Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΚΩΜΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ.

To 2021 συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.

H Βουλή των Ελλήνων, το Υπουργείο Εξωτερικών, η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα θα υλοποιήσουν σειρά δράσεων με στόχο:

• να τροφοδοτήσουν τη δημόσια συζήτηση για τον απολογισμό τεσσάρων δεκαετιών της Ελλάδας ως κράτος μέλος της Ένωσης, πώς αυτό άλλαξε τη χώρα και πόσο αυτό καθορίζει πλέον τη ζωή και τις προοπτικές μας
• να αναδείξουν την ιστορική σημασία της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, και σε σχέση με τη συνολική εθνική πορεία των 200 ετών από το1821...

https://ec.europa.eu/greece/news/20210216_1_el

Ας έρθουμε στην ουσία του θέματος.

Πώς μπορούμε να κάνουμε τον απολογισμό των τεσσάρων δεκαετιών;

1.  Να δούμε πόσο αυξήθηκε το ΑΕΠ μας.

2. Και σε σύγκριση με άλλες χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος κλπ.

3.  Αν αποκτήσαμε μία σοβαρή παραγωγική οικονομία.

4.  Αν και πόσο επωφελήθηκαν οι πολίτες .

5. Δημοκρατικοί θεσμοί και πόσο διευρύνθηκαν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα μπορούσαμε να εξάγουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η ένταξη στην ΕΟΚ/ΕΕ  μας έβλαψε ποικιλοτρόπως μας άφησε πίσω σε σχέση με τον κύριο εχθρό μας την Τουρκία , διέλυσε την οικονομία και αυτή έγινε εξάρτημα και συμπλήρωμα της Γερμανικής οικονομίας, καταστρέφουν ανεξέλεγκτα το περιβάλλον στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης προκειμένου να πουλάνε τις ανεμογεννήτριες , τα φωτοβολταικά πάνελ, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα κλπ. οι γερμανοί, οι πολίτες ποδοπατήθηκαν, εξαναγκάστηκαν στην φυγή από την χώρα τους ,η ανεργία είναι τρομακτική , οι δουλειές κακοπληρωμένες , οι φόροι στα ύψη, τα αντιλαϊκά νομοσχέδια κατεδαφίζουν το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού μας πού κτίστηκαν με αίμα, γίνεται πράξη το όνειρο του Ιμπραήμ για μιά ελλάδα χωρίς έλληνες αποτελούμενη από εισαγόμενους δουλοπρεπείς φελάχους, οι τυπικοί δημοκρατικοί θεσμοί κατεξευτελίστηκαν οι αποφάσεις παίρνονται αλλού. Η κάποια ανεξαρτησία του πολιτικού συστήματος καταβαραθρώθηκε, οι πολιτικοί μας, η συντριπτική πλειοψηφία έγιναν υπάλληλοι των Βρυξελλών, το πολιτικό σύστημα κατάφερε και αποβλάκωσε την κοινωνία μας μέσω των ΜΜΕ, των δανείων, η χαζομάρα της κοινωνίας είναι απίστευτη, ότι και να τις κάνουν δεν αντιδρά.

Και επιμένει να ψηφίζει τους δολοφόνους της. Έχουμε να κάνουμε με κάτι το ανάλογο με το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς.

Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ

Από τη Βικιπαίδεια

Η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο συνδεδεμένο κράτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Αποτέλεσε στρατηγική επιλογή και βασική επιδίωξη των ελληνικών κυβερνήσεων υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την περίοδο 1955-1961.

Το μεσημέρι της Κυριακής, 9 Ιουλίου του 1961, στην Αίθουσα Τροπαίων της Βουλής, υπογράφτηκε επίσημα η συμφωνία σύνδεσης Ελλάδας-Ε.Ο.Κ.

Οι Η.Π.Α., με δήλωση εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε απάντηση ερώτησης του ανταποκριτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, δεν έκρυψαν την ικανοποίησή τους για την επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων για τη σύνδεση της Ελλάδας με την Ε.Ο.Κ.

Σύσσωμος ο ελληνικός Τύπος πανηγύρισε για τη συμφωνία.

Αντίθετα, μόνη η Αυγή την χαρακτήρισε "ξεπούλημα" και ισχυρίστηκε ότι "το Έθνος δεν αναγνωρίζει την συμφωνίαν με την ΕΟΚ". Η Καθημερινή αφιέρωσε ένα μονόστηλο για να παρουσιάσει ως εξής την αντίδραση της Ε.Δ.Α.: "Η ΕΔΑ δι' ανακοινώσεώς της χαρακτηρίζει την υπογραφήν της συμφωνίας με την ΕΟΚ ως νέαν αντεθνικήν ενέργειαν της κυβερνήσεως της υποτελείας, ολεθρίαν δια το παρόν και το μέλλον του τόπου, ένα νέον βήμα υποδουλώσεως εις τους ξένους ιμπεριαλιστάς. Δια της συμφωνίας αυτής, συνεχίζει η ανακοίνωσις, η χώρα μας παραδίδεται αλυσοδεμένη εις τα συμφέροντα των μονοπωλίων της Δυτικής Ευρώπης και κυρίως της Δ. Γερμανίας, με ανυπολογίστους καταστρεπτικάς συνεπείας δια την εθνικήν μας οικονομίαν, το βιοτικόν επίπεδον του λαού, τας λαϊκάς ελευθερίας, την ανεξαρτησίαν και αυτήν την εθνικήν μας υπόστασιν. Προ των κινδύνων αυτών, η ΕΔΑ καλεί τον λαόν εις αγώνα δια την ανατροπήν της καταστρεπτικής συμφωνίας και την αποτίναξιν του ζυγού της υποτελείας που επιβάλλουν οι ανάξιοι κυβερνήται του".

Νάντια Βαλαβάνη: "40 χρόνια στην ΕΕ - Παταγώδης αποτυχία της σύγκλισης και τρία μνημόνια"

• Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών, πολιτικός και οικονομολόγος Νάντια Βαλαβάνη αναλύει λεπτομερώς τα στάδια της ένταξής μας στην ΕΕ, που φέτος κλείνει τέσσερις δεκαετίες.
• Στο κλασικό έργο του Ρομέν Γκαρί, «Ευρωπαϊκή θητεία», μας θυμίζει στο κείμενο, με την εντυπωσιακή βιβλιογραφία, που συνέταξε ειδικά για το Sputnik, με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ένταξη της Ελλάδα στην ΕΕ, η Νάντια Βαλαβάνη, «ένα ζευγάρι έφηβων παρτιζάνων ονειρεύονται αγκαλιασμένοι τη νέα Ευρώπη: Θα 'χει ελευθερία, θα 'χει μουσική, θα 'χει βιβλία, θα ΄χει ψωμί για όλους και ζεστασιά αδερφική».
• «Όποιος θεωρεί ότι η σημερινή ΕΕ έχει οποιαδήποτε σχέση μ' αυτό το όραμα, σίγουρα αφίχθηκε από παράλληλο σύμπαν» σχολιάζει σαρκαστικά σήμερα, διατρέχοντας την επέτειο, χωρίς αυταπάτες, κοιτώντας κατάματα τα γεγονότα που την και μας καθόρισαν εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η πολιτικός και οικονομολόγος Νάντια Βαλαβάνη.
• Το πλήρες επετειακό κείμενο της Νάντιας Βαλαβάνη:
• Δυο επέτειοι ή 60 χρόνια προπαγάνδας με στόχο τη «σύγκλιση» διαλύονται σε μια στιγμή του 2017
  
• «40 χρόνια πριν η Ελλάδα γινόταν το 10ο μέλος της τότε ΕΟΚ. Σύμφωνα με τις τότε πανηγυρικές τοποθετήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή: "H χώρα μου συστρατεύεται μαζί σας στον αγώνα για τη δημιουργία της νέας Ευρώπης... Η Ελλάδα είναι ο μεσογειακός εξώστης της κοινής αγοράς".
  
• Το κείμενο στον ιστότοπο του ΥΠΕΞ, "Η πορεία της Ελλάδας στην ΕΕ" σκιαγραφεί τέσσερις λόγους ένταξης:
• 1. Εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών.
• 2. Ενίσχυση της ανεξαρτησίας έναντι των ΗΠΑ.
• 3. Η Κοινότητα ως παράγοντας ανάπτυξης κι εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
• 4. Η Ελλάδα "παρούσα" στις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
• Περιέργως απουσιάζει η μεγάλη "ευρωπαϊκή" υπόσχεση που μας κατάκλυζε από τη μεταπολίτευση: "Σύγκλιση" (των λιγότερο αναπτυγμένων Κ-Μ, και βεβαίως της Ελλάδας, με τις αναπτυγμένες οικονομίες της ΕΕ).
  
