Αφορμή του άρθρου αποτέλεσε το ποντίκι στις ΣΤΗΛΕΣ / ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

4.6.2020 / ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ το άρθρο

61,24 ΟΧΙ - 38,76 ΝΑΙ, πού στρέφεται εναντίον των αντιδυτικών.

Ξεκινά ιστορικά το όλο θέμα από την πτώση της Κωνσταντινούπολης με το ολέθριο «όχι» των ανθενωτικών και εκεί αποδίδει την πτώση της.

Εμείς όμως επειδή έχουμε εμμονές με τους δυτικούς θα την αποδώσουμε πάλι στους δυτικούς, το βυζάντιο ήταν μία αυτοκρατορία φάντασμα μετά την άλωση της το 1204 από τους φίλους μας δυτικούς.

Λέει ανοησίες ο αρθρογράφος ότι δεν μας βοήθησαν οι δυτικοί. Προτού την άλωση οι δυτικοί είχαν υποστεί ήττα από τους Τούρκους.

Υπήρξε πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τον Οθωμανό Σουλτάνο Βαγιαζήτ Α, πού διήρκεσε οκτώ χρόνια, 1394 - 1402.

Αυτός ο αποκλεισμός ή πολιορκία της Κωνσταντινούπολης οδήγησε τους Χριστιανούς της Δύσης να κινητοποιηθούν εναντίον της ολοένα και πιο ηγεμονικής τουρκικής δύναμης. Πράγματι οργανώθηκε μεγάλη σταυροφορία από τη Δύση με τη συμμετοχή χιλιάδων Γάλλων, Γερμανών και Άγγλων ιπποτών και άλλων Σλαβικών λαών υπό την ηγεσία του Γερμανού αυτοκράτορα Σιγισμόνδιου.

Η ανυπομονησία και η ανυπακοή των Γάλλων ιπποτών στον κατά τ'άλλα ικανό Σιγισμόνδιο ήταν η κυριότερη αιτία της ήττας. Ως αποτέλεσμα η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης έγινε ακόμα πιο ασφυκτική.

Γιατί δεν κατελήφθη τότε; λόγω της συντριπτικής ήττας τους από τον Ταμερλάνο.

Ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Α' βλέποντας τον Ταμερλάνο να επεκτείνεται προς τα εδάφη που είχαν κατακτήσει οι Οθωμανοί, έλυσε την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και έσπευσε να τον αντιμετωπίσει. Η μάχη πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα το 1402 ανάμεσα στους Μογγόλους του Ταμερλάνου και τους Οθωμανούς Τούρκους και τους Σέρβους υποτελείς του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Α' στην Άγκυρα και έληξε με την συντριπτική ήττα των Τούρκων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82_(1393-1402)

O ιστορικός Γιάννης Κορδάτος στο βιβλίο του «Ακμή και Παρακμή του Βυζαντίου» γράφει για το ρόλο που έπαιξαν οι θρησκευτικές έριδες , των κατοίκων της Βασιλεύουσας ώστε να διευκολύνουν το έργο των πολιορκητών και να γίνει πραγματικότητα η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Γράφει ο Κορδάτος: «Στο έβγα του 1452, ο Παλαιολόγος κήρυξε την πρωτεύουσα σε κατάσταση κινδύνου και έκλεισε τις πόρτες του κάστρου. Στρατό όμως δεν είχε. Η μεγάλη βοήθεια που περίμενε δεν ήρθε. Μα κι αν ήθελαν οι δυτικοί να του στείλουν επικουρίες δεν μπορούσαν γιατί είχαν μεγάλα χάλια.

Επειδή ο αρθρογράφος κατηγορεί τον λαό πού προτιμούσαν να γίνουν ερημίτες, μοναχοί, φανατικοί κλπ. ποιοι ήταν οι άμεσα υπεύθυνοι όλων αυτών των καταστάσεων; μήπως δεν ήταν οι Αυτοκράτορες και οι σοφοί πού προέκριναν την χριστιανική μονοθεϊστική πίστη σαν την κόλλα της αυτοκρατορίας κυνηγώντας άγρια την κάθε αίρεση;

Οι μονοθεϊστικές θρησκείες δεν ανέχονται ανταγωνιστές και την ειρηνική συμβίωση των θεοτήτων την λύση την δίνει η βία μέσω του φανατισμού.

