ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Επειδή η αντιρωσική προπαγάνδα καλά κρατεί εδώ στην χώρα μας σκεφτήκαμε να ανεβάσουμε μερικά άρθρα για την δύση και τους αμερικάνους. Τώρα πού τα πολιτικά κόμματα εξουσίας

δίνουν γή και ύδωρ στην δύση και ταΐζουν με κουτόχορτο τους έλληνες.

Και να επισημάνουμε την επικινδυνότητα για την επάνοδο ναζιστικών κομμάτων με την βοήθεια των ΗΠΑ, όσοι δεν γνωρίζουν και διαβάσουν αυτά τα άρθρα θα κατατοπιστούν.

Ο παραλληλισμός εκ μέρους του πρωθυπουργού της ταξιαρχίας των νεοναζί στην Μαριούπολη με τους αγωνιστές του Μεσολογγίου τίποτα καλό δεν προμηνύει.

Ρωσία, 9 Μαΐου 1945 - Το μεγάλο χρέος

Από

Νίκος Σίμος

14/05/2022

Του Ηλία Παπαναστασίου

«Όσοι αγαπούν την ελευθερία, χρωστάνε πολλά στον σοβιετικό στρατό και δεν θα μπορέσουν ούτε σε όλη τους τη ζωή να ξεπληρώσουν αυτό το χρέος»

John Steinbeck, Αμερικανός συγγραφέας

Η χθεσινή μέρα δεν ήταν απλώς μια μεγάλη μέρα για τους λαούς της Ευρώπης και ολόκληρου του πλανήτη αλλά και μια υπενθύμιση του χρέους, της οφειλής που έχουν οι λαοί και ειδικότερα οι νεότερες γενεές στην μνήμη και στην εξάλειψη της λήθης. Μιας λήθης που συνειδητά προωθείται από όλα τα Μέσα Ενημέρωσης στην Αμερική/Ευρώπη και η οποία προσπαθεί μανιωδώς να μας «διαφωτίσει» και «διδάξει» πως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος κερδήθηκε με την απόβαση της Νορμανδίας (!) ή με την μάχη των Αρδενών, στην καλύτερη περίπτωση.

«Βοηθούντος τα μάλα» και του Αμερικανικού κινηματογράφου του Χόλυγουντ που «διδάσκει» στρεβλή, παραποιημένη και καθαρά προπαγανδιστική Ιστορία στις νεότερες γενεές - βλέπετε οι παλαιότερες, λόγω ηλικίας, «αποχωρούν» από την ζωή- ουσιαστικά οι Αμερικανοευρωπαίοι προπαγανδίζουν τις τελευταίες μάχες του πολέμου και όχι τις θεμελιώδεις και βασικότερες, εκεί ακριβώς που η Ναζιστική Γερμάνια συνετρίβη χωρίς έλεος, από τις στρατιές του Ζούκοφ, του Ροκοσόφσκυ ή του Βασιλιέφσκυ (Μόνο στην Μάχη του Στάλινγκραντ χάθηκαν 2-2,5 εκατομμύρια στρατιώτες, Σοβιετικοί και Γερμανοί) ! Στον πόλεμο όμως δεν αποδείχθηκε απλώς η ανωτερότητα της σοβιετικής (ρωσικής) στρατηγικής και τακτικής αλλά και η ιδιοφυής Γεωστρατηγική ανάλυση και στρατηγική του στρατάρχη της τότε Σοβιετικής Ένωσης, του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Και η οποία συνίστατο σε τι ; Στην πάση θυσία αντιμετώπιση της χιτλερικής εισβολής που ήταν αναμενομένη και τη καθυστέρηση της επίθεσης των Γερμανών μέσω του αμοιβαίου αμυντικού Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ στις 23 Αυγούστου 1939 και το βασικότερο, στην εκμετάλλευση των αντιθέσεων των μέχρι τότε αντίπαλων.

Ας δούμε τα γεγονότα με τη σειρά. Στην πενταετία 1936-1941 επανειλημμένα πρότεινε η Σοβιετική Ένωση συμφωνία αμοιβαίας βοήθειας στη Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία ώστε να αντιμετωπιστεί η Γερμανική επιθετικότητα όμως «σκόνταψε» στην άρνηση των δυο πρωθυπουργών της Μ. Βρετανίας και Γαλλίας, Τσάμπερλεϊν και Νταλαντιέ αντίστοιχα που αρνήθηκαν. Αντίθετα, οι ίδιοι θριαμβολογούσαν για την Συμφωνία του Μονάχου- Σεπτέμβριος 1938- και η οποία ουσιαστικά θυσίασε την ενιαία τότε Τσεχοσλοβακία στις ορέξεις των Γερμανών που την κατέλαβαν το 1939 όπως και την Αλβανία την οποία κατέλαβε τον Απρίλιο του 1939 η σύμμαχος της Ναζιστικής Γερμανίας, η Φασιστική Ιταλία. Ουσιαστικά η Σοβιετική ηγεσία, γνωρίζοντας -όπως αποδείχθηκε - πως απώτερος στόχος των Αγγλο-Γάλλων ήταν να στρέψουν την Ναζιστική Γερμάνια εναντίον της Σ. Ένωσης, εφόσον δεν έβρισκε ανταπόκριση στους Βρετανούς/Γάλλους, για να κερδίσει πολύτιμο χρόνο προετοιμασίας υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με την Ναζιστική Γερμανία για να έχει τον κατάλληλο χρόνο προετοιμασίας για τον επικείμενο πόλεμο. Όπως και έγινε, στο μέτρο του δυνατού. Ας έλθουμε στα στατιστικά στοιχεία.

Έως τις αρχές του 1945, οι απώλειες της Βέρμαχτ δηλαδή των Ναζί, ήταν σε ποσοστό 75% στο Ανατολικό Μέτωπο. Η Ναζιστική Γερμανία έστειλε στο Ανατολικό Μέτωπο περίπου τα ¾ του δυναμικού της σε στράτευμα.

Η Σοβιετική Ένωση πολέμησε σχεδόν 4 χρόνια τους Ναζί- 46 μήνες ακριβώς - και τους 35 μήνες πολεμούσε μόνη της. Η Σοβιετική Ένωση είχε 25.000.000 νεκρούς, τις μεγαλύτερες απώλειες χώρας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν συνολικά 445.000 νεκρούς και η Μ. Βρετανία 370.000 νεκρούς.

Η Σοβιετική Ένωση είδε να καταστρέφονται στο έδαφός της από τους Ναζί, 70.000 χωριά και 1.700 πόλεις όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχασαν ούτε έναν άμαχο ούτε έπαθαν την παραμικρή καταστροφή γιατί απλούστατα λόγω απόστασης δεν δέχτηκαν ούτε μια βόμβα στο έδαφός τους. Για σκεφτείτε, μετά τον πόλεμο από ποια αφετηρία ξεκίνησαν οι Αμερικανοί που πλούτιζαν στον πόλεμο και από ποια αφετηρία οι παντελώς κατεστραμμένοι Σοβιετικοί (Ρώσοι) ;

Η συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας οφείλονταν κατά πρώτο λόγο στους ηρωικούς μαχητές του Κόκκινου Στρατού και στον άμαχο πληθυσμό που αντιστάθηκε σθεναρά με παρτιζάνικα σώματα και χάνοντας στο βωμό της Νίκης 25.000.000 συνανθρώπους. Όποιος λησμονεί αυτούς τους αριθμούς και δεν αποδίδει τον οφειλόμενο σεβασμό στην σημερινή Ρωσία και την πρώην Σ. Ένωση δεν είναι απλώς «αχάριστος» ή «αμνήμων» αλλά ένα αποκτηνωμένο άτομο ιστορικής αμνησίας και ψυχολογικής απο-ανθρωποίησης. Μόνο ιστορικά «απολιθωμένα» άτομα και ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες μπορούν να μειώνουν ή και να εξαλείφουν» συνειδητά από την ιστορική μνήμη τις τεράστιες θυσίες του ρωσικού λαού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αυτό δεν αφορά μόνο την χώρα μας που πλήρωσε τεράστιο αριθμό ζημιών στους θηριώδεις Ναζί, και σε οικονομική καταστροφή και σε ανθρώπινες θυσίες. Η Ελλάδα μαζί με την Σερβία, την Σοβιετική Ένωση και την Πολωνία είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες -αναλογικά με τον πληθυσμό τους - σε ανθρώπινο δυναμικό με νεκρούς που ξεπερνούν τις 500.000-600.000 η Ελλάδα (Μόνο οι νεκροί της φοβερής πείνας του χειμώνα 1941-42 στην Αθήνα, ξεπέρασαν τις 200.000). Αλλά και οικονομικά η χώρα μας κυριολεκτικά συνεθλίβη από τα κατοχικά δάνεια που ακόμη χρωστάνε οι Γερμανοί, την καταστροφή λιμενικών, οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών σε ποσοστό πάνω από 80% κλπ.

Η εξάλειψη της ιστορικής μνήμης αφορά και τους ευρωπαϊκούς λαούς, Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης. Μόνο για την απελευθέρωση της Πράγας απωλέσθηκαν 145.000 Σοβιετικοί στρατιώτες, άλλοι 75.000 για την απελευθέρωση της Βιέννης και περίπου 1.000.000 Ρώσοι και πρώην Σοβιετικοί στρατιώτες συνολικά σκοτωθήκαν πολεμώντας για την απελευθέρωση των πρωτευουσών της Α. Ευρώπης.

Όλα τα παραπάνω, ας τα θυμούνται οι κάτοικοι των Ανατολικοευρωπαϊκών πρωτευουσών που μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν «βασιλικότερες του βασιλέως» αναπτύσσοντας έναν ξέφρενο και υστερικού τύπου αντι-ρωσισμό πέρα από κάθε όριο. Ας το θυμούνται και οι κάτοικοι του Βουκουρεστίου, της Σόφιας και του Βελιγραδίου που απελευθερωθήκαν με την βοήθεια των ακάθεκτα προελαυνόντων Σοβιετικών, ας το θυμούνται και οι κάτοικοι της Γερμανόφιλης τότε Κροατίας που ιδρύσαν το πρώτο Ναζιστικό κράτος στα Βαλκάνια με τον ομοϊδεάτη του Χίτλερ Άντε Πάβελιτς, διαπράττοντας τερατώδη εγκλήματα εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων Σέρβων. Οι Κροάτες και οι Σλοβένοι, ας μην έχουν ιδιαίτερο παράπονο, ήταν οι πρώτες χώρες που αναγνωρίστηκαν από τον Χέλμουτ Κολ (Καγκελάριο Γερμανίας) και Γκένσερ (Υπουργό Εξωτερικών Γερμανίας) ως «ανεξάρτητες» από την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία το 1992, κηρύσσοντας έτσι την διάλυση της τελευταίας. Για να «δέσει το σουφλέ», επτά χρόνια αργότερα ισοπεδώθηκε η Σερβία (1999) με χιλιάδες νεκρούς από τους «ηγέτες» της «Διεθνούς Κεντροαριστεράς» (Ντ' Αλέμα, Κλίντον, Σολάνα, Φίσερ κλπ.). Ήταν ο πρώτος «ανθρωπιστικός βομβαρδισμός» του ΝΑΤΟ, όπου οι βόμβες ουρανίου των Νατοϊκών έπεφταν στολισμένες με παπαρούνες και «καταιγισμό ανθρωπισμού» υπέρ των κακομοίρων Κοσοβάρων. Τότε καθιερώθηκε και ο όρος «Παράπλευρες απώλειες» (Collateral damages) που πρακτικά σημαίνει πως αν σου ρίξω δέκα πυραύλους και χτυπήσω μια αμαξοστοιχία αμάχων ή έναν Τηλεοπτικό σταθμό - όπως και πραγματικά έγινε- αυτό ήταν «παράπλευρη απώλεια»!

Αλλά όλα όσα αναφέρθηκαν - Σοβιετικές απώλειες- ας τα θυμούνται και οι Βορειοευρωπαίοι όπως οι ηρωικοί Νορβηγοί, οι μόνοι Σκανδιναβοί που αντιστάθηκαν στις χιτλερικές τερατωδίες ανατινάζοντας το Εργοστάσιο Βαρέος Ύδατος για την κατασκευή ατομικής βόμβας που ετοίμαζαν οι Ναζί (Περιοχή Τέλλεμαρκ της Νορβηγίας). Όμως δεν δικαιούνται να πανηγυρίζουν με τους Νορβηγούς οι διπρόσωποι Σουηδοί που προμήθευαν τον Χίτλερ με τον καλύτερο χάλυβα του κόσμου έως το 1943 παριστάνοντας ταυτόχρονα τους «ουδέτερους» ενώ αφήσαν τους Ναζί να διασχίσουν με γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες τραίνα την Σουηδία ενώ ήταν ουδέτερη, ώστε να χτυπήσουν από την Β. Σουηδία τους Νορβηγούς στο Νάρβικ της Β. Νορβηγίας, πισώπλατα και άνανδρα. Με άλλα λόγια, οι Σουηδοί έκαναν την χώρα τους διάδρομο στους Ναζί για να χτυπήσουν πισώπλατα τα «εθνολογικά τους αδέλφια», τους Νορβηγούς. Μέχρι σήμερα«υπερηφανεύονται για την ουδετερότητά» τους,όπως ακριβώς οι Καλβινιστές Τραπεζίτες της Ελβετίας, «ουδέτερα», «ειρηνικά» και πολύ κερδοφόρα γέμιζαν τα θησαυροφυλάκιά τους με τις καταθέσεις των Ναζί.

Ας θυμούνται τα παραπάνω και οι Έλληνες μην λησμονώντας την στενή, αδελφική τους σχέση με του Ρώσους. Το 989 μ.Χ. βαφτίστηκε χριστιανός με την επιρροή των Βυζαντινών ο Βλαδίμηρος ο Α', ηγέτης των Ρώσων ή Ρως, παλατιανή νύφη από το Βυζάντιο νυμφεύτηκε ο ίδιος. Σλαβικό αλφάβητο, στηριγμένοι σε ελληνικό, λατινικό και νοτιοβαλκανική Σλαβική διάλεκτο δημιούργησαν και προσέφεραν στους Σλάβους οι Θεσσαλονικείς Κύριλλος και Μεθόδιος. Εισήγαγαν και αυτοί και οι Βυζαντινοί, γραπτό αλφάβητο, χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία και πολιτιστική υποδομή από το Βυζάντιο (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) στον κόσμο των Σλάβων και ειδικότερα των Ρώσων. Οι Έλληνες Βυζαντινοί ουσιαστικά αδελφοποιήθηκαν με τους ομόδοξους Ρώσους και δημιούργησαν γρανιτένιες σχέσεις μαζί τους όλους τους μετέπειτα αιώνες.

Ας θυμούνται επίσης οι Έλληνες, τα προνόμια που έδωσε η Αικατερίνη η Μεγάλη στους Έλληνες Ορθοδόξους με την Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774). Προνόμια τεράστια να εμπορεύονται, να κινούνται με δικά τους πλοία και ρωσική σημαία ελεύθερα σε όλες τις θάλασσες, να μορφώνονται και να πλουτίζουν στην Ρωσία υπό την προστασία του Τσάρου και της Τσαρίνας. Σε αυτές τις μεγάλες περιουσίες που φτιάχτηκαν στην Ρωσία 50-80 χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, στηρίχτηκε η οικονομική δύναμη, ο πολεμικός εφοδιασμός, η δημιουργία μιας τάξης καραβοκύρηδων (πολεμιστών εφοπλιστών) και εξαιρετικά εύπορων ανθρώπων χωρίς την βοήθεια των οποίων ο αγώνας θα ήταν μάταιος. Άλλωστε το φιλικό κλίμα της Ρωσίας για τους Έλληνες ήταν η βασική προϋπόθεση που ιδρύθηκε στην Οδησσό η Φιλική Εταιρεία και όχι κάπου αλλού.

Ο Βαρβάκης, ο Λάμπρος Κατσώνης, ο Σκουφάς, ο Τσακάλωφ, ήταν αστοί και αξιωματικοί που μεγαλουργήσαν στη Ρωσία. Όπως ο Αλέξανδρος Υψηλάντης που ξεκίνησε την Επανάσταση του 1821 στη Μολδοβλαχία και ήταν αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας και Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και του Τσάρου.

Aς θυμούνται επίσης οι Έλληνες την συνεισφορά του Ρωσικού στόλου στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου αλλά και την αποφασιστική και συντριπτικά θετική επίδραση του Πολέμου Ρώσων και Τούρκων το 1828-29, όταν οι Ρώσοι έφτασαν έξω από την Αδριανούπολη και ο Σουλτάνος αναγκάστηκε - τότε και μόνο τότε- να αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος. Αντίθετα, δυο χρόνια πριν, το 1827 και μετά την συντριβή των Τούρκων στο Ναυαρίνο, προσανατολιζόταν ο Σουλτάνος στο σχέδιο των παμπόνηρων Βρετανών που ήθελαν χώρα υποτελή στο Σουλτάνο. Ο Ρωσο-Τουρκικός πόλεμος - συντριπτικά νικηφόρος για τους Ρώσους- άλλαξε τα σχέδια υπέρ της Ελλάδος. Ας θυμούνται οι Έλληνες, πως η πρώτη ανακήρυξη ελληνικού ανεξάρτητου εδάφους έγινε τον Μάρτιο του 1800 στα Επτάνησα με την δημιουργία της Επτανήσου Πολιτείας και υπό την προστασία του Ρωσικού Στόλου και του ναυάρχου του, Ουσάκοφ.

