Ευθείες απειλές πολέμου από τον Τσαβούσογλου

Επειδή γίνεται πολύς ντόρος σε εφημερίδες και στις ιστοσελίδες για την στάση της ελλάδας αν πρέπει να είμαστε δεδομένοι ή όχι, δηλαδή αξιόπιστοι ή όχι σαν σύμμαχοι κάποιος θα πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι πρώτο στις σχέσεις μεταξύ των κρατών υπάρχουν μόνο συμφέροντα και δεύτερο ακόμα και η εγγύηση των συνόρων δεν μπορεί να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής πολιτικής μίας χώρας γιατί αν είναι έτσι τότε οι πολίτες των αποικιών δεν θα έπρεπε να ήθελαν την ανεξαρτησία της χώρας τους.

Στην δική μας περίπτωση που οι σύμμαχοι τόσο πολύ κόπτονται για το διεθνές δίκαιο και μας λένε υποκριτικά βρείτε τα μεταξύ σας ελλάδα -Τουρκία, έχουν την χώρα μας σε κατάσταση αποικίας και για να εμβαθύνουν περισσότερο την εξάρτηση, πέρα τα άμεσα οφέλη της πώλησης  μόνο δικών τους οπλικών συστημάτων, φροντίζουν να μην έχουμε οπλικά συστήματα που δεν ελέγχονται από τους ίδιους και να καταστρέφουμε τις σχέσεις της χώρας μας με την Ρωσία αύριο με την Κίνα και όποια χώρα μπορεί να αποκτήσουμε μέσω αμοιβαίων συναλλαγών κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας.

Έναρξη μιας τέτοιας πορείας θα ήταν η αυστηρή ουδετερότητα από την χώρα μας για τα συμβάντα στην Ουκρανία δυστυχώς τα κόμματα εξουσίας πού μας κυβερνάνε προτιμούν να εκτελούν τις εντολές της Ουάσιγκτον σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας.

Καταστροφή των σχέσεων μας με την Ρωσία αύριο με την Κίνα, απόσυρση του πολεμικού υλικού προερχόμενου από το πρώην ανατολικό μπλόκ από τα νησιά και από τις στρατιωτικές αποθήκες και μεταφορά του στην Ουκρανία έτσι ικανοποιείται εν μέρει και η Τουρκία με την απόσυρση στρατιωτικού υλικού από τα νησιά και δευτερευόντως από τις αποθήκες.

Το νέο υλικό αν και όποτε μας το δώσουν δεν θα μπορεί να τοποθετηθεί στα νησιά, το απαγορεύουν οι ΗΠΑ για να τα έχουν καλά και με τους Τούρκους.

Να μην μιλήσουμε για την ακρίβεια σε ρεύμα, φυσικό αέριο, πετρέλαιο ,τρόφιμα κλπ. λόγω των κυρώσεων που είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου μιάς και το πραγματικό πρόβλημα, το μεγαλύτερο ποσοστό των αυξήσεων εντοπίζεται στις αναδιαρθρώσεις και στην παραπέρα, αυξανόμενη μονοπώληση τους από λίγες πολυεθνικές.

Άν θέλουμε να βλέπουμε σφαιρικά τα πράγματα και στις πραγματικές τους διαστάσεις και όχι μέσω των παραμορφωτικών φακών που διαμορφώνονται από τα ιδιοτελή συμφέροντα ή επειδή δεν μπορούν να δούν το δάσος πίσω από το δέντρο οι αρθρογράφοι.

ευθείες απειλές πολέμου από τον Τσαβούσογλου

26 Μαΐου 2022

Ευθείες απειλές για πόλεμο εναντίον της Ελλάδας εξαπέλυσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ζητώντας από τη χώρα μας να «συμμορφωθεί», διαφορετικά θα πάμε «τη δουλειά σε πιο προχωρημένο σημείο».

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ οξύνει περαιτέρω το ήδη βαρύ κλίμα των τελευταίων ημερών, το οποίο επιδεινώθηκε και από τις δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι δεν θέλει να ξαναδεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά από όσα είπε στην ομιλία του στο Κογκρέσο. Επιπλέον, οι απειλές έρχονται λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της είδησης ότι η Ελλάδα πρόκειται να στείλει επιστολή στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ με την οποία αποδομεί πλήρως τις μονομερείς και ανυπόστατες αιτιάσεις της Τουρκίας για τα νησιά του Αιγαίου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Χουριέτ, με τίτλο «Αυξάνονται οι απειλές κατά της Τουρκίας, θα κάνουμε αυτό που πρέπει», ο Τσαβούσογλου μίλησε σε Τούρκους δημοσιογράφους στο αεροπλάνο ενώ επέστρεφε από το Ισραήλ.

«Δεν μπλοφάρουμε. Εάν η Αθήνα δεν συμμορφωθεί, θα πάμε τη δουλειά σε προχωρημένο σημείο» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε πως μίλησε με τον ομόλογό του των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, και του είπε σε αυστηρούς τόνους ότι παρατηρείται παρέκκλιση από τις ισορροπίες ετών: «Τα είπαμε ξεκάθαρα στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν πολιτική ισορροπιών στο θέμα της Κύπρου, στα ελληνοτουρκικά και στο Αιγαίο. Παρατηρούμε μια παρέκκλιση από αυτή την ισορροπία. Το είπα στον Μπλίνκεν. Τον προειδοποίησα. Όσο και να μας λένε οι ΗΠΑ ότι οι βάσεις του ΝΑΤΟ σε μια χώρα δεν αποτελούν απειλή για μια άλλη χώρα του ΝΑΤΟ, η αύξησή τους δεν έχει διαφύγει της προσοχής μας».

Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας επανήλθε στις Συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων, λέγοντας ότι η Ελλάδα τις έχει ανατρέψει πλήρως και ότι πρέπει να «προσαρμοστεί», διαφορετικά η Τουρκία θα θέσει ζήτημα κυριαρχίας των νησιών. «Η διασάλευση του καθεστώτος των νησιών που δόθηκαν με προϋποθέσεις με τη Συνθήκη της Λωζάννης και τη Συνθήκη των Παρισίων, ένα καθεστώς το οποίο ανατρέπει η Ελλάδα, αντιβαίνει στο Διεθνές Δίκαιο. Όποια δικαιολογία και να προβάλει η Ελλάδα δεν έχει ισχύ. Είπαμε στην Ελλάδα, η οποία άρχισε να στρατιωτικοποιεί τα νησιά από τη δεκαετία του 1960, ότι εάν δεν εγκαταλείψει αυτή την τακτική, θα θέσουμε ζήτημα κυριαρχίας τους. Είμαστε πολύ σοβαροί, δεν μπλοφάρουμε. Τα νησιά δόθηκαν με όρους. Εάν δεν προσαρμοστεί η Ελλάδα, εμείς αυτή τη δουλειά θα την πάμε σε πιο προχωρημένο σημείο. Τα βήματα που κάνει η Ελλάδα συνιστούν απειλή κατά της Τουρκίας» είπε χαρακτηριστικά.

Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 26 Μαΐου 2022,

Σχόλια.

Κώστας Δέλτα • 5 ώρες πριν

έλα ντε που μπλοφάρουν!!! Κλασική, κλασικότατη Τουρκική μέθοδος -παραδοσιακή πλέον- κι αν ανατρέξει κανείς στην μεταπολεμική διαδρομή των Ελληνοτουρκικών, θα το διαπιστώσει!!

Το 67 τον Νοέμβρη, αφού προκάλεσαν τα στημένα γεγονότα της Κοφίνου στην Κύπρο, οι Τούρκοι έστειλαν τελεσίγραφό στους νεόκοπους της Χούντας με τις ΙΔΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΕΙΛΕΣ. Πως αν δεν έφευγε η Μεραρχία από την Κύπρο... μπλα μπλα μπλα!
Ο φοβικός μπακαλιάρος, ο μειοδότης Παπαδόπουλος, "μάσησε" και απέσυρε την Μεραρχία εντός 3 εβδομάδων, αφαιρώντας έτσι από το Νησί την αμυντική του ασπίδα!! Και ανοίγοντας ΔΙΑΠΛΑΤΑ την πόρτα της Εισβολής!
(το χουντικό βλακόμετρο το ξεγέλασε και ο Βανς, που του πρότεινε να αποσύρει την Μεραρχία και... πως θα αναλάμβαναν οι Αμερικάνοι την ασφάλεια της Κύπρου!! Για τόσο βλάκα τον είχαν!)

