ΙΣΡΑΗΛ-ΤΟΥΡΚΙΑ –ΕΛΛΑΔΑ.

Επανερχόμαστε στο προηγούμενο άρθρο για να ασχοληθούμε με τους δυο κύριους δρώντες στην Συρία το Ισραήλ και την Τουρκία.

Την Τουρκία που προσπαθεί να αναβιώσει την οθωμανική αυτοκρατορία με σημερινούς όρους και το Ισραήλ που ονειρεύεται το Μείζον Ισραήλ, της Υπεσχημένης Γης του Ισραήλ που φτάνει να έχει κοινά σύνορα με το Ιράν. Κατόπιν όλοι μπορούμε να υποθέσουμε τι θα γίνει.

Πίσω από το Ισραήλ βρίσκονται οι ΗΠΑ που και οι δύο μαζί προσπαθούν να περιορίσουν το όραμα των Τούρκων με όχημα ένα ανεξάρτητο κράτος των Κούρδων, να την εκβιάζουν και με αυτό τον τρόπο να την ελέγχουν και να την κατευθύνουν, φυσικά όλα αυτά θα γίνονται μέσω παζαριών και ανταλλαγμάτων.

Για ποια χώρα χτυπάει η καμπάνα;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν πια για ποια χώρα χτυπάει η καμπάνα.

Μένει να δούμε το ισλαμικό κράτος πόσο θα ανδρωθεί και θα αυτονομηθεί από το Ισραήλ, για αυτό τον λόγο το Ισραήλ καταστρέφει όλο τον βαρύ οπλισμό της Συρίας, επεμβαίνει μέσα στην Συρία και για την επιμέρους εκπλήρωση του οράματος του, της Υπεσχημένης Γης του Ισραήλ.

Επίσης μένει να δούμε τι θα γίνει μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας μιας και απέκτησαν κοινά σύνορα μέσα στην Συρία.

Και τον πιθανό συμβιβαστικό ρόλο των ΗΠΑ μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας.

Για την Ελλάδα χτυπάει η καμπάνα.

«Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη».

Εγκλωβισμένη μεταξύ των συμμάχων που έχει διαλέξει Ισραήλ-ΗΠΑ- ΕΕ, που την έχουν διαλύσει κοινωνικά, οικονομικά, παραγωγικά χωρίς καμία διέξοδο και την χρησιμοποιούν σαν απλή αποικία και από την άλλη την Τουρκία που μας έχει περικυκλώσει και οραματίζεται να αρπάξει και αυτή ένα κομμάτι της χώρας μας εκπληρώνοντας μέρος του όρκου, της επανίδρυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Με πειθήνιους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες που ανοίγουν τον δρόμο για την καθυπόταξη της ελλάδας και στην Τουρκία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για όσους θέλουν να την βλέπουν.

Τουρκική διείσδυση κεφαλαίου στην ελλάδα και

Ελληνοτουρκική φιλία (και) με τουριστική βίζα

Δήμητρα Κυρανούδη, Βερολίνο

10 Μαρτίου 2024

Μια νέα σελίδα ανοίγει για την τουριστική κίνηση από Τουρκία προς Ελλάδα, με τη βίζα εξπρές που θα παρέχεται σε Τούρκους τουρίστες για 10 ελληνικά νησιά. Μεταξύ αυτών η Κως.

Η υπ. Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη μιλώντας σε δημοσιογράφους. «Για εμάς φέτος θα είναι μια ιδιαίτερη χρονιά σε σχέση με την Τουρκία διότι το πρόγραμμα για τα δέκα νησιά αναμένεται να αναζωογοννήσει την ανάπτυξη των νησιών που βρίσκονται σε εγγύτητα με τις τουρκικές ακτές», σημείωσε χαρακτηριστικά.

https://www.dw.com/el/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AF%CE%B6%CE%B1/a-68485261

Περιμένοντας τους Τούρκους για να ζήσουν τα νησιά μας.

Είδατε ό Ερντογάν θέλει να αναζωογοννήσει την ανάπτυξη των νησιών μας.

Εδώ γελάμε.

Παρακάτω ακολουθούν δύο άρθρα ένα για το Ισραήλ και ένα για την Τουρκία.

Λυκοφιλίες ή το Μείζον Ισραήλ και το «δικαίωμα της αυτοάμυνας»

Ανέβηκε: 04/12/2024

Η αοριστία των συνόρων του Ισραήλ του επιτρέπει να τα επεκτείνει τόσο όσο μπορεί ο στρατός του και συγχρόνως να παρουσιάζεται ως απειλούμενο.

Υπάρχει ένα παλιό εβραϊκό ανέκδοτο, ιδιαιτέρως δημοφιλές στο Ισραήλ. Η ιστορία έχει ως εξής: Η γιαγιά και το εγγονάκι παίζουν στην παραλία. Σηκώνεται ένα κύμα και παίρνει το παιδί μέσα και χάνεται. Ολοφύρεται η απελπισμένη γιαγιά και σηκώνει τα χέρια στον ουρανό: «ευλογημένο το όνομά Σου, σε παρακαλώ φέρε μου πίσω το εγγονάκι μου!». Ξανά και ξανά. Λυγίζει στο τέλος ο καλός Θεός και με ένα νέο κύμα ξεβράζει στην παραλία το παιδί, σώο και αβλαβές. Το κοιτάζει εξεταστικά και με απορία η γιαγιά και υψώνει ξανά τα χέρια στον ουρανό, με θυμό: «Ναι, ευλογημένο το όνομά Σου, όμως είχε και ένα καπέλο!»

