Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Αφορμή του άρθρου στέκεται η αρθογραφία του Ριζοσπάστη και του δημοσιογράφου Μπογιόπουλου για τα τεκταινόμενα στην Συρία. Στο τέλος μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του Ριζοσπάστη και ένα του Μπογιόπουλου.

Η ουσία των άρθρων είναι η αντίληψη περί δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων ( ΗΠΑ/ΝΑΤΟ κλπ. έναντι Ρωσίας /Κίνας /Ιράν) που αντιμάχονται για τα συμφέροντά τους.

Το ότι υπάρχουν συμφέροντα και τεράστια αυτό είναι αναμφισβήτητο.

Αλλά το ότι υπάρχουν τεράστια συμφέροντα αυτό δεν κάνει αυτόματα την κάθε χώρα ιμπεριαλιστική, θα επρόκειτο περί καθαρής ανοησίας αν κάποιος αυτό το ισχυρίζεται.

Ποια είναι αυτά πού αμφισβητεί αυτό το άρθρο;

Πρώτο, ότι η Ρωσία -Κίνα -Ιράν είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Δεύτερο, αν μία χώρα κλείνει εμπορικές και παραγωγικές συμφωνίες με μία μεγάλη δύναμη αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι η μεγάλη δύναμη εκμεταλλεύεται την χώρα πού έκλεισε την συμφωνία/ες.

Πρέπει αυτό να αποδειχθεί.

Αλλά και αν την εκμεταλλεύεται δεν σημαίνει ότι είναι ιμπεριαλιστική.

Αυτά για τις οικονομικές σχέσεις Ρωσίας και Συρίας.

Τρίτο , δεν μπορούμε να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι, είναι ανεπίτρεπτο, χώρες πού προστρέχουν για να βοηθήσουν μία μικρή χώρα κατόπιν έκκλησης βοήθειας επειδή αυτή δέχτηκε εξοντωτική επίθεση από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και των συμμάχων τους.

Τέταρτο , η αντίληψη περί ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και πολέμων των παραπάνω αρθρογράφων έχει μείνει στην εποχή του Λένιν.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Για να θεωρήσουμε κάποια χώρα ιμπεριαλιστική πρέπει να πληρούνται μερικά βασικά κριτήρια, τα είχαμε ξαναπεί, μπορείτε να ανατρέξετε σε αυτά τα άρθρα.

Τα κριτήρια περί πολυεθνικών και εκμετάλλευσης σε παγκόσμιο επίπεδο δεν πληρούνται για την Ρωσία και το Ιράν.

Για το Ιράν δεν μπορεί να ειπωθεί ότι έχει και αξιόλογη στρατιωτική δύναμη σε αντίθεση με την Ρωσία.

Μας μένει η Κίνα σαν ανερχόμενη πλανητική δύναμη με πλήθος πολυεθνικών και ανερχόμενης ισχυρής στρατιωτικής δύναμης, δεύτερη σε στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως.

Αν και μου λείπουν στοιχεία για την εξαγωγή κεφαλαίου και την εκμετάλλευση τρίτων χωρών από αυτή την δραστηριότητα για μία πιο σφαιρική ματιά, θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ιμπεριαλιστική όταν θα ξεκινήσει να επεμβαίνει στρατιωτικά σε διάφορες χώρες, αυτό όμως προς το παρόν δεν έχει συμβεί. Η βοήθεια κατόπιν προσκλήσεως της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ιμπεριαλιστική.

Πέρα πού η Ρωσία έχει αναλάβει το κύριο βάρος για τα γεγονότα στην Συρία.

Συμπέρασμα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ιμπεριαλισμό σε αυτό το στρατόπεδο.

Αντίθετα από το άλλο στρατόπεδο πού έχει όμως μερικές ιδιομορφίες.

Μέχρι πρότινος παγκόσμια ιμπεριαλιστική δύναμη με διαφορά στο οικονομικό - στρατιωτικό επίπεδο ήταν οι ΗΠΑ , με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ( Γερμανία -Αγγλία -Γαλλία ) να συμμορφώνονται στις διαθέσεις και αποφάσεις των ΗΠΑ.

Αντίθετα με την εποχή του λένιν πού η κάθε μία ιμπεριαλιστική δύναμη αντιμετώπιζε στα ίσια την άλλη και ακολουθούσε την δική της πολιτική.

Υπάρχει βέβαια κατόπιν και η εποχή των δύο κύριων παικτών σε πλανητική κλίμακα των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. (1945-1988).

Αυτή είναι η τεράστια διαφορά του τότε με το τώρα.

Φυσικά όσο αδυνατίζουν οι ΗΠΑ τόσο περισσότερο γίνονται βήματα ανεξαρτοποίησης των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και καπιταλιστικών κρατών μέχρι πού θα φτάσουν όμως αυτά θα μας το δείξει το μέλλον.

Τι έχουμε τελικά στην Συρία ;

Μόνο μελετώντας προσεκτικά τα στρατιωτικά σχέδια, την πολιτική, την διπλωματία των μεγάλων κρατών κλπ. θα μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται.

Έτσι θα πρέπει να αναφέρουμε τις λεπτομέρειες για να βγάλουμε την μεγάλη εικόνα ή για να εκπηγάσει η μεγάλη εικόνα αυθόρμητα.

Δεν πρόκειται μόνο για ανταγωνισμό ,περιορισμό αντιπάλων κλπ. επρόκειτο για σχέδιο πού θα μας επανέφερε στην αποικιοκρατία, στην στρατιωτική κατοχή των χωρών με προσχήματα αυτονομιστικά κινήματα , δημιουργία εμφυλίων κλπ.