Την Επίλεκτη υπερενισχυμένη Μεραρχία, την είχε στείλει στο Νησί ο Γέρος το 1964, βλέποντας το τι μαγείρευαν οι Τούρκοι με τους Αμερικάνους.... Και είχε έτσι ΑΚΥΡΩΣΕΙ κάθε δυνατότητα εισβολής!
Κι όταν ο αλαζόνας Τεξανός ράντσερ, ο Τζόνσον, τον είχε διατάξει να την αποσύρει, Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΝ "ΕΦΤΥΣΕ" ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ!! Και επιστρέφοντας στην Πατρίδα έστειλε μια πρόσθετη Μοίρα Ειδικών Δυνάμεων στο Νησί!
Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι αυτοί που πανηγύρισαν με την αποχώρηση της Μεραρχίας εκτός από τους Τούρκους, ήταν οι του ΑΚΕΛ.... Δυστυχώς!

https://www.zougla.gr/politiki/article/ef8ies-apiles-polemou-apo-ton-tsavousoglou

Εδώ ο αντίλογος για τα πεπραγμένα του Γ. Παπανδρέου.

Τζόνσον: κ. Παπανδρέου καλύτερα να συνομιλείς πριν, παρά μετά από μια εισβολή.

09 Ιουλ 2017

Παράξενο: κι όμως οι ΗΠΑ πρότειναν ένωση Ελλάδας - Κύπρου το 1964! δια του σχεδίου Άτσεσον.

Αυτό διατυπώθηκε το 1964 από τον Αμερικανό πρώην ΥΠΕΞ Ντην Άτσεσον, στον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και είχε την σθεναρή υποστήριξη του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον.

Το βασικό σχέδιο είναι η πλήρης ένωση της Ελλάδας με την Κύπρο με μόνη παραχώρηση στην Τουρκία μιας βάσης, στη Καρπασία.

Η περιοχή θα εξακολουθούσε νάναι έδαφος της κοινής πλέον Ελληνοκυπριακής Δημοκρατίας, αλλά θα ενοικιαζόταν για 50 χρόνια στους Τούρκους, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η Κύπρος δεν θα χρησιμοποιηθεί ως βάση για επίθεση εναντίον τους. Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από το σχέδιο Άτσεσον και φυσικά, θα έληγε η περίοδος ενοικίασης της βάσης της Καρπασίας, η οποία θα ξαναγινόταν ελληνικό έδαφος!

Το σχέδιο περιελάμβανε ακόμα απόδοση στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης των περιουσιών τους που είναι δεσμευμένες μετά τα γεγονότα του 1955, επαναπατρισμό όσων θέλουν να επιστρέψουν, αποζημιώσεις σε όσους δεν θελήσουν και επαναφορά του ειδικού καθεστώτος των νήσων Ίμβρου και Τενέδου.

Για να διασφαλισθούν τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής μειονότητας η Κύπρος χωρίζεται σε 7 επαρχίες και δύο από αυτές, εκ περιτροπής, θα διοικούν Τουρκοκύπριοι, διορισμένοι από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Από τα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προκύπτει, πως η Τουρκική αντιπροσωπεία (Ν.Ερίμ,Τ.Σουνάλπ) ζητά εδαφικά ανταλλάγματα (Καστελόριζο) και τουρκική κυριότητα σε μια περιοχή περί το 28% της Κύπρου.

Η Τουρκία απέρριψε το δεύτερο σχέδιο Άτσεσον και αποδέχθηκε το πρώτο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε το πρώτο και αντιμετώπιζε πολύ ευνοϊκά την αποδοχή του δεύτερου (δηλαδή Καστελόριζο δικό μας και Ένωση...) "Μας προσφέρουν μια πολυκατοικία έναντι αντιπαροχής ενός διαμερίσματος" συνήθιζε να λέει για το σχέδιο αυτό ο Γ. Παπανδρέου.

Η πρόταση υποβλήθηκε στην Ελλάδα από τον Αμερικανό Πρόεδρο καθώς οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι η συμμετοχή της Κύπρου στο ΝΑΤΟ μέσω της ένωσής της με την Ελλάδα θάναι παράγοντας σταθερότητας στην Ανατ. Μεσόγειο.

Πρώτον αν την είχαμε δεχθεί δεν θα είχε γίνει το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, δεν θα είχε γίνει η τουρκική εισβολή και η ιστορία του Ελληνισμού θα ήταν γραμμένη διαφορετικά.

Δεύτερον, για να διαπιστώσουμε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μια αλυσίδα χαμένων ευκαιριών. Κάθε φορά, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και ικανοποίησης ενός ανόητου εθνικιστικού λαϊκισμού, ζητάμε πάντα περισσότερα από αυτά που μπορούμε να αποκτήσουμε.

Η πρόταση Άτσεσον απορρίφθηκε και από τον Μακάριο και από τον Παπανδρέου ως πρόταση μειοδοσίας γιατί στόχος ήταν η πλήρης ένωση και η παραχώρηση της βάσης της Καρπασίας τον αμαύρωνε!

Τρίτον, για να δούμε πώς ένα μικρό κράτος μπορεί να πετύχει μεγάλους στόχους αν έχει υπεύθυνη ηγεσία με αίσθηση του timing. Τότε η Σοβιετική Ένωση προσέγγιζε την Κύπρο. Ο Μακάριος (του οποίου τον τυχοδιωκτικό ρόλο κάποια στιγμή η ιστορία θα επαναξιολογήσει...) ενέδιδε στο φλερτ, δίχως ν΄αποστασιοποιηθεί ποτέ απ΄τους Άγγλους.

Οι ΗΠΑ φυσικά ανησυχούσαν. Είμαστε λίγο μετά την κρίση των πυραύλων της Κούβας και δεν ήθελαν μια νέα Κούβα στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα έπαιζαν ανοιχτά το χαρτί της Τουρκίας, διότι την θεωρούσαν πιο σημαντική στρατηγικά από την Ελλάδα αλλά ο Τζόνσον ετοιμαζόταν για εκλογές και δεν ήθελε να χάσει τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας!

Το πόση πρεμούρα είχε να κλείσει το θέμα αποδεικνύεται από το ότι έστειλε δύο φορές με διαφορά μιας μέρας το προεδρικό αεροσκάφος στην Τουρκία και στην Ελλάδα για να μεταφέρει στην Ουάσιγκτον τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και τον Γ.Παπανδρέου, με τις ακολουθίες τους, ώστε να συναντηθούν και να συζητήσουν απ' ευθείας τις λεπτομέρειες του σχεδίου π.χ. την ακριβή οριοθέτηση της βάσης. Η συνάντηση ουδέποτε έγινε διότι την αρνήθηκε ο Γ.Παπανδρέου! Αν ζούσε το 1964 ο Ελευθέριος Βενιζέλος, θα άρπαζε την ευκαιρία από τα μαλλιά!

Τέταρτον, ας κατανοήσουμε ότι στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν φίλοι και αγάπες. Δεν υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί και συναισθηματικές σάλτσες. Υπάρχουν συμφέροντα και δύναμη. Δεν υπάρχει ένα διεθνές δικαστήριο που να υποχρεώσει τον εν αδίκω ευρισκόμενο να συμμορφωθεί. Μια απόφαση των διεθνών θεσμών υπέρ σου μπορεί να μένει εσαεί ανεκτέλεστη αν ο αντίδικος είναι ισχυρός ή εκμεταλλεύεται καλύτερα τις διεθνείς ισορροπίες. Ακόμα κι αν η πολιτική σου στηρίζεται σε μια ανώτερη ηθική, θα πρέπει να έχεις τη δύναμη να μπορείς να την επιβάλεις. Κάθε «τζάμπα μαγκιά» πληρώνεται, ακριβά!

Ο Γ.Παπανδρέου, επιστρέφοντας από την Ουάσιγκτον, αφού έβγαλε έναν δεκάρικο για την περήφανη στάση της Ελλάδας (πόσες φορές τ΄ ακούσαμε...), εκμυστηρεύτηκε στους συνεργάτες του ότι «αυτά, οι μεγάλοι δεν τα συγχωρούν. Ήδη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής μου. Τελειώσαμε». Σε ένα χρόνο ήρθαν τα Ιουλιανά.

Πέμπτον, για να αντιληφθούμε ότι οι «έξω», δεν σχηματίζουν γνώμη για την ποιότητα των πολιτικών μας από τα πληρωμένα παπαγαλάκια του ελληνικού μιντιακού συστήματος και η πραγματική ιστορία απέχει πολύ από τις αγιογραφίες των πρωταγωνιστών της που μαθαίνουμε στο σχολείο. Η μελέτη των απόρρητων αρχείων της εποχής είναι αποκαλυπτική: Ο Μακάριος λέει ότι την πρόταση δεν την είχε καν διαβάσει πριν την απορρίψει!