• Στον γιορτασμό των 40χρονων στη Βουλή ο όρος "σύγκλιση" απουσιάζει εκκωφαντικά απ' τους πανηγυρικούς, συμπεριλαμβανομένου του αντιπροέδρου της ΕΕ, Μαργαρίτη Σχοινά, που περιορίζεται να δηλώσει ότι "η Ευρωπαϊκή Ελλάδα πέτυχε τα τελευταία 40 χρόνια όσα δεν πέτυχε στα 160 προηγούμενα χρόνια της νεότερης ιστορίας της".
• Τυχαίο; Το 2017, στα 60χρονα της ΕΕ με νωπό το τραύμα του Brexit, κατατίθεται στο Ευρωκοινοβούλιο Λευκή Βίβλος με "5 πιθανά σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης". Θεωρητικά, ανοίγει διάλογος. Πρακτικά, η επιλογή έχει ήδη γίνει, όπως ξεκαθαρίζει η Μέρκελ στη συνάντηση των ηγετών: Για να μην καθηλωθεί η Ευρώπη, "κάποιες χώρες πρέπει να προχωρήσουν και να ηγηθούν... Διαφορετικές ταχύτητες πρέπει να είναι δυνατές εντός της Ευρώπης." Εξού και ο τίτλος στο κείμενο του ιστοτόπου της Γερμανικής Καγκελαρίας: "Μια Ευρώπη με διαφορετικές ταχύτητες".
• Aυτό είναι ωστόσο πραγματικότητα από την ίδρυση της Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς: Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης δρα σε οποιαδήποτε καπιταλιστική ολοκλήρωση χωρών διαφορετικού επιπέδου ανάπτυξης. Αν ωστόσο 60 χρόνια προπαγάνδας με κεντρικό στόχο "σύγκλιση", παφ! διαλύονται σε μια στιγμή, τι θα μπορούσε να προσδοκά η πατρίδα μας από το "ευρωπαϊκό" της μέλλον; Τη νέα "Μεγάλη Ιδέα": Συμμετοχή στην "πρώτη ταχύτητα"! Το οραματίζονται δεκάδες εκπομπές και κείμενα και επαναλαμβάνεται πιο προωθημένα στον πανηγυρικό στη Βουλή του αν. ΥΠΕΞ Μ. Βαρβιτσιώτη: "Aυτά τα 40 χρόνια η χώρα μας ωφελήθηκε πολιτικά, οικονομικά και στρατηγικά από τη συμμετοχή της στον σκληρό πυρήνα της Ένωσης (!)". Σοβαρά, τώρα;
• Πριν την ένταξη (1963-1980): Το ΑΕΠ υπερεντεκαπλασιάστηκε
  
