Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.

Η επανάσταση του 1821 μπορεί να ήταν Εθνικό-απελευθερωτική όμως χρωματιζόταν έντονα από το ταξικό στοιχείο.

Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, μιας και η πλειοψηφία του λαού ήταν αγρότες και τα συμφέροντά τους ήταν εναντίον των κοτζαμπάσηδων.

Σε όλες τις επαναστάσεις ο λαός διεκδικεί τα δικά του συμφέροντα.

Αρκετοί όταν ακούνε για ταξική πάλη, το μυαλό τους πάει στο δίπολο κεφαλαιοκράτης -προλεταριάτο, κάνουν αυτό το σοβαρό σφάλμα μη αντιλαμβανόμενοι ότι η ταξική πάλη προϋπήρχε του καπιταλιστικού συστήματος.

Έτσι το βασικό δίπολο πριν την επανάσταση του 1821 ήταν Τούρκοι - κοτζαμπάσηδες - φαναριώτες - Ανώτατος κλήρος - καραβοκύρηδες από την μία πλευρά και από την άλλη όλος ό άλλος λαός, αγρότες, μεροκαματιάρηδες , βιοτέχνες,ναυτικοί κλπ.

Οι πρώτοι ζούσαν σε βάρος των δεύτερων, μέσω της βαριάς φορολογίας κλπ.

Όλοι γνωρίζουμε την διεκδίκηση από πλευράς αγροτών των τούρκικων γόνιμων χωραφιών αλλά και τις διενέξεις με τους κοτζαμπάσηδες .

Από το στρατόπεδο των κοτζαμπάσηδων κλπ. μία μερίδα διεκδικούσε άμεσα αυτά τα εύφορα χωράφια για λογαριασμό της και άλλη μερίδα ήθελε να υποθηκευτούν σαν εθνικές γαίες έναντι δανείου για τις ανάγκες της επανάστασης, πάλι όμως με τον ίδιο σκοπό, μακροπρόθεσμα να μπορέσουν να τις βάλουν στο χέρι.

Η αστική τάξη σαν εμπορική , μεταπρατική ήταν διαιρεμένη, άλλοι ήθελαν το ξετίναγμα του ζυγού των Τούρκων για την απρόσκοπτη οικονομική δραστηριότητά τους, ήταν αυτοί πού είχαν τα συμφέροντά τους εντός της ελληνικής τοπικής επικράτειας ,βιοτέχνες κλπ. και άλλοι ήθελαν περισσότερο μία εγγύηση της ζωής τους και της περιουσίας τους και την ανενόχλητη οικονομική δραστηριότητά τους χωρίς φόρους σε όλο το πλαίσιο της οθωμανικής αυτοκρατορίας μαζί με τους Άγγλους.

Δεν ήθελαν την ρήξη με τους Τούρκους γιατί μίκραινε επικίνδυνα ο χώρος της δραστηριότητάς τους.

Παράδειγμα οι καραβοκύρηδες της Ύδρας πού πήραν μέρος στην επανάσταση μετά την εξέγερση του Οικονόμου.

Γενικότερα το εμπορικό ,εφοπλιστικό κεφάλαιο από παλαιότερα μετέφερε την βασική πρώτη ύλη της αγγλικής βιομηχανίας ,το βαμβάκι στα αγγλικά λιμάνια. 'Έκανε εμπόριο σταριού, έτσι είχαν στενότατες σχέσεις με τους Άγγλους.

Στο εμπορικό, εφοπλιστικό κεφάλαιο οφείλει η Ελλάδα την υποδούλωσή της στους Άγγλους.

Πού φτάνει έως τις μέρες μας, μόνο οι προστάτες άλλαξαν.

Όλος αυτός ο συρφετός πού νίκησε στους εμφύλιους της επανάστασης ,δολοφονώντας και τον Καποδίστρια με την αμέριστη συμπαράσταση των Άγγλο-Γάλλων, επέβαλε την θέλησή του στο Ελληνικό κράτος.

