Δύο ακόμα άρθρα πού αφορούν τα ελληνοτουρκικά

Δύο ακόμα άρθρα πού αφορούν τα ελληνοτουρκικά και ένα πού αφορά την στάση του ΚΚΕ με την ανακοίνωση του για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ,  την περίεργη στάση του να εξισώνει τον επιτιθέμενο ιμπεριαλιστή με την βοήθεια άλλων κρατών πού συντρέχουν την αμυνόμενη χώρα ακόμα και αν έχουν συμφέροντα πχ.Συρία.
Δεν έχουμε να κάνουμε με ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και αναμετρήσεις πρός το παρόν αλλά για την προσπάθεια της ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας των ΗΠΑ να επιβληθεί παγκόσμια και σε όλα τα κράτη που την αμφισβητούν. Να διατηρήσει την Pax Americana αντίστοιχο της Pax Romana. Όσο αποδυναμώνεται και δεν μπορεί να ελέγξει τις καταστάσεις τόσο περισσότερο επιθετική γίνεται.
Είναι πασιφανές αυτό μόνο το ΚΚΕ δεν θέλει να το βλέπει.
Η Κίνα πέφτει μακριά, η Ρωσία δεν εκπληρώνει κανένα από τα κριτήρια πού έχει θέσει ο λένιν για να είναι ιμπεριαλιστική.
Άλλος παγκόσμιος στρατιωτικός πόλος φαίνεται να διαμορφώνεται με Γερμανία και Τουρκία.
Είναι ολοφάνερη η τουρκική ανάμιξη και καθοδήγηση του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ το μόνο πού δεν μπορούμε να γνωρίζουμε είναι αν υπάρχει συνεννόηση με ΗΠΑ ή Γερμανία, κοινά σχέδια.
Αν και δεν είμαι ειδικός πιστεύω ότι στην συγκεκριμένη περίσταση των κινδύνων πού αντιμετωπίζει ο ελληνισμός (Ελλάς-Κύπρος) ότι τα ραφάλ και όλα τα οπλικά τους συστήματα ήδη έπρεπε να βρίσκονται στην ελλάδα και ειδικά οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς.

«Η γερμανική πριμοδότηση των νεο-οθωμανών και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα...»
10/06/2020
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Για μια ακόμα φορά, η Γερμανία προέταξε τείχος προστασίας της Τουρκίας, πριμοδοτώντας έτσι τον νεο-οθωμανικό μιλιταρισμού. Η στάση της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου συζητούταν οι σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας και η επιβολή κυρώσεων σε βάρος της, στο οποίο επιχείρησε όχι μόνο να αποφύγει την επιβολή κυρώσεων, αλλά και να «βγάζει στον αφρό» τον τουρκικό επεκτατισμό έναντι δύο κρατών της Ε.Ε. (Ελλάδα - Κύπρος), διέλυσε κάθε φύλλο συκής περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ακύρωσε πλήρως τον υπονομευμένο από την αρχή ρόλο της ως αντικειμενικού επιδιαιτητή στην ελληνο-τουρκική κρίση.
Η εμφανής εμπλοκή της Τουρκίας και στον πόλεμο του Ναγκόρνο - Καραμπάχ μεταξύ της φίλης Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, δορυφόρου της Άγκυρας δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Απεναντίας επιβεβαιώνει τη στρατηγική του νεο-οθωμανικού μιλιταρισμού, που λειτουργεί ως μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου - Μέσης Ανατολής - Ανατολικής Μεσογείου - Βαλκανίων και Βόρειας Αφρικής. Επιβεβαιώνει ακόμα την αυταρχική και φασιστική φύση του πολιτικο-στρατιωτικού καθεστώτος της Άγκυρας, που ενώ έχει προηγηθεί μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες γενοκτονίες κατά του αρμενικού λαού, χωρίς αιδώ πολεμά βρώμικα ξανά κατά της Αρμενίας.
Ανεξαρτήτως του εάν στο τέλος η υπερέκταση αυτή της Τουρκίας θα είναι επωφελής για αυτήν, αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με απόλυτο τρόπο την κατάληξη της διαμόρφωσης του σημερινού ρευστού παγκόσμιου συστήματος, η στρατηγική αυτή περικλείει μέγιστους κινδύνους για την Ελλάδα και την Κύπρο. Η τακτική τουρκική αναδίπλωση εν σχέσει με την πρόσφατη έξαρση της επιθετικότητας κατά της Ελλάδος με την συνεχή παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από το Oruc Reis, προκειμένου να υποβοηθήσει τη Γερμανία και τους δορυφόρους της ενόψει του ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κορυφής για επιβολή οικονομικών κυρώσεων, δεν μπορεί από μόνη της σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως ενθαρρυντική εξέλιξη. Αντίθετα, κρύβει παγίδες.