Ας θυμούνται επίσης οι Έλληνες και ειδικότερα οι Πόντιοι Έλληνες, τον Ρωσικό Στρατό με τον Δούκα Νικόλαο, αρχιστράτηγο των Ρωσικών στρατιών του Καυκάσου και τους οποίους υποδέχτηκαν σαν απελευθερωτές στη Τραπεζούντα, Ιούλιος 1916. Προηγήθηκε η απελευθέρωση από τους Τούρκους και κατάληψη της Τραπεζούντας από τον Ρωσικό Στρατό- 5/4/1916- που κράτησε δυο χρόνια. Πολλοί Έλληνες Πόντιοι, όταν υποχώρησε ο Ρωσικός Στράτος, ακολουθήσαν τους Ρώσους και εγκαταστάθηκαν στην Ρωσία.

Ας θυμούνται επίσης οι Έλληνες τους Ρώσους που σκοτωθήκαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας την περίοδο 1941-1944. Ας θυμούνται επίσης οι Κύπριοι την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης σε όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ υπέρ της Κυπριακής Ακεραιότητας.

Ας θυμούνται επίσης οι Ισραηλινοί, την μεγάλη υποστήριξη των Σοβιετικών υπέρ της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ όταν οι Βρετανοί Αποικιοκράτες ήταν αρνητικοί.

Ας θυμούνται επίσης οι λαοί της Αφρικής, Ασίας και Λατινικής Αμερικής την τεράστια βοήθεια που τους προσέφεραν οι Σοβιετικοί σε οπλισμό όταν έκαναν πόλεμο εναντίον των Αποικιοκρατικών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων αλλά και την τεράστια οικονομική και στρατιωτική βοήθεια των Σοβιετικών στο απελευθερωμένα από την Αποικιοκρατία κράτη που έκαναν τεράστιες προσπάθειες ανοικοδόμησης δομών νέου κράτους, ειδικότερα της Αφρικής, της Ασίας (Κορέα, Κίνα, Βιετνάμ, Λάος, Ινδία) ή Λ. Αμερικής (Κούβα, Νικαράγουα, Βενεζουέλα). Ας θυμηθούν «Πόσοι Αφρικανοί και Ασιάτες σπούδασαν σε Ρωσικά (Σοβιετικά) Πανεπιστήμια δωρεάν και έγιναν Γιατροί, Μηχανικοί, Γεωπόνοι, Πιλότοι κλπ.» και φυσικά δεν το ξεχνούν, όπως ανέφερε προ δυο περίπου μηνών ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Μπενίν (Αφρική).

Ας θυμάται διαρκώς η Αφροαμερικανή εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, η Αφροαμερικανή Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Καμάλα Χάρρις αλλά και ο επίσης Αφροαμερικανός Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, πως πριν 1-2 αιώνες οι Ευρωπαίοι Αποικιοκράτες αλλά και οι ιδιοκτήτες φυτειών του Αμερικανού Νότου μεταχειρίζονταν τους πρόγονούς τους σαν τα ζώα ή τους κυνηγούσαν στα δάση της Αφρικής για να τους πιάσουν και με τα πλοία τους να τους πουλήσουν σαν σκλάβους στην Αμερική. Δεν τα έκανε ο Πούτιν αυτά αλλά οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, απόγονοι Βανδάλων, Ερούλων και Γότθων. Τον Νόμο του Λιντς με τον οποίο τον 19ο αιώνα κρεμούσαν με μια απλή κατηγορία τους Μαύρους από το πλησιέστερο δένδρο - από τον Λιντς προέρχεται το «Λιντσάρισμα» - εισήγαγαν τα ευρωπαϊκής καταγωγής κτήνη του Αμερικανικού Νότου. Ας θυμούνται οι σημερινοί Αφροαμερικανοί πως η Αποικιοκρατία για 3-4 αιώνες ρήμαξε κυριολεκτικά τον Μαύρο πληθυσμό της γης και υποχώρησε για να συντριβεί τελικά μόνο μετά, με την επίδραση της Ρωσικής Επανάστασης και την αμέριστη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης.

Ας το θυμούνται και οι λαοί της Αφρικής, Ασίας και άπω Ανατολής που ρημάχτηκαν κυριολεκτικά, και εξαθλιώθηκαν μετά την στυγνή εκμετάλλευση του πλούτου τους από τους Βρετανούς Αποικιοκράτες - Ινδία, Πακιστάν, Κίνα - Γάλλους αποικιοκράτες (Ινδοκίνα), Βέλγους Αποικιοκράτες (Βελγικό Κογκό) ή Γερμανούς Αποικιοκράτες (Νέα Γουινέα). Η τότε Σοβ. Ένωση τους προσέφερε όπλα για να πολεμήσουν για την ελευθερία τους και να προστατευθούν, χρήματα και εμπορεύματα για να ανοικοδομηθούν, δωρεάν Πανεπιστήμια για να μορφωθούν.

Ας θυμούνται και οι νεόκοπες φεμινίστριες «της κακιάς ώρας» πως δεν απελευθερώνουν την γυναίκα αλλά την στρεβλώνουν ψυχολογικά και την καταστρέφουν ηθικά, «φυτεύοντας» στην ψυχή της τον μισανδρισμό του Αγγλοσαξονικού Φεμινισμού, Προτεσταντικής προέλευσης. Το βασικότερο ; Ας θυμούνται όλες οι γυναίκες του πλανήτη πόσα χρωστούν στην Ρωσική Επανάσταση που πρώτη πήρε εξαιρετικά ριζικά μέτρα για την ολοκλήρωση της γυναίκας. Στην Επανάσταση του 1917 δεν πήραν μέρος οι μεσοαστές και μεγαλοαστές Σουφραζέτες αλλά οι γυναίκες του ρωσικού λαού και για τις οποίες ο Λένιν - σε συνομιλία του με την Κλάρα Τσέτκιν - εισηγήθηκε εξαιρετικά καινοτόμα μέτρα για να τις απελευθερώσει από «την σκλαβιά του νοικοκυριού». Πρώτη στην παγκόσμια Ιστορία, η Ρωσική Επανάσταση κατοχύρωσε τα δικαιώματα της Γυναίκας και από τότε καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Ας θυμηθούν επίσης, διάφοροι «φωστήρες» της Οικονομικής Επιστήμης - νεοελληνιστί, τενεκέδες- πως το κλασσικότερο και αριστερότερο παράδειγμα εκπληκτικής οικονομικής ανόδου παγκοσμίως ήταν η 25ετία 1928-1953 της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε κατόρθωσε η Ρωσία χωρίς να έχει αποικίες και να ληστεύει τον πλούτο και τον μόχθο άλλων λαών, να αναπτυχθεί σε 2,5 δεκαετίες, να νικήσει τους Ναζί μετά από έναν απίστευτα καταστρεπτικό πόλεμο, να ανοικοδομηθεί, να στείλει πρώτη Δορυφόρο στο διάστημα (Σπούτνικ, 4/10/1957), να στείλει τον πρώτο άνθρωπο στο διάστημα (Γιούρι Γκαγκάριν, 12/4/1961) αλλά και την πρώτη Γυναίκα Αστροναύτη στο διάστημα (Βαλεντίνα Τερέσκοβα 1963) όπως και το πρώτο όχημα στην Σελήνη. Ενώ οι Ευρωπαίοι και μετέπειτα οι Αμερικανοί, για 500 περίπου χρόνια ρήμαξαν τον Πλανήτη στη ληστεία, το πλιάτσικο πρώτων υλών, την απάνθρωπη δουλεία των μαύρων και την δολοφονία εκατομμυρίων Ιθαγενών όπως στη Β. και Ν. Αμερική - 15.000.000 Ινδιάνων Ιθαγενών εξοντώθηκαν από τους ελεεινούς Αποικιοκράτες - ή στην Αφρική, και «αναπτύχθηκαν» πατώντας «επί πτωμάτων» για 400-500 χρόνια, ενώ οι Ρώσοι (πρώην Σοβιετικοί) αναπτυχθήκαν χωρίς την παραμικρή Αποικία και εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου. Οι μεν Αμερικανο/Ευρωπαίοι- για να αναπτύξουν τον Καπιταλισμό τους- ρήμαξαν με την Αποικιοκρατία όλον τον Πλανήτη, οι δε -Ρώσοι ή πρώην Σοβιετικοί- με τιτάνια προσπάθεια και υπεράνθρωπες θυσίες, χωρίς να εκμεταλλευτούν κανένα λαό, έφτιαξαν μια εκπληκτικά ανεπτυγμένη τεχνολογικά χώρα, με εξαιρετικό πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο και ακμάζουσα υπερανεπτυγμένη βιομηχανία και οικονομία. Ο Ντέιβιντ Χόροβιτς, Καθηγητής σε Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ (David Horowitz) έγραφε πριν μερικές δεκαετίες

«Στην Παγκόσμια Ιστορία δεν υπάρχει άλλο ανάλογο παράδειγμα χώρας όπως η Σοβιετική Ένωση (Ρωσία) που ξεκίνησε από μια χώρα μουζίκων και μέσα σε 20 χρόνια έγινε επιστημονική, πολιτιστική, τεχνολογική και βιομηχανική δύναμη πρώτης γραμμής. Οι Ευρωπαίοι έκαναν 400-500 χρόνια, εκμεταλλευόμενοι απάνθρωπα και αισχρά όλο το πλούτο του Πλανήτη και εξοντώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους».

Ας θυμηθεί και η «πολυπαινεμένη» Εργατική Τάξη Ευρώπης/Αμερικής πως το βιοτικό επίπεδο που απόλαυσε τα 30-40 χρόνια μετά τον πόλεμο δεν οφείλονταν μόνο στον «Κεϋνσιανισμό» της Ευρώπης αλλά και στις παροχές που έδωσαν οι εργοδότες και οι εταιρείες φοβούμενοι την επιρροή του «κομμουνισμού» και του παραδείγματος της Σοβιετικής Ένωσης. Απέναντι σε ένα πολύ γενναιόδωρο κράτος των Σοβιετικών έπρεπε να απαντήσουν ανάλογα, φοβούμενοι κοινωνικές αναστατώσεις και απεργίες.

Ας θυμηθούν επίσης οι «αριστεροί της αντι/ρωσικής σχολής», η μεγάλη κοινωνική ρήξη και επανάσταση στον 20ο αιώνα δεν ήλθε από την «πολλά υποσχόμενη εργατική τάξη» Ευρώπης και Αμερικής αλλά από τον Ρωσικό λαό, και σε μεγάλο βαθμό από την ρωσική αγροτιά και τη μειοψηφική εργαζόμενη τάξη. Το καμάρι των Μαρξ/Ένγκελς (Ευρωπαϊκό προλεταριάτο) δεν μας «έδωσε» και πολλά πράγματα σε μια περίοδο 160 και παραπάνω ετών πλην της Παρισινής Κομμούνας που κράτησε μόνο 70 μέρες και περιορίστηκε στην περιοχή του Παρισιού. Αυτό το συνειδητοποίησαν και οι ίδιοι οι Μαρξ/Ένγκελς ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία της ζωής τους, βλέποντας πως ο «Κοινωνικός Άξονας» μετακινείται ανατολικότερα, προς τη Ρωσία, αναιρώντας ασυνείδητα ίσως τον παλαιότερο και υπερβολικό αντι/ρωσισμό τους.

Όσο για την άποψη περί «Δυο Ιμπεριαλισμών που πολεμούν μεταξύ τους» και υποστηρίζεται από το ΚΚΕ, υπάρχουν τρεις θεμελιακές ενστάσεις που δείχνουν το λάθος αυτής της άποψης.

(α) Ο Ιμπεριαλισμός ταυτίστηκε πάντοτε με την Αποικιοκρατία και η οποία ήταν παντελώς άγνωστη και για την Σοβιετική Ένωση αλλά και για την σημερινή Ρωσία. «Οικονομία της Αγοράς» δηλαδή Καπιταλισμός δεν σημαίνει πάντα Ιμπεριαλισμός.

(β) Εφόσον το σημερινό ΚΚΕ έχει, σε μεγάλο βαθμό «θεοποιήσει» τον Στάλιν χωρίς όμως να τον καταλάβει, ας σκεφτεί τι έκανε ο πανέξυπνος Γεωργιανός. Αφού διαίρεσε τους αντιπάλους του, συμμάχησε με τον «αμυνόμενο» αντίπαλο που ήταν η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ (τότε) ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο, την Ναζιστική Γερμανία. Αντίθετη στρατηγική τότε, θα σήμαινε συντριβή της Σ. Ένωσης και πολύ πιθανή επικράτηση του Ναζισμού στα εδάφη της. Σε έναν αγώνα «Ζωής και Θανάτου» συμμαχείς ακόμη και με μόνιμους ή νέους αντίπαλους. Τα έγραψε ο σοφός Σουν Τσου της Κίνας στην «Τέχνη του Πολέμου» αλλά και ο εκπληκτικός Θουκυδίδης στην «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου». Αλλιώς δίνουμε συγχωροχάρτι στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την καθοδηγουμένη μαριονέτα Ζελένσκυ.

(γ) Όμως το ΚΚΕ, «αναιρεί» και τον Νίκο Ζαχαριάδη, ηγέτη του ΚΚΕ και φυλακισμένο στην περίοδο Μεταξά που παρότρυνε τους Έλληνες το 1940 να «ανεχθούν» ή και να «συμπαρασταθούν» στην Κυβέρνηση Μεταξά όταν επιτέθηκε η Φασιστική Ιταλία (Πρώτη Ανοικτή Επιστολή Ν. Ζαχαριάδη από την Φυλακή, 31/10/1940).

Ας σκεφτούν όλα τα παραπάνω όσοι «οφείλουν» στην πρώην Σ. Ένωση, νυν Ρωσία. Το πιθανότερο είναι να μην μπορούν να εξοφλήσουν όλα τους τα χρέη και να μπουν σε «Καθεστώς Μνημονίου». Θα είναι το πρώτο στην Παγκόσμια Ιστορία «Μνημόνιο Ιστορικής Οφειλής και Μνήμης».

https://anastoxasmoi.gr/rosia-9-ma-oy-1945-to-megalo-chreos/

Και τι θέλετε; Να γίνουμε Βόρεια Κορέα;

Από

Στέλιος Ελληνιάδης

12 Μαΐου, 2022

Όποιος έχει διαβάσει ευρωπαϊκή ιστορία και δεν έχει μείνει προσκολλημένος στην παιδική ηλικία που τα αγόρια παίζουν Ινδιάνους και καουμπόιδες, αντιλαμβάνεται ότι η μακριά πορεία διαμόρφωσης και επικράτησης των ευρωπαϊκών κρατών καθορίζεται από τους πολέμους που μεταξύ τους και από κοινού εναντίον τρίτων πραγματοποιούν οι ηγετικές κάστες των λαών, των φυλών και των εθνών. Ο αγώνας για κυριαρχία και επέκταση σε βάρος των άλλων είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους. Και η θρησκεία, η γλώσσα, ακόμα και τα γράμματα και οι τέχνες χρησιμοποιούνται γι' αυτό το σκοπό και εξαρτιούνται από την έκβασή του. Κι αυτό αφορά τους πάντες, από την πιο μεγάλη συλλογικότητα ως την πιο μικρή.

Η κυριαρχία είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη, τον πλούτο, την ευημερία, την ανάπτυξη. Γι' αυτό δεν έχει όρια. Γι' αυτό στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ούτε ειρηνικά ούτε αδελφικά κράτη. Υπάρχουν μόνο κράτη με ετοιμοπόλεμες ηγετικές τάξεις. Γι' αυτό η ιστορία της Ευρώπης είναι μια συνεχής πολεμική αναμέτρηση με διαλείμματα ανασυγκρότησης. Η δε οικονομική ανάπτυξη, η επιστημονική πρόοδος, η έξαρση των τεχνών και η καλλιέργεια των γραμμάτων, επειδή δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την ίδια την έννοια της κυριαρχίας ως αυτοσκοπό, όχι μόνο δεν έφεραν την πολυπόθητη για τους λαούς ειρήνη, αλλά επέτειναν την αντιπαλότητα και τη σύγκρουση.

Το πιο κοινό γνώρισμα των κρατών που συγκροτούν την Ευρώπη, όσο πίσω κι αν πάει κανείς στην Ιστορία, είναι ο πόλεμος μεταξύ τους και ο πόλεμος εναντίον των άλλων που είναι έξω από την Ευρώπη. Έτσι βρίσκει το καπιταλιστικό σύστημα την πιο ολοκληρωμένη εφαρμογή του. Γιατί ο καπιταλισμός είναι από τη φύση του πολεμικός, επιθετικός και αρπακτικός. Δεν μπορούσε σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου να βρει τόσο εύφορο έδαφος για να διαμορφωθεί, να εδραιωθεί και να επεκταθεί συμπαρασύροντας στο διάβα του με τη μέγιστη δυνατή βία την ανθρωπότητα ολόκληρη. Στην Ευρώπη, με τη συγκεκριμένη συγκέντρωση των καθαρόαιμα πολεμικών ορδών, γονιμοποιήθηκαν μέσα από διαδικασίες αιώνων τα συστατικά της δημιουργίας του. Κι ο πολιτισμός στην Ευρώπη ήταν η φάτνη μέσα στην οποία γεννήθηκε. Ακραία ανισότητα και ακραία αδικία, ακραία φτώχεια και ακραία πολυτέλεια, δουλεία και δουλοπαροικία, λεηλασία του πλούτου ολόκληρης της γης, θρησκοληψία και Ιερά Εξέταση, ανταγωνισμοί και δολοφονίες μέσα στις ηγετικές κάστες και σφαγές και βασανιστήρια σε βάρος των υπηκόων, πόλεμοι και πόλεμοι και πόλεμοι... Όλα τα άλλα στην ευρωπαϊκή ιστορία είναι παράγωγα, παραγεμίσματα, υποστηρίγματα και απόνερα του βασικού χαρακτήρα του ευρωπαϊκού κόσμου. Και ο Μεσαίωνας δεν κράτησε μόνο χίλια χρόνια.