Άς δούμε τι λέει ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του για τους Μαυροκορδάτο και Κωλέτη.

«"Ηρθετε σείς οί μεγάλοι μας πολιτικοί νά μάς λευτερώσετε, όταν σηκώσαμε τήν Επανάσταση μόνοι μας κι αγωνιζόμαστε τις πρώτες χρονιές μέ τούς σημαντικούς τής πατρίδας μας πολιτικούς - φαίνεται ό αγώνας εκείνος κι ο πατριωτισμός και ή αδερφοσύνη όπούχαμε αναμεταξύ μας.

Όταν κοπιάσατε εσείς, μάς γυμνάσετε στή διχόνοια, μάς φέρατε τις φατρίες καί τ' άλλα τ' αγαθά.

Και κακοβάλετε τό δυστυχισμένο αθώο έθνος.

Πρωτόηφερες τή διχόνοια Εσύ, Κύριε Μαυροκορδάτε. κι από αυτό άλλοι καπετανέοι πήγαν όπίσω είς τούς Τούρκους, (Εννοεί τό Βαρνακιώτη. "Ισκο κλπ·). Άλλους ήθελες μέ τούς νόμους σου νά τούς σκοτώσεις. θά σκότωνες τόν Καραϊσκάκη. Πού θά τόν εύρισκε, ή πατρίδα, όταν ξαναγιόμωσε ή Τουρκιά;

Δεύτερος έρχεσαι εσύ. κύριε Κωλέτη. θά σκότωνες τό Δυσσέα-και υστέρα δέν γλύτωσε από σένα.

Πού θα τόν ευρίσκαμε μ' ενα τεσκερέ νά διώξει δώδεκα χιλιάδες Τούρκους, όπούταν περισσότεροι, άλλοι στο Γριπονήσι και Ρωπό κι άλλού, και πρόσμεναν κι αυτήνη τή δύναμη ν' αφανίσουν όλη τήν Ελλάδα, κι αύτό τούς νέκρωσε όλα τους τά σχέδια;

Άν ήταν κακοί στρατιωτικοί εκείνοι κ' εσείς καλοί πολιτικοί, τους κάνετε κι αυτούς κι όλο τό στρατιωτικό καλό καί μέ πειθαρχία.

Αν ήσουνε εσύ, κύριε Μεταξά, καλός, έκανες τόν Κολοκοτρώνη πλέον καλλίτερο.

Ήταν καλός πατριώτης, άλλά οί δικές σου συμβουλές σέ Εμφύλιους πολέμους τόν κινούσανε καί σέ μεγάλη διχόνοια μέ τούς πατριώτες του- Καί κάποτε τόν γύριζες μέ τό ενα κόμμα καί κάποτε μέ το άλλο. Καί χύνονταν τόσα αθώα αίματα.

"Οταν ήρθε ο βασιλέας, ποιος τούς 'ρέθιζε τούς άγωνιστάς;

Η αφεντιά σας οί μεγάλοι πολιτικοί. Καί πήγαν είς τήν Τουρκία καί χάθηκαν οί περισσότεροι. Καί τόσοι άλλοι χάθηκαν είς Ζιζάνια καί τήν Πελοπόννησο, όπου σκοτώθη ό Κρίτζαλης κι άλλοι, καί είς τήν Σπάρτη κι άλλον.

Καί τόσοι εις τά τριάντα εξη. όπου έχάθη τό άνθος τού έθνους. Καί τόσους όπου έκοψε ή τζελατίνα ( Καρμανιόλα, λαιμητόμος ) καί τόσοι όπου πέθαναν εις τίς φυλακές.

Καί τόσοι εις τίς διάφορες εκλογές έσάς τών έκλαμπρότατων πολιτικών μας.