Η Ελλάδα παρά το γεγονός ότι μέσω αυτής της προσωρινής αποκλιμάκωσης απέφυγε θερμό επεισόδιο ή ακόμα και πολεμική σύγκρουση, έχασε μια μοναδική ευκαιρία να προχωρήσει μέσω σοβαρών διπλωματικών πρωτοβουλιών στην σφυρηλάτηση ενός αντι-τουρκικού άξονα, τόσο στην ευρύτερη Λεκάνη της Μεσογείου - Μέσης Ανατολής (Γαλλία, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), όσο και εντός της Ε.Ε., αφού για πρώτη φορά η τουρκική επιθετικότητα και η εργαλειοποίηση του προσφυγικού έχουν δημιουργήσει ρήγματα στις κεντρικές και βόρειες χώρες (Αυστρία). Το μόνο κέρδος για την Ελλάδα από τον επιβληθέντα ελληνο-τουρκικό διάλογο είναι ότι κερδίζει χρόνο για να βελτιώσει τα αμυντικά της κενά, που προήλθαν από τον καταστροφικό και σε αυτόν τον τομέα μνημονιακό οδοστρωτήρα. Και αυτό όμως παραμένει ζητούμενο, καθώς στο ελληνικό προσωπικό εξουσίας και στην ιθύνουσα παρασιτική οικονομική ολιγαρχία κυριαρχεί το σύνδρομο του κατευνασμού και της έλλειψης μακρόχρονης εθνικής στρατηγικής, που θα ενίσχυε και θα ενδυνάμωνε την γεωπολιτική ισχύ της χώρας μας.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσα από γενναίες ευρύτερες πρωτοβουλίες συμμαχιών, με βάση τα κοινά συμφέροντα στη σημερινή ρευστή παγκόσμια περίοδο και την εμβάθυνση της ισότιμης αμυντικής συνεργασίας με τη Γαλλία, που είχε σηματοδοτηθεί κατά την προηγούμενη περίοδο και δημιούργησε πανικό όχι μόνο στην Άγκυρα, αλλά και σε άλλους, εξ ου και οι υπόγειες αμερικανικές και γερμανικές πιέσεις για ακύρωσή της. Η Αμερική, που μέχρι σήμερα λόγω του «ψοφοδεούς των πολιτικών ηγεσιών παίρνει μόνο από την Ελλάδα χωρίς ουσιαστική προσφορά, δεν πρόκειται ποτέ να σταθεί απέναντι στην Τουρκία χάριν της Ελλάδος, καθόσον στον ευρύτερο πλανητικό σχεδιασμό της η Τουρκία κατέχει σημαντική γεωπολιτική σημασία. Η δε Γερμανία, πέραν των σημαντικών οικονομικών και εμπορικών συμφερόντων με τη μεγάλη τουρκική αγορά (40 δις το χρόνο περίπου) και τα ειδικά εσωτερικά προβλήματα από την μεγάλη τουρκική κοινότητα σε αυτήν, είναι γνωστό ότι αποτελεί διαχρονικό σύμμαχο και προστάτη της Τουρκίας καθ' όλη την σύγχρονη ιστορική διαδρομή (Α' και Β' Παγκόσμιος Πόλεμος).
Έτσι, με δεδομένο ότι οι ελληνο-τουρκικές συνομιλίες είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να αποφέρουν κάτι θετικό για την Ελλάδα, αφού η τουρκική βουλιμία δεν μπορεί να κορεστεί με λύσεις βάσει του διεθνούς δικαίου, αλλά οι στόχοι της είναι πολύ ευρύτεροι σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της (γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, τουρκική μειονότητα στη Θράκη, θαλάσσιες εκτάσεις βάσει τουρκο-λιβυκού μνημονίου) είναι βέβαιο ότι η νεο-οθωμανική επιθετικότητα θα επιστρέψει πολύ σύντομα στο προσκήνιο.
Site: https://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG

Όταν μεταμφιέζεις την εξάρτηση σε συμμαχία
Μαργαρίτη Γεωργίου
Τις ίδιες πάνω κάτω ημέρες που ο λαλίστατος κος Πομπέο βρισκόταν στην Κρήτη και γευόταν τα κρητικά εδέσματα στην οικία Μητσοτάκη, τίς ίδιες ημέρες που η ελληνική πολιτική ελίτ περίμενε ανυπόμονα την απόφαση περί κυρώσεων -ή εργαλείων ή ό,τι άλλο- κατά της ταραχοποιού Τουρκίας, τις ίδιες ημέρες που το ΝΑΤΟ διαμόρφωνε την συμφωνία της "αποσυμπίεσης", στην Μαύρη θάλασσα λάμβανε χώρα μια άλλη ιστορία.