Τον τελευταίο χρόνο, ακόμα και οι πλέον καλόπιστοι ή αφελείς (περιλαμβάνω και τον εαυτό μου) κατάλαβαν γιατί είναι τόσο δημοφιλές το ανέκδοτο.

Η αοριστία των συνόρων του Ισραήλ του επιτρέπει να τα επεκτείνει τόσο όσο μπορεί ο στρατός του να επιβάλλει κάθε φορά και συγχρόνως να παρουσιάζεται ως απειλούμενο, που ασκεί το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα, σε όποιο έδαφος και αν επιχειρεί.

Και η κίνηση αυτή μας αφορά ιδιαιτέρως την Ελλάδα και την Κύπρο, λόγω της γεωστρατηγικής τους θέσης, στην περιφέρεια των όμορων χωρών του Ισραήλ. Πολλώ δε μάλλον, καθώς, η χώρα μας δέχεται μια επίθεση φιλίας από το Ισραήλ, που καταγγέλλει, σήμερα, τον τουρκικό επεκτατισμό και το ΝΑΤΟ το οποίο υπόσχεται «λύση» του Κυπριακού, μέσω της de facto ένταξης της Κύπρου στους κόλπους του. Αυτό φέρνει την πολιτική ελίτ της Ελλάδας και της Κύπρου σε έναν ρόλο «υπηρέτη δύο αφεντάδων». Με τη διαφορά όμως, ότι ενώ στην κωμωδία του Γκολντόνι, ο υπηρέτης ενέπαιζε και εκμεταλλευόταν τα δύο αφεντικά, αποκομίζοντας για τον εαυτό του το βέλτιστο, εδώ ζει με την αγωνία πώς θα ικανοποιήσει και τα δύο αφεντικά, ιδίως όταν τα συμφέροντά τους συγκρούονται ερήμην ή και εις βάρος των συμφερόντων του.

Κατ' αρχάς όμως, τι είναι το «Μείζον Ισραήλ»;

Ένα περιθωριακό κόμμα, «Το Μπλοκ της Βίβλου» του Άβι Λίπκιν, δημοσίευσε τον Ιανουάριο του 2024 έναν χάρτη του «Μείζονος Ισραήλ», όπως το οραματίζεται, βάσει της Γραφής: ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διέθετο Κύριος τῷ ῞Αβραμ διαθήκην λέγων· τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην, ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ Αἰγύπτου ἕως τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, ποταμοῦ Εὐφράτου (Γένεσις 15.18).

Το γεγονός καθαυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Λίγο πολύ σε όλες τις χώρες υπάρχουν ημιπαράφρονες, μεγαλομανείς που οραματίζονται αυτοκρατορίες. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού. Το Μείζον Ισραήλ είναι ένα project εν ενεργεία: τα σύνορα του Ισραήλ ήδη επεκτείνονται με την ισοπέδωση της Γάζας και τον διαφαινόμενο εποικισμό της, αλλά και την ασφυκτική περικύκλωση των διάσπαρτων παλαιστινιακών εδαφών στη Δυτική Όχθη από συνεχώς πολλαπλασιαζόμενους πριμοδοτούμενους από το κράτος παράνομους εβραϊκούς οικισμούς, με επίσημα διακηρυγμένη (από τον υπουργό Οικονομικών Σμότριτς) πολιτική να αποκλειστεί κάθε δυνατότητα να υπάρξει παλαιστινιακό κράτος και η παράνομα κατεχόμενη περιοχή να προσαρτηθεί. Η δε πρόθεση να προσαρτηθεί μέρος του Λιβάνου, υποχρεώθηκε από την αντίσταση να ανασταλεί προς το παρόν τουλάχιστον. Ο χάρτης πάντως του «Μείζονος Ισραήλ» είναι ραμμένος (με την επιγραφή «Υπεσχημένη Γη του Ισραήλ») στο μανίκι της στολής των στρατιωτικών δυνάμεων που επιχειρούν στην Γάζα και τον Λίβανο. Το «Μείζον Ισραήλ» είναι ήδη εδώ.

Μεγάλη είναι η επικαιρότητα που αποκτά σήμερα (βλ. Ecaterina Mațoi, "Greater Israel: an Ongoing Expansion Plan for the Middle East and North Africa" Middle East Political and Economic Institute) ένα άρθρο του 1982 με θέμα τη στρατηγική του Ισραήλ. Πρόκειται για το άρθρο του Οντέν Γινόν, "A strategy for Israel in the Nineteen Eighties" (πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Kivunim (Directions), A Journal for Judaism and Zionism; Issue No, 14-Winter, 5742, February 1982. (Υπάρχει και σε ελληνική μετάφραση εδώ.

Εκεί διατυπώνεται με μεγάλη σαφήνεια και καθαρότητα ένα σχέδιο για την ασφάλεια του Ισραήλ, όπου προβλέπεται η «μετανάστευση» (βλ. εθνοκάθαρση) των Παλαιστινίων από τα εδάφη που κατέχει το Ισραήλ και η διάλυση και κατακερματισμός των αραβικών κρατών που το περιβάλλουν. Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των πόρων και πηγών ενέργειας από εχθρικές δυνάμεις: αυτή είναι, υποστηρίζει, η πρωταρχική «διεθνής μας πρόκληση», την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αυτό είναι «το κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική ασφαλείας της χώρας μας».

