ΦΑΚΕΛΟΣ Ο.Δ. ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ. Μέρος 3.

Η σκοτεινή «υπόθεση Μέρτεν» και ο ... εθνάρχης

Σαν σήμερα, στις 16 Οκτώβρη του 1960, κατά τη διάρκεια μιας θυελλώδους συνεδρίασης στη Βουλή για τη διαβόητη «υπόθεση Μέρτεν », βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος της ΕΡΕ επιτίθενται κατά βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της ΕΔΑ. Σημειώνονται συμπλοκές και η συνεδρίαση διακόπτεται. Το επεισόδιο υπογράμμιζε τη σημασία της υπόθεσης αυτής, η οποία είχε ως κεντρικό πρόσωπο τον πρώην ναζί αξιωματικό Μαξ Μέρτεν , ο οποίος ευθυνόταν για σειρά εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής στη Θεσσαλονίκη.

Το ταξίδι Καραμανλή στη Γερμανία

Ο Μέρτεν συνελήφθη, κατά σύμπτωση, στην Αθήνα το Μάη του 1957. Το Μάρτη του 1958, εκδόθηκε το παραπεμπτικό βούλευμα και ορίστηκε η δίκη του. Το Νοέμβρη του 1958, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Ε. Αβέρωφ πραγματοποίησαν επίσκεψη στη Δυτ. Γερμανία. Οι Δυτικογερμανοί ηγέτες ενδιαφέρονταν για τη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Ήθελαν, όμως, να σταματήσει και η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα, ώστε παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Δυτ. Γερμανίας, που βαρύνονταν με εγκλήματα ή είχαν εντάλματα για την κατοχική τους δράση, να μπορούν να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητα στη χώρα μας.

Οπως αποδείχτηκε, η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σ' αυτήν την κατάπτυστη συμφωνία, με αντάλλαγμα μερικά εκατομμύρια μάρκα. Στα τέλη του Γενάρη του 1959, ήρθε για συζήτηση στη Βουλή νομοσχέδιο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου»... Μπροστά στις αντιδράσεις των βουλευτών της ΕΔΑ, η κυβέρνηση εξαίρεσε την περίπτωση Μέρτεν . Ολοι, όμως, γνώριζαν ότι επρόκειτο για παραπλανητικό ελιγμό.

Η δίκη

Η δίκη του Μέρτεν άρχισε στις 11 Φλεβάρη του 1959 και κράτησε 20 μέρες. Ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε ποινές από 6 έως 20 χρόνια για διάφορα αδικήματα, όπως παράνομες φυλακίσεις και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων και Ισραηλιτών, φόνους και θάνατο από ασιτία Ισραηλιτών, «γκέτο» σε βάρος 56.000 Ισραηλιτών, καταστροφή του εβραϊκού νεκροταφείου Θεσσαλονίκης, εκτόπιση στα γερμανικά στρατόπεδα 40.000 Εβραίων κλπ. Τελικά, το Νοέμβρη του 1959, με τροποποίηση του προηγούμενου νόμου, ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε και απελάθηκε. Στη Γερμανία συνελήφθη, αλλά γρήγορα αφέθηκε ελεύθερος...

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 16 Οκτωβριου 2016

Ακολουθούν άποσπάσματα από το βιβλίο: Οι ναζιστικές καταβολές της Ε.Ε. των βρυξελλών.

Αυτοί που δεν θυμούνται την ιστορία

είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν

George Santayana

Για σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα, λέγεται στην ανθρωπότητα ότι ο 2ος Παγ-

κόσμιος Πόλεμος προκλήθηκε από έναν ψυχοπαθή, τον Αδόλφο Χίτλερ, και

τους ρατσιστές, ταραξίες, ναζί που τον περιέβαλλαν. Παρ' όλ' αυτά, η αλή-

θεια είναι ότι ο πόλεμος αυτός ήταν ένας κατακτητικός πόλεμος, που καθοδη-

γήθηκε από το Καρτέλ των Χημικών, του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, με

σκοπό τον έλεγχο των, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, παγκό-

σμιων αγορών, στο νεοεμφανιζόμενο τότε, τομέα των πατενταρισμένων χημι-

κών προϊόντων.