Ο Φινλανδός μεσολαβητής του ΟΗΕ Τουομιόγια, δήλωσε ευθέως: «ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος εματαίωσε την ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Ήδη ο Μακάριος είχε αποδεχθεί α) τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι οποίες απέκλειαν την ένωση, β) την εγκατάσταση τουρκικής στρατιωτικής δύναμης στο νησί, γ) το καθεστώς συνδιοίκησης με Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο και επιπλέον, είχε παραχωρήσει δύο στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικές διευκολύνσεις σε διάφορα σημεία της Κύπρου στη Μ. Βρετανία!

Αλλά το σχέδιο Άτσεσον τον υποβίβαζε από εθνάρχη σε νομάρχη και τ΄απέρριψε. Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός σερ Ντάγκλας Χιουμ αποκαλεί τον Μακάριο «βρωμιάρη του γλυκού νερού» και ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Λευκωσία Ουίλκινς, τον περιγράφει ως «εγκληματικά απερίσκεπτο» (criminally foolhardy). Οι Αμερικανοί, μετά την εμπειρία τους με τον Παπανδρέου τον "στολίζουν" ως έναν «φλύαρο γέρο, με λόγια του αέρα, χωρίς δύναμη να πάρει μια απόφαση ή να προσφέρει μια λύση».

Προφητικός ο Τζόνσον, αποχαιρέτησε από τον Λευκό Οίκο τον Γ. Παπανδρέου και τον Αντρέα που τον συνόδευε, λέγοντας: «Τις προηγούμενες μέρες μόλις και μετά βίας εμπόδισα τους Τούρκους από το να εισβάλλουν στην Κύπρο. Ξέρετε, κ. Παπανδρέου είναι καλύτερα να συνομιλείς πριν, παρά μετά από μια εισβολή.» Ήταν 10 χρόνια πριν το 1974...

Καλό βόλι αμίγκος

Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υποψ. βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο

https://www.eleftheria.gr/m/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/167895.html

Δεν υπάρχουν ελληνική κυβέρνηση και Ένοπλες Δυνάμεις. Μόνο η Πρεσβεία υπάρχει!

May 24, 2022

Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι επιθυμίες της Ουάσινγκτον είναι νόμος.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Από δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Άμυνας που αναφέρονται σε άρθρο σημερινής καθημερινής εφημερίδας πληροφορηθήκαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση, ενεργώντας σε αντίθεση με προηγούμενες διαβεβαιώσεις του αρχηγού ΓΕΕΘΑ και με την επανειλημμένως διαπιστωμένη σε όλες τις δημοσκοπήσεις βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού αποφάσισε να αποστείλει και άλλα όπλα στην Ουκρανία.

Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι επιθυμίες της Ουάσινγκτον είναι νόμος, έστω και αν έτσι βλάπτει ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, θέτει σε κίνδυνο τη χώρα και βεβαίως καταστρέφει ότι έχει απομείνει (αν έχει απομείνει) από τις στρατηγικής σημασίας για τον ελληνισμό (εδώ και ... 1.000 χρόνια!) σχέσεις με τη Ρωσία.

Και ταυτόχρονα συμβάλλει, έστω και με τις πολύ μικρές ελληνικές δυνάμεις, σε μια πολιτική του ΝΑΤΟ που αντιπροσωπεύει, με τις πυρηνικές και οικολογικές της συνέπειες, για λόγους που έχουμε επανειλημμένα εξηγήσει, τη σοβαρότερη απειλή επιβίωσης για το ανθρώπινο είδος στην ιστορία του! Χώρια που μας οδηγεί σε παγκόσμια και ελληνική φτώχεια και πείνα!

Αντί η Ελλάδα να ακτινοβολήσει παγκοσμίως, όπως έκανε με τον Ανδρέα και την Πρωτοβουλία των Έξι, με τον Μακάριο και τους Αδέσμευτους, με τον Θεοδωράκη και την πρότασή του για Ουδετερότητα, γίνεται θλιβερός κολαούζος σε μια πορεία καταστροφής της ανθρωπότητας.

Όπως μάθαμε από τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας, η Ελλάδα θα στείλει στην Ουκρανία κρίσιμης σημασίας συστήματα πυροβολικού και πυρομαχικά, συστήματα παράκτιας άμυνας, άρματα μάχης και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα. Φαίνεται ότι μας περισσεύουν και ότι κάναμε λάθος όταν, τσακίζοντας οικονομικά τον ελληνικό λαό, τα προμηθευτήκαμε για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική απειλή.

Ενδεχομένως, τα όπλα θα απομακρυνθούν από τα νησιά ώστε να ικανοποιηθεί «από το παράθυρο» και η τουρκική απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση.

Σημειωτέον, ότι τα μεγάλα φιλοκυβερνητικά και φιλοαμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης - δηλαδή το 90% τουλάχιστον των μεγάλων ΜΜΕ - δεν θεώρησαν σκόπιμο να εντάξουν στις ειδήσεις τους αυτή την είδηση το πρωί της Τρίτης μέχρι να βγάλει ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή. Έτσι αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση και οι εκδότες, διευθυντές και δημοσιογράφοι της την ενημέρωση του ελληνικού λαού.

Είναι ικανοί κάποια ώρα να μας μπλέξουν σε κανονικό πόλεμο και να το μάθουμε από ξένα μέσα. Σύμφωνα άλλωστε με καλά πληροφορημένες διπλωματικές πηγές, η συμμετοχή της Ελλάδας στην υπόθεση ενίσχυσης της Ουκρανίας δεν περιορίζεται μόνο σε όσα ήδη είναι γνωστά.

Σημειωτέον ότι η αποκάλυψη αυτή έρχεται δύο ημέρες μετά την δημοσιοποίηση με δύο ημέρες καθυστέρησης (!) της παραβίασης του ελληνικού εναέριου χώρου κοντά στην Αλεξανδρούπολη! Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε στην Τουρκία με δύο μέρες καθυστέρηση και καθυστέρησε και τη δημοσιοποίηση για να μη χαλάσει η προπαγανδιστική «θριαμβολογία» για την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ.

Βλέπουμε δηλαδή ξανά ότι υπάρχει η πολύ επικίνδυνη τάση αντί η «επικοινωνία» να μπαίνει στην υπηρεσία της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής (που άλλωστε δεν υφίσταται, είναι μόνο το άθροισμα των εξυπηρετήσεων στις ΗΠΑ), να μπαίνει η εξωτερική και αμυντική πολιτική στην υπηρεσία της «επικοινωνίας», δηλαδή των προπαγανδιστικών και εκλογικών αναγκών της κυβέρνησης.

Μόνο που αυτές οι καταστάσεις, όταν έχεις την Τουρκία γείτονα και σε μια τόσο ρευστή και εύφλεκτη διεθνή κατάσταση, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τη χώρα.

Να σημειωθεί ότι οι κυβερνητικές πηγές δεν μας έχουν παράσχει καν καμία ικανοποιητική ερμηνεία των λόγων που οδήγησαν τον Ερντογάν σε τόσο απότομη και έντονη κλιμάκωση με προσωπική επίθεση κατά του Μητσοτάκη, παραβίαση στην Αλεξανδρούπολη και αποστολή μεγάλου αριθμού σκαφών με πρόσφυγες.

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά στο ερώτημα, στο μέτρο ιδίως που δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συζήτησε και τι συμφώνησε ο κ. Μητσοτάκης με τον Ερντογάν προ εβδομάδων στην Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα τότε ο τουρκικός τύπος να εμφανίζει περίπου ως λυμένες όλες τις διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας! Δεν ξέρουμε άλλωστε ποιο είναι το επίπεδο αμοιβαίας κατανόησης του τι λέει ο ένας προς τον άλλο των κ.κ. Ερντογάν και Μητσοτάκη.

Η τουρκική αεροπορία φρόντισε εμπράκτως να δείξει ότι η δήθεν αυξημένη «εθνική ισχύς», ως αποτέλεσμα της εύνοιας των Προστατών, ήταν τρίχες.

Δυστυχώς, ο «θρίαμβος» του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ κινδυνεύει να αποδειχθεί το σημείο εκμηδένισης της Ελλάδας, όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε σε επόμενο άρθρο μας.

Τα όσα συμβαίνουν και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας ξεπερνάνε τη δυνατότητα του υπογράφοντος, αλλά και οποιουδήποτε σχολιαστή φοβόμαστε, να τα περιγράψει και να τα ερμηνεύσει εγκαίρως, τόσο γρήγορα συμβαίνουν και τόσο πρωτοφανή είναι.

Δεν θα μείνουν χωρίς σοβαρότατες και τραγικές, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για τον προδομένο ελληνικό λαό.