Επρόκειτο για ένα παμπάλαιο σχέδιο των πολυεθνικών για την αποκλειστική εκμετάλλευση των πρώτων υλών σε πλανητικό επίπεδο τώρα εκ μέρους των ΗΠΑ με αυτό τον τρόπο θα πετύχαιναν τον πλήρη και ασφυκτικό έλεγχο όλων των χωρών. Η αποικιοκρατία άλλωστε αυτό πρέσβευε, δεν μπορούσε άλλη δύναμη π.χ η Αγγλία να μπεί στα χωράφια άλλης αποικιοκρατικής δύναμης π.χ, της Γαλλίας, προς αρπαγή πρώτων υλών και εκμετάλλευσης των αποικιών της.

Ορίστε το σχέδιο όπως το αποκαλύπτει ο Τιερί Μεϊσάν.

Πρέπει πρώτα να αποκαταστήσουμε το σημερινό γεγονός στο πλαίσιο του «πολέμου εναντίον της Συρίας», του οποίου αποτελεί μόνο μία μάχη, και σε αυτό της «αναδιαμόρφωσης της διευρυμένης Μέσης Ανατολής», της οποίας η συριακή σύγκρουση. είναι μόνο ένα βήμα. Με την ευκαιρίας των επιθέσεων τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, και ο νέος διευθυντής του του "Μετασχηματισμού της Δύναμης", Ναύαρχος Άρθουρ Τσεμπρόβσκι, προσάρμοσαν τη στρατηγική του Πενταγώνου στον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό. Αποφάσισαν να διαιρέσουν τον κόσμο σε δύο ζώνες: η μία που θα ήταν αυτή της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και η άλλη που θα θεωρούταν μια απλή αποθήκη πρώτων υλών. Οι αμερικανοί στρατοί θα ήταν υπεύθυνοι για την άρση των κρατικών δομών σε αυτή τη δεύτερη περιοχή του κόσμου, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να αντισταθεί σε αυτόν τον νέο καταμερισμό εργασίας . Ξεκίνησαν με την "Διευρυμένη Μέση Ανατολή"...

https://www.voltairenet.org/article207908.html

Αυτό έχω την εντύπωση ότι το καταφέρνει ο Τιερί Μεϊσάν δηλαδή να μας δώσει τις στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ ανεξάρτητα ο ίδιος το τι πρεσβεύει.

Γιαυτό θα δώσουμε ένα ακόμα άρθρο του για την σημερινή παγκόσμια συγκυρία.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν γιαυτό το άρθρο όπως ότι μπερδεύει την έννοια του ιμπεριαλισμού και την μορφή του κεφαλαίου πού ηγείτο των παγκόσμιων αλλαγών δηλαδή του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου κλπ.

Αλλά η συνολική εικόνα βρίσκεται στο ότι κάτι αλλάζει πλέον, μπαίνουμε σε μία νέα εποχή. Η άλλη λύση είναι ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος πού θα είναι και ο πυρηνικός όλεθρος της ανθρωπότητας.

Ο νέος κόσμος ανακάμπτει μπροστά μας

του Τιερί Μεϊσάν

Ο Τιερί Μεϊσάν τονίζει την εξαιρετική βαρύτητα, όχι της απόσυρσης των ΗΠΑ από τη Συρία, αλλά της κατάρρευσης των σημερινών σημείων αναφοράς του κόσμου. Εισερχόμαστε, σύμφωνα με τον ίδιο, σε μια σύντομη περίοδο μετάβασης, κατά την οποία οι σημερινοί κυρίαρχοι του παιχνιδιού, οι «χρηματοπιστωτικοί καπιταλιστές» - και εκείνους τους οποίους αποκαλεί έτσι δεν έχουν καμία σχέση με τον πρωταρχικό καπιταλισμό, ούτε με την πρωταρχική τράπεζα - θα απομακρυνθούν υπέρ των κανόνων δικαίου που ορίστηκαν από τη Ρωσία το 1899.

Είναι μια στιγμή που δεν συμβαίνει παρά μόνο μία ή δύο φορές τον αιώνα. Ανακάμπτει μια νέα παγκόσμια τάξη. Όλες οι προηγούμενες αναφορές εξαφανίζονται. Όσοι είχαν εκτεθεί ως βορά στη φανατισμένη κοινή γνώμη θριαμβεύουν, ενώ όσοι κυβερνούσαν ρίχνονται στη κόλαση. Οι επίσημες δηλώσεις και οι ερμηνείες των δημοσιογράφων προφανώς δεν αντιστοιχούν πλέον στα γεγονότα που αλληλοσυνδέονται. Οι σχολιαστές πρέπει όσο γίνεται ταχύτερα να αλλάξουν το λόγο τους, να τον ανατρέψουν τελείως ή να απορροφηθούν από τον ανεμοστρόβιλο της ιστορίας.

Τον Φεβρουάριο του 1943, η σοβιετική νίκη επί του ναζιστικού Ράιχ σημάδευε την ανατροπή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Η ακολουθία των γεγονότων ήταν αναπόφευκτη. Ωστόσο, έπρεπε να περιμένουμε την αγγλοαμερικανική απόβαση στη Νορμανδία (Ιούνιος 1944), τη διάσκεψη της Γιάλτας (Φεβρουάριος 1945), την αυτοκτονία του καγκελαρίου Χίτλερ (Φεβρουάριος 1945) και τέλος τη συνθηκολόγηση του Ράιχ (8 Μαΐου 1945) για να δούμε την ανατολή αυτού του νέου κόσμου.

Σε ένα χρόνο (Ιούνιος 44- Μάιος 45), ο Μεγάλος Ράιχ είχε αντικατασταθεί από το σοβιετο-αμερικανικό δίπολο. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, οι οποίες ήταν ακόμα οι δύο πρώτες παγκόσμιες δυνάμεις, δώδεκα χρόνια νωρίτερα, είδαν την απο-αποικιοκράτηση των αυτοκρατοριών τους.