Συμπέρασμα.

Και κλίμα διχασμού να μην υπήρχε μέσα στην Κωνσταντινούπολη ήταν θέμα χρόνου η πτώση της.

Μετά μας πάει στον πόλεμο του 1897 επειδή δεν βγήκε στις εκλογές του 1895, ο Χαρίλαος Τρικούπης αλλά βγήκαν οι λαϊκιστές.

Εμείς οι λαϊκιστές όμως επειδή έχουμε εμμονές, θεωρούμε ότι ο πόλεμος φιάσκο, παρωδία έγινε επειδή τον ήθελαν οι δυτικοί ,ο βασιλιάς τοποτηρητής των ξένων συμφερόντων και η ντόπια πλουτοκρατία προς εξασφάλιση των συμφερόντων τους, της αποπληρωμής των δανείων μετά το περίφημο δυστυχώς επτωχεύσαμεν.

Η φράση αυτή λέχθηκε από τον Χ. Τρικούπη την παραπάνω ημερομηνία από του βήματος της Βουλής (Παλαιά Βουλή), όχι όμως απευθυνόμενος προς το Σώμα της Βουλής ως επίσημη διακήρυξη, αλλά "εν τη ρύμη του λόγου" του, αναφέροντας "εν παρόδω" στις αναγκαίες προς τους δανειστές διαπραγματεύσεις, που πίεζαν απροκάλυπτα τον οικονομικό έλεγχο της Ελλάδας, "ότι πρέπει να λαλήσωμεν προς αυτούς επτωχεύσαμεν δυστυχώς κ.λπ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CF%83%CF%84%CF%85%CF%87%CF%8E%CF%82_%CE%B5%CF%80%CF%84%CF%89%CF%87%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%BD

Μετά μας πηγαίνει στην μικρασιατική καταστροφή γράφει.

Το ίδιο σκηνικό ακριβώς επαναλήφθηκε -με πρωταγωνιστή πάντα τον σοφό ελληνικό λαό- και στις εκλογές της 1ης Νοέμβριου του 1920.

Τότε ο Βενιζέλος ηττάται (δαφνοστεφής από την Συνθήκη των Σεβρών και της Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών) από μια δράκα ανόητων και επικίνδυνων πολιτικών που στο όνομα εκ νέου του πιο εξευτελιστικού λαϊκισμού τού «Οίκαδε» και της «Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος», κέρδισαν τις εκλογές και οδήγησαν τον ελληνισμό στον όλεθρο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και τότε, ξανά ο Βενιζέλος -όπως και ο Τρικούπης- δεν εξελέγη ούτε καν βουλευτής...

Αυτή η δράκα ανόητων και επικίνδυνων πολιτικών πού κέρδισαν τις εκλογές με προεκλογικό σύνθημα την Ειρήνη ,την απόσυρση του στρατεύματος από την Μικρά Ασία δεν οδηγήθηκε στην ήττα λόγω της απαιτήσεως μεγάλης δυτικής δυνάμης για την συνέχιση του πολέμου;

Δηλαδή ήταν δυτικόδουλοι και όχι αντιδυτικοί όπως πονηρώς και ανοήτως προσπαθεί να μας τους παρουσιάσει ο αρθρογράφος.

Συνεχίζοντας τον χαβά του ο αρθρογράφος μας λέει.

Στις δυο αυτές ατυχέστατες εκφράσεις της λαϊκής ετυμηγορίας στην ιστορία του νεοελληνικού έθνους, έρχεται να προστεθεί το δημοψήφισμα της 5ης Ιουνίου 2015, όχι τόσο για τα καταστροφικά αποτελέσματα που επέφερε αλλά για την ολική καταστροφή από την οποία γλύτωσε ο ελληνισμός εν συνόλω - κυριολεκτικά στο ΚΑΙ πέντε! Ήταν η τρίτη φορά που ο λαϊκισμός έθεσε σε κίνδυνο την υπόσταση της χώρας.

Και καταλήγει.

Το ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται το ίδιο επικίνδυνα, πρέπει να μας κρατά σε εγρήγορση, καθώς ο λαϊκισμός καραδοκεί σε κάθε συγκυρία...