Επιβάλλεται επίσης να διορθωθεί το «σφάλμα» της αποχώρησης από το Σινά, καθόσον κοντά στο Σουέζ υπάρχουν πετρέλαια. Όσον αφορά δε το εξωτερικό, παρατίθεται μια εντυπωσιακού φάσματος ανάλυση των εσωτερικών αντινομιών, διαιρέσεων και δυνατότητας εμφυλίων συρράξεων και διασπάσεων σε όλον τον περίγυρο. Το φάσμα περιλαμβάνει όχι μόνον τις όμορες χώρες (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτος), αλλά και έναν δεύτερο κύκλο (Ιράκ, Λιβύη, Αλγερία, Σουδάν) και έναν τρίτο με ακόμα πιο απομακρυσμένες χώρες (Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Σομαλία, Αφγανιστάν!).

Γράφει δε καθαρά: «Η αυθεντική συνύπαρξη και ειρήνη θα βασιλεύσουν στην περιοχή μόνον όταν οι Άραβες κατανοήσουν ότι χωρίς την εβραϊκή κυριαρχία ανάμεσα στον Ιορδάνη και τη θάλασσα δεν θα έχουν ούτε ύπαρξη ούτε ασφάλεια» (η έμφαση προστέθηκε). Η ίδια φράση ως παλαιστινιακό σύνθημα («from the river to the sea, Palestine will be free») καταδικάζεται σήμερα από τη Δύση ως εκδήλωση τρομοκρατικής γενοκτονικής πρόθεσης.

Το σχέδιο αυτό αποκτά μια νέα διάσταση στο πλαίσιο μιας ρευστής παγκοσμιοποίησης, όπως την αντιλαμβάνεται στο ογκώδες έργο του ο Σολ Μπέρναρντ Κόεν, Geopolitics. The Geography of International Relations (Rowman&Littlefield, 3η έκδοση 2015). Εκεί εισάγει μια νέα ονοματολογία των «γεωπολιτικών οντοτήτων (σσ.110-112), που επιτρέπει τον κατατεμαχισμό των εθνικών συνόρων και την διεύρυνση των ορίων της οικονομικο-πολιτικής ενότητας μιας περιοχής, μέσω των μοντέρνων τηλεπικοινωνιών και τεχνολογιών που «απελευθερώνουν» περιοχές από τους περιορισμούς της εδαφικότητας. Έτσι ολόκληρες περιοχές μιας εθνικοκρατικής οντότητας μπορούν να καταστούν «περιοχές υψηλής αυτονομίας» ή και «οιονεί κράτη». Σε αυτή την προοπτική «αυτονόμησης», στην οποία καταλυτικός θα είναι ο ρόλος υπερ-εθνικοκρατικές οντότητες, όπως «σώματα περιφερειακής διακυβέρνησης», «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις», σε συνδυασμό με «οικονομικές αναμορφώσεις», «βλέπει» ο Cohen, περιοχές όπως: το Κεμπέκ. Η Σκωτία, η Καταλονία, η Ουαλία, η Τσετσενία, η Αραβική Παλαιστίνη, το Ιρακινό Κουρδιστάν και η… Κρήτη (σσ.57-59).

Η τελευταία, σύμφωνα με τον Κόεν, η Κρήτη, εάν προηγουμένως λυθεί το Κυπριακό, θα απωλέσει σημαντικό μέρος της στρατηγικής της αξίας για την Ελλάδα και τότε η Αθήνα θα μπορεί να παραχωρήσει στην Κρήτη τις περιορισμένες εξουσίες ενός «οιονεί κράτους» (σ.596).Η λύση δε του Κυπριακού, κατά τον Αμερικανο-εβραίο συγγραφέα, έγκειται στην «Ελληνοτουρκική οιονεί συγκυβέρνηση επί μιας διζωνικής, δικοινοτικής συνομοσπονδίας Κύπρου και Βόρειας Κύπρου…» (σ.1314). Πράγμα που ουσιαστικά σημαίνει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητης κρατικής οντότητας.

Έχουμε επίγνωση ότι ισορροπούμε στην ολισθηρή γραμμή της κινδυνολογίας, της συνωμοσιολογίας και του αντισημιτισμού. Μακριά από εμάς κάθε τέτοια πρόθεση. Εκείνα που προσπαθούμε να επισημάνουμε είναι:

1. Η ανοικτή πληγή του μεσανατολικού, που αφορά κατ' εξοχήν το κράτος του Ισραήλ και την διαρκή υπαρξιακή του αγωνία, που το υποχρεώνει να έχει μια επιθετική αντίληψη για το τι εστί δικαίωμα αυτοάμυνας.
2. Ο πανικός που εύκολα πυροδοτείται από την κακή διαχείριση -όχι πως ήταν εύκολο!- του τραύματος του Ολοκαυτώματος. H παραμικρή ταραχή ή ακόμα και η απλή κριτική βιώνονται ως απειλή επανάληψης του Ολοκαυτώματος. Πολλώ δε μάλλον, όταν πρόκειται για κάποιο τόσο σοβαρό γεγονός όπως η 7η Οκτωβρίου ή η πυραυλική ισχύς του Ιράν. Η άλλη όψη αυτού του πανικού είναι η αίσθηση παντοδυναμίας και η χωρίς κανόνες και ηθικές αναστολές άσκηση ακραίας βίας. Δεν είναι το DNA των Εβραίων που ευθύνεται. Είναι το άτοπο του όλου σιωνιστικού εγχειρήματος.
3. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον για τη διατήρηση του status quo. Η Νέο-οθωμανική Τουρκία είναι αναθεωρητική δύναμη. Το Ισραήλ είναι εξ ορισμού και εξ αυτής ταύτης της υπάρξεώς του αναθεωρητική δύναμη. Είναι η διηνεκής αναθεώρηση καθ' εαυτή.
4. Για τους ανωτέρω λόγους, η «συμμαχία» μιας εξαρτημένης και χωρίς εθνική στρατηγική χώρας με μια κατ' εξοχήν αναθεωρητική χώρα που διαθέτει άκρως επεξεργασμένη στρατηγική, πολεμική τεχνολογία αιχμής, λευκή επιταγή από τις ΗΠΑ και επιπλέον πυρηνική δύναμη, θα αποτελούσε επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε διπλωματικές σχέσεις με τη χώρα αυτή ή να γίνουμε εχθροί της, κάτι που δεν θα ήταν λιγότερο τυχοδιωκτικό. Απλώς σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσδεθούμε στο άρμα της. Αυτό θα μας ζημίωνε, καθιστώντας εχθρούς μας τους εχθρούς της, και επιπλέον θα ήταν μια «συμμαχία» με ημερομηνία λήξης. Αργά ή γρήγορα, το Ισραήλ θα πρέπει, για την επιβίωσή του και υπό τον όρο ότι το Ιράν δεν θα αλλάξει στρατόπεδο, να βρει έναν συμβιβασμό με την Τουρκία. Η οποία Τουρκία όταν απειλεί και φωνασκεί συνήθως παζαρεύει, για να κερδίσει καλύτερο συμβιβασμό.

Και επειδή Διαθήκη σημαίνει συμβόλαιο, ας έχουμε τον νου μας· τα συμβόλαια έχουν και ψιλά γράμματα. Όλο και κάποιο… καπέλο μπορεί να λείπει όσο πλούσιες κι αν είναι οι δωρεές του Παντοδύναμου στον «εκλεκτό» του.

Οπότε, ως «μη εκλεκτοί», ας δώσουμε προσοχή στη σοφία των κοινών θνητών:
Τί γὰργένοιτ᾽ ἂν ἕλκος μεῖζον ἢ φίλος κακός; («Ποια πληγή είναι μεγαλύτερη από τον κακό τον φίλο;» Σοφοκλής, Αντιγόνη, 650).

https://kosmodromio.gr/2024/12/04/%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%AE-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4/

Η Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία δημιουργείται...

12/09/2024

Του Δημήτρη Καραμήτσα Όπως καταλαβαίνει ο σκεπτόμενος άνθρωπος (και δεν καταλαβαίνει ο "ανθρωποπίθηκος") η...