Το αμερικανικό αντιτορπιλικό κατευθυνόμενων βλημάτων της κλάσης Arleigh Burke, το USS Roosevelt, πραγματοποίησε από κοινού με την τουρκική φρεγάτα της κλάσης ΜΕΚΟ, την TCG Barbaros κοινά γυμνάσια τακτικού συντονισμού.
Επρόκειτο για την έκτη φορά, μέσα στο 2020, που μονάδες του αμερικανικού ναυτικού επισκέπτονται την Μαύρη θάλασσα και ασκούνται μαζί με μονάδες του τουρκικού ναυτικού.
Για την βασική μόνιμη ναυτική μοίρα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, τα τέσσερα αντιτορπιλικά που έχουν ορμητήριο την βάση Ρότα στην Ισπανία, η Μαύρη θάλασσα είναι ο πιο συχνός προορισμός. Όχι ότι δεν έχουν και άλλες ευθύνες. Ο τομέας της δράσης τους περιλαμβάνει τις δυτικές ακτές της Αφρικής και ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Οι συχνές αποστολές των αμερικανικών και τουρκικών πλοίων στην Μαύρη θάλασσα έχουν σκοπό να ενισχύσουν τη δυναμική της αντι-ρωσικής συμμαχίας που αναπτύσσεται στην περιοχή από χώρες που ανήκουν στο ΝΑΤΟ ή άλλες που συνεργάζονται με αυτό: Βουλγαρία, Γεωργία, Ρουμανία, Ουκρανία. Στην προώθηση ετούτης της συμμαχίας ο ρόλος της Τουρκίας είναι κομβικός. Οι διαθεσιμότητες του αμερικανικού ναυτικού δεν θα επέτρεπαν κανενός είδους επίδειξη χωρίς τη συμμετοχή του τουρκικού ναυτικού. Οι εξελίξεις στον νότιο Καύκασο μάλλον θα αναβαθμίσουν την όλη σχέση και συνακόλουθα την σημασία της Τουρκίας στην στρατηγική αυτή ζώνη.
Ο ειλικρινής κος Πομπέο το δήλωσε εξάλλου ευθέως στους Έλληνες συνομιλητές του: η αναμέτρηση στην περιοχή αφορά την Ρωσία και την Κίνα και μόνο αυτές. Τυχόν "διαφορές" ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, απλά εκτρέπουν από την αναγκαία προσήλωση στο στόχο. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ετούτες οι "διαφορές" πρέπει να επιλυθούν το ταχύτερο καθότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν άλλες δουλειές. Ο τρόπος επίλυσης των "διαφορών" ελάχιστα ενδιαφέρει την Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες.
Οι εχθροί Ρωσία-Κίνα
Στην αναμέτρηση, στην επιδιωκόμενη περίσφιξη των Ρωσίας είναι προφανές ότι η σημασία της Τουρκίας έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από την αντίστοιχη της Ελλάδας: η τελευταία δεν μπορεί να τρομάξει κανέναν στην Μαύρη θάλασσα, ούτε και μπορεί να έχει κανενός είδους σημασία στις υποθέσεις της Κριμαίας, της Ουκρανίας ή του Καυκάσου. Η Ελλάδα είναι χρήσιμη ως βάση των μετόπισθεν, η Τουρκία μόνο μπορεί να χρησιμεύσει ως δύναμη κρούσης. Ετούτη την ιδιότητα και δυνατότητα την προβάλει εξάλλου σε κάθε ευκαιρία -από τη Λιβύη ως το Ιράκ και τον Καύκασο.
Η ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία στην οποία πολλά επένδυσαν η προηγούμενη και η παρούσα κυβέρνηση, η διεύρυνση της βάσης της Σούδας, η Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο, η Λάρισα, έχουν αυτόν τον χαρακτήρα. Στο πολιτικό επίπεδο η χωρίς υποσημειώσεις αποδοχή του συνόλου των αμερικανικών διεκδικήσεων και αιτημάτων σημαίνει ότι η χώρα μας στρατεύθηκε πλήρως στην μεγάλη υπόθεση του δυτικού κόσμου. Στον πόλεμό του. Με λίγα λόγια οι κυβερνήσεις αυτές (των Τσίπρα, Μητσοτάκη) προσυπέγραψαν ότι εχθρός της Ελλάδας είναι η Κίνα και η Ρωσία - όχι η σύμμαχος Τουρκία.
