσι βγαίνει προφητική και η
Μπακογιάννη με την μόνη διαφορά ότι με τις μεθοδεύσεις των Αμερικανό- Γερμανών
και του ελληνικού πολιτικού προσωπικού ξεκινώντας από το ελληνο -ιταλικό
σύμφωνο προχωρώντας στο ελληνικο -Αιγυπτιακό σύμφωνο η Ελλάδα κινδυνεύει να
έχει μερική επήρεια πολύ μικρότερη της Κρήτης και στα άλλα μεγάλα νησιά όπως
την Ρόδο για Καστελόριζο ούτε καν το συζητάμε.
Στην Αίγυπτο παραχωρήσαμε όλο
το ελληνικό κοίτασμα του Ηροδότου. Περιουσία των πολιτικών είναι για να τους
νοιάξει;
Ο Ερντογάν αφηνίασε μιας και
είχε στο τσεπάκι του την συμφωνία και προσπαθεί στρατιωτικά να εξαναγκάσει την
ελλάδα να γυρίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η ολιγαρχία της ελλάδας δεν
ανταγωνίζεται την Τουρκική ολιγαρχία αλλά τρέχει όπου βρει ικανοποιητικά
περιθώρια κέρδους και αναμένει να πάρει μερίδιο από τα κοιτάσματα της
ενέργειας. Η ελλάδα είναι υποτελής χώρα.
Μέσα σε όλο αυτό το κουβάρι
της μυστικής διπλωματίας , των ανταγωνισμών των μεγάλων δυνάμεων, των σχέσεων
τους με την Τουρκία και των συμφερόντων τους η Ελλάδα σαν σύγχρονη Ιφιγένεια
πρέπει να θυσιαστεί.
Μόνο ο λαός μπορεί να
ανατρέψει όλη αυτή την δύσοσμη κατάσταση πού έχει διαμορφωθεί σε βάρος των
συμφερόντων του δεν ξέρουμε όμως αν μπορεί.
Τελειώνοντας για τον Ερντογάν και τους Τούρκους το Καστελόριζο είναι πολύ μακριά από την Ελλάδα μα και τα άλλα νησιά όπως Ρόδος κλπ. δεν είναι μακριά από την Ελλάδα;
αυτή όμως είναι η Ελλάδα. Ηπειρωτική και ταυτόχρονα Αρχιπελαγική.
13.8.2020 / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2138 στις 13-8-2020
Αμερικανικά φυτίλια στη γερμανική διαμεσολάβηση
Γιατί πηγαινοέρχεται το «Oruc Reis» νότια του Καστελόριζου
Για να αντιληφθούμε τι (και γιατί) τρέχει αυτές τις μέρες στην ανατολική Μεσόγειο με την κλιμάκωση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, θα πρέπει κατ' αρχήν να έχουμε μια εικόνα των παικτών και των επιδιώξεών τους. Πριν απ' αυτά, κάποιες πληροφορίες...
Στις 13 Ιουλίου, όπως αποκάλυψε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πραγματοποιήθηκε η «μυστική» συνάντηση στο Βερολίνο των στενών συνεργατών - διπλωματικών συμβούλων του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ερντογάν υπό την εποπτεία του διπλωματικού συμβούλου της καγκελαρίου Μέρκελ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Π», αυτή δεν ήταν η πρώτη επαφή. Οι δύο πλευρές συνομιλούσαν αρκετό καιρό νωρίτερα μέσω των γερμανικών «καλών υπηρεσιών». Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα είχαν γίνει ανταλλαγές ιδεών και είχαν κατατεθεί προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να στρωθεί ένα τραπέζι και να ξεκινήσει ένας ελληνοτουρκικός διάλογος.
Σύμφωνα με όσα έχουν μεταφέρει στο «Π» παλιές καραβάνες του ΥΠΕΞ, σε αυτήν την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με τη διαμεσολάβηση πάντα του «αμερόληπτου (Γερμανού) τρίτου» κατατέθηκαν προχωρημένες ιδέες περί ενός ανακοινωθέντος, στο οποίο θα καταγραφόταν η διάθεση των δύο πλευρών να συνομιλήσουν για την επίλυση των προβλημάτων με ορίζοντα παραπομπής των δυσεπίλυτων σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Και οι δύο πλευρές θα δεσμεύονταν να αποφύγουν μονομερείς ενέργειες όσο θα διαρκούσαν οι συνομιλίες.