Τέτοια είναι η στιγμή όπως αυτή που ζούμε σήμερα

Κάθε ιστορική περίοδος έχει το δικό της οικονομικό σύστημα και οικοδομεί μια πολιτική υπερ-δομή για την προστασία του. Στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου και της διάλυσης της ΕΣΣΔ, ο πρόεδρος Μπους πατέρας αποστράτευσε ένα εκατομμύριο Αμερικανούς στρατιωτικούς και ανέθεσε την επιδίωξη της ευημερίας στα αφεντικά των πολυεθνικών εταιρειών του. Τα τελευταία δημιούργησαν μια συμμαχία με τον Deng Xiaoping, μετεγκατάστησαν από τις ΗΠΑ θέσεις εργασίας στην Κίνα, η οποία έγινε το εργοστάσιο του κόσμου. Αντί να προσφέρουν ευημερία στους Αμερικανούς πολίτες, μονοπώλησαν τα κέρδη τους, προκαλώντας σταδιακά την αργή εξαφάνιση των δυτικών μεσαίων τάξεων. Το 2001, χρηματοδότησαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου για να επιβάλουν στο Πεντάγωνο τη στρατηγική Rumsfeld / Cebrowski για τη καταστροφή των κρατικών δομών. Ο πρόεδρος Μπους γιός, μετά, μετέτρεψε την "Ευρύτερη Μέση Ανατολή" σε θέατρο ενός "ατελείωτου πολέμου".

Η απελευθέρωση σε μια εβδομάδα του ενός τετάρτου της επικρατείας της Συρίας δεν είναι μόνο η νίκη του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, «του άνθρωπου που πρέπει να φύγει εδώ και οκτώ χρόνια», σηματοδοτεί την αποτυχία της στρατιωτικής στρατηγικής να καθιερώσει την υπεροχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Αυτό που φαινόταν αδιανόητο, συνέβη. Η τάξη του κόσμου ανατράπηκε. Η συνέχεια των γεγονότων είναι αναπόφευκτη.

Η μεγαλοπρεπής υποδοχή του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επιβεβαιώνει τη δραματική κυβίστηση των δυνάμεων του Κόλπου που τώρα μετακομίζουν στο ρωσικό στρατόπεδο.

Η εξίσου θεαματική ανακατανομή των χαρτιών στο Λίβανο κυρώνει την ίδια πολιτική αποτυχία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Σε μια χώρα που δολαριοποιήθηκε όπου δεν υπάρχουν πλέον δολάρια εδώ και ένα μήνα, όπου οι τράπεζες κλείνουν τα γκισέ τους και περιορίζονται οι αναλήψεις από τις τραπεζικές καταθέσεις, δεν πρόκειται οι διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς να σταματήσουν την ανατροπή της παλαιάς τάξης.

Οι σπασμοί της παλαιάς τάξης εξαπλώνονται. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Λένιν Μορένο, αποδίδει τη λαϊκή εξέγερση εναντίον των μέτρων που επιβλήθηκαν από το χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό στον προκάτοχό του, Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος ζει εξόριστος στο Βέλγιο, και στο σύμβολο της αντίστασης σε αυτή τη μορφή της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, στον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Nicolás Maduro, αν και δεν έχουν καμία επιρροή στη χώρα του.

Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ήδη διπλώσει τις ειδικές δυνάμεις του από τη Συρία και προσπαθεί να βγει από το υπερεθνικό κράτος των Βρυξελλών (Ευρωπαϊκή Ένωση). Αφού σκέφτηκε να διατηρήσει την Κοινή Αγορά (σχέδιο της Τερέζας Μέι), αποφάσισε να διακόψει κάθε επαφή από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα (σχέδιο του Μπόρις Τζόνσον).
Μετά τα λάθη του Νικολά Σαρκοζί, του François Hollande και του Emmanuel Macron, η Γαλλία χάνει ξαφνικά όλη την αξιοπιστία και την επιρροή της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες του Ντόναλντ Τραμπ παύουν να είναι το «απαραίτητο έθνος», ο «αστυνομικός του κόσμου» στην υπηρεσία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού για να γίνουν οι ίδιες ξανά μια μεγάλη οικονομική δύναμη. Αποσύρουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο από την Τουρκία και ετοιμάζονται να κλείσουν το CentCom στο Κατάρ.

Η Ρωσία αναγνωρίζεται από όλους ως «ειρηνοποιός» επιβάλλοντας το θρίαμβο του διεθνούς δικαίου που είχε δημιουργήσει με τη σύγκληση, το 1899, της «Διεθνούς Διάσκεψης για την Ειρήνη» στη Χάγη, της οποίας οι αρχές έχουν καταπατηθεί από τα μέλη του ΝΑΤΟ.

Όπως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έθεσε τέρμα στην Κοινωνία των Εθνών για να δημιουργηθεί ο ΟΗΕ, αυτός ο νέος κόσμος θα γεννήσει πιθανώς μια νέα διεθνή οργάνωση, βασισμένη στις αρχές της Διάσκεψης του 1899 του Ρωσικού Τσάρου Νικολάου Β και του Γάλλου Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, Léon Bourgeois. Αυτό θα απαιτήσει πρώτα τη διάλυση του ΝΑΤΟ, το οποίο θα προσπαθήσει να επιβιώσει με επέκταση στον Ειρηνικό και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κράτους-καταφύγιου του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.