• Mια σύντομη "προ-ενταξιακή" ματιά.
• Η ανάπτυξη της Ελλάδας ξεκινά μετά τον εμφύλιο, από τα ερείπια. Την πρώτη δεκαετία "ανάπτυξης υπό την αιγίδα του κράτους" (1953-1962) ο μέσος ετήσιος ρυθμός είναι 5,7% - ψηλότερος από Ιταλία, Γαλλία, Βρετανία, ΗΠΑ. Η Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ υπογράφεται το 1962.
• Την επόμενη δεκαετία (1963-1973) στην Ελλάδα πραγματοποιείται "αναπτυξιακό άλμα". Οι ρυθμοί ανάπτυξης (κοντά στο 8%) υπερτερούν έναντι των αντιστοίχων όλων των χωρών του ΟΟΣΑ πλην Γερμανίας και Ιαπωνίας. Την περίοδο μεταξύ των δύο πετρελαϊκών κρίσεων (1974-1979) ο μέσος ρυθμός επιβραδύνεται (4,5%) - αν και ψηλότερος του μ.ο. της ΕΟΚ (3%). Παρ' ότι διατηρούνται χαρακτηριστικά λιγότερο αναπτυγμένων οικονομιών, η διάρθρωση της οικονομίας αρχίζει να μοιάζει με αυτή των αναπτυγμένων, με σοβαρή διεύρυνση της βιομηχανικής βάσης και των εξαγωγών βιομηχανικών προϊόντων. Στα 17 χρόνια πριν την ένταξη (1963-1980) το ΑΕΠ σε σταθερές τιμές υπερεντεκαπλασιάστηκε. Η χώρα βρισκόταν σε σαφή πορεία σύγκλισης.
• 40 χρόνια ένταξης (1981-2021): Κατάρρευση γεωργίας και βιομηχανίας, χώρα τουριστικών υπηρεσιών
• Στα επόμενα 40 χρόνια, το ΑΕΠ απλώς τριπλασιάστηκε. Η πορεία σύγκλισης αναστράφηκε. Με εξαίρεση το "διάλειμμα" 1996-2008, μετατράπηκε σε πορεία απόκλισης. Ας δούμε τις βασικότερες διαρθρωτικές μεταβολές μεταξύ 1981-2017:
• Οι υπηρεσίες εκτινάχθηκαν - αύξηση 70%, από 56% στο 79,1% του ΑΕΠ. Ειδικά οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες υπερτριπλασιάστηκαν, από 3,3% στο 11,3% του ΑΕΠ.
• Η "οικονομική φιλελευθεροποίηση" επιδείνωσε ραγδαία τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής βιομηχανίας: Μειώθηκε κατά 40%, από 30,5% στο 16,9% - τσακίζοντας κλωστοϋφαντουργία, δέρμα, επεξεργασία μετάλλων και έπιπλα.
• Ο πρωτογενής τομέας κατέρρευσε - μειώθηκε κατά 2/3, από 13,5% στο 4,1% του ΑΕΠ. Η ένταξη τροποποίησε τις συνθήκες διεξαγωγής των εισαγωγών, αυξάνοντας τις ανταγωνιστικές πιέσεις στην ελληνική παραγωγή και δημιουργώντας "εκτροπή εμπορίου" από φθηνούς προμηθευτές αγροτικών προϊόντων Ανατολικής Ευρώπης και Νότιας Αμερικής σε ακριβότερους των "βορείων" της ΕΕ (τεράστιες agri-business, ασυναγώνιστες από άποψη συγκέντρωσης κεφαλαίου και καλλιεργούμενων εκτάσεων). Η ΚΑΠ, μεταβιβάζοντας τον έλεγχο της ελληνικής αγροτικής παραγωγής -τι και πόσο να παράγει- σε εξωτερικά κέντρα, συνέβαλε στη διαστρέβλωση της παραγωγικής της δομής και ταυτόχρονα συγκάλυψε την καταστροφή της, καθώς επί χρόνια το αγροτικό εισόδημα συντηρούνταν τεχνητά μέσω επιδοτήσεων - με αντάλλαγμα ξερίζωμα σταφιδάμπελων, καπνών και σκληρού σταριού και τη φρουτοπαραγωγή στις χωματερές. Ενώ ο μέσος όρος ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής στην ΕΕ την 20ετία 1981-2001 ήταν 2%, στην Ελλάδα ήταν μόλις 0,2%! Το θετικό αγροτικό ισοζύγιο έγινε γρήγορα ελλειμματικό.
• Οι εισαγωγές γενικά αυξήθηκαν με ρυθμούς ταχύτερους των εξαγωγών: H μεγάλη αγορά της ΕΕ αποδείχθηκε πολύ μικρή για ν' απορροφήσει τα ελληνικά προϊόντα, ενώ η μικρή ελληνική αγορά αρκετά μεγάλη για τα ευρωπαϊκά.
• Δραστικότερες ήταν οι μεταβολές στην απασχόληση: Στη βιομηχανία οι εργαζόμενοι έπεσαν στο μισό, από 20% στο 11% - με όλες τις δεξιότητες που χάθηκαν οριστικά. Με τον περιορισμό των αγροτικών ενισχύσεων "ο βασιλιάς εμφανίστηκε γυμνός": Οι απασχολούμενοι στη γεωργία μειώθηκαν από 31% στο 12,9%, με τους μισούς αγρότες να εγκαταλείπουν την καλλιέργεια της γης την πρώτη 20ετία της ένταξης. Η "επιστροφή στη γη" (2010-2015) ανέβασε ελάχιστα την αγροτική απασχόληση - από 12,2% σε 12,9%.
• Η μετατόπιση της απασχόλησης από την παραγωγή προς τις υπηρεσίες (π.χ. αύξηση σε μεταφορές, εμπόριο, τουρισμό, εστίαση κατά 40%) συνεχίστηκε καθ' όλη την περίοδο της ένταξης αλλάζοντας βαθιά την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας: Η μισθωτή εργασία γίνεται κυρίαρχη μορφή απασχόλησης - από 48,1% το 1981 σε 65% το 2017. Ο δραστικός περιορισμός των μεσαίων στρωμάτων πόλης και χωριού συνοδεύεται από αύξηση της μερικής και "ευέλικτης" εργασίας και της μακροχρόνιας ανεργίας. Η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται να επικεντρώνεται σχεδόν μονοθεματικά στον τουρισμό. Τελικά, το προ-ενταξιακό σύνθημα του ΚΚΕ "θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης" φάνηκε να επαληθεύεται με γκροτέσκο τρόπο.
• Ποιος επωφελήθηκε μέχρι την κρίση του 2009;
• Κατά το μοναδικό "διάλειμμα σύγκλισης" 1996-2008 η παραγωγικότητα της εργασίας ανήλθε στο 5πλάσιο του 1960. Το ΑΕΠ ανά κάτοικο ως αγοραστική δύναμη ήταν επίσης 5πλάσιο του 1960.
• Ωστόσο, η εικόνα συμπεριλαμβάνει δυο αντίστροφες πορείες. Η διαχρονική απόδοση του κεφαλαίου ακολούθησε ανοδική πορεία, με το ποσοστό κέρδους να φτάνει παραμονές της κρίσης στα μέσα επίπεδα της περιόδου 1961-1973. Αντίθετα, το μερίδιο της εργασίας στην προστιθέμενη αξία ακολουθεί σταθερά πτωτική τάση από το 1983: Tο διάστημα 1978-1983 (συμπεριλαμβάνεται η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) κυμαινόταν μεταξύ 70%-75% του ΑΕΠ. To 1984-1990 μειώθηκε στο 65%-70%, ενώ έκανε "βουτιά" το 1991-1993 (κυβέρνηση Μητσοτάκη) και σταθεροποιήθηκε γύρω στο 62% από το 1994 - για να υποστεί συντριβή τη μνημονιακή περίοδο. Η οικονομική πολιτική που ασκήθηκε στις πρώτες τρεις δεκαετίες της ένταξης οδήγησε σε πρωτογενή αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας, ενώ η φορολογική πολιτική, μειώνοντας τη φορολογία των κερδών και αυξάνοντας τη φορολογία του εισοδήματος από εργασία και τους έμμεσους φόρους, λειτούργησε ως δεύτερη διαδικασία αναδιανομής. Σύμφωνα με τη Eurostat, παραμονές της κρίσης μόνο η Ρουμανία, η Πορτογαλία και η Λετονία παρουσίαζαν δείκτες εισοδηματικής ανισότητας χειρότερους από την Ελλάδα. (Στη μνημονιακή περίοδο ο διπλός μηχανισμός αναδιανομής σε βάρος της εργασίας απογειώθηκε).
• Κράτος Δικαίου, "δημοκρατικό πρότυπο" και τρία μνημόνια - Σημαντικότερη εκτροπή η Συνθήκη του Μάαστριχτ
• Η εμβάθυνση και περιφρούρηση των δημοκρατικών θεσμών στάθηκε βασική αιτιολογία της ένταξης. Αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στη σημερινή ΕΕ. Είναι αυτή που προωθεί την αποπολιτικοποίηση της πολιτικής θεσμοποιώντας την άποψη ότι μόνο τεχνοκράτες μπορούν να διαχειρίζονται περίπλοκες πολιτικές ανεμπόδιστοι από λαϊκιστικές πιέσεις (δηλ. από κάθε λαϊκό έλεγχο). Έχει αλλεργία στα Δημοψηφίσματα. Όταν απορρίφθηκε δημοψηφικά από Γάλλους και Ολλανδούς το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, πέρασε τα βασικά στοιχεία του στη Συμφωνία της Λισαβώνας. Όταν το Ιρλανδικό Δημοψήφισμα την απέρριψε, υποχρέωσε τους Ιρλανδούς να το επαναλάβουν μέχρι ν΄ αλλάξει αποτέλεσμα. Όταν η θεσμοθετημένη Ευρωπαϊκή "Πρωτοβουλία Πολιτών" συγκέντρωσε τις αναγκαίες υπογραφές για Δημοψήφισμα φραγμού στην ιδιωτικοποίηση του νερού, πέταξε το μπαλάκι στις κυβερνήσεις - ενώ η Τρόικα επέβαλε την ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στα ελληνικά μνημόνια! Βεβαίως η σημαντικότερη εκτροπή ήταν αυτή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, του Συμφώνου Σταθερότητας και του υπόλοιπου νομοθετικού οπλοστασίου από το 1992, συμπεριλαμβανομένων των "Ευρωπαϊκών Εξαμήνων" ασφυκτικού ελέγχου των κρατικών προϋπολογισμών: Ο νεοφιλελευθερισμός επιβάλλεται πλέον "από τα πάνω" σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από ποιες πολιτικές δυνάμεις και με τι πρόγραμμα ψηφίζονται για κυβέρνηση.
• Η πικρή εμπειρία της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της πραξικοπηματικής ανατροπής της απόφασης του Δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015 καταδεικνύουν τη ρηχότητα του "δημοκρατικού πρότυπου". Ανάλογα και η επιβολή τριών Μνημονίων μέσω μιας τρόικας που κατόπιν εορτής διευκρινίστηκε ότι δεν είχε "νομιμοποίηση", αλλά στο μεταξύ μετάτρεψε την Ελλάδα σε "υβριδικό" κράτος περιορισμένης κυριαρχίας: Μεταξύ άλλων "υπεξαιρώντας" ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μέσω του "Υπερταμείου", αλλά και τα δημόσια έσοδα μέσω "ανεξάρτητης αρχής" που δεν ελέγχεται από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά στο ΔΣ της συμμετέχουν οι Βρυξέλλες... Η Ελλάδα είναι επιπλέον η μοναδική χώρα που "μεταμνημονιακά" υπάχθηκε σε ειδικό καθεστώς "εντατικής παρακολούθησης" μέχρι το 2060 με πρωτοφανή δέσμευση για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς επί 40χρόνια - κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ στην ιστορία του κόσμου οποιαδήποτε χώρα!
• Ευρω-ένταξη: «Λάθος ν' αποδεχτούμε την Ελλάδα»
• Η κρίση του 2009 μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε κρίση του ευρώ. Αντί για ανάλυση, παραθέτω χωρίς σχόλια πώς αντιμετώπιζαν το θέμα δυο από τους "πατέρες" της ελληνικής ένταξης και ταυτόχρονα της ΟΝΕ, οι Ζ. Ντ' Εστέν και Χ. Σμιτ (Spiegel, 11.9.2012):
• Σμιτ: «Όταν υπογράφηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΕΕ είχε 12 κράτη-μέλη. Και αυτοί οι 12 έκαναν το λάθος να προσκαλέσουν όλους στην Ευρώπη να συμμετάσχουν στην ΕΕ, ακόμη και να γίνουν μέλη της Νομισματικής Ένωσης...»
• Spiegel: «Ήταν αυτό το γενετήσιο ελάττωμα του κοινού νομίσματος;»
• Σμιτ: «Όχι το μόνο. Ήταν λάθος να προσκαλέσουμε 27 χώρες και στη συνέχεια να αποδεχτούμε 16 ή 17 απ' αυτές».
• Ντ' Εστέν: «Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ήταν λάθος ν' αποδεχτούμε την Ελλάδα... Η Ελλάδα είναι απλά μια ανατολική χώρα. Χέλμουτ, θυμάμαι ότι (εσείς οι Γερμανοί) εκφράσατε σκεπτικισμό προτού η Ελλάδα γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1981. Ήσασταν σοφότεροι από εμένα. H Ομάδα του Ευρώ δε μπορεί να επεκτείνεται συνεχώς».
• Κρίση πανδημίας, "ρήτρα δραπέτευσης"και 200 χρόνια από το 1821:"Οι Έλληνες επέλεξαν Ευρώπη!"
• Δεν υπάρχει εκκωφαντικότερη ομολογία αποτυχίας της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης της ΕΕ από την πρώτη κίνηση που έκανε αντιμέτωπη με την πανδημική κρίση: Προσφυγή στη "ρήτρα διαφυγής" του Συμφώνου Σταθερότητας - μια "δραπέτευση" από τα "φρένα" χρέους, ελλειμάτων κ.ά. τύπου Μάαστριχτ, που "λύνει τα χέρια" για το 2020, 2021, 2022... ώστε να παρθούν μέτρα απολύτως αναγκαία - και "απαγορευμένα". (Στήνει βεβαίως τα ταμεία διανομής επιχορηγήσεων και δανείων έτσι ώστε ν' αποτελούν μηχανισμούς μαντρώματος των κρατών πίσω στη δημοσιονομική στρούγκα μόλις αυτό γίνει εφικτό...).
• Δεν υπάρχει ταυτόχρονα κυνικότερη έμπρακτη ομολογία ότι τα μνημόνια, ξεκινώντας από το 2010, δεν ήταν η "αλληλεγγύη των εταίρων" στη δύσκολη ώρα της Ελλάδας, σύμφωνα με τους πανηγυρικούς στη Βουλή - αλλά η σχεδιασμένη ερήμωση μιας χώρας, προκειμένου να μην χρειαστεί Γαλλία, Γερμανία και Ολλανδία να καταφύγουν σε νέα πακέτα "διάσωσης" των τραπεζών τους για δεύτερη φορά μέσα σ' ένα χρόνο και να συνεχίσει να εξυπηρετείται το ελληνικό χρέος: Tο 2010 ήταν στο 120% του ΑΕΠ κι αναγνωριζόταν ως μη βιώσιμο. Σήμερα κινείται προς το 210% του ΑΕΠ - και θεωρείται βιώσιμο!
• Ο απολογισμός των 40 χρόνων ένταξης συμπυκνώνεται τελικά σε δυο δείκτες της Eurostat: Στις 31.12.2018 η Ελλάδα ήταν η μια από τις δύο χώρες της ΕΕ που το ΑΕΠ της μια δεκαετία μετά την κρίση παρέμενε μικρότερο από το ΑΕΠ της το 2008 - κατά το τρομακτικό -22%... (Η άλλη χώρα ήταν η Κύπρος με -1%). Ενώ σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat "Inability to make ends meet - EU-SILC survey" η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου μια δεκαετία από την κρίση όχι μόνο είναι περισσότεροι, αλλά έχουν διπλασιαστεί (από 20% σε 38,2%) οι πολίτες που δηλώνουν ότι «δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα».
• Από εδώ βουρ! στις χώρες "πρώτης ταχύτητας" της ΕΕ. Όλα είναι δυνατά, πόσο μάλλον όταν κεντρικό μήνυμα του γιορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση είναι ότι "το 1821 οι Έλληνες επέλεξαν Ευρώπη!"
• Η βιβλιογραφία της κυρίας Βαλαβάνη (κατά χρονολογική σειρά):
• EUCosmos Info, Τεύχη 1-20 (2020-2021) Εκδ. & Σύνταξη Θ.Σταθούλια
• "Inability to make ends meet - EU-SILC survey." Eurostat. Last update: 24.3.2021
• "40 χρόνια η Ελλάδα στην ΕΕ". Επιμ. Χριστίνα Κοψίνη. ΕφΣυν, 22.02.2021
• ΣΚΑΙ: ""Ελλάδα-ΕΕ: 40 χρόνια πιο δυνατοί μαζί": Έναρξη εκδηλώσεων & παρουσίαση λογοτύπου στη Βουλή." 18.2.2021
• https://www.skai.gr/news/politics/ellada-ee-40-xronia-mazi-enarksi-ekdiloseon-parousiasi-logotypou-sti-vouli
• "Datawatch, Making ends meet - % who say they are struggling". The Malta Business Weekly, 7.1.2020
• Μ.Σχοινάς: "40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη, που άλλαξε τη μοίρα του τόπου." 1.1.2021, Capital.gr
• https://www.capital.gr/politiki/3506201/m-sxoinas-40-xronia-apo-tin-entaxi-tis-elladas-stin-enomeni-europi-pou-allaxe-tin-moira-tou-topou
• Υπουργείο Εξωτερικών / Ελληνική Δημοκρατία: "Η πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση", 29.12.2020.
• https://www.mfa.gr/exoteriki-politiki/i-ellada-stin-ee/i-poreia-tis-elladas-stin-europaiki-enosi.html
• Cinzia Alcidi / Angela Capolongo / Daniel Gros, "Study on the sovereign debt sustainability in Greece during the economic adjustment programmes: 2010-2018", CEPS, 23.10.2020
• https://www.ceps.eu/download/publication/?id=30931&pdf=study_on_the_sovereign_debt_sustainability_in_greece_during_the_economic_adjustment_programmes.pdf
• "17 October: International Day for the Eradication of Poverty." Newsrelease. Eurostat, 16.10.2019
• "Risk of Poverty. 2018 Survey on Income and Living Conditions." Press Release. Hellenic statistical Authority, 21.6.2019
• Νάντια Βαλαβάνη: "Προοπτική ασφυξίας. Μέρος A: Λιτότητα και χρέος. Μέρος B: Η Ελλάδα στα βαλτοτόπια της μετα-μνημονιακής "ενισχυμένης επιτήρησης". 10.7.2018 https://www.nadiavalavani.gr/2018/07/572018.html
• Νάντια Βαλαβάνη: "Δημοκρατία, προσφυγική και οικονομική κρίση και ο λαϊκισμός στην Ευρώπη", Insider.gr, 28.2.2018
• https://www.nadiavalavani.gr/2018/02/2222018.html
• Emmanuel Mourlon-Druol, "Rethinking Franco-German relations: a historical perspective". Policy Contribution, Issue no 29, November 2017
• Ceri Parker, "6 things the EU has achieved, 60 years on from its founding treaty". World Economic Forum, 23.3.2017
• https://www.weforum.org/agenda/2017/03/6-things-the-eu-has-achieved-60-years-on-from-its-founding-treaty-7609e02c-01bb-4763-8cbf-716d2287a647/
• "An EU with different speeds. Four leaders' meeting in Versailles", Die Bundesregierung, 6.3.2017
• https://archiv.bundesregierung.de/archiv-de/meta/startseite/an-eu-with-different-speeds-479492
• Ευρωπαϊκή Επιτροπή: "Λευκή Βίβλος για το μέλλον της Ευρώπης. Προβληματισμοί και σενάρια για την ΕΕ των 27 έως το 2025.", 1.3.2017
• https://ec.europa.eu/info/future-europe/white-paper-future-europe/white-paper-future-europe-five-scenarios_el
• "Μείωση παραγωγής, εκτίναξη υπηρεσιών". "Καθημερινή", 20.2.2017
• Π.Λιαργκόβας, Α.Χουλιάρας: "Η Ελληνική εμπειρία των Διαρθρωτικών Ταμείων της Ευρωπαίκής Ένωσης: Οι αγνοημένες επιπτώσεις", Region & Periphery, Issue 2016 (5)
• Νάντια Βαλαβάνη: "Τρίτο Μνημόνιο - Η ανατροπή μιας ανατροπής." Εκδ. Λιβάνη, Δεκ.2016
• Νάντια Βαλαβάνη: "Η αρπαγή της Ελλάδας. Χρέος και ιδιωτικοποιήσεις - Ένα κοινοβουλευτικό χρονικό." Εκδ. Λιβάνη, Ιαν. 2015
• "Seventeen Countries were far too many." Spiegel International, 11.9.2012
• Γ. Μηλιός: "Η ελληνική οικονομία κατά τον 20ο αιώνα". Στο συλλογικό "Η Ελλάδα το 19ο και τον 20ο αιώνα. Εισαγωγή στην Ελληνική κοινωνία". Επιμ. Α.Μωϋσίδης, Σ.Σακελλαρόπουλος, Μ.Αποστολοπούλου. Εκδ. Τόπος, Δεκ. 2010. https://users.ntua.gr/jmilios/Oikonomia_Eikostos1ab.pdf
• Κ.Λαπαβίτσας & βρετανική επιστημονική ομάδα: "Η Ευρωζώνη ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση υποσχέσεων". Εκδ. Λιβάνη, 2010
• Τάκης Φωτόπουλος: "Η καταστροφή της γεωργίας μας στην ΕΕ." Περιεκτική Δημοκρατία, Τεύχος 9, Μάρτιος 2005
• Σαράντη Λώλου: "Αξιολόγηση της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση έως την ένταξη στην ΟΝΕ, 1974-2000. Σημειώσεις διδασκαλίας". Εκδ. Πάντειου Πανεπιστημίου, 2003.
• Διδακτορική διατριβή Γεωργίου Α. Μανωλά: "Εκτίμηση των μακροοικονομικών επιπτώσεων από την ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες - Ένα οικονομετρικό υπόδειγμα", Τόμος 1, Πάντειο Πανεπιστήμιο, 1992
• Κ.Καραμανλής: "Ομιλία κατά την υπογραφή της Συμφωνίας Ένταξης της Ελλάδος στην ΕΟΚ" (Δύο ομιλίες.) Pro Europa, 28.5.1979
• https://www.pro-europa.eu/europe/el/konstantinos-karamanlis-omilia-kata-tin-ypografi-tis-symfonias-entaxis-tis-ellados-stin-eok/