Στο εν λόγω ανακοινωθέν, προκειμένου να δημιουργηθεί το κλίμα εμπιστοσύνης ενόψει των συνομιλιών, καταβλήθηκε προσπάθεια ώστε να προστεθούν δηλώσεις προθέσεων προκειμένου η μια πλευρά να ικανοποιεί την άλλη σε πολύ συγκεκριμένα ευαίσθητα ζητήματα ασφαλείας...
Το «σκάλωμα»
Η προώθηση της γερμανικής διαμεσολαβητικής διαδικασίας άρχισε να σκαλώνει όταν:
- Όπως είπαμε, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών «κάρφωσε» τις μυστικές διαβουλεύσεις
- Μόλις μερικές μέρες μετά τη μυστική τριμερή στις 17 Ιουλίου ο Έλληνας πρεσβευτής στην Αίγυπτο Νίκος Γαριλίδης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Al-Ahram», δήλωνε ότι Ελλάδα και Αίγυπτος βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία για την ΑΟΖ, κάτι που σύμφωνα με τον Έλληνα διπλωμάτη θα πρέπει να γίνει μέσα στο καλοκαίρι.
- Γιατί η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά;
- Τι την οδήγησε από τη μια σε μυστικές συνομιλίες για την έναρξη ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου με ταυτόχρονη δέσμευση περί αποφυγής μονομερών ενεργειών και από την άλλη, την ίδια στιγμή, να επιχειρεί μια τέτοια μονομερή ενέργεια όπως είναι η υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο;
Ο πρεσβευτής υποχρεώθηκε να ανασκευάσει (δήλωση στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων) τα όσα δήλωσε στην αιγυπτιακή εφημερίδα, προφανώς επειδή ακόμη ήταν ζεστή, στο πλαίσιο της γερμανικής πρωτοβουλίας, η δέσμευση των δύο πλευρών για αποφυγή μονομερών ενεργειών.Στο πλαίσιο αυτό, και ύστερα από τις τηλεφωνικές επαφές της Μέρκελ με Ερντογάν και Μητσοτάκη, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προκειμένου να εμφανιστεί συνεπής με τη δέσμευση περί αποφυγής μονομερών ενεργειών, δεν έβγαλε το «Oruc Reis» στην περιοχή που είχε ορίσει με Navtex για έρευνες νότια του Καστελλόριζου και μάζεψε στους ναυστάθμους τα τουρκικά πολεμικά που θα το συνόδευαν.Μετά την εμφάνιση της Μέρκελ στο προσκήνιο και τα τηλεφωνήματα σε Μητσοτάκη και Ερντογάν ο ορισμός του παλαίμαχου διπλωμάτη Παύλου Αποστολίδη ως επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας δημιούργησε την εντύπωση ότι η έναρξη του διαλόγου ήταν θέμα πολύ λίγου χρόνου...Μερική (;) ΑΟΖ με ΑίγυπτοΑκριβώς τη στιγμή που η γερμανική επιμονή και μεθοδικότητα φάνηκε ότι έχει καταφέρει να στρώσει το τραπέζι ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου, η ελληνική κυβέρνηση έκανε τα δικά (;) της: συνυπέγραψε συμφωνία μερικής οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, παρά τη δέσμευσή της στην καγκελάριο (και τον Ερντογάν) περί αποφυγής μονομερών ενεργειών.Για την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία περί μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ το ενδιαφέρον δεν είναι αυτό που οριοθετήθηκε, αλλά αυτό που έμεινε έξω για μελλοντική διαπραγμάτευση: πρόκειται για το τμήμα από τον 28ο μεσημβρινό, που αγγίζει το ανατολικό τμήμα της Ρόδου, και ανατολικότερα. Με πιο απλά λόγια, αυτό που η συμφωνία αφήνει έξω προς μελλοντική διαπραγμάτευση είναι (μεγάλο) μέρος της επήρειας των Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης και συνολικά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου.Υπό αυτήν την έννοια η συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου για την ΑΟΖ φαίνεται σαν να λαμβάνει υπόψη τις τουρκικές αιτιάσεις και διεκδικήσεις για την περιοχή νότια του Καστελόριζου.Τουρκικό «οικόπεδο»Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αυτήν ακριβώς τη θαλάσσια περιοχή η Τουρκία από τον Απρίλιο του 2012 είχε «οικοπεδοποιήσει» και με δημοσίευση στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης την είχε παραχωρήσει προς έρευνα και εκμετάλλευση στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίου!Οι αναγνώστες του «Ποντικιού» ενδεχομένως να έχουν κουραστεί να διαβάζουν από τότε, το 2012, ότι γι' αυτή την τουρκική κίνηση δεν αντέδρασε καμία ελληνική κυβέρνηση, θεωρώντας προφανώς ότι δεν θα χρειαστεί να απαντήσει στο ερώτημα τι θα πράξει αν «στη βάρδιά της» τουρκικά ερευνητικά με τη συνοδεία του τουρκικού στόλου επιχειρήσουν εργασίες σε αυτήν ακριβώς την περιοχή.Σε αυτό το ερώτημα, λοιπόν, κλήθηκε να απαντήσει η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς η Τουρκία δέσμευσε την περιοχή που θεωρεί ότι εμπίπτει στη δική της υφαλοκρηπίδα και έστειλε το «Oruc Reis» μαζί με μοίρα του στόλου της. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι:Πολλώ δε μάλλον που ούτε το τουρκολιβυκό σύμφωνο ακυρώνει ή αποτρέπει, όπως αποδείχτηκε, την προοπτική ελληνοτουρκικής έντασης / σύγκρουσης.Κείται μακράν...Μια πρώτη απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ασπάζεται τις πολύ συστηματικά καλλιεργημένες απόψεις ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά και ως εκ τούτου αποτελεί μεγάλο βραχνά οποιαδήποτε προσπάθεια κατοχύρωσης των δικαιωμάτων του σε ΑΟΖ, ταυτόχρονα με την επιδίωξη μιας συμφωνίας για διευθέτηση των ελληνοτουρκικών.Οι συστηματικά προβαλλόμενες απόψεις ειδικών αλλά και οι off the record τοποθετήσεις παραγόντων της πολιτικής ζωής της χώρας (διακομματικά), σύμφωνα με τις οποίες «κανένα δικαστήριο δεν θα αποδώσει πλήρη δικαιώματα στο Καστελλόριζο», «απελευθερώνουν» όλους όσοι - όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης - ονειρεύονται να «επιλύσουν» τα ελληνοτουρκικά.Ενδεχομένως ο πρωθυπουργός της χώρας θα είχε πολλά να διδαχτεί αν ανέτρεχε στο αρχείο του πρωθυπουργού και πατέρα του Κώστα Μητσοτάκη. Εκεί θα διαπίστωνε την οδυνηρή εμπειρία που είχε ο πατέρας του κατά την «άτυπη» συνάντησή του με τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ για μια πολιτική προσέγγιση της επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την προτροπή, φροντίδα και εποπτεία των Αμερικανών.Ο τότε πρωθυπουργός της χώρας διαπίστωσε τι εννοούν με τον όρο «πολιτική προσέγγιση» οι Τούρκοι, ότι δεν ζητούν τίποτε λιγότερο από το μισό Αιγαίο και πως δεν διστάζουν να βγάζουν στη φόρα τις «μυστικές» διαβουλεύσεις εκθέτοντας τους «αφελείς» Έλληνες συνομιλητές τους...Παίκτες και πιόνιαΜια δεύτερη - και ενδεχομένως πιο σφαιρική - απάντηση στο ερώτημα που έχει να κάνει με την αλλοπρόσαλλη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία από τη μια προσεγγίζει σε διάλογο με τη δέσμευση (και έναντι των Γερμανών) ότι δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες και από την άλλη προχωρά αμέσως σε μια μονομερή ενέργεια υπογράφοντας τη συμφωνία με την Αίγυπτο, μπορεί να προκύψει από την παρατήρηση των μεγάλων παικτών που βρίσκονται στην περιοχή. Ειδικά από τον τρόπο που κινούν τα πιόνια τους στη σκακιέρα...Το τοπίο εμφανίζεται λίγο πιο φωτεινό αν λάβουμε υπόψη τις πληροφορίες που θέλουν ενεργό ανάμειξη του αμερικανικού παράγοντα στην επίσπευση και την κατάληξη των ελληνοαιγυπτιακών συνομιλιών και στην υπογραφή της συμφωνίας για την οποία ο Δένδιας μετέβη εσπευσμένα στο Κάιρο χωρίς να γνωρίζει, όπως ο ίδιος δήλωσε, ότι επρόκειτο να υπογράψει!Δεν είναι μυστικό ότι το καθεστώς της Αιγύπτου είναι μαριονέτα των Αμερικανών και εχθρικό προς τον Ερντογάν. Μυστικό επίσης δεν είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν τον τρόπο τους (και τους ανθρώπους τους) και στις ελληνικές κυβερνήσεις, τη σημερινή και τις προηγούμενες.