Πρέπει να καταλάβετε καλά τι συμβαίνει. Εισερχόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο. Ο Λένιν έλεγε το 1916, ότι ο ιμπεριαλισμός ήταν το υψηλότερο στάδιο της μορφής του καπιταλισμού που εξαφανίστηκε με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και τη κρίση της χρηματιστηριακής αγοράς το 1929. Ο σημερινός κόσμος είναι ο κόσμος του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που καταστρέφει μια μετά την άλλη τις οικονομίες προς όφελος μόνο μερικών υπερ-πλούσιων. Η ανώτατη βαθμίδα του προϋπόθετε τη διχοτόμηση του κόσμου: από τη μια πλευρά οι σταθερές και παγκοσμιοποιημένες χώρες, από την άλλη, περιοχές του κόσμου που στερούνται κρατών, μειωμένες σε απλά αποθέματα πρώτων υλών. Αυτό το μοντέλο, που αμφισβητείται τόσο από τον πρόεδρο Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και από τα Κίτρινα Γιλέκα στη Δυτική Ευρώπη ή την Συρία στο Λεβάντε, βρίσκεται σε αγωνία μπροστά στα μάτια μας.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

https://www.voltairenet.org/article208027.html

Ριζοσπάστης.

Τρίτη 22 Οχτώβρη 2019 - αριθ. φύλλου: 13362

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Εννιά χρόνια μετά

Εννιά χρόνια συμπληρώνονται από την έναρξη του πολέμου στη Συρία, που έχει προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς, ακόμα περισσότερους σακατεμένους, ανεκτίμητες καταστροφές και το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στον καταιγισμό των σημερινών εξελίξεων και των ανταγωνισμών για την «επόμενη μέρα», κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το φιτίλι του πολέμου στη Συρία άναψε το 2011 με τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», που υποδαύλισαν ΗΠΑ και ΕΕ σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, προωθώντας ένα συνολικότερο σχέδιο υπονόμευσης κυβερνήσεων και καθεστώτων της περιοχής για να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα και να περιορίσουν την επιρροή των ανταγωνιστών τους, κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας.

Μέσα σε λίγους μήνες από την έναρξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στη Συρία, που προβάλλονταν ως «αγώνας για τη δημοκρατία και την ελευθερία», όπως προηγουμένως στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Τυνησία και αλλού, η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Ασαντ πήρε ένοπλη μορφή, από τμήματα της αντιπολίτευσης που χρηματοδότησαν και στήριξαν οι ΗΠΑ, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου και κράτη της ΕΕ.

Πολιτική έκφραση αυτής της κίνησης για την ανατροπή της κυβέρνησης Ασαντ ήταν το «Συριακό Εθνικό Συμβούλιο», που ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβρη του 2011 και μέσα σε λίγο διάστημα αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ, την Τουρκία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Σαουδική Αραβία και άλλα κράτη ως νόμιμος εκπρόσωπος της Συρίας.

Την ίδια περίοδο, η Σαουδική Αραβία και οι χώρες του Κόλπου ανακοίνωσαν τη στήριξη και την οικονομική ενίσχυση του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», που μαζί με άλλες στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες αποτέλεσε την «αιχμή του δόρατος» στη λεγόμενη «συριακή επανάσταση», όπως ονομάστηκε η ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση, με πρωτεργάτη τις ΗΠΑ, στη Συρία.

Τα ανταγωνιστικά συμφέροντα στο μέτωπο της αντιπολίτευσης και η προσωρινή στρατιωτική επικράτηση της κυβέρνησης Ασαντ έφεραν στο προσκήνιο το «Ισλαμικό Κράτος». Οι στενές σχέσεις των ΗΠΑ αλλά και της Τουρκίας με τη δολοφονική αυτή μηχανή, που έδρασε σε Ιράκ και Συρία, είναι καταγεγραμμένες και αδιαμφισβήτητες.

Η ενεργότερη εμπλοκή της Ρωσίας, με πρόσκληση του Ασαντ, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και η αναβάθμιση των Κούρδων της Βόρειας Συρίας στο σχεδιασμό των ΗΠΑ τάραξαν τις ισορροπίες και προκάλεσαν αναδιατάξεις στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, με κυριότερη τη συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν.

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Συρίας, χωρίς να έχουν όλα τα μέλη του την ίδια στάση απέναντι στη Ρωσία ή τα συμφέροντά τους να ταυτίζονται απόλυτα με αυτά των ΗΠΑ. Τελικά, η στρατιωτική ήττα του «Ισλαμικού Κράτους» έθεσε στο τραπέζι το ζήτημα της «επόμενης μέρας» και όξυνε παραπέρα τους ανταγωνισμούς, καθώς η Ρωσία ισχυροποίησε το ρόλο της στην περιοχή και ταυτόχρονα μπήκε «σφήνα» στις σχέσεις της Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Είναι επομένως φανερό ότι το πραγματικό υπόβαθρο του πολέμου στη Συρία ήταν και παραμένει η προσπάθεια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ να ανακόψουν την αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή, στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για τον διαμοιρασμό σφαιρών επιρροής, πηγών και δρόμων Ενέργειας. Γι' αυτό σχεδίασαν και οργάνωσαν την ανοιχτή επέμβαση, με το μανδύα του «εκδημοκρατισμού» και με ερείσματα σε αστικές δυνάμεις της Συρίας που είχαν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη.

Αυτόν τον βρώμικο σχεδιασμό, που στρέφεται ενάντια στο δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει ο ίδιος την κυβέρνηση και το καθεστώς της χώρας του, να ορίζει ο ίδιος το μέλλον του, συνέδραμαν όλες οι ελληνικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εκθείαζε την «αραβική άνοιξη» και μιλούσε για «επανάσταση», θολώνοντας τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικές θέσεις διέθεσαν στο ΝΑΤΟ υποδομές στη χώρα μας για στρατιωτικές επιχειρήσεις σε βάρος του συριακού λαού.

Σήμερα, εννιά χρόνια μετά, η εικόνα αυτή προβάλλει πιο καθαρά και επιβάλλει να δυναμώσει η πάλη του λαού ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την απεμπλοκή της χώρας από τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που βάζουν μπουρλότο στη γειτονιά μας και καθιστούν το λαό μαγνήτη κινδύνων.

https://www.rizospastis.gr/

Η Συρία και οι «σωτήρες» της

Από

Νίκος Μπογιόπουλος -

21/10/2019

Επί οκτώ χρόνια δολοφονούν έναν λαό. Καταστρέφουν μια χώρα. Σκορπίζουν τον τρόμο και την προσφυγιά.