Πηγή: kosmodromio.gr

Θα στήσει ο Ερντογάν θερμό επεισόδιο;

Λυγερός Σταύρος

25/05/2022

Τα όσα είπε ο Ερντογάν στο Υπουργικό του Συμβούλιο για την Ελλάδα δεν (είναι κάτι σύνηθες στις διεθνείς σχέσεις. Στην πραγματικότητα, τινάζει στον αέρα τις διμερείς σχέσεις και βεβαίως τις προσπάθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη να διαμορφώσει κλίμα "ήρεμων υδάτων" λόγω και του Ουκρανικού και της τουριστικής περιόδου. Προφανώς, μία τόσο ακραία κίνηση, ακόμα και για τα μέτρα του Ερντογάν, δεν μπορεί να ερμηνευθεί αποκλειστικά ως εκδήλωση θυμικής αντίδρασης στις πολύ προσεκτικές αναφορές που έκανε ο Έλληνας πρωθυπουργός για την Τουρκία (χωρίς να την κατονομάσει) στο Κογκρέσο.

Ακόμα και όσοι αρέσκονται να βάζουν το κεφάλι στην άμμο, είναι υποχρεωμένοι να ομολογήσουν ότι η Τουρκία όχι απλώς έχει συνεχίζει την επιθετικότητά της, αλλά έχει "ανεβεί πίστα". Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η εξόφθαλμη κλιμάκωση συνιστά προετοιμασία του εδάφους για να επιχειρήσει ο Ερντογάν κάποιο επεκτατικό τετελεσμένο. Αν και κανείς δεν μπορεί να είναι κατηγορηματικός, εδώ και πολύ καιρό έχω διατυπώσει την εκτίμηση ότι οι μονομερείς επεκτατικές πρωτοβουλίες της Άγκυρας φέρνουν πιο κοντά έναν τουρκικό στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό.

Η έξοδος του τουρκικού σκάφους "Γιουνούζ" για έρευνες στο Αιγαίο, σε δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ είναι κλασική μέθοδος πρόκλησης κρίσης. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι ο Ερντογάν σκοπεύει να ανεβάσει ψηλά τη θερμοκρασία το καλοκαίρι, όπως είχε πράξει με τις έρευνες του Oruc Reis το καλοκαίρι του 2020. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η Αθήνα έχει επεξεργασθεί απαντήσεις στις τουρκικές προκλήσεις, οι οποίες αναμένεται να κινηθούν στα γνωστά δύο επίπεδα: έρευνες στη δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ και αποστολή παράνομων μεταναστών στα νησιά και στον Έβρο.

Τελευταία νέα προσθήκη στο καλάθι του τουρκικού επεκτατισμού, πάντως, είναι η επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ (ας σημειωθεί ότι δεν έχει απαντηθεί από την ελληνική πλευρά) και οι δηλώσεις Τσαβούσογλου και Ερντογάν, με τις οποίες η Άγκυρα δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα άρει την αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας στα μεγάλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου εάν δεν αποστρατιωτικοποιηθούν. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία αμφιβολία ότι ο τουρκικός επεκτατισμός έχει πραγματοποιήσει ποιοτικό άλμα.

Υπενθυμίζουμε ότι πριν προστεθούν στο καλάθι των τουρκικών διεκδικήσεων και τα μεγάλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, η Άγκυρα είχε εμπράκτως με τις έρευνες του Oruc Reis αμφισβητήσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ στη θαλάσσια περιοχή νότια και ανατολικά του ελληνικού τόξου Καστελλόριζο-Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη. Και πριν από αυτές τις προκλήσεις είχε προηγηθεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Κι αν πάμε πιο πίσω είχε εγείρει διεκδικήσεις για νησίδες και βραχονησίδες με τη θεωρία περί "γκρίζων ζωνών".

Ποιος συμβιβασμός

Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα κυριαρχεί η ερμηνεία ότι η Άγκυρα πιέζει την Αθήνα για να την υποχρεώσει να διαπραγματευθεί διμερώς τα προβλήματα που δημιουργεί ο τουρκικός επεκτατισμός. Η ερμηνεία αυτή δεν είναι γενικά λανθασμένη, αλλά αν δεν διευκρινισθεί μπορεί να οδηγήσει σε απολύτως λανθασμένα συμπεράσματα. Κι αυτό, επειδή η κυρίαρχη σχολή σκέψης στα ελληνικά κέντρα αποφάσεων και επιρροής ισχυρίζεται ότι οι Τούρκοι προσθέτουν επεκτατικές διεκδικήσεις και κλιμακώνουν τις επιθετικές πιέσεις τους, επειδή η Ελλάδα είναι -υποτίθεται- απρόθυμη να διαπραγματευθεί μαζί τους ένα συμβιβασμό.

Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να αναρωτηθούμε ποιο άραγε μπορεί να είναι το περιεχόμενο ενός τέτοιου συμβιβασμού. Το κρίσιμο αυτό ερώτημα συνήθως απαντάται με γενικολογίες. Και εάν κάποιος επιμείνει, η απάντηση που θα λάβει από τη κυρίαρχη σχολή σκέψης είναι πως οι Τούρκοι στην πραγματικότητα δεν έχουν εδαφικές διεκδικήσεις. Θέλουν μόνο η Ελλάδα να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, να περιορίσει τον εναέριο χώρο της από τα 10 στα έξι μίλια και να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο όχι με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, αλλά με ένα κριτήριο που θα λαμβάνει περισσότερο υπόψη τον χερσαίο όγκο της. Όπως είχε πει και ο Κοτζιάς «να μην είμαστε μοναχοφάηδες»!

Για να απαντήσουμε στο εάν είναι έτσι τα πράγματα, μας βοηθούν οι ίδιοι οι Τούρκοι. Στη δεκαετία του 1970, όταν άρχισε η σύγχρονη φάση της ελληνοτουρκικής διένεξης για το Αιγαίο, αυτές ήταν σε γενικές γραμμές οι διεκδικήσεις της Άγκυρας. Και τότε, όμως, η Άγκυρα είχε αρνηθεί συστηματικά να αποδεχθεί την παραπομπή της διαφοράς για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη. Οι Τούρκοι πλέον, όμως, δεν διεκδικούν μόνο ελληνικά κυριαρχικά και διοικητικά δικαιώματα, αλλά και έδαφος.

Δηλώσεις και πράξεις

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα κρύβει τη στρατηγική αμηχανία του, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους πως λύση είναι η παραπομπή στη Χάγη. Δεν λένε, όμως, ποια ακριβώς προβλήματα θα παραπέμψουμε. Θα ζητήσουμε από το Δικαστήριο να αποφασίσει π.χ. εάν οι Οινούσσες ή οι Φούρνοι είναι ελληνικό ή τουρκικό νησί; Με άλλα λόγια, δεν απαντούν στο κρίσιμο ερώτημα: είναι η Ελλάδα διατεθειμένη να θέσει στην κρίση κάποιων ξένων δικαστών την εδαφική της ακεραιότητα; Ελπίζουμε πως όχι. Το ίδιο ελπίζουμε και για το ζήτημα της στρατιωτικοποίησης των νησιών. Έτσι κι αλλιώς, η Αθήνα δεν έχει αναγνωρίσει στο Διεθνές Δικαστήριο τέτοια δικαιοδοσία.

Συνήθως, η απάντηση της σχολής σκέψης που κυριαρχεί στα κέντρα αποφάσεων και επιρροής στην Αθήνα είναι πως τα όσα λέει η Άγκυρα για τα ελληνικά νησιά δεν τα εννοεί, πως είναι ένας διαπραγματευτικός ελιγμός, με σκοπό να αποσπάσει ένα συμβιβασμό αναφορικά με την υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα κλπ. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας ισχυρισμός, μία παντελώς αυθαίρετη ερμηνεία.

Οι Τούρκοι δεν περιορίζονται σε δηλώσεις. Οι δηλώσεις είναι πάντα προπομποί πράξεων. Το είδαμε στα Ίμια, στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, στις έρευνες του Oruc Reis και στην υβριδική επίθεση στον Έβρο. Και ενδιαμέσως, οι τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, με την πρόσφατη παραβίαση του ελληνικού εναερίου χώρου στην Αλεξανδρούπολη. Πολλές από τις υπερπτήσεις, μάλιστα, δεν δικαιολογούνται πλέον από την Άγκυρα ως μη εσκεμμένες ενέργειες, αλλά σαν νόμιμες πτήσεις πάνω από τουρκικό έδαφος!

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει καταθέσει συντεταγμένες στον ΟΗΕ για τα όρια της υφαλοκρηπίδας της με βάση τον παντελώς παράνομο ισχυρισμό ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ και -όπως προανέφερα- με τις επιστολές Σινιρλίογλου στον ΟΗΕ, έχει επισήμως εξαρτήσει την ελληνική κυριαρχία στα νησιά από την αποστρατιωτικοποίησή τους.