Η πολιτική αντίληψη και η συναφής συνείδηση της πραγματικότητας από τις δύο ως τώρα ελληνικές κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τα της "στράτευσης" αυτής είναι ασαφείς. Σημειώνεται ότι η αρχή αυτής της "στράτευσης" έγινε με την περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών που κλήθηκε να υπηρετήσει τις ανάγκες του ΝΑΤΟ στα δυτικά Βαλκάνια - την περίσφυξη της διστακτικής Σερβίας.
Όταν λοιπόν λέμε ότι είναι ασαφείς εννοούμε ότι είναι αβέβαιο εάν οι κινήσεις της Αθήνας προκλήθηκαν από τη στρατηγική επιλογή της αναγκαίας και επιθυμητής συμμετοχής στην δυτική σταυροφορία κατά της Ρωσίας και της Κίνας ή εάν με έμμεσο τρόπο επιχείρησαν να θωρακίσουν την χώρα απέναντι στην Τουρκία διαμέσου της πλήρους εμπλοκής στα νατοϊκά σχέδια. Πιθανόν να ισχύουν και τα δύο αν και το ποσοστό της συμμετοχής του κάθε στόχου στην ασκούμενη πολιτική μεταβάλλεται ενίοτε είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη επιλογή.
Επαναφορά στη δυτική "κανονικότητα" μέσω Πομπέο
Σε περιπτώσεις διαφαινόμενης παρέκκλισης ακολουθεί μια επίσκεψη του κου Πομπέο ή όποιου άλλου Αμερικανού αξιωματούχου στην Αθήνα για διόρθωση και επαναφορά. Το τελευταίο δικαιολογεί την δεύτερη σε λίγο χρόνο άφιξη του κου Πομπέο στην Ελλάδα. Η αντι-τουρκική κινητοποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στον Έβρο, στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο εμπεριείχε τον κίνδυνο παρέκκλισης. Για το λόγο αυτό διόρθωσε την εκτροπή με τους λόγους του ο υπουργός: ο κοινός αντίπαλος είναι η Ρωσία και η Κίνα, τόνισε με εκκωφαντικά διαυγή τρόπο.
Έτσι λοιπόν το «ανήκομεν είς την Δύσιν» (με έμφαση στο «ανήκομεν») υπερκαλύπτει τυχόν άλλα επιμέρους συμφέροντα της χώρας μας. Την διεκδίκηση του απαραβίαστου της επικράτειάς της λόγου χάρη ή την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων σε θάλασσες και αέρα. Έχουμε την αίσθηση ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται το ζήτημα και τους κινδύνους που οι αντιφάσεις του εμπεριέχουν. Μη έχοντας εναλλακτική επιλογή σέρνονται άβουλες πίσω από τις εξελίξεις εφαρμόζοντας μια ανερμάτιστη πολιτική που χαρακτηρίζεται από ισχυρές διαδοχικές εκπτώσεις σε όλο το φάσμα των εθνικών ζητημάτων.
Μια επιλογή αυτού του είδους δεν έχει προοπτικές. Στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε ελπίδες και προσδοκίες, ενίοτε μεταφυσικού χαρακτήρα. Είτε προσμένουν κάποιο θαύμα -ως την Δευτέρα Παρουσία ένα πράμα- είτε εύχονται να εμφανιστούν τα αδιέξοδα στην επόμενη από τη δική τους βάρδια. Τα υπόλοιπα είναι απλά και μόνο λόγια του αέρα. «Επικοινωνία» όπως το λένε στην τρέχουσα ορολογία.
https://slpress.gr/

ΚΚΕ: "Ζήλεψε" τις "ίσες αποστάσεις" της κυβέρνησης στις συγκρούσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ;
Από
Κ. Μ. -
05/10/2020
Φίλοι στην ηγεσία του ΚΚΕ, φιλτάτη, όμως, η αλήθεια.
Το γράφω αυτό γιατί μόνο θλίψη προκαλεί η ανακοίνωση του ΚΚΕ για τις συγκρούσεις στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Κατά το ΚΚΕ, οι συγκρούσεις στην περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ διεξάγονται "εξαιτίας των συμφερόντων των αστικών τάξεων των δύο χωρών, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, εν μέσω παρεμβάσεων άλλων δυνάμεων όπως η Τουρκία..., οι ΗΠΑ, η Ε.Ε και η Ρωσία που προωθούν τα δικά τους συμφέροντα".