Οι ΗΠΑ, Τουρκία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία πρωταγωνιστούν στο μακελειό ανθρώπων μοιράζοντας εδάφη, κέρδη, ενεργειακές πηγές και σφαίρες επιρροής.

Τώρα βρισκόμαστε στη νέα φάση του δράματος για εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους και τις νέες εκατόμβες νεκρών που ακούει στο όνομα «Πηγή Ειρήνης» του Ερντογάν...

Σφαγή...

Από τον Μάρτιο του 2011 όταν και ξεκίνησε ο ανελέητος βομβαρδισμός της Συρίας από τους δυτικούς δολοφόνους και στα χρόνια που ακολούθησαν με τις συγκρούσεις να μαίνονται, οι άμεσοι και έμμεσοι νεκροί από τον πόλεμο ξεπερνούν τους 500.000 ανθρώπους!

Συνολικά:

Το 13% του πληθυσμού έχει σκοτωθεί ή τραυματιστεί από την έναρξη της κρίσης τον Μάρτιο του 2011.

Πάνω από 2 εκατομμύρια πολίτες έχουν τραυματιστεί.

Το προσδόκιμο ζωής έπεσε από τα 70 χρόνια το 2010 στα 55,4 το 2015.

Πάνω από 6,5 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι εντός της χώρας, πάνω από 5 εκατομμύρια οι πρόσφυγες.

Ο συνολικός πληθυσμός της χώρα έχει μειωθεί κατά 25% και ένα μεγάλο κύμα προσφύγων εγκαταλείπει με κάθε μέσο τη χώρα.

Το 2015 ανακοινώθηκε ότι η Συρία ζούσε σχεδόν χωρίς καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα καθώς το 83% του δικτύου ηλεκτροδότησης δεν λειτουργούσε εξαιτίας του πολέμου.

Το 80%και πλέον των πολιτών ζει κάτω από το όρια της φτώχειας, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2016 από τον ΟΗΕ και το πανεπιστήμιο Σεντ Άντριους της Σκωτίας.

Σήμερα τα νούμερα είναι ακόμα πιο τραγικά...

Το έγκλημα έχει αιτία

Γιατί στήθηκε όμως το μακελειό ενός λαού;

Η απάντηση μας γυρίζει χρόνια πίσω. Πριν τον Μάρτη του 2011. Η κυβέρνηση του Μπασάρ Ασαντ αποφάσισε να εκχωρήσει τα δικαιώματα εξόρυξης των υδρογονανθράκων της συριακής ΑΟΖ στα ρωσικά μονοπώλια. Τα συμβόλαια, που υπέγραψαν οι ρωσικές εταιρείες έφτασαν τα 1,6 δισ. δολάρια.

Το μέγεθος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Συρίας σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες και έρευνες είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Σε τέτοιο βαθμό που «ανατρέπει» τον ισχύοντα διεθνή ενεργειακό χάρτη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των πολυεθνικών αλλά και των επιστημόνων της Συρίας τα κοιτάσματα φυσικού αεριού είναι δεκαπλάσια των κοιτασμάτων του Ισραήλ. Αυτός ο τεράστιος φυσικός πλούτος αποτέλεσε το μήλον της έριδος ανάμεσα στους ενεργειακούς κολοσσούς.

Οι αμερικανικές και γαλλικές πολυεθνικές που ήδη εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα της νοτιανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ, Κύπρος κ.α), είδαν τις ρώσικες εταιρείες να εξασφαλίζουν τη μερίδα του λέοντος.

Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με την απόφαση της κυβέρνησης Άσαντ να προχωρήσει στην κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου του Ιράν (όπου εμπλέκονται και ρωσικές εταιρείες) και προέβλεπε διαδρομή μέσω Ιράκ και Συρίας και στη συνέχεια, με τη μορφή LNG (υγροποιημένο αερίου) από λιμάνι της Συρίας προς τις αγορές της Ευρώπης, δημιουργούσε νέες συνθήκες.

Ο Ασαντ απέρριψε το σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου, που προωθούσε το Κατάρ, σε συνεννόηση με την Τουρκία και τις ΗΠΑ, για να κατασκευαστεί αγωγός, ο οποίος, μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας, Συρίας και Τουρκίας, θα προωθούσε στην Ευρώπη το φυσικό αέριο του Κατάρ. Οι συγκεκριμένες κινήσεις Άσαντ ανέτρεπαν σε μεγάλο βαθμό τους συσχετισμούς στην ενεργειακή σκακιέρα.

Οι ρωσικές εταιρείες έβαζαν χέρι στα αποθέματα της Συρίας και σε συνδυασμό με το δικό τους αέριο που προωθούν στην Ευρώπη θα γίνονταν οι μεγάλοι πάροχοι ολόκληρης της Γηραιάς Ηπείρου. Επιπλέον, η Ρωσία διατηρούσε και διατηρεί τεράστια συμβόλαια πώλησης όπλων στη Συρία, ενώ στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς έχει τη μοναδική ναυτική βάση με πρόσβαση στη Μεσόγειο.

Οι ΗΠΑ αλλά και Γαλλία, Γερμανία που θέλουν με κάθε τρόπο να «σπάσουν» το ρωσικό μονοπώλιο προς την Ευρώπη, αντιτάχθηκαν στους σχεδιασμούς Άσαντ.

Το εμπόριο όπλων θέλει πολέμους και τρόμο...

Οι ενεργειακοί ανταγωνισμοί είναι μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη, εξίσου χρυσοφόρα, έχει να κάνει με τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Στη επισκόπησή του 2018, για τις πωλήσεις όπλων σε όλο τον πλανήτη, το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για τη Ειρήνη της Στοκχόλμη (SIPRI) υπολογίζει ότι η ποσότητα των όπλων που εξήχθησαν σε παγκόσμιο επίπεδο αυξήθηκε κατά 10% την περίοδο 2013-2017 σε σύγκριση με την περίοδο 2008-2012.