Μεσαίωνας

Ακόμα κι αν παραβλέψουμε όλα αυτά που συντείνουν στην παράτασή του επί ευρωπαϊκού εδάφους, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ο μετριασμός του στην Ευρώπη ήταν αποτέλεσμα όχι της εξάλειψής του, αλλά της εξαγωγής του στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. Και ως εξαγώγιμο προϊόν ο Μεσαίωνας, αν πάρουμε ως αφετηρία το θεωρούμενο ως τέλος του, δηλαδή την περίοδο της λεγόμενης Αναγέννησης, ήταν ακόμα χειρότερος από το μοντέλο εφαρμογής του στην Ευρώπη. Ξεκινάει με τις ασύλληπτες σε έκταση, διάρκεια, αγριότητα και καταστροφές, γενοκτονίες -βιολογικές, πολιτισμικές και οικονομικές- των λαών της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, συνεχίζεται με την αφαίμαξη της Ασίας και της Αφρικής από ανθρώπους και από πρώτες ύλες χάρη στις οποίες χτίζονται τα παλάτια, τα μουσεία, οι γέφυρες και οι πόλεις στη Δύση και συμπληρώνεται από εκατοντάδες πολέμους σε όλη τη γη με κορυφαίους τους δύο παγκόσμιους μέσα στον εικοστό αιώνα. Κι απ' ό,τι φαίνεται, ανικανοποίητη από τους «μικρούς» πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη κ.λπ., η Δύση κάνει ό,τι μπορεί για να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον τρίτο παγκόσμιο!

Μόνο για την κατάκτηση και λεηλασία της αμερικάνικης ηπείρου, την αρπαγή δούλων από την Αφρική και τους δύο παγκόσμιους πολέμους, η Δύση με τους συμμάχους της προκάλεσε -με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς- το θάνατο, την εξολόθρευση, τον αφανισμό ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ (200.000) ανθρώπων! Και με πολύ μεγαλύτερο αριθμό αναπήρων και τραυματιών! Αν συνυπολογίσουμε τα θύματα κι από εκατοντάδες άλλους πολέμους και επεμβάσεις, από Βιετνάμ, Καμπότζη και Λάος μέχρι Ιράκ και Υεμένη, ο αριθμός αυτός αυξάνεται κατακόρυφα! Για να μην μιλήσουμε για τους πρόσφυγες που δημιούργησαν, τους πολιτισμούς που εξαφάνισαν και την καταστροφή στη φύση που επέφεραν! Είναι κόλαση που δεν τη χωράει ο νους!

Ο Δυτικός Μεσαίωνας, οι πόλεμοι, οι αρπαγές και οι λεηλασίες, η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση, με εγκάθετους δικτάτορες να υπηρετούν την αποικιοκρατία, πλαισιωμένα όλα από τις ιεραποστολές και το εισαγόμενο λάιφσταϊλ, εμπόδισαν ολόκληρη την οικουμένη να ψάξει, να βρει και να βαδίσει στο δικό της δρόμο προόδου και ευημερίας με σεβασμό στη διαφορετικότητα και τη συνύπαρξη των λαών με τους ξεχωριστούς τοπικούς πολιτισμούς.

Όποιος νομίζει ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι τα έργα του Μιχαήλ Άγγελου, του Σαίξπηρ, του Βολταίρου και του Μπετόβεν, βλέπει μερικά λαμπερά δέντρα, αλλά όχι το πυκνό σκοτεινό δάσος. Απομονώνει αυτά και αυτούς που έριχναν φως με σχετικά περιορισμένη επιρροή στο γίγνεσθαι και χάνει τα καθεστώτα τα οποία υφίσταντο και τις ηγετικές κάστες και τάξεις υπό τις οποίες ζούσαν καταναγκαστικά και ασφυκτικά οι κοινωνίες.

Έτσι διαμορφώθηκε ο δυτικός κόσμος. Κυρίως με αιματοχυσίες, λεηλασίες, διακρίσεις, καταπιέσεις και καταστροφές. Και δεν ξέρει ούτε μπορεί να αποδεχτεί άλλο τρόπο. Γι' αυτό θα πολεμάει όσο βαστούν οι δυνάμεις του για να αποτρέψει την ανάδυση οποιουδήποτε άλλου μοντέλου και να διατηρήσει την κυριαρχία του σε όλη τη γη ακόμα κι αν χρειαστεί να διαπράξει νέους πολέμους, νέες γενοκτονίες, νέες υποδουλώσεις και νέες λεηλασίες.

Κουτσουλιές

Σήμερα, σε ένα ψύχραιμο παρατηρητή φαίνεται εκ πρώτης όψεως φαιδρό, κράτη όπως η Γερμανία, η Αγγλία ή η Δανία να μεγαλοπιάνονται, να προσπαθούν να δείξουν υπέρμετρο μπόι και να χρησιμοποιούν μια ρητορική που δεν αντιστοιχεί στα κιλά τους. Αλλά η εξήγηση είναι εύκολη. Το δείχνει η ιστορία τους. Αφενός έχουν διατηρήσει μια φόρα από το ένδοξο παρελθόν τους στις ληστείες, τον εκφοβισμό και τον εξανδραποδισμό των πιο ανίσχυρων και αφ' ετέρου κρέμονται από το τέρας που γέννησε η ίδια η Ευρώπη, την Αμερική. Σημείο της άνοιας που έρχεται με την παρακμή είναι η αδυναμία σύνδεσης με αυτό που έπαθε η Ευρώπη από το άλλο μεγάλο τέρας που γέννησε και έθρεψε, δηλαδή τον φασισμό! Ένα ευρωπαϊκής έμπνευσης και κατασκευής τέρας που μεγάλωσε τόσο γρήγορα και τόσο πολύ μέσα στα σπλάχνα της Ευρώπης που θα είχε καταπιεί ολόκληρη τη μάνα του αν δεν έκανε το λάθος να πειράξει τη Σοβιετική Ένωση η οποία άθελά της, για να σώσει τον εαυτό της, έσωσε και την Ευρώπη από το εκτρωματικό της τέκνο!

Ναι, θα γινόταν μια θαυμάσια σάτιρα, αν δεν έβαζε σε κίνδυνο την ανθρωπότητα, να βλέπεις τον Μπόρις Τζόνσον να νουθετεί την Ινδία και την Κίνα να ευθυγραμμιστούν με τη Δύση κατά της Ρωσίας. Ο αγράμματος Εγγλέζος δεν μπορεί να φανταστεί πώς τον βλέπουν οι Ινδοί και οι Κινέζοι. Ότι δεν έχουν καθόλου ξεχάσει πόση καταστροφή, εξαθλίωση, θάνατο και πόνο έχει προκαλέσει η Αγγλία σ' αυτές τις μεγάλες χώρες με τους αρχαιότερους και ασυγκρίτως σημαντικότερους πολιτισμούς από τον αγγλικό. Ότι για τους Ινδούς και τους Κινέζους, η Αγγλία έχει λιγότερους κατοίκους από τη Σαγκάη και το Νέο Δελχί! Έχοντας ακόμα ίνδαλμα τη βασίλισσα, οι Εγγλέζοι νομίζουν ότι ζουν στον 19ο αιώνα! Σε πρόσφατη σφυγμομέτρηση, οι μισοί δήλωσαν ότι νοσταλγούν τη βρετανική αυτοκρατορία!

Αλλά δεν είναι καλύτερα τα πράγματα με τους Δανούς, οι οποίοι όλοι μαζί θα μπορούσαν άνετα να χωρέσουν σε μία συνοικία της Βομβάης ή του Πεκίνου!

Ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το ένα τρίτο του πληθυσμού της Κίνας και το ένα έκτο του πληθυσμού της Κίνας και της Ινδίας μαζί! Ολόκληρη η έκταση που καλύπτουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μικρότερη από το ένα τέταρτο της έκτασης που καλύπτει η Ρωσία!

Αυτές, λοιπόν, οι χώρες, που δεν έχουν πια τη στρατιωτική υπεροχή που είχαν το 1850 ή το 1900, έχουν διατηρήσει το ίδιο τουπέ, αρνούμενες να παραδεχτούν ότι η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία δεν έχουν μόνο το μισό πληθυσμό της γης, αλλά είναι και κράτη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ! Να το πω πιο λαϊκά, δεν έχουν αφεντικά, δεν έχουν προστάτες, δεν έχουν νταβατζήδες και, επιπροσθέτως, διαθέτουν συνολικά και μερικές χιλιάδες πυρηνικές βόμβες που αν παραζοριστούν θα μπορούσαν άνετα να κάνουν όλη την Ευρώπη να μοιάζει σε κάτι πολύ χειρότερο από τη Φαλούτζα! Δανοί, Εγγλέζοι, Γερμανοί, Πολωνοί και λοιποί πολιτισμένοι Ευρωπαίοι είναι σε πλήρη αφασία. Αδυνατούν πλήρως να καταλάβουν ότι ο κόσμος αλλάζει ερήμην τους. Ότι ενώ όλη η Ευρώπη γερνάει και γεμίζει οίκους ευγηρίας, στην Αφρική ήδη το 77% των κατοίκων της είναι κάτω από 35 ετών! Γεννούν και απαιτούν, όσες δικτατορίες κι αν τους επιβάλλουν. Όσες βόμβες και να ρίξουν στη Λιβύη, όσα καθεστώτα κι αν ανατρέψουν, όσους εμφύλιους κι αν προκαλέσουν, οι Αφρικάνοι ξυπνούν, όπως ξύπνησαν οι Κινέζοι και οι Βιετναμέζοι κι όπως ξυπνούν οι Λατινοαμερικάνοι και οι Αφγανοί και οι Πακιστανοί και πολλοί άλλοι που δεν τρομάζουν πια όταν εκτοξεύει απειλές η Φον ντερ Λάιεν ή ο Μπορέλ, ο Μισέλ κι ο κάθε θλιβερός γραφειοκράτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όχι, δεν έχει χάσει η Ευρώπη όλη τη δύναμή της και δεν έχουν πάψει οι γραφειοκράτες να είναι επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα, επειδή έχουν το know-how της καταστροφής κι επειδή έχουν τη συνδρομή του πέραν του Ατλαντικού τέρατος. Αλλά συναίσθηση της κατάστασής τους δεν έχουν. Ότι μπορούν όλοι μαζί να καταστρέφουν τη Λιβύη, τη Γιουγκοσλαβία και την Υεμένη, αλλά μέχρις εκεί. Κι αυτό όλο και με πιο μεγάλη δυσκολία.

Δευτεροκλασάτοι

Κίνα, Ινδία και Ρωσία έχουν αποδείξει ότι δεν θέλουν πολέμους. Το αποδεικνύει η πραγματικότητα, η στατιστική. Την άμυνά τους θέλουν να εξασφαλίζουν. Όχι για φιλοσοφικούς λόγους, για πρακτικούς. Σε καιρό ειρήνης προοδεύουν. Ούτε 800 βάσεις ανά τον κόσμο έχουν όπως οι ΗΠΑ, ούτε κυρώσεις έχουν επιβάλλει σε οποιαδήποτε χώρα.

Ακόμα και η ανθυπομινιόν Λιθουανία, βροντάει κι αστράφτει! Με λιγότερους από 2,5 εκατομμύρια Λιθουανούς που συνεχώς μειώνονται (όπως και οι ακόμα λιγότεροι Λετονοί και Εσθονοί), με ένδοξο φιλοναζιστικό παρελθόν και με επιφάνεια εδάφους ίση με τη μισή Ελλάδα, θέλει να κατατροπώσει με ξένα κόλλυβα τη Ρωσία! Φαντασιώνονται οι ηγέτες της ότι ζουν την αναγέννηση του Μεγάλου Δουκάτου που στον 14ο αιώνα περιλάμβανε τη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τμήματα της Πολωνίας και της Ρωσίας!

Στην Ευρώπη, όλοι με κάποια φαντασίωση ζουν. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ο Καρλομάγνος, ο Φερδινάνδος, ο Ναπολέων, ο Φρειδερίκος, ο Λεοπόλδος, όλοι σαν οπτασίες ή σαν ολογράμματα αναπληρώνουν τα κενά στη μνήμη και τις ξεπουπουλιασμένες φιλοδοξίες των Ευρωπαίων που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι με τον Σολτς, τον Μακρόν, τον Τζόνσον, τον Μόντι, την Μπέρμποκ, την Λιζ Τρας, τον Σάντσεθ, τον Ντούντα και τους υπόλοιπους, της Ελλάδας, της Φινλανδίας, της Βουλγαρίας κ.λπ., μόνο τρίτους ρόλους μπορούν πλέον να διεκδικούν στην παγκόσμια σκηνή. Γι' αυτό έρποντας πίσω από τους Αμερικάνους, κάνουν τους κομπάρσους δίπλα στον Ζελένσκι.

Είμαστε στο κατώφλι ενός πυρηνικού πολέμου, κι ο ασήμαντος καγκελάριος λέει ότι «δεν είναι καιρός για πασιφισμό»! Και πότε είναι; Μετά τα πρώτα πυρηνικά πλήγματα;

Σήψη

Σαπίζουν οι Ευρωπαίοι, αλλά δεν είναι να τους λυπάται κανείς. Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Αυτοξεφτιλίζονται. Κι ούτε πρέπει να ανησυχούμε για τα θετικά που πήραμε από την Ευρώπη. Αυτά θα τα κρατήσουμε. Εξάλλου πολλά είναι κλεψιμαίικα, δεν τους ανήκουν. Κι από τα άλλα, τα περισσότερα είναι αντιπροϊόντα της κυρίαρχης κουλτούρας και πολεμήθηκαν από το δυτικό κατεστημένο. Αμέτρητες χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στους πολέμους στους οποίους είχαν εναντιωθεί, κάηκαν κατά χιλιάδες ζωντανοί -όχι μόνο τα βιβλία τους- από τον κάθε Τορκεμάδα ως αντιφρονούντες ή εξολοθρεύτηκαν στους θαλάμους αερίων χάρη στους μισούς Ευρωπαίους που ανήκαν στον φασιστικό Άξονα και τους άλλους μισούς που τον ανέχθηκαν ή συνεργάστηκαν μαζί του.

Στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, σε όλες σχεδόν τις χώρες, οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν στις μοναρχίες, στις φασιστικές δικτατορίες και στα αυταρχικά αστικά καθεστώτα, υπέστησαν εξοντωτικές διώξεις. Πολιτικοί, αγωνιστές, ιστορικοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, αλλά και φοιτητές και εργαζόμενοι, απομονώθηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν για να μην ακούγονται, για να μην γράφουν, για να μην υπάρχουν. Κι αν το καλοεξετάσεις, ό,τι είναι πολύτιμο πνευματικά, ότι ανεβάζει την κουλτούρα στις κοινωνίες προέρχεται κυρίως από τους κάθε λογής αντιφρονούντες. Από τους φιλοσόφους, τους ποιητές και τους συγγραφείς ως τους μουσικούς, τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς και τους ζωγράφους, πριν τους αχρηστεύσει η εμπορευματοποίηση και η ολιγαρχία των ΜΜΕ, οι άξιοι λόγου δημιουργοί με κοινωνική συνείδηση -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- ήταν στην αντίθετη από την ευρωπαϊκή εξουσία όχθη. Από τον καιρό της μοναρχίας μέχρι τις μεταπολεμικές αστικές δημοκρατίες. Αυτοί άφησαν τα σπουδαιότερα έργα. Από τον Μαρξ ως τον Κεν Λόουτς.

Κι όσο για την πολυπόθητη δημοκρατία, αποδείχτηκε μετά από εμπειρία διακοσίων ετών, από την ελληνική επανάσταση του '21, ότι είναι ασύμβατη με τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία. Σε καμία περιοχή του κόσμου, που την κυβέρνησαν οι Δυτικοί, ούτε εφάρμοσαν κάποιας μορφής δημοκρατία ούτε επιτρέψανε -δια πυρός και σιδήρου- την εμφάνιση οποιασδήποτε δημοκρατίας. Ούτε μία! Ενώ κατείχαν εκατοντάδες χώρες και λαούς. Ενδεικτικά, ούτε οι Γάλλοι επί 150 χρόνια στην Αλγερία, ούτε οι Άγγλοι επί 100 χρόνια στην Ινδία, την Τζαμάικα ή το Χονγκ-Κονγκ, ούτε οι Γερμανοί στη Ναμίμπια, ούτε οι Ολλανδοί επί 350 χρόνια στην Ινδονησία, ούτε οι Βέλγοι στο Κονγκό, ούτε οι Πορτογάλοι στην Αγκόλα, τη Βραζιλία και το Μακάο, ούτε οι Ιταλοί στην Αιθιοπία, ούτε οι Ισπανοί στο Περού, την Αργεντινή, το Μεξικό και τη Βενεζουέλα! Πουθενά, πουθενά, πουθενά! Μόνο δικτατορίες με μαστίγιο, ακρωτηριασμούς και κρεμάλες! Ο εξαγώγιμος ευρωπαϊκός Μεσαίωνας είναι πολύ χειρότερος, ασυγκρίτως αγριότερος, από τον Μεσαίωνα επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Συμμορία προθύμων

Τώρα, οι κάθε είδους φιλονατοϊκοί, μαλακοί και σκληροί, ισχυρίζονται ότι η μεγάλη συμμαχία ΗΠΑ, ευρωπαϊκών χωρών και παρελκόμενων (Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία κ.ά.) κατά της Ρωσίας, είναι αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος της Δύσης για την ακεραιότητα μιας ανεξάρτητης χώρας που δέχεται εξωτερική επίθεση! Αν είναι έτσι, γιατί ακριβώς τα ίδια αυτά κράτη συνέπτυξαν ακριβώς το ίδιο κοινό μέτωπο πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν για να επιτεθούν εναντίον άλλων ανεξάρτητων χωρών, π.χ. Γιουγκοσλαβία, με τις οποίες ούτε συνόρευαν ούτε είχαν καθ' οιονδήποτε τρόπο προκληθεί!

ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Καναδάς, Ολλανδία, Δανία, Πολωνία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Σουηδία, Αλβανία, Φινλανδία, Αυστραλία, Νορβηγία, Ρουμανία, Γεωργία, Ελλάδα κ.λπ., ακόμα και η Ουκρανία που τώρα διαμαρτύρεται για την επέμβαση στο έδαφός της, είναι στη νατοϊκή λίστα «Troop Contributing Nations», δηλαδή των κρατών που συμμετέχουν στις στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ εναντίον ανεξάρτητων χωρών, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη κ.λπ. Πολλές συμμετείχαν και στον πόλεμο της Κορέας!

Πρόκειται, λοιπόν, για μια συμμορία προθύμων εναντίον κάθε υποψήφιου στόχου που επιλέγουν οι ΗΠΑ. Γι' αυτό, τα περί ανεξαρτησίας και δημοκρατίας ας τα πουλήσουν στους αφελείς. Την Ουκρανία την έχουν στα αναλώσιμα. Μία δήλωση της Γαλλίας ή της Γερμανίας ότι δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ αρκούσε για να αποτραπεί η σύρραξη! Και προτίμησαν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Ρωσία και να απαγορεύσουν τον Τσαϊκόφσκι, τον Ντοστογιέφσκι, τον Πούσκιν και τον Ταρκόφσκι!

Σ' αυτό το σημείο, χωρίς επιχειρήματα, οι μεταλλαγμένοι θα κάνουν πάλι την κλασική προβοκατόρικη ερώτηση: Και τι θέλετε να γίνουμε, Βόρεια Κορέα; Κι εμείς θα απαντάμε σταθερά: Δεν θέλουμε να γίνουμε ούτε Κορέα, ούτε Κίνα, ούτε Βέλγιο, ούτε Βενεζουέλα, ούτε Καναδάς, ούτε Ιαπωνία, ούτε Ρωσία, ούτε Σουηδία. Απαιτούμε να μας αφήσουν ήσυχους, να διαλέξουμε και να αποφασίσουμε μόνοι μας τι θέλουμε και τι μπορούμε να γίνουμε! Γνωρίζοντας ότι η ανεξαρτησία δεν φέρνει αυτομάτως τη δημοκρατία, αλλά κι ότι χωρίς ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία. Και χρόνος θα χρειαστεί και προσπάθεια, και πισωγυρίσματα θα υπάρχουν και αγωνίες, αδικίες και απογοητεύσεις, αλλά όσο δύσβατος κι αν είναι ο δρόμος για την πραγματική δημοκρατία μόνο με την εξασφάλιση της πραγματικής ανεξαρτησίας και με συστατικά του πολιτισμού κάθε λαού μπορεί να χτιστεί και να ευδοκιμήσει. Τέτοια δημοκρατία θέλουμε.

https://edromos.gr/kai-ti-thelete-na-ginoyme-voreia-korea/?amp

ΗΠΑ: 750 βάσεις σε 80 χώρες είναι πάρα πολλές για οποιοδήποτε έθνος

May 6, 2022

Zero Hedge
Authored by Doug Bandow via AntiWar.com,
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έκανε αυτό που οι τρεις προκάτοχοί του δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν: να σταματήσουν έναν φαινομενικά ατελείωτο πόλεμο. Χρειάστηκαν δύο δεκαετίες, αλλά τα αμερικανικά στρατεύματα δεν πολεμούν πλέον στο Αφγανιστάν.

Μια σημαντική πτυχή της αποχώρησης των ΗΠΑ ήταν το κλείσιμο των βάσεων της Ουάσιγκτον, οι οποίες κάποτε εξαπλώνονταν σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Μπάρμπα Σαμ έφυγε από την Αεροπορική Βάση Μπαγκράμ, τη μεγαλύτερη εγκατάσταση της Αμερικής στο Αφγανιστάν, επιστρέφοντας στο σπίτι.

Ωστόσο, περίπου 750 αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις παραμένουν ανοικτές σε 80 έθνη και εδάφη σε όλο τον κόσμο.

Καμία άλλη χώρα στην ανθρώπινη ιστορία δεν είχε τέτοια κυρίαρχη παρουσία. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν η ηγετική αποικιακή δύναμη, αλλά ο στρατός της ήταν μικρός. Το Λονδίνο έπρεπε να συμπληρώσει τα δικά του στρατεύματα με ξένους μισθοφόρους, όπως στην Αμερικανική Επανάσταση. Σε πολέμους με μεγάλες δυνάμεις η Βρετανία παρείχε στους συμμάχους της οικονομικές επιδοτήσεις και όχι στρατιώτες.

Προηγούμενες αυτοκρατορίες, όπως η Ρώμη, η Περσία και η Κίνα, ήταν ισχυρές στα δικά τους βασίλεια, αλλά είχαν μικρή εμβέλεια πέρα από αυτά. Το τελευταίο δεν έφτασε ποτέ εκτός Ασίας. Η Περσία αναχαιτίστηκε δύο φορές από τα ελληνικά πόλεις-κράτη. Όσο μεγάλη κι αν έγινε η Ρώμη, η εξουσία της δεν πήγε ποτέ πολύ πέρα από τη Μεσόγειο, με την Κεντρική Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή τα όριά της. Ο Νέος Κόσμος παρέμεινε πέρα από τη γνώση πόσο μάλλον τον έλεγχο και των τριών.

Μια νέα μελέτη του Ινστιτούτου Κουίνσι από τον Ντέιβιντ Βάιν του Αμερικανικού Πανεπιστημίου και τον Πάτερσον Ντέπεν και τη Λία Μπόλγκερ περιγράφει λεπτομερώς την παγκόσμια στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον έχει σχεδόν τριπλάσιες βάσεις από πρεσβείες και προξενεία. Η Αμερική έχει επίσης τρεις φορές όσες εγκαταστάσεις από όλες τις άλλες χώρες μαζί. Η Βρετανία έχει 145. Η Ρωσία 2 με 3 δωδεκάδες. Η Κίνα πέντε. Αν και ο αριθμός των αμερικανικών εγκαταστάσεων έχει μειωθεί στο μισό από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο αριθμός των εθνών που φιλοξενούν αμερικανικές βάσεις έχει διπλασιαστεί. Η Ουάσιγκτον είναι τόσο πρόθυμη να τοποθετήσει δυνάμεις σε αντιδημοκρατικές όσο και δημοκρατικές χώρες.

Η μελέτη υπολογίζει ότι το ετήσιο κόστος αυτής της εκτεταμένης δομής βάσεων είναι περίπου 55 δισεκατομμύρια δολάρια. Η προσθήκη αυξημένων δαπανών προσωπικού ανέρχεται συνολικά σε 80 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι πλουσιότερες χώρες, οι οποίες απολαμβάνουν άσκοπα αυτό που ισοδυναμεί με την ευημερία της άμυνας, συνήθως καλύπτουν ένα μέρος του κόστους μέσω της «στήριξης του έθνους υποδοχής». Όχι και τόσο οι νεότεροι πελάτες της Ουάσιγκτον. Πράγματι, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο στρατός των ΗΠΑ ξόδεψε έως και 100 δισεκατομμύρια δολάρια για νέες κατασκευές, κυρίως σε χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι οποίες ήταν οικονομικές μαύρες τρύπες.

Αν και οι αμερικανικές βάσεις αντιμετωπίζουν έντονη τοπική αντιπολίτευση σε ορισμένες περιοχές, όπως η Οκινάουα, οι εγκαταστάσεις θεωρούνται ευπρόσδεκτοι πάροχοι χρήματος σε άλλους. Όταν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πρότεινε την απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Γερμανία, για πολλούς ντόπιους η μεγαλύτερη ανησυχία ήταν η οικονομική. Πράγματι, η γκρίνια των τοπικών πολιτικών που έβλεπαν την παρουσία της Αμερικής ως οικονομικό και όχι ως ζήτημα ασφάλειας ήταν αρκετά δυνατή για να ακουστεί σε μεγάλη απόσταση. Όχι μόνο πίστευαν ότι οι Αμερικανοί τους χρωστούσαν στρατιωτική προστασία. Κατά την άποψή τους , οι Αμερικανοί είχαν επίσης καθήκον να ενισχύσουν τις οικονομίες τους.

Ωστόσο, το κόστος της επέκτασης στον πλανήτη της Ουάσιγκτον είναι κάτι περισσότερο από οικονομικό. Ο Βάϊν και οι άλλοι εξηγούν:

«Οι βάσεις αυτές είναι δαπανηρές με διάφορους τρόπους: οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Οι αμερικανικές βάσεις σε ξένα εδάφη συχνά αυξάνουν τις γεωπολιτικές εντάσεις, στηρίζουν αντιδημοκρατικά καθεστώτα και χρησιμεύουν ως εργαλείο στρατολόγησης μαχητικών ομάδων που αντιτίθενται στην αμερικανική παρουσία και οι κυβερνήσεις ενισχύουν την παρουσία τους. Σε άλλες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται ξένες βάσεις και έχουν διευκολύνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσουν και να εκτελέσουν καταστροφικούς πολέμους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Λιβύη».

Ίσως οι πιο ακριβές εγκαταστάσεις ήταν αυτές που δημιουργήθηκαν στη Σαουδική Αραβία μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Νοικιάζοντας μέλη του αμερικανικού στρατού ως σωματοφύλακες για τη σαουδική δυναστεία, η Ουάσιγκτον εγγυάται μια από τις πιο άθλιες δικτατορίες που υπάρχουν, ένα απόλυτα ολοκληρωτικό κράτος χωρίς πολιτική, θρησκευτική ή κοινωνική ελευθερία. Αν ο διάδοχος του θρόνου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, υπεύθυνος για τη δολοφονία και τον διαμελισμό του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι πριν από τρία χρόνια, έχει χαλαρώσει ορισμένα κοινωνικά δεσμά, έχει εντείνει σημαντικά τους πολιτικούς ελέγχους .

Ακόμα χειρότερα από την άποψη της εξωτερικής πολιτικής, η παρουσία της Αμερικής είναι ένα από τα παράπονα που ώθησε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν να στοχεύσει τις ΗΠΑ. Ο τότε υφυπουργός Άμυνας Πολ Γούλφοβιτς παραδέχθηκε τον Φεβρουάριο του 2003, πριν από την εισβολή στο Ιράκ, ότι η περιφερειακή παρουσία της Αμερικής είχε κοστίσει «πολύ περισσότερο από χρήματα». Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράκ και τα αμερικανικά στρατεύματα στη Σαουδική Αραβία ήταν «η κύρια συνταγή στρατολόγησης του Οσάμα Μπιν Λάντεν».

Ίσως το πιο σοβαρό τίμημα των ατελείωτων βάσεων ήταν οι ατελείωτοι πόλεμοι. Προφανώς, η αιτιώδης συνάφεια είναι πολύπλοκη. Ωστόσο, η μετάβαση στον πόλεμο συνήθως οδηγεί στη δημιουργία νέων εγκαταστάσεων. Τέτοιες εγκαταστάσεις ενθαρρύνουν τη συνέχιση της στρατιωτικής παρουσίας. Η ύπαρξη κοντινών βάσεων μειώνει το οριακό κόστος παρέμβασης και αυξάνει τον μέγιστο πειρασμό να αναλάβει νέες δεσμεύσεις, να παρέμβει σε τοπικές διαμάχες και να εισέλθει σε κοντινές συγκρούσεις. Η μελέτη Quincy σημείωσε: «Από το 1980, οι αμερικανικές βάσεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή έχουν χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον 25 φορές για την έναρξη πολέμων ή άλλων πολεμικών ενεργειών σε τουλάχιστον 15 χώρες μόνο σε αυτή την περιοχή. Από το 2001, ο αμερικανικός στρατός έχει εμπλακεί σε μάχες σε τουλάχιστον 25 χώρες παγκοσμίως».

Οι αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις αυξάνουν επίσης τις προσδοκίες των χωρών υποδοχής και των γειτονικών χωρών. Μετά την επίθεση του Ιράν στις σαουδαραβικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις τον Σεπτέμβριο του 2019, οι καλομαθημένοι Σαουδάραβες βασιλικοί ανέμεναν αντίποινα από τις ΗΠΑ, αλλά απογοητεύτηκαν πολύ. Αν και ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε δίκιο που επέτρεψε στους Σαουδάραβες να «πολεμήσουν τους δικούς τους πολέμους», όπως είχε τουιτάρει πέντε χρόνια πριν, η στρατιωτική παρουσία της Αμερικής, την οποία είχε αυξήσει ο Τραμπ, ενθάρρυνε το Ριάντ να περιμένει περισσότερα - και θα μπορούσε να παρακινήσει έναν πιο συμβατικό πρόεδρο να δράσει.

Ο Βάϊν και οι συνεργάτες της μελέτης επισημαίνουν και άλλες δαπάνες. Το Υπουργείο Αμύνης είναι ένας απαίσιος περιβαλλοντικός παράγοντας. Αν και οι πρακτικές του έχουν βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, η συσσωρευμένη ζημία είναι τεράστια. Υπάρχουν επίσης ερωτήματα σχετικά με την τάση της Ουάσιγκτον να φορτώνει αμερικανικά εδάφη, όπως το Γκουάμ, με στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Τέτοιες περιοχές δεν είναι ακριβώς ξένες, αλλά η έκθεση Quincy υποστήριξε ότι η ισχυρή παρουσία βάσεων «συνέβαλε στη διαιώνιση της αποικιακής τους σχέσης με τις υπόλοιπες Ηνωμένες Πολιτείες και τη δεύτερης κατηγορίας αμερικανική υπηκοότητα των λαών τους».

Αλίμονο, το Υπουργείο Αμύνης είναι λιγότερο αποκαλυπτικό για τον αριθμό των βάσεων που διατηρεί στο εξωτερικό. Σύμφωνα με την μελέτη: «Μέχρι το οικονομικό έτος 2018, το Πεντάγωνο παρήγαγε και δημοσίευσε ετήσια έκθεση σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ. Ακόμη και όταν εκπόνησε αυτή την έκθεση, το Πεντάγωνο παρείχε ελλιπή ή ανακριβή στοιχεία, αποτυγχάνοντας να τεκμηριώσει δεκάδες γνωστές εγκαταστάσεις. Για παράδειγμα, το Πεντάγωνο ισχυρίζεται εδώ και καιρό ότι έχει μόνο μία βάση στην Αφρική - στο Τζιμπουτί. Αλλά η έρευνα δείχνει ότι υπάρχουν τώρα περίπου 40 εγκαταστάσεις διαφόρων μεγεθών στην ήπειρο. ένας στρατιωτικός αξιωματούχος αναγνώρισε 46 εγκαταστάσεις το 2017.»

Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να καταστήσει προτεραιότητα τον εξορθολογισμό του δικτύου βάσεων των ΗΠΑ. Πράγματι, αυτό θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Παγκόσμιας Επισκόπησης Στάσης που ανακοίνωσε ο πρόεδρος στην ομιλία του τον Φεβρουάριο στους υπαλλήλους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εξήγησε ότι ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν θα ηγηθεί της διαδικασίας «ώστε το στρατιωτικό μας αποτύπωμα να ευθυγραμμιστεί κατάλληλα με τις προτεραιότητές μας για την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια. Θα συντονίζεται σε όλα τα στοιχεία της εθνικής μας ασφάλειας».

Το αρχικό καθήκον θα πρέπει να είναι η δημόσια καταχώριση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και των σκοπών τους. Στη συνέχεια, οι εγκαταστάσεις θα πρέπει να εδραιωθούν, ακόμη και αν κάτι τέτοιο εξοργίζει τους τοπικούς πολιτικούς και τις τοπικές κοινότητες. Σε τελική ανάλυση, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να είναι σχετικά ανώδυνη στο εξωτερικό, σε αντίθεση με το κλείσιμο των εγχώριων βάσεων, το οποίο αναπόφευκτα προκαλεί πυρετώδη τοπική και βουλευτικές αντιδράσεις.

Το επόμενο βήμα θα ήταν πιο δύσκολο αλλά απαραίτητο. Η διοίκηση θα πρέπει να επανεξετάσει τις υποκείμενες δεσμεύσεις που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσει τις βάσεις. Ευρώπη δεν χρειάζεται αμερικανική στρατιωτική παρουσία για άμυνα: Η ήπειρος απολαμβάνει ένα οικονομικό πλεονέκτημα 11-1 και περισσότερο από 3-1 προβάδισμα πληθυσμού έναντι της Ρωσίας. Η Νότια Κορέα έχει μια οικονομική υπεροχή 55-1 και 2-1 πληθυσμό έναντι του Βορρά. Οι μοναρχίες του Κόλπου της Μέσης Ανατολής είναι καλά οπλισμένες και τώρα συνεργάζονται με το Ισραήλ καθώς και μεταξύ τους. Η παρουσία της Ουάσιγκτον στο Ιράκ είναι περιττή, καθώς η ίδια και οι γείτονές της θα μπορούσαν μαζί να αντιμετωπίσουν τυχόν εναπομείνασες απειλές από το Ισλαμικό Κράτος. Η παρέμβαση της Αμερικής στον συριακό εμφύλιο πόλεμο δεν είχε ποτέ νόημα. Η Ναυτική Εκστρατευτική Δύναμη που βρίσκεται στην Οκινάουα συνδέεται με κορεατικά και όχι κινεζικά απρόοπτα και οι αμερικανικές βάσεις εκεί επιβαρύνουν άδικα τον τοπικό πληθυσμό.