Και συνεχίζει, απτόητη, η ανακοίνωση του ΚΚΕ: "Οι πολεμικές επιχειρήσεις ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία συνδέονται με την αλυσίδα των ενδοιμπεριαλιστικών αναμετρήσεων στην Συρία, στην Λιβύη, στην περιοχή του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, των Βαλακανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, όπου συγκρούονται ισχυρά μονοπώλια και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έχουν διαφορετικούς σχεδιασμούς.
Απορεί κανένας σε ποιο κόσμο, άραγε, ζουν ορισμένοι.
Δεν έχει αντιληφθεί το ΚΚΕ ότι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ βρισκόμαστε ενώπιον μιας σχεδιασμένης και καλά οργανωμένης τουρκο-αζέρικης επίθεσης, που αποφασίστηκε στην Άγκυρα και η οποία στόχο έχει όχι μόνο την κατάληψη και την καταστροφή της αυτόνομης δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ αλλά στη ουσία ένα νέο διωγμό και μια νέα "γενοκτονία" των Αρμενίων κατοίκων της, σε πρώτη φάση και σε δεύτερη τον ίδιο τον αφανισμό της ανεξάρτητης Αρμενίας και την υποδούλωσή της;
Δεν έχει αντιληφθεί το ΚΚΕ ότι, αυτήν την ώρα, η ανακοπή της ολομέτωπης τουρκοαζερικής στρατιωτικής επίθεσης και η υπεράσπιση του αρμενικού λαού, συνδέεται άμεσα με την αναχαίτιση, γενικότερα, του τουρκικού επεκτατισμού και την προάσπιση από την τουρκική απληστία των γειτονικών στην Τουρκία χωρών και ειδικότερα του Αιγαίου, της Ανατολικής Μεσογείου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων Κύπρου και Ελλάδας;
Δεν έχει αντιληφθεί το ΚΚΕ ότι αν ο αρμενικός αγώνας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ συντριβεί, τότε ακολουθεί η Αρμενία και στη συνέχεια Συρία και Λιβύη και τότε θα έρθει σιγά-σιγά και η σειρά της Κύπρου και της Ελλάδας; Τόσο δύσκολο είναι να γίνουν αντιληπτά αυτά τα πράγματα;
Δεν μπορεί να καταλάβει το ΚΚΕ ότι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν υπάρχει μια τυπική ενδοιμπεριλαστική σύγκρουση, ούτε απλώς μια σύγκρουση αστικών τάξεων αλλά κυρίως μια ιμπεριαλιστική επιχείρηση της Τουρκίας σε συνεργασία με το Αζερμπαϊτζάν, απέναντι στην οποία αμύνεται σθεναρά για την επιβίωση του ο αρμενικός πληθυσμός στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, για να μην γνωρίσει την σφαγή και νέες διώξεις από τις πατρογονικές του εστίες, κάτι που αποτελεί στρατηγική διαχρονική εμμονή του τουρκικού καθεστώτος απέναντι στον αρμενικό λαό;
Δεν μπορεί να καταλάβει το ΚΚΕ πως ούτε στην Συρία, ούτε στη Λιβύη, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια κ.α οι συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα δεν μπορεί να εξηγηθούν με μια απλή αναφορά των ενδοιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων. Γιατί, για παράδειγμα, αν στην Συρία και την Λιβύη δεν υπήρχε το αντίβαρο της Ρωσίας, τότε κατά πάσα πιθανότητα και οι δύο αυτές χώρες θα βρίσκονταν, τώρα, υπό τον έλεγχο της Τουρκίας.
Αυτό θέλει το ΚΚΕ; Προφανώς όχι! Γιατί, τότε, εξομοιώνει με τόση ευκολία τους πάντες; Γιατί χάνει από την οπτική του το κύριο και το καθοριστικό για την αλλαγή συνόρων που στην περιοχή μας είναι η τουρκική επιθετικότητα; Γιατί δίνει την άκρως επιζήμια για την Ελλάδα και την Κύπρο εντύπωση πως διαπερνάται από την αντίληψη "μαύρος σκύλος, άσπρος σκύλος, όλοι οι σκύλοι μια γενιά";
Και επειδή τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ για τον αρμενικό πληθυσμό και από ώρα σε ώρα μπορεί να έχουμε εκεί μια μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή, που θα θυμίζει μέρες σφαγών των Νεότουρκων το 1915, χρειάζεται όλοι ενωμένοι στην Ελλάδα να διατρανώσουμε αγωνιστικά πως "είμαστε όλοι Αρμένιοι", ενώ η κυβέρνηση να σταματήσει, τώρα, τις "ίσες αποστάσεις" που ευνοούν την Τουρκία και τα επιθετικά της σχέδια και να λάβει πρωτοβουλίες πολιτικής και στρατιωτικής στήριξης της αρμενικής αντίστασης.