Από τις συγκεκριμένες πωλήσεις όπλων, στις ΗΠΑ αναλογούσε το 34% των του τζίρου την περίοδο αυτή. Οι επιχειρήσεις της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ πούλησαν όπλα σε τουλάχιστον 98 χώρες του πλανήτη, κατά την έρευνα του SIPRI. Οι εξαγωγές όπλων των ΗΠΑ την περίοδο 2008-2012 ανέρχονταν στο 30% του συνόλου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σχεδόν οι μισές πωλήσεις των αμερικανικών όπλων είχαν προέλευση κράτη της Μέσης Ανατολής. Εκεί που δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους, όπως γίνεται στον πόλεμο της Συρίας, στήνονται σχέδια για επαναχάραξη συνόρων και δρα ο ΙSIS που εξοπλίστηκε αρχικά από τις ίδιες τις ΗΠΑ.

Ειδικότερα στη Μέση Ανατολή, η Σαουδική Αραβία είναι η σημαντικότερη χώρα προορισμού των αμερικανικών εξαγωγών όπλων, αφού αγόρασε σχεδόν το ένα πέμπτο του στρατιωτικού εξοπλισμού που εξήγαγαν οι ΗΠΑ.

Η Σαουδική Αραβία, που δηλώνει «ανήξερη» για το έγκλημα, έχει ωστόσο καταγραφεί ως πηγή στήριξης στους ισλαμοφασίστες (Cockburn Patrick, The Independent , 13/7/2014, «Iraq crisis: How Saudi Arabia helped Isis take over the north of the country»). Οπως, δε, υπογραμμίζει ο Aude Fleurant, ειδικός σε θέματα εμπορίου όπλων για λογαριασμό της οργάνωσης Sipri:

«Χάρη στη συμφωνία που είχε κλείσει ήδη η κυβέρνηση Ομπάμα, οι εξαγωγές των ΗΠΑ έφτασαν στο υψηλότερο επίπεδο μετά τα τέλη της δεκαετίας του '90».

Επίσης ανάμεσα στους μεγάλους εισαγωγείς της περιοχής είναι η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Χώρες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκονται στη σφαγή της Συρίας, ενώ παίζουν σημαντικό ρόλο στα γεωπολιτικά παιχνίδια της ευρύτερης περιοχής.

Όμως από τους μεγάλους κερδισμένους της παγκόσμιας αύξησης πωλήσεων όπλων είναι και η γερμανική πολεμική βιομηχανία, που υπερδιπλασίασε τις εξαγωγές της σε χώρες της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου κατά 109%! Με ποσοστό 26% επί του συνόλου η Γερμανία, καταλαμβάνει ποσοστό σχεδόν ίδιο με εκείνο όλων των σύμμαχων χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των οποίων το ποσοστό ανέρχεται πλέον μόλις σε 29% αθροιστικά, από 90% που ήταν δεκαπέντε χρόνια πριν.

Από τη σφαγή κέρδη - πέραν των γεωπολιτικών - εξασφαλίζει και η Ρωσία, η οποία είναι στη δεύτερη θέση παγκοσμίως στις εξαγωγές όπλων, ενώ την ακολουθεί η Γαλλία, η Γερμανία, η Κίνα, η Αγγλία, η Ισπανία και το Ισραήλ.

Όλοι αυτοί είναι που κατά καιρούς ένιωσαν «αγανάκτηση» για τις σφαγές, για τη χρήση χημικών, για τα νεκρά παιδιά και τώρα για την τουρκική «Πηγή Ειρήνης» της Τουρκίας στη Συρία.

Είναι όλοι αυτοί που πωλούν τα όπλα για να πραγματοποιούνται οι σφαγές. Οι πωλήσεις όπλων θέλουν αίμα και οι λαοί της Συρίας, της Υεμένης, του Ιρακ, το προσφέρουν με το παραπάνω...

Από τον Ολάντ στον Μακρόν μερικά κανόνια δρόμος

Μόλις πριν ένα χρόνο, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη Συρία, υπεραμύνθηκε των γαλλικών πωλήσεων όπλων στις χώρες μέλη της συμμαχίας υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας που επενέβη στον πόλεμο στην Υεμένη τον Μάρτιο του 2015.

Η Γαλλία κατατάσσεται στην τρίτη θέση στις εξαγωγές όπλων σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ είναι ανάμεσα στους κυριότερους αγοραστές γαλλικών οπλικών συστημάτων. Παρά τις αντιδράσεις των Γάλλων πολιτών που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις για τις πωλήσεις όπλων, ο «δημοκράτης» Μακρόν δεν κάνει πίσω! Εξάλλου «είναι πολλά τα λεφτά Εμανουέλ»...

Η Γαλλία είναι εξάλλου η χώρα που πρωταγωνίστησε στις σφαγές σε Λιβύη και Συρία. Παρέδωσε επιθετικά όπλα στη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και μέσω αυτής στους ισλαμοφασίστες το 2012, και τούτο παρά το εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί από το 2011.

Η ομολογία είναι του ίδιου του Ολάντ και όπως γράφεται περιέχεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ξαβιέ Πανόν, με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» (εκδόσεις L' Archipel). Εκεί σε συνέντευξή του προς τον συγγραφέα, ο Ολάντ ερωτηθείς για τις παραδόσεις γαλλικών όπλων, απαντά: «Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις»...

Ανάμεσα στα άλλα όπλα που παρέδωσε η Γαλλία στο όνομα της καταπολέμησης του Άσαντ και σε... «σίγουρα χέρια», ήταν, σύμφωνα με το βιβλίο, κανόνια διαμετρήματος 20mm, μυδραλιοβόλα, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικοί πύραυλοι...