Σάς ερωτώ, έσάς τούς έκλαμπρότατους καί μεγαλόγνωσους πολιτικούς, τής 'Ελλάδος αρχή καί τέλος:

Άν ήρθετε άπό καλοσύνη σας να μάς φωτίσετε, νά μάς λευτερώσετε, διατί νά χυθούν αυτά τά αίματα οπού χύθηκαν.

Καί ή πατρίδα νά είναι είς τήν κατάσταση όπού είναι ώς τήν σήμερο, καί να γένει αύτήνη ή δυστυχία γενικώς είς τίμιους ανθρώπους;

Καί νά θέλουν οί Άγγλοι, oι Γάλλοι, oι Ρούσοι, οί Αυστριακοί ή άλλο κράτος νά μάς κυβερνήσουν με τό μέσον τό δικό σας;

Επίσης διαβάστε την διαμαρτυρία των είκοσι έξη οπλαρχηγών αρχηγών από τους σημαντικότερους για τον ρόλο των κοτζαμπάσηδων και φαναριωτών. ΤΟ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ- Γ. ΒΑΛΕΤΑ.

Ο ρόλος των μεγάλων δυνάμεων στην επανάσταση του 21.

Αρχικά, οι μεγάλες Δυνάμεις δεν φάνηκαν πρόθυμοι να στηρίξουν τους Έλληνες, φοβόταν ότι αν η Οθωμανική αυτοκρατορία κατέρρεε τότε θα ενισχυόταν υπερβολικά η Ρωσία, που αποτελούσε τον παραδοσιακό της εχθρό(αν και ούτε ο Τσάρος Αλέξανδρος είχε δείξει δείγματα ότι ενδιαφερόταν να στηρίξει ενεργά τους Έλληνες). Όταν όμως άρχισε να διαφαίνεται ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν γίγαντας με πήλινα πόδια και ήρθαν οι πρώτες επιτυχίες της επανάστασης, τα πράγματα άλλαξαν, αν δεν έπαιρναν θέση υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων. Petropoulos, Πολιτική και συγκρότηση, σελ. 54.

Προς τι ο αναθεωρητισμός της αλήθειας των γεγονότων της επανάστασης του 1821;

Αυταρχικός ο Καποδίστριας , προοδευτικός ο Μαυροκορδάτος , έχουμε παρεξηγήσει τον Κωλέτη και ο Κολοκοτρώνης υπέγραψε για την προστασία της Ελλάδας από τους Άγγλους. Ο Κορδάτος δεν ξέρει τι λέει επειδή δεν φοίτησε σε ιστορική σχολή και ό καθένας να λέει ότι του κατέβει στο κεφάλι.

Τα κίνητρα είναι καθαρά πολιτικά. Πρέπει να δικαιωθεί η ξένη προστασία και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους. Τα περισσότερα κοινοβουλευτικά μας κόμματα. Και να μην αμφισβητηθεί αυτός ο δρόμος για την Ελλάδα. « Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να μην έχει ξένους προστάτες. » Πρέπει να συγκαλυφθεί ο αντιδραστικός ρόλος της αστικής τάξης από την επανάσταση του 1821 και νωρίτερα έως τις ημέρες μας.

Όταν ανέλαβε ο Καποδίστριας Κυβερνήτης με την σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων, μόνο αυτός θα μπορούσε να συγκροτήσει ένα σοβαρό και ακηδεμόνευτο κράτος, αυτό προσπάθησε να κάνει.

Είπαμε πιο πάνω για τον συρφετό (πλήθος από ανθρώπους αμφίβολης αξίας ή ήθους) πού είχε νικήσει στους εμφύλιους και είχε το πάνω χέρι μέσα στην κοινωνία , κοτζαμπάσηδες, εφοπλιστικό κεφάλαιο , φαναριώτες κλπ.