Κ.Μ
https://iskra.gr/%ce%ba%ce%ba%ce%b5-%ce%b6%ce%ae%ce%bb%ce%b5%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%af%cf%83%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%85/

Επιστροφή της Γερμανίας στον μιλιταρισμό επισημαίνουν Ρωσία και Κίνα
Από
Militaire News -
03/10/2020
Με κοινή τους δήλωση δεσμεύονται η Μόσχα και το Πεκίνο ότι «δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου»
MK BHADRAKUMAR
[Το κατωτέρω άρθρο εμπειρότατου Ινδού διπλωμάτη και δεινού γεωπολιτικού αναλυτή θα έπρεπε να μελετηθεί σε βάθος από τους υπευθύνους της εθνικής μας στρατηγικής (εάν υπήρχαν). Επειδή επισημαίνει μιαν πραγματικότητα αυξανόμενης απειλής για την ευρωπαϊκή ειρήνη και ειδικώτερα για το μέλλον της χώρας μας.
Ο αρθρογράφος αποκαλύπτει, μέσω δηλώσεων της Γερμανίδας υπουργού Αμύνης και προεδρεύουσας του κυβερνώντος Χριστιανό-Δημοκρατικού Κόμματος ότι η Γερμανία:
Αποβλέπει και στην στρατιωτική ηγεσία της Ευρώπης, σε διεθνείς στρατιωτικές αποστολές, σε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της διεθνούς τάξεως, και στην αποφασιστική αντιμετώπιση και κολασμό της Ρωσίας. Αποτάσσεται και καταδικάζει την μεταπολεμική ψυχολογία ειρηνοφιλίας του γερμανικού λαού και την αντίστοιχη, έως πρόσφατα, φυσιογνωμία του γερμανικού στρατού και δηλώνει ότι οι «στρατιώτες σκοτώνουν».
Για την «Ευρωπαϊκή Ένωση», της οποία ηγείται σήμερα η επίσης Γερμανίδα και προκάτοχος του υπουργείου Αμύνης, τα γερμανικά σχέδια σημαίνουν την πραγματοποίηση των Καρλομάγνειων οραμάτων του Χίτλερ, με δολιότερα μέσα.
Για την Ελλάδα σημαίνουν κατά το ελάχιστο ότι η Γερμανία θα
υπερασπιστεί με νύχια και δόντια στις ευρωπαϊκές και διεθνείς συνάξεις την παραδοσιακά στρατηγική σύμμαχό της Τουρκία, παράγοντα στον οποίο ασφαλώς υπολογίζει στα μεγαλόπνοα αυτοκρατορικά της σχέδια. Με δεδομένη και την ιστορική της εχθρότητα κατά του Ελληνισμού (από της εποχής των σταυροφοριών),τα χαρακτηριστικά της την καθιστούν αποκρουστέα σε ρόλους διαιτητή μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, για όποιον εχέφρονα και ακέραιο ΕΛΛΗΝΑ πατριώτη.]
Μετάφραση/ Εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
Ένας Γερμανός πεζοναύτης στέκεται πάνω στην κορβέτα «Μαγδεμβούργο» κατά τη διάρκεια των φθινοπωρινών ναυτικών γυμνασίων «Βόρειες Ακτές», στις 11 Σεπτεμβρίου 2019.
Το ακόλουθο είναι το δεύτερο μέρος εκτεταμένου ρεπορτάζ για μία από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις του 21ου αιώνα: την ολοένα και πιο ολοκληρωμένη συμμαχία μεταξύ της Κίνας και της Ρωσίας και τις επιπτώσεις της για τις ευρασιατικές και περιφερειακές δυνάμεις σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος , κάντε κλικ εδώ.
Η κοινή ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά την επίσκεψη του Κινέζου Κρατικού Συμβούλου και υπουργού Εξωτερικών Γουάνγκ Γι στη Μόσχα το Σεπτέμβριο αναφέρεται στην "ιστορική αλήθεια" για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό μπορεί να φαίνεται ένα εσωτερικό θέμα, αλλά είναι κάθε άλλο παρά εσωτερικό. Μια φαινομενικά αβλαβής δυτική εκστρατεία συνεχίζεται τα τελευταία χρόνια για να σμικρύνει και να υποτιμήσει τις ηρωικές θυσίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. Η Μόσχα γρήγορα κατανόησε την ύπουλη επιδίωξη της.