Του Δημήτρη Καραμήτσα

Όπως καταλαβαίνει ο σκεπτόμενος άνθρωπος (και δεν καταλαβαίνει ο "ανθρωποπίθηκος") η... ανατροπή της κυβέρνησης Άσσαντ από τους ισλαμιστές νεοναζί είναι περισσότερο από όλα έργο που εκτελέστηκε την έμπρακτη βοήθεια της Τουρκίας και τούτο περισσότερο από ό,τι με την βοήθεια όλων των άλλων εχθρών της.
Πρόσφατα σας εξήγησα την τακτική της Τουρκίας σε όλες τα κράτη που προήλθαν από την πρώην Οθωμανική αυτοκρατορία. Διεισδύει στα κράτη αυτά βρίσκοντας πρόθυμους συντηρητικούς με την τακτική του γενιτσαρισμού και του χρηματισμού. Οι κύριοι στόχοι επιλογής της είναι πρόσωπα που έχουν σχέση με την παλαιά νομενκλατούρα της αυτοκρατορίας, απόγονοι μπέηδων, κοτζαμπάσηδων και κάθε λογής αξιωματούχων που χρησιμοποιούσε το οθωμανικό καθεστώς και βρίσκονταν σε ευνοϊκή θέση έναντι του λαού. Αν δεν εντοπίσει τέτοιους ή δεν είναι ισχυροί, βρίσκει και δημιουργεί καινούργιους ανάμεσα στις "άρχουσες" τάξεις, μέσα από εμπορικές συναλλαγές και κρατική διαφθορά. Η πολιτική είναι παλιά και είναι μία ουσιαστική απομίμηση της συνταγής του Βυζαντίου και, πριν από αυτό, της Ρώμης. Είναι προφανές ότι το Βυζάντιο, η επιτομή της μηχανορραφίας, "δίδαξε" πολλά τους άξεστους νομάδες Μογγόλους.
Η ιστορία της τακτικής με την Συρία είναι μία αντιγραφή της τακτικής που ακολούθησαν οι Τούρκοι στην Λιβύη (άλλη παλαιά κτήση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), αλλά και στην Αίγυπτο, και είναι και η ίδια ουσιαστικά τακτική που χρησιμοποιούν και στα Βαλκάνια. Ουσιώδες στοιχείο επιτυχίας στην τακτική είναι οι πολιτικές των καθεστώτων της Δύσης (ΗΠΑ, Ε.Ε., Ισραήλ, ΝΑΤΟ κλπ.), τις οποίες έρχεται να πραγματώσει και να εκμεταλλευτεί στην περιοχή η Τουρκία υπό τον νεο-σουλτάνο Ερντογκάν και την παρέα του. Αυτές οι πολιτικές επιτίθενται με πάντοτε άγριο τρόπο στις μη αρεστές κυβερνήσεις, τις στοχοποιούν, τις αποδυναμώνουν, προπαγανδίζουν και εν τέλει δημιουργούν, χρηματοδοτούν αδρά, εξοπλίζουν και εκπαιδεύουν στρατούς και εμφύλιους. Οι ευρισκόμενες στο στόχαστρο κυβερνήσεις, έχουν να αντιπαλέψουν πολιτικά πρόσωπα, ισχυρούς του πλούτου και αξιωματικούς του στρατού που έχουν ήδη διαφθαρεί με την άμεση συμμετοχή της Τουρκίας. Η Τουρκία αναλαμβάνει κυρίως και τον ρόλο της συγκέντρωσης και πληρωμής των μισθοφόρων, τον εξοπλισμό και την εκπαίδευσή τους, ενώ όταν χρειαστεί έχει και ενεργό συμμετοχή με στρατιωτικές μονάδες.
Θυμηθείτε και σκεφτείτε την ταχεία κατάρρευση του Καντάφι και πως ένα "αντάρτικο" χωρίς ιστορία κατάφερε μέσα σε μερικές εβδομάδες να νικήσει έναν τακτικό (αλλά διεφθαρμένο τελικά) στρατό. Σκεφτείτε τα γεγονότα της Αιγύπτου και το πόσο γρήγορα, μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, έπεσε ο Μουμπάρακ (και μάλιστα ποιοι και πως συνεργάτες του τον εξανάγκασαν σε παραίτηση). Ποιοι ήλθαν στην εξουσία και στις δύο περιπτώσεις: η σουνιτική "Μουσουλμανική Αδελφότητα", δηλ. ακραίοι ισλαμιστές με κουστούμια και γραβάτες που επιβάλουν ως νόμο την Σαρία στις πιο άγριες και ακραίες ερμηνείες της.
Ο Ερντογκάν από την εποχή που ως νέος "μαθήτευε" δίπλα στον Ερμπακάν, μέχρι και πρόσφατα που έδειξε την πλήρη του αγάπη και αφοσίωση στον έκπτωτο Μόρσι της Αιγύπτου, την πιο σημαίνουσα σύγχρονη προσωπικότητα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ο Ερντογκάν στο θεωρητικό πλαίσιο είναι απόλυτα ταυτισμένος εδώ και μια 10ετία τουλάχιστον με την "Μουσουλμανική Αδελφότητα".
Οι ίδιες τακτικές ακολουθήθηκαν και στην Συρία, τόσο κατά την έναρξη αυτής της περιπέτειας με την αυθαίρετη αυτοεκλεγείσα "κυβέρνηση" της Συρίας (που έσπευσε να αναγνωρίσει σύσσωμη η άθλια δύση) να κατοικοεδρεύει στην Κωνσταντινούπολη και τα κοσμικά και ισλαμιστικά "αντάρτικα" να βρίσκονται σε πλήρη συνεργασία και όλοι μαζί να έχουν ως πάτρωνα τον Ερντογκάν και την Τουρκία. Το συριακό κράτος, βομβαρδίστηκε, διαιρέθηκε και διαμελίστηκε. Η εκλεγμένη με εκλογές κυβέρνηση της Συρίας και όχι "καθεστώς Ασαντ", μέσα από την τακτική της διαφθοράς στρατού και πολιτικής ηγεσίας από την Τουρκία, έπεσε μέσα σε ένα δεκαήμερο, χωρίς ουσιαστικά να πέσει τουφεκιά από τον στρατό και από "αντάρτες" εξοπλισμένους με αγροτικά αυτοκίνητα, που περισσότερο έκαναν παρέλαση 2.000 χιλιόμετρα και όχι εκστρατεία.
