ΓΕΡΜΑΝΙΑ –ΕΛΛΑΔΑ. Ανακεφαλαιώνοντας

Ανακεφαλαιώνοντας,

Φαναριώτες και Κοτζαμπάσηδες σημαίνει την πολιτική και οικονομική ηγεσία πού εκμεταλλεύεται με τον πιο αδίστακτο τρόπο τους ομοεθνείς τους, μπροστά στην εξασφάλιση των συμφερόντων τους προδίδουν την πατρίδα τους, συνεργούν ακόμα και σε γενοκτονίες, επιζητούν την ξένη προστασία φοβούμενοι την λαϊκή οργή, υποτάσσονται στον ξένο παράγοντα πιστεύοντας ότι αυτό τους παρέχει την μακροημέρευσή τους.

Καταληστεύουν τον κρατικό προϋπολογισμό μαζί με τους ξένους προστάτες τους μεγάλο ρόλο εδώ παίζουν τα δάνεια , ληστεύουν τον λαό ένα χαρακτηριστικό είναι οι φόροι -χαράτσια, προσπαθούν να δημιουργούν συμμαχίες με διάφορα τμήματα του λαού (κομματοκρατία-δημόσιο) λόγω του εύθραυστου της εξουσίας τους ,προσπαθούν να φέρνουν μόνιμα σε σύγκρουση διάφορες κοινωνικές ομάδες μεταξύ τους ,προσπαθούν η κοινωνία μας να είναι σε μία διαρκή κατάσταση ζούγκλας γιατί με αυτό τον τρόπο εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά τους χωρίς σοβαρές αντιστάσεις.

Δημιουργούν μία κοινωνία άκρατου ατομικισμού παλαιότερα και φανατισμού και αστείρευτης ηλιθιότητας.

Αυτά τα χαρακτηριστικά αναπαράγονται κατά χρονικές περιόδους και σταθεροποιούνται μέχρι τις ημέρες μας. Αυτό είναι τρόπος του λέγειν το μυστικό της πολιτικοοικονομικής μας ζωής με αποτέλεσμα να ακολουθεί μία ανάλογη τέτοια προπαγάνδα για να συγκαλυφτεί αυτό το μυστικό.

Πού ξεκινάει από το σχολείο ,το πανεπιστήμιο , πολλούς πανεπιστημιακούς σαν σημερινούς φαναριώτες, τα έντυπα ,τα περιοδικά ,τις εφημερίδες την τηλεόραση μιας και τα περισσότερα από αυτά ήταν και είναι στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας ακόμα και της εκκλησίας παρεκτρεπόμενη του ρόλου της, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον διαχρονικό της ρόλο όταν ανακατεύεται με την πολιτική και την εκπαιδευτική πολιτική των νέων στα σχολεία, ότι πιο οπισθοδρομικό και συντηρητικό μπορεί να επιδείξει η κοινωνία μας. Αφορισμοί , απαγορεύσεις βιβλίων κλπ.

Να μία χαρακτηριστική στιγμή του «μεγαλείου» της εκκλησίας μας όταν ανακατεύεται με την πολιτική.

Διοργανώνεται ογκώδης αντιβενιζελική πορεία στις 12 Δεκεμβρίου 1916. Με επικεφαλής την Ιερά Σύνοδο, οι διαδηλωτές κατευθύνονται στο Πεδίο του Άρεως για να αναθεματίσουν τον «σατανά» της πολιτικής ζωής του τόπου Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι πέτρες του Αναθέματος έφθασαν στην Αθήνα και ρίχτηκαν στο Πεδίον του Άρεως. Εκεί, όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα της Αθηνάς, ο κάθε διαδηλωτής ρίχνει μία πέτρα και επαναλαμβάνει την κατάρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Θεόκλητου: «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω».

Δυστυχώς η προσπάθεια του Βενιζέλου να ξεβρομίσει ο τόπος μας έστω μέσω των αντιφάσεων της πολιτικής του όπως αποδοχή του Βασιλιά ,εναγκαλισμός με τους Άγγλους, Ιδιώνυμο κλπ. δεν έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα.

Έτσι επανήλθαμε πάλι στον παλαιοκομματισμό -κοτζαμπασισμό με μεγαλύτερη δριμύτητα με αποκορύφωμα την ανάθεση σχεδόν σύσσωμης της βουλής και του Βασιλέως στον πρωθυπουργικό θώκο ενός Άπατρη τυχάρπαστου Γερμανο-Αγγλόφιλου τυχοδιώκτη ,του Μεταξά.

H Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, με τη σύμφωνη γνώμη μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής[20], η οποία δε λειτούργησε ποτέ.

Η πρωτοφανής αυτή παραίτηση του κοινοβουλίου από τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας συνέπεσε με την πολιτική στήριξη που προσέφερε ο παραδοσιακός πολιτικός κόσμος στην αυταρχική και κατασταλτική δράση της κυβέρνησης ενώπιον της πρωτοφανούς έξαρσης των εκδηλώσεων του εργατικού κινήματος την περίοδο αυτή, με αποκορύφωμα την αιματηρή καταστολή της απεργίας της 9ης Μαΐου στη Θεσσαλονίκη. https://el.wikipedia.org

Στο επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε με την Γερμανική κατοχή και τα τάγματα ασφαλείας δημιουργήματα του στρατού κατοχής. Και πόσο κόστισαν στον τόπο μας.