Με απλά λόγια, ενώ η Σοβιετική Ένωση επωμίστηκε το βάρος της αντίστασης στους επιτιθέμενους ναζί, τα γεγονότα της ιστορίας παραποιούνται τώρα συστηματικά σε χώρες όπως η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής, συχνά με την έντεχνη ενθάρρυνση των ΗΠΑ. Η εκστρατεία τροφοδοτεί αντιρωσικά αισθήματα, αλλά -ακόμη πιο επικίνδυνα- ενθαρρύνει τον αλυτρωτισμό και τον μιλιταρισμό.
Με την κοινή ανακοίνωση Ρωσία και Κίνα δεσμεύονται ότι "δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία καθορίζονται στο Χάρτη του ΟΗΕ και σε άλλα διεθνή έγγραφα".
Η κοινή ρώσο-κινεζική στάση αφορά στη σταδιακή εξέλιξη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία και την Ιαπωνία να απομακρύνονται από τον ειρηνισμό προς τις μιλιταριστικές ιδεολογίες. Αυτό απαιτεί μιαν εξήγηση.
Η Ρωσία παρατηρεί με αυξανόμενη ανησυχία ότι η Γερμανία βρίσκεται σε μια νέα ιστορική μετάβαση με ανησυχητικές ομοιότητες με τη μετάλλαξη από τον Otto von Bismarck στο ευρωπαϊκό σκηνικό προ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη ναζιστική Γερμανία, μετάλλαξη που οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους και προκάλεσε φρικώδη καταστροφή στην ανθρωπότητα.
Χαρακτηριστική της αλλαγής που σαρώνει τη γερμανική ιδεολογία, είναι συνέντευξή στο εβδομαδιαίο περιοδικό Die Zeit, τον Ιούλιο, της Γερμανίδας υπουργού Αμύνης Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ (που επίσης ασκεί χρέη προέδρου του κυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης) η οποία τόνισε ότι «είναι καιρός» να συζητηθεί «πώς η Γερμανία πρέπει να τοποθετηθεί στον αυριανό κόσμο ». Ανέφερε ότι η Γερμανία "αναμένεται να επιδείξει ηγεσία, όχι μόνο ως οικονομική δύναμη", αλλά επίσης σε ότι αφορά "την συλλογική άμυνα, τις διεθνείς αποστολές, μια στρατηγική άποψη του κόσμου, και τελικά το ερώτημα εάν θέλουμε να διαμορφώσουμε ενεργά την παγκόσμια τάξη". Με απλά λόγια, η γερμανική φωνή δεν είναι πλέον η φωνή του ειρηνισμού.
Η Κραμπ-Καρενμπάουερ δήλωσε ότι " η πρόθεση της σημερινής ρωσικής ηγεσίας" να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους πολύ επιθετικά" πρέπει να "βρεθεί απέναντι με μια σαφή θέση: Είμαστε καλά οχυρωμένοι και σε περίπτωση αμφιβολίας, έτοιμοι να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τι κάνει η Ρωσία και δεν θα αφήσουμε τη ρωσική ηγεσία να της περάσει... Αν κοιτάξετε ποιος βρίσκεται εντός εμβέλειας των ρωσικών πυραύλων στην Ευρώπη, τότε είναι μόνο τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και εμείς".
Υποσχέθηκε να «εργαστεί σε μια κοινή ανάλυση απειλών» με τους Ευρωπαίους συμμάχους για την ανάπτυξη «αμυντικών συστημάτων», τα οποία θα περιλαμβάνουν όλο και περισσότερο «μη επανδρωμένα αεροσκάφη, σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών που ελέγχονται από την Τεχνητή Νοημοσύνη ή υπερηχητικά όπλα». Αρκεί να πούμε ότι 75 χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός ξαναζωντανεύει - και, για άλλη μια φορά, στοχεύει τη Ρωσία.
Μια συνολική στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας επανέρχεται στη γερμανική ατζέντα. Οι ελίτ της Γερμανίας, όπως και στο παρελθόν, δεν θα σταματήσουν σε τίποτα για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Βερολίνου τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Τρία χαρακτηριστικά πρέπει να σημειωθούν εδώ. Όπως και στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα δεξιά εξτρεμιστικά δίκτυα της Bundeswehr (ένοπλες δυνάμεις) της Γερμανίας και των υπηρεσιών ασφαλείας ξεκίνησαν για άλλη μια φορά τις επιχειρήσεις τους σε μεγάλο βαθμό ανεμπόδιστα από τη γερμανική άρχουσα ελίτ. Πρόκειται για μια μεθοδική στρατιωτικοποίηση
Όπως το έθεσε η Κραμπ-Καρενμπάουερ, είναι ικανοποιημένη «που καταφέραμε να κάνουμε τη Bundeswehr κάπως πιο ορατή στη μέση της κοινωνίας, με τα στρατεύματα να αναλαμβάνουν δημόσια δέσμευση ενώπιον της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής για τα γενέθλια της Bundeswehr και τις δωρεάν βόλτες με τρένο για όσους έχουν στολή».