https://sputniknews.gr/20210406/nantia-valavani-gia-ta-40-hronia-apo-tin-entaxi-stin-ee-oi-ellines-os-gkarsonia-tis-11330820.html

Ελληνοτουρκικά: "Μήπως η κερκόπορτα μας είναι πάλι ανοιχτή";

Από

Militaire News -

25/01/2021

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΜΠΙΧΤΑΣ

"Εγώ είμαι που στεφάνωσα

τους εκλεκτούς μου λάμψη

εγώ που άλλους έσπρωξα

στης Λήθης το κενό."

Τα βήματα της ιστορίας. - Μαρία Λαέρτη

«Θα είναι τρελοί οι Πέρσες αφού, ενώ ζουν μέσα σε τέτοιο πλούτο, πολεμούν για να κατακτήσουν ένα φτωχό και άγονο τόπο σαν τον δικό μας» αναφώνησαν οι πολεμικά γενναίοι, αλλά πολιτικά αφελείς Σπαρτιάτες όταν αντίκρισαν τους θησαυρούς που είχαν κουβαλήσει από την χώρα τους οι Μήδοι.

Αυτό που δεν είχαν καταλάβει οι Σπαρτιάτες ήταν ότι, αφού οι Πέρσες ήθελαν να κατακτήσουν την, απροσπέλαστη από ανατολικά, Αίγυπτο, την πλούσια νότια Ιταλία και να επεκταθούν στην Ευρώπη με τα ορυχεία του πολύτιμου αλατιού, και του, επίσης, πολύτιμου κασσίτερου, αποκτώντας θησαυρούς, δούλους και τον έλεγχο της Μεσογείου, έπρεπε να κατακτήσουν πρώτα την μικρή Ελλάδα.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην θερμότερη ζώνη του πλανήτη. Δεσπόζει στο κρίσιμο σύστημα της Ανατολικής Μεσογείου και είναι η χώρα κλειδί για τον χερσαίο, θαλάσσιο, εναέριο, οικονομικό, στρατιωτικό - άρα και πολιτικό έλεγχο - των Βαλκανίων, της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και αντίστροφα.

Γι αυτό ύστερα από τον χαρακτηρισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως «Μεγάλου Ασθενούς» και την εμφάνιση του Ανατολικού Ζητήματος, οι προσπάθειες των εκάστοτε Μεγάλων Δυνάμεων επικεντρώνονται στον έλεγχο του ελληνικού χώρου (χωρίς, βέβαια, να παραβλέπουν και τα υπόλοιπα). Η Ιστορία δείχνει αυτές τις Δυνάμεις να αλλάζουν συνεχώς πολιτικές και, συχνά, να αντιφάσκουν με προηγούμενες θέσεις τους αφού, όταν μια Δύναμη κέρδιζε έδαφος οι υπόλοιπες συνασπίζονταν εναντίον της. Αιώνιες συμμαχίες και φιλίες κατέρρεαν σε μια νύχτα, ενώ καινούργιες δημιουργούνταν. Αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα και είναι αποτέλεσμα της ρευστής και πολύπλοκης φύσης του Ανατολικού Ζητήματος. Διάφοροι αναλυτές που προσπαθούν να μειώσουν την γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου, ισχυριζόμενοι ότι στον σύγχρονο αιώνα της πληροφορικής, της νανοτεχλογίας κ.λ.π. αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία, δρουν με αφέλεια ή σκοπιμότητα. ­­­­Είναι σαν να ισχυρίζονται ότι, επειδή εφευρέθηκε το τσιπ πυριτίου, έχασαν την αξία τους οι διώρυγες του Παναμά και του Σουέζ - κι ακόμα χειρότερα.

Σήμερα, μάλιστα, ύστερα από την ανάδειξη νέων μεγάλων δυνάμεων, που διεκδικούν κυριαρχία και, τελικά, ηγεμονία σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη, και με τις φιλοδοξίες μικρότερων κρατών που επιδιώκουν μια σημαντική, περιφερειακή θέση στα πλαίσια του παγκόσμιου πολυπολικού συστήματος ασφάλειας, έχει δημιουργηθεί επιτακτικά η ανάγκη της παγκόσμιας αναδιανομής των σφαιρών επιρροής. Σε αυτό το ρευστό και αβέβαιο κλίμα ο ελληνικός χώρος έχει αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη σημασία και η επιδίωξη του προσεταιρισμού ή της καταστροφής του και, εξ' αυτής, τού ελέγχου του από ισχυρές χώρες, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικός.

Στοιχεία της γεωπολιτικής αξίας του ελληνικού χώρου είναι η γεωγραφική του θέση, η οικονομία, που εξακολουθεί να έχει μεγάλες δυνατότητες παρά την υποβάθμιση που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια, ο πλούτος του υπεδάφους του, οι διεθνείς συμμαχίες του, τόσο σαν πραγματικότητα όσο και σαν δυνατότητα, ο ομοιογενής πληθυσμός του, η ιστορία και ο πολιτισμός του, που του έχει χαρίσει μια ισχυρότατη εθνική ταυτότητα και ο λαός του ο οποίος, παρά τα πολλά και μεγάλα ελαττώματά του, σε πολλές κρίσιμες στιγμές έδειξε απαράμιλλο θάρρος και δίδαξε μεγαλείο. Ας αναλογιστούμε τις συνεχείς εξεγέρσεις του κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, την Επανάσταση του 1821, τον Μακεδονικό αγώνα, την απελευθερωτική εκστρατεία της Μικράς Ασίας, τα έπη του ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου και της Εθνικής Αντίστασης, τον ηρωϊκό αγώνα των Ελληνοκυπρίων εναντίον της αγγλικής επικυριαρχίας και πολλά άλλα.