Ο τερματισμός των εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ και η αποφυγή αγώνων που δεν είναι δικές της Αμερικής θα επέτρεπαν στην Ουάσινγκτον να κλείσει πολλές υπάρχουσες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η διακοπή των ατελείωτων πολέμων στη Μέση Ανατολή θα μείωνε τη σημασία των υλικοτεχνικών κόμβων στη Γερμανία και αλλού. Σε κατάλληλες περιπτώσεις, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις βάσεις τους με πρόσβαση έκτακτης ανάγκης σε ξένες εγκαταστάσεις για την αντιμετώπιση απροσδόκητων απρόοπτου. Σε γενικές γραμμές η Ουάσιγκτον θα πρέπει να περάσει από την πρώτη γραμμή στο αποθεματικό καθεστώς σε όλο τον κόσμο.

Το διεθνές περιβάλλον απειλής έχει αλλάξει δραματικά από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο το παγκόσμιο δίκτυο της Αμερικής παραμένει. Ο αντίκτυπος της σοβιετικής κατάρρευσης και της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας ήταν πολύ μεγάλος για να μην έχει εξαλείψει ορισμένες αμερικανικές εγκαταστάσεις, αλλά κατά τα άλλα το Πεντάγωνο ήταν απρόθυμο να εγκαταλείψει τις υπάρχουσες βάσεις.

Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να κλείσει μια τοπική εγκατάσταση, φαίνεται, είναι να χάσει έναν πόλεμο, όπως στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Η Αμερική δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να φρουρεί τον κόσμο. Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να κάνει τις ΗΠΑ μια κανονική χώρα και πάλι. Και αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες αυτοκρατορικές λεγεώνες τοποθετημένες σε όλο τον κόσμο για σκοπούς άλλους από την άμυνα της Αμερικής.

Πηγή: www.militaire.gr

Η «Ελεύθερη» και «δημοκρατική» Αμερική και η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

4/21/2022

Από τον Γιώργο Παπανικολάου

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ τα ΜΜΕ του (δυτικού) κόσμου... Είναι ο μύθος της «ελεύθερης» και «δημοκρατικής» Αμερικής.

Πως δημιουργήθηκε; Όπως δημιουργείται η εντύπωση της «επίπεδης υδρογείου». Με το ανέμισμα μπροστά στα μάτια των αναγνωστών/ακροατών επιμέρους δημοκρατικοφανών (επίπεδων) στοιχείων και την απόκρυψη εκείνων που αποκαλύπτουν τη συνολική εικόνα του αντιδημοκρατικού καθεστώτος (σφαιρικής υδρογείου).

Η χώρα που καυχάται ότι εξάγει τη δημοκρατία στον υπόλοιπο κόσμο (θα δούμε πως), δεν είχε ποτέ ουσιαστικά δημοκρατία στο εσωτερικό της.

«Ελεύθερη», «δημοκρατική» εκλογή Προέδρου στις ΗΠΑ... Όχι ακριβώς...

Ο λαός δεν θεωρείται ότι έχει την κατάλληλη κρίση και εκπαίδευση για να εκλέξει τον ηγέτη της χώρας. Η εκλογή του ανατίθεται σε μια ελίτ, στο Σώμα των Εκλεκτόρων (538).

Το ποσοστό προσέλευσης στις κάλπες είναι απ τα χαμηλότερα στον κόσμο. Και πως να μην είναι;

Οι υποψήφιοι για να στηρίξουν την πανάκριβη καμπάνιά τους, πρέπει να εξασφαλίσουν δωρητές και χορηγούς.

Το σύστημα εκλογής του Προέδρου είναι τελικά εξαιρετικά διαβλητό, περίπλοκο και μη δημοκρατικό. Μπορεί να βγει κάποιος Πρόεδρος έχοντας πάρει λιγότερες ψήφους απ τον αντίπαλό του (όπως ο Τραμπ, με 3,5 εκατομμύρια λιγότερες ψήφους απ την Κλίντον).

Η ανισότητα στην ψήφο σπάει ρεκόρ. Η ψήφος σε μια περιοχή μπορεί να μετρά δεκάδες φορές περισσότερο απ την ψήφο σε μια άλλη περιοχή.

Στις 48 απ τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ ισχύει το πλειοψηφικό σύστημα στην εκλογή των εκλεκτόρων. Οι ψήφοι που μετράνε πάνε στον νικητή. Οι ψήφοι των ηττημένων πάνε στα σκουπίδια. Είναι ανύπαρκτες (μιλάμε για εκατομμύρια ψήφους).

Αυτό το σύστημα δημιουργεί τη βάση για τη θεωρία της χαμένης ψήφου. Εξαλείφει τις πιθανότητες εκλογής τρίτων υποψηφίων, πέραν του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανού.

Οι εκλογές χαρακτηρίζονται από τεράστιες αναμονές σε ουρές, αλλαγές εκλογικών κέντρων την τελευταία στιγμή, «μαγείρεμα» εκλογικών καταλόγων (η κατάρτιση των οποίων ανατίθεται συχνά σε ιδιωτικές εταιρίες).

Ο δημοσιογράφος Γκρέγκ Πάλαστ εκτίμησε ότι μεταξύ 2014-2016, 16,7 εκατομμύρια αμερικανοί διαγράφηκαν απ τους εκλ καταλόγους, λόγω «αλλαγής διεύθυνσης» (στην τεράστια πλειοψηφία τους εντελώς άδικα).

Υπάρχουν καμουφλαρισμένοι ρατσιστικοί νόμοι και νόμοι αποκλεισμού απ την ψηφοφορία, συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού (όπως πχ η αναγόρευση σε κακούργημα της συμμετοχής σε ορισμένου είδους διαδηλώσεις και άρα ο αποκλεισμός απ την ψηφοφορία).

Εδώ δεν πρέπει να παραλείψουμε ν αναφέρουμε την παράδοση του θεσμού του Boss (αφεντικού). Ο αμερικανός συγγραφέας Μακντόναλντ δίνει για τον Boss τον ακόλουθο ορισμό: «Ο ρόλος του Boss είναι να διαλέγει τις μαριονέτες. Κυβερνήτες, δημάρχους ή υπαλλήλους, που θα αρχίσουν να χορεύουν μόλις τραβήξει τους σπάγγους. Αυτοί εκτελούν τις διαταγές του γιατί ξέρουν ότι το πολιτικό τους μέλλον βρίσκεται στα χέρια του...».

Χάρη σ έναν απ αυτούς, τον Tom Pendergast, στο βασίλειό του, στο Κάνσας Σίτυ, 75 κατάδικοι είχαν προσληφθεί σαν αστυνομικοί. Χάρη στο ίδιο πρόσωπο, ένας πρώην χρεωκοπημένος, ο Χάρυ Τρούμαν, έγινε δικαστής, γερουσιαστής και Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι αυτός που έριξε τις 2 ατομικές βόμβες στις ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, με τελικό απολογισμό 450.000 νεκρούς ΑΜΑΧΟΥΣ. Αυτά είναι εγκλήματα πολέμου, που η ανθρωπότητα - αν γλυτώσει απ αυτό το είδος όπλων και των χρηστών τους - θα πρέπει να τα θυμάται και να τα στηγματίζει αιώνια.

Βέβαια εκεί που «δίνουν τα ρέστα τους» οι «δημοκρατικές» ΗΠΑ, είναι στην εξαγωγή της «δημοκρατίας» τους.

Το ιστορικό των παρεμβάσεων, των σαμποτάζ, των εκβιασμών, των προσπαθειών πραξικοπημάτων των ΗΠΑ σε ξένες χώρες, δεν έχει τέλος.

Απ τις χαρακτηριστικότερες προσπάθειες εξαγωγής της «δημοκρατίας» τους, είναι η σχεδίαση της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή (έμεινε στην εξουσία 30 χρόνια και άφησε πίσω του 45.000 νεκρούς). Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα αποκαλύπτουν πως ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον και οι συνεργάτες του, ενορχήστρωναν την ανατροπή του χιλιανού προέδρου Σ. Αλλιέντε. Εκτιμούσαν ότι «αν ο Αλλιέντε πετύχει, θα δώσει κουράγιο και σε άλλους στη Λατινική Αμερική. Αν αφήσουμε τους ηγέτες της Λ. Αμερικής να πιστέψουν ότι μπορούν να κινηθούν όπως η Χιλή, θα έχουμε προβλήματα».

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την επιβολή της 7χρονης δικτατορίας στη χώρα μας, με τον πράκτορα της CIA Παπαδόπουλο.

Εξεταστικές επιτροπές στις ΗΠΑ το 1975 για τις παράνομες δραστηριότητες της CIA τα προηγούμενα 15 χρόνια, αποκάλυψαν 8 απόπειρες δολοφονίας του ηγέτη της Κούβας Κάστρο, του ηγέτη του Βελγικού Κογκό Πατρίς Λουμούμπα (με προσωπική εντολή του Αϊζενχάουερ), του προέδρου του Νότιου Βιετνάμ, της Δομινικανής Δημοκρατίας, του ηγέτη της Ινδονησίας, του προέδρου της Αϊτής. Στο εσωτερικό της χώρας, εκατομμύρια πολίτες, αγωνιστές του αντιπολεμικού, του φοιτητικού και του αντιρατσιστικού κινήματος, φακελώνονται, τηλέφωνα παγιδεύονται, γραφεία και λέσχες γεμίζουν «κοριούς», πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς διαβρώνονται από χαφιέδες. Ένα μεγάλος μέρος του αμερικανικού λαού, αντιμετωπίζεται σαν εσωτερικός εχθρός.

Τη δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Κένεντι, έρευνα του ABC News που έγινε το 2003, έδειξε ότι το 70% των αμερικανών την αποδίδει σε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας και δεν πιστεύει το παραμύθι του μοναχικού εκτελεστή Όσβαλντ.

Σήμερα, χάρη στον Τζούλιαν Ασάνζ και στον ιστότοπο που δημιούργησε, τα Wikileaks, με τη δημοσιοποίηση χιλιάδων απόρρητων εγγράφων, αποκαλύφθηκαν εγκλήματα πολέμου των ΗΠΑ στο Ιράκ. Αντί όμως να γίνει έρευνα για τα εγκλήματα πολέμου, ο Ασάνζ αφού καταδιώχθηκε, είναι υπό κράτηση επί χρόνια, με κατηγορίες που δεν μπορούν ν αποδειχθούν, και αν εκδοθεί στις ΗΠΑ, αντιμετωπίζει πιθανή ποινή 175 χρόνων φυλάκισης για «κατασκοπεία». Η ερευνητική δημοσιογραφία κατηγορείται σαν κατασκοπεία , προκειμένου να επιβληθεί λογοκρισία από μια τυρανία. Έτσι γίνεται έγκλημα το να πεις την αλήθεια. Η δυτική «δημοκρατία» δολοφονεί την αλήθεια και όσους την αποκαλύπτουν, μπροστά στα μάτια μας.

Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την ΕΙΚΟΝΑ, ή θα δούμε επιτέλους την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;...

Από την επιχείρηση «Γκλάντιο» στο τάγμα Αζόφ: Πώς οι υπερατλαντικοί μηχανισμοί θρέφουν τον φασισμό

April 28, 2022

Η Απριλιανή χούντα του '67-'74 ήρθε ως αποτέλεσμα των μηχανορραφιών της CIA και του ακροδεξιού παρακράτους στο πλαίσιο μιας επιχείρησης ανάσχεσης της «κομμουνιστικής απειλής» στην Ευρώπη. Τέσσερις δεκαετίες μετά, οι ίδιοι υπερατλαντικοί μηχανισμοί εκπαίδευσαν και χρηματοδότησαν τις φασιστικές ομάδες στην Ουκρανία για να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς τους.

Του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
22 Απριλίου 2022

«Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, στην επιχείρηση Γκλάντιο, το ΝΑΤΟ υποστήριξε συνεργάτες των Ναζί και φασίστες. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του πολέμου του ΝΑΤΟ για την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας, υποστήριξε τους φιλοναζιστές φασίστες του UCK. Το ΝΑΤΟ έχει υποστηρίξει φασίστες σε όλη του την ιστορία. Είναι ο καλύτερός τους φίλος». Η παραπάνω αναφορά του δημοσιογράφου Μπεν Νόρτον επιβεβαιώνεται ξανά, καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει έναν γενικευμένο πόλεμο στο έδαφός της, εξαιτίας της απόφασης της ευρωατλαντικής συμμαχίας και των βορειοαμερικανικών μυστικών υπηρεσιών να εξοπλίσουν και να χρηματοδοτήσουν τις ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις της Ουκρανίας, με στρατηγικό στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας και την κατάκτηση των πρώην σοβιετικών αγορών.

Μέχρι το 1952, ο Τζον Λόφτους εκτιμά ότι υπήρχαν «εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες σημαντικοί συνεργάτες των Ναζί από τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τα κράτη της Βαλτικής και τα Βαλκάνια» που είχαν μεταφερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες (και πολλοί άλλοι είχαν λειτουργήσει σε όλο τον κόσμο ). Ο πυρήνας της αμερικανικής αντικατασκοπείας διεξήγαγε την επιχείρηση Anyface για να προστατεύσει τον φασίστα ηγέτη του OUN -τον διάσημο συνεργάτη των Ναζί Στέπαν Μπαντέρα- από την προσαγωγή στη δικαιοσύνη από τους Σοβιετικούς. Ο επικεφαλής της υπηρεσίας εθνικής ασφάλειας (SB) του Μπαντέρα, Μικόλα Λέμπεντ, ήταν «Ο πιο υψηλόβαθμος Ουκρανός Ναζί που μπήκε ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες». Ο αρχηγός μυστικών επιχειρήσεων της CIA, Frank Wisner , παραδέχτηκε το 1951 ότι υπήρχαν «τουλάχιστον είκοσι πρώην ή ενεργά μέλη του SB του Μπαντέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες»

Η έκθεση της CIA, με τίτλο «Η σκιά του Χίτλερ: Ναζιστές εγκληματίες πολέμου, αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και ψυχρός πόλεμος» αποκάλυψε περισσότερα από 1 εκατομμύριο ψηφιοποιημένα αρχεία πληροφοριών του στρατού που ήταν επί σειρά ετών απρόσιτα, τα οποία έδειχναν ότι οι αξιωματούχοι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών κατέβαλαν προσπάθειες να προσεταιριστούν τον Μίκολα Λέμπεντ, Ουκρανό συνεργάτη των Ναζί. Ο αποχαρακτηρισμός το 2016 περισσότερων από 3.800 εγγράφων από την CIA παρέχει λεπτομερείς αποδείξεις ότι από το 1948 η διεξάγει επιχειρήσεις για τη ναζιστικοποίηση της Ουκρανίας μέσω των οπαδών του Ουκρανού φασίστα Στεπάν Μπαντέρα, στα πλαίσια του Project AERODYNAMIC, στο οποίο αναφερθήκαμε σε προγενέστερο άρθρο μας.

Η μεταπολεμική αμερικανοφασιστική συνομωσία πήρε τη μορφή μιας σειράς παρανόμων ενόπλων επιχειρήσεων στο ευρωπαϊκό έδαφος που οργανώθηκαν από τον Οργανισμό Συνθήκης των Βρυξελλών (Γαλλία, Ηνωμένου Βασίλειο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο) και στη συνέχεια από το ΝΑΤΟ και τη CIA, σε συνεργασία με διάφορες ευρωπαϊκές υπηρεσίες πληροφοριών, με στόχο την ανάσχεση της επιρροής του σοσιαλισμού. Η ετικέτα «Γλάντιο» αναφέρεται στον ιταλικό κλάδο των παραπάνω παραστρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά συνηθίζεται να χρησιμοποιείται ως ανεπίσημο όνομα για όλες. Σύμφωνα με την επίσημη έρευνα της ιταλικής Γερουσίας: «Προκύπτει χωρίς την παραμικρή αμφιβολία οι άνθρωποι της CIA ξεκίνησαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960 μια μαζική επιχείρηση προκειμένου να αντιμετωπιστεί με τη χρήση όλων των μέσων η εξάπλωση ομάδων και κινημάτων της αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Η «Γκλάντιο» αποτελούσε μέρος ενός παγκόσμιου ψυχροπολεμικού σχεδίου, που περιλάμβανε την ανατροπή της σοσιαλιστικής κυβέρνησης Αλιέντε στην Χιλη και επιχειρήσεις όπως η Νόρθγουντς, που προέβλεπε πραγματικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον αμερικανικών στρατιωτικών και πολιτικών στόχων για να κατηγορηθεί η κουβανική κυβέρνηση.

Η Σίνθια Τσάνγκ, λέκτορας, συγγραφέας, συνιδρύτρια και εκδότρια του Ιδρύματος Αναδυόμενη Παλίρροια (Μόντρεαλ, Καναδάς) στο πρόσφατο άρθρο της Επιχείρηση Γλάντιο: Πώς το ΝΑΤΟ διεξήγαγε έναν μυστικό πόλεμο κατά των Ευρωπαίων πολιτών και των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεών τους αναφέρεται σε αυτό τον στρατό των μετόπισθεν, που συνέχισε να δραστηριοποιείται μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, με άμεση βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ρίτσαρντ Κότρελ, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1979-1989), στον οποίο είχε αναθέσει τις επίσημες έρευνες, γράφει στο βιβλίο του Γλάντιο: Το μαχαίρι του ΝΑΤΟ στην καρδιά της Ευρώπης: «Μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 1949, οι μυστικοί στρατοί τέθηκαν σταδιακά υπό τον άμεσο έλεγχο της νέας στρατιωτικής συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ δημιούργησε προσεκτικά τμήματα μυστικού πολέμου, τα οποία διαχειρίζονταν τους μυστικούς στρατούς και ανέθεταν τα καθήκοντά τους. Μόνο λίγοι έμπιστοι έπρεπε να γνωρίζουν την ύπαρξή τους. Καθώς κάθε μυστική μονάδα αποκαλύφθηκε, το όνομα Γλάντιο έφτασε να χρησιμοποιείται για όλες».