Και φυσικά είναι η Γαλλία, σύμφωνα με τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, που τροφοδοτούσε με όπλα τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» παρότι ήταν γνωστό ότι τα δύο τρίτα αυτού του εξοπλισμού προωθούνταν προς την Αλ Κάιντα στη Συρία. Ήταν πρώην μονάδες της Αλ Κάιντα που στη συνέχεια συσπειρώθηκαν - μαζί με τα γαλλικά όπλα τους - με τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους»...

Όταν η πολυεθνική Lafarge χρηματοδοτούσε τον ISIS

Τον Μάρτιο του 2017 η γάλλο-ελβετική πολυεθνική εταιρεία τσιμέντου LafargeHolcim, αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως χρηματοδότησε τον ISIS. Συγκεκριμένα, με βάση δημοσίευμα των Financial Times, ομολόγησε ότι προκειμένου να συνεχίσει τις δραστηριότητές της η συριακή μονάδα της εταιρείας χρηματοδότησε μεσάζοντες για να έρθουν σε συμφωνία με ομάδες ενόπλων που βρίσκονταν υπό διεθνή αποκλεισμό. Η απάντηση ήταν σε μηνυτήρια αναφορά που είχαν καταθέσει οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που την κατηγορούσαν για «επαγγελματικές σχέσεις» με τον ISIS στη Συρία.

Αξίζει να σημειωθεί, με βάση δημοσίευμα της Le Monde, καθώς η έδρα της LafargeHolcim στη Συρία είναι η πόλη της Τζαλαμπίγια στη βόρεια Συρία και ενώ η πόλη αποτελούσε μεγάλο πεδίο μάχης, η εταιρεία πλήρωνε φόρο προς το Ισλαμικό Κράτος μεταξύ του 2013 και του 2014 για να διατηρεί ανοικτές και ανέπαφες τις εγκαταστάσεις της...

Στρατιωτικές «μπίζνες» με τη Σαουδική Αραβία

Τον Απρίλη του 2017 η τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι έκανε ένα ταξίδι στη Σαουδική Αραβία και μεταξύ άλλων υπέγραψε συμφωνίες πώλησης οπλικών συστημάτων αξίας τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμυρίων λιρών. Η Μέι είχε αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας της Μεγάλης Βρετανίας για την κίνηση της αυτή. Τι είχε απαντήσει; Μα πολύ απλά ότι οι δεσμοί της Μεγάλης Βρετανίας με τη Σαουδική Αραβία είναι σημαντικοί για την ασφάλεια, την ευημερία, το εμπόριο και το μέλλον. Για το γεγονός πως τα όπλα που δίνονται από τη Μεγάλη Βρετανία έχουν το μερίδιό τους στην ανθρωπιστική καταστροφή η ισχυρίστηκε πως η χώρας της είναι ένας σημαντικός «δωρητής βοήθειας»...

Να σημειώσουμε ότι η Τ. Μέι, εκτός από τις συμφωνίες πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία (που με αμερικανική και βρετανική υποστήριξη βομβαρδίζει την Υεμένη έχοντας προκαλέσει ανυπολόγιστη καταστροφή στη χώρα) στο ταξίδι της είχε μεγάλο ζήλο να εξασφαλίσει ότι η γιγάντια κρατική εταιρεία πετρελαίου «Saudi Aramco» θα επιλέξει το χρηματιστήριο του Λονδίνου για την πρώτη της δημόσια εγγραφή («Καθημερινή», 6/4/2017)...

Ένα μήνα αργότερα από την κ. Μέι, στις αρχές Μαϊου του 2017, βρέθηκε στη Σαουδική Αραβία η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Τη συνόδευαν - φυσικά - μια στρατιά εκπροσώπων μεγάλων πολυεθνικών της χώρας Γερμανίας. Με αυτόν τον τρόπο ...καταπολέμησε την τρομοκρατία: Με διακρατικές συμφωνίες που μεταξύ άλλων αφορούν την εκπαίδευση στη Γερμανία Σαουδαράβων αξιωματικών του στρατού και της αστυνομίας. Παράλληλα, υπογράφηκαν και συμφωνίες γερμανικών μονοπωλίων με Σαουδάραβες κυβερνητικούς αξιωματούχους που, σύμφωνα με πληροφορίες, αφορούσανν την παράδοση από τη γερμανική πολεμική βιομηχανία «Heckler & Koch» και σημαντικές ποσότητες «αμυντικού στρατιωτικού εξοπλισμού».

Α, ναι: Πριν τη Μέρκελ είχε επισκεφτεί τη Σαουδική Αραβία η τότε Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν (και σημερινή εκλεκτή των πολυεθνικών για την θέση της προέδρου της ΕΕ...). Η κυρία είχε μιλήσει για τις «εξαιρετικές διμερείς σχέσεις» στους τομείς της άμυνας, ασφάλειας και αντιτρομοκρατίας. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι

«οι Γερμανοί βιομήχανοι το 2015 έκαναν ρεκόρ εξαγωγών στη Σαουδική Αραβία, πουλώντας σχεδόν τα πάντα όσον αφορά στους στρατιωτικούς και άλλους εξοπλισμούς: Ταχύπλοα περιπολικά ακτοφυλακής, τεθωρακισμένα του στρατού, εξοπλισμό για εναέριο ανεφοδιασμό αεροσκαφών, στρατιωτικά οχήματα 4Χ4, ανταλλακτικά μαχητικών αεροσκαφών, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη ποικίλης χρήσης... Χάρη στη «βοήθεια» των Γερμανών βιομηχάνων, η Σαουδική Αραβία το 2015 έγινε η πρώτη χώρα παγκοσμίως στις αγορές όπλων και πολεμοφοδίων»(Δέσποινα Ορφανάκη, Ριζοσπάστης, 6/5/2017).