Το γεγονός ότι ο ελληνισμός επέζησε και δημιούργησε παρά τις αντίθετες θελήσεις ισχυρών κρατών και παρά τις αλλεπάλληλες εθνικές προδοσίες των εγχώριων υπηρετών τους οφείλεται αποκλειστικά στην αίσθηση του πατριωτισμού και την θέληση και ικανότητα των υγειών στοιχείων του για πρόοδο. Τα δεινά του προήλθαν και προέρχονται από τις επιδιώξεις μεγάλων κρατών και των συνεργατών τους που λειτουργούν στο εσωτερικό του στον βαθμό που επιτυγχάνουν να διαβρώσουν την συνείδησή του.

Καμμία μεγάλη δύναμη στον κόσμο δεν θέλει να είναι ανεξάρτητη και ισχυρή μια χώρα με τη γεωπολιτική σημασία του ελληνικού χώρου. Αλλοίμονο αν, μια τέτοια χώρα, ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική και μεριμνά για τα συμφέροντα του λαού της. Αλλοίμονο αν εκμεταλλεύεται τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα για τους δικούς της σκοπούς. Αλλοίμονο αν τέτοιος λαός αγωνίζεται για τα συλλογικά του συμφέροντα.

Μια τέτοια χώρα «πρέπει» να είναι αιώνια υποταγμένη, η πολιτική της δράση υπαγορευμένη από τις ισχυρές χώρες και ο λαός της οικονομικά, ηθικά και πνευματικά καταρρακωμένος.

Τα τελευταία χρόνια, γι άλλη μια φορά, ο ελληνικός χώρος δέχεται μια ολομέτωπη και πολυεπίπεδη επίθεση με σκοπό την καθυπόταξη ή την καταστροφή του.

Στο οικονομικό επίπεδο οι δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας κομματιάζονται, δυσφημούνται, σαμποτάρονται με κάθε τρόπο και πωλούνται για ένα ξεροκόμματο σε ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις ξένων χωρών ή κλείνουν. Δημόσια γη και το πλούσιο υπέδαφος της χώρας εκχωρείται ή πωλείται με μηδενικό αντάλλαγμα σε ξένες εταιρίες ή χώρες. Ο ιδιωτικός τομέας πλήττεται με πολλούς τρόπους, άμεσους και έμμεσους. Τα εισοδήματα εκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή οι όροι ζωής επιχειρηματιών και εργαζομένων, εξανεμίζονται. Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις υπογράφονται, εντείνοντας την υποταγή της χώρας σε εξωθεσμικά κέντρα. Οι τράπεζες είναι χρεοκοπημένες και επιζούν μόνο αφαιμάσσοντας επιχειρήσεις και ιδιώτες. Κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν στις ξένες τράπεζες για την εξυπηρέτηση ενός παράνομου και επαχθούς χρέους, το οποίο λειτουργεί εις βάρος της ζωής και μπορεί να διαγραφεί μονομερώς, σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες και σύμφωνα με την πρακτική που έχει λάβει χώρα σε δεκάδες κράτη ύστερα από τον Α'Π.Π.

Το σύστημα της παιδείας προσπαθεί να παράγει αδαή, απαθή και άβουλα όντα χωρίς αίσθηση της ιστορίας τους, της κοινωνικής και εθνικής τους ταυτότητας και των δικαιωμάτων τους.

Οι ένοπλες δυνάμεις έχουν αφεθεί στην μοίρα τους και το αξιόμαχό τους διατηρείται αποκλειστικά λόγω της ικανότητας και της αυτοθυσίας των στελεχών τους.

Εδώ και πολλά χρόνια τα αξιώματα της Γερμανίας και οι απαιτήσεις της Τουρκίας έχουν γίνει σημαίες στο πολιτικό σύστημα και οι διπλωματικές ήττες διαδέχονται η μια την άλλη.

Ο ελληνικός χώρος έχει ομοιογενή πληθυσμό. Έχει θρησκευτικές μειονότητες, αλλά όχι εθνικές. Οι θεωρίες για τσάμικες, σλαβομακεδονικές κ.λ.π. μειονότητες δεν έχουν καμμία αξία.

Η θέση για την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στην Θράκη είναι σαθρή. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες όπως αναγνωρίζεται και από την συνθήκη της Λωζάννης, την οποία έχει υπογράψει και το τουρκικό κράτος. Είναι απορίας άξιο γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις το «ξεχνούν» τις τελευταίες πολλές δεκαετίες.

Αφού, λοιπόν, το παιγνίδι των μειονοτήτων δεν μπορεί να παιχθεί, παρά μόνο βασιζόμενο σε ανιστόρητα στοιχεία, πρέπει να αλλοιωθεί η ιστορική μνήμη και η συνείδηση του ελληνικού λαού.

Από την δεκαετία του '90 εντάθηκε η επίθεση μιας μερίδας διανοουμένων με σκοπό να επιβάλλουν την αντίληψη της ασυνέχειας του ελληνικού έθνους. Ενδεικτικά και μόνο ας θυμηθούμε την άποψη ότι, με την Επανάσταση του 1821 δεν επιτεύχθηκε η απελευθέρωση ενός, επί αιώνες, σκλαβωμένου έθνους, αλλά αντίθετα, αυτό προέκυψε τεχνητά, εκ του μηδενός, με την φροντίδα και προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.

Τέτοιες απόψεις αλλά και άλλες, επίσης ανιστόρητες, που διαστρεβλώνουν την γέννεση και πορεία του ελληνισμού από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, ακολουθούν το δόγμα «οι Έλληνες πρέπει να ξεχάσουν την ιστορία τους και την γλώσσα τους» και είναι ενταγμένες στα πλαίσια της διάλυσης των εθνών. Έχουν σαν σκοπό να διαλύσουν την εθνική συνείδηση του ελληνικού λαού, να τον βυθίσουν στην ηττοπάθεια και την απάθεια και να του καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να είναι υποταγμένος σε κάποια Μεγάλη Δύναμη.

Στην προπαγάνδα αυτή έχουν στρατευθεί ΜΜΕ, ΜΚΟ, ομάδες ανθρώπων, σχήματα, μορφώματα, παράγοντες του δημοσίου βίου και του εκπαιδευτικού συστήματος, διανοούμενοι, ακόμα και καλλιτέχνες αμφιβόλου καλλιτεχνικής ή άλλης αξίας, όμως εγνωσμένης αγραμματοσύνης.

Η πολιτική των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών - και καθόλου προσφυγικών - ροών που προωθούν οι πολιτικοί απατεώνες, δεν υπηρετεί καμμία έννοια ανθρωπισμού, παρά μόνο τον σκοπό της αλλαγής της σύνθεσης του πληθυσμού. Το γεγονός ότι αυτοί οι μετανάστες στην πλειοψηφία τους διακρίνονται από θρησκευτικό φανατισμό και άσβεστο μίσος για οποιονδήποτε και οτιδήποτε δεν συνάδει με την κουλτούρα τους μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα ιδιαίτερα στις σημερινές, κρίσιμες μέρες.

Ταυτόχρονα, συντονισμένες επιθέσεις από ξένα και εγχώρια κέντρα έχουν σαν σκοπό να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι αυτός φταίει για όλα τα δεινά του: την ανεργία, την αποτυχία, την εξαθλίωση, την δυστυχία, την πείνα, την εθνική καταστροφή. Τον βρίζουν ασύστολα σαν ψεύτη, τεμπέλη, απατεώνα, ασυνεπή και τόσα άλλα, οδηγώντας τον σε μια, θρησκευτικού τύπου εσωτερική συντριβή, που του αφαιρεί την ικανότητα να υπερασπιστεί τα ατομικά, οικογενειακά και εθνικά δίκαιά του ενώ η μοναδική και μεγάλη ευθύνη που έχει είναι ότι ανέχθηκε και συνεχίζει να ανέχεται τους καταστροφείς του.

Τέτοιου είδους απόψεις, εκτός από την διάλυση του κοινωνικού ιστού, τροφοδοτούν την εθνικιστική προπαγάνδα γειτονικών χωρών (Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία κ.α.), οι οποίες εκμεταλλεύονται την χρόνια παραλυσία των ελληνικού πολιτικού συστήματος και την μόνιμη έλλειψη σταθερής πολιτικής για την αντιμετώπισή τους.

Επικεντρωμένη, έντεχνη προπαγάνδα και σχεδιασμένες πρακτικές έχουν συρρικνώσει τους πολιτειακούς θεσμούς.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας έχει καταρακωθεί. Τα εκλεγμένα όργανα άσκησης πολιτικής έχουν υποκατασταθεί από πλήθος οδηγητών της κοινής γνώμης κι από ομάδες άσκησης πίεσης, ελέγχονται από άγνωστα κέντρα και λογοδοτούν μόνο σε αυτά, κι όμως έχουν τα μέσα και το βήμα να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα και να εκφέρουν απόψεις για όλα. Δηλαδή να δημιουργούν συνειδήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.

Εγχώριοι και διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί οργανισμοί, «οίκοι» και «ινστιτούτα» απαιτούν να διατάζουν κυβερνήσεις και να επιβάλλουν πρόσωπα, απόψεις και πρακτικές εχθρικές προς τον γενέθλιο τόπο του ελληνισμού.

Αυτά κλονίζουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στους θεσμούς, την ενότητα και την συλλογική εθνική και κοινωνική δράση. Μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σε άθροισμα λούμπεν ατόμων, ανικάνων να προβάλλουν την παραμικρή αντίσταση και να διεκδικήσουν οποιοδήποτε δικαίωμά τους.