Ο Κότρελ γράφει πως οι «ομάδες μυστικών στρατιωτών και οι συνεργάτες τους διατάχθηκαν να πυροβολούν, να βομβαρδίζουν, να ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν τους ίδιους τους πολίτες τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απαγόρευσαν σε οποιοδήποτε κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος να τοποθετήσει κομμουνιστές υπουργούς στην κυβέρνηση. Όλα τα κινήματα της Αριστεράς θεωρήθηκαν ύποπτα ότι αποτελούσαν προκάλυμμα της Μόσχας». Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Ιταλίας, όπου το μεγαλύτερο και ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη, την κατέταξε πρώτη στη λίστα. Η επιχείρηση «Γλάντιο» περιλάμβανε τρομοκρατικές επιθέσεις ακροδεξιών με την «ανάληψη ευθύνης» από αριστερές ή αναρχικές οργανώσεις «φαντάσματα», διείσδυση σε υπαρκτές οργανώσεις του ανταγωνιστικού κινήματος και τη δολοφονία (φυσική ή προσωπικότητας) πολιτικών που θεωρήθηκαν εμπόδια για τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς, ακόμα και εκτός του χώρου της Αριστεράς.

Όπως έγραφε ο Ιβς Γκερέν-Σεράκ, ο οποίος ίδρυσε το μυστικό αντικομμουνιστικό Aginter Press σε συνεργασία με τις γαλλικές και βορειοαμερικανικές μυστικές υπηρεσίες: «Δύο μορφές τρομοκρατίας μπορούν να προκαλέσουν μια τέτοια κατάσταση (κατάρρευση του κράτους): η τυφλή τρομοκρατία (διαπράττοντας αδιακρίτως σφαγές που προκαλούν μεγάλο αριθμό θυμάτων) και η επιλεκτική τρομοκρατία (εξάλειψη επιλεγμένων προσώπων). Επρόκειτο για μια επανάληψη της προβοκάτσιας του Ράιχσταγκ, όταν οι ναζί πυρπόλησαν το γερμανικό κοινοβούλιο και χρέωσαν την πράξη τους αυτή στους κομμουνιστές. Σε συνεργασία με τη φασιστική οργάνωση «Νέα Τάξη» (Ordine Nuovo) οργάνωσαν τη βομβιστική επίθεσης στην Piazza Fontana το 1969, στο πλαίσιο της λεγόμενης στρατηγικής έντασης στην Ιταλία. Ο Χριστιανοδημοκράτης Πρωθυπουργός Τζούλιο Αντρεότι αναγνώρισε δημόσια την ύπαρξη της «Γκλάντιο» στις 24 Οκτωβρίου 1990. Δήλωσε ότι οι ιταλικές στρατιωτικές υπηρεσίες είχαν ενταχθεί το 1964 στη Συμμαχική Επιτροπή Μυστικής Διακυβέρνησης που δημιουργήθηκε το 1957 από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ελλάδα, και η οποία ήταν υπεύθυνη για την καθοδήγηση των επιχειρήσεων της «Γκλάντιο».

Φασίστες με «κόκκινη προβία»

Ο Ντανιέλ Γκάνσερ περιγράφει στο βιβλίο του Οι Μυστικοί Στρατοί του ΝΑΤΟ τη μεταστροφή των αξιωματικών του βρετανικού σώματος ειδικών επιχειρήσεων προς τον ΕΛΑΣ, τον λαϊκό στρατό του ΕΑΜ, της μεγαλύτερης ελληνικής αντιστασιακής οργάνωσης που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και άλλων προοδευτικών κομμάτων. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ αποφάσισε τον Μάρτιο του 1943 να σταματήσει κάθε υποστήριξη προς τον ΕΛΑΣ, καθώς φοβόταν ότι ότι η Ελλάδα μετά την ήττα των δυνάμεων του Άξονα θα μπορούσε να περιέλθει υπό τον έλεγχο των κομμουνιστών. Για να εξασφαλίσει τον αγγλοαμερικανικό έλεγχο της χώρας και να ελαχιστοποιηθεί η δύναμη των Ελλήνων κομμουνιστών, το Λονδίνο σχεδίαζε να επαναφέρει τον βασιλιά Γεώργιο Β, ο οποίος δεν ήταν και τόσο δημοφιλής μεταξύ πολλών Ελλήνων αφού είχε συνεργαστεί με τον δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος εμπνευσμένος από τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ είχε εισάγει τον μισητό φασιστικό χαιρετισμό. Οι Βρετανοί μετατοπίστηκαν, υποστηρίζοντας ομάδες όπως η φιλομοναρχική «Χ» του Γρίβα, ακόμα και πρώην συνεργάτες των Ναζί, όπως αντίστοιχα συνέβη και τους δοσιλόγους οπαδούς του Στεφάν Μπαντέρα στην Ουκρανία. Ο Τσώρτσιλ λοιπόν έδωσε εντολή να δημιουργηθεί ο Λόχος Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ), αποκλειστικά από βασιλικούς και αντιδημοκρατικούς άνδρες.

Το ελληνικό σκέλος της επιχείρησης «Γκλάντιο», σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Αντρεότι το 1990 και την παραδοχή που ακολούθησε από το ελληνικό υπουργείο Άμυνας, λειτουργούσε στην πατρίδα μας μέχρι το 1988 με τη κωδική ονομασία «Κόκκινη Προβιά». Η επιχείρηση ξεκίνησε επίσημα με την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ το 1952, όταν οι ειδικές δυνάμεις της χώρας εντάχθηκαν στις ευρωπαϊκές δυνάμεις μετόπισθεν και δολιοφθοράς. Η CIA και ο ΛΟΚ επιβεβαίωσαν, στις 25 Μαρτίου 1955, την αμοιβαία συνεργασία τους σε ένα απόρρητο έγγραφο που υπέγραψε ο Αμερικανός στρατηγός Λούσιαν Τρούσκοτ για τη CIA και ο Κωνσταντίνος Ντόβας , αρχηγός του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με το βιβλίο Βρώμικη δουλειά: Η CIA στη Δυτική Ευρώπη του πρώην αξιωματικού της CIA Φίλιπ Αγκί και του Λούις Γούλφ. Ο ΛΟΚ διπλασιάστηκε ως ελληνικός βραχίονας του παράνομου πανευρωπαϊκού δικτύου ομάδων οπισθοφυλακής που δημιουργήθηκε το 1950 από το ΝΑΤΟ και τη CIA, το οποίο ελεγχόταν από τα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες από τη Συμμαχική Επιτροπή Συντονισμού, ενώ θεωρείται αναμφισβήτητα ο παλαιότερος
μυστικός στρατός που δραστηριοποιήθηκε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Την ίδια περίοδο ιδρύθηκε η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Ελλάδος (ΚΥΠΕ), η οποία μέχρι το 1964 ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο της CIA, από την οποία μισθοδοτούνταν απευθείας τα στελέχη της, όπως ανέδειξε στο βιβλίο Σκοτώνοντας την ελπίδα: Στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της CIA από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ερευνητής Γουίλιαμ Μπλουμ.

Σύνδεσμος μεταξύ ΚΥΠ και CIA υπήρξε ο πραξικοπηματίας και φερόμενος ως πρώην συνεργάτης των Ναζί Γεώργιος Παπαδόπουλος, τον οποίο ο αμερικανικός Τύπος έχει αναφέρει ακόμα και ως άμεσα μισθοδοτούμενο (The Observer, 1/7/1973), ισχυρισμό που η CIA απορρίψει, αποδεχόμενη ωστόσο τη συνεργασίας της με τον δικτάτορα από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου. Στις επιχειρήσεις έντασης που πρωταγωνίστησε ο Παπαδόπουλος συμπεριλαμβάνεται το «σχέδιο Περικλής», όταν οι βορειοαμερικανικές και ελληνικές μυστικές υπηρεσίες προχώρησαν στην ίδρυση παρακρατικών οργανώσεων από «εθνικόφρονες πολίτες» με σκοπό να εξαπολύσουν βία και νοθεία σε βάρος της Αριστεράς κατά τις εκλογές του 1961. Δύο ημέρες μετά την άσκηση δίωξης για την υπόθεση αυτή, ξέσπασε η υπόθεση του «σαμποτάζ του Έβρου», κατά το οποίο ο μετέπειτα δικτάτορας προσπάθησε να αποδώσει την ακινητοποίηση λόγω ελλιπούς συντήρησης των οχημάτων της μονάδας του σε «προβοκάτσια του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ».

Το «σχέδιο Προμηθέας», το οποίο είχαν συντάξει το ακροδεξιό παρακράτος, το Παλάτι και οι ξένες μυστικές υπηρεσίες, ήταν σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ που προοριζόταν για την ανάληψη εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση «κομμουνιστικής απειλής». Μύστες του σχεδίου ήταν τα μέλη της στρατιωτικής οργάνωσης ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), μεταξύ των οποίων και ο Παπαδόπουλος, η οποία χρηματοδοτήθηκε επίσης από την CIA. Το ίδιο και η τουρκική Seferberlik Taktik Kurulu (STK), μετέπειτα Özel Harp Dairesi (ÖHD), η οποία συνδέεται με την εθνικιστική οργάνωση «Γκρίζοι Λύκοι». Μια παραλλαγή του σχεδιασμού, υπό την κωδική ονομασία «Ιέραξ II», ενεργοποιήθηκε από τους συνταγματάρχες κατά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, εν γνώση της CIA, η οποία άλλωστε είχε εμπλακεί προηγουμένως στον χρηματισμό αποστατών βουλευτών της Ένωσης Κέντρου, με σκοπό την αποσταθεροποίηση του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Μάλιστα, δεν έλειπε η συνεργασία ανάμεσα στα διαφορετικά σκέλη του «δικτύου Γκλάντιο», καθώς τον Απρίλιο του 1968 οι Έλληνες πραξικοπηματίες προσκάλεσαν περίπου 50 Ιταλούς ακροδεξιούς, μεταξύ των οποίων και ο διαβόητος Στέφανο Ντελέ Κιάιε να έρθουν στην Ελλάδα για να εκπαιδευτούν. Μετά την επιστροφή τους στην Ιταλία οι παραστρατιωτικοί κλιμάκωσαν τη βία και άρχισαν να τοποθετούν βόμβες σε δημόσιους χώρους. χώρους που σκότωσαν και ακρωτηρίασαν εκατοντάδες και για τις οποίες κατηγορούσαν τους Ιταλούς κομμουνιστές, στο πλαίσιο της «στρατηγικής έντασης». Ο Γκάνσερ αναφέρει το τηλεγράφημα του Παπαδόπουλου στους Ιταλούς νεοφασίστες στο οποίο τους συγχαίρει: «Ο εξοχότατος πρωθυπουργός σημειώνει ότι οι προσπάθειες που έχουν αναληφθεί εδώ και αρκετό καιρό στην Ιταλία από η εθνική ελληνική κυβέρνηση αρχίζουν να έχουν κάποιο αντίκτυπο». H απριλιανή χούντα έπεσε αφού ανέτρεψε, σε συνεργασία την ακροδεξιά οργάνωση του Γρίβα ΕΟΚΑ Β', τη κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, μέσω της ΚΥΠ. Σε μια κατάθεση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Χένρι Τάσκα αφήνει να εννοηθεί πως η ΕΟΚΑ Β΄ λάμβανε επίσης χρηματοδότηση από την CIA.

Οι επίγονοι της «Γκλάντιο» συναντιούνται

Οι Έλληνες φασίστες προσποιήθηκαν πως αντιδρούν αρνητικά, με αφορμή τον χαιρετισμό του φερόμενου ως ομογενή, μέλους του τάγματος Αζοφ, στην ελληνική Βουλή. Η στάση αυτή είναι υποκριτική. Ακροδεξιές οργανώσεις του Κιέβου, όπως ο Δεξιός Τομέας, έχουν παραδεχθεί ότι είχαν επαφές με τη Χρυσή Αυγή, κρατώντας αποστάσεις μετά τις διώξεις που ακολούθησαν και υποστηρίζοντας οι επαφές διακόπηκαν λόγω της υποτιθέμενης ρωσικής χρηματοδότησης της ελληνικής νεοναζιστικής οργάνωσης. Πρόκειται για μια διαδεδομένη θεωρία συνωμοσίας που επιχειρεί να συνδέσει την άνοδο της δυτικής ακροδεξιάς, αλλά και αριστερών κινημάτων, με έξωθεν δάκτυλο, συγκαλύπτοντας τα τμήματα ευρωατλαντικής ολιγαρχίας που την υποστηρίζουν.

Ωστόσο, το αντικομμουνιστικό και χρηματοδοτούμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες Radio Free Europe έκανε λόγο το 2018 για αρκετές επισκέψεις του τάγματος Αζοφ σε χώρες της ΕΕ για να συναντήσουν πολυάριθμους Ευρωπαίους ομολόγους τους. Η Ολένα Σεμενιάκα, εκ μέρους του τάγματος επιγόνων του Στεπάν Μπαντέρα, συμμετείχε στο Φόρουμ της Νέας Ευρώπης στη Δρέσδη τον Αύγουστο και έγραψε σε ιστολόγιο σχετικά με αυτό, μαζί με ακροδεξιούς συμπαθούντες από ομάδες στη Γερμανία, την Ιταλία και την Αυστρία. Συγκεκριμένα, είπε ότι συναντήθηκε με ομάδες που το Αζόφ θεωρεί στενούς συμμάχους, όπως η ελληνική Χρυσή Αυγή, την ιταλική CasaPound, την πολωνική Szturmowcy και το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα και την Εναλλακτική για τη Γερμανία. Άλλα μέλη του Αζόφ έχουν ταξιδέψει για να συναντήσουν ομολόγους τους στα κράτη της Βαλτικής και στην Κροατία.

Μετά τη δολοφονία των Χρυσαυγιτών Καπελώνη και Φουντούλη, τα ιδεολογικά τους αδέρφια στην Ουκρανία συγκεντρώθηκαν μπροστά από την ελληνική πρεσβεία στο Κίεβο. Κουκουλοφόροι και ντυμένοι με στρατιωτικές στολές, ύψωσαν σημαίες του κόμματος της Χρυσής Αυγής και αφίσες με φωτογραφίες των δύο σκοτωμένων μελών της Χρυσής Αυγής. Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Έθνος, μέλη του ουκρανικού νεοναζιστικού κόμματος «Σβόμποντα» ταξίδεψαν στην Κύπρο στις 27 Ιουνίου 2013 και επισκέφτηκαν τα γραφεία του ΕΛΑΜ, του αδελφικού κινήματος της Χρυσής Αυγής. Εκεί διαπραγματεύτηκαν κοινή δραστηριότητα και την επίσκεψη χαιρέτισε ο Νίκος Μιχαλολιάκος.

Η πρόσφατη βεβήλωση του σοβιετικού μνημείου στην Καλλιθέα με τα σύμβολα του τάγματος Αζόφ και το πανό επιλεκτικής αλληλεγγύη στους Ουκρανούς πρόσφυγες, επιβεβαιώνουν πως ο φασισμός στην Ελλάδα δεν πέθανε το 1974, ούτε με τη νίκη επί της Χρυσής Αυγής. Επιβιώνει στο σκοτάδι, σε παλιές και νέες συμμορίες, νομιμοποιείται από την κυρίαρχη αφήγηση και αναμένει την κατάλληλη στιγμή που τα ξένα και ντόπια συμφέροντα θα τον χρειαστούν και πάλι.

Η μέινστριμ υποστήριξη της χούντας του Κιέβου, ίσως παρέχει το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε το φίδι του φασισμού να σηκώσει ξανά κεφάλι.

12.4.22

81 χρόνια από την επίθεση του Χίτλερ κατά της Ελλάδας, οι ναζί ξανάρχονται μέσω Αζόφ

Γράφει ο Νότης Μαριάς*

Την ώρα που συμπληρωνόταν 81 χρόνια από την επίθεση του Χίτλερ κατά της Πατρίδας μας οι ναζί ξαναχτύπησαν.

Αυτή τη φορά μέσα στην Ελληνική Βουλή καθώς με αφορμή την ομιλία Ζελένσκι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 7 Απριλίου 2022, δηλαδή ακριβώς την επαύριο της μαύρης επετείου της χιτλερικής επίθεσης κατά της Ελλάδας, ένας εκπρόσωπος της νεοναζιστικής Ομάδας του Τάγματος του Αζόφ με περισσό θράσος απευθύνθηκε στους παρόντες Έλληνες Βουλευτές και κομπάζοντας για την συμμετοχή του στο Τάγμα Αζόφ τους κάλεσε να συμπαρασταθούν στην Ουκρανία και στον αγώνα που δίνει ενάντια στη Ρωσία.

Πρόκειται για μια ιταμή πρόκληση στη μνήμη και στους αγώνες του Ελληνικού Λαού κατά του ναζισμού.

Έναν αγώνα που οι πρόγονοί μας πλήρωσαν με μαζικές εκτελέσεις και δολοφονίες στα διάφορα ολοκαυτώματα στα μαρτυρικά χωριά της Πατρίδας μας.

Έναν αγώνα ο οποίος συγκίνησε τους λαούς της σκλαβωμένης Ευρώπης που ζούσαν κάτω από τη ναζιστική μπότα και οι οποίοι έβλεπαν έναν μικρό και περήφανο λαό να αντιστέκεται στον Χίτλερ.

Και ενώ την ίδια στιγμή που ο Ινονού και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία της Τουρκίας ερωτοτροπούσαν με τον Χίτλερ.

Μάλιστα λίγους μήνες μετά στις 18 Ιουνίου 1941 η Τουρκία υπέγραφε με τον Χίτλερ Σύμφωνο Φιλίας και συνεργασίας, για να ακολουθήσει στις 22 Ιουνίου 1941 η επίθεση του Χίτλερ κατά της τότε Σοβιετικής Ένωσης και εν συνεχεία η διακήρυξη στις 30 Ιουνίου 1941 στην πόλη Λβίβ της ίδρυσης φιλοναζιστικού Ουκρανικού Κράτους, μια διακήρυξη που στο τρίτο της σημείο είχε ως βασική θέση τη στήριξη του Χίτλερ και της νέας τάξης πραγμάτων.