Να μην ξεχάσουμε, δε, πως λίγες μέρες πριν την Μέρκελ και τη Μέι, στη Σαουδική Αραβία ταξίδεψε και πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Οι εξοπλιστικές συμφωνίες μεταξύ ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας ανήλθαν στα 110 δισεκατομμύρια δολάρια!

Το επίσημο πρακτορείο της Σαουδικής Αραβίας έκανε λόγο για 34 συμφωνίες σε διάφορους τομείς όπως η άμυνα, το πετρέλαιο και οι αερομεταφορές αξίας άνω 380 δισεκατομμυρίων! Ο Τραμπ δήλωσε ευχαριστημένος:

«Ήταν μια εκπληκτική ημέρα. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους. Εκπληκτικές επενδύσεις στις ΗΠΑ και η στρατιωτική μας κοινότητα είναι πολύ ευχαριστημένη και θέλουμε να ευχαριστήσουμε εσάς και τη Σαουδική Αραβία για τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις στις ΗΠΑ και για τις πολλές θέσεις εργασίας»...

Τουρκία και «τρομοκράτες»... Κούρδοι

Δυο ακόμα παρατηρήσεις:

α) Λίγο πριν αναχωρήσει για την προχτεσινή σύνοδο κορυφής της ΕΕ, και ενώ υποτίθεται η ΕΕ επιβάλει... κυρώσεις στην Τουρκία για την εισβολή της στη Συρία, η Μέρκελ έπλεξε στο γερμανικό κοινοβούλιο το εγκώμιο του Ερντογαν για την πολιτική του στο... μεταναστευτικό και ζήτησε την περαιτέρω ενίσχυση της Τουρκίας.

Κατά διαβολική σύμπτωση οι δηλώσεις της Μέρκελ έγιναν τη στιγμή που τα στοιχεία για τις πωλήσεις όπλων της Γερμανίας προς την Τουρκία έδειξαν ότι η Γερμανία αναδεικνύεται στον «σταθερό τροφοδότη της Τουρκίας σε όπλα (...) αφού το πρώτο οκτάμηνο του 2019 οι εξαγωγές στρατιωτικού υλικού έφθασαν το ποσό ρεκόρ των 250 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ». Το ποσό αυτό είναι «το υψηλότερο που έχει καταγραφεί σε ετήσια βάση από 2005» και παρότι δεν συμπεριλαμβάνονται στα δεδομένα αυτά τέσσερις μήνες της χρονιάς, είναι μεγαλύτερο ακόμα και από εκείνο του 2018 όταν σε ετήσια βάση η Γερμανία είχε πουλήσει στην Τουρκία όπλα αξίας 242,8 εκατ. ευρώ. Τα ποσά αυτά αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ένα τρίτο του τζίρου της γερμανικής βιομηχανίας με την Τουρκία να κατατάσσεται μακράν πρώτη ως προς τις εισαγωγές γερμανικών όπλων (πηγή ΑΠΕ, Εφσυν, 17/10/2019).

Αξίζει, φυσικά, να προστεθεί και τούτο: Το διμερές εμπόριο Γερμανίας - Τουρκίας κινείται ετησίως στα 40 δισ. ευρώ, η Γερμανία μαζί με την Ολλανδία είναι οι μεγαλύτεροι επενδυτές στην Τουρκία και ότι η καλή μας ΕΕ έχει κάθε λόγω να επιβάλει δήθεν «κυρώσεις» στην Τουρκία από τη στιγμή που η τελευταία είναι ο 5ος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ στον κόσμο...

β) Δυο μεγάλοι παίκτες στο δράμα της Συρίας και πρωταγωνιστές στην τελευταία φάση του, είναι η Τουρκία και η Ρωσία. Η μεν Τουρκία είναι αυτή που θέλει να εξολοθρεύσει τους Κούρδους και λέει ότι κυνηγάει... «τρομοκράτες». Η, δε, Ρωσία, συνομιλεί, συνεργάζεται και... εργάζεται από κοινού με την Τουρκία στο Συριακό και γενικώς.

Ας θυμηθούμε: O ISIS είχε φτάσει το 2015 να ελέγχει 13 πετρελαιοπηγές στο Ιράκ και 7 στην Συρία μέσω των οποίων αντλούσε πακτωλό χρημάτων για να χρηματοδοτεί τη δράση του. Πως όμως; Ηταν την ίδια χρονιά όταν στην Σύνοδο Κορυφής των G20 ο Πούτιν παρουσίασε στοιχεία για λαθρεμπόριο πετρελαίου μεταξύ Τουρκίας και ΙSIS, με τους Ρώσους να καταγγέλλουν ευθέως μάλιστα τον Ερντογάν και την οικογένειά του για ενίσχυση του ISIS μέσω του λαθρεμπόριου πετρελαίου.

Τέσσερα χρόνια μετά οι Πούτιν - Ερντογάν συναντώνται σε κλίμα καλής θέλησης και αναβαθμισμένων ρωσοτουρκικών σχέσεων για την επίλυση του προβλήματος στη Συρία...

Μετά από όλα αυτά οι «ευαίσθητοι» διεθνώς «αναρωτούνται» και οι ανα την υφήλιο φωστήρες των αφ' υψηλού αναλύσεων... αναλύουν τα τουίτ του Τραμπ. Μάλλον δεν θα έχουν επαρκή στοιχεία ποιοι και γιατί «παίζουν» με την κυριαρχία και την κρατική υπόσταση χωρών, ποιοί είναι οι δολοφόνοι, ποιοι ευθύνονται για τις ατελείωτες σφαγές, ποιοι είναι έμποροι όπλων, ποιοι μοιράζουν την ενέργεια και ποιοι είναι εκείνοι που εγκληματούν στη Συρία και το λαό της.

https://www.imerodromos.gr/i-syria-kai-oi-sotires-tis/