Πεντακόσια χρόνια στην οθωμανική αυτοκρατορία και μόλις 70 χρόνια ελευθερίας και αυτοδιάθεσης είναι πολλά για να δημιουργηθούν στην Συρία οι σχέσεις με τους ντόπιους εκφραστές και διοικητές της οθωμανικής αυτοκρατορίας και, αντίστοιχα, τα μόλις 70 χρόνια ελευθερίας και αυτοδιάθεσης είναι πολύ λίγα για πάψουν να υπάρχουν οι εκφραστές και σύμμαχοι των Τούρκων και οι ανθρωποπίθηκοι που τους ακολούθησαν.
Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία κατέλαβε την Συρία και δημιουργεί τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, βήμα – βήμα. Φυσικά το Χαλέπι, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Συρίας, θα περιέλθει σε τουρκική διοίκηση. Ευάριθμες στρατιωτικές μονάδες της Τουρκίας θα αναπτυχθούν πάγια σε όλα τα νευραλγικά σημεία (προβλέπω και στο νότο) ως εγγυήτριες της "ομαλής μετάβασης" και θα υφίσταται μία ουσιαστική κατοχή της Συρίας από τους Τούρκους και τους συνεργάτες τους σουνίτες ισλαμιστές, που εμφορούνται και αυτοί από τις "διδαχές" της μουσουλμανικής αδελφότητας.
Το Ισραήλ, το ναζιστικό Ισραήλ, που έσπευσε να προωθήσει στρατό στα εδάφη της Συρίας, μάλλον δεν κατάλαβε ότι πλέον έχει σύνορα με την Τουρκία και πως και αυτό θα περικυκλωθεί (όπως και η Ελλάδα) στην προσπάθεια – στρατηγική της ανασύστασης της αυτοκρατορίας.
Οι Κούρδοι, αφού έπαιξαν τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου, θα εξοντωθούν ή θα οδηγηθούν στην προσφυγιά με την βία των όπλων. Άλλωστε, λίγες μόλις ημέρες πριν την έναρξη της "εκστρατείας" των Τούρκων και των συμμάχων τους στην Συρία, ο Ερντογκάν τους κάλεσε να ενσωματωθούν στην Τουρκία, διατηρώντας τις παραδόσεις τους, αλλά με κυρίαρχη την έννοια και την εξουσία της Τουρκίας και των Τούρκων. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αυτοκρατορικό από την δήλωση αυτή και μεγαλύτερη απόδειξη της στρατηγικής της Τουρκίας.
Αυτοί, οι Αλεβίτες, οι Σύριοι ορθόδοξοι, οι Κόπτες χριστιανοί, οι Σιίτες, οι Γεζίντι, οι Ελληνικής καταγωγής ορθόδοξοι, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, όλες οι άλλες εθνότητες και θρησκείες της Συρίας είναι ήδη υπό διωγμό εφόσον δεν ενσωματωθούν με τον γενιτσαρισμό στο καθεστώς. Το υβριδικό σχέδιο ακολουθήθηκε με τον ξεριζωμό πριν δύο χρόνια των χριστιανών Αρμένιων και άλλων από το Ναγκόρνο – Καραμπάχ. Ψιλά γράμματα για το μεγαλύτερο έγκλημα της ιστορίας της ανθρωπότητας : την "συλλογική δύση".
Στην Ανατολή, ο επόμενος στόχος θα είναι προφανώς το ετοιμόρροπο, όπως το άφησε η δυτική λαίλαπα, Ιράκ. Ενώ η Αίγυπτος θα είναι η νευραλγικής σημασίας κατάκτηση.
Ο στόχος των Τούρκων, βέβαια, ο πιο μεγαλεπήβολος δεν είναι η περικύκλωση και κατάληψη της Ελλάδας, αυτός ίσως είναι ο 2ος σημαντικότερος, αλλά είναι η κατάληψη μεγάλου μέρους των πρώην ρωσικών, μετέπειτα σοβιετικών και σήμερα εν μέρει ρωσικών εδαφών. Οι Τούρκοι με την στρατηγική του παν-τουρκισμού, που προπαγανδίζουν, υπηρετούν και υλοποιούν με τον Ερντογκάν εδώ και μία εικοσαετία, έχουν καταφέρει να έχουν άμεσες και προνομιακές σχέσεις με όλα τα κράτη κοινής καταγωγής. Ενα τεράστιο τόξο που απλώνεται από την κοινή τους πατρίδα την Μογγολία έως την Αδριατική και βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, αλλά και μέσα σε αυτή. Ο οραματισμός για ένα κοινό παν-τουρκικό κράτος διατυπώνεται πλέον χωρίς συστολές στα παντουρκικά συνέδρια, που οργανώνονται ολοένα και πιο πυκνά και περιλαμβάνουν πλέον και απεσταλμένους από την Ουγγαρία, την Φινλανδία και άλλα "ευρωπαϊκά" κράτη.
Η Ρωσία προφανώς συνεργάστηκε με τους Τούρκους στην υπόθεση της Συρίας. Η Ρωσία γενικά πιστεύει στην φιλία του Ερντογκάν και των νεο-οθωμανών, αλλά πλανάται πλάνην οικτράν. Οι Τούρκοι εξόπλιζαν και εκπαίδευαν τον Ουκρανικό στρατό πολύ πριν τους άλλους του ΝΑΤΟ. Στόχος της Τουρκίας είναι η διείσδυση στην Ουκρανία μετά την αποδυνάμωσή της και, ταυτόχρονα, η αποδυνάμωση της Ρωσίας με τον αδελφοκτόνο πόλεμο της Ουκρανίας. Φυσικά οι στρατηγικές της Τουρκίας παρουσιάζονται ως θετικές προς τους σκοπούς των δυτικών.