Αν καταστραφεί η ελληνική οικονομία, αν ξεπουληθεί ο φυσικός πλούτος, αν δεν αξιοποιηθεί η δυνατότητα απόκτησης ερεισμάτων στο διεθνές περιβάλλον, αν αλλοιωθεί η συνείδηση του λαού της, η γεωπολιτική της αξία θα περάσει στα χέρια ξένων συμφερόντων. Αυτή η γεωπολιτική αξία είναι τεράστια γι αυτό είναι τεράστιες οι δυνάμεις που ερίζουν.

Όλες οι σχολές διεθνών σχέσεων συμφωνούν ότι μια χώρα που βρίσκεται σε μια θερμή περιοχή του πλανήτη έχει μόνο δυο επιλογές: α) να ακολουθήσει μια πολιτική που, αξιοποιώντας τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα θα την οδηγήσει σε ευημερία και β) να καταστραφεί.

Στις μέρες μας πλησιάζουμε στην τελική πράξη ενός δράματος που προετοιμαζόταν εδώ και δεκαετίες από εχθρικές δυνάμεις και τούς υπηρέτες τους στο εσωτερικό του ελληνικού χώρου. Είναι η πρώτη φορά, ύστερα από την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Γερμανούς το 1944(*), που κινδυνεύουν να χαθούν οριστικά όχι μόνο η εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, αλλά ακόμα και η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου στην στεριά και την θάλασσα, δηλαδή κινδυνεύει να χαθεί η ύπαρξη του Ελληνισμού, και είναι η πρώτη φορά που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και ο συνασπισμός εξουσίας συναινούν απροκάλυπτα. Η ομολογημένη απέχθεια του κ. πρωθυπουργού προς τον νατιβισμό τους χαρακτηρίζει όλους. Οποιεσδήποτε καθυστερημένες και αντανακλαστικές αντιδράσεις του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα αποσκοπούν στην διάσωση αυτού και όχι, καθόλου, στη σωτηρία της πατρίδας.

Τα κάστρα πέφτουν από μέσα και η Κερκόπορτα έχει ξεκλειδωθεί.

Όποτε, στο παρελθόν, ο ελληνικός λαός αφυπνίστηκε, ανέτρεψε ανάλογα σχέδια. Όποτε αδράνησε υπέστη μεγάλες καταστροφές.

Αν αφυπνισθεί έστω και αυτήν την ύστατη ώρα, αν αποφασίσει να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να σταθεί στα πόδια του, αν αναδείξει δυνάμεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τα συμφέροντά του, αν συσπειρωθεί γύρω τους και προχωρήσει, θα ζήσει μέρες εθνικής κυριαρχίας, υπερηφάνειας κι ευημερίας. Αν όχι, δεν θα τον σώσει ούτε η Αμερική ούτε η Γαλλία ούτε κάποιος από μηχανής θεός.

Η Ιστορία απεχθάνεται τους λαούς που δεν αγωνίζονται και δεν αστειεύεται.

(*) Η τραγωδία του εμφυλίου πολέμου είχε προδιαγεγραμμένο τέλος, αφού είχε υπογραφεί η συμφωνία της Γιάλτας.

https://www.militaire.gr/ellinotoyrkika-quot-mipos-i-kerkoporta-mas-einai-pali-anoichti-quot/

Ελλάδα-Αίγυπτος: Μια σύγκριση που προκαλεί θλίψη

Από

Γιώργος Αδαλής

29/05/2021

Η Ελλάδα, παρά το μεσαίο πληθυσμιακό της μέγεθος, αποτελούσε επί δεκαετίες την μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατάφερε πολύ νωρίς να ενταχτεί σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και έμοιαζε το ανερχόμενο αστέρι της περιοχής. Στο ΝΑΤΟ από το 1952, η 10η χώρα της ΕΕ (1981) και 20 χρόνια αργότερα στην Ευρωζώνη.

Συνήθως συγκρίνουμε τις επιδόσεις μας με της Τουρκίας. Σήμερα, θα ξεφύγουμε από τα τετριμμένα και θα συγκριθούμε με την Αίγυπτο! Η Αίγυπτος είναι η 14η χώρα στον πλανήτη σε πληθυσμό. Μεγαλύτερη κι από την Τουρκία με 102 εκατομμύρια κατοίκους. Παραδοσιακά η Ελλάδα είχε σχεδόν διπλάσιο ΑΕΠ από την Αίγυπτο! Παραθέτω τα στοιχεία διαγραμματικά, σε δολάρια:

Η Ελλάδα έχει από την δεκαετία 1960, πολύ μεγαλύτερο ΑΕΠ από την Αίγυπτο, ακόμα και σε περιόδους όπου οι δύο χώρες κάνουν άλματα προόδου. Μετά το Millennium ακολουθεί ξέφρενη αύξηση του ΑΕΠ τους με την Ελλάδα να βρίσκεται σταθερά πολύ πιο μπροστά από την Αίγυπτο. Ακολουθεί μια τετραετία που το ελληνικό ΑΕΠ πέφτει δραματικά, ενώ της Αιγύπτου συνεχίζει να αυξάνει. Αλλά και πάλι δεν μας ξεπερνά!

Την περίοδο 2009-2010, το Ντουμπάι αντιμετωπίζει οξεία οικονομική κρίση, σχεδόν ταυτόχρονα με την Ελλάδα. Το Ντουμπάϊ την γλυτώνει, αλλά στην Ελλάδα έρχεται το ΔΝΤ. Κάποιοι θα νομίζουν ότι αυτή ήταν η αιτία που μας ξεπέρασε η Αίγυπτος. Την ίδια περίοδο που η Ελλάδα έμπαινε σαν πειραματόζωο στα μνημόνια, ξεκινούσε στην Αφρική η "Αραβική Άνοιξη".

Ενεργειακή ανεξαρτησία

Η Αίγυπτος άρχισε να έχει προβλήματα στο τέλος του 2010 ενώ το 2014 έφτασε σε εμφυλιοπολεμική κατάσταση με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Παρά τα τεράστια προβλήματα, όμως, μας ξεπερνά σε ΑΕΠ για πρώτη φορά την περίοδο 2011-12. Κι από τότε, παραμένει σταθερά μπροστά μέχρι σήμερα. Ο λόγος που συνέβη είναι ότι η Αίγυπτος απέκτησε στην οικονομία της ενεργειακό και στρατιωτικό βραχίονα, μειώνοντας την εξάρτησή της. Η Ελλάδα αντίθετα, ακολουθώντας πιστά τις προσταγές των Βρυξελλών, δεν αξιοποίησε τα ενεργειακά κοιτάσματα που οι έρευνες δείχνουν ότι διαθέτει.

Η Αίγυπτος είχε καταστρώσει μακρόπνοο ενεργειακό σχέδιο. Με απλές κινήσεις εισήλθε με αξιώσεις στην διεθνή αγορά ενέργειας και παράλληλα υιοθέτησε πολιτική ανάπτυξης των υπολοίπων κλάδων της, εξ αντανακλάσεως. Η γεωπολιτική αντανάκλαση των μεγάλων ενεργειακών της πόρων, της επέτρεψε να προβεί σε μεγάλες στρατιωτικές δαπάνες, που της απέφεραν έσοδα, μέσω μεγάλων επενδύσεων στην αμυντική βιομηχανία και είχαν ως αποτέλεσμα την μείωση της ανεργίας σε μονοψήφια ποσοστά.

Τμήμα των εσόδων της, τα επένδυσε στην ανάπτυξη του τουρισμού. Όχι όμως του "μπατιροτουρισμού" με τον οποίο ασχολούμαστε επαγγελματικά στην Ελλάδα. Αιγύπτιοι επιχειρηματίες έγιναν ιδιοκτήτες μεγάλων τουριστικών πρακτορείων, ελέγχοντας τις ροές του "φιλέτου", των τουριστών με τα μεγάλα πορτοφόλια! Έτσι το 2019 π.χ. με μόνο 17,8 εκατομμύρια αφίξεις εισέρευσαν στην Αίγυπτο 16,4 δισ. δολάρια, ενώ οι εκτιμήσεις πριν τον κορωνοϊό μιλούσαν για εκτόξευση στα 30 δισ. το χρόνο στην πενταετία 2021-26.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί ο επιχειρηματίας Hamed El Chiaty. Από απλός ξενοδόχος της δεκαετίας του 1980 εξελίχτηκε στον διεθνή επιχειρηματία, ιδιοκτήτη της Travco Group, η οποία αγόρασε το 3,4% των μετοχών της TUI με την υποστήριξη τόσο του αιγυπτιακού κράτους όσο και του μεγαλομετόχου της TUI (24,95% μέσω της Unifirm Limited), του Ρώσου ολιγάρχη Alexey Mordashov.

Η Αίγυπτος προώθησε αποφασιστικά τις έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Επένδυσε παράλληλα σε αγωγούς και σε δίκτυα μεταφοράς ενέργειας. Εκτός από Ενεργειακός Κόμβος (hub), ενίσχυσε την θέση της ως παγκόσμιος κόμβος της ναυσιπλοΐας μέσω του Σουέζ, αυξάνοντας τα έσοδά της. Κι ενώ κάποιοι έλεγαν ότι η Αίγυπτος θα χάσει από την ενασχόλησή της με τους υδρογονάνθρακες συνέβη ακριβώς το αντίθετο.

Ανακαλύψεις νέων κοιτασμάτων

Η Ελλάδα και η Αίγυπτος ξεκίνησαν προγράμματα υποθαλάσσιων (offshore) ερευνών και εξορύξεων πετρελαίου την δεκαετία του 1960. Η Ελλάδα με τον "Πρίνο" κατάφερε να καλύπτει ακόμα και το 20% των αναγκών της. Η Αίγυπτος με το υποθαλάσσιο κοίτασμα του "Belayim" ξεκίνησε το 1961. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν, εμείς σταματήσαμε κάθε σχετική έρευνα, ενώ η Αίγυπτος συνέχιζε ακάθεκτη.