Λίγα ακόμα για τους Κοτζαμπάσηδες.

«Οι κοτζαμπάσηδες ήσαν περισσότερο μισητοί κι απ' αυτούς ακόμα τους Τούρκους»

Δ. Φωτιάδης: «Καραϊσκάκης», εκδ. «Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων», 1956, σελ. 88. Βλέπε επίσης Ανώνυμου του Ελληνος: «Ελληνική Νομαρχία», σελ. 99.

Ο λαός μαs έλεγε συνοπτικά » τι Μπραΐμης, τι Ζαΐμης!»

Ντύνονταν με τούρκικες γούνες, φέρονταν σαν Τούρκοι για να τονίζουν την εξουσία τους και έβλεπαν υποτιμητικά τον αγράμματο λαό, που οργισμένος τους αποκαλούσε "Χριστιανούς Τούρκους", για να τους προσβάλει. ..Δουλειά τους ήταν να εισπράττουν φόρους και να επιβάλουν την τάξη, με όποιο τρόπο έκριναν σκόπιμο.

Όπως έγραψε και ο Γάλλος Πρόξενος στα Ιωάννινα, Πουκεβίλ: "Όταν οι κοτζαμπάσηδες μιλάνε για ελευθερίες δεν είναι για να καλυτερέψει η θέση του λαού, αλλά για να μπουν οι ίδιοι στη θέση των Τούρκων".

Ο Φίνλευ γράφει: "Οι προεστοί της Ελλάδας αποτελούσαν το υποκατάστατο μιας αριστοκρατίας. Η προστασία της Οθωμανικής κυβερνήσεως βαθμιαία δημιούργησε μια ελληνική αριστοκρατία διοικητικών οργάνων και φοροεισπρακτόρων. Η ηθική και πολιτική θέση τούτης της τάξης αποδόθηκε άριστα με την ονομασία τους σαν είδος Χριστιανών Τούρκων."

"...υπήρξαν αρκετοί που αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι της αποστολής τους, υπερβαίνοντας πολλές φορές ακόμα και τους χειρότερους Τούρκους, σε ιδιοτέλειες και αυθαιρεσίες, παροιμιώδης η φράση «τι Μπραΐμης, τι Ζαΐμης!«, (= ό,τι ο Ιμπραήμ πασάς, το ίδιο κι ο Ζαΐμης)."

(Οι Έλληνες αναμεταξύ των λέγουν, ότι τρεις είναι αι πληγαί του τόπου των, οι επίσκοποι (πρώτοι ούτοι), οι κοτζαμπάσηδες (δεύτεροι), και οι Τούρκοι τελευταίοι).

(WIL. GELL, "NARATIVE OF A JOURNEY IN THE MOREA", LONDON 1823)

Ο ιστορικός Οικονόμου μας λέει: «Κατά τα τελευταία προ της Επαναστάσεως έτη εις την Πελοπόννησον, Στερεάν Ελλάδα, Ήπειρον και Θεσσαλίαν η καλλιεργημένη έκτασις η οποία ανήκε εις τους Τούρκους και εις το Τουρκικόν Δημόσιον μόλις έφθανε τα 6.368.720 στρέμματα έναντι 9.521.200 στρέμματα πού ανήκαν στούς Έλληνες .

Πολλές φορές η φτωχολογιά ζήταγε την βοήθεια των Τούρκων για να γλυτώσει από τους Κοτζαμπάσηδες.

Το 1816 οι κάτοικοι της Άνδρου ζητάνε την βοήθεια του Γιουσούφ Εφέντη:

«Ενδοξότατε και Μεγαλοπρεπέστατε Γιουσούφ Εφέντη, την Ενδοξότητά σου ταπεινώς προσκυνούμεν ημείς οι ταπεινοί σκλάβοι σου. Η χρεία και η ανάγκη μας παρακινούν ελπίζοντες στην ευσπλαχνία σου (...) στο να σου φανερώσωμεν και εγγράφως τα όσο αδίκως και παραλόγως μας έχει παρμένα ο Γραμματικός Αντωνάκης Καμπάνης στο τεφτέρι του Γραμματιλικίου του (...) επειδή δια να στρωθεί τεφτέρι, δεν κάνει σύναξην παρά την πάλαιαν συνήθειαν του χωριού μας αλλά συνάζει κάποιους λωλούς οι οποίοι όντας μεθυσμένοι απ' αυτόν, δεν μας αφήνουν να ομιλήσουμε εκείνο το οποίο ήτο παλαιά συνήθεια και τα δίκαιον και σου εφανερώσαμεν ότι είμεθα ευχαριστημένοι και δεόμεθα εις τον θεόν να σου χαρίζει χρόνους και να ευτυχήσει το ντοβλέτι σου».