Επεκτατικό τετελεσμένο

Αυτά είναι τα γεγονότα και διαψεύδουν εκκωφαντικά τις κυρίαρχες συνιστώσες του ελληνικού πολιτικού συστήματος που τσαλαβουτάνε σε αυταπάτες για να παρακάμψουν τη στρατηγική αμηχανία τους, την οποία βγάζει στην επιφάνεια η Άγκυρα, με κορυφαία στιγμή τη χθεσινή δήλωση Ερντογάν στο τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο. Το γεγονός ότι η Ελλάδα οφείλει να είναι πολύ προσεκτική, δεν δικαιολογεί ούτε επικίνδυνες αυταπάτες, ούτε υποχωρητικές κινήσεις που τροφοδοτούν και παροξύνουν τον τουρκικό επεκτατισμό. Είναι πολύ διαφορετικό η ελληνική πλευρά να αποφεύγει κινήσεις που στρατιωτικοποιούν τη διένεξη με την Τουρκία από το να "φοβάται τον ίσκιο της".

Τραβώντας ολοένα και περισσότερο το σκοινί, οι Τούρκοι πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο το όριο θραύσης. Με άλλα λόγια, οι υποστηρικτές του κατευνασμού, αντί να φέρουν κατευνασμό φέρνουν πιο κοντά το ενδεχόμενο ένοπλης σύγκρουσης. Κι αυτό, επειδή δύσκολα θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα αποδεχθεί τον ακρωτηριασμό κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και της εδαφικής ακεραιότητας, χωρίς οι ένοπλες δυνάμεις να ρίξουν ντουφεκιά.

Το γεγονός ότι η Άγκυρα έχει "ανεβεί πίστα" επαναφέρει το ερώτημα εάν ο Ερντογάν προετοιμάζει το έδαφος για να δημιουργήσει ένα επεκτατικό τετελεσμένο σε βάρος της Ελλάδας. Οι κινήσεις του αυτό δείχνουν, αλλά -όπως προανέφερα- το εάν θα κάνει το άλμα ή όχι, δεν μπορεί να απαντηθεί με κατηγορηματικότητα. Η συγκυρία λόγω Ουκρανικού δίνει και κίνητρα κι αντικίνητρα στον Τούρκο πρόεδρο για μία τέτοια κίνηση. Με αυτή την πτυχή, όμως, θα ασχοληθώ σε επόμενο άρθρο.

Προτεραιότητα η επανεκλογή

Προφανώς, η πρώτη προτεραιότητά του είναι η επανεκλογή του την άνοιξη του 2023. Λόγω της οξύτατης οικονομικής κρίσης, το μόνο χαρτί που του έχει απομείνει είναι ο εθνικισμός-επεκτατισμός. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο τουρκικός στρατός θα επιτεθεί προσεχώς στους Κούρδους στη βόρεια Συρία. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ανοίξει δεύτερο μέτωπο και στα δυτικά με την Ελλάδα. Μπορεί, ωστόσο, να επανέλθει στην πάγια τουρκική τακτική των προκλήσεων που δημιουργούν ένταση, χωρίς να οδηγούν υποχρεωτικά σε θερμή σύγκρουση.

Είναι γνωστό ότι οι Τούρκοι προτιμούν να κερδίζουν, χωρίς να ρίξουν ντουφεκιά, δεδομένου ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι σε θέση να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές στον επιτιθέμενο, ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης. Προτιμούν, λοιπόν, να κερδίζουν μικρές μάχες, εξωθώντας την Αθήνα σε αλλεπάλληλες υποχωρήσεις με την άσκηση επιθετικών πιέσεων και εξαναγκαστικής διπλωματίας, ώστε να ενεργοποιείται το ελληνικό φοβικό σύνδρομο.

Όπως προανέφερα, το κριτήριο για τον Ερντογάν είναι η παραμονή του στην εξουσία. Έχοντας φθαρεί, έχει ζωτική ανάγκη μία εύκολη νίκη για να ενεργοποιήσει τα εθνικιστικά αντανακλαστικά του τουρκικού εκλογικού σώματος. Αν, λοιπόν, κρίνει ότι δημιουργώντας ένα περιορισμένο επεκτατικό τετελεσμένο δεν θα προκαλέσει γενικευμένη σύρραξη (οι μέχρι τώρα ελληνικές αντιδράσεις τον έχουν πείσει ότι δεν πρόκειται) θα βρεθεί σε απολύτως πλεονεκτική θέση και έναντι της Ελλάδας και στο εσωτερικό πολιτικό-εκλογικό του μέτωπο, είναι πιθανόν να το τολμήσει.

Και μόνο αυτό το ενδεχόμενο θα έπρεπε να είχε προκαλέσει συναγερμό στην Αθήνα, η οποία όμως, το μόνο που έκανε είναι να δρομολογήσει τα εξοπλιστικά προγράμματα και να συνάψει το σύμφωνο αμυντικής συνδρομής με τη Γαλλία. Πολύ σημαντικά, υπό την προϋπόθεση ότι τα εντάσσεις σε μία εθνική στρατηγική και εργάζεσαι για όλες τις άλλες συνιστώσες της. Και δυστυχώς σ' αυτό το επίπεδο ο απολογισμός δεν είναι θετικός.

https://slpress.gr/ethnika/tha-stisei-o-erntogan-thermo-epeisodio/

Το F-35 θα συμβάλλει στην αποτροπή - ή μήπως όχι;

15 Ιανουαρίου 2022 από Βελισάριος

γράφει Ειδικός Συνεργάτης

Ακούμε συνέχεια γι' αυτό, συνήθως μαζί με ασαφείς αλλά εντυπωσιακές λέξεις και φράσεις, όπως game changer, sensor fusion, situational awareness, most advanced, interoperability και κυρίως stealth. Μόνο και μόνο ο χαρακτηρισμός του ως "5ης γενεάς" (εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα μαχητικά που χαρακτηρίζονται ως "3ης", "4ης", "4ης+", "4ης++", "5ης-" γενεάς ή κάτι ανάλογα ασαφές) αρκεί για να θεωρηθεί το F-35 ως το ιερό δισκοπότηρο της σύγχρονης αμυντικής τεχνολογίας. Είναι όμως έτσι στην πραγματικότητα; Και κυρίως, θα πρέπει να το αποκτήσει η ΠΑ;

Αναμφισβήτητα το μαχητικό κρούσης F-35 (γνωστό και ως JSF - Joint Strike Fighter) συνδυάζει πολλές πρωτοποριακές τεχνολογίες και προσεγγίσεις, υποσχόμενο ανάλογες επιδόσεις και ικανότητες, τις οποίες δεν θα περιγράψουμε για λόγους οικονομίας. Κυρίως, παρουσιάζει πάρα πολύ μικρό ίχνος στα ραντάρ, ιδιαίτερα στα ραντάρ των μαχητικών (που λειτουργούν σε υψηλότερες συχνότητες), πράγμα το οποίο αποτελεί ένα σοβαρό πλεονέκτημα. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι "αόρατο" αλλά ότι αποκαλύπτεται σε μικρότερη απόσταση. Έτσι, ειδικότερα για τα ραντάρ εδάφους (που λειτουργούν σε χαμηλότερες συχνότητες), το F-35 αποκαλύπτεται περίπου στο 1/3 της απόστασης που ανιχνεύονται τα συνήθη μαχητικά. Όμως, οι πολλά υποσχόμενες δυνατότητές του παρουσιάζουν διάφορα σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά προβλήματα και περιορισμούς, με αποτέλεσμα η πραγματικότητα να απέχει πολύ από την εικόνα που επιχειρείται επιμελώς να δημιουργηθεί γύρω του. Οι παλαιότερες διθυραμβικές αναφορές από ειδικούς ή μη, σχετικά με όλα όσα θα έκανε, επισκιάστηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους από οξύτατες δηλώσεις και κριτικές Αμερικανών αξιωματούχων με βαθιά γνώση του προγράμματος.

Ας εξετάσουμε λοιπόν μερικά βασικά στοιχεία, σε μια προσπάθεια προσέγγισης των πραγματικών δεδομένων που ισχύουν αυτή τη στιγμή (αρχές του 2022), και όχι ό,τι, εάν και ίσως ισχύσει κάποτε, στο προσεχές ή στο απώτερο μέλλον.

• Κόστος

Το F-35 υποτίθεται ότι θα ήταν ένα σχετικά φθηνό μαχητικό (low-cost «stealth» aircraft), το οποίο θα αντικαθιστούσε το F-16, καθώς και άλλα μαχητικά. Όμως, οι περισσότερες αρχικές υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν: το κόστος ανάπτυξης έχει διπλασιαστεί, ενώ το πρόγραμμα έχει καθυστερήσει δραματικά, καθώς το πρώτο επιχειρησιακό F-35 αναμενόταν το 2008.