Επίσημα έγγραφα από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών και από το

Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του πολέμου, αποδεικνύουν

πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος όχι μόνο προετοιμά-

στηκε, αλλά επίσης διευκολύνθηκε τεχνικά και τροφοδοτήθηκε οικονομικά,

από το μεγαλύτερο και διαβόητο καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων της επο-

χής εκείνης, δηλαδή το γερμανικό καρτέλ IG Farben, που αποτελείτο από την

Bayer, την BASF, την Hoechst και άλλες χημικές εταιρείες. Η περίληψη του

κατηγορητηρίου στη Νυρεμβέργη, αποδεικνύει ότι, χωρίς την IG Farben, o 2ος

Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ξεκινούσε ποτέ.

Θα μάθετε επίσης σε αυτό το βιβλίο ότι ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος, η δεύτερη

μεγαλύτερη τραγωδία του εικοστού αιώνα, ήταν, στην πραγματικότητα, η

πρώτη απόπειρα παγκόσμιας επικράτησης από αυτά τα ίδια οργανωμένα

συμφέροντα. Επί πλέον, μετά από την αποτυχία και των δύο αυτών στρατιω-

τικών προσπαθειών καθυπόταξης της Ευρώπης, το καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, επένδυσε πλέον σε μια τρίτη απόπειρα: την οικονομική και πολιτική κατάκτηση της Ευρώπης δια μέσου της «Ε.Ε των Βρυξελλών».

Δεν αποτελεί έκπληξη επομένως το γεγονός, ότι οι άνθρωποι κλειδιά, οι αρχι-τέκτονες της Ε.Ε των Βρυξελλών, στρατολογήθηκαν ανάμεσα σε εκείνους τους τεχνοκράτες, που είχαν ήδη ετοιμάσει τα σχέδια για την, ελεγχόμενη από τη συμμαχία ναζί και καρτέλ, μεταπολεμική (μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) Ευρώπη. Αυτό το βιβλίο σας ενημερώνει για αυτούς τους στυλοβάτες του καρτέλ - που είναι ντυμένοι όχι με στρατιωτικές στολές, αλλά με γκρίζα κοστούμια - με πιο διαβόητο από όλους τον Walter Hallstein, που υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος της, ούτω καλούμενης, Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η Δημοκρατία Μετατρέπεται σε Δικτατορία

Με ποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή Ένωση

ελέγχεται από τα εταιρικά συμφέροντα

Η Ε.Ε των Βρυξελλών παρουσιάζει τον εαυτό της σε όλο τον κόσμο, ως ένα λαμπρό παράδειγμα της δημοκρατίας του 21ου αιώνα. Ωστόσο στην πραγματικότητα, αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια.

Στην αληθινή δημοκρατία όλη η εξουσία ανήκει στο λαό. Η αρχή του «διαχωρισμού των εξουσιών» ανάμεσα στα τρία επίπεδα διακυβέρνησης - Εκτελεστική,

Νομοθετική και Δικαστική εξουσία - εισάγει ελέγχους και ισορροπίες, για την προστασία από τις καταχρήσεις. Αυτή η αρχή έχει γίνει παγκόσμια αποδεκτή, μετά από αγώνες της ανθρωπότητας, που κράτησαν χιλιάδες χρόνια.

Αντιθέτως, η Ε.Ε. των Βρυξελλών δεν διαθέτει αυτή τη θεμελιώδη αρχή της «διάκρισης των εξουσιών». Επιπλέον, οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν τον έλεγχο,ούτε του Εκτελεστικού επιπέδου ούτε της Νομοθετικής διαδικασίας. Ακόμη χειρότερα, το κοινοβούλιο που εκλέγει ο λαός, δεν έχει, ούτε εκείνο, αποτελεσματικούς τρόπους ελέγχου αυτών των εξουσιών.

Για να αποκρύψει αυτή την ανικανότητα, το άρθρο 225 - το λεγόμενο «άρθρο φύλλο συκής» - προστέθηκε στη «Συνθήκη της Λισαβόνας. Η ρήτρα αυτή προσφέρει μια δυνατότητα για το Κοινοβούλιο της Ε.Ε να «ζητήσει από την Επιτροπή να υποβάλει πρόταση» για τη θέσπιση νομοθεσίας. Η Επιτροπή, βέβαια, μπορεί απλά να αρνηθεί να το πράξει. (Βλέπε: https://europa.eu/lisbon_treaty/index_en.htm).

Λειτουργώντας έξω από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, η Ε.Ε των Βρυ-ξελλών - εξ ορισμού - είναι μια δικτατορία. Η δύναμη του λαού να αποφασίζει για την κυβέρνησή του έχει μεταφερθεί στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Πως το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων Προσπαθεί να Ελέγξει την Ευρώπη

Η Ε.Ε των Βρυξελλών παρουσιάζει τον εαυτό της στον κόσμο, ως μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, με το Ευρωκοινοβούλιο να παίζει τον αποφασιστικό ρόλο.