Αυτά ήρθαν αναπόφευκτα στη μνήμη μου την ώρα που άκουγα τον εκπρόσωπο του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ να μιλά στην Ελληνική Βουλή.

Και ενώ το θέμα της διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων είναι επίκαιρο όσο ποτέ.

Η Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της Βουλής φέρουν βέβαια ακέραιη την πολιτική ευθύνη για την εμφάνιση του εκπροσώπου της νεοναζιστικής οργάνωσης Αζόφ στην Ελληνική Βουλή, γεγονός το οποίο αναδείχθηκε όχι μόνο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και από σημαντικά στελέχη του κυβερνόντος κόμματος.

Η Πράξη Ανακήρυξης φιλοναζιστικού Ουκρανικού Κράτους στις 30 Ιουνίου 1941 στη Λβιβ

Ειδικότερα ελάχιστες ημέρες μετά την επίθεση του Χίτλερ κατά της τότε ΕΣΣΔ που έγινε στις 22 Ιουνίου 1941, στην πόλη του Λβώφ, σημερινή Λβιβ στις 30 Ιουνίου 1941 Ουκρανοί εθνικιστές εξέδωσαν την Πράξη Ανακήρυξης φιλοναζιστικού Ουκρανικού Κράτους ορίζοντας πρωτεύουσα το Κίεβο.

Όπως μετέδωσε από το Βερολίνο το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Στεφανί σύμφωνα με ανακοίνωση του Γενικού Στρατηγείου του Χίτλερ που εκδόθηκε στις 30 Ιουνίου 1941 η πόλη Λβώφ, άλλως Λεμβέργη κατελήφθη από τη Βέρμαχτ στις 4.20 το πρωί της 30ης Ιουνίου.

Οι Ουκρανοί εθνικιστές δεν έχασαν χρόνο και την ίδια ημέρα ανακοίνωσαν την ανασύσταση του Ουκρανικού Κράτους εκδίδοντας τη σχετική Πράξη Επανίδρυσης του Ουκρανικού Κράτους. Και όλα αυτά με πανηγυρικό τρόπο και ειδικότερα με ομιλία από το μπαλκόνι του κτιρίου του πρώην Lubomirski Palace στην πλατεία Rynok της σημερινής Λβιβ από τον ηγέτη του OUN-B Yaroslav Stetsko, ομιλία που μάλιστα μεταδόθηκε και ραδιοφωνικά και ενώ πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στο σημείο 3 της Πράξης Επανίδρυσης του Ουκρανικού κράτους αναφέρεται ρητά ότι «το νεοσύστατο Ουκρανικό κράτος θα συνεργαστεί στενά με την Εθνικοσοσιαλιστική Μεγάλη Γερμανία, υπό την ηγεσία του ηγέτη της Αδόλφου Χίτλερ, που διαμορφώνει μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο και βοηθά τον ουκρανικό λαό να απελευθερωθεί από τη Μοσχοβιτική κατοχή».

Η Πράξη Διακήρυξης του φιλοναζιστικού Ουκρανικού Κράτους δημοσιεύθηκε σε διάφορες ουκρανικές εφημερίδες της εποχής.

Στην εν λόγω Διακήρυξη αφού επισημαίνεται ότι «με τη θέληση του Ουκρανικού λαού, η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών υπό τη διεύθυνση του Στέπαν Μπαντέρα διακηρύσσει τη συγκρότηση του Ουκρανικού Κράτους» στη συνέχεια τονίζεται ότι «η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών, υπό τη διεύθυνση και τον ιδρυτή και ηγέτη Yevhen Konovalets έχει διεξάγει τα τελευταία δέκα χρόνια μια αιματηρή μάχη» ενάντια στους «Μοσχοβίτες μπολσεβίκους» καλώντας στη συνέχεια τον Ουκρανικό λαό να μην σταματήσει τον αγώνα «μέχρι να ενωθούν όλα τα ουκρανικά εδάφη για να σχηματίσουν μια κυρίαρχη Ουκρανική κυβέρνηση». Μάλιστα η εν λόγω «κυρίαρχη Ουκρανική Κυβέρνηση θα εγγυηθεί την τάξη του Ουκρανικού λαού, τη μονομερή ανάπτυξη όλων των ενεργειών του και όλων των αναγκών του».

Στο σημείο 2 της Διακήρυξης τονίζεται ότι στα δυτικά εδάφη της Ουκρανίας σχηματίζεται μια ουκρανική Κυβέρνηση στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας - Κίεβο».

Ακολουθεί το περίφημο φιλοναζιστικό σημείο 3 της Διακήρυξης που έχει ως εξής:

«3.Το νεοσύστατο Ουκρανικό κράτος θα συνεργαστεί στενά με την Εθνικοσοσιαλιστική Μεγάλη Γερμανία, υπό την ηγεσία του ηγέτη της Αδόλφου Χίτλερ, που διαμορφώνει μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο και βοηθά τον ουκρανικό λαό να απελευθερωθεί από τη Μοσχοβιτική κατοχή.

Ο Ουκρανικός Λαϊκός Επαναστατικός Στρατός που έχει δημιουργηθεί στα ουκρανικά εδάφη, θα συνεχίσει να πολεμά με τον Συμμαχικό Γερμανικό Στρατό ενάντια στη Μοσκοβιτική κατοχή για ένα κυρίαρχο και ενιαίο κράτος και μια νέα τάξη πραγμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο».

Αυτά έλεγε η περίφημη Πράξη Ανακήρυξης του φιλοναζιστικού Ουκρανικού κράτους που με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο διακήρυξε τη συνεργασία του με τον Χίτλερ και τη συστράτευσή του με τη Βέρμαχτ στον αγώνα κατά της τότε ΕΣΣΔ.

Πρωθυπουργός του εν λόγω νεοσύστατου φιλοναζιστικού Ουκρανικού κράτους ορίστηκε ο Yaroslav Stetsko τα αγάλματα του οποίου κοσμούν τη σημερινή Λβιβ στην οποία βρίσκονται αυτό το διάστημα πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι από τους οποίους κανείς δεν έκανε τον κόπο να πει κουβέντα για τον Yaroslav Stetsko.

Πολύ δε περισσότερο καθώς τον Yaroslav Stetsko συνάντησε στις ΗΠΑ το 1983 ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους, ο πρεσβύτερος.

Και ο νοών νοείτο.

*Νότης Μαριάς, Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- O ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής, notismarias@gmail.com

Πηγή: thepressproject.gr

Η CIA γνώριζε από «μέσα» την ομάδα Παπαδόπουλου

* Γιατί οι ΗΠΑ προτίμησαν να κάνουν Δεκαπενταύγουστο τις αποκαλύψεις

 Η CIA γνώριζε από «μέσα» την ομάδα Παπαδόπουλου Είχε όλες τις λεπτομέρειες για το επικείμενο πραξικόπημα των συνταγματαρχών

Οι «μαύρες» επιχειρήσεις για την αποστασία

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ Οι τρεις πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου ( Ν. Μακαρέζος, Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός).

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

24 Νοεμβρίου 2008, 23:27 Ενημερώθηκε: 18 Αυγούστου 2002

Οι «μαύρες» επιχειρήσεις για την αποστασία

Τα τελευταία δύο χρόνια η CIA και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχαν έλθει σε μια σύγκρουση χωρίς προηγούμενο με αντικείμενο την ιστορία των αμερικανικών επεμβάσεων στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1960. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συχνά εκδίδει ειδικούς τόμους στο πλαίσιο μιας σειράς με τον τίτλο «Οι εξωτερικές σχέσεις των ΗΠΑ». Κάθε τόμος περιέχει πάλαι ποτέ απόρρητα ή εμπιστευτικά τηλεγραφήματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της CIA τα οποία επιλέγονται από ανεξάρτητη επιτροπή ιστορικών. Ο σχετικός τόμος που αφορούσε την Ελλάδα για την περίοδο 1964-68 ετοιμάστηκε από τον ιστορικό Τζιμ Μίλερ και τυπώθηκε προκειμένου να εκδοθεί.

Η CIA, με εισήγηση του σταθμού της στην Αθήνα, υποστήριξε ότι η έκδοσή του θα έδινε την αφορμή στην τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» να προχωρήσει σε τρομοκρατική ενέργεια εναντίον αμερικανικού στόχου. Οι εκπρόσωποι της CIA επέμεναν ιδιαίτερα στην απάλειψη κάθε αναφοράς στις προτάσεις του σταθμού της υπηρεσίας για μυστικές επιχειρήσεις, τη μία φορά το 1965 για τη στήριξη της τρίτης κυβέρνησης αποστατών και τη δεύτερη για τον επηρεασμό των εκλογών του Μαΐου 1967 που δεν έγιναν ποτέ. Η CIA δεν ήθελε επίσης να δημοσιευθούν τα τηλεγραφήματά της που έδειχναν ότι γνώριζε από τον Δεκέμβριο του 1966 τα πάντα γύρω από τη συνωμοτική οργάνωση του Γεωργίου Παπαδόπουλου η οποία προέβη στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Ματαίως επιχείρησε να τους πείσει ο τότε αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Νίκολας Μπερνς ότι τα τηλεγραφήματα αυτά περιέχονταν σε βιβλίο που εκδόθηκε το 1997 με συγγραφέα τον γράφοντα. Οι αξιωματούχοι της CIA επέμεναν ότι γι' αυτούς ήταν «θέμα αρχής» να μη δημοσιοποιηθούν οι «αμαρτίες» της υπηρεσίας τους από τη δεκαετία του 1960.

Η γραφειοκρατική διελκυστίνδα κράτησε πολύ καιρό και έφθασε στο ανώτατο δυνατόν επίπεδο. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι το βράδυ της 10ης Σεπτεμβρίου 2001, λίγες ώρες προτού ο Οσάμα μπιν Λάντεν χτυπήσει στην καρδιά της Αμερικής, ο ελληνοαμερικανός αρχηγός της CIA Τζορτζ Τένετ τηλεφώνησε στον υπουργό Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ και του ζήτησε να σταματήσει την έκδοση του τόμου που αφορούσε την Ελλάδα. Ο κ. Τένετ επικαλέστηκε προσωπική επίκληση του τότε σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, ο οποίος επέμενε ότι η δημοσίευση του τόμου θα σήμαινε αυτόματη επίθεση της «17 Νοέμβρη» προς αμερικανικό στόχο. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου κάθε σχετική συζήτηση πάγωσε ως τις αρχές αυτού του μήνα. Οταν το θέμα ήλθε πάλι προς συζήτηση στην αρμόδια διυπηρεσιακή επιτροπή, η CIA έκανε πίσω με τη δικαιολογία ότι «τώρα που εξαρθρώθηκε σε μεγάλο βαθμό η «17 Νοέμβρη», δεν έχουμε αντίρρηση να δημοσιευθεί ο τόμος». Παρ' όλα αυτά, επέμεναν η δημοσιοποίησή του να γίνει στις 15 Αυγούστου γνωρίζοντας ότι η μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης βρίσκεται σε διακοπές και ελάχιστα ασχολείται με την τρέχουσα επικαιρότητα. Η CIA πέτυχε επίσης να πεισθεί το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να εκδώσει ανακοίνωση Τύπου για τη δημοσίευση του τόμου και να μη μοιράσει δωρεάν αντίτυπά του στους δημοσιογράφους.

Στις 777 σελίδες του τόμου υπάρχουν πολλά τηλεγραφήματα στα οποία έχουν απαλειφθεί παράγραφοι, γραμμές ή μόνο λέξεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για εδάφια που αναφέρονταν στη δράση, στις εισηγήσεις και στις εκτιμήσεις του σταθμού της CIA στην Αθήνα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στα πρακτικά μιας κρίσιμης συνεδρίασης τον Μάρτιο του 1967 στην Ουάσιγκτον έχουν απαλειφθεί το όνομα του σταθμάρχη της CIA Τζακ Μόρι και οι εισηγήσεις του, αν και ο ίδιος τις αποκάλυψε με επώνυμο άρθρο του στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ».«Να μην κάνουμε ήρωα τον Ανδρέα» * Πώς οι Αμερικανοί προετοίμασαν τις κινήσεις των αποστατών και προσπάθησαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα των εκλογών

Ο τόμος που είδε το φως της δημοσιότητας περιέχει αποκαλυπτικά στοιχεία για τον ρόλο των Αμερικανών την περίοδο της αποστασίας. Τον Σεπτέμβριο του 1965 και ενώ η χώρα βρίσκεται εν μέσω δεινής πολιτικής κρίσης ο σταθμός της CIA στην Αθήνα προτείνει στο επιτελείο της πρεσβείας μυστική επιχείρηση εξαγοράς - με αμερικανικά κεφάλαια - βουλευτών της Ενώσεως Κέντρου ώστε να μπορέσει να σχηματισθεί κυβέρνηση. Η Βουλή είχε ήδη αρνηθεί την ψήφο εμπιστοσύνης στον Νόβα και στον Τσιριμώκο και το παλάτι ήταν έτοιμο να δοκιμάσει για τρίτη φορά να σχηματίσει κυβέρνηση αποστατών. Η πρεσβεία, σύμφωνα με τηλεγράφημά της, δεν έκρυβε την υποστήριξή της στον σχηματισμό κυβέρνησης Στεφανόπουλου αλλά έβλεπε πως η εξασφάλιση ψήφου εμπιστοσύνης από αυτήν δεν ήταν καθόλου βέβαιη.

Ο τόμος που ήλθε στο φως της δημοσιότητας δεν περιέχει λεπτομέρειες για την πρόταση της CIA, ύστερα από επίμονες πιέσεις των τωρινών εκπροσώπων της. Υπάρχει μόνο σημείωση στην οποία τονίζεται ότι «την περίοδο 1965-67 ανώτεροι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης, οι οποίοι ανησυχούσαν πως η επιστροφή στην εξουσία των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου μπορεί να οδηγούσε στα άκρα την ελληνική πολιτική σκηνή και να επέτρεπε στο Κομμουνιστικό Κόμμα να αυξήσει την επιρροή του, συζητούσαν διάφορες μεθοδεύσεις και δράσεις στο πλαίσιο της «Επιτροπής 303″». Η επιτροπή αυτή είχε πάρει την ονομασία της από το δωμάτιο στο οποίο συνεδρίαζε και ήταν αρμόδια για μυστικές ή «μαύρες» επιχειρήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Σύμφωνα με τη σημείωση των συντακτών του τόμου, «κάποιοι αξιωματούχοι στην κυβέρνηση Τζόνσον πίστευαν ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να λάβουν δραστικά μέτρα για να στηρίξουν μια μετριοπαθή κυβέρνηση και να αποδυναμώσουν την πολιτική επιρροή των Παπανδρέου στην ΕΚ. Ο βοηθός του προέδρου Μακ Τζορτζ Μπάντι ήταν αντίθετος σε αυτή την ενέργεια».

Ο τόμος περιέχει πάντως ένα τμήμα από το τηλεγράφημα που έστειλε στις 5 Σεπτεμβρίου 1965 ο επιτετραμμένος της πρεσβείας Νορμπ Ανσουτζ για να υποστηρίξει την πρόταση της CIA για την εξαγορά βουλευτών. Παραπάνω από δέκα παράγραφοι του τηλεγραφήματος που αναφέρονται συγκεκριμένα στην επιχείρηση, όπως ποιον βουλευτή και με πόσα χρήματα θα μπορούσε να εξαγοράσει η CIA, έχουν απαλειφθεί. Ο Ανσουτζ υποστηρίζει πάντως ότι «η πρεσβεία έχει φθάσει στο συμπέρασμα πως η επιστροφή του Γεωργίου Παπανδρέου στην εξουσία πρέπει να αποφευχθεί αν αυτό μπορεί να γίνει χωρίς άμεση και ανοιχτή σύγκρουση μαζί του... Τα κίνητρα του Ανδρέα δεν είναι εύκολο να εντοπισθούν. Κατά τη γνώμη μου, με βάση πάνω από δέκα συνομιλίες μαζί του, ο Ανδρέας είναι φιλόδοξος, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς (αμοράλ), συναισθηματικά ασταθής και ουδέτερος σε σχέση με τα δυτικά συμφέροντα. Αν και δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία, πιστεύω ότι είναι ηγέτης του ΑΣΠΙΔΑ και ελπίζει τελικά να ελέγξει τον Ελληνικό Στρατό έτσι ώστε να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ως πολιτικό εργαλείο... Εκτιμώ ότι ο Ανδρέας θα μειώσει δραστικά τις ελληνικές στρατιωτικές δαπάνες, θα απομακρύνει την Ελλάδα σταδιακά από το ΝΑΤΟ και θα προσφύγει στο σοβιετικό μπλοκ για να προωθήσει τα ελληνικά προϊόντα... Ο φυσικός του σύμμαχος σε αυτή την πολιτική είναι η Αριστερά και οι κομμουνιστές... Κατόπιν όλων αυτών είναι εξαιρετικά σημαντικό να μάθουμε περισσότερα για τις σχέσεις του Ανδρέα με τους κομμουνιστές και την άκρα Αριστερά, να βρούμε πόσα χρήματα έχει και από πού και - στον βαθμό που μπορούμε - να περιορίσουμε την πραγματική αλλά και την πιθανή πολιτική του δύναμη».