Σήμερα, το F-35 κοστίζει γύρω στα 80 εκατ. $ έκαστο (flyaway cost), σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, χωρίς τα όπλα του. Η τιμή αυτή αντικειμενικά δεν θεωρείται υψηλή, εν συγκρίσει με άλλα σύγχρονα μαχητικά. Όμως, το θέμα είναι το ιδιαίτερα υψηλό κόστος υποστήριξης. Έτσι, το 2021 το κόστος ώρας πτήσεως στις ΗΠΑ υπολογίσθηκε στα 38.655$, ενώ θα έπρεπε να είναι περίπου 25.000$ - 30.000$ (σύμφωνα με το Janes). Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι το κόστος θα πέσει στα 25.000$ (αξίας οικονομικού έτους 2012) κατά το 2025, κάτι το οποίο δεν θεωρεί εφικτό ούτε το Αμερικανικό Πεντάγωνο.

Λαμβάνοντας υπόψη μία ρεαλιστική (αν όχι ευμενή) εκτίμηση του μέσου κόστους ώρας πτήσεως στα 30.000$, εκτιμάται ότι η υποστήριξη κάθε αεροσκάφους (Α/Φ) όταν εξαντλήσει τις 8.000 ώρες ζωής του (π.χ. με μία τυπική χρήση 180 ωρών πτήσεως ετησίως επί 45 έτη) θα κοστίσει συνολικά 240 εκατ. $ (αγνοώντας τιμαριθμικές προσαρμογές, πιθανές αναβαθμίσεις κ.λπ.). Έτσι επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι για την αξιοποίηση ενός οπλικού συστήματος δαπανούμε τρείς φορές το κόστος απόκτησης του, αν και δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα κόστη εισαγωγής του τύπου και τα όπλα.

Επομένως, το κάθε F-35 θα επιβαρύνει τον φορολογούμενο σε βάθος χρόνου κατά 0,32 δισ. $ ή 0,28 δισ. €, με την τρέχουσα ισοτιμία. Στην εκτίμηση αυτή δεν περιλαμβάνονται τα όπλα, καθώς και το κόστος εισαγωγής του τύπου στην ΠΑ, το οποίο αφορά ενδεικτικά τα ακόλουθα: εκπαίδευση Ιπταμένων και Τεχνικών, βιβλιογραφία, προσομοιωτή αποστολών, εξοπλισμό και σύστημα σχεδίασης αποστολής, εξοπλισμό υποστήριξης, ανταλλακτικά αρχικής υποστήριξης, τεχνική βοήθεια, καθώς και τις απαραίτητες υποδομές. Σημειώνεται ότι το κόστος εισαγωγής ενός νέου τύπου σε μεγάλο βαθμό δεν εξαρτάται από το μέγεθος του στόλου, καθώς π.χ. θα υπάρχει μόνο ένας προσομοιωτής αποστολών, ανεξαρτήτως του αριθμού των Α/Φ. Πρόκειται δηλαδή για μία μεγάλη εφάπαξ επένδυση, η οποία επιβαρύνει σημαντικά το συνολικό κόστος, καθιστώντας εντελώς ασύμφορη την προμήθεια μικρού αριθμού Α/Φ.

Εάν λάβουμε υπόψη ένα στόλο από 20 Α/Φ (μέγεθος μίας τυπικής Μοίρας Α/Φ), καθώς και μία εκτίμηση κόστους της τάξης του 1,5 δισ. $ για το κόστος εισαγωγής του νέου τύπου (με βάση ανάλογα πρόσφατα προγράμματα), το συνολικό πακέτο υπολογίζεται σε 7,9 δισ. $ ή σχεδόν 7 δισ. € για 20 Α/Φ (3,1 δισ. $ προμήθεια Α/Φ και εισαγωγή νέου τύπου συν 4,8 δισ. $ αξιοποίηση σε βάθος χρόνου). Χωρίς να συνυπολογίζονται τα όπλα.

Κατόπιν τούτων, προκύπτει ένα ετήσιο κόστος υποστήριξης Α/Φ στα 108 εκατ. $ ή σχεδόν 100 εκατ. €. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο αναπτυξιακός προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ (από τον οποίο χρηματοδοτούνται οι συμβάσεις προμήθειας και υποστήριξης) επί σειρά ετών ήταν μόνο 500 εκατ. € για όλες τις ΕΔ, ενώ και ο λειτουργικός προϋπολογισμός του ΓΕΑ (από τον οποίο καλύπτονται τα καύσιμα κ.α.) είναι δραματικά μειωμένος σε σχέση με τις εποχές προ κρίσης.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσο αξίζει όλο αυτό το ποσό για μόνο 20 Α/Φ, εκ των οποίων θα πετούν το πολύ τα 14 (mission capable), ενώ θα είναι πλήρως επιχειρησιακά το πολύ τα 11 (full mission capable), λαμβάνοντας υπόψη τα αντίστοιχα στοιχεία από τις ΗΠΑ. Και ιδίως το κατά πόσο θα άξιζε λαμβάνοντας υπόψη τα υπόλοιπα προβλήματα της ΠΑ.

• Όπλα

Ο τυπικός οπλισμός που φέρεται εσωτερικά του Α/Φ (διατηρώντας την ικανότητα χαμηλής παρατηρησιμότητας) είναι περιορισμένος: δύο πύραυλοι αέρος-αέρος AIM-120 AMRAAM και δύο κατευθυνόμενες βόμβες GBU-31 JDAM ή εναλλακτικά 4 πύραυλοι ΑΙΜ-120, καθώς και ένα πυροβόλο των 25 mm. Βεβαίως, η απόσταση άφεσης της βόμβας JDAM (έως 15 ναυτικά μίλια) δεν επιτρέπει την ακίνδυνη προσβολή ενός στόχου που προστατεύεται από ένα αντιαεροπορικό σύστημα μεσαίου ή μεγάλου βεληνεκούς. Πέραν κάποιων βομβών κατευθυνόμενων με laser, το μοναδικό ενδιαφέρον όπλο που φέρεται να είναι πιστοποιημένο στο F-35A (την έκδοση συμβατικής απο/προσγείωσης, η οποία και μας ενδιαφέρει), είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά, είναι η βόμβα ανεμοπορίας GBU-39 SDB I (Small Diameter Bomb), η οποία, αν και είναι πιστοποιημένη στο F-16, δεν περιλαμβάνεται στο οπλοστάσιο της ΠΑ (γιατί;). Σημειώνεται ότι το όπλο ανεμοπορίας AGM-154 JSOW (που διαθέτει η ΠΑ) έχει πιστοποιηθεί προς το παρόν μόνο στην έκδοση F-35C του USN, ενώ δεν είναι ξεκάθαρο εάν (και πότε) θα πιστοποιηθεί και στο F-35A. Δεν αναμένεται βραχυ/μεσοπρόθεσμα κάποιο άλλο ενδιαφέρον όπλο στο F-35A, πλην της εξελιγμένης βόμβας ανεμοπορίας GBU-53 Stormbreaker (SDB II).

Με άλλα λόγια, δεν έχουν πιστοποιηθεί μέχρι στιγμής και δεν θα πρέπει να αναμένουμε άμεσα για το F-35A όπλα μεσαίας/μεγάλης εμβελείας (πλην SDB), όπως πυραύλους πλεύσης (cruise), ούτε όπλα εναντίον ραντάρ ή πλοίων. Βέβαια, ακόμα και αν πιστοποιηθούν τέτοια όπλα, τίθεται το θέμα αποδέσμευσής τους από τις ΗΠΑ. Αυτό περιορίζει σαφώς τις επιθετικές δυνατότητες του Α/Φ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

• Προβλήματα

Στην παρούσα φάση, το F-35 έχει 857 καταγεγραμμένες παρατηρήσεις, εκ των οποίων οι 7 είναι σοβαρές. Βεβαίως, αυτό είναι σύνηθες σε ανάλογα προγράμματα ανάπτυξης, ενώ το ότι δεν δημοσιοποιούνται ανάλογα στοιχεία από άλλες χώρες δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Ελάχιστες χώρες χαρακτηρίζονται από διαύγεια στις κυβερνητικές αποφάσεις ανάλογη με αυτή των ΗΠΑ. Π.χ. θα ήταν φαιδρό να υποστηρίξει κανείς ότι δεν υπάρχουν ανάλογα προβλήματα ανάπτυξης στα ρωσικά Su-57 και Su-75 Checkmate ή στα κινεζικά J-20, FC-31 και H-20 (καθώς για τα τελευταία γνωρίζουμε ελάχιστα γενικώς). Όμως, είναι γεγονός και μάλιστα ευρέως παραδεκτό ότι το F-35 εξακολουθεί να ταλανίζεται από πολλά προβλήματα τα οποία επιλύονται (όσα επιλύονται) με χαμηλό ρυθμό. Μάλιστα, τα προβλήματα αυτά είναι τόσο σημαντικά που Αμερικανοί Πτέραρχοι θεωρούν το F-35 πρακτικά άχρηστο για κάποια σύγκρουση υψηλής έντασης σήμερα, τουλάχιστον στο επίπεδο των πολεμικών παιγνίων.