Ωστόσο, οι εκτελεστικές αποφάσεις και η επεξεργασία όλων των νομοθετημάτων,εκτελούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το προσωπικό της, που είναι πάνω από 54.000 άνθρωποι.

Από τα γραφεία τους στο αρχηγείο της Επιτροπής - το κτίριο Berlaymont - και από άλλα σημεία, αυτός ο μισθωμένος στρατός των γραφειοκρατών καριέρας, κατασκευάζουν τους νόμους της Ευρώπης, σύμφωνα πάντα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Επιτροπή της Ε.Ε: 54,000 Υπάλληλοι

Οι υπάλληλοι της Επιτροπής λειτουργούν πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο και διαμορφώνουν την Ευρωπαϊκή νομοθεσία εκ μέρους των εταιρικών συμφερόντων.

Η Επιτροπή της Ε.Ε και η γιγαντιαία γραφειοκρατία της,είναι συγχρόνως το εκτελεστικό, νομοπαρασκευαστικό και νομοθετικό σώμα της Ε.Ε των Βρυξελλών.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση κανένας νόμος δεν μπορεί να ετοιμαστεί ή να περάσει, χωρίς την έγκριση της Επιτροπής της Ε.Ε, που είναι διορισμένη για να εξυπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα εκλελεγμένα μέλη- 754 του Κοινοβουλίου της Ε.Ε, δεν έχουν δικαίωμα ανεξάρτητου νομοθετικού έργου.

Στην πραγματικότητα, το σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε, ακυρώνει όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού πολιτισμού της τελευταίας χιλιετίας και ρίχνει ολόκληρη την ήπειρο πίσω στην εποχή του Μεσαίωνα, όταν οι αυτοκρατορικοί μονάρχες διοικούσαν την Ευρώπη, πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο.

ο Κύριος αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών

Ερωτήσεις που χρήζουν άμεσων απαντήσεων, είναι: Πώς θα μπορούσαν οι αρχιτέκτονες της Ε.Ε. των Βρυξελλών να οικοδομήσουν ένα τέτοιο αντιδημο-κρατικό κατασκεύασμα μέσα από τις δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης - και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Στην πραγματικότητα, ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών ήταν ο Walter Hallstein (1901-1982), επιφανής δικηγό-ρος στη ναζιστική Γερμανία.

τον Ιούνιο του 1938, ο Hallstein συμμετείχε στις επίσημες κρατικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Ναζιστική Γερμανία και τη Φασιστική Ιταλία, με στόχο να καθιερώσουν αυτές τις επιθετικές ιδεολογίες τους, ως τη βάση για το μέλλον της Ευρώπης. τον Ιανουάριο του 1939, λίγους μόλις μήνες πριν από την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, από την καταστροφική συμμαχία μεταξύ των Ναζί και της IG Farben - του μεγαλύτερου καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων της εποχής-, ο Hallstein έδωσε μια ιστορική ομιλία, όπου περιγράφει λεπτομερώς τη νομική δομή της Ευρώπης, κάτω από τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / IG Farben.

το 1941, ο Hallstein έγινε κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία. Δεν ήταν τυχαίο ότι η Φρανκφούρτη ήταν επίσης η έδρα της IG Farben. Λίγα χρόνια αργότερα, στη δίκη της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του πολέμου, αποκαλύφθηκε ότι ήταν σε αυτό το αρχηγείο της IG Farben, που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε, η οικονομική κατάκτηση της Ευρώπης - με τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας να είναι τα βασικά νομικά εργαλεία για τον οικονομικό έλεγχο.

το 1950, αφού είπε ψέματα στους Συμμάχους για το ναζιστικό παρελθόν του,

ο Hallstein έγινε σύμβουλος του καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Αντενάουερ και ο κύριος συντονιστής της εξωτερικής πολιτικής του. Ως αποτέλεσμα της προηγούμενης μεγάλης εμπειρίας του στο σχεδιασμό, για μια Ευρώπη υπό την κυριαρχία του Καρτέλ και των Ναζί, έγινε ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein ήταν ένα από τα 12 συμβαλλόμενα μέρη που

επέγραψαν τη Συνθήκη της Ρώμης - το ιδρυτικό έγγραφο της Ε.Ε. των Βρυξελλών. το 1958 διορίστηκε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ - μια θέση την οποία κατείχε για μια ολόκληρη δεκαετία.