Δεν ήταν λοιπόν μεγάλο πρόβλημα για το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και τις συναφείς υπηρεσίες υποστήριξης να «υποβοηθήσουν» Αθήνα και Κάιρο να συμφωνήσουν σε κάτι που ήταν ολοφάνερο ότι τελικά θα δυσκόλευε αν δεν θα οδηγούσε σε αποτυχία τη γερμανική διαμεσολάβηση για ελληνοτουρκικό διάλογο και διευθέτηση των ελληνοτουρκικών.Μάχη γιγάντωνΚαθώς αναφερθήκαμε στις μαριονέτες, επιβάλλεται και μία μνεία στους παίκτες που κάνουν το «παιχνίδι».Είναι σαφές ότι η Τουρκία είναι ένας από τους παίκτες στην περιοχή, με την έννοια ότι έχει αποδείξει πως έχει τα «κότσια» να διεκδικήσει τον ρόλο που θεωρεί ότι της αναλογεί. Όπως επανειλημμένα έχει διακηρύξει η τουρκική ηγεσία, «τίποτε δεν μπορεί να συμφωνηθεί στην περιοχή (ανατολική Μεσόγειο) ερήμην μας».Επίσης, σε ό,τι αφορά στις ελληνοτουρκικές διαφορές, όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες έχουν διακηρύξει ότι δεν αναζητούν μια νομική διευθέτηση, αλλά επιδιώκουν (να επιβάλουν) μια πολιτική λύση. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να αποφύγουν έναν τέτοιο διάλογο, στον οποίο προσέρχονται μόνο ύστερα από δυσμενείς εξελίξεις (Ίμια) ή υπό σφοδρή πίεση, όπως συμβαίνει αυτήν την περίοδο.Ένας ακόμη παίκτης στην περιοχή είναι η Γερμανία, ως ηγέτιδα - και προεδρεύουσα αυτήν την περίοδο - στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Το γερμανικό ενδιαφέρον για το ενεργειακό παιχνίδι είναι αυτονόητο και αριστοτεχνικό. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ, μετά τη λήξη της θητείας του, συνέχισε να υπηρετεί (εκτός από τα προσωπικά του) τα συμφέροντα της χώρας του ως μεγαλοστέλεχος της κολοσσιαίας ρωσικής κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου Gazprom επισφραγίζοντας το «δέσιμο» του Βερολίνου με τη Μόσχα παρά την αμερικανική οργή...Αδιαμφισβήτητοι παίκτες στην ανατολική Μεσόγειο πάντως παραμένουν οι Αμερικανοί. Δεν χρειάζονται άλλωστε ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς μεταπολεμικά λύνουν και δένουν χρησιμοποιώντας κάποια καρότα και πολύ μαστίγιο...Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη από τη γεωγραφία να συμμετέχει σ' αυτό το παιχνίδι - ως μαριονέτα και κομπάρσος, δυστυχώς...Έχοντας τιναχτεί στον αέρα οικονομικά, οι ελληνικές κυβερνήσεις παρέδωσαν τη λειτουργία της χώρας στον γερμανικό - ευρωπαϊκό έλεγχο. Ταυτόχρονα, η οικονομική χρεοκοπία βάθυνε την αμυντική εξάρτηση της χώρας από τους συμμαχικούς της δεσμούς, δηλαδή το ΝΑΤΟ, δηλαδή τους Αμερικανούς.Ενδεικτικό αυτής της απόλυτης εξάρτησης της άμυνας της χώρας από τον αμερικανικό παράγοντα είναι το γεγονός ότι τη στρατηγική ελληνοαμερικανική συμφωνία, η οποία υποτίθεται ότι διασφαλίζει τα σύνορα της χώρας και από τον εξ ανατολών κίνδυνο, τη διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την υπέγραψε αμέσως μετά την εκλογή της η Νέα Δημοκρατία.Δεν θα ήταν, έχουμε την εντύπωση, τόσο δύσκολο για τους Αμερικανούς να «ρίξουν» το τυράκι της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας για την ΑΟΖ στην ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να δείξουν στους Γερμανούς ποιος κάνει ακόμη κουμάντο στην περιοχή.Όπως έδειξαν και στους Γάλλους (και στην πετρελαϊκή εταιρεία Total), τορπιλίζοντας πριν από λίγο καιρό την ελληνογαλλική στρατιωτική (και γενικότερη) συνεργασία, ότι το φιλέτο νότια της Κρήτης, το οποίο παρεμπιπτόντως αποδίδεται στην Ελλάδα με βάση την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, είναι πρώτα και Αμερικανικά φυτίλια στη γερμανική διαμεσολάβηση αμερικανικό...Συμπέρασμα; Καλά ξεμπερδέματα...
https://www.topontiki.gr/article/400251/amerikanika-fytilia-sti-germaniki-diamesolavisi