Αφού γλυτώσαμε την μελλοντική καταστροφή πού θα παθαίναμε μήπως είναι καιρός να ασχοληθούμε με την πραγματική καταστροφή πού έχει πάθει η ελλάδα ;

Όλοι αυτοί οι φανατικοί της ΕΕ μήπως μπορούνε να μας πούνε τα θετικά της για τον ελληνικό λαό;

Εμείς το μόνο πού βλέπουμε είναι φτώχεια , αναγκαστική ξενιτιά, υψηλότατη ανεργία , φόροι παράλογοι φόροι ,χρέη δυσθεώρητα , μηδέν επενδύσεις στην οικονομία, διάλυση του παραγωγικού τομέα και αφθονία παρασιτικών επαγγελμάτων ακόμα και από αυτό πού ισχυρίζονταν πως θα μας προστατεύσει η ΕΕ από τον επεκτατισμό της Τουρκίας οι δανειστές μας δεν δέχτηκαν την εξαίρεση των στρατιωτικών εξοπλισμών από τα μνημόνια έτσι μας άφησαν για μία δεκαετία χωρίς εξοπλισμούς απέναντι σε μία τουρκία πού παραεξοπλιζόταν.

Πότε το ΑΕΠ το δικό μας έμεινε πίσω σε σχέση με το τούρκικο;

Το τούρκικο ξεπέρασε τέσσερις φορές το ελληνικό όσο κάποιοι καμώνονταν ότι είμαστε μέσα στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.

Να προσμετρήσουμε και την συμβολή των δυτικών στο πραξικόπημα της χούντας και την καταστροφή της Κύπρου για να μην πάμε πιο πίσω, να υπολογίσουμε τον εξευτελισμό του Συντάγματος και της Δημοκρατίας μέσω των μνημονίων όπως και την μετατροπή του όχι σε ναι του δημοψηφίσματος του 2015;

Μετά έχουν ακόμα απορία οι γραικύλοι μας γιατί ο ελληνικός λαός είναι βασικά αντιδυτικός;

Επειδή όμως η στήριξη του δυτικού παράγοντα προϋποθέτει την αλλοίωση της ελληνικής ιστορίας το μαύρο να το κάνουν άσπρο γιαυτό κατηγορούν τον λαό για τα εγκλήματα πού διέπραξαν αυτοί οι δυτικοί με τους γραικύλους έλληνες σε βάρος του ελληνικού λαού.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

ΣΤΗΛΕΣ / ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

4.6.2020 / ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ

61,24 ΟΧΙ - 38,76 ΝΑΙ

Αν μπει κάποιος στον κόπο να αναζητήσει τις ρίζες του αντιδυτικισμού στην Ελλάδα, κινδυνεύει να χαθεί μέσα στη δίνη της ιστορίας αλλά και ενός, θα λέγαμε, πολιτισμικού παραλογισμού. Από το ολέθριο «όχι» των ανθενωτικών λίγο πριν την πολιορκία και πτώση της Κωνσταντινούπολης ως το παρ' ολίγον ολέθριο «όχι» των αντιευρωπαϊστών στο δημοψήφισμα-παρωδία του 2015, μπορεί να πέρασαν αιώνες, ωστόσο, ο σκοταδισμός και η δογματική τυφλότητα παρέμειναν εντυπωσιακά ενεργοί παράγοντες στον βίο του έθνος.

Θα έλεγε κανείς ότι εκφράζουν πεισματικά μιαν αναλλοίωτη διαχρονική αυτοκαταστροφική εθνική διαστροφή. Από τους φανατικούς ζηλωτές μοναχούς των βυζαντινών μονών ως τους διαπρύσιους ιεροκήρυκες των οργανώσεων βάσης ηχεί ο ίδιος μονότονος ήχος πλάγιος και αντιδραστικός που μας καλεί στον υπέρ πάντων απομονωτισμό προς χάριν των ιερών και οσίων της νομενκλατούρας του άμβωνος ή του πολίτ μπιρό.