1936 - 1945

O Hallstein ήταν μέλος της περιβόητης ένωσης των Ναζί,

«Προστάτες του νόμου», μια οργάνωση που κατασκευάστηκε, για να γίνει ο νομικός πυλώνας μιας Ευρώπης, υπό τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ.

1950 - 1957

Ο Hallstein ήταν ο πολιτικός εγκέφαλος των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη «Συνθήκη της Ρώμης».

Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein ήταν ένα από τα δώδεκα συμβαλλόμενα μέρη αυτής της συνθήκης, που ίδρυσε την «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

1958 -1967

Ο Hallstein διορίστηκε ως ο πρώτος πρόεδρος της λεγόμενης «Επιτροπής της Ε.Ε». Έχτισε την Ε.Ε των Βρυξελλών και κυβέρνησε την Ευρώπη για δέκα καθοριστικά χρόνια, μέσα από αυτό το γιγαντιαίο κτίριο, με τη βοήθεια των χιλιάδων μη εκλελεγμένων γραφειοκρατών - για λογαριασμό των συμφερόντων του καρτέλ.

H σημερινή Ε.Ε των Βρυξελλών είναι χτισμένη πάνω σε μια σειρά από προϋπάρχουσες οργανώσεις, που οδήγησαν σταδιακά στη σημερινή μορφή. Ο πρώτος κύκλος των οργανισμών ολοκληρώθηκε στη δεκαετία του 1950 και περιελάμβανε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚαΧ) το 1951, την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άμυνας (EDC) (ένα σχέδιο που απορρίφθηκε από το γαλλικό κοινοβούλιο το 1954), την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ατομικής Ενέργειας (ΕΚαΕ ή EURATOM) το 1957.

Όλες αυτές οι οργανώσεις είχαν ορισμένα βασικά κοινά σημεία:

1. Καθοδηγήθηκαν από το Γερμανικό Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων - μετά την ήττα του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ το 1945 - σε μια προσπάθεια να οργανώσει την επόμενη προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ευρώπης.

2. τα κείμενα των συνθηκών ετοιμάστηκαν από τους νομικούς φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, κυρίως από τον Walter Hallstein, προκειμένου να εξασφαλιστεί η δικτατορική δομή, που απαιτείται για αυτό το κατακτητικό σχέδιο.

3. Πέντε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Γαλλία, η Ιταλία και οι χώρες της Μπενε-λούξ, (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) δελεάστηκαν να ενταχθούν σε αυτές τις «Κοινότητες», με την απατηλή υπόσχεση για ειρήνη, ασφάλεια και οικονομική ευμάρεια.

Στις 17 απριλίου 1957, ο C.F. Ophuels - μέλος του κόμματος των Ναζί, με αριθμό μέλους 2 399061, που κατείχε την ιδιότητα του μέλους από την 1η Μαΐου του 1933 μέχρι το 1945 (το σύνολο της χρονικής περιόδου της ναζιστικής κυριαρχίας)- έγινε ο βασικός «ιδρυτής», του ανώτατου Δικαστηρίου της Ευρώπης.

Η BAYER, η BASF, η Hoechst - που λειτουργούσαν από το 1925 ως το Καρτέλ IG Farben - χρηματοδότησαν την άνοδο του ναζιστικού κόμματος και το προ- ετοίμασαν, από τεχνικής πλευράς και διοικητικής μέριμνας - τροφοδοσίας, για την επόμενη προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου, το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

το 1942, οι χημικές βιομηχανίες της μισής Ευρώπης ήταν υπό τον έλεγχο του καρτέλ IG Farben. το 1945, η δεύτερη προσπάθεια για την παγκόσμια κατάκτηση επίσης απέτυχε. το 1948, αρκετά διευθυντικά στελέχη της IG Farben, καταδικάστηκαν, κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, για γενοκτονία, δουλεία, λεηλασίες και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Εγκλημάτων Πολέμου του Καρτέλ