Κατόπιν τούτων, και πιο συγκεκριμένα λόγω των προβλημάτων του προσομοιωτή Α/Φ (F-35 Joint Simulation Environment), ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί για την αναπαραγωγή σύνθετων σεναρίων δοκιμών που δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν σε πραγματικές δοκιμές, καθυστερεί η απόφαση για έναρξη της παραγωγής πλήρους ρυθμού (full-rate production), δηλαδή το ορόσημο που οριοθετεί τη μετάβαση από την ανάπτυξη στην πλήρη παραγωγή. Για την ακρίβεια, αποφασίστηκε η επ' αόριστον αναβολή της έναρξης πλήρους παραγωγής, μέχρι να διορθωθεί ο εν λόγω προσομοιωτής και να ολοκληρωθούν οι αρχικές επιχειρησιακές δοκιμές.

Τα περισσότερα F-35 βρίσκονται στο επίπεδο Block 3i ή Block 3F. Εν εξελίξει βρίσκεται η ανάπτυξη του Block 4, πρόγραμμα γνωστό και ως Continuous Capability Development and Delivery (C2D2). Εκτιμάται ότι στο Block 4 θα επιλυθούν αρκετά σοβαρά προβλήματα, ενώ θα πιστοποιούνται σταδιακά νέες λειτουργίες και όπλα. Αν και η ανάπτυξη του Block 4 αρχικά ανερχόταν στα 10,8 δισ. $, αυτή διαρκώς παρατείνεται και διολισθαίνει χρονικά αλλά και οικονομικά. Έτσι σήμερα αναφέρεται ότι το Block 4 δεν θα είναι πλήρως έτοιμο ούτε το 2027, ενώ το κόστος πλέον έχει ανέλθει στα 14,4 δισ. $! Όλη αυτή η καθυστέρηση αναμένεται να έχει αντίκτυπο στην εκπαίδευση και στη συνολική εκμετάλλευση των Α/Φ, καθώς μαζί με το Block 4 απομακρύνεται και η πιστοποίηση του Α/Φ ως πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας (Full Operational Capability - FOC), χαρακτηρισμός ο οποίος έχει αποδοθεί μόνο στα F-35C του USMC.

Ακόμα χειρότερα, σχετικά πρόσφατα έγινε γνωστό ότι για την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του Block 4 απαιτείται νέος κινητήρας, με μεγαλύτερη ώση και καλύτερη οικονομία καυσίμου. Αν και η ανάπτυξη νέων κινητήρων για το εν λόγω Α/Φ έχει ξεκινήσει από το 2016, εκτιμάται ότι το εγχείρημα αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, ενώ είναι άγνωστη η επιβάρυνση κόστους που θα προκληθεί.

• Περιορισμοί

Όλα τα ανωτέρω ήταν απλά η εισαγωγή, καθώς είναι λίγο ή πολύ γνωστά στους αμυντικούς αναλυτές. Υπάρχουν όμως ορισμένα θέματα σχετικά με το F-35, τα οποία είναι λιγότερο γνωστά, παρότι αναφέρονται σε ανοικτές πηγές. Στη συνέχεια, θα επιχειρηθεί μία προσέγγιση στα θέματα αυτά.

Ως γνωστόν, το F-35 θεωρείται ως ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο σύστημα, ως "ένας υπολογιστής που τυχαίνει να πετάει". Οι υπολογιστές όμως θέλουν δεδομένα. Έτσι, για να λειτουργήσουν όλα του τα συστήματα και κυρίως ο δέκτης προειδοποίησης ραντάρ (Radar Warning Receiver - RWR) και η συγχώνευση αισθητήρων (sensor fusion), απαιτούνται ορισμένα μεγάλα αρχεία που ονομάζονται Mission Data Files. Όλα αυτά τα αρχεία συνιστούν το Mission Data Load (MDL), στο οποίο βασίζεται η αποτελεσματικότητα το F-35. Στο MDL περιλαμβάνονται στοιχεία για τα εχθρικά ραντάρ και τις απειλές αλλά και για τα φίλια μέσα, βάσει των οποίων οι αισθητήρες του F-35 αναγνωρίζουν τις απειλές, αγνοούν τα φίλια μέσα και υπολογίζουν τη βέλτιστη διαδρομή. Η δημιουργία των αρχείων αυτών πρέπει να γίνει για κάθε πιθανό θέατρο επιχειρήσεων, καθώς κάθε χώρα έχει τα δικά της δίκτυα ραντάρ και όπλα. Επίσης, όλα αυτά μεταβάλλονται συχνά, οπότε και τα MDL θα πρέπει να επικαιροποιούνται αναλόγως. Εάν το MDL δεν έχει ενημερωμένα στοιχεία, τότε το ραντάρ, το RWR και οι λοιποί αισθητήρες δεν θα είναι σε θέση να εντοπίσουν, να παρακολουθήσουν και να αποφύγουν ή να στοχοποιήσουν τα συστήματα του εχθρού. Δηλαδή, τα MDL αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για την ικανότητα του F-35 να εκτελέσει την αποστολή του. Επίσης, για κάθε περιοχή επιχειρήσεων (Area Of Responsibility - AOR) απαιτείται ειδικό MDL, το οποίο χρειάζεται μήνες για την κατασκευή του, όπως αναφέρεται στις ετήσιες αναφορές του Διευθυντή Επιχειρησιακής Δοκιμής και Αξιολόγησης του DoD των ΗΠΑ (DOT&E).

Εν ολίγοις, τα MDL είναι κάτι ανάλογο των βιβλιοθηκών των συστημάτων αυτοπροστασίας που διαθέτουν τα μαχητικά μας αλλά πολύ πιο αναλυτικά (και πιο περίπλοκα). Όμως, τις προαναφερθείσες βιβλιοθήκες τις δημιουργεί η ΠΑ μόνη της, χωρίς τη βοήθεια τρίτων. Τι γίνεται λοιπόν με τα MDL;

Οι συλλογές αρχείων MDL δημιουργούνται στις ΗΠΑ στο Combat Data Systems Program Management Office, ενώ έχει ιδρυθεί και ένα αντίστοιχο εργαστήριο λογισμικού επ' ωφελεία του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας. Παρότι υπάρχουν αναφορές και για άλλα, δεν είναι ξεκάθαρο ποια θα λειτουργήσουν τελικά και με ποιες δυνατότητες. Η Νορβηγία πάντως σε πρώτη φάση παρέλαβε τα αντίστοιχα αρχεία από τις ΗΠΑ, αν και προετοιμάζει ένα ανάλογο εργαστήριο με την Ιταλία. Θα πρέπει να σημειωθεί μάλιστα ότι η Νορβηγία κατηγόρησε αργότερα τις ΗΠΑ ότι η κατασκευάστρια εταιρεία παρακολουθούσε ευαίσθητα δεδομένα μέσω του συστήματος σχεδίασης αποστολής.

Εδώ θα πρέπει να γίνει μία διευκρίνηση και να τεθούν ορισμένα ερωτήματα.

Η διευκρίνιση αφορά τους δυνητικούς αντίπαλους των χρηστών του F-35 και ιδίως των ΗΠΑ: αυτοί είναι η Ρωσία και η Κίνα, κατά κύριο λόγο. Όμως, ο δικός μας αντίπαλος είναι η Τουρκία, η οποία τυγχάνει και σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ.

Πρώτο ερώτημα: σε περίπτωση που αγοράσουμε το F-35, θα μπορούμε να διαμορφώσουμε τα δικά μας MDL; Με άλλα λόγια, θα αποκτήσουμε ανάλογο εργαστήριο λογισμικού; Δεν είναι καθόλου σίγουρο κάτι τέτοιο. Στην αρνητική όμως περίπτωση, αναμένουμε τις ΗΠΑ ή οποιονδήποτε άλλον χρήστη του F-35 να δημιουργήσει για εμάς τα απαραίτητα αρχεία για να επιτεθούμε (δυνητικά πάντα μιλώντας) στη Τουρκία; Να μας καταγράψει τα ραντάρ της, τις θέσεις τους και τα στοιχεία εκπομπής τους; Και όλα τα α/α μέσα και τα μαχητικά της; Μήπως να ζητήσουμε να μας δημιουργήσει και κάποιες κατάλληλες τεχνικές παρεμβολής; Το φαιδρό της υπόθεσης είναι προφανές.