Στις εκλογές του 1895, ο Χαρίλαος Τρικούπης με την παροιμιώδη του φράση «Ανθ' ημών, Γουλιμής», αναγνώριζε με μια δόση πικρής ειρωνείας την ήττα του από έναν ακραίο και αήθη λαϊκιστή πολιτικό, τον Θ. Δηλιγιάννη - αφού είχε χάσει ακόμα και την βουλευτική του έδρα στο Μεσολόγγι από έναν τυχάρπαστο πολιτευτή, τον Γουλιμή. Την απόφαση αυτή του σοφού λαού, την ακολούθησε ο φερόμενος ως «ατυχής» ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες.

Το ίδιο σκηνικό ακριβώς επαναλήφθηκε -με πρωταγωνιστή πάντα τον σοφό ελληνικό λαό- και στις εκλογές της 1ης Νοέμβριου του 1920. Τότε ο Βενιζέλος ηττάται (δαφνοστεφής από την Συνθήκη των Σεβρών και της Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών) από μια δράκα ανόητων και επικίνδυνων πολιτικών που στο όνομα εκ νέου του πιο εξευτελιστικού λαϊκισμού τού «Οίκαδε» και της «Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος», κέρδισαν τις εκλογές και οδήγησαν τον ελληνισμό στον όλεθρο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και τότε, ξανά ο Βενιζέλος -όπως και ο Τρικούπης- δεν εξελέγη ούτε καν βουλευτής.

Στις δυο αυτές ατυχέστατες εκφράσεις της λαϊκής ετυμηγορίας στην ιστορία του νεοελληνικού έθνους, έρχεται να προστεθεί το δημοψήφισμα της 5ης Ιουνίου 2015, όχι τόσο για τα καταστροφικά αποτελέσματα που επέφερε αλλά για την ολική καταστροφή από την οποία γλύτωσε ο ελληνισμός εν συνόλω - κυριολεκτικά στο ΚΑΙ πέντε! Ήταν η τρίτη φορά που ο λαϊκισμός έθεσε σε κίνδυνο την υπόσταση της χώρας.

Ο τραγέλαφος που ακολούθησε, έπληξε σοβαρά τους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κυρίως, μέχρι σήμερα δεν έχει απαντηθεί το πώς ακριβώς το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ... Δηλαδή, να υποθέσουμε ότι και το δημοψήφισμα για την βασιλεία θα μπορούσε να το είχε αντιστρέψει ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής και να έχουμε σήμερα βασιλευομένη δημοκρατία;

Το ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται το ίδιο επικίνδυνα, πρέπει να μας κρατά σε εγρήγορση, καθώς ο λαϊκισμός καραδοκεί σε κάθε συγκυρία...

https://www.topontiki.gr/article/388548/6124-ohi-3876-nai

Και επειδή κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν ή καμώνονται πώς το όχι έγινε ναί, ο λαός ψήφισε εναντίον του μνημονίου και βρέθηκε μπροστά σε ένα νέο μνημόνιο.

Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Επίσημα αποτελέσματα Αποτελέσματα Εγκρίνεται/ΝΑΙ
ή

Το Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 προκηρύχθηκε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 27 Ιουνίου 2015, με διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό.[1] Εγκρίθηκε (ΦΕΚ Α΄ 63) από τη Βουλή των Ελλήνων στις 28 Ιουνίου του 2015 και διεξήχθη μία εβδομάδα αργότερα, στις 5 Ιουλίου. Το ερώτημα ήταν αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%.

Αφορμή της πρότασης διεξαγωγής του υπήρξε η αποτυχία επίτευξης συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές της έως τα τέλη Ιουνίου.[2][3] Το αντικείμενο της διαφωνίας υπήρξε το είδος των οικονομικών μέτρων, τα οποία έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για την ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους και ένα νέο πακέτο διάσωσης. Το δημοψήφισμα ήταν το πρώτο από το 1974 και το μοναδικό στην σύγχρονη ελληνική ιστορία που δεν αφορούσε στη μορφή του πολιτεύματος.

Μετά το δημοψήφισμα, η κυβέρνηση Τσίπρα κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές στις 13 Ιουλίου, αλλά με όρους ενός τρίτου μνημονίου. Η αμφισβήτηση των νέων όρων οδήγησε στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, οι οποίες ανέδειξαν νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ που σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες...

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_2015