Τα τελευταία έξι χρόνια, η Ελλάδα δεν έχει ανακοινώσει καμία ανακάλυψη κοιτάσματος, επειδή δεν προχώρησαν οι έρευνες-γεωτρήσεις, ενώ η Αίγυπτος ανακοίνωσε 197 νέα κοιτάσματα πετρελαίου και 98 φυσικού αερίου, πέραν των εκατοντάδων που είχε ανακοινώσει τα προηγούμενα χρόνια! Ας δούμε το σχεδιάγραμμα που αφορά το φυσικό αέριο:

Στο σχεδιάγραμμα φαίνεται ότι η Αίγυπτος από το 2008 είχε καταφέρει να παράγει ετησίως μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου κι όταν τα κοιτάσματα εξαντλούνταν ανακάλυπτε νέα, όπως αυτή το γιγαντιαίο Zohr. Έτσι, έχει καταστεί η 16η χώρα διεθνώς σε αποδεδειγμένα αποθέματα, τα οποία ανέρχονται σε 77,2 τρισ. κυβικά πόδια και αποτελούν το 1,12% του παγκόσμιου αποθέματος. Με τα σημερινά δεδομένα, η Αίγυπτος έχει επάρκεια σε φυσικό αέριο για άλλα 38 χρόνια, ακόμη κι αν δεν ανακαλύψει νέα κοιτάσματα. Εισάγει μόνο το 8% των αναγκών της σε φυσικό αέριο και κυρίως από το Ισραήλ. Ναι! Σωστά διαβάσατε, από το Ισραήλ.

Έσοδα από φυσικό αέριο

Αντίθετα, σήμερα η Ελλάδα δεν βρίσκεται στον παγκόσμιο χάρτη αποθεμάτων φυσικού αερίου. Σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, έχει αποδεδειγμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου ύψους μόλις 0,04 τρισ. κυβικά πόδια, τα οποία δεν επαρκούν ούτε για να καλύψουν τις ανάγκες για ένα μήνα! Και αναγκάζεται να εισάγει το 100%! Κι αυτό, επειδή δεν προχωρούν οι έρευνες-γεωτρήσεις σε εντοπισμένα κοιτάσματα-στόχους.

Η Αίγυπτος δεν κεφαλαιοποιεί μόνο οικονομικά και γεωπολιτικά τα κοιτάσματά της, αλλά έχει στήσει και ένα μηχανισμό μόχλευσης των προσδοκώμενων εσόδων της, προσελκύοντας διεθνή επενδυτικά κεφάλαια με ένα απλό τριγωνικό τρόπο. Είτε διαθέτοντας τμήμα των κερδών της είτε "τιτλοποιώντας" μελλοντικά έσοδα προχωρά σε επενδύσεις σε παράπλευρους τομείς της βιομηχανίας ενέργειας.

Σε δεύτερη φάση, επενδύει στην ισχυροποίηση της αμυντικής της βιομηχανίας και της στρατιωτικής ισχύος της με την αγορά προηγμένων οπλικών συστημάτων. Η στρατιωτική τεχνολογία που εξασφαλίζει χρησιμοποιείται για να αναπτύξει τη βαριά βιομηχανία της, όπως π.χ. την κατασκευή αυτοκινήτων. Παράλληλα, χρησιμοποιεί κεφάλαια από την μόχλευση στην ανάπτυξη ποιοτικού τουριστικού προϊόντος.

Και κάθε τέλος της χρονιάς, ό,τι μείνει ως κέρδος, το επενδύει στην εκπαίδευση και στις νέες τεχνολογίες! Κλείνοντας τον κύκλο, η Αίγυπτος αναπτύσσεται κι άλλο, διότι με επενδύσεις σε λιμάνια και υποδομές αυξάνει το ειδικό της βάρος γεωοικονομικά και προωθεί επιτυχώς τα γεωπολιτικά της σχέδια στην περιφερειακή σκακιέρα. Πρόκειται για απλή εφαρμογή της κλασικής θεωρίας της ανάπτυξης μέσω εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Μέσω ενός οικονομικού συστήματος ομόκεντρων κύκλων όπου στο κέντρο βρίσκεται η ενέργεια.

Πολυμορφική αναπτυξιακή πολιτική

Τον γενικό σχεδιασμό, την ταξινόμηση και την διάθεση των κερδών είναι αρμοδιότητα της αιγυπτιακής κυβέρνησης. Υπάρχει έντονη κρατική παρέμβαση, αλλά καταργούνται τα κρατικά μονοπώλια και έχει ήδη ανοίξει το παιχνίδι στον ιδιωτικό τομέα. Κερδισμένος είναι ο Αιγύπτιος πολίτης, ο οποίος βλέπει να διπλασιάζεται το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, παρά την τεράστια αύξηση του πληθυσμού, που έχει πενταπλασιαστεί από το 1960 ως σήμερα:

Βλέπετε ανά χρονική περίοδο, τον αριθμό των συνδεδεμένων ακινήτων στο δίκτυο φυσικού αερίου. Στους Β' εξάμηνο του 2018 πρόσθεσαν 1.000.000 νέους πελάτες. Και ναι μεν η αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης μειώνει το ποσοστό που μπορεί να εξάγει, αλλά συνάπτει συμφωνίες με παίκτες-γίγαντες, όπως η σαουδαραβική Aramco. Έτσι, το 2020 δίνοντάς τους χώρο στις τεράστιες δεξαμενές που κατέχει στα παράλιά της, η Αίγυπτος σκοπεύει στην προώθηση των υδρογοναθράκων στην αγορά της Ευρώπης. Αυτές οι επενδύσεις επιταχύνουν περαιτέρω την στρατηγική της.

Η πολυμορφική αλλά εξόχως στοχευμένη αυτή αναπτυξιακή πολιτική με την μέθοδο των ομόκεντρων κύκλων, ήταν που οδήγησε την Αίγυπτο να μας πατήσει κάτω στους μακροοικονομικούς δείκτες από το 2012 και μετά. Και να μεταβληθεί από ουραγός της περιοχής σε νούμερο ένα παίκτη. Ήταν η ισχυρή της στρατιωτική παρουσία που της επέτρεψε να εκμεταλλευτεί τον πλούτο της και να μεταβιβάσει την υπεραξία σε άλλους βιομηχανικούς κλάδους, φέρνοντας στην χώρα πληθώρα νέων επενδυτών κι επιτρέποντας σε Αιγύπτιους επιχειρηματίες να μετατραπούν σε διεθνείς παίκτες.

Κι όλα αυτά, την ώρα που η κυβέρνηση εμποδίζει στην πράξη τις εξορύξεις φυσικού αερίου, ρίχνοντας τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης τα φωτοβολταϊκά και στις ανεμογεννήτριες! Δυστυχώς, η στρατηγική που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, όταν συγκριθούν με τις αντίστοιχες της Αιγύπτου προκαλούν θλίψη σε όποιον πασχίζει για το εθνικό συμφέρον.

Εδώ με τα σχεδιαγράμματα.

https://slpress.gr/oikonomia/ellada-aigyptos-mia-sygkrisi-poy-prokalei-thlipsi/

Πολιτικοί γυρολόγοι*

14/04/2021    Του Νίκου Ιγγλέση

Τα μεγάλα αδιέξοδα και η παρακμή που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον από το 2010, επιτρέπει στους κάθε είδους πολιτικούς γυρολόγους να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις, την απόγνωση, την απελπισία και το θυμό των πολιτών.

Οι πολιτικοί γυρολόγοι αποτελούν μικρή μειοψηφία, αλλά η επίδρασή τους είναι καθοριστική στο πολιτικό γίγνεσθαι. Μπορεί να μην επηρεάζουν ευθέως μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά αποπροσανατολίζουν και οδηγούν σε συνεχή αδιέξοδα τους πολίτες που είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν για να αλλάξει η σημερινή πορεία των πραγμάτων.

Οι πολιτικοί γυρολόγοι δεν έχουν αρχές, δεν έχουν ιδεολογικές και πολιτικές σταθερές. Λειτουργούν όμως ως κυματοθραύστης στη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, οδηγούν σε αλλεπάλληλες ήττες και κατά συνέπεια στην αδρανοποίηση της πρωτοπορίας του λαού.

Οι γυρολόγοι της πολιτικής επιθυμούν, με κάθε τρόπο, να «βγουν στον αφρό», να παίξουν κάποιο ρόλο, να αναγνωριστούν οι ικανότητές τους, να αναδειχθούν βουλευτές. Δεν τους ενδιαφέρουν τα πραγματικά συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας ούτε τα συμφέροντα της πατρίδας. Γι' αυτό είναι ικανοί για τις μεγαλύτερες «κωλοτούμπες» ξεχνώντας όσα υποστήριζαν το προηγούμενο διάστημα.

Οι πολιτικοί γυρολόγοι αναζητούν την ισχύ για να προσκολληθούν. Ένα σχετικά μεγάλο κόμμα, ένας λίγο ή πολύ αναγνωρίσιμος αρχηγός και η ύπαρξη ικανών χρηματικών πόρων είναι τα στοιχεία που τους «μαγνητίζουν». Οι ιδεολογικές διακηρύξεις, οι πολιτικές θέσεις, η αξιοπιστία των προσώπων δεν τους ενδιαφέρει. Βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες. «Πρέπει άμεσα να πέσει η σημερινή κυβέρνηση» κι ας μην έχουν προετοιμάσει τη διάδοχη κατάσταση, με αποτέλεσμα μια από τα ίδια. «Πρέπει κάτι να κάνουμε» κι ας μην ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι πρέπει να κάνουν.