Απαντώντας στην παρατήρηση της Die Zeit ότι «η συντροφικότητα, ο πόλεμος, ο θάνατος για τη χώρα κάποιου, η δολοφονία κάποιου» ήταν «πράγματα ανύπαρκτα στη δημόσια αυτοπροβολή της Bundeswehr», η Κραμπ-Καρενμπάουερ απάντησε αμέσως ότι ακριβώς αυτό έπρεπε να αλλάξει. "Είμαστε ένας στρατός. Είμαστε οπλισμένοι. Σε περίπτωση αμφιβολίας, οι στρατιώτες πρέπει επίσης να σκοτώνουν", δήλωσε. Σε αντίθεση με το παρελθόν, "σήμερα, επικίνδυνες ξένες αποστολές είναι κοινές. Αυτοί που προσχωρούν στη Bundeswehr το γνωρίζουν αυτό. Αυτό είναι επίσης μέρος αυτού που αντιλαμβάνομαι από μια καλά οχυρωμένη δημοκρατία και μια ισχυρή Ευρώπη.»
Οι εντάσεις Γερμανίας-ΗΠΑ και η πρόσφατα ανακοινωθείσα αποχώρηση αμερικανικών στρατευμάτων από τη Γερμανία λειτουργούν στην πραγματικότητα ως δικαιολογία για να επιταχύνουν τα σχέδια επανεξοπλισμού του Βερολίνου. Η Γερμανία αύξησε πρόσφατα μαζικά τις στρατιωτικές δαπάνες της και σχεδιάζει σχέδια εξοπλισμών αξίας πολυψήφιων δισεκατομμυρίων, αν και ο προϋπολογισμός εξακολουθεί να ανέρχεται σήμερα μόνο στο 1,38% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Στην πραγματικότητα, αυτό επιτρέπει στη Γερμανία να γίνει στρατιωτικά ανεξάρτητη από τις "ΗΠΑ.
Η Neue Zürcher Zeitung, μια υψηλής ποιότητας ελβετική εφημερίδα γνωστή για την αντικειμενικότητά της και τη λεπτομερή έκθεση των διεθνών υποθέσεων, έγραψε με μεγάλη προαίσθηση πρόσφατα " Εκ πρώτης όψεως, [ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ] ο Τραμπ μπορεί να έχει τιμωρήσει την Γερμανία. Αλλά στην πραγματικότητα, η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων ανοίγει μιαν ευκαιρία: όλοι εκείνοι οι οπαδοί της realpolitik, οι οποίοι για χρόνια έχουν αντιταχθεί στην εν μέρει ειρηνιστική, εν μέρει αντιαμερικανική πλειοψηφική άποψη στη Γερμανία, είναι τώρα σε πλεονεκτική θέση για μιαν αλλαγή.
"Θέλει η Γερμανία να διατηρήσει το παρήγορο συναίσθημα ότι είναι ένα «έθνος της ειρήνης»; Μέχρι τώρα, αυτό σήμαινε ότι άλλοι έχουν εξασφαλίσει την ειρήνη. Ή θα βγει η χώρα κάτω από τη σκιά που καλύπτει το παρελθόν της, και θα εξασφαλίσει ειρήνη για τον εαυτό της και τους Ευρωπαίους εταίρους της;" Ο γερμανικός λαός εκδηλώνεται κατά του πολέμου και του μιλιταρισμού. Η φρίκη των παγκοσμίων πολέμων και τα εγκλήματα που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία κατά της ανθρωπότητας εξακολουθούν να υπάρχουν στην συλλογική μνήμη.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η επιστροφή του γερμανικού μιλιταρισμού προέρχεται αποκλειστικά από τις άρχουσες ελίτ, με ισχυρή υποστήριξη από τους βιομηχανικούς ομίλους που έχουν μια αιματηρή ιστορία ως κατασκευαστές όπλων και αναίσχυντα ρεκόρ στην πολεμική κερδοσκοπία. Με άλλα λόγια, αντιμέτωπες με μια βαθιά κρίση καπιταλισμού και αυξανόμενες διεθνείς εντάσεις, οι άρχουσες γερμανικές ελίτ επιστρέφουν στα μέσα του μιλιταρισμού και του πολέμου για να εξασφαλίσουν τον πλούτο και την εξουσία τους.
*Ο M K Bhadrakumar είναι πρώην Ινδός διπλωμάτης.