Τι κράτος μπορούσαν αυτοί να δημιουργήσουν;

Υπήρξε ποτέ η αστική τάξη της Ελλάδας προοδευτική ; Την απάντηση μας την δίνει ο Κορδάτος στο έργο του ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Έξάλλου δεν πρέπει να ξεχνούμε πως παντού όπου κυριάρχησε το εμπορικό κεφάλαιο ,επικράτησαν και επέζησαν οι παλιές ιδέες , τα παλιά καθεστώτα. Στήν Αγγλία ή καλύτερα στα εμπορικά της κέντρα όπου επικράτησε μόνο το εμπορικό κεφάλαιο ή αστική τάξη έσυνδέθηκε με την παλιά φεουδαρχία και την χρηματιστική αριστοκρατία. Στην Ελλάδα αυτή είναι η αιτία πού η αστική μας τάξη στάθηκε ολότελα αντιδραστική από το 1821 και δώθε.

Το εμπορικό κεφάλαιο δεν μπορεί να υποτάξει την παραγωγή. Αυτό γίνεται μόνο με το βιομηχανικό κεφάλαιο.

Γι' αυτό κι'όπου οι όροι είταν κατάλληλοι για την ανάπτυξη της βιομηχανίας εκεί η αστική τάξη είταν επαναστατική (προοδευτική).

Σχετικά τώρα για τις σχέσεις του ελληνικού καπιταλισμού με το ξένο κεφάλαιο, ξέρουμε πως απ' τα 1824 το ελληνικό κεφάλαιο συνδέθηκε με το αγγλογαλλικό. Πρίν το 21 η ελληνική μπουρζουαζία δεν είχε ενιαία εθνική εμφάνιση και επηρεαζόταν απόλυτα από τις ξένες δυνάμεις μέσα στις οποίες δρούσε ( Ρουσία, Γαλλία κλπ.) . Ύστερα όμως από το 21, και κυρίως ύστερα από το 1864, το αγγλικό κεφάλαιο συνεργάζεται πιο στενά με το ελληνικό. Ο ελληνικός καπιταλισμός γίνεται ο πρόσκοπος του αγγλικού ιμπεριαλισμού στην Ανατολή . Ο Αλεξ. Μαυροκορδάτος απ' τα 1825 το είχε δηλώσει στο Υπουργείο των Εξωτερικών της Αγγλίας , πώς μόνο μία ελεύθερη Ελλάδα μπορεί να παίξη το ρόλο αυτόνε. Ο Χ. Τρικούπης συνεχίζει την πολιτική αυτή του Μαυροκορδάτου και ο Ε. Βενιζέλος την ολοκληρώνει (1912-1920).

Μά στο ξένο κεφάλαιο ( και κυρίως το αγγλικό) δεν του φτάνει η συνεργασία μόνο με το ελληνικό κεφάλαιο στην Μεσόγειο. Το ελεύθερο βασίλειο ή πιο απλά ο ελληνικός λαός , σαν ανεξέλιχτος που είταν , είταν και ευκολοεκμεταλλέψιμος. Γι' αυτό οι Εγγλέζοι « δανείζουν » κεφάλαια. Τα δάνεια της ανεξαρτησίας δείχνουν τον ωμό σαϋλοκισμό του αγγλικού κεφαλαίου κι' ακόμα την από τότε πρόθεσή του να κάνει την Ελλάδα αγγλικό προτεκτοράτο. Από το 1834 όμως , αρχίζουν οι εγγλέζοι τραπεζίτες την επίμονη προσπάθειά τους να υποδουλώσουν μια και καλή το ρωμέικο αντί πινακίου φακής. Ο τραπεζίτης της Λόντρας Ράιτ και Σία ( Wrigthet Cv) στέλνει πράχτορες στην Ελλάδα και προτείνει να δώση δάνειο με υποθήκη τις εθνικές γαίες. Οι προτάσεις τους όμως αυτές ,αν και σε μερικούς επισήμους φάνηκαν καλές , εξαγρίωσαν τον κοσμάκη. Έτσι η Κυβέρνηση δεν τόλμησε να τις κάνει δεχτές. Στα 1836 ( 25 του Γεναριού) δημοσιεύεται ο νόμος περί τραπέζης , με σκοπό να βοηθήση την ανάπτυξη της γεωργίας , του εμπορίου , της βιομηχανίας και ναυτιλίας. Ο Ράιτ πάλι αντέδρασε. Δεν ήθελε τον νόμο αυτόνε γιατί του χαλνούσε τα σχέδια. Εχάλασε λοιπόν κόσμο με τις ραδιουργίες και τις σατανικότητές του για να μην εφαρμοστή ο νόμος αυτός.