Δεύτερο ερώτημα: Ας υποθέσουμε ότι ένα δικό μας F-35 ανιχνεύει με το ραντάρ του ένα τουρκικό F-16, το οποίο έχει επίσης το ραντάρ του σε λειτουργία. Ας υποθέσουμε επίσης ότι το σύστημα αναγνώρισης IFF (Identification Friend or Foe) του τουρκικού Α/Φ είναι εκτός λειτουργίας (όπως αναμένεται άλλωστε). Με βάση τα δεδομένα του MDL, το "ελληνικό" F-35 θα μπορεί να αναγνωρίσει ότι ο στόχος που έχει ανιχνεύσει είναι F-16, κατόπιν συγχώνευσης αισθητήρων (ραντάρ και RWR), καθώς και ταυτοποίησης των στοιχείων εκπομπής του ραντάρ του στόχου. Θα είναι δυνατή η στοχοποίησή του F-16; Θα μας επιτρέψει το F-35 να βάλουμε εναντίον του F-16; Μα, το F-16 είναι ένα αμερικανικό Α/Φ, το οποίο αποκλείεται (στη γενική περίπτωση) να είναι εχθρικό προς το F-35, ενώ έχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια στο σύστημα του F-35 για αποφυγή πιθανότητας φιλίων πυρών. Τι γίνεται όμως στην δική μας περίπτωση, όπου και εμείς και ο αντίπαλός μας διαθέτουμε F-16;

• Επιπρόσθετοι περιορισμοί

Πέραν τούτων, υπάρχουν φήμες/αναφορές ότι για την επιχειρησιακή αξιοποίηση του F-35 απαιτούνται καθημερινά ειδικοί κωδικοί από τις ΗΠΑ ("need for codes from America to even be operable"), με σημασία πέραν της συνήθους απαίτησης για τις ημερήσιες κλείδες των συστημάτων COMSEC (communications security). Παρόλο που η αξιοπιστία ανάλογων αναφορών είναι αμφισβητήσιμη, δεν είναι δυνατόν και η εκ προοιμίου απόρριψή τους. Το ερώτημα που τίθεται είναι: υπάρχει η απαίτηση κωδικών για την αξιοποίηση του Α/Φ; Εάν δεν υπάρχουν οι κλείδες για τα συστήματα COMSEC, το αεροπλάνο μπορεί να αξιοποιηθεί;

Γενικώς, λόγω της πολυπλοκότητας του οπλικού συστήματος F-35, διαπιστώνεται ο ασφυκτικός έλεγχος των ΗΠΑ. Οι οποίες σε καμμία περίπτωση δεν θα επιθυμούσαν μία χώρα του ΝΑΤΟ να απειλήσει μία άλλη χώρα του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, όχι μόνο το σενάριο "αιφνιδιαστικό μαζικό πρώτο πλήγμα στην Τουρκία" δεν είναι εφικτό, αλλά ούτε και το σενάριο ανταποδοτικού πλήγματος, καθώς αμφότερα απαιτούν γνώση των εχθρικών ραντάρ και απειλών αλλά και τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ, εάν υποθέσουμε ότι ισχύουν όλοι οι προαναφερθέντες περιορισμοί. Τότε, ποιο είναι το ενδιαφέρον που θα είχαμε για το εν λόγω αεροπλάνο; Αφού αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος για τον οποίον σχεδιάστηκε: η αιφνιδιαστική κρούση και η δυσδιάκριτη επίθεση.

Επομένως διαπιστώνουμε ότι πιθανότατα υπάρχουν σοβαροί (έως πολύ σοβαροί) περιορισμοί στην δυνητική επιχειρησιακή αξιοποίηση του F-35 εναντίον της Τουρκίας (και οποιουδήποτε μέλους του ΝΑΤΟ). Και πιθανότατα η Τουρκία όλα αυτά τα γνωρίζει, καθώς μέχρι πρότινος ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Επομένως, σε περίπτωση που ισχύουν οι προαναφερθέντες περιορισμοί, το F-35 δεν θα συνέβαλε στην αποτροπή, καθώς η γείτων θα γνώριζε ότι απλά δεν κινδυνεύει. Περιττό να διευκρινίσουμε ότι ανάλογους περιορισμούς δεν αντιμετωπίζουν τα υφιστάμενα μαχητικά μας (F-16, Mirage 2000, F-4), ούτε αύριο τα Rafale.

• Τι κάνουν άλλοι χρήστες

Φυσικά, τα ανωτέρω ερωτήματα έχει θέσει αντίστοιχα και η Τουρκία πριν από εμάς, για εμάς και για άλλους δυνητικούς αντιπάλους της. Και πιθανότατα γι' αυτόν ακριβώς το λόγο αποσύρθηκε διακριτικά από το εν λόγω πρόγραμμα, με το πρόσχημα των S-400, εφαρμόζοντας την τακτική "στρίβειν διά του αρραβώνος". Πιο συγκεκριμένα, όταν ο Ερντογάν διαπίστωσε τι συμβαίνει, αντελήφθη ότι δεν είχε κανένα λόγο να δαπανήσει τεράστια χρηματικά ποσά για ένα προβληματικό Α/Φ, το οποίο θα ήταν υπό τον ασφυκτικό έλεγχο των ΗΠΑ. Οπότε, βρήκε την αφορμή με τους S-400 (το οποίο είναι ένα ικανό αντιαεροπορικό σύστημα που θα μας δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα εάν ενεργοποιηθεί) και ανάγκασε τους Αμερικανούς να τον εκδιώξουν από το πρόγραμμα των F-35 (υφιστάμενος βέβαια κάποιο πλήγμα στη βιομηχανία του και βραχυπρόθεσμα στην Αεροπορία του), ενώ παράλληλα εμφανίζεται θιγμένος στη διεθνή κοινότητα, λόγω της μονομερούς υπαναχώρησης των ΗΠΑ. Βεβαίως, παράλληλα διατηρεί τις επιθετικές του ικανότητες, μέσω βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων πλεύσης, καθώς και πληθώρας μη επανδρωμένων αεροχημάτων, όλα εγχώριας ανάπτυξης και κατασκευής. Έτσι, η βιομηχανία του αποζημιώθηκε μέσω άλλων προγραμμάτων, από τα οποία αποκομίζει πλέον και σημαντικά κέρδη.

Τέλος, θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία για το Ισραήλ και τα F-35I Adir που αυτό διαθέτει. Προφανώς, το Ισραήλ δεν επιθυμούσε κανένα περιορισμό όπως αυτοί που περιγράφονται ανωτέρω. Ως εκ τούτου, αποδέχτηκε την προμήθεια F-35 (βεβαίως μέσω αμερικανικής χρηματοδότησης Foreign Military Financing - FMF) με την προϋπόθεση ότι θα επενέβαινε στο λογισμικό του F-35, ώστε να το προσαρμόσει στις απαιτήσεις του. Και εγένετο F-35I Adir, με ειδικό λογισμικό, συμβατό με ισραηλινά datalink και ισραηλινά όπλα. Έτσι, εκτιμάται ότι τα ισραηλινά F-35 δεν έχουν κανέναν φραγμό να εμπλέξουν οποιονδήποτε στόχο στην Τουρκία ή οπουδήποτε, καθώς και να στοχοποιήσουν οποιοδήποτε μαχητικό του ΝΑΤΟ το οποίο κρίνεται ως εχθρικό από το Ισραήλ.

• Συμπέρασμα

Διαπιστώνεται ότι η υπόθεση F-35, πέραν του αυξημένου κόστους, της περιορισμένης επιλογής όπλων και των εκατοντάδων προβλημάτων, είναι εξαιρετικά περίπλοκη για την ΠΑ και την Ελλάδα, καθώς είμαστε ίσως η μόνη χώρα με αντίπαλο εντός του ΝΑΤΟ. Επίσης, έχει διαπιστωθεί (και έχει επανειλημμένως ομολογηθεί από ανώτατους στρατιωτικούς ηγέτες) ότι σε οποιαδήποτε πιθανή αναμέτρηση, θα είμαστε μόνοι, τουλάχιστον στην πρώτη φάση. Επομένως, θα πρέπει τα οπλικά συστήματα που προμηθευόμαστε με το υστέρημα του ελληνικού λαού (της τρέχουσας καθώς των επόμενων γενεών) να μην έχουν επιχειρησιακούς περιορισμούς και να μην εξαρτώνται από τρίτους για την αξιοποίησή τους. Μόνον έτσι τα οπλικά συστήματα είναι αξιόμαχα και συμβάλλουν στην αποτροπή. Οποιαδήποτε αγορά οπλικού συστήματος που εξαρτάται απολύτως από τρίτους αποτελεί εθνικό έγκλημα και οι υπεύθυνοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό. Ιδίως όταν οι εν λόγω "τρίτοι" έχουν επανειλημμένως δείξει σε κρίσιμες στιγμές την προτίμησή τους στον αντίπαλό μας.

https://belisarius21.wordpress.com/2022/01/15/%CF%84%CE%BF-f-35-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CE%AE-%CE