Η σημερινή CIA κατάφερε να απαλείψει όλα τα κρίσιμα σημεία του τηλεγραφήματος του Ανσουτζ, όπως και όλο το κείμενο των πρακτικών της «Επιτροπής 303», η οποία συνεδρίασε στις 10 Σεπτεμβρίου 1965 με θέμα τη χρηματοδότηση μυστικής επιχείρησης στήριξης της τρίτης κυβέρνησης αποστατών. Η «Επιτροπή 303» απέρριψε την πρόταση και εισηγήθηκε στην πρεσβεία της Αθήνας, προς μεγάλη απογοήτευση του Ανσουτζ, να εισηγηθεί στο παλάτι να βρει τα απαιτούμενα χρήματα από ελληνικές πηγές. Αποτελεί μυστήριο γιατί ολόκληρη η σελίδα των πρακτικών της επιτροπής απαλείφθηκε από τον τόμο.

* Η πρόταση και η επιτροπή

Ο σταθμός της CIA ήταν, όπως φαίνεται, επιρρεπής στις προτάσεις για μυστικές επιχειρήσεις, αναπολώντας ενδεχομένως τις «ημέρες δόξας» που είχαν ζήσει οι προκάτοχοί τους τη δεκαετία του 1950. Στις 2 Νοεμβρίου 1966 η πρεσβεία της Αθήνας, ύστερα από παρότρυνση της CIA, πρότεινε μία ακόμη «μαύρη» επιχείρηση. Αυτή τη φορά επρόκειτο για επιχείρηση χρηματοδότησης μετριοπαθών υποψηφίων βουλευτών της Ενώσεως Κέντρου καθώς και υποψηφίων του κόμματος των αποστατών (ΦΙΔΗΚ) ώστε, ακόμη και αν κέρδιζε η ΕΚ τις εκλογές, να ήλεγχαν την πλειοψηφία μετριοπαθείς βουλευτές που δεν συνδέονταν με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η πρόταση αυτή έχει δει το φως της δημοσιότητας, όχι όμως και τα πρακτικά της αρμόδιας επιτροπής του Λευκού Οίκου με τον τίτλο «Επιτροπή 303», η οποία συνεδρίασε στις 8 Μαρτίου 1967.

Το θέμα της συνεδρίασης είναι «Μυστική επιχείρηση επηρεασμού των ελληνικών εκλογών στην Ελλάδα» και η πρόταση της CIA προέβλεπε την παροχή 200.000-300.000 δολαρίων σε «αντιανδρεϊκούς πολιτικούς». Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου Γουόλτερ Ράστοου εκφράζει αρχικά τις αντιρρήσεις του για την πρόταση. Ο δημοσιευμένος τόμος δεν αποκαλύπτει ποιος μιλούσε εκ μέρους της CIA. Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο ότι τη CIA εκπροσωπούσε ο σταθμάρχης στην Αθήνα Τζακ Μόρι, ο οποίος υποστήριξε ότι «η αμερικανική ανάμειξη μπορεί να μην εξασφάλιζε τη νίκη σε κάποιον, οπωσδήποτε όμως θα επηρέαζε το αποτέλεσμα». Ο Μόρι πρόσθεσε: «Εχουμε παρακολουθήσει για αρκετό καιρό τον Ανδρέα Παπανδρέου για να γνωρίζουμε, μιλώντας ρεαλιστικά, πως ανήκει οπωσδήποτε στο στρατόπεδο των ανθρώπων οι οποίοι είναι εχθρικοί προς τα αμερικανικά συμφέροντα. Σε αντίθεση με τους άλλους υποψηφίους, ο Ανδρέας είναι εξαιρετικά δυναμικός στις θέσεις του».

Ο Ράστοου αναρωτήθηκε κατά πόσον η CIA «δεν συνέχιζε να αντιμετωπίζει τις εκλογές του 1967 με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπιζε τις ελληνικές εκλογές τη δεκαετία του 1950. Τότε είχαμε λεφτά, τεχνικές μεθόδους και πράκτορες στο τοπικό σύστημα και μπορούσαμε να λειτουργούμε σχεδόν με αυτόματο πιλότο. Τώρα όμως είναι τόσο μεγάλη η απειλή;». Ο σύμβουλος του Τζόνσον αναφερόταν προφανώς στις μυστικές επιχειρήσεις που οργανώθηκαν τη δεκαετία του '50 για τη στήριξη του Ελληνικού Συναγερμού και της ΕΡΕ, καθώς και την υπονόμευση της ΕΔΑ.

Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πρέσβης Κόλερ υποστήριξε ότι τα συνοδευτικά έγγραφα δεν εξηγούσαν επαρκώς την απειλή από μια νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και αναρωτήθηκε κατά πόσον η CIA «υπερέβαλλε σε σχέση με το τι θα μπορούσε να κάνει ο Ανδρέας». Η συνεδρίαση διεκόπη και συνεχίστηκε στις 13 Μαρτίου 1967.

* Η επιστολή στον Τζόνσον

Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ο Ράστοου θεώρησε καλό να γράψει ένα σημείωμα προς τον πρόεδρο Τζόνσον για να του εξηγήσει γιατί η «Επιτροπή 303» απέρριψε την πρόταση της CIA. Και αυτό γιατί ηγετικά στελέχη της μυστικής υπηρεσίας υποστήριζαν ανοιχτά ότι, αν η πρόταση είχε υλοποιηθεί, το πραξικόπημα δεν θα γινόταν. Κάποιοι εξ αυτών έδωσαν μάλιστα σχετικές πληροφορίες στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ».

Ο Ράστοου έγραψε στον Τζόνσον: «Συζητήσαμε την πρόταση της CIA να ξοδευθούν 200.000-300.000 δολάρια για τις ελληνικές εκλογές προκειμένου να υποστηριχθούν αντιανδρεϊκοί υποψήφιοι» και συμπλήρωσε: «Η αίσθηση που είχαμε ήταν πως είναι όλο και λιγότερο πρέπον να προσπαθούμε να επηρεάσουμε τις εκλογές σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία... Υπήρχε ακόμη αρκετός σκεπτικισμός και από τη δική μου πλευρά για το αν το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών θα μπορούσε πράγματι να επηρεασθεί από ένα τέτοιο ποσό». Ο Ράστοου εξηγούσε, τέλος, στον πρόεδρο ότι «το θέμα που συζητούσαμε δεν ήταν τι έπρεπε να κάνουμε ή να μην κάνουμε σε σχέση με ένα πραξικόπημα αλλά τι να κάνουμε σε σχέση με τις εκλογές, που οι περισσότεροι πίστευαν ότι ήταν περισσότερο πιθανόν να διεξαχθούν, παρά το άγχος που επικρατούσε γύρω από το αποτέλεσμά τους σε διάφορα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα».ΕΞΑΓΟΡΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ «Ας βρουν λεφτά μόνοι τους»

Ο Ράστοου διεπίστωσε ότι οι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν διχασμένοι μεταξύ τους αλλά ο σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα επέμενε πως ο Ανδρέας Παπανδρέου θα απειλούσε τα αμερικανικά συμφέροντα εφόσον κέρδιζε τις εκλογές μαζί με τον πατέρα του. Ο Τζακ Μόρι πρόσθεσε μάλιστα πως, «αν φανεί πιθανόν ότι ο Ανδρέας θα κερδίσει, το παλάτι και ο στρατός μπορεί να παγώσουν το Σύνταγμα και να αναλάβουν την εξουσία. Ο στρατός είναι πιστός στο παλάτι».

Στο τέλος της συνεδρίασης αποφασίστηκε να τεθεί το θέμα στον υπουργό Εξωτερικών Ντιν Ρασκ για να λάβει εκείνος την τελική απόφαση. Ο Ρασκ αποφάσισε ότι «ο κίνδυνος να γίνει γνωστή η μυστική επιχείρηση ήταν πολύ μεγαλύτερος από το πολιτικό όφελος της παρέμβασης». Αναφερόμενος στις πιέσεις Ελληνοαμερικανών που ήθελαν τη μυστική επιχείρηση δήλωσε: «Αν πιστεύουν ότι 200.000-300.000 δολάρια θα κάνουν μεγάλη διαφορά στις εκλογές, δεν θα πρέπει να τους είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρώσουν αυτό το ποσό χωρίς να ανακατέψουν την αμερικανική κυβέρνηση». Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Ρασκ αναφερόταν στον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάπας, ο οποίος συνδεόταν την περίοδο εκείνη με στελέχη της CIA και υπερσυντηρητικούς παράγοντες στην Αθήνα, ενώ πίεζε πάντοτε για συνταγματική εκτροπή προκειμένου να προληφθεί η άνοδος της ΕΚ στην εξουσία.Το σχέδιο «Ιέραξ 2» και το παλάτι * Τι είπε ο Σπαντιδάκης στον απεσταλμένο της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας λίγο πριν από το πραξικόπημα

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ένα τηλεγράφημα που έρχεται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας με ημερομηνία 9 Μαρτίου 1967 και το οποίο προήλθε από τον σταθμό της CIA. Ενας πράκτορας των Αμερικανών ήλθε σε επαφή με τον στρατηγό Γρηγόρη Σπαντιδάκη, ο οποίος ήταν τότε αρχηγός του ΓΕΣ. Ο Σπαντιδάκης τού αποκάλυψε ότι «τις τελευταίες δέκα ημέρες διάφοροι αξιωματικοί σε θέσεις-κλειδιά βρίσκονταν σε άτυπη επιφυλακή, στο πλαίσιο της πρώτης φάσης εφαρμογής του σχεδίου «Ιέραξ 2″». Ο Σπαντιδάκης είπε ακόμη ότι 30-35 αξιωματικοί μεσαίων βαθμών έχουν μετατεθεί για τον ίδιο λόγο στην Κεντρική Στρατιωτική Διοίκηση στην Αθήνα... Εξήγησε ότι ο «Ιέραξ 2» ήταν το σχέδιο για την ανάληψη της εξουσίας από τους στρατιωτικούς στην Ελλάδα σε περίπτωση που σημειωνόταν νέα πολιτική κρίση. Το σχέδιο προέβλεπε τι θα έκανε κάθε σημαντική στρατιωτική μονάδα σε αυτή την περίπτωση. «Το σχέδιο «Ιέραξ 2″ ήταν αυτό που εφήρμοσε η χούντα του Παπαδόπουλου το βράδυ της 21ης Απριλίου, το οποίο» όπως αποκαλύπτει το τηλεγράφημα «είχε τεθεί σε εφαρμογή λόγω της ανησυχίας του παλατιού γύρω από την πολιτική κατάσταση». Ο Σπαντιδάκης ανέφερε ότι μεταξύ των άλλων οι αξιωματικοί που «έπρεπε να έρχονται σε καθημερινή επαφή μαζί του και να βρίσκονται σε επιφυλακή ήταν ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο ταξίαρχος Πανουργιάς κ.ά.».

Στο ίδιο τηλεγράφημα διαφαίνεται σαφώς ο ρόλος του υπασπιστή του τότε βασιλέα Κωνσταντίνου, του Μιχάλη Αρναούτη, ο οποίος έδωσε την εντολή για την ενεργοποίηση του σχεδίου «Ιέραξ 2» στην Αεροπορία. Η πρεσβεία της Αθήνας σε διαφορετικό τηλεγράφημά της στις 24 Μαρτίου 1967 υποστήριζε: «Είναι βέβαιον ότι υπάρχει ένα σχέδιο στρατιωτικής επέμβασης αλλά δεν έχουμε στοιχεία που να δείχνουν ότι η στρατιωτική ηγεσία προωθεί τη συνταγματική εκτροπή. Αντιθέτως πιστεύουμε ότι ο στρατός δεν θα επιχειρήσει μόνος του να επιβάλει τη δικτατορία αλλά θα τη στηρίξει εφόσον ο βασιλεύς αποφασίσει υπέρ αυτού του τύπου καθεστώτος».Οι πληροφορίες για τη δράση των συνταγματαρχών * Είχαν πράκτορα στον κλειστό κύκλο των συνεργατών του Παπαδόπουλου

Τα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δείχνουν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν μήνες πριν από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου για τη συνωμοτική ομάδα ΕΕΝΑ υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Η αναφορά της CIA με ημερομηνία 20 Δεκεμβρίου 1966, η οποία έχει ήδη έλθει στο φως της δημοσιότητας στο βιβλίο του γράφοντος Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας, περιέχει συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τη δομή και τους στόχους της ομάδας. Ολα τα ονόματα των ανθρώπων που έπαιξαν αργότερα ρόλο στη χούντα περιλαμβάνονται στο τηλεγράφημα της CIA, το οποίο δεν αποκαλύπτει βεβαίως την πηγή των πληροφοριών. Το Επαναστατικό Συμβούλιο που διοικούσε την ΕΕΝΑ απαρτιζόταν εκείνη την περίοδο από τους: συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο, Ιωάννη Λαδά, Δημήτρη Σταματελόπουλο, Δημήτριο Ιωαννίδη (τον μετέπειτα δικτάτορα, ο οποίος ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο στις 25 Νοεμβρίου 1973), Ιωάννη Λέκκα, Μιχαήλ Ρουφογάλη και Ιωάννη Μέξη.

Είναι πάντως σαφές ότι η CIA είχε κάποιον πράκτορα στον κλειστό κύκλο των συνεργατών του Παπαδόπουλου. Το τηλεγράφημα περιγράφει συνάντηση των πραξικοπηματιών στις 13 Δεκεμβρίου 1967 στο σπίτι του Ιωάννη Λαδά κατά την οποία συζητήθηκε εκτενώς το αν η ομάδα θα έπρεπε να εκλέξει έναν, μοναδικό αρχηγό ή αν θα έπρεπε να αφήσει το Επαναστατικό Συμβούλιο να παίρνει τις σημαντικές αποφάσεις. Στη συνάντηση αυτή δεν ελήφθη απόφαση για το αν έπρεπε να προχωρήσουν στο πραξικόπημα και επιβεβαιώθηκε απλώς η πρόθεσή τους να κρατηθούν εκτός νευραλγικών θέσεων αξιωματικοί με αριστερές απόψεις ή άτομα που δεν συμπαθούσαν τις θέσεις της συνωμοτικής ομάδας. Ενδιαφέρον είναι πως, σύμφωνα με τον πράκτορα της CIA, τα μέλη της συνωμοτικής ομάδας δεν του είχαν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη γιατί ανησυχούσαν ότι «κάρφωνε» τις δραστηριότητες της ομάδας στον υποδιοικητή της ΚΥΠ ταξίαρχο Μανώλη Ζαχαράκη που συνδεόταν με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ο Ζαχαράκης είχε μόλις διορίσει τον Ρουφογάλη σε ανώτερη θέση της ΚΥΠ δημιουργώντας αμφιβολίες για τις πραγματικές απόψεις του.

Η CIA συνέχισε να στέλνει πληροφορίες για τη συνωμοτική ομάδα του Παπαδόπουλου ως και τον Φεβρουάριο του 1967. Η πληροφόρηση διεκόπη τότε αιφνιδίως είτε γιατί η ομάδα αποφάσισε να λειτουργεί με μεγαλύτερη ακόμη συνωμοτικότητα είτε πάλι γιατί κάποιος στη CIA δεν θέλησε να αποκαλύψει τη δράση της στα τελευταία στάδια της προετοιμασίας του πραξικοπήματος. Το βέβαιον είναι ότι στα αρχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα ως τώρα δεν υπάρχουν έγγραφα που να δείχνουν επαφή της ομάδας Παπαδόπουλου με τη CIA προκειμένου να ληφθεί το ΟΚ, το αμερικανικό «πράσινο φως», για την 21η Απριλίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σημειώθηκε παρόμοια άτυπη επαφή, μια και ο Παπαδόπουλος και άλλοι πραξικοπηματίες διατηρούσαν άτυπες αλλά στενές μακροχρόνιες σχέσεις με Ελληνοαμερικανούς που υπηρετούσαν τότε σε θέσεις-κλειδιά στον σταθμό της CIA στην Αθήνα.ΕΠΑΦΕΣ Το «πορτοκαλί φως» στον Κωνσταντίνο

Στον τόμο που είδε χθες το φως της δημοσιότητας περιέχονται εξάλλου τηλεγραφήματα τα οποία αναφέρονται σε επαφές του τότε βασιλέα Κωνσταντίνου με τον αμερικανό πρεσβευτή Φιλ Τάλμποτ λίγο πριν από την 21η Απριλίου. Ο Κωνσταντίνος θέτει το ενδεχόμενο της συνταγματικής εκτροπής και ο Τάλμποτ με τη σειρά του ενημερώνει την Ουάσιγκτον. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ με επείγον τηλεγράφημα του υφυπουργού Στιούαρτ Ρόκγουελ προς τον Τάλμποτ, το οποίο έχει δει το φως της δημοσιότητας, τόνιζε: «Ο βασιλεύς θα πρέπει να συνυπολογίσει την αντίθεση της κοινής γνώμης στο σενάριο της συνταγματικής εκτροπής. Ο Ανδρέας ως «μάρτυρας», με την πλήρη υποστήριξη του μηχανισμού του συγκροτήματος Λαμπράκη, θα αποτελεί έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο. Οι ΗΠΑ, για λόγους αρχής, θα είναι αντίθετες σε μια εξωσυνταγματική κίνηση. Θα πρέπει να υπογραμμίσετε το γεγονός ότι η αμερικανική αντίδραση δεν μπορεί να καθορισθεί εκ των προτέρων αλλά θα εξαρτηθεί από τις συνθήκες που θα ισχύουν εκείνη τη στιγμή». Το τηλεγράφημα αυτό εστάλη στην Αθήνα στις 3 Απριλίου 1967 και αποτελεί ένα «θολό μήνυμα», αν όχι ένα «πορτοκαλί φως» προς τον Κωνσταντίνο να προχωρήσει στη συνταγματική εκτροπή, την οποία επεξεργάζονταν ο Σπαντιδάκης και το επιτελείο με τη μορφή του σχεδίου «Ιέραξ 2».

https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/i-cia-gnwrize-apo-mesa-tin-omada-papadopoyloy/