Λένε μάλιστα πως τάχα δεν έχουμε μεγάλη βιομηχανία γιατί: α) μας λείπουν κεφάλαια , β) μας λείπει ειδικευμένο προσωπικό και γ)δεν έχουμε αγορές κατανάλωσης. Βρίσκουμε τα επιχειρήματα αυτά πολύ απλοϊκά για να μην πούμε τίποτα άλλο. Δεν έχουμε βιομηχανία γιατί πρώτ' απ' όλα δεν έχει ο τόπος μας πρώτες ύλες. Αυτός είνε ο πιο βασικός , ο πιο σπουδαίος ρόλος. Τ' άλλα είνε παραμύθια. Θα μπορούσα να προσθέσω πώς κι' αν είχαμε πρώτες ύλες ίσαμε ένα σημείο ο ξένος καπιταλισμός θα εύρισκε τον τρόπο να μας εμποδίσει ν' αναπτύξουμε δική μας βιομηχανία, μια πού είμαστε μια χώρα μικρή και εξαρτημένη. ( Η γνώμη του γράφοντα το άρθρο θεωρεί σαν βασικότερη αιτία την εξάρτηση και όχι τις πρώτες ύλες, παράδειγμα ο συνεταιρισμός των Αμπελακίων. ) Ας μιλήσουμε με παραδείγματα . Αν π.χ. θελήσει η ελληνική μπουρζουαζία να προστατεύσει την ελληνική μεταξοϋφαντουργία σε σημείο πού να μην μπορούν τα ξένα μεταξωτά να συναγωνιστούν τα ντόπια , οι ξένοι καπιταλιστές ( κυρίως οι Γάλλοι ) με την εδώ πρεσβεία τους θα κινήσουν γή κι' ουρανό για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος της ελληνικής βιομηχανίας.

Να κι' όλας ένα χτυπητό παράδειγμα πού μιλάει μόνο του: Αντιγράφουμε κατά λέξη ένα τηλεγράφημα από το Λονδίνο πού δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες της Αθήνας στις 15.5.30: Είς την βουλή των κοινοτήτων απαντών εις επερώτησιν, ο υπουργός εμπορίου εδήλωσε τα εξής: «Επληροφορήθην ότι η Ελληνική Κυβέρνησις σκοπεύει να προβή είς αυξήσεις τινάς του δασμολογίου επί τινων εμπορευμάτων τα οποία αποτελούν σοβαρόν ανταγωνισμόν κατά της ελληνικής βιομηχανίας. Εκ των αυξήσεων τούτων θα υποστούν ζημίας φυσικά οι Άγγλοι εξαγωγείς. Η Αγγλική Κυβέρνησις προτίθεται να προβή είς παραστάσεις περί του αντικειμένου τούτου προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν . Ο Αγγλικός καπιταλισμός μας το λέει το παραπάνω τηλεγράφημα , έχει το δικαίωμα να κανονίζει αυτός τη φορολογική πολιτική της « ελεύθερης Ελλάδος », επάνω στα είδη εισαγωγής. Μήπως χρειάζονται κι' άλλα τέτοια παραδείγματα ; Ή μήπως τάχα δεν υπάρχουν τέτοια δοκουμέντα μέσα στο Αρχείο του υπουργείου των Εξωτερικών;