ΕΛΛΑΔΑ: ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ και ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Για την Ελλάδα και τον ιστορικότερο λαό της περιοχής, το σχέδιο της Τουρκίας είναι απλό και ακολουθεί πιστά τα ανωτέρω δεδομένα: αποδυνάμωση, περικύκλωση και εσωτερική προδοσία, μέσα από τις προνομιακές επαφές και σχέσεις με ανθρώπους πρόθυμους, που ανήκουν παραδοσιακά στο παλαιό οθωμανικό στρατόπεδο ευνοημένων και προδοτών του ελληνισμού.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν στην διαλεκτική της συντρέχουν οι ίδιοι ή παρόμοιοι όροι. Το ίδιο σύστημα ενεργειών ακολούθησαν οι οθωμανοί και για την πτώση του Βυζαντίου. Πριν από αυτό και παράλληλα προηγήθηκε η παράδοση του τόπου στους Δυτικούς. Οι δυτικοί απαιτούσαν προνομιακές εμπορικές σχέσεις και την παράδοση των υποδομών (π.χ. λιμάνια, έλεγχος οδών, μεγάλες παραγωγικές εκτάσεις). Στην ίδια περίπου στρατηγική βρίσκονταν και οι Οθωμανοί στην Ανατολή. Στο τέλος, αμφότεροι, προέβαιναν σε καταλήψεις περιοχών, όπου και πάλι τους ενδιέφεραν τα ανωτέρω και η είσπραξη φόρων. Η κατάληψη και λεηλασία της Πόλης το 1204 από τους δυτικούς επήλθε ως συνέπεια της αφαίμαξης – αποδυνάμωσης του Βυζαντίου (ορθά Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Ανατολής) μέσω αυτών των τακτικών κατάληψης και εκμετάλλευσης υποδομών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Οι Οθωμανοί το 1453 είχαν περικυκλώσει την Πόλη, έχοντας καταλάβει πριν όλες τις κρίσιμες επαρχίες γύρω της. Ο Κ. Παλαιολόγος (ένας από τους ελάχιστους ελληνικής καταγωγής, "αυτοκράτορες" σε ό,τι είχε απομείνει) μάταια αποζητούσε την βοήθεια της Δύσης, η οποία ήταν παρούσα και είχε τον έλεγχο πολλών περιοχών, υποδομών και του εμπορίου. Η Κερκόπορτα δεν ήταν μόνο μία και ίσως η πύλη του θρύλου που άνοιξαν προδότες μοναχοί να συμβολίζει την εσωτερική διαπάλη μεταξύ δυτικόφιλων και τουρκόφιλων με κύριο τόπο διεξαγωγής την εκκλησία και τον κλήρο. Την ώρα που ο στρατός του Μωάμεθ είχε στις τάξεις του πολλές χιλιάδες ελληνόφωνους, την Πόλη την υπερασπίζονταν Γερμανοί και άλλοι μισθοφόροι και η βοήθεια από την Δύση δεν ήλθε ποτέ. Το σκηνικό της πλήρους προδοσίας στηνόταν επί πολλές δεκαετίες και ήταν έτοιμο να ανθίσει σε έναν αγώνα που αποδείχθηκε μάταιος, αφού μέσα στην ίδια την Πόλη οι συνεργάτες των Τούρκων περίμεναν την στιγμή της Πόλης για να γίνουν Πατριάρχες, αξιωματούχοι και να ευνοηθούν ακόμα και με λάφυρα. Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια πριν ένας άλλος αγώνας που πάλι φαινόταν μάταιος και με τις μισές πόλεις να έχουν "μηδίσει" έφερε Μαραθώνες, Σαλαμίνες και Πλαταιές, γιατί ο τόπος και οι άνθρωποι διατηρούσαν τις υποδομές και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στον έλεγχό τους και προς όφελός τους. Στην Πόλη του 1453 δεν είχε απομείνει τίποτε άλλο από τα τείχη της μέσα στα οποία οι Τούρκοι είχαν φροντίσει να βρουν τους πρόθυμους συνεργάτες.
Στην σημερινή Ελλάδα των νεο-οθωμανών συντηρητικών, οι Τούρκοι γνωρίζουν καλά ότι όπως και τότε θα βρουν πρόθυμους συνεργάτες – προδότες, όπως βρήκαν στην Συρία, στην Λιβύη, στην Αίγυπτο. Οι ιστορικές συνθήκες ενταγμένες στην διαλεκτική τους ανάλυση, προσομοιάζουν σχεδόν απόλυτα. Η χώρα έχει απογυμνωθεί από υποδομές και πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι άνθρωποι έχουν γίνει παρίες της ζωής, χωρίς ηθικό. Οι συντηρητικοί της χώρας αποτελούν ένα απολιθωμένο είδος ανθρωπο-πιθήκων που ουσιαστικά δεν κατέβηκε από τα δέντρα και εξακολουθούν οι αδύναμοι συντηρητικοί απέναντι στον ισχυρό της αγέλης να δείχνουν υποταγή με γονυκλισίες. Ο κουτοπόνηρος Χατζηαβάτης του Θεάτρου Σκιών είναι, επίσης, παρών και πλειοψηφικός τύπος νεο-οθωμανού νεο-έλληνα δεξιού. Οποιος άνθρωπος πήγε να σηκώσει κεφάλι στους ισχυρούς αυτού του τόπου, όποιος θέλησε να κατέβη από το δέντρο και να περπατήσει στα δύο πόδια, έχασε και το κεφάλι και τα πόδια του, από τους ανθρωποπίθηκους αυτού του τόπου.
Η Ελλάδα βιώνει συλλογικά μια κατάντια που έχει ρίζες και θιασώτες που διαχρονικά την άγουν σε αυτό το σημείο. Η προδοσία του ελληνισμού ενυπάρχει μέσα σε αυτόν με την φυσική υπόσταση, διατήρηση και καλλιέργεια του συντηρητισμού, που διατηρεί, ισχυροποιεί και αναπαράγει, εισέτι και ως αξίωμα, όλα τα αντικοινωνικά "ελαττώματα της φυλής", που είναι τα διατηρούμενα ευλαβικά και με θρησκευτική συνέπεια ελαττώματα της αγέλης των ανθρωποπιθήκων.