Έχουμε ανακαλύψει περισσότερες από 50.000 σελίδες, μέσα στα επίσημα αρ-χεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, που αναφέρονται εναντίον του καρτέλ IG Farben. Για πρώτη φορά σε περισσότερο από επτά δεκαετίες, τα αυθεντικά αρχεία (συμπεριλαμβανομένων των τρομακτικών εκθεμάτων) αυτής της δίκης, που έγινε το 1947 / 8 κατά των διευθυντών των BAYER,BASF, Hoechst και άλλων εταιρειών της IG Farben, έχουν δημοσιοποιηθεί και είναι προσβάσιμα ηλεκτρονικά, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ύστερα από τη μελέτη αυτών των ιστορικών αρχείων, θα συνειδητοποιήσετε ότι έχετε εξαπατηθεί συστηματικά, για την αληθινή αιτία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, του μεγαλύτερου εγκλήματος στην ιστορία του πλανήτη μας. Για παράδειγμα, θα μάθετε ότι:

• Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη της Bayer, της BASF, της Hoechst και των άλλων εταιρειών της IG Farben, του μεγαλύτερου καρτέλ χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων στον κόσμο, εκείνη τη χρονική περίοδο.

• Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν, κατά κύριο λόγο, μια αντιδικία για εθνικούς ή φυλετικούς λόγους, αλλά έγινε για λογαριασμό του καρτέλ IG Farben και της προσπάθειάς του να κατακτήσει και να ελέγξει τις αναδυόμενες, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, χημικές, πετροχημικές και φαρμακευτικές αγορές στην Ευρώπη και τον κόσμο.

• Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν το αποτέλεσμα της δράσης ενός διε-στραμμένου ψυχοπαθούς, που έφερε το όνομα Αδόλφος Χίτλερ. Αντίθετα, ο Χίτλερ και οι Ναζί χούλιγκανς, ήταν οι πολιτικές και στρατιωτικές μαριονέτες του καρτέλ IG Farben. Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα του Δικαστηρίου της Νυ-ρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα μιας συντονισμένης τεχνολογικής, οργανωτικής, οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής προσπάθειας, ένας «γάμος» - όπως τον χαρα-κτήρισε ο εισαγγελέας - μεταξύ της IG Farben και των Ναζί.

• το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, δεν ήταν το «προϊόν» ορισμέ-νων τρελλών SS, αλλά ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, για τις γιγαντιαίες βιομηχανικές εγκαταστάσεις της IG Farben (IG Άουσβιτς), που ήταν σχεδιασμένες για την παραγωγή των συνθετικών καυσίμων και του καουτσούκ, τα οποία ήταν απαραίτητα για την κατάκτηση της ΑνατολικήςΕυρώπης, της Ρωσίας και της Ασίας.

fritz Ter Meer

Διευθυντής της IG Farben,ο οποίος καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη για δουλεία, λεηλασίες και άλλα εγκλήματα. Μετά το 2° Παγκόσμιο Πόλεμο: Πρόεδρος της εταιρείας BAYER από το 1956 έως το 1967.

ο carl Wurster

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της θυγατρικής της IG Farben, η οποία κατασκεύαζε τα δηλητηριώδη αέρια για το Άουσβιτς. Μετά το 2° Παγκόσμιο Πόλεμο: Διευθύνων Σύμβουλος και αργότερα, αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της BASF.

Χέλμουτ Κολ

• Πρώην υπάλληλος της BASF, προστατευόμενος του Wurster

• Έγινε καγκελάριος της Γερμανίας, 1982-1998

Άνγκελα Μέρκελ. Ο μέντοράς της, Χέλμουτ Κολ, σύστηνε τη νεαρή Μέρκελ ως "το κορίτσι μου."

Μια σύντομη περίληψη θα βρείτε εδώ. https://legacy.movement-of-life.org/pdf/eu-roots_booklet_GR.pdf

Όλο το βιβλίο εδώ. https://zh.scribd.com/document/132596726/%CE%9F%CE%B9-%CE%9D%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%95-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%92%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD

Τι δουλειά έχουμε σε μία ένωση πού δεν έχει ούτε την τυπική δημοκρατία των καπιταλιστικών χωρών;                                           Aποφασίζει ο δυνατότερος για τις μικρότερες χώρες, ακόμα και αν αυτό αποβαίνει καταστροφικό γι' αυτές , και στην ουσία επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας , ο πονηρότερος και δυνατότερος κερδίζει.

Το χρήμα , ο φόβος , οι προκαταλήψεις και η προπαγάνδα, παλαιότερα το χρήμα και η εύκολη πρόσβαση σε αυτό, τώρα ο φόβος και η προπαγάνδα ,το εκπαιδευτικό σύστημα πού ανέκαθεν λειτουργεί και σαν ασφαλιστική δικλείδα με διέξοδο την μετανάστευση, αμβλύνουν τις τερατώδεις διαφορές συμφερόντων των επιλογών της άρχουσας τάξης της Ελλάδας.