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύεται αυτούς τους «πραγματευτάδες» προκειμένου να εκτονώνει τις κατά διαστήματα αντιδράσεις και στη συνέχεια ενσωματώνει πολλούς από αυτούς. Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε πολλά παραδείγματα. Οι περισσότεροι βουλευτές του ΛΑΟΣ, αφού ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο και στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου, ενσωματώθηκαν στη ΝΔ που δεν είχε ψηφίσει το αρχικό μνημόνιο. Το ίδιο έγινε στην πορεία με τους περισσότερους βουλευτές και στελέχη του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, που δημιουργήθηκε με σκοπό να «φρενάρει» τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι περισσότεροι βουλευτές των ΑΝΕΛ, αφού ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, ενσωματώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη του «σημιτικού ΠΑΣΟΚ» ενσωματώθηκαν στη ΝΔ και άλλα του «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι ανάλογο προβλέπεται να γίνει και με τα σημερινά μικρά κοινοβουλευτικά κόμματα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και ΜέΡΑ 25. Αυτό συμβαίνει γιατί κανένας απ' αυτούς τους πολιτικούς σχηματισμούς δεν έχει επεξεργασμένη αξιόπιστη εναλλακτική στρατηγική και δεν έχει οριοθετηθεί με σαφήνεια απέναντι στο υπάρχον εξαρτημένο πολιτικό σύστημα.

Πολιτικοί γυρολόγοι, που πρωτοστάτησαν στις αρχικές κινητοποιήσεις κατά των μνημονίων, ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι στήριξαν το δεύτερο και τρίτο μνημόνιο αλλά σήμερα θέλουν να σώσουν την Ελλάδα, ως επικεφαλείς πατριωτικών κομμάτων. Υπάρχουν και αυτοί που ήταν υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και σήμερα συνεργάζονται με κάποιους που ψήφισαν «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Η λογική τους είναι : «Ορισμένοι θα μας ψηφίσουν γιατί δε θα έχουν τι άλλο να ψηφίσουν, αν πάρουμε τουλάχιστον 3% τα καταφέραμε»!

Όλοι δηλώνουν πατριώτες αλλά ο πατριωτισμός τους είναι ένα «πουκάμισο αδειανό». Κανείς τους δε μιλάει για το ευρώ που δημιούργησε το συναλλαγματικό χρέος και το οποίο με τη σειρά του έχει υποδουλώσει τη χώρα στους δανειστές. Αυτοί οι πολιτικοί «πραγματευτάδες» ακόμα κι αν, συνεργαζόμενοι με άλλους, βρεθούν στην κυβέρνηση θα κάνουν ό,τι έκαναν οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το 2015, δηλαδή, μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα.

Πέρασαν πάνω από έντεκα χρόνια και κάποιοι δε θέλουν να καταλάβουν ότι η πραγματική κυβέρνηση της χώρας δε βρίσκεται στην Αθήνα αλλά στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη.

Αν δεν προετοιμάσεις ένα πολιτικό υποκείμενο, τα στελέχη του και τους πολίτες γι' αυτή τη μάχη καμιά εναλλακτική δυνατότητα για την επιβίωση του έθνους δεν μπορεί να υπάρξει.

*Γυρολόγος = πραγματευτής, πλανόδιος έμπορος που γυρνάει στις γειτονιές και τα χωριά για να πουλήσει μικροπράγματα.

https://ellinikiantistasi.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CE%B9/

Τι είναι ο Τζέιμς Καφετζής ρε παιδιά;

Από Βασίλης Σ. Κανέλλης -

17/05/2021

Τι είναι ο Τζέιμς Καφετζής

Πανζουρλισμός για τον Καφετζή. Εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν για να τον υποδεχθούν, φωνάζοντάς τον «πρίγκιπα της καρδιάς μας και νικητή».

Αναψαν καπνογόνα, έριξαν πυροτεχνήματα, προκάλεσαν χαμό και ο Καφετζής συγκινημένος, σχεδόν έβαλε τα κλάματα, τους ευχαρίστησε για την εκπληκτική αυτή υποδοχή.

Όλα αυτά στη Ρόδο, στο νησί των Ιπποτών που φέρθηκε... ιπποτικά στον διαπρεπή Ρόδιο που έκανε περήφανο τον τόπο του.

Ποιος είναι ο Τζέιμς Καφετζής ρε παιδιά; Γιατί έγινε η υποδοχή του; Γιατί βγήκε ο κόσμος στους δρόμους;

Μην είναι κανένας Ολυμπιονίκης που έριξαν τα τείχη για πάρτη του; Γιατί τίμησε την πατρίδα του;

Μην είναι κανένας διαπρεπής επιστήμονας που ανακάλυψε το φάρμακο για τον κοροναϊό;

Μήπως είναι κάποιος πολίτης της Ρόδου που πήρε Οσκαρ, Νόμπελ ή κάποιο λογοτεχνικό βραβείο;

Άραγε βγήκαν να διαμαρτυρηθούν γιατί δεν είχαμε εμβόλια μέχρι πρότινος ή για το εργασιακό που μπορεί να προκαλέσει τεράστιες ανατροπές στη ζωή μας; Μήπως για τους Παλαιστίνιους που ακόμη μια φορά είναι θύματα μιας βαρβαρότητας που διαρκεί δεκαετίες.

Ή μήπως είναι κάποιος πολιτικός που τάζει στους Ρόδιους ότι θα τους φέρει... βουνά και χιονοδρομικά κέντρα, μιας και θάλασσα έχουν, και παραλίες πανέμορφες διαθέτουν;

Όχι, τίποτε απ' όλα αυτά. Παίκτης ριάλιτι είναι ο Καφετζής από ένα χωριό της Ρόδου. Αποχώρησε από το Survivor κι επέστρεψε στην πατρίδα του για να τύχει αυτής της αποθέωσης. Τον τίμησαν, λέει, για το ήθος του, για την μαγκιά του, γιατί ήταν πρώτος στα παιχνίδια... επιβίωσης, γιατί ήταν περήφανος και δεν μπήκε σε κλίκες.

Ηταν Ρόδιος, βρε παιδί μου, με μπέσα και φιλότιμο και γι' αυτό έπρεπε να τιμηθεί. Δικό μας παιδί, να μην το τιμήσουμε γιατί κι αυτός... τίμησε τα ιερά χώματα του νησιού;

Ναι, δυστυχώς συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες για να τιμήσουν έναν παίκτη του Surviror. Μια χώρα που βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στην κόψη του ξυραφιού γίνεται τέτοιος χαμός για ένα, δύο ή περισσότερα ριάλιτι.

Και τι φταίει ο Καφετζής; Τι φταίει παλιότερα ο Τσάκας και ο Πρόδρομος ή ο «Ντάνος» από τη Σκιάθο; Τι φταίνε όλοι αυτοί που ψάχνουν την τύχη τους, λεφτά ή λίγα λεπτά δημοσιότητας μήπως και την εξαργυρώσουν με κάποιο τρόπο;

Γιατί να μην κάνει δουλειές στην τηλεόραση και ο Τζέιμς; Γιατί να μη βγει καμιά 50αριά φορές στα πανελάδικα να μιλήσει για το μείζον θέμα του ριάλιτι του πανέξυπνου τούρκου παραγωγού;

Γιατί να μην ανοίξει και δύο - τρία μαγαζιά, να τα κονομήσει στην υγεία των κορόιδων;

Το πρόβλημα είναι τι είναι αυτό που βλέπουν οι εκατοντάδες και σπεύδουν να προϋπαντήσουν τον... παίκτη ριάλιτι. Τι είναι αυτό που μας εθίζει στο να βλέπουμε ένα μάτσο παιδαρέλια να αγωνίζονται σε ό,τι πιο βλακώδη παιχνίδια, να τσακώνονται για ό,τι πιο ευτελές, να εξευτελίζονται μπροστά στις κάμερες, χάνοντας όποια στίγματα προσωπικής αξιοπρέπειας έχουν.

Νέα παιδιά που δεν έχουν διεξόδους και καταφεύγουν στα ριάλιτι; Ή απλά έξυπνα παιδιά της εποχής των social media που πιστεύουν ότι θα πετύχουν στη ζωή τους μέσω ενός ριάλιτι;

Και όλοι αυτοί που τους αποθεώνουν και τους αντιμετωπίζουν περίπου ως σύγχρονους ήρωες της Ελλάδας; Ως πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσουν για να πετύχουν;

Να πετύχουν χωρίς να στρώσουν τον κ@@ο τους στο διάβασμα, χωρίς να χύσουν ποτάμια ιδρώτα στα γυμναστήρια και τα γήπεδα για να γίνουν άξιοι αθλητές, χωρίς να βγάλουν τα μάτια τους στις βιβλιοθήκες και χωρίς να διαπρέψουν στον τομέα τους, να αλλάξουν τον κόσμο βάζοντας το δικό τους λιθαράκι.

Τίποτε απ' όλα αυτά. Το επάγγελμα του παρόντος και του μέλλοντος είναι «παίκτης ριάλιτι». Είναι... influencer στα social media. Είναι... μοντέλο στο Instagram ή... πολιτικός στον άμβωνα του facebook.

Είναι η κάθε ανθυποσελέμπριτι που έχει κάνει επάγγελμα τις selfie γιατί ενδεχομένως έτσι πιστεύει ότι θα διαμορφώσει απόψεις για την προσωπικότητά της, θα βρει δουλειά ή θα γίνει απλά αποδεκτή σε μια σοσιαλμιντιακή fake «κοινωνία» που αποθεώνει το τίποτε και απογειώνει το μηδέν.

Και δυστυχώς αυτή η τάση κυριαρχεί. Τα τηλεσκουπίδια με τα «νούμερα» κάνουν νούμερα, χτυπήματα, φέρνουν διαφήμιση, μπαίνουν από την prime time ζώνη στα σπίτια μας, στους υπολογιστές μας.

Οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι επιστήμονες ή ακόμη και οι γιατροί και οι νοσηλευτές που μας σώζουν τις ζωές περνούν απλά απαρατήρητοι. Ένα «ευχαριστούμε» από το μπαλκόνι, κι αφού πρώτα αποθεώσουμε τα τηλεσκουπίδια.

Όμως, έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ετσι είναι... το εμπόριο. Και πάντα το ευτελές θα κυριαρχεί.

Αλλά μην έχετε απαιτήσεις, ούτε να διαμαρτύρεστε αν η χώρα βουλιάζει στην φτήνια και στο απόλυτο μηδέν. Όπως στρώνουμε κοιμόμαστε...

https://www.in.gr/2021/05/17/apopsi/ti-einai-o-tzeims-kafetzis-re-paidia/