Η Δυτική αφαίμαξη και κυριαρχία είναι και πάλι παρούσα και κάποιοι, όπως και τότε, την επικαλούνται ως αρωγό έναντι των Τούρκων (που ποτέ τελικά δεν θα έλθει). Οι εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία είναι οι καλύτερες της ιστορίας για τους Τούρκους εξαγωγείς και Τούρκοι επιχειρηματίες φίλοι του Ερντογκάν διεισδύουν διαρκώς, ακόμα και σε υποδομές της χώρας. Οι εθνοκάπηλοι, φασίστες, ναζήδες και "υπερπατριώτες" ανθούν ως ανεγκέφαλοι ανίκητοι ανθρωποπίθηκοι που πουλούν στους άλλους εύκολες και κούφιες λύσεις ιδεασμού, απραξίας και ιστορικότητας της φυλής. Αυτοί θα "πολεμήσουν" με τόξα, ασπίδες και περικεφαλαίες με σκούπες ή θα τρέξουν πίσω στα δέντρα τους ή στον τούρκο αφέντη ; Η δεξιά κάθε έκφανσης είναι η ενδογενής αιτία της καχεξίας του ελληνισμού από την ώρα της σύστασής του έως και το σύγχρονο γίγνεσθαι.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της Δεξιάς έσπευσε να δηλώσει ότι επιχαίρει με την πτώση της κυβέρνησης Άσσαντ, αποδεικνύοντας την πλήρη και σε κάθε επίπεδο αθλιότητά της και τον γενιτσαρισμό της. Οι άνθρωποι, ως συντηρητικοί δεξιοί είναι ανεγκέφαλοι πίθηκοι των δέντρων και οι τέλειοι προδότες - δολοφόνοι του ελληνισμού. Δεν θα κάνω αναφορά στην ιστορικότητα και στην συνδρομή της συριακής κυβέρνησης σε δύσκολες ώρες για τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, την ώρα που ο μοναδικός πραγματικός πατριώτης πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας, ο Αντρέας Παπανδρέου, έδιωχνε τους Τούρκους από το Αιγαίο.
Το θέμα ξεκινά από την τυπική πολιτική και θεσμική του αξία:
Μία κυβέρνηση, εκλεγμένη με εκλογές από τον λαό της Συρίας, στην οποία μετέχουν πολιτικά κόμματα από σχεδόν όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος, όχι μόνο αποκαλείται από το Υπ.Εξ. της Ελλάδας "καθεστώς", αλλά η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ανεπιφύλακτα ότι επιχαίρει της βίαιης ανατροπής της από στρατό οπλισμένων τζιχαντιστών, που, συν τοις άλλοις, είναι υποκινούμενα της Τουρκίας. Φοβερή και συνεπής στην απόλυτη αθλιότητα πολιτική θέση να συγχαίρει τζιχαντιστές πραξικοπηματίες και να ταυτίζετε με αυτούς.
Συν τοις άλλοις όμως η ίδια "ελληνική" κυβέρνηση ξεχνά να κάνει λόγο και να δράσει ως θσμικά οφείλει για την προστασία από τους τζιχαντιστές εκδοροσφαγείς ναζήδες των ελληνικής καταγωγής και ελληνόφωνων χριστιανών ορθόδοξων κατοίκων της Συρίας, αυτούς που στην προηγούμενη φάση του εμφυλίου έσφαζαν και βίαζαν οι συγχαιρόμενοι από την κυβέρνηση τζιχαντιστές, αυτούς που πολέμησαν μαζικά και ομοθυμαδόν στο πλευρό της κυβέρνησης Άσσαντ, η οποία τους είχε δώσει πλήρη ισότητα και ελευθερία.
Ξεχνά να προασπιστεί και τα εκατομμύρια των χριστιανών, αλεβιτών, ασσύριων, γεζίντι, κούρδων, σιιτών, παλαιστινίων, που βρίσκονται στο έλεος των εκδοροσφαγέων του Ισλάμ και της Τουρκίας.
Ξεχνά όμως και να μας πει τι σκοπεύει να κάνει με τους πρόσφυγες που θα προκύψουν. Θα τους πνίξει στην θάλασσα αυτούς, ενώ έχει ήδη δεχθεί κάθε λογής "μαντήλα" και "τζιχαντιστή" ?
Ο ελληνισμός βρίσκεται εντός της μέγγενης που στρατηγικά σφίγγει η Τουρκία. Οι κάθε λογής Εφιάλτες, Καδμείοι, Πηλιογούσηδες και Νενέκοι, μπέηδες, κατήδες, πασάδες, ηγεμόνες, φαναριώτες και κοτζαμπάσηδες, όλοι συνεργάτες των Τούρκων και προδότες είναι παρόντες και ενδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους, μόνο για το πως θα στραγγίξουν κάθε ικμάδα ιδρώτα αυτού του λαού, πως θα τον αναγκάζουν να είναι πάντα γονυπετής και φοβισμένος, υποτακτικός του αρχηγού της αγέλης.
Οι άνθρωποι σε αυτή την χώρα, οδηγούνται στο να σπαταλούν τον παραγωγικό του βίο κουβαλώντας πίτσες, σουβλάκια και καφέδες, ως μεταφορείς ή ως γκαρσόνια, ή να κάνουν τους χαμάληδες στα σουπερμάρκετ, παίρνοντας ψίχουλα και φορολογούμενο φιλοδώρημα ή επίδομα φτώχειας, που όλα μαζί δεν φτάνουν για να ζήσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι με πτυχία δεν κάνουν τίποτα ή μετέχουν σε αυτό το σκηνικό της απαξίωσης ως θύματα των ανθρωπο-πιθήκων.
Βλέπετε μέλλον;

https://www.press-gr.com/2024/12/blog-post_839.html